امیرحسین رستمی

امیرحسین رستمی: «جناب‌عالی» با سیستمی شوخی کرد که به جوانان بها نمی‌دهد

امیرحسین رستمی: «جناب‌عالی» با سیستمی شوخی کرد که به جوانان بها نمی‌دهد



رستمی: جناب عالی د ر قالب یک سریال کمدی که حرف دل مردم را می‌زند و حالشان را خوب می‌کند، با سیستمی شوخی کرد که جوان‌ها را نمی‌بیند و به آن‌ها بها نمی‌دهد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، سریال «جناب عالی» به کارگردانی عادل تبریزی و تهیه‌کنندگی مصطفی رضوانی از ابتدای ماه رمضان در تلوبیون‌ پلاس پخش شد.

امیرحسین رستمی در این مجموعه که با نگاهی طنز به موضوع بیکاری و معضلات و مشکلات سیستم اداری کشور پرداخته است، نقش «امیرعلی عالی» را ایفا می‌کند که با مدرک دکتری به دنبال کار می‌گردد اما نمی‌تواند شغل مناسب خود را پیدا کند تا اینکه استاد راهنمایش در زمان تحصیل که هم‌اکنون دستیار ارشد رییس جمهور است، او را به صورت اتفاقی می‌بیند و از او برای سرپرستی یک وزارتخانه دعوت به کار می‌کند.

امیرحسین رستمی بازیگر سریال «جناب عالی» درباره کاراکترش در این سریال و آنچه برای او در انتخاب یک نقش مهم است، توضیح داد:  قطعا نقش پیشنهادی هم برای من اهمیت دارد و باید با آن ارتباط برقرار کنم کمااینکه سال گذشته پیشنهاد بازی در دو سریال درجه یک شبکه نمایش خانگی را که کارگردانان بزرگی پشت آن بودند، رد کردم بدین دلیل که نتوانستم با نقش پیشنهادی ارتباط برقرار کنم. همچنین برایم مهم است کارگردانی که قرار است با او همکاری کنم، می‌تواند برایم ارزش افزوده داشته باشد یا نه. در این‌ سال‌ها خوش شانس بودم که با کارگردان‌های بزرگ کار کردم اما واقعا اسم کارگردان برایم مساله نیست. در مواقعی با کارگردانان فیلم‌اولی درباره موضوعی گپ می‌زنم و واقعا از معاشرت با آن‌ها لذت می‌برم چراکه پُر از ایده هستند.

امیرحسین رستمی: «جناب‌عالی» با سیستمی شوخی کرد که به جوانان بها نمی‌دهد

همکاری با کارگردان‌های کار اولی را پیشنهاد می‌کنم

وی با تاکید بر اینکه به همکاران خود، همکاری با کارگردان‌های کار اولی را پیشنهاد می‌کند، عنوان کرد: زمانی که می‌توان از آن‌ها حتی در مواقعی بیشتر از کارگردانان به‌نام یاد گرفت و به تجربیات خود اضافه کرد، چرا نباید پیشنهاد کنم، چه بسا اینکه من معتقدم نباید این خط‌کشی‌ها انجام شود. اگر بخواهم مثالی بزنم باید به فیلم «ملاقات خصوصی» که در چهلمین جشنواره فیلم فجر اکران شد، اشاره کنم و بگویم واقعا از تماشای این فیلم که اولین اثر بلند کارگردانش بود، غرق لذت شدم.

بازیگر سریال «شمس العماره» با اشاره به اینکه «جناب عالی» تاحدودی به دیده شدن تلوبیون پلاس کمک کرد، از احتمال موفقیت این سریال در تلویزیون گفت: اگر این سریال از تلویزیون پخش می‌شد، قطعا و بدون شک مخاطب بیشتری پیدا می‌کرد و شاید می‌توانست رکورد هم بزند چراکه همه افراد دسترسی به نت و کامپیوتر ندارند. در حال حاضر هم این حجم از رضایت خیره‌کننده است.

وی در پاسخ به این پرسش که عادل تبریزی چه نقشی در شکل گیری شخصیت «امیرعلی عالی» در او داشت، تصریح کرد: من جزو اولین نفراتی بودم که سکانس‌هایی را که عادل تبریزی می‌نوشت، می‌خواندم و در همان گپ‌های اولیه بین من و عادل نقش «امیرعلی عالی» چکش خورد، همچنین کاملا به این مساله واقف بودم که بازیگری که در موقعیت کمدی قرار می‌گیرد نباید کمدی بازی نکند چراکه از کار بیرون می‌زند و از پیام اصلی قصه دور می‌شود. در حقیقت شخصیت «امیرعلی عالی» هم مانند موسیقی اثر که از جنس سینمای مسعود کیمیایی‌ست و در کمتر کار کمدی شاهد آن بودیم و همچنین میزانسن‌ها و دکوپاژهای موجود در برخی از سکانس‌ها که شبیه هیچ کاری نبوده است، نباید شبیه شخصیت دیگری باشد و خوشبختانه این اتفاق رخ داد.

امیرحسین رستمی: «جناب‌عالی» با سیستمی شوخی کرد که به جوانان بها نمی‌دهد

رستمی درباره تاثیر بازیگران و همبازی‌های خود در شکل‌ گیری نقش خود گفت: یک تجربه‌ در من ته‌نشین شده‌است و به من ثابت کرده که کار گروهی و مراقبت از یکدیگر همیشه جواب می‌دهد. این اتفاق در سه فصل سریال «لیسانسه‌ها» و «دودکش» هم رخ داد. من به عنوان بازیگر در زمان‌هایی جلوی دوربین نیستم دلیل نمی‌شود به دیگران کمک نکنم، بلکه باید با آن‌ها تعاملی داشته باشم. در حقیقت صحبت کردن درباره اینکه قرار است در این پلان چه اتفاقی رخ بدهد، بازی‌ها باید چگونه باشد تا به جنس سریال بخورد و… باعث می شود گروه یکدست شود. همچنین این تعامل باید با عادل تبریزی که هم کارگردانی اثر را که با بودجه کم و در زمان محدود ساخت و هم نگارشش را هم برعهده داشت، اتفاق می‌افتاد چراکه او کار سختی را در پیش داشت یعنی هم باید به بازی بازیگران توجه می‌کرد و هم باید تمرکزش را روی متن، کارگردانی، طراحی میزانسن‌ و… می‌گذاشت.
 

بازی در «جناب عالی» بیشتر از «دودکش» و «لیسانسه‌ها» از من انرژی گرفت

وی ادامه داد: گاهی در لحظه سر صحنه ایده‌ای به ذهن عادل می‌رسید که در فیلمنامه هم وجود نداشت و وقتی با ما در میان می‌گذاشت، حیرت زده می‌شدیم. به عنوان مثال سکانسی که من، حسین سلیمانی و بیژن بنفشه‌خواه سوار بالابر بودیم و بیژن برای افراد داخل وزارتخانه سخنرانی می‌کرد. همچنین باید بگویم ایشان در برخی مواقع از من در بازیگری چیزی می‌خواست که من را شوکه می‌کرد تا جایی که از او می‌پرسیدم برای رقم زدن این اتفاق اطمینان دارد یا نه اما در نهایت به او اعتماد می‌کردم و شاهد خروجی خوبی هم بودم. معتقد هستم که میزان انرژی که «جناب عالی» از نظر اتفاقات قصه از من گرفت، بیشتر از «دودکش» و «لیسانسه‌ها» بود.

بازیگر سریال «لیسانسه‌ها» در واکنش به این سوال که سوژه سریال‌های «جناب عالی» و «لیسانسه‌ها» بیکاری تحصیل کرده‌ها و جوانان است، تا چه حد نقش امیرعلی تاثیر گرفته از نقش شما در «لیسانسه‌ها» است، توضیح داد: جنس بازی من در این دو سریال متفاوت است. همچنین این ذهنیت زمانی در مخاطب ایجاد شد که دید فرد تحصیل‌کرده‌ای که در «جناب عالی» به دنبال کار است، باز هم امیرحسین رستمی است اما زمانی که با عادل قصه را جلو بردیم، می‌دانستم قضیه بیکاری تمام می‌شود، اتفاقات دیگری رخ می‌دهد و قرار است چه پیام‌های مهمی منتقل شود. پس اگر یک اتوبان طولانی را در نظر بگیریم، «لیسانسه‌ها» و «جناب عالی» تنها دو کیلومتر شبیه هم بودند اما دو مسیر متفاوت را طی کردند.

امیرحسین رستمی: «جناب‌عالی» با سیستمی شوخی کرد که به جوانان بها نمی‌دهد

وی درباره تاثیر سریال‌ها در موقعیت‌ها و شرایط اجتماعی جوانان باتوجه به تاثیری که در مسئولان می‌گذارد، گفت: من بعید می‌دانم این اتفاق رخ دهد که اگر رخ می‌داد شرایط تغییر کرده بود. البته رسالت هنر و وظیفه اجتماعی هنرمند، تلنگر زدن است که اگر نباشد تبدیل به کالای دم‌دستی می‌شود اما اینکه منتظر به ثمر نشستن آن بنشینیم، وظیفه ما نیست بلکه بخش‌های دیگر باید اقدام کنند. از سوی دیگر وقتی این سریال در پخش با محدودیت مواجه می‌شود پس می‌توان تا پایان ماجرا را حدس زد.

بازیگر سریال «سه پنج دو» درباره تاثیر هنر در جامعه و شرایط ورود هنرمندان به مسائل اجتماعی مانند بیکاری، سیستم اداری و… تصریح کرد: شاید چون هنرمندان سقف پذیرش خود را پایین آورده‌اند و از سوی دیگر شرایط برای ساخت آثار اجتماعی به هر دلیلی آسان نیست، نمی‌توان به راحتی تاثیرگذاری داشت، اما هرکدام از فیلمسازان در رسانه خانگی و سینما مشکلات جامعه را به شکلی نقد می‌کنند و حق طبیعی‌شان است که هر چیزی را که در جامعه می‌بینند، به آن بپردازند. مانند کاری که عادل تبریزی در «جناب عالی» انجام داد یعنی در قالب یک سریال کمدی که حرف دل مردم را می‌زند و حالشان را خوب می‌کند، با سیستمی شوخی کرد که جوان‌ها را نمی‌بیند و به آن‌ها بها نمی‌دهد.

رستمی در پایان در پاسخ به این پرسش که آیا از جایگاه هنری خود بعد از بالغ بر دو دهه فعالیت حرفه‌ای در بازیگری رضایت دارد، عنوان کرد: به شدت از جایگاهی که در آن ایستاده‌ام راضی هستم؛ چراکه هم مردم دوستم دارند و این حجم از عشق مردم برای من قابل احترام است و هم اینکه همچنان نقش‌های خوب از سوی کارگردانان خوب به من پیشنهاد می‌شود.

منبع: خبرگزاری صبا

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

امیرحسین رستمی: «جناب‌عالی» با سیستمی شوخی کرد که به جوانان بها نمی‌دهد بیشتر بخوانید »

از دودکش۲ هم بخاری بلند نشد!

از دودکش۲ هم بخاری بلند نشد!


سرویس فرهنگ و هنر مشرقخبر ساخت فصل دوم سریال «دودکش» برای افکار عمومی و رسانه‌ها کمی کنکجاوی برانگیز بود. فصل اول «دودکش» با انتقادات فراوانی مواجه شد و فیلمنامه بسیار معمولی و کارگردانی آماتوری «محمدحسین لطیفی» با حجم وسیعی از انتقادات، ساختن فصل دوم این سریال را  عملا منتفی می‌کرد.

حجم گسترده انتقادات در رسانه‌های جریان اصلی به چند اشکال عمده در فصل اول این سریال اشاره داشت. در اغلب انتقادات به این نکته اشاره می‌شد که سریال فاقد ویژگی‌های روایی و داستانی است و نمی‌توان با اتکا به استفاده گل‌واژه‌هایی نظیر «آمپاس» و «قمپوز»، بدون توجهی به موقعیت سازی روایی و نادیده گرفتن پیروی از  قواعد الگو و اسلوب‌های ژانر، مجموعه‌ای کمدی را تولید کرد.

با این حجم از انتقادات مطرح شده،   تهیه‌کننده بسیار جوان و کم تجربه سریال دودکش تحت تاثیر این فضا به صورت رسمی اعلام کرد که از تولید فصل دوم آن پشیمان شده است و این اظهار نظر به صورت گسترده در رسانه‌ها منتشر شد.

از دودکش۲ هم بخاری بلند نشد!

علی رغم تصمیم قاطعانه تهیه‌کننده برای نساختن فصل دوم این سریال و انتقادات رسانه‌های جریان اصلی، بروز نیک‌نژاد نویسنده فصل اول، تصمیم خود را برای نگارش فصل دوم و کارگردانی آن گرفته بود. اما نتیجه فصل دوم به مراتب از کیفیت کمتری نسبت به فصل اول برخودار است.

معضلات فصل دوم سریال دودکش در واقع همان اشکالاتی است که درباره فصل اول طرح شد، با این تفاوت که در فصل اول یک نیمچه روایت اصلی وجود داشت، اما در فصل دوم نه تنها از روایت اصلی خبری نیست بلکه بدنه دراماتیک از ناهمگونی  روایی رنج می‌برد و مثل فصل اول  روایت‌های بسیار فرعی در ساختار فیلمنامه هارمونی ایجاد کند.

از دودکش۲ هم بخاری بلند نشد!

 روایت سریال در فصل دوم همچنان فاقد تنه است و روایت فرعی شخصیت محور هستند و پرداختن به روزمرگی‌ مبتنی بر تکه کلام‌های طنز ویژگی داستانی خاصی  به مجموعه تلاش‌های سازندگان چیزی اضافه نمی‌کند.

مجموعه دودکش در فصل نخست روایت خانواده‌ای است که در ملکی موروثی، قالیشویی مشتاق را تاسیس کرده‌اند و با مشکلات اقتصادی فراوانی زندگی می‌کنند. دودکش طبق عادت در فصل و دوم روی معضلات اقتصادی دو خانواده انگشت می‌گذارد و تقابل‌های فردی درون خانوادگی که الگوی اصلی سریال‌های کمدی سیما محسوب می‌شود بدون پرداخت مناسب و پیچیدگی روایی، با پیروی از الگوی سریال «پایتخت» شکل می‌گیرد.

از دودکش۲ هم بخاری بلند نشد!

«بهروز» (امیرحسین رستمی) در واقع شمایلی ناقصی از ارسطو در سریال پایتخت است و این شباهت شخصیت بهروز با ارسطو با حضور محمد تنابنده به عنوان نویسنده در گروه سازندگان به سادگی تقویت می‌شودهمانطور که ارسطو تجرد و تلاش‌های مکرر و برای ازدواج بخشی از روایت پایتخت را درمی‌گیرد، در این سریال شخصیت بهروز، همان کاراکتر بی‌دست‌پای مجردی است که با وجود نقصان‌های مالی تلاش می‌کند، با دختری با شرایط اجتماعی مناسبی ازدواج کند.

احمد مهرانفر در سریال پایتخت، در بازیو گریم ویژگی‌های دارد که این کاراکتر همواره مجرد در پی ازدواج را برای مخاطب جذاب می‌کند اما  امیر حسین چهل و شش ساله(۴۶)  که سه (۳)  سال دیگر وارد پنجاه سالگی می‌شود تا چه زمانی می‌خواهد نقش جوان اول در جستجوی دختری مناسب برای ازدواج را بازی کند!؟

از دودکش۲ هم بخاری بلند نشد!

در سریال «دودکش۲»  مخاطب با خانواده‌هایی روبرو می‌شود که اغلب هیچ‌ اعتمادی به یکدیگر ندارند و دائما شخصیت‌ها به دنبال تمسخر کردن سایر اعضای  هستند، هیچ ماجرایی در کار نیست و «ارسطوی ازدواجی»، بهروز فصل دوم سریال دودکش با نقش آفرینی امیرحسین رستمی هیچ کمک شایانی  به ساختار نمایشی اثر  در دو وجه ملودرام و کمدی نمی‌کند.

بخشی از روایت با دنبال کردن و پیش کشیدن روایت نصرت ظاهر تلاش می‌کند به بخش گفتمانی سریال برای نقد اینفلوئنسرها تبدیل شود که متاسفانه این نقد از طراحی روایی قابل اعتنایی برخودار نیست و هنر نویسنده و کارگردان نمایش وابستگی به اطلاعات دم دستی از فعالیت چنین کارآفرینانی در فضای مجازی دارد. “راستم میگه …میگه من یک ملیون فالوور دارم…تو چی داری؟ ” منولوگی است که بارها در سریال استفاده شده ومخاطب دلیل اشاره و استفاده از کارکرد شخصیت فیروز با فعالیت در فضای مجازی را نمی‌تواند ویژگی جذاب سریال محسوب کند.

از دودکش۲ هم بخاری بلند نشد!

سریال به قدری بی کیفیت نوشته شده که شخصیت‌های سریال در یکی از قسمت‌ها ۲۵  دقیقه مشغول بازی اسم و فامیل هستند و بدترین بخش سریال تمسخر شهروندان افغانستانی است. امیر نامیرا یکی از اکانت‌های فعال از برادران افغانستانی در توییتر خطاب به سازندگان این سریال می‌نویسد: آقایان و خانم‌های عوامل سریال دودکش ۲! یکی از سکانس‌های امشب‌تان که در آن چند تا کارگر جوان افغانستانی را به نمایش گذاشتید خیلی خیلی بد بود. به نظر من سرشار از کنایه و تمسخر و منت گذاشتن به مهاجرین ساکن جمهوری اسلامی ایران بود. من به جای شما شرمنده شدم.

دودکش 2

مشخص نیست که امیر حسین چهل و هفت ساله(۴۷) که سه (۳) سال دیگر وارد پنجاه سالگی می‌شود تا چه زمانی می‌خواهد نقش جوان اول در جستجوی دختری مناسب برای ازدواج را بازی کند.



منبع خبر

از دودکش۲ هم بخاری بلند نشد! بیشتر بخوانید »