اورانیوم

 معمار تحریم‌های ایران: باید غنی‌سازی ایران را پذیرفت

 معمار تحریم‌های ایران: باید غنی‌سازی ایران را پذیرفت



مقام سابق آمریکایی ریچارد نفیو که از او به عنوان یکی از معماران شبکه تحریم‌ها علیه ایران یاد می‌شود، اذعان کرد که دولت دونالد ترامپ چاره‌ای جز پذیرش غنی‌سازی ندارد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، نفیو معتقد است که آمریکا باید غنی سازی توسط ایران را بپذیرد و از «فرصت طلایی» برای توافق با ایران استفاده کند.

معمار تحریم‌های ایران یک یادداشت مفصل در مجله «فارین افرز» با این عنوان منتشر کرد: «آیا یک توافق خوب با ایران ممکن است؟»

او می‌گوید: «به رغم سابقه دشمنی، تهران و واشنگتن از زمان بازگشت ترامپ به کاخ سفید، علاقه متقابل و مداومی به یک توافق نشان داده‌اند. در طول چند دور مذاکره، دو طرف حتی چارچوب‌های بالقوه‌ای را ترسیم کرده‌اند. هر دو انگیزه‌های روشنی برای انجام یک توافق دارند.»

به ادعای این مقام سابق آمریکایی، «دولت ترامپ می‌خواهد مقداری ثبات استراتژیک را به خاورمیانه بازگرداند و ترامپ شخصاً در تقویت تصویر خود به عنوان یک معامله‌گر سرمایه‌گذاری می‌کند. ایران که هنوز تحت رژیم تحریم‌های ایالات متحده رنج می‌برد، پس از تضعیف بسیاری از گروه‌های نیابتی خود، خواهان تسکین اقتصادی پایدار و توقف خصومت‌ها است.»

 معمار تحریم‌های ایران: باید غنی‌سازی ایران را پذیرفت

نفیو می‌گوید: «اما اگرچه ترامپ گفته است که می‌خواهد به سرعت به مسئله هسته‌ای رسیدگی کند و اصرار دارد که توافق نزدیک است، اما مسائل اصلی دیرینه بین دو طرف احتمالاً این روند را مختل می‌کند. نگرانی‌های ایالات متحده در مورد برنامه غنی‌سازی ایران و تأمین مالی گروه‌های نیابتی آن همچنان یک نقطه اختلاف خواهد بود. همچنین عدم تمایل ایران برای کاهش برنامه هسته‌ای خود و نگرانی‌هایش در مورد دوام هرگونه توافق با توجه به اینکه ترامپ آخرین توافق را نقض کرد، همچنان محل اختلاف خواهد بود.»

 معمار تحریم‌های ایران: باید غنی‌سازی ایران را پذیرفت

معمار تحریم‌های ایران معتقد است: «برای ایران دشوار خواهد بود که بدون عبور از خطوط قرمز خود، به اندازه کافی امتیاز بدهد تا توافق هسته‌ای برای ایالات متحده ارزشمند باشد.»

از نظر نفیو، «حتی توافقی با شرایط مطلوب ایالات متحده، خطراتی خواهد داشت و مستلزم ارائه امتیازات ناخوشایند از سوی هر دو طرف خواهد بود.»

او مدعی است: «توافقی که نظارت گسترده‌ای بر سایت‌های هسته‌ای اعلام شده و اعلام نشده ایران اعمال کند و غنی‌سازی اورانیوم را در ازای برخی از لغو تحریم‌ها محدود کند، می‌تواند مزایای برجام را دوباره به دست آورد. اگر با دقت مذاکره شود و زمان کافی برای نشان دادن نتایج به آن داده شود، چنین توافقی برخی از خسارات وارده هنگام خروج واشنگتن از توافق اولیه (برجام) را جبران می‌کند، از بحران در کوتاه مدت جلوگیری می‌کند و پایه‌ای را برای ایجاد ثبات منطقه‌ای در آینده ایجاد می‌کند.»

معمار تحریم‌های ایران با اشاره به برجام نوشت: «این توافق منتقدان زیادی داشت. بسیاری از تندروها به ویژه در حزب جمهوری‌خواه، استدلال می‌کردند که شکست این توافق در به عقب راندن پیشرفت هسته‌ای ایران به این معنی است که تهرانِ صبور هنوز راهی برای دستیابی به بمب دارد. آنها می‌گفتند بهتر است واشنگتن زودتر، زمانی که اقتصاد ایران هنوز از تحریم‌های تحت رهبری ایالات متحده در حال تکان خوردن است، با بحران هسته‌ای مقابله کند تا اینکه پس از سال‌ها کاهش تحریم‌ها.»

به ادعای او، «رئیس‌جمهور جو بایدن در طول دولت خود تلاش کرد تا برای بازگشت به برجام مذاکره کند اما رهبران ایران از ترس انتخاب مجدد ترامپ، به اینکه بایدن بتواند یک توافق پایدار ارائه دهد، اعتماد نداشتند. هنگامی که مذاکرات بین ایالات متحده و ایران با شکست مواجه شد، دولت بایدن از پیگیری یک توافق کاملاً جدید خودداری کرد و در عوض تصمیم گرفت از تشدید تنش‌ها جلوگیری کند. شکست هر دو دولت ایالات متحده در ارائه جایگزینی برای توافق ۲۰۱۵، بیش از پیش برجسته شده است.»

نفیو افزود: « خوشبختانه، عناصری از برجام هنوز هم می‌توانند در توافق (جدید) اعمال شوند. مهم‌ترین آنها ابزارهای شفافیت توافق اولیه هستند. اگرچه بخش عمده‌ای از بحث‌های دیپلماتیک و عمومی در مورد یک توافق بر آینده برنامه غنی‌سازی ایران متمرکز شده است اما بازرسی‌های بین‌المللی، با استفاده از جدیدترین تکنیک‌ها و تجهیزات، عنصر اساسی است که هر توافقی باید حول آن شکل بگیرد. ایران باید به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی دسترسی لازم برای ارزیابی اینکه آیا برنامه هسته‌ای آن صلح‌آمیز است یا به سمت تولید سلاح می‌رود را بدهد. بدون بازرسی‌های پیشرفته و شفافیت، هیچ توافقی دوام نخواهد آورد.»

 معمار تحریم‌های ایران: باید غنی‌سازی ایران را پذیرفت

او معتقد است، «ایالات متحده باید اولویت خود را وادار کردن ایران به موافقت با شدیدترین رژیم بازرسی‌های ممکن، چه در سایت‌های اعلام‌شده و چه در سایت‌های اعلام‌نشده، قرار دهد. اگر ایران به طور کامل به استانداردهای فعلی توافقنامه پادمان‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی عمل نکند و به پروتکل الحاقی پایبند نباشد، واشنگتن باید از این توافق خارج شود.»

این مقام پیشین ادعا کرد: «ایالات متحده باید از ایران بخواهد که سازوکارهای شفافیت برجام در مورد سانتریفیوژها و ذخایر اورانیوم را بپذیرد…بدون این شفافیت، ایران می‌تواند به راحتی یک برنامه هسته‌ای پنهانی را توسعه دهد، حتی اگر علناً نیات صلح‌آمیز خود را اعلام کند…حتی اگر توافقی بین ایران و ایالات متحده، تأسیسات غنی‌سازی اعلام‌شده ایران را از بین ببرد، بدون اعلامیه‌های سرزده و بازرسی‌هایی که بر خط تولید سانتریفیوژ این کشور متمرکز هستند، تهران همچنان می‌تواند مخفیانه به سمت هسته‌ای شدن پیش برود. احیای تعهدات مبتنی بر بازرسی برجام، راه درازی را برای اصلاح این مشکل طی خواهد کرد.»

او در ادامه گفت: «مطمئناً، بخش‌هایی از رژیم بازرسی برجام به اندازه کافی پیش نرفته است و یک توافق جدید باید آنها را تقویت کند. یک توافق جدید باید چالش تسلیحاتی شدن را مستقیم‌تر از برجام مورد توجه قرار دهد. در بخش تی (T) توافق اولیه، ایران موافقت کرد که در زمینه تسلیحاتی شدن هسته‌ای یا با فناوری‌های خاصی که می‌تواند آن را ممکن سازد، فعالیت نکند اما تهران ملزم به اعلام تجهیزات موجود نبود… اگرچه ایالات متحده مجبور شد این بند ضعیف‌تر را در سال ۲۰۱۵ بپذیرد، اما زمانه تغییر کرده است.»

 معمار تحریم‌های ایران: باید غنی‌سازی ایران را پذیرفت

نفیو با اشاره به انتشار اسناد ادعایی سال ۲۰۱۸ اسرائیل ادعا کرد: «از آن زمان، گزارش‌های دولت ایالات متحده نشان می‌دهد که ایران همچنان به کارهای دوگانه مربوط به سلاح‌ها ادامه می‌دهد. رهبران ایران اکنون اغلب در مورد ایده تولید سلاح‌های هسته‌ای در صورت لزوم، با هم بحث می‌کنند. بنابراین، یک توافق باید مستلزم آن باشد که ایران هرگونه تجهیزات یا موادی را که مربوط به تسلیحاتی شدن هسته‌ای است، اعلام کند.»

او خواستار دسترسی بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به مراکز نظامی ایران شد و گفت: «توافق (آتی با ایران) باید تهران را ملزم کند که به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اجازه دهد تا نحوه استفاده از تجهیزات و مواد هسته‌ای ایران را تأیید کند، با این درک روشن که اگر بازرسان آژانس مانعی در کار خود ببینند، واشنگتن حق دارد توافق را لغو کند. این امر باید به صراحت شامل دسترسی به سایت‌های نظامی نیز باشد.»

وی در ادامه تجویز خود ادعا کرد: «شفافیت بین‌المللی شرط لازم برای هرگونه توافق هسته‌ای جدید است اما به تنهایی کافی نیست. ایالات متحده همچنین باید خواستار اصلاحاتی در برنامه هسته‌ای ایران شود.»

نفیو نوشت: «پذیرش برخی از تغییرات باید برای ایران آسان باشد. در برجام، ایران اساساً موافقت کرد که با اصلاح رآکتور خود که قادر به تولید پلوتونیوم قابل استفاده در سلاح است، به هرگونه گزینه کوتاه‌مدت برای بمب پایان دهد و از هرگونه کار بازفرآوری سوخت مصرف‌شده خودداری کند.»

 معمار تحریم‌های ایران: باید غنی‌سازی ایران را پذیرفت

او هشدار داد: «اما پذیرش سایر تغییرات، به‌ویژه در مورد برنامه غنی‌سازی اورانیوم ایران، برای تهران دشوارتر خواهد بود. تا حدودی، پیشرفت هسته‌ای ایران از ۲۰۱۸ برخی از محدودیت‌های برجام را از بین برده است. در آن مذاکرات، ایالات متحده با سانتریفیوژ نسل اول ایران سر و کار داشت…محدود کردن تحقیق و توسعه سانتریفیوژها در سال ۲۰۱۵ یک پیروزی مهم برای ایالات متحده بود اما امروز ایران می‌تواند با تعداد کمتری سانتریفیوژ، کارهای بسیار بیشتری انجام دهد.»

او مدعی شد: «ایران می‌تواند با برچیدن کامل برنامه غنی‌سازی خود، مشروط به تأیید بین‌المللی، به بقیه جهان اطمینان دهد که قصد ندارد مخفیانه سلاح بسازد، که این امر تشخیص پروژه‌های مخفی را آسان‌تر می‌کند.»

این حرف در شرایطی بیان شده که سید عباس عراقچی و دیگر مقامات مسئول در مذاکرات غیرمستقیم هسته‌ای با ایران بارها گفته‌اند که غنی‌سازی اورانیوم در داخل کشور تحت هر شرایطی ادامه خواهد یافت.

نفیو در ادامه اظهارات مقامات دولت آمریکا درباره غنی‌سازی اورانیوم در ایران را رد کرد و نوشت: «اگرچه دولت ترامپ دائماً در مورد اینکه چرا کشورها اورانیوم را غنی می‌کنند اشتباه می‌کند و چندین کشور این کار را برای انرژی انجام می‌دهند، نه برای برنامه‌های تسلیحاتی.»

وی ادعا کرد: «ایران مدت‌هاست که علیرغم همه فشارها، تهدیدها و التماس‌های دیپلماتیک از سوی ایالات متحده و شرکایش، تأکید کرده است که برنامه غنی‌سازی خود را برچیده نخواهد کرد و ادعا می‌کند که بیش از حد – از نظر سیاسی، اقتصادی و اجتماعی – سرمایه‌گذاری کرده است تا از آن دست بکشد. اورانیوم غنی‌شده همچنین بهترین گزینه ایران است اگر تهران بخواهد گزینه سلاح‌های هسته‌ای آینده را حفظ کند.»

 معمار تحریم‌های ایران: باید غنی‌سازی ایران را پذیرفت

به گفته او، «در نهایت، واشنگتن ممکن است مجبور به پذیرش مقداری ریسک باشد. توافق بر سر غنی‌سازی اورانیوم همچنان برای دولت ترامپ و تهران هدفی حیاتی خواهد بود: ایالات متحده می‌تواند مقداری غنی‌سازی توسط ایران را بپذیرد و در عین حال محدودیت‌های بیشتری را اعمال کند و ایران نیز می‌تواند این محدودیت‌ها را بپذیرد، بدون اینکه این پذیرش به عنوان تسلیم کامل در برابر دشمن قسم‌خورده‌اش تلقی شود.»

او معتقد است که «اشتیاق ایران برای لغو گسترده‌تر تحریم‌ها نسبت به دوره برجام، فضایی برای مذاکره ایجاد می‌کند. بنابراین، ایالات متحده باید چارچوب لغو تحریم‌های خود را در مقیاسی متغیر بسازد که لغو تحریم‌ها را به محدودیت‌های غنی‌سازی مرتبط کند.»

معمار تحریم‌های ایران نوشت: «برای مثال، اگر ایالات متحده بر توقف طولانی‌مدت یا دائمی غنی‌سازی اورانیوم در ایران اصرار داشت، می‌تواند نه تنها به تهران قول لغو تحریم‌های ثانویه را بدهد، بلکه به برخی از عناصر تحریم ایالات متحده نیز پایان دهد. مثلا، این توافق ممکن است تحریم‌های مربوط به تجارت در پروژه‌های تولیدی تجاری و انرژی را لغو کند، در حالی که آنها را در مورد فناوری‌های نظامی یا دوگانه، فعالیت‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و گروه‌های نیابتی ایران حفظ کند. این یک اقدام جسورانه خواهد بود، شبیه به تصمیم ترامپ برای تعلیق تمام تحریم‌های ایالات متحده علیه سوریه.»

 معمار تحریم‌های ایران: باید غنی‌سازی ایران را پذیرفت

او معتقد است که دولت ترامپ با توجه به حمایت حزب جمهوری‌خواه از دولتش، «انعطاف‌پذیری سیاسی بیشتری برای ارائه چنین پیشنهادی نسبت به دولت‌های اوباما یا بایدن دارد.»

نفیو با این ادعا که «ایران از لغو قابل توجه تحریم‌ها سود زیادی خواهد برد، افزود: «کاهش تحریم‌ها، ظرفیت تولید ایران را افزایش می‌دهد و در عین حال آن را به روی سرمایه‌گذاری مالی و فناوری خارجی مورد نیاز برای خروج کشور از وضع بحرانی باز می‌کند.»

او هشدار داد: «حتی کاهش محدود تحریم‌ها به قیمت از دست رفتن سایر تلاش‌های ایالات متحده برای مقابله با نفوذ ایران در خاورمیانه تمام خواهد شد. ایران از برخی از درآمدهای جدید برای کمک به بازسازی «محور مقاومت» خود استفاده خواهد کرد.»

نفیو می‌گوید که «ایالات متحده باید اصرار کند که توافق با ایران شامل محدودیت‌هایی بر صدور یا استقرار موشک‌ها، پهپادها و سایر تجهیزات تهاجمی برد بلند تهران در خارج از قلمرو خود باشد. همچنین می‌تواند از ایران بخواهد که در امور داخلی سایر کشورهای منطقه دخالت نکند. ایران مطمئناً به چنین تعهدی احترام نخواهد گذاشت، اما تخلفات آینده می‌تواند توجیهی برای واکنش‌های آینده باشد.»

او خواستار آمادگی آمریکا برای اقدام نظامی علیه ایران شد اما هشدار داد که چنین حمله‌ای «احتمالاً منجر به درگیری بسیار بزرگ‌تری خواهد شد و تهران در خاورمیانه و فراتر از آن تلافی خواهد کرد.»

او خواستار استفاده ترامپ از تسلطش بر حزب جمهوری‌خواه برای دستیابی به «توافق حتی ناقص» شد و افزود: «دولت او شاید فرصت طلایی برای دستیابی به توافق داشته باشد. باید از آن استفاده کند.»

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

 معمار تحریم‌های ایران: باید غنی‌سازی ایران را پذیرفت بیشتر بخوانید »

چرا ایران اورانیوم غنی‌شده را از خارج وارد نمی‌کند؟

چرا ایران اورانیوم غنی‌شده را از خارج وارد نمی‌کند؟



ایران غنی‌سازی اورانیوم را بخشی از حقوق خود برای توسعه برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز می‌داند، در حالی که آمریکا و متحدانش این فعالیت‌ها را تهدیدی بالقوه برای امنیت جهانی تلقی می‌کنند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، اختلافات بین ایران و ایالات متحده بر سر مسئله غنی‌سازی اورانیوم یکی از مهم‌ترین و پیچیده‌ترین چالش‌های دیپلماتیک در روابط دو کشور طی دهه‌های اخیر بوده است.

این تنش‌ها ریشه در دیدگاه‌های متفاوتی دارد که هر طرف نسبت به حقوق و تعهدات ایران در چارچوب معاهده عدم اشاعه سلاح‌های هسته‌ای (NPT) ارائه می‌دهد. ایران غنی‌سازی اورانیوم را بخشی از حقوق خود برای توسعه برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز می‌داند، در حالی که آمریکا و متحدانش این فعالیت‌ها را تهدیدی بالقوه برای امنیت جهانی تلقی می‌کنند و ادعا می‌کنند که ممکن است به تولید سلاح هسته‌ای منجر شود.

مخالفت با غنی‌سازی بومی

ایالات متحده در سال‌های گذشته خواستار توقف کامل غنی‌سازی اورانیوم توسط ایران شده است. آمریکایی‌ها استدلال می‌کنند که ایران نباید به فناوری‌های حساسی مانند غنی‌سازی دسترسی داشته باشد. آن‌ها استدلال می‌کنند که این فناوری می‌تواند به‌عنوان پایه‌ای برای تولید مواد شکافت‌پذیر مورد نیاز سلاح هسته‌ای استفاده شود، حتی اگر ایران ادعا کند که اهدافش صلح‌آمیز است.

به‌عنوان جایگزین، آمریکا پیشنهاد می‌کند که ایران از مدل امارات متحده عربی پیروی کند. امارات در توافق‌نامه همکاری هسته‌ای خود با ایالات متحده (معروف به توافق ۱۲۳) متعهد شده است که از غنی‌سازی اورانیوم و بازفرآوری سوخت هسته‌ای صرف‌نظر کند و به جای آن، سوخت مورد نیاز نیروگاه‌های هسته‌ای خود را از بازارهای بین‌المللی تأمین کند.

این مدل، که به «استاندارد طلایی» در جلوگیری از اشاعه تسلیحات هسته‌ای معروف است، به‌گونه‌ای طراحی شده که کشورها بتوانند از مزایای انرژی هسته‌ای بهره‌مند شوند، بدون این که به فناوری‌های حساس دسترسی پیدا کنند.

از نظر آمریکا، این رویکرد می‌تواند نیازهای انرژی ایران، مانند تأمین سوخت برای نیروگاه بوشهر، را برآورده کند، بدون اینکه خطری برای امنیت منطقه‌ای یا جهانی ایجاد شود.

استدلال‌های ایران

ایران با قاطعیت این پیشنهاد را رد کرده و بر حق خود برای غنی‌سازی اورانیوم در داخل کشور تأکید دارد. این موضع بر سه محور اصلی استوار است:

حقوق قانونی تحت معاهده NPT

ایران به‌عنوان یکی از امضاکنندگان معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT)، استدلال می‌کند که این معاهده به صراحت حق کشورهای عضو را برای توسعه برنامه‌های هسته‌ای صلح‌آمیز، از جمله غنی‌سازی اورانیوم، به رسمیت می‌شناسد.

ماده چهارم NPT اعلام می‌کند که هیچ بخشی از این معاهده نباید مانع «حق غیرقابل انکار» کشورها برای استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای شود. ایران این ماده را مبنای قانونی برای برنامه غنی‌سازی خود می‌داند و محدودیت‌های تحمیل‌شده توسط قدرت‌های غربی را تبعیض‌آمیز و نقض روح معاهده تلقی می‌کند.

ملاحظات استراتژیک و اقتصادی

تجربه تاریخی ایران، به‌ویژه تحریم‌های شدید بین‌المللی که از دهه ۱۹۸۰ آغاز شده و در دهه‌های بعد تشدید شده است، نقش مهمی در این موضع دارد. این تحریم‌ها دسترسی ایران به مواد و فناوری‌های حساس را محدود کرده و وابستگی به تأمین‌کنندگان خارجی را به یک ریسک استراتژیک تبدیل کرده است.

برای مثال، نیروگاه بوشهر و راکتور تحقیقاتی تهران به اورانیوم غنی‌شده نیاز دارند و ایران نمی‌خواهد در شرایط بحرانی به دلیل قطع تأمین سوخت توسط کشورهای خارجی دچار مشکل شود. غنی‌سازی داخلی نه‌تنها از نظر اقتصادی به ایران امکان خودکفایی می‌دهد، بلکه از منظر استراتژیک نیز تضمین‌کننده تداوم برنامه هسته‌ای در برابر فشارهای خارجی است.

حاکمیت ملی و غرور ملی

برای ایران، غنی‌سازی اورانیوم فراتر از یک موضوع فنی است؛ ایران به دلیل سابقه طولانی تحریم‌های بین‌المللی و تجربیات منفی در همکاری با تأمین‌کنندگان خارجی برای مواد هسته‌ای، به شدت نسبت به وابستگی به دیگران برای تأمین سوخت مورد نیاز برنامه هسته‌ای خود بی‌اعتماد است. این تجربه‌های تلخ، که ریشه در دهه‌های گذشته دارد، نقش مهمی در اصرار ایران بر غنی‌سازی بومی اورانیوم به‌عنوان بخشی از استراتژی خودکفایی و حفظ استقلال ملی ایفا می‌کند.

یکی از بارزترین نمونه‌های تجربه منفی ایران، مربوط به راکتور تحقیقاتی تهران (TRR) است که در سال ۱۹۶۷ با کمک آمریکا ساخته شد. این راکتور برای تولید ایزوتوپ‌های پزشکی و تحقیقات علمی طراحی شده بود و به اورانیوم غنی‌شده تا سطح ۲۰٪ نیاز داشت.

پیش از انقلاب، آمریکا سوخت مورد نیاز این راکتور را تأمین می‌کرد، اما پس از انقلاب اسلامی این همکاری متوقف شد. در دهه ۱۹۸۰، ایران به دنبال تأمین سوخت از منابع دیگر، از جمله آرژانتین، بود، اما این تلاش‌ها نیز به دلیل فشارهای سیاسی و تحریم‌های غرب با موانع جدی روبرو شد.

حتی پس از توافق با آرژانتین برای تبدیل راکتور به استفاده از سوخت با غنی‌سازی پایین‌تر، مشکلات لجستیکی و سیاسی همچنان ادامه یافت.

در سال ۲۰۱۰، ایران با کمبود شدید سوخت برای راکتور تهران مواجه شد، زیرا ذخایر اورانیوم غنی‌شده ۲۰٪ این کشور رو به اتمام بود. این کمبود مستقیماً تولید رادیوایزوتوپ‌های پزشکی را تهدید کرد، که برای صدها هزار بیمار ایرانی که به درمان‌های پزشکی وابسته به این ایزوتوپ‌ها نیاز داشتند، بحرانی جدی ایجاد کرد.

آیا تنها کشورهایی که دنبال سلاح هستند غنی‌سازی می‌کنند؟

مارکو روبیو، وزیر امور خارجه آمریکا اخیرا ادعا کرده است که تنها کشورهایی که به دنبال سلاح هسته‌ای هستند، غنی‌سازی اورانیوم را در داخل انجام می‌دهند. این ادعا با شواهد تاریخی و معاصر در تضاد است، زیرا چندین کشور فاقد سلاح هسته‌ای نیز غنی‌سازی اورانیوم را برای مقاصد صلح‌آمیز انجام می‌دهند یا در گذشته انجام داده‌اند. در ادامه، مثال‌هایی از این کشورها ارائه می‌شود تا نشان دهد که غنی‌سازی داخلی لزوماً با اهداف نظامی مرتبط نیست:

ژاپن: ژاپن، کشوری که به‌طور قاطع سیاست عدم توسعه سلاح هسته‌ای را دنبال می‌کند، در تأسیسات روکاشو (Rokkasho) توانایی غنی‌سازی اورانیوم را توسعه داده است. این کشور از این فناوری برای تأمین سوخت نیروگاه‌های هسته‌ای خود استفاده می‌کند و بخشی از استراتژی انرژی ملی‌اش محسوب می‌شود. ژاپن همچنین تحت نظارت شدید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) فعالیت می‌کند و هیچ نشانه‌ای از انحراف به سمت اهداف نظامی وجود ندارد.

هلند: هلند از طریق شرکت Urenco، که یک کنسرسیوم بین‌المللی برای غنی‌سازی اورانیوم است، در تولید سوخت هسته‌ای مشارکت دارد. Urenco تأسیساتی در هلند، آلمان و بریتانیا دارد و اورانیوم غنی‌شده را برای استفاده صلح‌آمیز در نیروگاه‌ها تأمین می‌کند. هلند هیچ برنامه تسلیحاتی هسته‌ای ندارد و فعالیت‌هایش کاملاً در چارچوب NPT است.

آلمان: پیش از تصمیم به کاهش تدریجی استفاده از انرژی هسته‌ای پس از فاجعه فوکوشیما در سال ۲۰۱۱، آلمان نیز از طریق تأسیسات گرونائو (Gronau) که توسط Urenco اداره می‌شود، در غنی‌سازی اورانیوم مشارکت داشت. این فعالیت‌ها صرفاً برای تولید سوخت نیروگاه‌های هسته‌ای بود و هیچ ارتباطی با اهداف نظامی نداشت.

برزیل: برزیل یکی دیگر از کشورهایی است که برنامه غنی‌سازی اورانیوم را برای مقاصد صلح‌آمیز توسعه داده است. این کشور در تأسیسات رزینده (Resende) اورانیوم را برای استفاده در نیروگاه‌های هسته‌ای خود غنی‌سازی می‌کند و به‌عنوان امضاکننده NPT، متعهد به عدم تولید سلاح هسته‌ای است.

این مثال‌ها نشان می‌دهند که غنی‌سازی اورانیوم یک فناوری دوگانه است که می‌تواند هم برای اهداف صلح‌آمیز و هم نظامی استفاده شود، اما الزاماً به معنای پیگیری سلاح هسته‌ای نیست.

ادعای روبیو بیش از حد ساده‌انگارانه است و واقعیت‌های موجود در صنعت هسته‌ای جهانی را نادیده می‌گیرد. در واقع، بسیاری از کشورهایی که غنی‌سازی انجام می‌دهند، این کار را به دلایل اقتصادی (کاهش هزینه‌های تأمین سوخت)، استراتژیک (کاهش وابستگی به خارج) یا علمی (توسعه فناوری بومی) انجام می‌دهند، نه صرفاً برای اهداف نظامی.

چرا مدل امارات برای ایران مناسب نیست؟

مدل امارات، که بر اساس آن این کشور از غنی‌سازی داخلی صرف‌نظر کرده و سوخت هسته‌ای را از خارج وارد می‌کند، برای ایران قابل اجرا نیست. دلایل متعددی برای این عدم پذیرش وجود دارد که در ادامه با جزئیات بیشتری بررسی می‌شوند:

سابقه تحریم‌ها

ایران طی دهه‌های گذشته تحت تحریم‌های شدید بین‌المللی قرار داشته است که نه‌تنها دسترسی‌اش به مواد هسته‌ای را محدود کرده، بلکه حتی تأمین تجهیزات ساده را نیز دشوار ساخته است.

برای مثال، در دهه ۱۹۹۰، زمانی که ایران به دنبال خرید سوخت برای راکتور تحقیقاتی تهران بود، با امتناع تأمین‌کنندگان مواجه شد، حتی در شرایطی که این راکتور برای تولید ایزوتوپ‌های پزشکی استفاده می‌شد.

این تجربه به ایران آموخته است که وابستگی به کشورهای خارجی برای مواد غنی‌شده می‌تواند به یک اهرم فشار سیاسی تبدیل شود. اگر ایران غنی‌سازی را متوقف کند و به تأمین‌کنندگان بین‌المللی وابسته شود، هرگونه تنش سیاسی یا تغییر در روابط دیپلماتیک می‌تواند به قطع فوری تأمین سوخت منجر شود که برای برنامه هسته‌ای ایران فاجعه‌بار خواهد بود.

موقعیت ژئوپلیتیک پرتنش ایران

برخلاف امارات که روابط دوستانه‌ای با قدرت‌های غربی، به‌ویژه ایالات متحده، دارد و از حمایت‌های امنیتی آن برخوردار است، ایران در منطقه‌ای پرتنش قرار دارد و با تهدیدات امنیتی متعددی روبرو است.

ایران خود را در محاصره کشورهایی می‌بیند که یا با آن خصومت دارند یا تحت نفوذ رقبای منطقه‌ای و جهانی‌اش هستند. در چنین شرایطی، غنی‌سازی داخلی به ایران امکان می‌دهد تا کنترل بیشتری بر امنیت انرژی خود داشته باشد و از وابستگی به دیگران که ممکن است در زمان بحران غیرقابل اعتماد شوند، جلوگیری کند.

نیاز به خودکفایی علمی و فناوری

برنامه هسته‌ای ایران فراتر از تولید انرژی است؛ این برنامه بخشی از تلاش گسترده‌تر برای توسعه علمی و فناوری بومی است. غنی‌سازی اورانیوم نه‌تنها برای تأمین سوخت نیروگاه‌ها، بلکه برای آموزش متخصصان، انجام تحقیقات پیشرفته و تولید ایزوتوپ‌های پزشکی (مانند مولیبدن-۹۹ برای درمان سرطان) حیاتی است.

پذیرش مدل امارات به معنای کنار گذاشتن این جنبه‌های توسعه‌ای است که برای ایران از اهمیت استراتژیک برخوردارند. در مقابل، امارات برنامه هسته‌ای خود را صرفاً به تولید برق محدود کرده و هیچ برنامه‌ای برای توسعه فناوری بومی ندارد.

تفاوت در اهداف و تاریخچه

امارات کشوری کوچک با اقتصاد مبتنی بر نفت و گاز است که برنامه هسته‌ای‌اش را به‌عنوان مکملی برای تنوع‌بخشی به منابع انرژی خود آغاز کرده است. ایران اما کشوری با جمعیت بزرگ، منابع طبیعی غنی و تاریخ طولانی استقلال‌طلبی است که برنامه هسته‌ای‌اش را به‌عنوان بخشی از هویت ملی و قدرت منطقه‌ای می‌بیند. پذیرش مدلی که برای کشوری با شرایط و اهداف کاملاً متفاوت طراحی شده، برای ایران نه عملی است و نه مطلوب.

خطر سوءاستفاده سیاسی از وابستگی

ایران نگران است که وابستگی به تأمین‌کنندگان خارجی، به‌ویژه کشورهایی که تحت نفوذ آمریکا هستند، به ابزاری برای فشار سیاسی تبدیل شود. برای مثال، اگر ایران غنی‌سازی را متوقف کند و به سوخت وارداتی وابسته شود، ایالات متحده می‌تواند از طریق اعمال فشار بر تأمین‌کنندگان (مانند شرکت‌های غربی) ایران را در موقعیت ضعف قرار دهد.

منبع: تسنیم

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

چرا ایران اورانیوم غنی‌شده را از خارج وارد نمی‌کند؟ بیشتر بخوانید »

ویتکاف: غنی‌سازی ایران برای ما خط قرمز است

ویتکاف: غنی‌سازی ایران برای ما خط قرمز است



فرستاده ویژه کاخ سفید و مذاکره‌کننده اصلی آمریکا در مذاکرات عمان در گفت‌وگویی ادعا کرد که آمریکا نمی‌تواند اجازه برخورداری ایران از توانمندی غنی‌سازی اورانیوم را بدهد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، «استیو ویتکاف» فرستاده ویژه کاخ سفید که نقشی کلیدی در مذاکرات غیرمستقیم تهران-واشنگتن، مذاکرات اوکراین و مذاکرات غیرمستقیم با حماس درباره آتش‌بس و تبادل اسرا داشته است، در گفت‌وگویی در پاسخ به این که طرح کلی توافقی که «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا به دنبال دستیابی به آن با ایران است، چگونه به نظر می‌رسد، پاسخ داد: رئیس‌جمهور صراحتا گفته است که می‌خواهد به شکل دیپلماتیک و با گفت‌وگو این مسئله را حل کند.

ویتکاف در گفت‌وگو با شبکه ای‌بی‌سی نیوز بیان کرد: او (ترامپ) تمامی سیگنال‌ها را در این باره نشان داده است. او مستقیما نامه‌هایی برای رهبر عالی ایران ارسال کرده است. من هم برای انتقال این پیام اعزام شدم و آن را رسانده‌ام.

فرستاده ویژه کاخ سفید گفت: از سوی دیگر، ما خط قرمز واضحی داریم که غنی‌سازی است. ما حتی نمی‌توانیم اجازه یک درصد ظرفیت غنی‌سازی را بدهیم. ما پیشنهادی به ایرانی‌ها ارائه رده‌ایم که فکر می‌کنیم بدون بی‌احترامی به ‌آن‌ها به بخش‌هایی از این مسئله می‌پردازد. بنابراین، این حائز اهمیت است. ما می‌خواهیم در این زمینه به راهکاری دست پیدا کنیم و فکر می‌کنیم که می‌توانیم.

او افزود: اما همه چیز از دیدگاه ما، با توافقی آغاز می‌شود که شامل غنی‌سازی نیست. نمی‌توانیم چنین چیزی داشته باشیم چراکه غنی‌سازی امکان تسلیحاتی‌سازی(برنامه هسته‌ای) را فراهم می‌کند. ما اجازه رسیدن یک بمب به اینجا را نمی‌دهیم.

ویتکاف در ادامه بیان کرد: اما غیر از این، راه‌های زیادی برای ما وجود دارد که در این مذاکرات به اهدافمان دست پیدا کنیم. از نظر ما، زمانی در این هفته در اروپا دیدار خواهیم کرد. امیدواریم که به نتایج مثبت واقعی بیانجامد.

ایران و آمریکا تا کنون چهار دور مذاکرات غیرمستقیم را با میانجی‌گری عمان برای رسیدگی به مسئله برنامه هسته‌ای ایران انجام داده‌اند. طرفین به طور کلی روند این مذاکرات را خوب ارزیابی کرده و گفت‌اند ایده‌های مفیدی در جریان گفت‌وگوها مطرح شده و جریان مذاکرات از کلیات فاصله گرفته است.

مقام‌های ایران تاکید کرده‌اند برخورداری ایران از انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز و حق غنی‌سازی ایران موضوعی قابل مذاکره نیست و تاکید کرده‌اند ایران مقتدرانه از برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز خود در قبال هرگونه اقدام متجاوزانه دفاع خواهد کرد.

در این میان،‌ مقام‌های آمریکایی به‌ویژه پس از دور سوم مذاکرات مدعی شدند که ایران به عنوان تنها کشور فاقد سلاح هسته‌ای پیمان منع گسترش تسلیحات اتمی(ان‌پی‌تی) حق غنی‌سازی ندارد و اگر خواهان استفاده از انرژی هسته‌ای است، می‌تواند سوخت مورد نیاز رآکتورهای خود را از کشوری ثالث وارد کند.

«اسماعیل بقائی» سخنگوی وزارت امور خارجه ایران پیشتر درباره اظهارات برخی از مقامات آمریکایی در ارتباط با اینکه ایران حق ندارد چرخه سوخت داشته باشد، گفته بود: بحث بسیار روشن است و نباید آن‌را پیچیده کرد. ما در عمل، حق خود را اعمال می‌کنیم. موضوعی که به عنوان موضع رسمی جمهوری اسلامی ایران مطرح است، مبتنی بر ماده ۴ معاهده عدم اشاعه است. حق کشورهای عضو است که در بطن آن، موضوع چرخه سوخت و غنی‌سازی هم وجود دارد.

او تاکید کرد: برنامه هسته‌ای ایران به صورت کامل تحت نظر بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است. آن‌ها به صورت روزانه در حال رصد هستند، هیچ انحرافی از ماهیت صلح‌آمیز مشاهده نشده است. عزم ما برای اینکه برنامه هسته‌ای خود را صلح آمیز نگه داریم، قبلا اثبات شده است و در آینده هم هیچ برنامه‌ای برای عدول از این موضع اصولی وجود ندارد. بنابراین فکر می‌کنم روشن‌تر از این واقعاً نمی‌توان مواضع جمهوری اسلامی ایران را بیان کرد.

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

ویتکاف: غنی‌سازی ایران برای ما خط قرمز است بیشتر بخوانید »

آژانس اتمی مدعی شد: ایران ذخایر اورانیوم با غنای بالا را از افزایش داده است

آژانس اتمی مدعی شد: ایران ذخایر اورانیوم با غنای بالا را از افزایش داده است



خبرگزاری فرانسه گزارش داد که مطابق با سند محرمانه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که به رصد این خبرگزاری رسیده است ایران طی ماه‌های اخیر ذخایر اورانیوم با غنای بالا را افزایش داده‌ است.

به گزارش مجاهدت از مشرق، دیدبان هسته‌ای سازمان ملل در گزارش فصلی خود اعلام کرد ذخایر اورانیوم با غنای ۶۰ درصد ایران با افزایشی ۲۲.۶ کیلوگرمی به ۱۶۴.۷ کیلوگرم رسیده است.

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

آژانس اتمی مدعی شد: ایران ذخایر اورانیوم با غنای بالا را از افزایش داده است بیشتر بخوانید »

آمریکا مدافع حقوق آمریکایی

حقوق بشر آمریکایی؛ همه چیز برای آمریکا!


گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ ـ رحیم محمدی؛ هر ساله ششم تا ۱۲ تیر به نام هفته حقوق بشر آمریکایی نامیده می‌شود؛ هفته‌ای که قرار است در آن به موضوع حقوق بشر از دیدگاه دولتمردان آمریکایی نگاهی ویژه صورت گیرد و اقدامات دوگانه دولتمردان این کشور در استفاده از واژه حقوق بشر بازخوانی شود.

اما چرا حقوق بشر؟ بنا به تعریفی که از این عبارت وجود دارد، حقوق بشر، اساسی‌ترین و ابتدایی‌ترین حقوقی است که هر فرد به‌طور ذاتی، فطری، به صِرف انسان بودن از آن بهره‌مند می‌شود و همه افراد فارغ از عواملی چون نژاد، ملیت، جنسیت، مذهب، گرایش جنسی، رنگ، زبان و… در برخورداری از این حقوق با هم برابرند و هیچ‌گونه تمایز، ارجحیت، محدودیت و محرومیت در بهره‌مندی از این حقوق ندارند و حتی این حقوق قابل نقض هم نیست.

بر این اساس، اگر به مجموعه اقدامات دولتمردان آمریکایی در برابر واژه حقوق بشر نگاهی گذرا بیندازیم به نکات بسیاری پی می‌بریم که حاکی از استفاده ابزاری از عبارت «حقوق بشر» است؛ به چه معنی؛ به این معنی که هرگاه آمریکا قصد انجام اقدامی در راستای منافع خود داشته باشد، دفاع از حقوق بشر را دست‌آویز قرار داده و هرآنچه می‌خواهد را تحت همین عنوان انجام می‌دهد که در ادامه به نمونه‌هایی از آن اشاره خواهد شد.

به‌عنوان مثال چنانچه نخواهیم خیلی گذشته‌های دور را مرور کنیم به چند مورد در سده اخیر تیتروار اشاره می‌کنیم؛ آمریکا در ویتنام، لائوس و کامبوج بیش از ۲۰ میلیون بشکه عامل نارنجی علیه مردم این کشور‌ها استفاده کرد که باعث افزایش شدید بیماری‌های سرطان و تغییرات ژنتیکی در نسل‌های آتی شد.

در دوران جنگ تحمیلی عراق علیه ایران نیز که ارتش عراق از انواع بمب‌های شیمیایی ساخت کارخانه‌های شیمیایی هلند و آلمان غربی استفاده کرد، آمریکا به عنوان کشور عضو دایم شورای امنیت سازمان ملل نه‌تنها در قبال چنین جنایت عراق سکوت اختیار کرد، بلکه به‌صورت پنهان و غیرمستقیم از اقدامات صدام حمایت به عمل آورد. چگونه؟ آمریکا با سوء استفاده از دلار به‌عنوان پول بین‌المللی همواره دیگر کشور‌ها را مورد تهدید و تحریم قرار داده تا بدین‌وسیله خواسته‌های نامشروع خود را به همگان تحمیل کند؛ لذا در رابطه با ایران نیز به دلیل اعمال تحریم‌های متعدد اقتصادی و سیاسی از دستیابی کشورمان به برخی کالا‌های استراتژیک و حیاتی همچون مواد غذایی و دارو مانع‌هایی ایجاد کرده است.

این نوع رفتار آمریکا باعث شد تا با استفاده مکرر عراق از سلاح‌های شیمیایی بیش از ۲۰ هزار نفر از رزمندگان کشورمان بر اثر استنشاق گاز‌های شیمیایی به شهادت برسند و حدود ۴۰۰ هزار نفر هم در معرض استنشاق این‌گونه گاز‌ها قرار گیرند؛ در آن دوران که ریگان رئیس جمهور آمریکا بود با حمایت‌هایی که از صدام به عمل آورد، باعث شد این کشور از سلاح‌های شیمیایی علیه مردم بی دفاع سردشت در ایران و حلبچه در عراق نیز استفاده کند که فقط در حلبچه پنج هزار نفر در یک روز جان خود را از دست دادند؛ ولی با وجود این، هیچ صدایی نه‌تنها از سوی آمریکا بلکه از هیچ مجمع بین‌المللی هم بلند نشد.

آمریکایی‌ها در مواجهه با مردم عراق در جریان اشغال این کشور نیز خود از سلاح‌های ممنوعه حاوی بمب‌های شیمیایی فسفر سفید و اورانیوم ضعیف‌شده استفاده کردند که نتایج آن همانند نتایجی بود که در آسیای جنوب شرقی بعد‌ها خود را نشان داد.

این‌گونه رفتار‌ها فقط در حمایت از استفاده‌کنندگان سلاح‌های شیمیایی محدود نمی‌شود؛ زیرا در اواخر جنگ تحمیلی ناو نیروی دریایی ارتش ایالات متحده در اقدامی جنایتکارانه با شلیک دو فروند موشک، هواپیمای مسافربری کشورمان را بر فراز خلیج فارس با ۲۹۰ سرنشین آن ساقط کرد و همگی را به شهادت رساند و بعد از آن به جای تنبیه و دادگاهی کردن عوامل این اقدام جنایتگارانه، به فرمانده ناو مورد اشاره مدال اعطا و از اقدام آن تقدیر به عمل آورد.

همچنین زمانی که سازمان منافقین در کشورمان حضور داشتند، آمریکایی‌ها با حمایت‌های خود، آن‌ها را پشتیبانی می‌کردند که نتیجه آن به شهادت رسیدن ۱۷ هزار نفر به واسطه ترور‌های عوامل تروریستی این گروهک است؛ از سوی دیگر آمریکا هم در شکل‌گیری و هم در تغذیه مالی، پشتیبانی‌های تسلیحاتی و اطلاعاتی داعش نقش مستقیم دارد و این هم مطلبی است که مسئولان آمریکایی خود به صراحت به آن اقرار کردند.

البته لیست اقدامات آمریکا در نقض اولیه حقوق بشر بسیار بلند بالاست؛ چون مثال‌های بسیاری را می‌توان ذکر کرد که اگر بخواهیم تمام آن‌ها را ذکر کنیم، شاید از حوصله این مطلب خارج باشد؛ زیرا فقط جنایاتی که آمریکایی‌ها در زندان گوانتانامو با نقض حقوق اولیه زندانیان انجام دادند، جای نگارش مطالب بسیاری را دارد.

حال با توجه به آنچه اشاره شد، اگر بازگردیم به تعریف حقوق بشر، متوجه می‌شویم کشوری که خود را مدافع حقوق بشر معرفی می‌کند تا چه اندازه به مفاهیم اولیه حقوق انسانی یعنی همان برابری از حقوق انسانی فارغ از هرگونه نژاد، ملیت و مذهب است، پایبند است!

انتهای پیام/ ۲۳۱

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

حقوق بشر آمریکایی؛ همه چیز برای آمریکا! بیشتر بخوانید »