الجزایر

به گزارش مجاهدت از مشرق از القدس العربی، وزارت دفاع الجزایر در بیانیه‌ای اعلام کرد، یک بالگرد از نوع « MI -۱۷۱» در اطراف استان «عین الدفلی» واقع در غرب این کشور سقوط کرده است.

وزارت دفاع الجزایر با بیان اینکه این بالگرد در حین انجام مأموریت آموزشی سقوط کرد، گفت که سرهنگ «مناری مراد»، سرگرد «دحمانی موسی محمد» و گروهبان بازنشسته «شبوع اسامه» سرنشینان این بالگرد در این سانحه کشته شدند.

وزارت دفاع الجزایر اعلام کرد که تحقیقات برای مشخص شدن علت این حادثه آغاز شده است.

«عبدالمجید تبون» رئیس جمهور و فرمانده کل نیروهای مسلح الجزایر به خانواده قربانیان این سانحه و نیروهای مسلح این کشور تسلیت گفت.

الجزایر در طول سال‌های گذشته شاهد سوانح مشابهی بوده که آخرین آن به ماه آوریل (فروردین/ اردیبهشت) ۲۰۱۸ باز می‌گردد و در نتیجه سقوط یک هواپیمای نظامی در نزدیکی فرودگاه «بوفاریک» ۲۵۷ نفر جان باختند؛ حادثه‌ای که خونبارترین حادثه هوایی در این کشور لقب گرفته است.

به گزارش مجاهدت از مشرق، امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه در مصاحبه‌ای با هفته نامه فرانسوی Le Point گفت که مستقیماً به درخواست‌های الجزایر برای عذرخواهی وی از آنها پاسخ منفی داده است.

به گزارش مجاهدت از «ام‌اس‌ان نیوز»، رئیس‌جمهور فرانسه گفت: لازم نیست عذرخواهی کنم. من از الجزایر عذرخواهی نمی‌کنم.

ماکرون گفت: بدترین اتفاق ممکن این است که بگوییم عذرخواهی می‌کنیم و هر کدام راه خود را ادامه دهیم.

موضوع عذرخواهی فرانسه برای گذشته استعماری خود در الجزایر، بین سال‌های ۱۸۳۰ تا ۱۹۶۲ در مرکز روابط دوجانبه و تنش‌های مکرر بین دو کشور قرار دارد.

در سال ۲۰۲۰، الجزایر گزارشی را دریافت کرد که توسط مورخ فرانسوی به نام «بنجامین استورا» به سفارش مکرون تهیه شده بود و در آن او خواستار یک سری ابتکارات برای دستیابی به آشتی بین دو کشور شد.

این گزارش فاقد هرگونه توصیه‌ای برای عذرخواهی یا ابراز پشیمانی بود، چیزی که الجزایر دائماً خواستار آن است.

ماکرون پیش از این و در جریان سفر به الجزایر، اظهاراتی جنجالی در مورد گذشته فرانسه داشته است؛ وی اذعان کرده بود که فرانسه باید رسما به خاطر جنایات استعماری که در الجزایر مرتکب شده، عذرخواهی کند.

وی اذعان کرد که استعمار فرانسه خود «جنایت علیه بشریت» است؛ یک اصطلاح حقوقی بین‌المللی برای توصیف اعمال خشونت‌آمیز علیه جمعیتی خاص و قابل شناسایی به عنوان بخشی از یک حمله گسترده و نظام‌مند.

در طول جنگ استقلال الجزایر (۱۹۵۴-۱۹۶۲)، جنایات متعددی از جمله اعمال شکنجه توسط سربازان فرانسوی انجام شد. برآورد می‌شود که ۳۰۰ هزار الجزایری در مقابل حدود ۲۵ هزار سرباز فرانسوی کشته شدند.

این موضوع به تازگی و در سال‌های اخیر وارد بحث عمومی در فرانسه شده است؛ طی دهه گذشته، بیانیه‌های متعددی به وحشیگری‌های فرانسوی‌ها در این جنگ پی برده‌اند.

این ژست‌ها کمک چندانی به خاموش کردن خشم پیرامون جنگ فرانسه و الجزایر و دیگر «جزئیات» شرم‌آور تاریخ فرانسه نکرده است.

به عنوان یک دولت و یک ملت، فرانسه تاکنون هرگونه مسئولیتی را در قبال جنایات علیه بشریت انکار کرده و به درستی افراد مجرم را مجازات نکرده است.

به گزارش مجاهدت از مشرق، لقرع در این یاداشت در روزنامه عربی زبان “الشروق الیومی” نوشت: شکی نیست که فرانسوی ها همگی اعم از مقامات، احزاب، رسانه ها، روشنفکران و دیگران حتی یک لحظه هم در تروریست توصیف کردن کسی که سه کرد را در پاریس کشت تردید نمی کردند، اگر او یک مسلمان می بود و حتی اگر مسلمانانی مثل خودش را می کشت اما چنین نکردند چون قاتل یک فرانسوی راست افراطی بود.

وی افزود: وقتی معلوم شد که قاتل، یک فرانسوی مسیحی مذهب و یک راست افراطی است، فرانسوی ها پس از مدت ها تردید و شرمندگی، راضی شدند که قاتل را “نژادپرست” خطاب کنند و مدعی شدند که او خودش در بازجویی ها چنین صفتی را به خود داده است!؟ در حالی که برخی از رسانه های فرانسوی سعی کردند بحث را به سمت روابط بد ترکیه و کردهای آن کشور منحرف کنند تا راست افراطی فرانسه را تبرئه کرده و این جنایت را به گردن رژیم اردوغان بیندازند.

نویسنده الجزایری افزود: این تلاش‌ها برای فرار از جنایت و تبرئه قاتل و ایدئولوژی راست‌گرای نژادپرستانه او ادامه یافت تا این که پلیس فرانسه از انتقال مجرم به یک موسسه روان‌پزشکی وابسته به خود خبر داد تا مقدمه‌ای برای تلقی کردن او به عنوان یک فرد آشفته ذهنی یا روانی و سپس تبرئه او در مرحله بعدی باشد.

این همان نمایش احمقانه ای است که آن را بارها در بسیاری از کشورهای غربی دیدیم که طی آن، افراط گرایان راستگرا به قتل های فجیعی و گاه به کشتار ده ها نفر دست می زنند، مانند آنچه برای نمازگزاران مسلمان در نیوزیلند در سال ۲۰۱۹ اتفاق افتاد، و هر بار مقامات کشورهای مربوطه بیانیه مشابهی صادر می کنند با این مضمون که جنایت توسط یک بیمار روانی انجام شده است که مسئولیتی در قبال رفتارش بر عهده ندارد! ” اما هیچ کس نه درباره دین آن جنایتکار حرفی می زند نه درباره ایدئولوژی نفرت پراکن و دیگرستیز او سخنی می گوید اما اگر اتفاقی توسط یک مسلمان بیفتد فوری مسلمان بودن او برجسته می شود.

وی افزود: این ایدئولوژی نژادپرستانه که توسط احزاب راست افراطی که به طور قانونی در فرانسه و غرب فعالیت می کنند و برخی از آنها به قدرت رسیده اند ترویج می شود، همان چیزی است که باعث کشتن خونسردانه سه کرد به دست یک نژادپرست فرانسوی ۶۹ ساله شد. اگر ترویج های بیگانه هراسی راست افراطی فرانسه نبود و صبر چنین فردی را لبریز نمی کرد قطعا چنین فردی با چنین اصرار و پیگیری و نفرتی دست به چنین جنایتی نمی زد.

از زمان ماری لوپن تا دوران دخترش مارین لوپن، گفتمان نفرت و تحقیر خارجی ها در جریان است و چندین دهه است که تکرار می شود اما کشور فرانسه با وجود جدی بودن این خطر، هرگز نه تنها به فکر ممنوعیت و جرم انگاری آن نیفتاده است، بلکه با تسهیل تعرض به مقدسات مسلمانان و تحریک به اهانت به مقدسات آنان، آن را به رسمیت شناخته و حتی توهین به پیامبر مسلمانان را نیز همانطور که مکرون رییس جمهوری فرانسه بارها گفته است، به “آزادی بیان” تعبیر کرده است. علاوه بر این باید به تصویب قوانین ضد حجاب و تحدید کننده فعالیت های مساجد و مهاجران اشاره کرد.

به نوشته این روزنامه نگار الجزایری، راست افراطی فرانسه به جایی رسیده است که امروز می بینیم قاتل این سه کرد در دسامبر ۲۰۲۱ نیز با چاقو به اردوگاه پناهندگان سودانی و اتیوپیایی حمله کرده بود، اما یک حکم سبک و یک سال زندان گرفت که مشخص شد برای بازدارندگی کافی نبوده که این فرد این بار سلاح تهیه کرد و تنها چند روز پس از آزادی، جنایت خود را علیه کردها انجام داد.

یادداشت نویس الشروق الیومی در پایان آورده است: گفتمان راست افراطی در حال تبدیل شدن به یک جریان فاشیسم مرگبار علیه مهاجران مسلمان در فرانسه و حتی در اروپا و کل غرب است. رفتار راست افراطی بیم دهنده پایانی غم انگیز برای دهه های طولانی از مدارا و همزیستی است و زندگی میلیون ها مهاجر را جهنم خواهد کرد.

این امر به ویژه با تشدید مشکلات اقتصادی و اجتماعی در اروپا به دلیل پیامدهای جنگ اوکراین و تشدید تورم و هزینه های بالای زندگی، ممکن است اوضاع را حتی بدتر کند و شاهد تولد شبه نظامیان مسلح راست افراطی باشیم که مهاجران را به طور سازماندهی شده ای مورد هدف قرار دهند و با اعمال خشونت متقابل مهاجران روبرو شوند، امری که کشورهای غربی را به عرصه رویارویی و تنش های بی پایان تبدیل خواهد کرد. به همین دلیل است که باید بگوییم رسیدن احزاب راست افراطی به قدرت در چند کشور اروپایی نوید خوبی ندارد.