اهل بیت (ع)

انتهای پیام/ ۱۱۸

انتهای پیام/ ۱۱۸

به گزارش مجاهدت از گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس- علی عبدالصمدی؛ هفدهم ربیع الاول مصادف با میلاد با سعادت ختم رسل، خاتم الانبیاء، زینت الاوصیا، محمد ابن عبدالله صلوات الله علیه و آله و سلم و نیز زادروز موسس مذهب جعفری حضرت امام جعفر صادق علیه السلام است.

بنا بر روایات اهل تشیع، هفدهمین روز از ربیع الاول سالروز میلاد با سعادت حضرت محمد مصطفی (ص) خاتم الاوصیا است. ایشان فرزند عبدالله و آمنه و نوه‌ی عبدالمطلب کلیددار و امین خانه‌ی کعبه بودند. مدتی پیش از تولد ایشان پدرشان از دنیا رفت و امنه و محمد در کنار عبدالمطلب زندگی می‌کردند پس از وفات عبدالمطلب، عموی گرامی ایشان ابوطالب مسئولیت نگهداری ایشان را بر عهده گرفت.

محمد در دوران جوانی بازرگان امین و معتمدی شد تا جایی که با زنی تاجر، موحد و پارسا به نام خدیجه ازدواج کرد. ایشان در چهل سالگی به پیامبری مبعوث شدند و تا شصت و سه سالگی یعنی آخرین لحظه‌ی حیات طیبه‌ی خود دست از تبلیغ و ترویج دین اسلام بر نداشتند. دوران بیست و سه ساله نبوت ایشان سراسر وقایع و رویداد‌های پر فراز نشیب بود. گرایش ستم دیدگان به سوی اسلام ناب محمدی، آزار و اذیت مومنان در مکه، شهادت سمیه و یاسر و بسیاری بی عدالتی‌های دیگر باعث شد تا ایشان تصمیم به مهاجرت به یثرب بگیرند؛ همان یثربی که بعد‌ها مدینه النبی نام گرفت. غزوات و جنگ‌های زیادی در طول حیات و نبوت ایشان روی داد، اما اهم درگیری بین مسلمانان و مشرکان قطعا جنگی بود که منجر به فتح مکه شد. ابوسفیان تسلیم شد و اسلام آورد.

مهم‌ترین ثمره و نتیجه‌ی حیات نبوی تربیت مسلمانان راستینی است که هر کدام الگویی تمام عیار برای تمامی جوامع بشری هستند. حضرت فاطمه زهرا سلام الله علی‌ها الگوی زنان عالم، حضرت علی علیه السلام، قهرمان بی بدیل تاریخ بشریت، امام حسن علیه السلام اسوه‌ی عفو، بخشش و صبر، امام حسین علیه السلام نماد مقاومت و ایثار همگی تربیت شده‌ی دامان پر مهر و عطوفت رسول الله بوده اند. تربیت اسلامی ایشان بر روی صحابه نیز تاثیر مستقیمی داشته است و علم و دانش بسیاری از صحابه ناشی از آموزش‌های حضرت محمد صلوات الله علیه و آله است.

مجموعه‌ی کاملی از خصائص علمی و اخلاقی نبوی به نواده‌ی ایشان حضرت امام جعفر صادق علیه السلام به ارث رسید. امام صادق (ع) از سمت پدری فرزند امام باقر العلوم، نوه‌ی امام سجاد، نتیجه‌ی امام حسین و از نسل مولا علی علیه السلام هستند و از سمت مادری فرزند ام فروه دختر محمد ابن ابی بکر بوده اند. در حقیقت تاسیس مذهب جعفری توسط ایشان تجلی و تبلور دوباره‌ی آموزه‌های پاک، زلال و نورانی اسلام ناب محمدی است. علم اللهی رسول الله در سیره امام جعفر صادق متجلی می‌شود. تاسیس مذهب جعفری به دست امام صادق (ع) احیاء دوباره‌ی دین اسلام بود در دورانی که بنی امیه رو به اضمحلال بود و خلافت صفاکان بنی عباسی در حال شکل گیری بود. آن امام همام با دوری گزینی از سیاست‌های شوم دو جناح که هر دو ادعای مسلمانی نیز داشتند، اهتمام در زنده نگهداشتن آیین حقیقی اسلام ورزیدند.

نتیجه‌ی آموزه‌های امام صادق علیه السلام تاسیس مکتب بزرگی بود که بسیاری از علمای اسلام خواه شیعه خواه اهل سنت، تلمذ ایشان را کردند و از ایشان مستفیض شدند. زراره ابن اعین، یزید ابن معاویه عجلی، ابوبصیر مرادی، محمد ابن مسلم ثقفی کوفی، جابر ابن حیان، مالک ابن انس، ابو ضمره مدنی، حاتم ابن اسماعیل حارثی و… از زمره‌ی علمای شیعه و اهل سنتی بودند که در تلمذ و یا نقل احادیث ایشان و پدر بزرگوارشان امام باقرالعلوم (ع) در جهان اسلام شناخته شده هستند.

این روز با سعادت فرصت مغتنمی جهت شناخت هر چه بیشتر اهل بیت و سیره‌ی ایشان و شناساندن آن به سایر ادیان و مذاهب جهان است.

انتهای پیام/۱۳۳

انتهای پیام/ ۱۱۸

به گزارش مجاهدت از گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، ایام غدیر برای مسلمین به ویژه شیعیان یکی از مهم‌ترین و ارزشمندترین اوقات است. ماجرای غدیر و جانشینی حضرت مولا علی (ع) در حقیقت، راهبردی مهم از سوی خدا و به وسیله رسول الله (ص) بود که دین اسلام و هدایت بشری به وسیله آن از گزند انحراف و تحریف در امان ماند. در ادامه سخنان حکیمِ مکتب اهل بیت (ع) حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این باره را می‌خوانید.

غدیر زمانی است که جهاد انبیا به ثمر نشست

غدیر را فقط در حدّ یک نصب یا معرفی ساده که پیغمبر اکرم کسی را معرفی کرد، تلقّی نکنید. البته پیغمبر، امیرالمؤمنین را در حضور جمعِ چند ده هزار نفری مسلمان‌ها به خلافت منصوب کرد. در این تردیدی نیست و این مطلبی نیست که فقط شیعه آن را نقل کند. حادثه غدیر را برادران اهل سنّت ما و محدّثان آن‌ها در کتاب‌های خود با همان خصوصیّاتی که شیعه نقل می‌کند، نقل کرده‌اند. این چیزی نیست که کسی بتواند آن را انکار کند؛ اما قضیه در این حد متوقّف نمی‌ماند. مسأله این است که از دوران حضرت آدم که رشته نبوّت‌ها و رسالت‌ها شروع شد و بار‌ها و بار‌ها حکومت‌های نبوی در طول تاریخ تشکیل گردید مثل سلیمان و داوود و کسان دیگری از بنی‌اسرائیل تا زمان پیغمبر ما آن جایی که ترکیبِ بدیع و شیوای دین و سیاست در اوج خود به صورت یک سنّت ماندگار درآید و هدایت جامعه را تضمین کند، در قضیه غدیر اتّفاق افتاد.

امامت در دعای ندبه

لذا در دعای ندبه‌می‌خوانیم: «فلمّا انقضت ایّامه اقام ولیّه علىّ‌بن‌ابی‌طالب صلواتک علیهما و الهما هادیا اذ کان هو المنذر و لکلّ قوم هاد» دعای ندبه یک خطبه غرّاست و تاریخچه این فکر و ریشه این حرکت را از دوران رسالت‌ها بیان می‌کند. اگر دقّت کنید، در این دعا هیچ نقطه اختلاف‌انگیزی بین شیعه و سنّی که جنگ تاریخىِ برافروخته شده به دست انسان‌های با انگیزه‌های مختلف است وجود ندارد و مسأله امامت و ولایت به صورت استدلالی بیان می‌شود. «اذ کان هو المنذر و لکلّ قوم هاد»؛ یعنی پیغمبر دارای مقام رسالت و انذار و تبشیر است؛ آغاز کننده یک راه و باز کننده افق در مقابل بشریّت است.

اما پیغمبر، ابدی و دائمی نیست. جوامع، هدایت کننده لازم دارند. این هدایت کننده را اسلام پیش‌بینی کرده است: معصومین در نسل‌های متعدّد پشت سر هم بیایند، زمام امور را به دست گیرند، جامعه را با تعلیمات قرآنىِ ناب و خالص در طول چند نسل و چند قرن هدایت کنند و در واقع همه افکار و خصوصیات و رفتار‌ها و خُلقیّات اسلامی را در جامعه اسلامی نهادینه کنند. البته بعد از آن، باز حجّت خدا در میان مردم زنده می‌ماند؛ چون دنیا و بشریت بدون قیام حجّت امکان ندارد؛ اما بشریّت راه خود را پیدا می‌کرد، که این البته اتّفاق نیفتاد. نقشه و طرح کلّىِ اسلام این است و این معنای غدیر است.

امامت یعنی چه؟

امامت، یعنی همان اوج معنای مطلوب اداره جامعه در مقابل انواع و اقسام مدیریّت‌های جامعه که از ضعف‌ها و شهوات و نخوت و فزون‌طلبىِ انسانی سرچشمه می‌گیرد. اسلام شیوه و نسخه امامت را به بشریّت ارائه می‌کند؛ یعنی این که یک انسان، هم دلش از فیض هدایت الهی سرشار و لبریز باشد، هم معارف دین را بشناسد و بفهمد یعنی راه را درست تشخیص دهد هم دارای قدرت عملکرد باشد که «یا یحیی خذ الکتاب بقوّة» هم جان و خواست و زندگی شخصی برایش حائز اهمیت نباشد؛ اما جان و زندگی و سعادت انسان‌ها برای او همه چیز باشد؛ که امیرالمؤمنین در کمتر از پنج سال حکومت خود، این را در عمل نشان داد. شما می‌بینید که مدّت کوتاهِ کمتر از پنج سال حکومت امیرالمؤمنین، به عنوان یک نمونه و الگو و چیزی که بشریّت آن را هرگز فراموش نخواهد کرد، در طول قرن‌ها همچنان می‌درخشد و باقی مانده است. این نتیجه درس و معنا و تفسیر واقعه غدیر است. ۱۳۸۰/۱۲/۱۲

منبع: فارس

انتهای پیام/ ۱۳۴