امام علی

به گزارش مجاهدت از گروه اجتماعی دفاع‌پرس، حجت‌الاسلام والمسلمین «سید علیرضا ادیانی» رئیس سازمان عقیدتی سیاسی انتظامی کشور در مراسم جشن بزرگ عید غدیر در دانشگاه افسری و تربیت پلیس امام حسن مجتبی (ع) اظهار داشت: عید غدیر از تمام اعیاد اسلامی مهم‌تر است چرا که وجود مقدس حضرت علی (ع) به عنوان شایسته‌ترین عنصر الهی و انسانی در این روز به خلافت و پیشوایی جامعه اسلامی منصوب شد.

رئیس سازمان عقیدتی سیاسی کشور گفت: یکی از اساسی‌ترین مسئله در طول تاریخ بشر و زندگی مدنی و اجتماعی او، مسئله حکومت و حاکم بر این حکومت است. غدیر به این بخش از نیاز بشر که نیاز زیست اجتماعی اوست؛ پاسخ داد. در واقع حاکمی از نظر اسلام مشروعیت حکومت و فرمان دادن بر جامعه اسلامی را دارد که منصوب الهی است و عید غدیر روزی است که حضرت علی (ع) از سوی خدا به حکومت بر جامعه منصوب شد و وجود مقدس امیرالمومنین علی (ع)، نقطه واحد اسلام است. کل اسلام معادل با ولایت علی (ع) است؛ که اگر موضوع ابلاغ ولایت ایشان انجام نمی‌شد؛ دین اسلام کامل نمی‌شد. اگر انسان تمام روز‌ها را روزه بگیرد، حج به جا بیاورد، همه اموالش را در راه خدا انفاق کند و همه شب را به عبادت و شب زنده داری مشغول باشد، ولی بدون ولایت بمیرد، تمام اعمال او بیهوده است و شرط قبولی همه عبادات در گرو پذیرش ولایت امیرالمومنین علی (ع) است.

وی افزود: امام خمینی (ره)، آن ولایت به یغما برده از آغوش اسلام را دوباره به اسلام برگرداند و با تأسیس انقلاب اسلامی، نمونه‌ای ممتاز از حکومت خدا بر روی زمین را پیاده سازی نمود و فرمود: اسلام تمام سیاست و تمام حکومت است.

حجت الاسلام و المسلمین ادیانی افزود: مسئله حکومت و حاکم در جامعه اسلامی، مسئله مهمی است، که ائمه هدی (علیهم السلام) در آن شرایط بحرانی و تاریک بنی امیه و بنی عباس، هر جا و هر زمان فرصت پیدا می‌کردند به مسئله امامت و شاخصه‌های امام بر جامعه اسلامی اشاره می‌کردند و، چون مسئله غدیر، یک مسئله حیاتی و اساسی بشر می‌باشد؛ همگان باید غدیر را جشن بگیرند، نشاط ایجاد کنند؛ چون به مهمترین مسئله زندگی سیاسی و اجتماعی آن‌ها از سوی خداوند تبارک و تعالی پاسخ داده شده است.

ادیانی در پایان گفت: امروز مدعیان آزادی و دموکراسی مردم خود را به خاک و خون می‌کشند. در مقابل اسلام، کمونیست و سایر مکاتب را به وجود آوردند تا تلألو نور اسلام را خاموش کنند؛ لیکن نتوانستند. چرا که در حکومت اسلامی حاکم باید دارای شاخصه‌های الهی و انسانی باشد، اما در سایر حکومت‌ها، حکومت در دست ثروتمندان و زراندوزان و تشنگان قدرت است.

انتهای پیام/341

به گزارش مجاهدت از گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، هشتمین جایزه هنری غدیر به همت سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در پردیس تئاتر تهران برگزار می‌شود.

این جایزه نکوداشت هنرمندانی است که در حوزه زنده نگه‌داشتن عنوان غدیر و ترویج نگاه و سیره امیرالمومنین علی(ع) شاخص هستند و چهره‌هایی همچون داوود ميرباقری خالق سريال امام علی (ع)، فرهاد فخرالدينی موسيقیدان و رهبر اركستر، محمد معتمدی خواننده، سيد مهدی شجاعی محقق و نويسنده، صديق تعريف خواننده موسيقی سنتی، حميد عجمی خوشنويس و مبدع خط معلی، داريوش ارجمند ايفاگر نقش مالک اشتر در سريال امام علی(ع)، عبدالله اسكندری طراح و چهره‌پرداز، محمد اصفهانی آهنگساز و خواننده و غلامرضا سازگار شاعر و مداح اهل بيت(ع) بخشی از چهره‌های مطرحی هستند که در هفت دوره پیشین از آنها تقدیر شده است.

علاقه‌مندان برای حضور در این مراسم می‌توانند ساعت ۲۰ روز یکشنبه ۱۸ تیرماه به پردیس تئاتر تهران در بزرگراه امام علی(ع)، اتوبان شهید محلاتی شرق، خیابان شهید شاه‌آبادی جنوبی، بعد از میدان مالک اشتر، خیابان بقایی مراجعه کنند.

انتهای پیام/ 121

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس _ رسول حسنی؛ هجرت پیامبر مکرم اسلام (ص) از مکه به مدینه اولین قدم‌های تشکیل حکومت اسلامی بود. آن جناب بعد از ورود مدینه و در مدت ۱۰ سال آهسته آهسته مدلی از حکومت را پی ریزی کردند که قبل از آن نظیر نداشت. این حکومت در مسیر ده‌ساله خود بنیان‌های استوار خود را طرح ریزی کرد و برای همیشه به عنوان الگویی در نظام سیاسی جهان ثبت شد.

آنانی که با شعار جدایی دین و سیاست را سر می‌دهند از این نکته غافل هستند که دین اسلام در ذات و اساس خود سیاسی است و همه شعائر مذهبی آن در مرتبه بعد قرار می‌گیرند.
تعیین جانشینی برای پیامبر (ص) نیز دلیل این ادعا است که اسلام منهای حکومت عملا دینی خنثی است. تعیین امام علی علیه السلام به جانشینی پیامبر (ص) اگر به دادن فتوا و تفسیر و گرفتن خمس و زکات محدود می‌شد که حوادث بعد از رحلت پیامبر (ص) روی نمی‌داد.
به همین دلیل باید واقعه غدیر را باید با نگاه سیاست نگریست نه اتفاقی مذهبی که مختص به شیعیان باشد. اگر بگوییم نگاه ما انقلاب اسلامی ایران باید غدیری باشد و بعد عاشورایی سخنی به گزاف نگفته‌ایم. چرا که اول باید حکومتی باشد تا برای حفظ آن عاشورایی عمل کنیم.
امیرالمومنین امام سیاست‌های ما در مواجه با جهان است و نه فقط امام احکام و حدود. حضرت علی علیه السلام به رهبری تعیین شدند تا بر اساس قرآن و سنت رسول الله (ص) حکومتی را رهبری کنند که انسان به عالی‌ترین مرتبه خود برسد.
دلیل قیام عاشورا و فلسفه انتظار نیز ادامه غدیری است که اهداف غایی آن در آن مقطع زمانی محقق نشد. چگونه است که در احادیث اهل بیت علیهم السلام آمده که انتظار فرج بالاترین عبادات است. اگر گمان کنیم مراتب این انتظار خواندن دعای فرج است کمی ساده‌انگارانه رفتار کرده‌ایم. انتظار فرج در تشکیل حکومت اسلامی محقق می‌شود که به دست با کفایت امام خمینی (ره) انجام شد و حالا بخش مهم آن حفظ این حکومت با همه توان و استعداد است.
جای تأسف در اینجا است که دستگاه فرهنگی این حکومت نسبت به واقعه غدیر نگاه کاملا حاشیه‌ای دارد. جز اینکه در صداوسیما به پخش چند برنامه سفارشی اکتفا کنیم جای سوال دارد. مخاطب چگونه باید فلسفه غدیر را دریابد حال آنکه مدیران فرهنگی حتی قدمی کوچک برای شناساندن غدیر برنداشته‌اند.
شاید تصور شود که ممکن است پرداختن به غدیر سبب انشقاق وحدت مذاهب اسلامی شود که البته گمانی ناصواب و بهانه‌ای برای کم‌کاری است، واقعه غدیر چنان که در آثار شیعیان نمود فراوان دارد در آثار عالمان اهل سنت نیز از بسامد بالایی برخوردار است. اتفاقا واقعه غدیر بیش از آنکه تصور شود می‌تواند دلیل وحدت باشد.
سیاست‌گذاران فرهنگی کشور که در واقع سکان داران اندیشه نسل جوان کشور هستند باید با دعوت از اصحاب قلم و هنر و روحانیون صاحب ذوق قدمی اساسی برای معرفی و ترویج مفاهیم غدیر بردارند و قطره‌ای این دریای بی‌انتها را نسل امروز معرفی کنند.
انتهای پیام/ ۱۶۱

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس؛ عَقد اُخوّت یا پیوند برادری، پیوندی است که میان دو مسلمان بسته می‌شود تا با یکدیگر برادر باشند. اجرای عقد اخوت،  جزو اعمال مستحب در روز عید غدیر است و در این روز، افراد با خواندن این عقد می‌توانند برادر دینی همدیگر شوند. این پیوند، باعث ارث بردن از یکدیگر یا مَحرمیت نمی‌شود بلکه فایده‌اش در دنیا، فقط دعا برای یکدیگر و خیرخواهی و پیوند ایمانی است و در آخرت، فقط احتمال شفاعت.

معروف‌ترین عقد اخوت مربوط به پیمانی است که پیامبر (ص) بین مهاجران و انصار بست. پیوند برادری میان پیامبر (ص) و امام علی (ع) متواتر تاریخی است، یعنی افراد و منابع فراوانی آن را نقل کرده‌اند. به جز منابع شیعی، بسیاری از منابع اهل سنت نیز این واقعه را نقل کرده‌اند که علامه امینی در کتاب الغدیر به پنجاه مورد از آن‌ها اشاره کرده است.
شیخ عباس قمی در این خصوص می‌گوید:

رسول خدا بین اصحاب خود عقد برادری برقرار کرد، به این خاطر عقد برادری در این روز با برادران مؤمن سزاوار است و کیفیت آن به صورتی که شیخ ما در کتاب «مستدرک الوسائل» از کتاب «زاد الفردوس» نقل فرموده است چنین است:

دست راست خود را بر دست راست برادر مؤمن خود بگذار و بگو: واخَیْتُکَ فِی اللّٰهِ،  وَصافَیْتُکَ فِی اللّٰهِ،  وَصافَحْتُکَ فِی اللّٰهِ،  وَعاهَدْتُ اللّٰهَ وَمَلائِکَتَهُ وَکُتُبَهُ وَرُسُلَهُ وَأَنْبِیاءَهُ وَالْأَئِمَّةَ الْمَعْصُومِینَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ عَلَیٰ أَنَّی إِنْ کُنْتُ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَالشَّفاعَةِ وَأُذِنَ لِی بِأَنْ أَدْخُلَ الْجَنَّةَ لَاأَدْخُلُها إِلّا وَأَنْتَ مَعِی.

در راه خدا برادرت شدم و در راه خدا دوست با صفایت گشتم و در راه خدا با تو دست دادم و با خدا و فرشتگان و کتاب‌هایش و رسولان و پیامبرانش و امامان معصوم (درود بر آنان) عهد کردم، بر اینکه اگر از اهل بهشت و شفاعت بودم و به من اجازه داده شد که وارد بهشت شوم، به بهشت وارد نشوم مگر اینکه تو هم با من باشی.

آنگاه برادر مؤمن بگوید: قَبِلْتُ پذیرفتم سپس بگوید: أَسْقَطْتُ عَنْکَ جَمِیعَ حُقُوقِ الْأُخُوَّةِ مَا خَلَا الشَّفاعَةَ وَالدُّعاءَ وَالزِّیارَةَ.  همه حقوق برادری را از تو ساقط کردم، به جز شفاعت و دعا و زیارت.

فیض کاشانی در کتاب «خلاصه الاذکار» صیغه اُخُوَّت را قریب به همین صورت ذکر کرده، آنگاه فرموده: طرف مقابل قبول کند برای خود یا موکل خود به لفظی که دلالت بر قبول نماید، سپس از یکدیگر جمیع حقوق برادری را جز دعا و زیارت ساقط کنند.

 روز عید غدیر، یکی از روز‌های مبارکی است که در آن، افضلیت و برتری امیرالمؤمنین علی (ع) بار دیگر بر همگان ثابت شد و بنا بر نقل شیخ مفید در مسار الشیعة، پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله، در قالب عقد اخوت بین مؤمنین و بین خود و امیرالمؤمنین علی علیه السلام، به همگان فهماند که جز علی علیه السلام کسی شایستگی پیشوایی بر مسلمین را ندارد.

شرح این واقعه تاریخی را در نوشتار آیت الله صافی گلپایگانی می‌خوانیم:

یکی از مسائلی که پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله از آغاز دعوت به آن توجه و عنایت خاصی داشتند، مسأله اخوّت دینی بود تا جایی که آن را از ارکان مهم و پایه‌های استوار اجتماع زنده مسلمانان می‌دانستند و به وسیله آن، کینه‌ها و دشمنی‌های دیرینه را از بین بردند.

از جمله کار‌هایی که به منظور جوشش و همبستگی کامل‌تر و بیدار شدن شعور اسلامی و حکمت‌های دیگر انجام دادند، این بود که بین هر دو نفر از مهاجرین، عقد اخوّت بستند؛ چنان‌که بین هر دو نفر از مهاجرین و انصار نیز پیمان برادری برقرار کردند.

بنابر نقل شیخ مفید در مسار الشیعة، در روز دوازدهم ماه مبارک رمضان، پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله بین اصحاب، عقد اخوّت قرار داد و بین خود و علی علیهما السّلام نیز پیوند برادری برقرار کرد.

بین هر دو نفر که با هم تجانس داشتند و از لحاظ افکار و آرا به هم شبیه بودند، عقد اخوّت برقرار شد و با این کار در حقیقت، خانواده‌ها و قبایل و عشایر، به هم مرتبط و متّصل شدند.

این اقدام پیامبر صلّی الله علیه وآله هم از جنبه سیاسی و اجتماعی هم از جهت به هم پیوستن جامعه نوزاد اسلامی، بسیار با ارزش و سودمند بود و زمینه‌ای برای اخوّت عامّ مسلمانان و برادری همگانی و جهانی جامعه بشریّت شد.

البته چنان که از کتب تاریخ و حدیث استفاده می‌شود، عقد اخوّت چندین بار صورت گرفت: یک بار بین مهاجرین، یک بار در ابتدای ورود به مدینه طیّبه بین مهاجر و انصار، و بار دیگر هنگام نزول آیه (اِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ اِخْوَة)، در «یَوْمُ الْمُباهَلَة».

و، اما موضوعی که در این صحنه‌های مودّت‌ساز و محبّت‌آفرین، جالب و با اهمّیّت بود، انتخاب حضرت علی علیه السّلام توسّط پیامبر صلّی الله علیه وآله به برادری خود بود.

پیامبر صلّی الله علیه وآله همه را با هم برادر کرد و به گفته بسیاری از مورّخان و محدّثان، افرادی را که هم طراز و هم رتبه بودند، برادر قرار داد.

بر این اساس، برای خود نیز باید برادری انتخاب می‌کرد. به راستی آن کس که لایق و شایسته این مکرمت باشد، کیست؟ و آن کس که بتواند، قرین و هم طراز پیامبر صلّی الله علیه وآله باشد (جز در مقام نبوّت) چه شخصیّتی است؟

این انتخاب، یک انتخاب ساده نبود. یقیناً پیامبر صلّی الله علیه وآله کسی را برای خود انتخاب می‌کرد که از هر جهت شایسته باشد؛ برادری که همفکر و هماهنگ و هم زبان با او باشد و نسبت به جان و مال و هر چه دارد فداکار باشد و بتواند حقّ برادری رسول خدا را ادا کند.

آری، به غیر از علی، کسی لایق چنین مقامی نبود که پیامبر در حقّش فرمود: «اَنْتَ مِنّی بِمَنْزِلَةِ هارُونَ مِنْ مُوسی اِلّا اَنَّهُ لا نَبِیّ بَعْدی»

علاوه بر علمای شیعه، محدّثان مشهور و مورّخان معروف و نویسندگان کتب سیره اهل سنّت، مانند «حلبی»، «زینی دحلان» و «ابن هشام»، حدیث اخوّت را روایت کرده‌اند.

هر کس که درباره این موضوع، به کتب شیعه و سنّی رجوع کند، یقین حاصل می‌کند که پیامبر صلّی الله علیه وآله از بین همه اصحاب و خویشان، یگانه کسی را که به اخوّت و برادری خود برگزید، علی علیه السّلام بود و هر کس جز علی چنین ادّعایی کند، کذّاب و دروغگو است؛ چنان که احدی نیز به جز علی علیه السّلام ادّعای این فضیلت را نکرد و این امتیاز که متضمّن سایر فضایل است، مخصوص آن حضرت می‌باشد. پیامبر صلّی الله علیه وآله انتخاب خود را در چندین مکان مختلف صریحاً اعلام فرمودند:

۱. هنگام عقد اخوّت بین مهاجرین؛

۲. هنگام عقد اخوّت بین مهاجرین و انصار؛

۳. هنگام نزول آیه (اِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ اِخْوَةُ)؛

۴. روز مباهله.

این انتخاب، بر اساس وحی و انتخاب خدا بود. خدا بین پیامبر صلّی الله علیه وآله و علی علیه السّلام برادری قرار داده بود؛ چنان که در «لیلة المبیت»، شبی که مشرکان می‌خواستند پیغمبر را بکشند و علی جان خود را فدای جان پیامبر کرد و در بستر آن حضرت خوابید ـ به شرحی که در کتب معتبر اهل سنّت است ـ خدا در ضمن وحی که به جبرییل و میکاییل کرد، فرمود:

«اَفَلا کُنْتُما مِثْلَ عَلی بْنِ اَبیطالِب اخَیْتُ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ مُحَمَّد»

در سیره «ابن هشام»، از «ابن اسحاق» روایت شده است که پیامبر صلّی الله علیه وآله بین اصحابش از مهاجر و انصار، برادری برقرار کرد. سپس فرمود: پناه بر خدا که از پیغمبر سخنی که نفرموده باشد، بگویید.

«تَآخَواْ فِی اللهِ اَخَوَیْنَ اَخَویْنَ؛ در راه خدا، دو نفر دو نفر با یکدیگر برادر شوید.» سپس دست علی بن ابیطالب را گرفت و فرمود: «هذا اَخی؛ این برادر من است.»

پس رسول خدا صلّی الله علیه وآله سَیِّدُ الْمُرْسَلینَ وَاِمامُ المُتَّقینَ وَرَسُولُ رَبِّ الْعالَمینَ که نظیر و مانندی در بین بندگان خدا ندارد، با علی بن ابی طالب برادر هستند.

«ابن اثیر» در «اُسْدُ الْغابَه» می‌گوید: پیامبر صلّی الله علیه وآله دو مرتبه بین خود و علی علیه السّلام برادری قرار داد، زیرا بین مهاجرین برادری قرار داد و سپس بین مهاجر و انصار، و در هر بار به علی علیه السّلام فرمود: «اَنْتَ اَخی فِی الدُّنْیا وَالاخِرَة؛ تو در دنیا و آخرت برادر من هستی.»

متون و اسناد احادیث اخوّت در جوامع سنّی و شیعه بسیار است، به طوری که در کتب «سنن ترمذی»، «ابن ماجه»، «مستدرک» و «تاریخ طبری»، «مسند احمد»، «مجمَعُ الزواید»، «طبقات ابن سعد»، «الدر المَنْثُور»، «ریاض النَّضرة» و «فضائل الخمسة» به طور مفصّل شرح داده شده است.

انتهای پیام/ 121