امام باقر (ع)

چه اعمالی برای دهه اول ذی‌الحجه آمده است؟ / ثواب نمازی که نمازگزار آن را با حاجیان شریک می‌کند

اعمال دهه اول ذی‌الحجه


به گزارش مجاهدت از خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، امروز (شنبه، ۱۹ خرداد) اولین روز از ماه ذی‌الحجه است. این ماه یکی از چهار ماه حرام است و فضایل بسیاری دارد.

از مهم‌ترین وقایع این ماه این است که روز اول ذی‌الحجه سالروز ازدواج حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و حضرت زهرا (سلام الله علیها) است، روز هفتم این ماه، سالروز شهادت امام محمد باقر (علیه‌السلام)، روز هشتم این ماه روز «ترویه» است که حاجیان برای اعمال حج تمتع آماده می‌شوند، روز نهم این ماه، روز عرفه، روز دهم آن عید قربان و روزهجدهم این ماه روز عید غدیر خم است.

این ۱۰ روز اعمالی دارد که در مفاتیح‌الجنان آمده و به این شرح است:

بدان که این ماه، از ماه‌های شریفه است. دهه اول این ماه، از ایام معلومات است که در قرآن مجید ذکر آن آمده است. از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مروی‌ست (روایت شده است) که عمل خیر و عبادت در هیچ ایامی نزد حق‌تعالی محبوب‌تر از این دهه نیست.

روزه

این دهه اعمالی دارد که نخستین آنها عبارت است از «روزه». روزه در ۹ روز اول این دهه ثواب روزه تمام عمر را دارد.

نماز دهه اول ذی‌الحجه

دومین عمل این دهه، نماز است. نماز دهه اول ذی‌الحجه، یک نماز دو رکعتی است که میان نماز مغرب و عشاء در تمام شب‌های این دهه بدین‌صورت خوانده می‌شود:

در هر رکعت بعد از سوره حمد، یک مرتبه سوره توحید و پس از آن آیه ۱۴۲ سوره اعراف را می‌خواند تا با ثواب حاجیان شریک شود.

آیه ۱۴۲ سوره اعراف این آیه است:

«وَوَاعَدْنَا مُوسَىٰ ثَلَاثِینَ لَیْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیْلَةً ۚ وَقَالَ مُوسَىٰ لِأَخِیهِ هَارُونَ اخْلُفْنِی فِی قَوْمِی وَأَصْلِحْ وَلَا تَتَّبِعْ سَبِیلَ الْمُفْسِدِینَ/ و ما با موسی ۳۰ شب (در کوه طور برای نزول تورات و آیات الهی) وعده گذاشتیم و آن را با (افزودن) ۱۰ شب کامل کردیم. پس میعاد پروردگارش ۴۰ شب کامل شد و موسی (پیش از رفتن به این وعده‌گاه) به برادرش، هارون گفت: در میان امت من، جانشین من باش (و کار مردم را) اصلاح کن و از راه و روش مفسدان پیروی مکن!» 

امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: پدرم حضرت امام باقر (علیه‌السلام) به من فرمودند: پسرم! در دهه نخست از ماه ذی‌الحجه (از شب اول ماه تا شب عید قربان) هر شب میان نماز مغرب و عشاء این دو رکعت نماز را ترک مکن که اگر چنین کنی، در ثواب حاجیان و اعمال حج آنها شریک می‌شوی. (اقبال، ص ۳۱۷)

دعا

سومین عمل این دهه دعایی است. ابوحمزه ثمالی روایتی از امام صادق (علیه‌السلام) نقل کرده است که آن حضرت از روز اول تا عصر روز عرفه پس از نماز صبح و قبل از نماز مغرب این دعا را می‌خواند.

اَللّـهُمَّ هذِهِ الاْیّامُ الَّتی فَضَّلْتَها عَلَی الاْیّامِ وَشَرَّفْتَها وَ قَدْ بَلَّغْتَنی‌ها بِمَنِّکَ وَ رَحْمَتِکَ
خدایا این روز‌هایی است که برتری و شرافتش دادی بر سایر روز‌ها و به لطف و رحمتت مرا بدان‌ها رساندی

فَاَنْزِلْ عَلَیْنا مِنْ بَرَکاتِکَ وَ اَوْسِعْ عَلَیْنا فیها مِنْ نَعْمآئِکَ.
پس برکات خودت را بر ما فروبار و از نعمت‌های خود در این روز‌ها بر ما وسعت ده

اَللّـهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ اَنْ تَهْدِیَنا فیها لِسَبیلِ الْهُدی، وَ الْعَفافِ وَالْغِنی، وَ الْعَمَلِ فیها بِما تُحِبُّ وَتَرْضی. 
خدایا من از تو خواهم که درود فرستی بر محمّد و آل محمّد و نیز خواهم که ما را دراین روز‌ها به راه هدایت و پاکدامنی و بی‌نیازی راهنمایی فرمایی و موفقمان داری به انجام آنچه دوست داری و موجب خشنودی تو است

اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ یا مَوْضِعَ کُلِّ شَکْوی، وَیا سامِعَ کُلِّ نَجْوی، وَیا شاهِدَ کُلِّ مَلاَءٍ.
خدایا از تو خواهم‌ ای جایگاه هر شکایت و‌ای شنوای هر سخن سِرّی و راز و‌ای حاضر در هر جمع

وَ یا عالِمَ کُلِّ خَفِیَّة، اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد، وَ اَنْ تَکْشِفَ عَنّا فیهَا الْبَلاءَ
و‌ ای دانای هر نهان که درود فرستی بر محمّد و آل محمّد و بگشایی در این روز‌ها از ما بلا و گرفتاری را،

وَ تَسْتَجیبَ لَنا فیهَا الدُّعآءَ، وَ تُقَوِّیَنا فیها وَ تُعینَنا.
و مستجاب گردانی در آنها دعای ما را و نیرو دهی به ما در این روز‌ها و کمکمان دهی

وَتُوَفِّقَنا فی‌ها لِما تُحِبُّ رَبَّنا وَتَرْضی، وَعَلی مَا افْتَرَضْتَ عَلَیْنا مِنْ طاعَتِکَ، وَطـاعَةِ رَسُولِکَ وَاَهْلِ وِلایَتِکَ
و موفقمان داری پروردگارا بدانچه دوست داری و خشنود گردی و بر آنچه واجب کرده‌ای بر ما از اطاعت خودت و اطاعت پیامبرت و اهل ولایتت

اَللّـهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ، اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد، وَاَنْ تَهَبَ لَنا فیهَا الرِّضا.
خدایا از تو خواهم‌ای مهربان‌ترین مهربانان که درود فرستی بر محمّد و آل محمّد و در این ایام خشنودی خویش را به من ببخش

اِنَّکَ سَمیعُ الدُّعآءِ، وَلا تَحْرِمْنا خَیْرَ ما تُنْزِلُ فی‌ها مِنَ السَّمآءِ، وَطَهِّرْنا مِنَ الذُّنُوبِ یا عَلاّمَ الْغُیُوبِ، وَاَوْجِبْ لَنا فی‌ها دارَ الْخُلُودِ. 
که براستی تو شنوای دعایی و محروم مکن ما را از خیری که در این روز‌ها از آسمان فرو باری و پاکمان کن از گناهان‌ای دانای بر نادیدنی‌ها و واجب گردان در این ایّام برای ما خانه جاویدان را

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد، وَلا تَتْرُکْ لَنا فیها ذَنْباً اِلاَّ غَفَرْتَهُ، وَلا هَمّاً اِلاَّ فَرَّجْتَهُ
خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد و هیچ گناهی برای ما باقی مگذار جز آن که بیامرزی و نه اندوهی جز آنکه بگشایی،

وَلا دَیْناً اِلاَّ قَضَیْتَهُ، وَلا غائِباً اِلاَّ اَدَّیْتَهُ، وَلا حاجَةً مِنْ حَوائِجِ
و نه بِدهی جز آن که بپردازی و نه غایبی جز آن که به ما برسانی و نه حاجتی از حاجات

الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ اِلاَّ سَهَّلْتَها وَیَسَّرْتَها، اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْء قَدیرٌ. 
دنیا و آخرت جز آن که آسان و هموارش گردانی که براستی تو بر هر چیز توانایی

اَللّـهُمَّ یا عالِمَ الْخَفِیّاتِ، یا راحِمَ الْعَبَراتِ، یا مُجیبَ الدَّعَواتِ، یا رَبَّ الأَرَضینَ وَالسَّمواتِ
خدایا‌! ای دانای اسرار پنهان‌ای رحم کننده بر اشک دیدگان‌ای اجابت کننده دعا‌ها‌. ای پروردگار زمین‌ها و آسمان‌ها،

یا مَنْ لا تَتَشابَهُ عَلَیْهِ الاْصْواتُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد‌

ای که صدا‌ها (ی بیشمار) بر او اشتباه نشود درود فرست بر محمد و آل محمد،

وَاجْعَلْنا فیها مِنْ عُتَقآئِکَ وَطُلَقآئِکَ مِنَ النّارِ، وَالْفائِزینَ بِجَنَّتِکَ.
و قرار ده ما را در این روز‌ها ازآزادشدگان و رهایی‌یافتگان از آتش و نائل شوندگان به بهشتت

وَالنّاجینَ بِرَحْمَتِکَ، یااَرْحَمَ الرّاحِمینَ وَصَلَّی اللهُ عَلی سَیِّدِنا مُحَمَّد وَ آلِهِ اَجْمَعینَ وَ سَلَّمَ عَلَیْهِمْ تَسْلیماً.
و نجات یافتگان بوسیله رحمتت‌ای مهربان‌ترین مهربانان و درود خدا بر آقای ما محمد و آلش همگی و سلام بر همه آنان باد.

(مصباح المتهجّد:ص ۶۷۲؛ اقبال:ص ۳۲۲ (با اندکی تفاوت)؛ مفاتیح‌الجنان)

دعایی که حضرت جبرئیل (ع) برای حضرت عیسی (ع) هدیه آورد

چهارمین عمل این دهه، آن است که در هر روز از این دهه پنج دعایی را که حضرت جبرئیل (ع) برای حضرت عیسی (ع) از جانب حق‌تعالی هدیه آورده است و آن دعا‌ها این است:

۱. اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ، وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ، بِیَدِهِ الْخَیْرُ، وَهُوَ عَلی کُلِّ شَیْء قَدیرٌ.

۲. اَشْهَدُ اَنْ لا اِلـهَ اِلاَّ اللهُ، وَحْدَهُ لاشَریکَ لَهُ، اَحَداً صَمَداً، لَمْ یَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلا وَلَداً.

۳. اَشْهَدُ اَنْ لا اِلـهَ اِلاَّ اللهُ، وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، اَحَداً صَمَداً، لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ.

۴. اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ، وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ، یُحْیی وَیُمیتُ، وَهُوَ حَیٌّ لا یَمُوتُ، بِیَدِهِ الْخَیْرُ، وَهُوَ عَلی کُلِّ شَیْء قَدیرٌ.

۵. حَسْبِیَ اللهُ وَکَفی، سَمِعَ اللهُ لِمَنْ دَعا، لَیْسَ وَرآءَ اللهِ مُنْتَهی، اَشْهَدُ للهِ بِما دَعا، وَاَنَّهُ بَریءٌ مِمَّنْ تَبَرَّءَ، وَاَنَّ لِلّهِ الاْخِرَةَ وَالاْولی.

حضرت عیسی (ع) ثواب بسیاری را برای خواندن صد مرتبه این پنج دعا ذکر فرمود.

علامه مجلسی (ره) فرمود: اگر کسی هر روز هر یک از این پنج دعا را ۱۰ مرتبه بخواند، (که در مدت ۱۰ روز هر کدام را صد مرتبه خوانده است) به روایت عمل کرده باشد و اگر هر یک را صد مرتبه بخواند، بهتر خواهد بود.

ذکر‌هایی که از حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نقل شده است

پنجمین عمل این دهه این است که این تهلیلات (اذکار) را که از امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) با ثواب بسیار منقول است، بخواند و اگر روزی ۱۰ مرتبه خوانده شود، بهتر است.

لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ الّلَیالی وَالدُّهُورِ، لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ اَمْواجِ الْبُحُورِ.

لااِلهَ اِلاَّ اللهُ وَرَحْمَتُهُ خَیْرٌ مِمّا یَجْمَعُونَ، لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ الشَّوْکِ وَالشَّجَرِ.

لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ الشَّعْرِ وَالْوَبَرِ، لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ الْحَجَرِ وَالْمَدَرِ.

لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ لَمْحِ الْعُیُونِ.

لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ فِی اللَّیْلِ اِذاعَسْعَسَ، وَالصُّبْحِ اِذا تَنَفَّسَ.

لا اِلـهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ الرِّیاحِ فِی الْبَراری وَالصُّخُـورِ.

لا اِلـهَ اِلاَّ اللهُ مِـنَ الْیَـوْمِ اِلـی یَـوْمِ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ

منبع: مفاتیح‌الجنان، شیخ عباس قمی (ره)

انتهای پیام/ 118

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

اعمال دهه اول ذی‌الحجه بیشتر بخوانید »

ابتکار امام صادق (ع) در مبارزه با بنی‌عباس/ چرا امام صادق (ع) زمام امور را در دست نگرفتند؟// اتونشر/ منتشر نشود

ابتکار امام صادق (ع) در مبارزه با بنی‌عباس


به گزارش مجاهدت از خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، امام جعفر صادق (ع) ششمین امام ما، شیعیان هستند. ایشان روز ۱۷ ربیع‌الاول سال ۸۳ ه‍. ق در مدینه به دنیا آمدند و روز ۲۵ شوال ۱۴۸ ه‍. ق به‌دستور «منصور دوانیقی» (دومین خلیفه عباسی) و بر اثر مسمومیت به شهادت رسیدند.

مزار ایشان در قبرستان بقیع در مدینه در جوار حرم حضرت رسول اکرم (ص) و مزار امام حسن مجتبی (ع)، امام سجاد (ع) و امام باقر (ع) قرار دارد.

به‌مناسبت فرارسیدن سالروز شهادت رئیس مذهب جعفری، امام جعفر صادق (ع)، گذری به کتاب‌های «هم‌رزمان حسین (ع)» و «انسان ۲۵۰ ساله» زدیم و با استفاده از آنها، گوشه‌ای از فعالیت‌های سیاسی ایشان برای مقابله با امویان و عباسیان و بیدار کردن جامعه اسلامی را منتشر کردیم.

کتاب «هم‌رزمان حسین (ع)» حاوی ۱۰ گفتار از رهبر معظم انقلاب اسلامی در تحلیل مبارزات سیاسی امامان معصوم (علیهم‌السلام) در محرم ۱۳۵۱ هجری شمسی است که انتشارات انقلاب اسلامی (وابسته به دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای) آن را منتشر کرده است.

کتاب «انسان ۲۵۰ ساله» نیز حاوی بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در مورد زندگی سیاسی_مبارزاتی ائمه معصومین (علیهم‌السلام) است که مرکز صهبا آن را گردآوری و تنظیم کرده است.

محافل درس امام صادق (ع)

امام صادق (ع) مرد «مبارزه»، «علم و دانش» و «تشکیلات» بودند. محفل درس امام صادق (ع) و میدان آموزشی که ایشان به‌وجود آوردند، هم قبل از ایشان و هم بعد از ایشان در تاریخ زندگی ائمه شیعه (ع) بی‌نظیر بود.

امام صادق (ع) تمام حرف‌های درست اسلام و مفاهیم اصیل قرآن که توسط مغرضان، مفسدان یا جاهلان در طول یک قرن و اندی تحریف شده بودند را به شکل درست بیان کردند و همین باعث شد که دشمن از ایشان احساس خطر کند. 

همچنین ایشان مشغول یک مبارزه دامنه‌دار و پیگیر برای قبضه کردن حکومت و قدرت برای به‌وجود آوردن حکومت اسلامی و علوی بودند؛ یعنی ایشان زمینه را آماده می‌کردند تا بنی‌امیه را از میان ببرند و به‌جای آنها حکومت علوی (حکومت راستین اسلامی) را بر سر کار بیاورند.

مبارزات امام صادق (ع)

زندگی امام صادق (ع) به دو دوره تقسیم می‌شود؛ دوره‌ای که ایشان هم‌عصر با «بنی‌امیه» و دوره‌ای که هم‌عصر با «بنی‌عباس» بودند.

بنی‌امیه

مبارزات امام صادق (ع) در عصر بنی‌امیه صریح، حاد و روشن بود، اما در دوره ابتدایی بنی‌عباس امام (ع) مبارزات مخفیانه می‌کردند.

بنی‌عباس

از آنجا که حکومت بنی‌عباس در ابتدای کار خود، به‌صورت کامل مراقب اوضاع است، شیعه، امام صادق (ع) و اطرافی‌هایشان را می‌شناسد و از خصوصیات اینها باخبر است، در اینجا برای ادامه مبارزه مسئله «تقیه» مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تقیه

«تقیه» یعنی هرچه ممکن است، کار را پنهانی کردن، اما نه اینکه رشته کار را قطع کنیم. منصور، سفاح، هشام و عبدالملک برای امام صادق (ع) تفاوتی با هم ندارند.

به همین خاطر است که امام صادق (ع) مبارزات خود را در پوششی از تقیه ادامه می‌دهند و تشکیلات شیعه را منظم‌تر می‌کنند و با منصور (به شکلی که برای کسی مانند امام صادق (ع) ممکن است) عمل می‌کنند و راه خودشان را ادامه می‌دهند.

ضرورت فعالیت‌های فکری پیش از مبارزات

همیشه مبارزات سیاسی و فعالیت‌های قاطع باید زمانی انجام شوند که فعالیت‌های فکری، تبلیغاتی و ایدئولوژی به اندازه کافی انجام شده باشند.

برای موفقیت در این قضیه، ابتدا مردم باید زمینه آماده‌ای برای پذیرش حقایق داشته باشند؛ البته پیش از پذیرش، چنین طرز فکری را بشناسند؛ پس از آن، طرز فکرِ انگیزاننده اینها برای مردم روشن شده باشد و مسائل تبلیغی، فرهنگی و فکری، هم پیش از شروع و هم حین عمل مطرح شوند.

فعالیت‌های تبلیغاتی
فعالیت‌های تبلیغی به دو صورت انجام می‌شوند؛ یکی به‌صورت بیان حقایق و اظهار مسائل لازم و تبیین فکر و ایدئولوژی که کار امام حسن مجتبی (ع) و امام حسین (ع) بود و یکی هم به‌صورت فریاد‌های پُرخروشی که توسط یاران فداکار اهل بیت (ع) انجام می‌شد.

این دو نوع فعالیت تبلیغی انجام شده بود، اما برای یک حرکت منظم از طرف خاندان پیامبر (ص) کافی نبود که اینها به‌طور منظم و روشن حرکتی بکنند و زمام حکومت را در دست بگیرند و این حرکت هم حرکتی باشد که با موفقیت همراه شود. 

امام سجاد (ع) و امام باقر (ع) دو مسئولیت برای خود احساس می‌کردند که یکی از آنها تبیین حقایق دینی و تشریح اصول اسلامی بود_همان‌هایی که جامعه اسلامی آنها را فراموش کرده بود_ و دیگری تشکیل یک جمعیت مهذّب و مجهز؛ یعنی مردمی که به وسیله آنها بتوان بر حکومت و قدرت زمان غلبه کرد، او را از کار برکنار کرد و حق را به حق‌دار رساند.

در مورد امام صادق (ع) نیز همینطور است، اما مسئله‌ای وجود دارد و آن، این است که در دوره امام صادق (ع)، ویژگی‌ای در دنیای اسلام وجود داشت که تا پیش از آن نبود.

جَوّ سیاسی زمان امام صادق (ع)

ویژگی جدید زمان امام صادق (ع) اینگونه بود که «بنی‌امیه» دشمنان دیرین «بنی‌هاشم» در نهایت ضعف بودند. اواخر حکومت آنها، ابتدای امامت امام صادق (ع) است و مبارزات امام (ع) در این دوران بسیار حاد، صریح و قاطع بود.

شعار علنی
ایشان به‌صورت علنی مقابل توده‌های انبوه جمعیت در خانه خدا، مِنیٰ و عرفات می‌ایستادند و با محتوایی که فکر و مکتب در آن گنجانده شده بود، شعار می‌دادند. 

پس از آنکه اوضاع به‌وسیله فعالیت‌ها و تلاش‌های همه‌جانبه امام صادق (ع)، یاران و شیعیانشان دگرگون و ظلم‌های بنی‌امیه فاش شدند و مردم آگاهی پیدا کردند، جریانی به‌وجود آمد که حکومت اموی را واژگون کرد و یک عده تازه‌نفس به نام «بنی‌عباس» روی کار آمدند و وضع تغییر کرد.

چرا زمام امور را در دست نگرفتند؟

زمانی که بنی‌عباس روی کار آمدند، شرایطی که برای حکومت یک خاندان انقلابی مانند امام باقر (ع) و امام صادق (ع) ضروری است، وجود نداشت، مردم هنوز به‌طور کامل آمادگی نداشتند که کسی مانند آن بزرگواران زمام امور را در دست بگیرد. 

ابتکار امام صادق (ع) در مبارزه با عباسیان

امام صادق (ع) باید دست به یک ابتکار خیلی عالی بزنند و آن، این است که باید تبلیغات خودشان را از نو شروع کنند، زمینه‌های فکری را آماده و مردم را با حقیقت غصب خلافتی که توسط بنی‌عباس صورت گرفته و این خاندان به‌جای بنی امیه آن را انجام داده‌اند، آشنا کنند.

ایشان باید از راه مناسبی که وجود دارد، به مردم بگویند که اینها فاسق، فاجر و دروغگو هستند؛ سپس طرز فکری که امام صادق (ع) در رأس آن قرار گرفته‌اند و تشیع با آن طرز فکر زنده است را در میان مردم ترویج کنند و پس از آن نیز جمعیتی که می‌خواهند کنار ایشان قیام کنند و بر اوضاع مسلط شوند را تربیت کنند.

زمانی که بنی‌عباس روی کار آمد، تلاش کرد تا چهره اهل بیت (ع) را لکه‌دار کند؛ البته امام صادق (ع) نیز برای منسجم کردن تشکیلات شیعه در ابتدای دوران بنی‌عباس تلاش کردند.

ایشان باید مبارزات تبلیغاتی و ایدئولوژیکی خود را به‌شدت تا جایی که می‌توانند، تعقیب کنند؛ حزب شیعه را سامان دهند، جمعیتی که از دست رفته‌اند را باز دور هم جمع کنند و تشکیلات منظم را از نو زنده کنند و زمانی که زمینه آماده شد، حرکت و قیام کنند.

مرد تشکیلات

امام صادق (ع) تشکیلات عظیمی از مؤمنانِ به خود و از طرفداران جریان حکومت علوی را در سراسر عالَم اسلام از اقصای خراسان و ماوراءالنهر تا شمال آفریقا به‌وجود آوردند.

منظور از «تشکیلات» در اینجا این است که زمانی که امام صادق (ع) اراده می‌کنند آنچه را که او می‌خواهد بدانند، نمایندگان ایشان در سراسر عالَم اسلام به مردم می‌گویند تا بدانند؛ یعنی از همه‌جا وجوهات و بودجه برای اداره مبارزه سیاسی عظیم آل علی (ع) جمع کنند.

یعنی نمایندگان ایشان در همه شهر‌ها باشند که پیروان امام صادق (ع) به آنها مراجعه کنند و تکلیف دینی و سیاسی خود را از آن حضرت بپرسند.

انتهای پیام/ 118

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

ابتکار امام صادق (ع) در مبارزه با بنی‌عباس بیشتر بخوانید »

امام باقر (ع) مبدأ جهاد تبیین و حرکت علمی شیعه بود

امام باقر (ع) مبدأ جهاد تبیین و حرکت علمی شیعه بود


به گزارش مجاهدت از گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، «مصطفی علی‌پور» خطیب و پژوهشگر علوم اسلامی در گفت‌وگویی با بیان اینکه تحریف، یکی از آسیب‌های خزنده و نامحسوس است که ادیان را تهدید می‌کند، اظهار داشت: آسیب تحریف، مخصوص دین اسلام نبوده و همه ادیان را تهدید و درگیر کرده است. در دین اسلام نیز از زمان پیامبر اکرم (ص) این جریان به‌طور نامحسوس کار خود را آغاز کرده و حوزه‌های مختلف از جمله تحریف شخصیت پیامبر (ص) و شریعت اسلام را درنوردید.

او ادامه داد: هر جا و در هر حوزه‌ای که متولیان امر، از تعریف، بازتعریف و تبیین آموزه‌های مهم غفلت کنند، جریان تحریف وارد شده و کار خود را آغاز می‌کند. در حوزه مکتب اسلام نیز هر زمان که متولیان و علما تعاریف و بازتعریف خود از مفاهیم مهم اسلامی را به‌روز نکردند، جریان تحریف وارد شده و کار خود را آغاز کرده است.

علی‌پور با بیان اینکه امام محمد باقر (ع) مبدأ حرکت علمی شیعه بودند، گفت: اوج جریان علمی شیعه با تربیت ۴ هزار شاگرد در زمان امام صادق (ع) و با شکل‌گیری جلسات احتجاج و مناظره در زمان امام رضا (ع) بود، اما امام باقر (ع) مبدأ و آغاز شکل‌گیری آن را کلید زدند. ایشان برای مقابله با جریان تحریف، به ارزیابیِ این جریان و فعالیت آن پرداختند و مشاهده کردند که جریان تحریف دو اقدام اساسی انجام داده است؛ اولین مورد آن، ایجاد سند چشم‌انداز برای فعالیت جریان خزنده تحریف و تغییر، از یک مفهوم ساده تا مفاهیم اساسی اسلام طی یک بازه زمانی بوده و فعالیت دوم نیز ایجاد سامانه نیروی انسانی برای جریان تحریف بود که در این سامانه نیروی انسانی، افراد متفاوت و متنوعی مثل علما، فقها، حافظان و … و با اتکا به ابزار‌های مختلفی مثل تهدید، تطمیع و عملیات رسانه‌ای وجود داشتند و این تنوع، کار را برای امام (ع) دشوار می‌کرد، زیرا وقتی افراد ظاهرالصلاح و موجه در جریانی حضور داشته باشند، مواجهه با آن‌ها دشوارتر است.

این پژوهشگر علوم اسلامی ادامه داد: امام باقر (ع) پروژه جریان تبیین و مقابله با تحریف را کلید زدند. در ابتدا سند چشم‌اندازی برای این جریان، تدوین و نظام نیروی انسانیِ آن را ایجاد کردند. این سند چشم‌انداز سرفصل‌های زیادی دارد که یکی از این سرفصل‌ها، تکثیر سرداران جهاد تبیین است که امام باقر (ع) بر آن همت گماشتند.

او اضافه کرد: امام باقر (ع) برای ایجاد این سامانۀ نیروی انسانی، شاگردان زیادی را در حوزه‌های مختلف تربیت کردند، این شاگردان نیز نسل به نسل شاگردان دیگری را تربیت کردند که حلقه یاران و اطرافیان ائمۀ بعد را تشکیل می‌دادند. در این چارچوب از جوان ۲۵ ساله تا پیرمرد ۱۰۰ ساله (جابر بن عبدالله انصاری) حضور داشتند. اطاعت‌پذیری، توان بالای علمی و تربیت شدن در مکتب اسلام، به‌طوری‌که نگرانی برای موضع‌گیری‌های مختلف آن‌ها وجود نداشته باشد، از ویژگی‌های این افراد بود؛ چنان‌که امام باقر (ع) به ابان بن تغلب فرمودند: «دوست دارم که امثال تو تکثیر شوند و به میان مردم روند.» امام صادق (ع) نیز به هشام ابن حکم که جوانی ۲۲ ساله بود، فرمودند: «امثال تو باید برای مردم منبر بروند.»

این خطیب و پژوهشگر علوم اسلامی تأکید کرد: امروز نیز برای مصون ماندن از جریان تحریف که نشانه‌های آن را در فضای جامعه می‌بینیم باید به تعریف و به‌روزرسانی مفاهیم اسلامی بپردازیم و برای این منظور به فعالان و سرداران جهاد تبیین و تعریف نیاز داریم. امروز تعداد چنین افرادی کم است و هریک به‌صورت جزیره‌ای در گوشه‌ای فعالیت می‌کنند، درحالی‌که برای فعالیت ثمربخش، این افراد باید به هم متصل شده و به سامانه و حلقه‌های زنجیر تبدیل شوند تا خروجی آن مقابله موفق با جریان تحریف باشد.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/ ۱۳۴

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

امام باقر (ع) مبدأ جهاد تبیین و حرکت علمی شیعه بود بیشتر بخوانید »