اقتصادی

به گزارش مجاهدت از مشرق، انجمن صادرکنندگان برنج تایلند، چهارشنبه گذشته اعلام کرد قیمت عمده‌فروشی برنج سفید تایلندی پنج درصد شکسته، ۱.۹ درصد کاهش یافته و به ۳۵۵ دلار در هر تن رسیده که پایین‌ترین قیمت از ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۵ است.

اگرچه قیمت‌های صادراتی بلافاصله به قیمت‌های خرده‌فروشی تبدیل نمی‌شوند اما عرضه ارزان‌تر از سوی کشورهای تولیدکننده بزرگ مانند تایلند می‌تواند به کاهش قیمت برنج منجر شود. برنج برای رژیم غذایی میلیاردها نفر حیاتی است و ۵۰ درصد از کل کالری دریافتی بسیاری از مردم در بخش‌هایی از جنوب شرقی آسیا را تشکیل می‌دهد.

قیمت برنج که در سال ۲۰۲۴ به دلیل نگرانی‌های زیاد در مورد تقاضا و عرضه به بالاترین حد خود در ۱۵ سال گذشته رسید، با بهبود پیش‌بینی‌های مربوط به محصول، به تدریج کاهش می‌یابد. طبق پیش‌بینی سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد (فائو)، تولید جهانی برنج در فصل ۲۰۲۶-۲۰۲۵ به رکورد ۵۵۶.۴ میلیون تن خواهد رسید که به افزایش ذخایر منجر می‌شود.

بر اساس گزارش رایس نیوز تودی، علاوه بر این، چشم‌انداز برداشت فصل جاری با بارش باران‌های موسمی در هند به عنوان بزرگترین صادرکننده برنج جهان، بهبود می‌یابد. این امر ممکن است مازاد جهانی را افزایش داده و به افزایش صادرات از هند منجر شود. دهلی‌نو پیش از این محدودیت‌های صادراتی این محصول را برای جلوگیری از عرضه بیش از حد در بازار داخلی، لغو کرده بود.

به گزارش مجاهدت از مشرق، «ایلان ماسک»، مدیرعامل تسلا، این خودروها را به عنوان راهی برای جذب طیف وسیع‌تری از خریداران ارائه کرده و سال گذشته گفته بود که قیمت زیر ۳۰ هزار دلار آمریکا، پس از اعمال مشوق‌ها، کلید موفقیت است.

با این حال، برخی از تحلیلگران بر این باورند که قیمت‌های اولیه ۳۹ هزار و ۹۹۰ دلار و ۳۶ هزار و ۹۹۰ دلار برای جذب طبقه جدیدی از خریداران به برند خودروهای برقی بسیار بالاست.

این خودروساز با توجه به افزایش رقابت در اروپا و چین و از دست دادن اعتبار مالیاتی ۷۵۰۰ دلاری آمریکا، در تلاش است تا روند کاهش فروش محصولات قدیمی خود را معکوس کند. خودروهای جدید این خودروساز، برخی از قابلیت‌های ویژه خود را از دست داده‌اند اما برد رانندگی آنها بیش از ۴۸۰ کیلومتر است.

مدیرعامل تسلا، سال‌هاست که وعده تولید انبوه خودروها را داده است، هرچند سال میلادی گذشته، برنامه‌هایش برای تولید یک خودروی برقی کاملا جدید ۲۵ هزار دلاری را لغو کرد. در عوض، او تصمیم گرفت مدل‌های ارزان‌تری را بر اساس مدل‌های فعلی تسلا تولید کند که این امر نگرانی‌هایی را در میان سرمایه‌گذاران و تحلیلگران ایجاد کرد مبنی بر اینکه خودروهای ارزان‌تر، فروش خودروهای موجود را کاهش داده و رشد را محدود می‌کنند.

در شرایطی که برخی، مکانیسم‌هایی را برای افزایش موثر مزایای مشوق‌ها ایجاد کرده‌اند، برخی از خودروسازان در آمریکا با ترس از کاهش تقاضا پس از از دست دادن اعتبارات مالیاتی، قیمت‌ها را کاهش داده‌اند.

سرمایه‌گذاران و تحلیلگران گفتند که کاهش قیمت به زیر ۴۰ هزار دلار به افزایش فروش کمک خواهد کرد. با این حال، برخی انتظار داشتند که تسلا قیمت‌ها را به کمتر از ۳۰ هزار دلار کاهش دهد.

در اروپا که دیدگاه‌های سیاسی راست افراطی ماسک، وفاداری به برند تسلا را تضعیف کرده است، خودروهای جدید با بیش از ده‌ها مدل برقی و پلاگین هیبریدی با قیمت زیر ۳۰ هزار دلار رقابت خواهند کرد.

بنا بر اطلاعات وب‌سایت تسلا، هر دو خودرو را می‌توان فوری سفارش داد و تحویل آن‌ها برای بسیاری از مناطق بین دسامبر ۲۰۲۵ و ژانویه ۲۰۲۶ آغاز خواهد شد.

طبق گزارش رویترز، «ایلان ماسک»، در حال تغییر جهت تسلا به سمت هوش مصنوعی و تمرکز بر روبوتاکسی‌ها و ربات‌های انسان‌نماست اما خودروهای جدید، کلید امید به رشد درآمد در کوتاه‌مدت هستند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، ویتنام، اندونزی و ژاپن سه بازار کلیدی هستند که آمریکا امیدوار است به آنها نفوذ کند. با این حال، خودروسازان آمریکایی در هر سه بازار، همچنان عقب مانده‌اند. ویتنام اقتصادی با رشد سریع و یک وزنه تعادل راهبردی در برابر چین است و این امر، این کشور را به یک آزمون اقتصادی و دیپلماتیک برای خودروسازان آمریکایی تبدیل می‌کند. در شرایطی که اندونزی بزرگترین اقتصاد جنوب شرقی آسیاست، ژاپن نزدیکترین متحد آمریکا در آسیاست که افزایش تقاضای مصرف‌کننده، گسترش طبقه متوسط ‌و توسعه زیرساخت‌ها را تجربه می‌کند.

خودروسازان آمریکایی رقابت‌پذیر نیستند

واشنگتن، ویتنام را با تعرفه صفر بر خودروهای آمریکایی، به عنوان یک نمونه موفق در توافق‌های تجاری معرفی می‌کند.

اما نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که مشتریان ویتنامی به برند اهمیت می‌دهند. وین‌فست، اکنون حدود یک سوم بازار خودروی ویتنام را در اختیار دارد. سال‌ها بهینه‌سازی زنجیره تامین منطقه‌ای، تولید داخلی و شناخت قوی برند، به خودروسازان داخلی ویتنام مزیت بزرگی می‌دهد. قدرت‌های منطقه‌ای مانند تویوتا (۱۴.۷ درصد)، هیوندای (۱۴.۵ درصد) و هوندا، همچنان بسیار جلوتر از برندهای آمریکایی هستند. فورد تنها ۹.۲ درصد از این بازار را در اختیار دارد.

اروپا نیز این نکته را ثابت می‌کند. حتی پس از آنکه توافق تجاری اتحادیه اروپا و ویتنام، باعث حذف تدریجی تعرفه‌ها در سال ۲۰۲۰ شد، خودروسازان آلمانی و فرانسوی به یکباره بازار این کشور را به دست نگرفته‌اند.

ارزان‌ترین مدل «فورد تریتوری» حتی با وجود تعرفه‌های صفر، هنوز هم بسیار گران‌تر از گزینه‌های داخلی مشابه در ویتنام است. کاهش تعرفه‌ها این شکاف را کمتر کرده، اما آن را از بین نمی‌برد.

از هانوی تا جاکارتا

طبق گزارش «فوکوس ۲ موو» ، ۱۰ مدل پرفروش سال میلادی جاری، همگی از برندهای ژاپنی هستند و هیچ برند آمریکایی در این فهرست وجود ندارد. خودروساز چینی بی‌وای‌دی با ۴۱.۴ درصد سهم، بازار خودروهای برقی اندونزی را کنترل می‌کند.

علاوه بر این، در شرایطی که واردات آمریکا قبل از اینکه حتی به بندر جاکارتا برسند، با زیان هزینه‌ای مواجه می‌شوند، منطقه تجارت آزاد داخلی اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا به خودروسازان منطقه‌ای اجازه می‌دهد تا وسایل نقلیه را بدون تعرفه صادر کنند. ترامپ به کشورها برای انعقاد توافق‌های تجاری فشار وارد می‌کند. اروپا نیز شتاب گرفته و اتحادیه اروپا به تازگی توافق خود را با اندونزی نهایی کرده است که به خودروسازان اروپایی تعرفه‌های پایین‌تری می‌دهد. برای واشنگتن، این بدان معناست که یک کشور دوست در آسیا و اقیانوسیه، درها را به روی رقبای اروپایی بازتر می‌کند و با وجود این، برندهای آمریکایی همچنان با مشکل مواجه هستند.

کاهش تعرفه هشت درصدی بر خودروهای آمریکایی، آنها را رقابتی نمی‌کند بلکه فقط کمی از غیررقابتی بودن آنها می‌کاهد. خودروهای برقی معمولا هزینه اولیه بیشتری دارند، هرچند در این مورد اینطور نیست اما هزینه نگهداری آنها بسیار کمتر است.

ژاپن، سخت‌ترین بازار

ژاپن شاید چالش‌برانگیزترین بازار باشد اما این به خاطر تعرفه‌هایی که در حال حاضر صفر هستند نیست. خود بازار واردات نه تحت سلطه آمریکایی‌ها، بلکه تحت نفوذ اروپایی‌هاست. مرسدس بنز از سال میلادی جاری، با ۲۰.۹ درصد از ریجستری نام‌های جدید خارجی، در صدر قرار دارد و پس از آن بی‌ام‌دبلیو (۱۴.۵ درصد)، فولکس واگن (۱۳.۶ درصد) و آئودی (۹.۴ درصد) قرار دارند. جیپ (۳.۶ درصد) تنها نام آمریکایی در این فهرست است که کمتر از یک دهم برندهای برتر آلمانی خودرو می‌فروشد.

خودروهای آمریکایی که اغلب بزرگ و پرمصرف هستند، با خیابان‌ها، پارکینگ‌ها یا سبک زندگی ژاپن مطابقت ندارند. تعرفه‌ها در اینجا مانع نیستند؛ تناسب محصول مانع است. علاوه براین، خودروهای آمریکایی سوخت بیشتری مصرف می‌کنند و در نتیجه هزینه‌های سوخت بیشتری دارند.

حقایق تلخ، تهدیدهای واقعی

موانع به خارج از کشور ختم نمی‌شوند و واشنگتن موانع خودش را ایجاد می‌کند. سیاستی که قرار است از خودروسازان آمریکایی محافظت کند، وضع تعرفه بر آنهاست. زنجیره تأمین جهانی خودرو چنان عمیقا یکپارچه است که تولید خودرو در آمریکا بدون تکیه بر قطعات وارداتی تقریبا غیرممکن است. این تعرفه‌ها هزینه هر وسیله نقلیه مونتاژ شده در آمریکا را افزایش می‌دهد.

در بهترین حالت اگر فولادسازان آمریکایی این شکاف را پر کنند و قیمت‌ها ثابت بمانند خودروهای آمریکایی همچنان برای رقابت مشکل خواهند داشت اما قیمت‌ها به ندرت ثابت می‌مانند. وقتی قیمت‌ها افزایش می‌یابند، خودروسازان مجبور می‌شوند بین جذب هزینه یا افزایش قیمت یکی را انتخاب کنند.

تهدید واقعی، عقب ماندن در نوآوری است. در حالیکه واشنگتن نگران منبع فولاد خودرو است، رقبایی مانند چین با سرعت پیشروی می‌کنند. چین آینده را با باتری‌های ارزان‌تر، خودروهای برقی تولید انبوه و پیشرفت در رانندگی خودکار می سازد. اروپا با تعهد به انتشار صفر خالص تا سال ۲۰۵۰ و ممنوعیت فروش خودروهای بنزینی و دیزلی جدید پس از سال ۲۰۳۵، پیشتاز است. حتی کشورهایی مانند ویتنام نیز خودروهای برقی آماده صادرات را تولید می کند.

در مقابل، گذار آمریکا به فناوری سبز همچنان در بن‌بست سیاسی گیر کرده و به رقبا برای شروع فرصت می‌دهد. خریداران آینده به توافق‌های تجاری اهمیتی نمی‌دهند. آنها خودروهای پاک، متصل و مقرون به صرفه می‌خواهند و حاضرند برای آن هزینه کنند.

طبق گزارش دیلی صباح، کاهش تعرفه‌ها درها را باز می‌کند اما باعث نمی‌شود مردم از آنها بگذرند. در این مرحله باید سه سوال در مورد ارزش، چشم‌انداز و سرعت پرسیده شود. آیا خودروسازان آمریکایی می‌توانند با قیمت و کیفیت رقبای منطقه‌ای مطابقت داشته باشند؟ آیا آنها در خودروهای برقی، هوش مصنوعی و پایداری سرمایه‌گذاری می‌کنند؟ آیا می‌توانند سریع‌تر از رقبا نوآوری کنند؟ بدون قیمت‌گذاری رقابتی، محصولات مرتبط با منطقه و برندهای قوی، خودروسازان آمریکایی در همان بازارهایی که ادعا می‌کنند برنده شده‌اند، همچنان شکست خواهند خورد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، شاخص‌های قیمت نفت در بازار جهانی، روز جمعه ثابت بودند و تحت تاثیر نگرانی‌ها درباره اختلال عرضه روسیه و کاهش غیرمنتظره ذخایر نفت آمریکا، رشد هفتگی چشمگیری را نشان دادند. نفت برنت در معاملات روز جمعه تا مرز ۷۰ دلار پیش رفت و نفت وست تگزاس اینترمدیت آمریکا در ۶۵ دلار در هر بشکه ایستاد. هر دو شاخص بیش از چهار درصد رشد هفتگی داشتند که بزرگترین رشد هفتگی آنها از اواسط ژوئن به این طرف بود.

ویکاس دوایودی، استراتژیست انرژی جهانی در شرکت مک‌کواری، ماه جاری به روزنامه فایننشیال تایمز گفت: «کمی رمز و راز وجود دارد. کل بازار به دنبال مازاد عظیم است و با این حال قیمت پایین نمی‌آید. به جای ۶۷ دلار در هر بشکه، چرا به ۴۷ دلار در هر بشکه نگاه نمی‌کنیم؟»

دو دلیل احتمالی برای تاب‌آوری قیمت نفت

دو دلیل احتمالی وجود دارد که چرا بازار منتظر سقوط نفت به ۴۷ دلار در هر بشکه نیست. یکی از این دلایل، تلاش‌های مداوم اتحادیه اروپا و آمریکا برای کاهش درآمد صادرات انرژی روسیه از طریق تحریم‌های بیشتر است. از آنجایی که روسیه دومین تولیدکننده بزرگ نفت در جهان، است، هر گونه اختلال در جریان نفت این کشور بر تعادل جهانی عرضه و تقاضا تاثیر خواهد گذاشت و تحلیلگران و پیش‌بینی‌کنندگان این را می‌دانند. با این حال، آنها چنین ریسک‌های ژئوپلیتیکی را به نفع این استدلال که برقی‌سازی حمل و نقل و رشد اقتصادی ضعیف در بسیاری از بازارهای کلیدی، تقاضای نفت را تضعیف می‌کند، کم‌اهمیت جلوه می‌دهند. در این بین، پیش‌بینی‌کنندگان می‌گویند عرضه در حال افزایش است و ظاهرا این رشد عرضه کاملا از قیمت‌ها جدا است که بدیهی است که اینطور نیست.

دلیل دوم، چین است. با وجود گزارش‌های متعددی که مدعی هستند تقاضای چین برای نفت به اوج خود نزدیک شده، این کشور همچنان در حال ذخیره نفت خام بوده است. واردات نفت خام به چین از مارس امسال رو به افزایش بوده و از مارس به بعد، چین با نرخی بسیار بالاتر از آنچه برای تامین نیازهای سوخت داخلی نیاز دارد، نفت خام وارد کرده است.

این امر به نوبه خود، قیمت‌های بین‌المللی نفت را ثابت و بالاتر از قیمت مورد نظر بسیاری از جمله دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا نگه داشته است. از سوی دیگر، ترامپ قویا معتقد است که آسیب رساندن به درآمدهای صادرات نفت روسیه، پایان خصومت‌ها در اوکراین را تسریع می‌کند. با این حال، تشدید تحریم‌ها باعث افزایش قیمت‌ها می‌شود و شاید به همین دلیل است که ترامپ برخلاف اتحادیه اروپا، هیچ عجله‌ای برای اعمال تحریم‌های بیشتر بر صنعت انرژی روسیه نداشته است.

همچنین، موضوع تقاضای واقعی و مصرف نفت وجود دارد. شرکت «آکسفورد انرژی» در گزارشی به این جنبه از بازار نفت پرداخته و با استناد به آمار ذخیره‌سازی که هیچ نشانه‌ای از عرضه بیش از حد نشان نمی‌دهند، شایعات مربوط به اشباع قریب‌الوقوع را رد کرد. برای مثال، ذخیره‌سازی شناور کمتر از سطوحی است که در سال ۲۰۲۲ که همه برای آماده شدن برای تحریم‌های ضد روسی عجله داشتند، مشاهده شد. ذخایر سازمان توسعه و همکاری اقتصادی (OECD) که اغلب به عنوان نقطه مرجع برای پیش‌بینی‌ها استفاده می‌شود، کمتر از میانگین پنج ساله است و نشان می‌دهد مصرف کاملا مطلوب است. یکی از شاخص‌های نهایی تقاضای قوی‌تر از حد انتظار، دوباره از چین، به شکل صادرات کمتر سوخت می‌آید.

در حالی که پیش‌بینی‌کنندگان پیش‌بینی می‌کنند با وجود ادعاهایی مبنی بر اینکه نوسانات بازار نفت در طول چند سال گذشته در بحبوحه افزایش استفاده از نفتکش‌های موسوم به ناوگان سایه برای حمل نفت خام روسیه افزایش یافته است، قیمت نفت ثابت می‌ماند. ناوگان سایه، جمع‌آوری حقایق در مورد تعادل عرضه و تقاضا را برای معامله‌گران به طور فزاینده‌ای دشوار کرده و در آینده هم با توجه به عوامل ژئوپلیتیکی، این وضعیت ادامه خواهد یافت.

بر اساس گزارش اویل پرایس، در حالی که پیش‌بینی‌های اشباع عرضه، صرف نظر از اینکه نشانه‌هایی از چنین اشباع عرضه‌ای در شرف تحقق باشد یا خیر، روند صعودی را محدود می‌کند، به نظر می‌رسد احتمال وقوع چنین اتفاقی روز به روز کمتر می‌شود.