اغتشاش

سرویس سیاست مشرق _ “تقی آزادارمکی” از جامعه‌شناسان اصلاح‌طلب به تازگی در اظهاراتی که سایت اعتمادآنلاین آنرا منتشر کرد پیرامون کیفیت زیستی جامعه ایرانی گفته است:

“جامعه ایران با بحران در بحران دست و پنجه نرم می‌کند. اگر فقط یک بحران داشتیم موضوع با اراده مقامات و مدیران دولتی و کشوری قابل حل بود. کما اینکه در بسیاری از کشورها واکسیناسیون کرونا در حال انجام است و تا چندماه دیگر از این اوضاع و احوال عبور می‌کنند. در کشور ما بحران‌ها در هم تنیده شده‌اند و در چنین شرایطی پرسش مهم این است که رئیس‌جمهور آینده کدام بحران را باید برطرف کند تا شرایط زندگی مردم تغییر کند. آیا باید با فقر و نابرابری و تبعیض و ناکارآمدی مقابله کند یا برای به‌هم‌ریختگی نظام اجتماعی، فقدان مشارکت عمومی، آلودگی هوا، مشکلات زیست‌محیطی یا مهاجرت بی‌رویه چاره‌ای بیندیشد؟ تصورم این است که درهم تنیده‌شدن بحران‌های اجتماعی شرایط زندگی را برای مردم سخت کرده است. در چنین جامعه‌ای آدم‌ها توانایی عبور از نهادهای مختلف اجتماعی را ندارند و در نتیجه دچار اختلالات رفتاری می‌شوند. در مرحله بعد هم اختلالات معنایی ایجاد می‌شود و بن‌بست اندیشه‌ای شکل می‌گیرد و در نهایت جامعه را دچار بحران‌های اجتماعی متعددی می‌کند. مثلا آنچه دانش‌آموز در خانه و مدرسه می‌آموزد در تضاد کامل است یا آنچه در مدرسه می‌آموزد در مسجد یاد نمی‌گیرد و این دو با آنچه در دانشگاه و در حوزه عمومی می‌بینیم همخوانی ندارد. این یک رابطه تزاحمی است و باعث به‌هم‌ریختگی آدم‌ها و ناکارآمدی نهادهای اجتماعی شده است. در چنین بستری خانواده‌ها از کم‌شدن یا قشری‌شدن جمعیت دینداران فغان می‌کنند یا می‌گویند چرا جوان‌ها تن به ازدواج نمی‌دهند و آنها که ازدواج کرده‌اند چرا طلاق می‌گیرند. دانشگاه هم می‌گوید چرا آموزش دردی از جامعه دوا نمی‌کند و کسی چیزی یاد نمی‌گیرد. حتی رستوران‌دار می‌گوید چرا به‌رغم تنوع غذایی، مردم غذای خوب نمی‌خورند و به قول معروف بدغذا شده‌اند. “

او می‌افزاید: قریب به اتفاق مردم جامعه به‌طور مستقیم و غیرمستقیم با این اختلالات دست و پنجه نرم می‌کنند. پای صحبت مردم که می‌نشینید از وضع موجود گله و انتقاد می‌کنند. خیلی‌ها احساس‌شان این است که سواد دارند اما به‌دردشان نمی‌خورد. عده‌ای می‌خواهند در خانواده باشند اما از خانواده گریزان شده‌اند. عده‌ای دیگرمی‌خواهند بچه داشته باشند اما از فرزندان‌شان راضی نیستند. به مسافرت می‌روند اما سفر برای‌شان دلچسب نیست. ماشین دارند اما از ترافیک می‌نالند. در چنین شرایطی در واقع مردم امکانات قابل اعتنایی دارند اما گویی این امکانات علیه خودشان بسیج شده‌اند. در نتیجه یک خستگی مفرط در زیست انسان‌ها شکل می‌گیرد و زندگی را برای‌شان سخت می‌کند. [۱]

آنچه که آزادارمکی بر زبان آورده است جرعه‌ای تلخ از حجم عظیم “سیاه‌نمایی” و “بحران‌نمایی” از وضعیت کشور و مردم ایران است.

پروژه‌ای شوم که طی ۱۰ سال گذشته با هدف ایجاد “فتنه اقتصادی” در کشور آغاز شد، به دو پیش‌لرزه دیماه ۹۶ و آبان ۹۸ با صدها کشته منجر شد و همچنان نیز چنانکه می‌بینیم هدف خود در سطحی وسیعتر و خشونت‌بارتر از آبان ۹۸ را دنبال می‌کند.

*سیاه‌نمایی و بحرانی‌نمایی درباره مشکلات روزمره! / چرا در ایران فساد واقعی از احساس عده‌ای پیرامون شیوع فساد کمتر است؟

درباره “سیاه‌نمایی” و کاستن از امید مردم بسیار گفته‌اند و درست هم گفته‌اند.

اما چیزی که کمتر گفته شده اینست که این ویروس حتی می‌تواند ساکنان بهشت را نیز به تصور “زیست جهنمی” بکشاند.

دقت شود که گفتن از سیاه‌نمایی و انتقاد از سیاه‌نمایان هرگز به معنی انکار مشکلات موجود کشور و مصائبی مثل گرانی که ما و مردم همگی دست به گریبان آن هستیم، نیست.

بلکه مسئله بر سر “بیان واقعیت” و بزرگنمایی نکردن از مشکلات است.

جالب است که حتی علی شمخانی، ‌ دبیر شورایعالی امنیت ملی نیز اخیراً در یک مصاحبه پیرامون اختلاف تصور مردم از سطح فساد با میزان برخورد واقعی آنها با فساد گفته بود:

“فاصله واقعیت با ادراک و پنداشت مردم از واقعیت را با مثالی از یک پیمایش انجام شده در خصوص ادراک فساد و تجربه فساد یا همان فساد واقعی برایتان بیان می کنم؛ مطالعات در خصوص پنداشت مردم از فساد و فساد واقعی نشان داده که ادراک افراد از فساد با تجربه واقعی و نزدیک آنان از فساد که نماد فساد واقعی است با درصد چشمگیری حدود ۶۰% فاصله داشته است. “[۲]

دلیل این اختلاف ذهن با واقعیت در نزد افکار عمومی را باید در آنچه آزادارمکی و دوستان او بصورت روزمره در ذهن مردم پمپاژ می‌کنند پیدا کرد.

چه اینکه قضیه واضح‌تر می‌شود اگر بدانیم آنچه که آزادارمکی گفته است بصورت روزمره از ده‌ها تریبون نزدیک به اصلاح‌طلبان و یا تحت تأثیر آنها در ذهن مردم پمپاژ می‌شود و مشکلاتی که در تمام کشورهای دنیا مشتی مشکل معمولی و روزمره تلقی می‌شوند اما در ایران ما به غلط قید بحران یافته‌اند!

جدای از این شاهدیم که هیچ وجهی از مثبتات نیز به مردم گفته می‌شود و دستاوردهای بزرگ اقتصادی انقلاب اسلامی (مثل رساندن فقر مطلق ۶ درصدی در ابتدای انقلاب به کمتر از ۱ درصد کنونی و به جایگاهی حتی بهتر از کشورهای انگلیس و اسپانیا) به مردم گفته نمی‌شود تا سیاه‌نمایان و بحران‌نمایان مجال بیشتر و بهتری داشته باشند.

*از پیشرفت‌ها تا اعتراض ظالمانه/ لشکر حجاریان به دنبال ایجاد “فتنه اقتصادی”

باید پذیرفت که جامعه ایرانی به لطف نگاه عقلانی و بنیادهای اصولی نظام اسلامی با پیشرفت‌های بزرگی نسبت به قبل از انقلاب و حتی نسبت به دهه‌های گذشته مواجه شده است.

پیشرفت‌هایی که اگرچه سوء مدیریت و ناکارآمدی چند دولت موجب کند شدن برخی از آنها و حتی تلخ شدن کام مردم در ابعادی شد اما اولا خوانش بحران داشتن از این مشکلات کار عقلانی و صحیحی نیست و ثانیا وجود مشکلات نیز دلیلی بر ندیدن نیمه پُر لیوان نیست…

شاید برای مردم و مخاطبان محترم جالب باشد که قبل از انفجار قیمت‌ها طی ۲ سال اخیر؛ قدرت خرید جامعه ایرانی حتی از دهه ۸۰ نیز بیشتر بود.

وانگهی با تمام مشکلات این روزها اما هنوز هم نقاط بسیار مثبتی مثل مالیات ارزان، سوخت ارزان، قبوض آب و برق و گاز ارزان، غذای ارزان و… در ایران اسلامی هست که اگر مثل مثبتات سال‌های گذشته مورد اعتراض ظالمانه و ناشکری قرار بگیرند؛ همین‌ها نیز از دست می‌روند و بسا که جامعه ما هم مثل جوامع غربی و مثل فرانسه‌ای که طبق نظرسنجی پیو با مشکل شیوع گرسنگی مواجه است؛ دچار دغدغه‌های روزانه‌ای مثل مالیات و قبض آب و “نان” بشود!

(گفتنیست ایران اسلامی هم‌اکنون در جایگاه سیرترین کشورهای جهان قرار گرفته است)

جالب است که در کنار آزادارمکی، افرادی مثل مصطفی تاجزاده، از فعالان اصلاح‌طلب نیز در جامعه ما هستند که حتی در زمان دلار ۱۰ هزار تومانی هم ابراز “گرسنگی” می‌کردند. [۳]

و البته در آنروزها افراد زیادی نبودند که به این صحبت‌های غلط تودهنی بزنند و مثل مقام معظم رهبری از مثبتات کشور دفاع کنند و توضیح بدهند که چرا تاجزاده غلط می‌گویند و چرا “نظام اسلامی مایه مباهات است”!؟

هرچه هست اما این سیاه‌نمایی‌ها و این بحران‌نمایی‌های بیجا از مشکلات روزمره‌ای که در تمام کشورهای جهان نیز وجود دارد؛ نعمات بسیاری را به دلیل ایجاد نکردن حصار و نبود مطالبه عمومی در دفاع از مثبتات، از جامعه ایرانی گرفت و اگر از همین اکنون با ادامه روند آنها مقابله نشود؛ می‌رود که به فجایع بیشتر و مشکلات حادّتری بیانجامد.

فجایعی که برخی محافل تحلیلی معتقدند تکرار آبان ۹۸ در سطحی وسیع‌تر و خشن‌تر یا همان “فتنه اقتصادی” از جمله آنهاست. فتنه‌ای که مثل آبان ۹۸؛ پس از وقوعش شاهد گرانی بیشتر و از دست رفتن نعمات بیشتر جامعه ایرانی خواهیم بود. ضمن اینکه راه‌حل‌های رفع مشکلات نیز دچار بعد مسافت بیشتری می‌شود.

پیش از این، سعید حجاریان که طی سال‌های گذشته عملا نقش فرماندهی سیاه‌نمایان و فتنه‌گران را بر عهده داشته؛ از احتمال وقوع اغتشاشات اقتصادی در بهار سال ۱۴۰۰ سخن گفته است…[۴] باید به این اندیشید که هیزم اغتشاش اقتصادی پیش‌بینی شده از سوی حجاریان در کشوری که در جایگاه سیرترین کشورهای جهان است را کدام سیاه‌نمایان و کدام بحران‌نمایان فراهم می‌آورند!؟

***

1_https://etemadonline.com/content/470771

2_https://etemadonline.com/content/470202

3_http://hvasl.ir/news/239007

4_mshrgh.ir/1119442

سرویس سیاست مشرق – «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. هر روز ۰۷:۳۰ با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

*** 

بروز مالیخولیای تحلیلی چپ‌ها پس از پیروزی بایدن

کسانی از مردم ایران طرفدار ترامپ بودند چون به حاکمیت فشار می‌آورد!

حمیدرضا جلایی‌پور، از فعالان اصلاح‌طلب در بخشی از یک مصاحبه که کانال تلگرامی امتداد آنرا منتشر کرد با طرح یک فرض خودساخته مبنی بر “طرفداری کسانی از مردم ایران از ترامپ” گفته است:

“در بیست سال گذشته مردم در انتخابات کرارا شرکت کردند. به امید اصلاح امور رای دادند. ولی می‌دیدند دولت موازی در حاکمیت در برابر مطالبه «اصلاح» مقاومت می‌کند. رخدادها و اعتراضات دیماه ۹۶ و آبان ۹۸ نشان داد بخشی از مردم از امید به تغییر ناامید شدند. در چنین فضای ناامیدانه‌ای، عده‌ای از مردم احساس کردند برای حاکمیتی که تن به اصلاح نمی‌دهد موجود تندرویی مثل ترامپ زورگو خوب است تا به جمهوری اسلامی فشار بیاورد! اینک همین مردم امید بسته به ترامپ می‌بینند پس از سه سال فشار حداکثری ترامپ، این ترامپ در انتخابات آمریکا در حال شکست است، لذا ناراحت‌ می‌شوند و آمادگی ندارند شکست او را تحمل کنند حتی بشنوند. “[۱]

*ما قضاوت درباره این تحلیل عجیب را به مخاطبان محترم واگذار می‌کنیم.

بیان این نکته ضروریست که ایران در بخش اعظم ۲۰ سالی که جلایی‌پور به آن اشاره می‌کند در اختیار دولت‌های منتخب اصلاح‌طلبان بوده است.

ادعای مضحکی به نام “اصلاح‌ناپذیری حاکمیت ایران” نیز با دلایلی مثل تفاوت فاحش رؤسای جمهور با یکدیگر، حمایت راستین رهبر معظم انقلاب از تمام دولت‌ها، به پیش رفتن خواسته‌ها و آمال رؤسای جمهور ولو با شکسته شدن خطوط قرمز کشور (مثل برجامِ روحانی) و… رد می‌شود.

لازم به تأکید است که چپ‌های ستادی از آنرو که خود به دوران پیری حیاتی و سیاسی رسیده‌اند و نتوانسته‌اند تئوری براندازی را در قبال نظام اسلامی پیاده کنند؛ لذاست که بر طبل ناامیدی می‌کوبند و تقلا می‌کنند که گزاره ذهنی “انسداد” در ذهن کسانی از مردم ایجاد شود.

رفتاری که با راهبری کسانی از آنها قصد دارد به عنوان آخرین هدف و راه ممکن؛ موجبات “فتنه اقتصادی” را به بهانه‌های واهی فراهم بیاورد.

همانطور که فتنه ۸۸ را به بهانه واهی تقلب به نظام و مردم تحمیل کرد و البته نتوانست کاری از پیش ببرد.

***

زیدآبادی: ایران مجبور است به پذیرش برجام‌های جدید بیاندیشد!

احمد زیدآبادی، تئوریسین چپ و از دستگیرشدگان فتنه ۸۸ به تازگی در قسمتی از یک مصاحبه که اعتمادآنلاین آنرا منتشر کرد، گفته است: اکنون پاره ای از این اصولگرایان مدعی و یا حتی واقعا متوهم هستند و ذیل این توهم و ادعای خود بر این باورند که اگر قوه مجریه و ریاست جمهوری به آنها برسد با سیاست ها و برنامه های خاص داخلی و خارجی می توانند بر مشکلات، چالش ها و معضلات فائق آیند. ولی واضح است که این مسئله به دور از واقعیت های داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی است. بنابراین من این احتمال را چندان دور از ذهن نمی دانم که اگر در انتخابات ۱۴۰۰ دولتی از جریان اصولگرا روی کار بیاید به زودی متوجه واقعیات ناخوشایند کشور و حجم گسترده ای از چالش‌ها و معضلات خواهد شد. در این صورت یکی از راه‌ها و یا شاید مهمترین راه برای خروج از این چالش ها، بحران های کنونی و کاهش مشکلات ایجاد یک روزنه جدید به سوی دنیا باشد و این مسئله هم قطعا از طریق و مسیر مذاکره با آمریکا عبور می کند.

او در بخش دیگری از اظهارات خود همچنین تصریح می‌کند:‌ شدت چالش ها، معضلات و مشکلات داخلی کشور به قدری جدی است که اگر ساختار بخواهد سیاست های کنونی را ادامه بدهد، هزینه‌ های پیگیری این سیاست ها را به قدری بالا ببیند که مجبور به انتخاب بین گزینه «بد» و «بدتر» باشد. لذا امکان پذیرش برجام های جدید در قالب مذاکره پیرامون توان موشکی و دفاعی، نفوذ منطقه ای و دیگر مسائل برای جلوگیری وقوع امر بدتر که همان فروپاشی کامل است، وجود دارد. چون به باور آنها حفظ نظام از اوجب واجبات است و برای تحقق این هدف اتخاذ هر تصمیم، انتخاب هر مسیر و پیگیری هر اقدامی، ولو ناخوشایند و تلخ را قابل توجیه می دانند.

زیدآبادی این نکته را هم اضافه کرده است که: “باز تاکید می کنم که اکنون چالش جدی ساختار سیاسی کشور آن است که باید به این سوال به طور جدی و راهبردی پاسخ دهد که چه برنامه‌ای برای نظم نوین منطقه ای و جهانی دارد؟ آیا به دنبال تقابل با آن است و یا به دنبال همراهی؟ قطعاً انتخاب هر کدام از این مسیرها تبعات و هزینه های خاص خود را دارد. پس اگر در آینده مذاکراتی شکل بگیرد، مذاکراتی روی برجام های جدید خواهد بود. “[۲]

*این تحلیل‌های آقای زیدآبادی یادبودی از رمان “آلیس در سرزمین عجایب” است.

در بحث اصولگرایان و فرمول‌های آنها برای حل مشکلات کشور؛ منطقی نیست که آقای زیدآبادی قبل از امتحان پس دادن اصولگرایان بگویند آنها غیر ممکن حرف می‌زنند!

چه اینکه اصولگرایان اولا کارنامه‌هایی مثل به کارنامه جهادی قالیباف در شهرداری تهران را در چنته دارند که در سونامی تحریم داخلی و خارجی اما بهترین کارنامه را برجا گذاشت و ثانیا آقای زیدآبادی و دوستان ایشان از پس سال‌ها حضور در قدرت و اشغال ساختمان پاستور تن به رقابت جوانمردانه انتخاباتی هم بدهند تا اصولگرایان پیروز بشوند و مردم بفهمند که راست‌ها برای مشکلات کشور نسخه کارآمد اجرایی دارند یا ندارند!؟

در بحث برجام و پسرعموهای آن هم آقای زیدآبادی باید بداند که حتی همین برجامِ روحانی و اصلاح‌طلبان هم اولا هرگز مورد طلب و خواست نظام اسلامی نبود و ثانیا وقوع آن نیز هیچ نانی را ولو برای نمایش در سفره آقای روحانی و شرکای اصلاح‌طلب او نگذاشت که اکنون امیدی به برجام‌های دیگر باشد!

پس بنا به رویه معقولات، اولا کسی جز اصلاح‌طلبان دنبال برجام نیست و ثانیا نسخه اصلی برجام هم فاقد دستاوردهای “تقریبا هیچ” بوده است؛ چه رسد به نسخ آزمایشی آن.

و حال سؤال اینجاست که علت اصرار بیقاعده امثال زیدآبادی به برجام‌های ۲ و ۳ و ۴ و… چیست!؟

گفتنیست، اعضای ستاد مشترک دولت و اصلاحات از انتخاب آقای بایدن در آمریکا به وجد آمده‌اند و البته دلیل این شور و شعف نیز در ظاهر امر بر ما پوشیده است…

***

با تأکید بر بسیج کردن مردم

علوی‌تبار: اصلاح‌طلبان جنبش خیابانی خود را آغاز کنند

علیرضا علوی‌تبار، تئوریسین چپ و از حامیان رئیس‌جمهور روحانی که ۳ ماه قبل از اغتشاشات آبان از اشرار خواسته بود مراکز حساس نظام را اشغال کنند! [۳] به تازگی در یادداشتی با عنوان “سیاست‌ورزی در تعلیق! ” فرمان داد که اصلاح‌طلبان “جنبش مسالمت‌جویانه و فراگیر” خود را کلید بزنند!

او در این یادداشت مدعی می‌شود که سیاست‌ورزی در ایران به بن‌بست رسیده است و از آنجا که حاکمیت واکسن ناکارآمدی را به هر دولتی که بخواهد تزریق می‌کند؛ اصلاح‌طلبان نمی‌توانند کنشگری خاصی داشته باشند!

او همچنین مدعی ناامیدی مردم از روند امور هم می‌شود و می‌نویسد:‌ هسته اصلی قدرت در ایران (یا همان حاکمیت) یک‌بار دیگر تصمیم گرفته است به سوی «حاکمیت یکدست با محوریت نظامیان» حرکت کند. این سومین بار است که برای یکدست‌سازی کامل حاکمیت و تبدیل آن از اندک‌سالاری به تک‌سالاری اقدام می‌شود. در مرتبه نخست که از دور دوم ریاست‌جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی شروع شد، به دلیل اشتباه محاسباتی، دوم خرداد پدید آمد. دفعه دوم که از دور دوم آقای خاتمی آغاز گشت، به پیدایش دولت مهرورزی که شکل کاریکاتوری دولت انقلابی بود، منجر گردید؛ دولت ویرانگری که نظام اداری، نظام اقتصادی و روابط بین‌المللی کشور را شخم زد و میلیاردها دلار درآمد نفتی را به باد فنا داد! اینک ظاهرا دور سوم تلاش آغاز شده است! طلیعه آن هم همین مجلس یازدهم است! مجلسی که هر روز باید نمایندگانش را کنترل کرد تا با پای پیاده برای تبدیل کردن کاخ سفید به حسینیه! به راه نیفتند! ظاهرا هسته اصلی قدرت در ایران قرار نیست از گذشته چیزی بیاموزد و شاید قدرت یادگیری ندارد.

علوی‌تبار در بخش پایانی یادداشت خود نیز که حاوی “فرمان اصلی” است تصریح می‌کند:

“اصلاح‌طلبان با تصمیمی بن‌بست‌شکن با مدیریت منسجم و برنامه‌های عملی، مردم را بسیج کرده و با تکیه بر تعداد و تشکیلات، توازن قوای موجود را به نفع مردم‌سالاری‌خواهان تغییر دهند. جنبشی مسالمت‌جویانه و فراگیر و در عین حال واقع‌بینانه ایجاد شود و جهان با چهره دیگری از ایران مواجه گردد.  چهره‌ای که با اقتدار به دنبال تنش‌زدایی و گفت‌وگو از موضع برابر است. برخی از این گزینه‌ها در شرایط موجود بیشتر به یک معجزه می‌ماند! ‌اما در کشور ما همه چیز ممکن است. اگر دگرگونی اساسی رخ ندهد، به نظر می‌رسد سیاست‌ورزی به سوی تعلیق خواهد رفت. در چنین وضعیتی سرنوشت آینده کشور را جوانان مومن و انقلابی چون آقای جنتی تعیین خواهند کرد! “[۴] 

*آقای علوی‌تبار گویا کم‌صبری کرده‌اند و منتظر هماهنگی با سایر فرماندهان “فتنه اقتصادی” نمانده‌اند که چنین فرمان اغتشاش قبل از انتخابات ۱۴۰۰ و بسیج کردن مردم را داده‌اند!

بایستی توضیح داد که منظور او از “جنبش مسالمت‌جویانه و فراگیر” یک اعتراض خیابانی گسترده است که همانطور که اشاره شد باید به سمت اشغال مراکز حساس نظام نیز حرکت کند!

و پر واضح است که الصاق صفت “مسالمت آمیز” به این فرمان مبارزه خیابانی هم صرفا یک ماسک مضحک برای فرار از برخورد امنیتی است.

علوی‌تبار پیش از این و در توضیحات بیشتری که پیرامون جنبش مد نظر خود در “مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری دولت آقای روحانی”! داده بود نیز گفته بود:‌ بگذارید با صراحت بگویم که اعتقاد ندارم که زمان زیادی داریم. فکر می‌کنم نقطه عطفی در ایران در حال اتفاق‌افتادن است و ایران نیاز به یک تغییر بنیادین دارد. تغییری که امیدوارم برای انجام‌شدن آن جامعه ما وارد یک دوره از خشونت فراگیر نشود. آرزو می‌کنم که با اتکا به نیروهای شهروندان ایران با روش مسالمت‌آمیز بتوانیم از عهده اصلاحات سخت در ایران بربیاییم. به‌ نظرم نمی‌رسد که برای این‌ کار افق زمانی زیادی داشته باشیم. ما باید در دوران همین رئیس‌جمهور وارد یک دوره از تصمیم‌گیری‌های سخت و اصلاحات‌ ساختاری به‌ صورت یک مجموعه به‌هم‌پیوسته شویم.

او افزوده بود: وضعیت طوری است که من به‌شدت ترسیده‌ام؛ نه به دلیل تظاهراتی که از سوی در حدود ۱۱۰ تا ۱۵۰هزار نفر شده است. البته آنها هم مردم هستند و حق اعتراض دارند، ولی اتفاق بزرگی نیست. یادتان باشد ما در همین تهران تظاهرات سه‌میلیونی مسالمت‌آمیز هم داشته‌ایم؛ یعنی می‌شود نیروی اجتماعی بزرگ‌تری نیز فراهم کرد، بدون آنکه به خشونت منتهی شود. [۵]

در کنار علوی‌تبار، موسوی‌خوئینی‌ها نیز اخیرا در بیانیه‌ای اصلاح‌طلبان را به تکرار رفتار شریرانه تحریم انتخابات و خروج از دموکراسی در صورت عدم تأیید نامزدهای مسئله‌دارشان فرا خواند. [۶]

سعید حجاریان نیز که سال‌هاست چیزی غیر از “آدرس خیابان” را در پیش پای مردم نگذاشته و دائماً و بدون هیچ شماتتی از اغتشاش و عام‌البلوی بودن جامعه حرف می‌زند؛ چندی قبل تصریح کرد که در انتخابات سال ۱۴۰۰ شاهد اغتشاش خواهیم بود. [۷]

علی ربیعی، سخنگوی دولت و البته یار غار اشخاص فوق‌الذکر هم چندی پس از اغتشاشات آبان ۹۸ تأکید کرد که “حکایت اغتشاشات آبان ۹۸ همچنان باقیست”!

و البته او هم بدون اینکه حتی یک کلمه دست به شماتت اغتشاش و اعتراض خیابانی بزند…

تاجزاده نفر دیگر این زنجیره است که حتی در زمان دلار ۱۰ هزار تومانی هم برای سیاه‌نمایی، نمایش گرسنگی را اجرا می‌کرد [۸] و البته یکماه پس از اغتشاشات آبان هم گفته بود: اغتشاشات آبان “خشن‌تر” تکرار می‌شود.

به این سریال تلخ البته بایستی سیاه‌نمایی و ناامید سازی گسترده کسانی از برنشستگان در ستاد مشترک دولت و اصلاح‌طلبان را نیز اضافه کرد. که از بام تا شام و به هر بهانه‌ای، از کرونا گرفته تا سیل و زلزله و خشکسالی و گرانی و… مشغول بن‌بست‌نمایی از شرایط کشور و بزرگنمایی از تحریم‌ها هستند و فی‌الجمله مشغول فراهم‌آوردن هیزم برای آتش فتنه اقتصادی شده‌اند.

راه برخورد با این فتنه و نجات کشور و نظام از این مهلکه وسیع احتمالی؛ در گام اول برخورد امنیتی نیست بلکه “روشنگری خواص”، بیان مثبتات کشور، واقع‌نمایی از مشکلات و بیان راه‌حل‌هایی مثل رأی خوب در انتخابات و کارآمد بودن مدیریت جهادی برای رفع مشکلات کشور است.

فرماندهان فتنه اقتصادی یک شیشه عمر دارند که از زمین خوردن و شکستن آن به شدت هراسانند!

و آن چیزی جز گفتن راه‌حل‌های معقول مشکلات کشور به مردم نیست…

***

1_ https://bitn.ir/1JNAE

2_ https://etemadonline.com/content/444288

3_ mshrgh.ir/1011192

4_ http://mashghenow.com/%d8%b3%db%8c%d8%a7%d8%b3%d8%aa%e2%80%8c%d9%88%d8%b1%d8%b2%db%8c-%d8%af%d8%b1-%d8%aa%d8%b9%d9%84%db%8c%d9%82/

5_ mshrgh.ir/836280

6_ mshrgh.ir/1121882

7_ mshrgh.ir/1119442

8_ mshrgh.ir/1130569