اقتصاد دانش محور

گروه استان‌های دفاع‌پرس – حسن حبیبی؛ در چند سال اخیر تاکید و رویکرد منویات رهبر معظم انقلاب اسلامی در نامگذاری‌ها، توجه خاص و ویژه به عنوان تولید است، زیرا تولید همواره یکی از رویکرد‌های اساسی در جهت توسعه و بهبود اقتصاد و استقلال کشور محسوب می‌شود و عدم توجه به آن، موجب هدر رفت فرصت‌های پیش روی ایران اسلامی در عرصه‌های ملی و بین‌المللی می‌گردد.

تحقق شعار سال یک تکلیف است و می‌توان به پشتوانه فناوری و نیز تقویت تولید پویا و مبتنی بر دانش و تکیه بر اقتصاد دانش محور به آن جامه عمل پوشاند که پارک‌های علم و فناوری و شرکت‌های دانش بنیان نقش آفرینان اصلی آن هستند.

شرکت‌های دانش بنیان به جهت ارزش افزوده بالایی که ایجاد می‌کنند، نقش ویژه‌ای در رشد کشور در زمینه‌های علمی، فناوری و نیز اقتصادی بر عهده دارند؛ به فرموده رهبر معظم انقلاب اسلامی، شرکت‌های دانش بنیان یکی از بهترین مظاهر و مؤثرترین مؤلفه‌های اقتصاد مقاومتی به شمار می‌روند.

کشوری را در جهان نمی‌توان یافت که در یکی از بخش‌های اقتصاد به رشد و توسعه رسیده باشد. در سایه نگرش و کارکرد سیستمی، ترکیب بهینه سه بخش اقتصاد (کشاورزی، صنعت و خدمات) با تکیه براقتصاد دانش محور می‌توان به رشد و توسعه اقتصادی دست یافت، زیرا برای رسیدن به توسعه، رابطه بسیار شدید بین سه بخش اقتصاد وجود دارد. با (کشاورزی، صنعت و خدمات) می‌توان به رشد و توسعه اقتصادی دست یافت.

توسعه اقتصادی در هر سرزمین وابسته به کارایی، تلفیق و ترکیب بهینه بین بخش‌های اقتصاد (کشاورزی، صنعت و خدمات) می‌باشد، زیرا اتکا به یک بخش از اقتصاد برای شکوفایی و پیشرفت، کاری عبث و بیهوده خواهد بود.

کشاورزی رونق نخواهد یافت مگر آن که صنعت و خدمات و امکانات لازم جهت رشد کشاورزی را فراهم آورند. برای پیشرفت کشاورزی، نیاز به پیشرفت صنعت است؛ زیرا برای گذار از کشاورزی سنتی به کشاورزی پیش‌رفته که قدرت تأمین نیاز‌های مصرفی جمعیت را دارا بوده و علاوه بر آن برای تأمین درصدی از ارز سرزمین، از قدرت صادراتی کافی برخوردار باشد، به کارگیری نهاد‌ها اجتناب‌ناپذیر است. در حالتی این امکانات در اختیار بخش کشاورزی قرار می‌گیرد که سر زمین به رشد کافی در زمینه صنعت رسیده باشد.

توسعه صنایع ماشین آلات کشاورزی، ابزار مورد نیاز بخش کشاورزی را با قیمت مناسب در اختیار این بخش قرار داده و سبب ایجاد حرکت به سوی مکانیزاسیون کشاورزی و تحول در این بخش می‌گردد.

هر چه بر تعداد مجتمع‌های تولید کود، سم، بذر و… افزوده گردد، قدرت تأمین این نهاده‌ها در بخش کشاورزی با سهولت مواجه شده که خود در رونق کشاورزی مؤثر خواهد بود.

پیشرفت صنعت و تکنولوژی سدسازی، کانالیزاسیون، راه سازی و تولید وسائط نقلیه، در رونق و پیشرفت کشاورزی مؤثر است، زیرا از اقدامات بنیادی و پایه برای توسعه کشاورزی در ایران، برنامه ریزی در جهت ایجاد سد و تأمین آب، راه‌های روستایی به امکانات حمل و نقل در بخش کشاورزی است؛ این برنامه‌ریزی‌ها عملی نخواهد بود مگر آن که صنعت از رشد لازم و کافی برخوردار شود. درصد بسیاری از رونق صادرات محصولات کشاورزی، وابسته به پیشرفت در نگهداری و بسته‌بندی محصولات کشاورزی است که آن نیز همگام با رشد صنعت، از امکانات و رونق کافی برخوردار می‌شود. تحولات ایجاد شده در بخش خدمات نیز وابستگی شدیدی را با بخش صنعت داراست به طوری که امروزه کارایی نیروی انسانی در بخش خدمات، با افزایش مواجه شده است.

درصد بسیاری ازاین افزایش، به لحاظ پیشرفت‌های حاصل از توسعه صنعتی در زمینه تأمین ابزار کار برای بخش خدمات است. کارایی‌های به دست آمده در زمینه حمل و نقل، سیستم‌های اداری، تجارت وبازرگانی، آموزشی، بهداشتی و درمانی و… همگام با پیشرفت‌های کسب شده در بخش صنعت است؛ بنابراین رشد و توسعه صنعتی، سبب و عامل رشد و توسعه در سایر بخش‌های اقتصاد می‌گردد؛ باید توجه داشت که افراط و تفریط در هر موردی، خطا و نادرست است. یعنی به لحاظ قبول این مطالب، صنعت را موتور توسعه اقتصاد قلمداد کردن و عکس آن نیز خطا و اشتباه است، زیرا توسعه و پیشرفت اقتصادی در سایه کارایی سه بخش اقتصاد عملی است که این از الزامات تحقق «جهش تولید» می‌باشد. برای پیشرفت کشاورزی علاوه بر آنکه به نهاد‌های تولیدی در بخش صنعت نیاز می‌باشد، به تحقیقات ومطالعات، آموزش و ترویج، بازاریابی و… نیاز است که مربوط به بخش خدمات هستند.

درصد بسیاری از افزایش راندمان تولید، اصلاح نباتات و ابداع واریته‌های جدید، در سایه تلاش مداوم گروه‌های تحقیقاتی- مربوط به بخش خدمات – امکان‌پذیر است. نوآوری‌ها و ابداعات در بخش صنعت نیز مدیون کار مداوم محققان و پژوهشگران فعال در نوآوری‌های صنعتی است. کشاورزی پویا و خودکفا نیاز‌های مصرفی جمعیت و شاغلان بخش صنعتی و خدماتی را فراهم می‌نماید.

چنانچه تولید محصولات کشاورزی با فراوانی مواجه شود، سبب کاهش قیمت‌ها و تورم در جامعه گردیده که در رونق اقتصادی بسیار مؤثر است. در سایه افزایش تولید محصولات کشاورزی، زمینه‌های لازم جهت ایجاد صنایع غذایی و نساجی و… فراهم می‌شود. رونق کشاورزی افزایش درآمد شاغلان این بخش را در پی داشته که این افزایش درآمد، سبب گسترش بازار و رونق اقتصادی می‌شود.

کشوری را در جهان نمی‌توان یافت که در یکی از بخش‌های اقتصاد به رشد و توسعه رسیده باشد. در سایه نگرش و کارکرد سیستمی، ترکیب بهینه سه بخش اقتصاد، (کشاورزی، صنعت و خدمات) می‌توان به رشد و توسعه اقتصادی دست یافت، زیرا برای رسیدن به توسعه، رابطه بسیار شدید بین سه بخش اقتصاد وجود دارد.

به این لحاظ است که کشور‌های دنیا را می‌توان به دو گروه، توسعه یافته در سه بخش کشاورزی، صنعتی و خدماتی و یا توسعه نیافته در تمامی این بخش‌ها تقسیم کرد. رشد صنعتی در ایران، رشد سایر بخش‌ها را نیز به دنبال خواهد داشت.

در سال‌های اخیر، درصد بسیاری از افزایش تولید و درآمد در بخش کشاورزی ایران، به دلیل تأمین نهاده‌ها و امکانات مورد نیاز این بخش از طریق صنایع کشور میسر شده است، ولی باید توجه داشت که امروزه علاقه بسیار به صنعتی شدن، دارای دلایل روشنی است.

نواحی کم رشد که سالیان متوالی تولید کننده و صادر کننده مواد خام بوده‌اند، مشاهده کرده‌اند که سطح زندگی بهتر در هر جامعه، ارتباط مستقیم با توسعه صنعت در آن جامعه دارد و از سوی دیگر (با توجه به نوسانات قیمت مواد خام که بیش از نوسانات قیمت کالا‌های صنعتی است)، اقتصادی که متکی به صادرات یک یا چند ماده خام باشد، بیش از یک اقتصاد صنعتی که قادر به تأمین نیازمندی‌های خود است، از نا استواری درآمد ملی متحمل زیان می‌شود. این طرز تفکر، مردم کشور‌های رو به رشد را معتقد به این اصل کرده که برخورداری از امنیت، ثبات بیشتر و همچنین سطح زندگی مرفه، با صنعتی شدن کشورهایشان ارتباط مستقیم دارد.

انتهای پیام/