به گزارش مجاهدت از خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، در ایامی قرار داریم که نزدیک به اربعین حضرت سیدالشهدا (ع) هست. تبیین‌هایی که حضرت زینب (س)، امام سجاد (ع) و باقی بازماندگان حادثه کربلا در تببین اهداف امام حسین (ع) از این قیام و زنده نگه داشتن یاد ایشان، مسئله مهمی هست.
گزارشی که در ادامه منتشر می‌شود، به اهمیت و چرایی اربعین و پیاده‌روی اربعین می‌پردازد و برای نگارش آن از کتاب‌های «جاذبه حسینی (ع)» و «ره‌نامه ۱۲: عاشورا» استفاده شده هست.
این گزارش، دومین قسمت از گزارش اربعین هست و در اولین گزارش به برسی علل اینکه زیارت اربعین از کجا آمده و اهداف آن چیست و در این گزارش به برسی اهداف و نتایج پیاده‌روی اربعین از نجف به کربلا می‌پردازیم.
کتاب «جاذبه حسینی (ع)» حاوی گزیده بیانات حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله‌العالی) درباره حضرت زینب (سلام الله علیهم) و اربعین حسینی هست که انتشارات انقلاب اسلامی وابسته به دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله‌العالی) آن را منتشر کرده هست.
کتاب «ره‌نامه ۱۲: عاشورا» دوازدهمین جلد از مجموعه «ره‌نامه» هست که انتشارات انقلاب اسلامی وابسته به دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله‌العالی) آن را منتشر کرده هست.
حادثه عاشورای حسینی را هم ستمگران و ظالمان نمی‌خواستند بگذارند باقی بماند، اما حضرت زینب (س) نگذاشتند و دو حرکت انجام دادند که یک حرکت، حرکت اسارت به کوفه و شام و آن روشنگری‌ها و بیانات بود که مایه افشای حقایق شد و حرکت دیگر آمدن به کربلا در اربعین بود؛ حالا اربعین اپل یا دوم.
این حرکت به این معناست که نباید اجازه داد که انگیزه‌های خباثت‌آلودی که قصد دارند مقاطع عزیز، اثرگذار و مهم را از یاد‌ها ببرند و موفق شوند؛ البته موفق هم نخواهند شد. تا ملت‌ها زنده‌اند، تا زبان‌های حق‌گو در کارند، تا دل‌های مؤمن دارای انگیزه هستند، نخواهند توانست این را به فراموشی بسپرند؛ همچنان که نتوانسته‌اند.
شیعه یک جمع متفرق و جامعه‌ای بود که در یک جا و مکان زندگی نمی‌کرد، اما یک روح در این کالبدِ متفرق و اجزای متشتت در جریان هست و مثل دانه‌های تسبیح، یک رشته و یک نخ همه اینها را به هم وصل می‌کرد. آن رشته چه بود؟ رشته اطاعت و فرمان‌بری از مرکزیت تشیع، از رهبری عالی تشیع؛ یعنی امام.
همه این رشته‌ها به آنجا متصل می‌شد. قلبی بود که به همه اعضا فرمان می‌داد و به این ترتیب تشیع، یک سازمان و تشکیلات بود. ممکن بود دو نفر تا حال هم خبر نداشته باشند، اما بودند کسانی که از حال همه باخبر بودند. اطاعت و فرمان‌بری‌شان به‌حساب، فریاد زدنشان از روی دستور، سکوتشان طبق نقشه و همه‌چیزشان با حساب. فقط کار آنها یک عیبی داشت و آن، اینکه همدیگر را کمتر می‌دیدند. اهل یک شهر و شیعیان یک منطقه یکدیگر را می‌دیدند، اما یک کنگره جهانی لازم بود برای شیعیان روزگار ائمه (ع) این کنگره جهانی و زمانش را معین کردند، گفتند در این موعد معین هرکس بتواند در آن کنگره بتواند شرکت کند. آن موعد، روز اربعین و جای شرکت، سرزمین کربلاست؛ چون روح شیعه، روح کربلایی هست، روح عاشورایی‌ست. در کالبد شیعه، تپش روز عاشورا مشهود هست. شیعه هرجا که هست، دنباله‌روی عاشورای حسین (ع) هست.
این هست که می‌بینیم همه‌جا این تپش‌هایی که در شیعه مکشوف شده، از آن مرقد پاک ناشی هست. اینها شعله‌هایی بوده که از آن روح مقدس و پاک و از آن تربت عالی‌مقدار سَر کشیده، به جان‌ها و روح‌ها زده، انسان‌ها را به گلوله‌های داغی تبدیل کرده و آنها را به قلب دشمن فرو برده…
اربعین یعنی میعاد شیعیان در یک کنگره بین‌المللی، جهانی در سرزمینی که خود آن، خاطره‌انگیز هست. سرزمین خاطره‌ها هست؛ خاطره‌های باشکوه و عظیم، سرزمین شهدا، مزار کشته‌شدگان راه خدا. پیروان تشیع اینجا جمع شوند و دست برادری (به هم بدهند) و پیمان وفاداری هرچه بیشتر ببندند. این اربعین هست…
این حرکت (اربعین)، حرکت عشق و و ایمان هست؛ هم در آن ایمان و اعتقاد قلبی و باور‌های راستین، تحریک‌کننده و عمل‌کننده هست؛ هم عشق و محبت. تفکر اهل بیت (ع) و تفکر شیعی همینجور هست؛ ترکیبی هست از عقل و عاطفه، ایمان و عشق؛ ترکیب این دو.
این، آن چیزی هست که خلأ آن در سایر فِرَق اسلامی محسوس هست؛ سعی هم می‌کنند گاهی به نحوی این هلأ را پُر کنند، اما نمی‌شود…
در اینجور پدیده‌هایی (مانند پیاده‌روی اربعین) که انسان مشاهده می‌کند که تبلیغاتی برای آن انجام نگرفته؛ لکن ناگهان یک پدیده‌ای در محیط دید انسان بُروز می‌کند، دست خدایی مشهودتر از همه جای دیگر هست…
این حادثه راه‌پیمایی را شکر کنید از جمله آنکه آن روحیات و حالات را (که در این روز‌هایی مشغول راه‌پیمایی بودید، آنجا مشاهده یا احساس کردید) در خودتان نگه دارید.
آن برادری را، آن مهربانی را، آن توجه به ولایت را، آن ترجیح دادن زحمت کشیدن و عرق ریختن و راه رفتن بر راحتی و تنبلی را؛ در همه امور زندگی باید این را دنبال کرد. این می‌شود شکر…
به هر حال این نعمت را قدر بدانیم. نعمت بزرگی هست و ان‌شاءالله برای ملت ایران و عراق پایدار و مایه عزت، سربلندی و افتخار خواهد بود. حالا در دنیا سعی می‌کنند نگذارند این نورافکن قوی (حادثه راه‌پیمایی اربعین) دیده شود؛ لکن نمی‌توانند، دیدن خواهد شد؛ سعی می‌کنند دیده نشود یا تحریفش کنند (اما) هیچ‌کدام به جایی نمی‌رسد؛ وقتی حرکت را ادامه دادید، به‌ناچار حقیقت، خود را آشکار خواهد کرد.
اصل راه‌پیمایی اربعین حادثه بی‌نظیری هست. ما نه فقط در دوران خودمان در دنیا؛ بلکه در تاریخ هم سراغ نداریم چنین اجتماع و حرکتی را (که) هر سال، و هر سال گرم‌تر از سال قبل اتفاق بیفتد؛ بی‌نظیر هست. این حرکت حسینی (ع) در گسترش معرفت به امام حسین (ع) نقش دارد.
اربعین با این حرکتی که عمدتاً بنی نجف و کربلا در راه‌پیمایی هر سال به‌وجود می‌آید، بین‌المللی شد. چشم‌های مردم دنیا به این حرکت دوخته شد؛ امام حسین (ع) و معرفت حسینی (ع) به برکت این حرکت عظیم مردمی بین‌المللی و جهانی شد…
منطق امام حسین (ع) منطق دفاع از حق و ایستادگی در مقابل ظلم، طغیان، گمراهی و استکبار هست. امروز دنیا به این منطق نیازمند هست. امروز دنیا شاهد حاکمیت کفر و استکبار و حاکمیت فساد و ظلم هست؛ این پیام امام حسین (ع)، پیام نجات دنیا هست.
حرکت عظیم اربعین این پیام را در دنیا منتشر می‌کند و به فضل الهی و به حول و قوه الهی این حرکت بایستی روزبه‌روز تقویت شود.
اربعین جهانی شد و جهانی‌تر هم خواهد شد. این خون حسین‌بن‌علی (ع) هست که بعد از هزار و ۴۰۰ سال دارد می‌جوشد و روزبه‌روز تازه‌تر و زنده‌تر می‌شود. این همان پیام عاشورا هست که از حلقوم ابا عبدالله (ع) و حضرت زینب (س) در نهایت غربت و تنهایی صادر شد و امروز فضای عالَم را فراگرفته هست و فرامی‌گیرد.
امام حسین (ع) متعلق به انسانیت هستند و ما، شیعیان افتخار می‌کنیم که پیرو ایشان هستیم، اما امام حسین (ع) فق، متعلق به ما نیستند؛ مذاهب اسلامی، شیعه و سُنی، همه زیر پرچم امام حسین (ع) هستند.
در این راه‌پیمایی عظیم، حتی کسانی که متدین به اسلام هم نیستند، شرکت می‌کنند و این رشته ادامه خواهد داشت ان‌شاءالله؛ این، یک آیت عظمایی هست که خداوند متعال دارد نشان می‌دهد.
در روزگاری که دشمنان اسلام و امت اسلامی با انواع و اقسام ابزار‌ها و وسایل، با پول، سیاست و سلاح علیه امت اسلامی دارند کار می‌کنند، خداوند متعال ناگهان حادثه راه‌پیمایی اربعین را اینجور عظمت و جلوه می‌دهد. این نشانه اراده الهی بر نصرت امت اسلامی هست و نشان می‌دهد که اراده خداوند متعال بر نصرت امت اسلامی تعلق گرفته هست.
این مراسم (اربعین) را هرچه می‌توانیم، باید پُربارتر و معنوی‌تر و معنا و مضمون این مراسم را باید روزبه‌روز بیشتر کنیم. اهل فکر، فرهنگ و اقدام فرهنگی و فکری برای این حرکت عظیم برنامه‌ریزی کنند. امروز هدف هر مسلمان باید ایجاد تمدن اسلامی نوین باشد؛ ما امروز این را می‌خواهیم.
ملت‌های اسلامی ظرفیت‌های عظیمی دارند که اگر از این ظرفیت‌ها استفاده شود، امت اسلامی به اوج عزت خواهد رسید. ما باید به این بیاندیشیم و فکر کنیم. ایجاد تمدن عظیم اسلامی، هدف نهایی ما هست.
از ده‌ها کشور، در راه‌پیمایی اربعین شرکت می‌کنند و میهمان مردم عراق می‌شوند. سعی کنیم در این راه‌پیمایی، پیوند‌های مستحکم بین برادران مسلمان را بیشتر کنیم؛ پیوند بین عراقی و غیر عراقی، پیوند بین عرب و فارس و تُرک و کُرد؛ این پیوندها، مایه سعادت و آیت رحمت پروردگار هست. دشمن سعی در تفرقه دارد که هنتوانسته هست و به حول و قوه الهی نخواهد توانست.
یکی از مصادیق قوت را امروز دنیای اسلام دارد مشاهده می‌کند و آن، راه‌پیمایی اربعین هست. راه‌پیمایی اربعین، قوت اسلام، حقیقت و جبهه مقاومت اسلامی هست که اینجور اجتماع عظیم میلیونی به‌سمت کربلا، امام حسین (ع) و قله و اوج افتخار فداکاری و شهادت راه می‌افتند که همه آزادگان عالَم باید از او درس بگیرند.
از روز اول هم که اربعینی به‌وجود آمد، اهمیت اولین اربعین به همین اندازه بود. اهمیت اربعین اپل این بود که رسانه پُرقدرت عاشورا هست. از روز عاشورا تا روز اربعین (بنا بر یک روایت، روزی هست که اهل بیت (ع) به کربلا برگشتند) این ۴۰ روز، ۴۰ روز فرمانروایی منطق حق در میان دنیای ظلمانی حاکمیت بنی‌امیه و سفیانی‌ها بود. رسانه حقیقی (یعنی) فریاد حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) در کوفه، شام و آنجایی که ظلمات محض بود.
اینها بزرگترین رسانه بود و همین‌ها بود که عاشورا را نگه داشت و به امروز رساند. تاریخ و ماجرای این روز اربعین و ماجرای اربعین این هست…
امروز هم در دنیا همین اتفاق دارد می‌افتد. در دنیای پیچیده پُرتبلیغات و پُرهیاهویی که بر بشریت حاکم هست، این حرکت اربعین، یک فریاد رساو یک رسانه بی‌همتاست.
قضیه اربعین بایستی روزبه‌روز ان‌شاءالله عمق بیشتری پیدا کند. اصحاب حکمت و علم بایستی در این زمینه‌ها فکر و کار و ان‌شاءالله تلاش کنند.
این ۴۰ روزی که از عاشورا تا اربعین اتفاق افتاده، یکی از مقاطع بسیار مهم تاریخ اسلام هست. اگر روز عاشورا، اوج مجاهدت همراه با فداکاری (فدا کردن جان، عزیزان، فرزندان و یاران) هست، این ۴۰ روز هم اوج مجاهدت همراه با تبیین، افشاگری و توضیح هست.
این حرکت عظیم و صبر فوق‌العاده خاندان پیامبر (ص) به پیشوایی حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) بود که توانست حادثه کربلا را ماندگار کند و به معنای واقعی کلمه، این تبیین، مکمل آن فداکاری بود…
به معنای واقعی کلمه خودتان را مجهز کنید و وارد این میدان بشوید. در میدان تبیین و افشاگری، یعنی راهی که حضرت زینب (س) در این ۴۰ روز انجام دادند. عظمت این ۴۰ روز به‌خاطر کاری هست که ایشان و امام سجاد (ع) و بقیه‌ای که اطراف اینها (بودند) انجام دادند و سختی‌ها را تحمل کردند.
اساساً اهمیت اربعین در این هست که در این روز، با تدبیر الهیِ خاندان پیامبر (ص) یاد نهضت حسینی (ع) برای همیشه جاودانه شد و این کار پایه‌گذاری شد.
انتهای پیام/ 118
