اورانیوم

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ ـ رحیم محمدی؛ هر ساله ششم تا ۱۲ تیر به نام هفته حقوق بشر آمریکایی نامیده می‌شود؛ هفته‌ای که قرار است در آن به موضوع حقوق بشر از دیدگاه دولتمردان آمریکایی نگاهی ویژه صورت گیرد و اقدامات دوگانه دولتمردان این کشور در استفاده از واژه حقوق بشر بازخوانی شود.

اما چرا حقوق بشر؟ بنا به تعریفی که از این عبارت وجود دارد، حقوق بشر، اساسی‌ترین و ابتدایی‌ترین حقوقی است که هر فرد به‌طور ذاتی، فطری، به صِرف انسان بودن از آن بهره‌مند می‌شود و همه افراد فارغ از عواملی چون نژاد، ملیت، جنسیت، مذهب، گرایش جنسی، رنگ، زبان و… در برخورداری از این حقوق با هم برابرند و هیچ‌گونه تمایز، ارجحیت، محدودیت و محرومیت در بهره‌مندی از این حقوق ندارند و حتی این حقوق قابل نقض هم نیست.

بر این اساس، اگر به مجموعه اقدامات دولتمردان آمریکایی در برابر واژه حقوق بشر نگاهی گذرا بیندازیم به نکات بسیاری پی می‌بریم که حاکی از استفاده ابزاری از عبارت «حقوق بشر» است؛ به چه معنی؛ به این معنی که هرگاه آمریکا قصد انجام اقدامی در راستای منافع خود داشته باشد، دفاع از حقوق بشر را دست‌آویز قرار داده و هرآنچه می‌خواهد را تحت همین عنوان انجام می‌دهد که در ادامه به نمونه‌هایی از آن اشاره خواهد شد.

به‌عنوان مثال چنانچه نخواهیم خیلی گذشته‌های دور را مرور کنیم به چند مورد در سده اخیر تیتروار اشاره می‌کنیم؛ آمریکا در ویتنام، لائوس و کامبوج بیش از ۲۰ میلیون بشکه عامل نارنجی علیه مردم این کشور‌ها استفاده کرد که باعث افزایش شدید بیماری‌های سرطان و تغییرات ژنتیکی در نسل‌های آتی شد.

در دوران جنگ تحمیلی عراق علیه ایران نیز که ارتش عراق از انواع بمب‌های شیمیایی ساخت کارخانه‌های شیمیایی هلند و آلمان غربی استفاده کرد، آمریکا به عنوان کشور عضو دایم شورای امنیت سازمان ملل نه‌تنها در قبال چنین جنایت عراق سکوت اختیار کرد، بلکه به‌صورت پنهان و غیرمستقیم از اقدامات صدام حمایت به عمل آورد. چگونه؟ آمریکا با سوء استفاده از دلار به‌عنوان پول بین‌المللی همواره دیگر کشور‌ها را مورد تهدید و تحریم قرار داده تا بدین‌وسیله خواسته‌های نامشروع خود را به همگان تحمیل کند؛ لذا در رابطه با ایران نیز به دلیل اعمال تحریم‌های متعدد اقتصادی و سیاسی از دستیابی کشورمان به برخی کالا‌های استراتژیک و حیاتی همچون مواد غذایی و دارو مانع‌هایی ایجاد کرده است.

این نوع رفتار آمریکا باعث شد تا با استفاده مکرر عراق از سلاح‌های شیمیایی بیش از ۲۰ هزار نفر از رزمندگان کشورمان بر اثر استنشاق گاز‌های شیمیایی به شهادت برسند و حدود ۴۰۰ هزار نفر هم در معرض استنشاق این‌گونه گاز‌ها قرار گیرند؛ در آن دوران که ریگان رئیس جمهور آمریکا بود با حمایت‌هایی که از صدام به عمل آورد، باعث شد این کشور از سلاح‌های شیمیایی علیه مردم بی دفاع سردشت در ایران و حلبچه در عراق نیز استفاده کند که فقط در حلبچه پنج هزار نفر در یک روز جان خود را از دست دادند؛ ولی با وجود این، هیچ صدایی نه‌تنها از سوی آمریکا بلکه از هیچ مجمع بین‌المللی هم بلند نشد.

آمریکایی‌ها در مواجهه با مردم عراق در جریان اشغال این کشور نیز خود از سلاح‌های ممنوعه حاوی بمب‌های شیمیایی فسفر سفید و اورانیوم ضعیف‌شده استفاده کردند که نتایج آن همانند نتایجی بود که در آسیای جنوب شرقی بعد‌ها خود را نشان داد.

این‌گونه رفتار‌ها فقط در حمایت از استفاده‌کنندگان سلاح‌های شیمیایی محدود نمی‌شود؛ زیرا در اواخر جنگ تحمیلی ناو نیروی دریایی ارتش ایالات متحده در اقدامی جنایتکارانه با شلیک دو فروند موشک، هواپیمای مسافربری کشورمان را بر فراز خلیج فارس با ۲۹۰ سرنشین آن ساقط کرد و همگی را به شهادت رساند و بعد از آن به جای تنبیه و دادگاهی کردن عوامل این اقدام جنایتگارانه، به فرمانده ناو مورد اشاره مدال اعطا و از اقدام آن تقدیر به عمل آورد.

همچنین زمانی که سازمان منافقین در کشورمان حضور داشتند، آمریکایی‌ها با حمایت‌های خود، آن‌ها را پشتیبانی می‌کردند که نتیجه آن به شهادت رسیدن ۱۷ هزار نفر به واسطه ترور‌های عوامل تروریستی این گروهک است؛ از سوی دیگر آمریکا هم در شکل‌گیری و هم در تغذیه مالی، پشتیبانی‌های تسلیحاتی و اطلاعاتی داعش نقش مستقیم دارد و این هم مطلبی است که مسئولان آمریکایی خود به صراحت به آن اقرار کردند.

البته لیست اقدامات آمریکا در نقض اولیه حقوق بشر بسیار بلند بالاست؛ چون مثال‌های بسیاری را می‌توان ذکر کرد که اگر بخواهیم تمام آن‌ها را ذکر کنیم، شاید از حوصله این مطلب خارج باشد؛ زیرا فقط جنایاتی که آمریکایی‌ها در زندان گوانتانامو با نقض حقوق اولیه زندانیان انجام دادند، جای نگارش مطالب بسیاری را دارد.

حال با توجه به آنچه اشاره شد، اگر بازگردیم به تعریف حقوق بشر، متوجه می‌شویم کشوری که خود را مدافع حقوق بشر معرفی می‌کند تا چه اندازه به مفاهیم اولیه حقوق انسانی یعنی همان برابری از حقوق انسانی فارغ از هرگونه نژاد، ملیت و مذهب است، پایبند است!

انتهای پیام/ 231

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ ـ رحیم محمدی؛ هر ساله ششم تا ۱۲ تیر به نام هفته حقوق بشر آمریکایی نامیده می‌شود هفته‌ای که قرار است در آن به موضوع حقوق بشر از دیدگاه دولتمردان آمریکایی نگاهی ویژه صورت گیرد و اقدامات دوگانه دولتمردان این کشور در استفاده از واژه حقوق بشر بازخوانی شود.

اما چرا حقوق بشر؟ حقوق بشر، اساسی‌ترین و ابتدایی‌ترین حقوقی است که هر فرد به‌طور ذاتی، فطری، به صِرف انسان بودن از آن بهره‌مند می‌شود و همه افراد فارغ از عواملی چون نژاد، ملیت، جنسیت، مذهب، گرایش جنسی، رنگ، زبان و … در برخورداری از این حقوق با هم برابرند و هیچ‌گونه تمایز، ارجحیت، محدودیت و محرومیت در بهره‌مندی از این حقوق ندارند و حتی این حقوق قابل نقض هم نیست.

بر این اساس اگر به مجموعه اقدامات دولتمردان آمریکایی در برابر واژه حقوق بشر نگاه گذرا بیندازیم به نکات بسیاری پی می‌بریم که حاکی از استفاده ابزاری از عبارت «حقوق بشر» است؛ به چه معنی؛ به این معنی که هر گاه آمریکا قصد انجام اقدامی در راستای منافع خود داشته باشد، دفاع از حقوق بشر را دست‌آویز قرار داده و هر آنچه می‌خواهد را تحت همین عنوان انجام می‌دهد که در ادامه به نمونه‌هایی از آن اشاره خواهد شد.

به عنوان مثال چنانچه نخواهیم خیلی گذشته‌های دور را مرور کنیم به چند مورد در سده اخیر تیتر وار اشاره می‌کنیم؛ آمریکا در ویتنام، لائوس و کامبوج بیش از ۲۰ میلیون بشکه عامل نارنجی علیه مردم این کشور‌ها استفاده کرد که باعث افزایش شدید بیماری‌های سرطان و تغییرات ژنتیکی در نسل‌های آتی شد.

در دوران جنگ تحمیلی عراق علیه ایران نیز که ارتش عراق از انواع بمب‌های شیمیایی ساخت کارخانه‌های شیمایی هلند و آلمان غربی استفاده کرد، آمریکا به عنوان کشور عضو دایم شورای امنیت سازمان ملل نه تنها در قبال چنین جنایت عراق سکوت اختیار کرد بلکه به صورت پنهان و غیر مستقیم از اقدامات صدام حمایت به عمل آورد. چگونه؟ آمریکا با سوء استفاده از دلار به عنوان پول بین المللی همواره دیگر کشور‌ها را مورد تهدید و تحریم قرار داده تا بدین وسیله خواسته‌های نامشروع اش را به همگان تحمیل کند لذا در رابطه با ایران نیز به دلیل اعمال تحریم‌های متعدد اقتصادی و سیاسی از دستیابی کشورمان به برخی کالا‌های استراتژیک و حیاتی همچون مواد غذایی و دارو مانع‌هایی ایجاد کرده است.

این نوع رفتار امریکا باعث شد تا با استفاده مکرر عراق از سلاح‌های شیمیایی بیش از ۲۰ هزار نفر از رزمندگان کشورمان بر اثر استنشاق گاز‌های شیمیایی به شهادت برسند و حدود ۴۰۰ هزار نفر هم در معرض استنشاق این گونه گاز‌ها قرار گیرند؛ در آن دوران که ریگان رئیس جمهور آمریکا بود با حمایت‌هایی که از صدام به عمل آورد باعث شد این کشور از سلاح‌های شیمیایی علیه مردم بی دفاع سردشت در ایران و حلبچه در عراق نیز استفاده کند که فقط در حلبچه ۵ هزار نفر در یک روز جان خود را از دست دادند، ولی با این وجود هیچ صدایی نه تنها از سوی امریکا بلکه از هیچ مجمع بین المللی هم بلند نشد.

آمریکایی‌ها در مواجهه با مردم عراق در جریان اشغال این کشور نیز خود از سلاح‌های ممنوعه حاوی بمب‌های شیمیایی فسفر سفید و اورانیوم ضعیف شده استفاده کردند که نتایج آن همانند نتایجی بود که در آسیای جنوب شرقی بعد‌ها خود را نشان داد.

این گونه رفتار‌ها فقط در حمایت از استفاده کنندگان سلاح‌های شیمیایی محدود نمی‌شود؛ زیرا در اواخر جنگ تحمیلی ناو نیروی دریایی ارتش ایالات متحده در اقدامی جنایتکارانه با شلیک دو فروند موشک، هواپیمای مسافربری کشورمان را بر فراز خلیج فارس با ۲۹۰ سرنشین آن ساقط کرد و همگی را به شهادت رساند و بعد از آن به جای تنبیه و دادگاهی کردن عوامل این اقدام جنایتگارانه، به فرمانده ناو مورد اشاره مدال اعطا و از اقدام آن تقدیر به عمل آورد.

همچنین زمانی که سازمان منافقین در کشورمان حضور داشتند با حمایت‌های خود، آن‌ها را پشتیبانی می‌کردند که نتیجه آن به شهادت رسیدن ۱۷ هزار نفر بواسطه ترور‌های عوامل تروریستی این گروهک است؛ از سوی دیگر آمریکا هم در شکل گیری و هم در تغذیه مالی، پشتیبانی‌های تسلیحاتی و اطلاعاتی داعش نقش مستقیم دارد و این هم مطلبی است که مسئولان آمریکایی خود به صراحت به آن اقرار کردند.

البته لیست اقدامات آمریکا در نقض اولیه حقوق بشر بسیار بلند بالاست، چون مثال‌های بسیاری را می‌توان ذکر کرد که اگر بخواهیم تمام آن‌ها را ذکر کنیم، شاید از حوصله این مطلب خارج باشد، چون فقط جنایاتی که در زندان گوانتانامو با نقض حقوق اولیه زندانیان انجام دادند، جای نگارش مطالب بسیاری را دارد.

حال با توجه به آنچه اشاره شد اگر بازگردیم به تعریف حقوق بشر، متوجه می‌شویم کشوری که خود را مدافع حقوق بشر معرفی می‌کند تا چه اندازه به مفاهیم اولیه حقوق انسانی یعنی همان برابری از حقوق انسانی فارغ از هر گونه نژاد، ملیت و مذهب است، پایبند است!

انتهای پیام/ 231

به گزارش مجاهدت از گروه اخبار داخلی دفاع‌پرس به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان انرژی اتمی ایران، در پی انتشار گزارش مدیر‌کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران نزد دفتر سازمان ملل متحد نظرات و ملاحظات خود را در مورد گزارش مدیرکل به شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی درباره موافقتنامه پادمانی NPT با جمهوری اسلامی ایران (GOV/2023/26, 31 May 2023) اعلام کرد.

الف. نظرات کلی:

جمهوری اسلامی ایران، همانگونه که تاکنون نشان داده، مصمم به پایبندی به تعهدات خود بر اساس موافقتنامه پادمان جامع (INFCIRC/214) می باشد و تمام تلاش خود را به کار گرفته تا آژانس قادر باشد به فعالیت‌های راستی آزمایی خود در ایران که در نظام راستی آزمایی آژانس بی نظیر است، ادامه دهد.

در مورد موضوع اصطلاحاً مرتبط با «سه مکان»، باید تاکید شود که منشأ این موضوع به اطلاعات ساختگی یک طرف ثالث دارای سوء نیت، یعنی رژیم اسرائیل برمی‌گردد که به آژانس ارائه کرده است، که خود حتی از پذیرفتن یک تعهد ذیل اسناد تسلیحات کشتار جمعی، از جمله به ویژه NPT خودداری کرده است و مکرراً بر خلاف قطعنامه‌های متعدد آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و سازمان ملل متحد تهدید به حمله به مؤسسات و تاسیسات هسته‌ای ایران که به اهداف صلح آمیز اختصاص دارد، می‌کند.

ب. نظرات در مورد گزارش، سابقه:

۳. بند ۲ گزارش که بیان می‌کند: «آژانس به دنبال توضیحات از ایران … در سه مکان اظهار نشده است…»، برخلاف بند ۱۸ گزارش است که می‌گوید: «… آژانس در حال حاضر هیچ سؤال دیگری درباره‌ ذرات اورانیوم تهی شد کشف شده در «مریوان» یا در این مکان ندارد و این موضوع دیگر در این مرحله یک موضوع باقیمانده تلقی نمی‌شود. بنابراین، تعداد مکان‌ها دیگر سه مورد نیست. این موضوع در مورد بندهای ۴ و ۷ گزارش نیز صادق است.

همانطور که مکرراً توسط جمهوری اسلامی ایران توضیح داده شده است (به عنوان مثال: INFCIRC/996 مورخ 7 ژوئن 2022 و INFCIRC/967 مورخ ۳ دسامبر ۲۰۲۱)، هرگز هیچ مکان اظهار نشده‌ای وجود نداشته است که لازم باشد بر اساس موافقتنامه پادمان جامع اظهار شود. فعالیت های هسته ای ایران تحت پادمان جامع آژانس صلح آمیز باقی مانده است. بنابراین هیچ مبنای حقوقی برای ابراز «نگرانی عمیق» از سوی مدیرکل وجود ندارد.
صرف یافتن ذرات اورانیوم طبیعی در نمونه‌های محیطی در یک مکان نمی ‌تواند به عنوان نشانه‌ای از وجود مقادیری از مواد هسته‌ای در آن مکان تلقی شود.

همانگونه که بارها به آژانس توضیح داده شد، هیچ ماده هسته‌ای اظهار نشده‌ای در ایران وجود ندارد و ادعای آژانس صرفاً بر اساس اطلاعات نادرست و ساختگی ارائه شده توسط رژیم نامشروع اسرائیل با پیشینه‌ای طولانی مدت از رشته دروغ‌های زنجیره‌ای است.

در پرتو همکاری بیشتر با آژانس، ایران تمام تلاش های خود را برای کشف منشأ چنین ذراتی به اوج رسانده است. ایران فرضیات خود درباره دلایل احتمالی وجود ذرات اورانیوم را توضیح داده است. با توجه به این واقعیت که ایران هنوز نتوانسته هیچ دلیل فنی برای وجود ذرات اورانیومی بیابد، منطقی است که احتمال داده شود عناصر خارجی، مانند خرابکاری و اقدامات خصمانه، در این آلودگی دخیل بوده باشند.

۴. در بند ۳ این گزارش و پاورقی مربوطه آمده است: «… تا زمانی که ایران توضیحات فنی معتبری برای وجود ذرات اورانیومی فوق‌الذکر در سه مکان اظهار نشده در ایران ارائه نکرده و آژانس را از مکان (های) فعلی مواد هسته‌ای و/یا تجهیزات آلوده مطلع نکند، آژانس قادر نخواهد بود صحیح و کامل بودن اظهاریه های ایران ذیل موافقتنامه پادمانی را تأیید کند.» لازم به ذکر است که:

صرف وجود ذرات اورانیومی کم در مکان‌های مورد ادعا نمی‌تواند به عنوان وجود مواد هسته‌ای یا تجهیزات آلوده تلقی شود. لازم به ذکر است که آژانس هیچ مدرک پشتیبان معتبری برای ادعای خود به ایران ارائه نکرده است.

همانطوری که توسط جمهوری اسلامی ایران در موارد متعددی توضیح داده شده است، هرگز هیچ مکان اظهار نشده‌ای وجود نداشته است که نیاز باشد طبق CSA اظهار شود. علاوه بر این، بر اساس تحقیقات گسترده ما در مورد سابقه فعالیت‌های انجام شده در دو مکان باقیمانده مکان باقی مانده هنوز پیدا نشده است. هیچ گونه فعالیت هسته‌ای یا انبار در این مکان وجود نداشته است. بنابراین، تاکنون هیچ توضیح فنی در مورد منشأ این ذرات گزارش شده یافت نشده است، با این حال، احتمال وجود چنین ذراتی به دلیل اقدامات خرابکارانه را نمی‌توان منتفی دانست.

۵. ادعای آژانس در پاورقی ۷ مبنی بر اینکه «… برخی از کانتینرهای ذخیره شده در تورقوزآباد از محل برچیده شدند، برخی دیگر در سال ۲۰۱۸ دست نخورده از تورقوزآباد خارج و به مکان نامعلومی منتقل شدند…» مبتنی بر شواهد و اطلاعات معتبر نیست. تورقوزآباد در واقع یک مکان صنعتی است که شامل انواع انبارها برای نگهداری مواد شوینده، مواد شیمیایی، مواد غذایی، پارچه و منسوجات، لاستیک و قطعات خودرو، لوله و اتصالات و برخی ضایعات صنعتی است. جابجایی کانتینرها به داخل و خارج از چنین ناحیه‌ای یک فعالیت معمولی می‌باشد. بنابراین نمی توان ادعای برچیدن کانتینرها را دلیلی برای اثبات چنین ادعایی دانست. علیرغم فقدان اسناد محکم و معتبر، ایران به صورت داوطلبانه دسترسی تکمیلی به مکان‌ها را به آژانس اعطا کرد. این به وضوح نشان دهنده تمایل ایران برای رسیدگی به هرگونه ابهام احتمالی همراه با شفافیت کامل است.۶. در مورد بند ۷ گزارش که می گوید: «… این افزایش دانش در مورد فعالیت های مرتبط هسته ای ایران و حل و فصل موضوعات باقیمانده پادمانی برای آژانس ضروری استتا بتواند تضمین های معتبری از ماهیت صلح آمیز برنامه هسته ای ایران ارائه کند.» لازم به ذکر است که:

فعالیت‌های هسته‌ای مرتبط ایران، مانند تولید و موجودی سانتریفیوژها، روتورها و بیلوزها (دمنده)، آب سنگین و کنسانتره سنگ معدن اورانیوم (UOC)، کاملاً خارج از گستره موافقتنامه پادمان جامع (CSA) می‌باشد و هر اقدامی در این زمینه داوطلبانه و مرتبط با تعهدات ذیل برجام است.
طبق CSA، هیچ ارتباطی بین تضمین ماهیت صلح آمیز برنامه هسته‌ای ایران و افزایش دانش فعالیت های مرتبط هسته ای ایران وجود ندارد. بنابراین، بیانیه آژانس در مورد «افزایش دانش فعالیت‌های مرتبط هسته‌ای ایران… برای ارائه تضمین‌های معتبر از ماهیت صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران» مبنای حقوقی ندارد و قابل قبول نیست.

ج. نظرات در مورد گزارش، اجرای بیانیه مشترک ۴ مارس ۲۰۲۳۷. آژانس در بند ۱۲ گزارش بیان داشته است: «…آژانس بر اساس اظهار ایران، در مؤسسه تبدیل اورانیوم (UCF) انحلال ۳۰۲.۷ کیلوگرم اورانیوم طبیعی به شکل پسمان جامد و اقلام اورانیوم فلزی که از آزمایشگاه چند منظوره جابر ابن حیان (JHL) منتقل شدند را راستی آزمایی کرد. آژانس ناهمخوانی را در میزان مواد هسته‌ای که راستی‌آزمایی کرده بود در مقایسه با مقدار اظهار شده توسط ایران شناسایی کرد که نیاز است حل و فصل شود.» لازم به ذکر است که:

اورانیوم فلزی دریافتی در مؤسسه تبدیل اورانیوم (UCF) از آزمایشگاه چند منظوره جابر ابن حیان JHL به طور مکرر توسط بهره‌بردار به آژانس گزارش شده و از سال ۲۰۰۳ توسط آژانس راستی‌آزمایی شده است، که بیانیه‌های (a)90 و (b)90 در این خصوص متعاقباً توسط آژانس ارائه شده است که در آن رضایت خود را اعلام کرده است. علاوه بر این، این مواد از سال ۲۰۰۳ در حالی که در مؤسسه آزمایشگاه چند منظوره جابر ابن حیان (JHL) نگهداری می‌شد و در حین انتقال به موسسه تبدیل اورانیوم (UCF) همچنان مهر و موم شده بود، تحت اقدامات نظارتی و کنترلی (C/S) مستمر آژانس بوده است. علاوه بر این، هیچ فعالیتی روی این مواد انجام نشده است که وضعیت آن را تغییر دهد.
اگرچه انتقال، انحلال و فرآوری مواد مورد نظر با حضور بازرسان آژانس انجام شده است، و داده های حجم و چگالی مواد محلول را گرفته اند، اما بازرسان پس از اتمام فعالیت ها، آنها شبه‌ای را در مورد اندازه گیری با استفاده از روشی غیردقیق و غیر متعارف که در رویکرد پادمانی این موسسه بیان نشده است را همراه با یک محاسبه معکوس بر اساس ایزوتوپ های U-236 برای تخمین مواد محلول، مطرح کردند. از آنجایی که مبنای این اندازه‌گیری دقیق نبوده (تفاوت زیادی بین اندازه‌گیری‌ها در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۲۲ وجود دارد) و با خطاهای بالایی همراه است، این روش محاسبه معکوس به‌جای اندازه‌گیری مستقیم که در حضور بازرسان آژانس انجام شده است، مورد قبول بهره‌بردار قرار نگرفته است.
بنابراین، اظهاریه بهره‌بردار در مارس ۲۰۲۲، برای محتوای اورانیوم در چهار دسته UNH قبل از رقیق‌سازی آنها (مجموع 109.847کیلوگرم U) که در همان زمان توسط بازرسان آژانس راستی آزمایی شد، به عنوان مبنای گزارش حسابرسی مؤسسه تبدیل اورانیوم (UCF) در نظر گرفته شده است و نیازی به هیچ گونه اصلاحی در سوابق و گزارش‌های حسابرسی مواد هسته‌ای نیست.

۸. درباره «مریوان/آباده» و ادعاهای مربوط به آزمایش‌های انفجاری با سپر حفاظتی به منظور آماده‌سازی برای استفاده از آشکارسازهای نوترونی، ایران موضع خود را همانطور که در یادداشت توجیهی ۸ مارس ۲۰۲۳ ذکر شده حفظ کرده و نتیجه‌گیری مدیرکل را که «آژانس در حال حاضر هیچ سوال دیگری در مورد ذرات اورانیوم تهی شده کشف شده در «مریوان» یا در این مکان ندارد مورد توجه قرار می‌دهد و این موضوع در این مرحله دیگر باقیمانده نیست. ضمناً باید تاکید کرد که سایر ادعاها که موضوعات پادمانی نیستند، پذیرفتنی نیست و کاملاً رد می شود. در این خصوص باید به توضیح زیر اشاره کرد:

آژانس به اطلاعات مرتبط پادمانی موجود در ارتباط با «مریوان/آباده» به عنوان اسناد پشتیبان درباره این مکان اشاره کرده است که تنها به دو تصویر غیرمعتبر از یک مکان ناشناخته اشاره دارد که نمی‌توان به عنوان مدرک به آنها ارجاع داد، زیرا به راحتی قابل تولید، جعل و آماده سازی است.
مجددا یادآوری می‌شود که سپرهای حفاظتی برای استفاده از آشکارسازهای نوترونی اساساً هیچ گونه زمینه پادمانی ندارد (براساس ماده 2.8 و 69 CSA) و سؤالات آژانس مبتنی بر اطلاعات معتبر مرتبط با هدف پادمانی برای درخواست دسترسی خود به این مکان نمی‌باشد. جمهوری اسلامی ایران بر مبنای حسن نیت به طور داوطلبانه اجازه دسترسی به آژانس را داده و توضیحاتی در مورد تاریخچه کامل، استفاده و حتی کاربرد پناهگاه‌ها ارائه کرد که به معنای پذیرش آن به عنوان یک موضوع پادمانی نیست.
علیرغم این همکاری گسترده، آژانس اطلاعات دریافتی از ایران را صرفاً با استناد به برخی اسناد غیرمعتبر و ساختگی مغایر دانسته است و سپس بر اساس مفروضات خود به نتیجه گیری نادرست و نامعتبر دست یافته است.
ادعای آژانس مبنی بر اینکه «ایران آزمایش‌های انفجاری با سپر حفاظتی در آماده‌سازی برای استفاده از آشکارسازهای نوترونی و مواد هسته‌ای انجام داده است» یک اتهام بی‌اساس و بدون هیچ مدرک تأیید کننده معتبری است. این نتیجه گیری کاملا نادرست، غیرواقعی و مغرضانه است. علاوه بر این، با کمال تعجب و بدون ارائه هیچ مدرک معتبری، گزارش آژانس (GOV/2022/26 بند 13) در آنجا که گفته شده “… ممکن است برنامه ریزی شده باشد تا از مواد هسته ای … برای آزمایش انفجاری متعارف در فضای باز استفاده کند…” به “… برنامه ریزی برای استفاده و ذخیره سازی مواد هسته ای در … برای آزمایش انفجاری” تغییر کرده است (در گزارش آژانس (GOV/2023/9، بند 4). و در نهایت به “آزمایشات انفجاری با سپر حفاظتی در آماده سازی برای استفاده از آشکارسازهای نوترونی و مواد هسته ای” تغییر یافته است. این تناقض در گزارش مدیرکل آژانس نشان می دهد که این ادعا مبنای فنی ندارد و قابل قبول نیست.

۹. گزارش آژانس در بند ۲۳ بیان می‌کند: «… به عنوان بخشی از این فرآیند، آژانس انتظار دارد که قادر باشد بدون تأخیر بیشتر به داده‌های ضبط‌ شده و همچنین شکاف‌ها در این داده‌های ضبط شده دسترسی داشته باشد». لازم به ذکر است که:

به ‌عنوان یک اصل، اجرای فعالیت‌های راستی‌آزمایی و نظارتی بیشتر در کارگاه‌های اصفهان که در آن لوله‌های روتور سانتریفیوژ و بیلوزها تولید می‌شود، کاملاً به ‌صورت داوطلبانه در چارچوب برجام قرار دارند و خارج از تعهدات مندرج در موافقتنامه پادمان جامع (CSA) است.
علاوه بر این، ایران در واکنش به خروج غیرقانونی یکجانبه و همچنین نقض صریح برجام توسط آمریکا، کلیه اقدامات شفاف‌ساز وفق برجام را مطابق با قانون «اقدام راهبردی برای رفع تحریم‌ها و حفظ منافع ملت ایران» مصوب مجلس شورای اسلامی متوقف کرد.با توجه به حقایق فوق الذکر، درخواست آژانس برای دسترسی به داده‌های ضبط شده توسط دوربین ها در بازه بین فوریه ۲۰۲۱ تا ژوئن ۲۰۲۲ و همچنین داده های ثبت شده از ۲ تا ۳ مه ۲۰۲۳ در حال حاضر مشمول بیانیه مشترک نمی‌شود.

د. نظرات در مورد گزارش، کد اصلاح شده ۳.۱:
۱۰. در خصوص اجرای کد اصلاحی ۳.۱ از ترتیبات فرعی، یادآوری می شود که پذیرش اجرای کد اصلاحی ۳.۱، از جمله اقدامات شفاف‌ساز و اعتمادسازی بود که در بند ۶۵ برجام منعکس شده است. به دنبال خروج آمریکا از برجام و قصور اتحادیه اروپا/E3 در اجرای تعهدات خود در چارچوب برجام، ایران در واکنش به آن، همه اقدامات شفاف‌ساز فراتر از موافقتنامه پادمان جامع خود را متوقف کرد. بر این اساس، اجرای کد اصلاحی ۳.۱ به حالت تعلیق درآمد. بنابراین، ارجاع آژانس به ماده ۳۹ موافقتنامه پادمان جامع (CSA) مبنای حقوقی ندارد.

ز. نظرات در مورد گزارش، خلاصه:۱۱. گزارش آژانس در بند ۲۸ بیان می‌کند که «موضوعات پادمانی باقی‌مانده برآمده از تعهدات ایران ذیل موافقتنامه پادمان جامع بین ایران و آژانس است و باید حل و فصل شود تا آژانس در موقعیتی باشد که بتواند تضمین دهد که برنامه هسته‌ای ایران منحصراً صلح آمیز است». لازم به ذکر است که:

از آنجایی که آژانس اسناد معتبری را در رابطه با ادعای خود در مورد «مواد هسته‌ای و فعالیت‌های مرتبط هسته‌ای اظهار نشده» به ایران ارائه نکرده است، ایران خود را ملزم به در نظر گرفتن اسناد غیر معتبر و ساختگی به عنوان مبنای CSA برای پاسخ به درخواست های آژانس نکرد. با این حال، ایران داوطلبانه اجازه دسترسی داد و اطلاعات و توضیحاتی را در مورد این مکان‌ها به آژانس ارائه کرد.
مایه تاسف است که آژانس تمام اسناد ساختگی و اطلاعات جعلی ارائه شده توسط رژیم اسرائیل را معتبر می‌داند و به این نتیجه رسیده است که «… باید حل شود تا آژانس در موقعیتی باشد که تضمین دهد برنامه هسته ای ایران منحصراً صلح آمیز است». چنین بیانیه‌ای بی طرفی آژانس را تضعیف می‌کند و دور از رویکرد حرفه‌ای است که آژانس باید اتخاذ کند.

و. نتیجه گیری:

۱. جمهوری اسلامی ایران تاکنون همکاری کامل خود را در چارچوب موافقتنامه پادمان جامع (CSA) به آژانس ارائه کرده است. باید مجددا تاکید شود که تمامی مواد و فعالیت های هسته‌ای ایران به طور کامل اظهار و توسط آژانس راستی آزمایی شده است.

۲. جمهوری اسلامی ایران قویاً انتظار دارد که آژانس گزارش خود را در مورد فعالیت‌های راستی آزمایی در ایران بر اساس اصول بی طرفی، حرفه‌ای و واقعیت انجام دهد.

۳. آژانس نباید احتمال دخالت دشمنان سرسخت ایران در ارائه اطلاعات نادرست و ساختگی و ارتکاب اقدامات خرابکارانه مختلف را نادیده بگیرد.

۴. فعالیت‌های راستی‌آزمایی مرتبط با برجام مانند تولید و موجودی سانتریفیوژها، لوله‌ها روتور سانتریفیوژ و بیلوزها، آب سنگین و کنسانتره سنگ اورانیوم (UOC) ذیل دامنه موافقتنامه پادمان جامع (CSA) نیستند. بنابراین، ارتباط دادن تضمین‌ها درباره ماهیت صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران و حل و فصل موضوعات ادعایی به چنین اطلاعاتی، بی‌اساس و غیرقابل قبول است.

۵. در حالی که تمامی مواد و فعالیت‌های هسته‌ای ایران تحت نظارت و راستی‌آزمایی دقیق آژانس همراه با اقدامات شفاف‌سازی داوطلبانه و همکاری ایران بوده است، زیر سؤال بردن ماهیت صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران هیچ توجیهی ندارد.

۶. جمهوری اسلامی ایران بار دیگر تاکید می‌کند که سطح گسترده کنونی همکاری‌هایش با آژانس به سادگی به دست نیامده است که به خواهد به همین سادگی و به دلیل منافع کوته بینانه سیاسی کمرنگ شود. بر این اساس، همه از جمله آژانس و کشورهای عضو این مسؤولیت را دارند که خرد لازم را در پرداختن به چنین موضوعاتی به شیوه‌ای مجدانه نشان دهند تا از مخدوش شدن تصویر بزرگتر در مورد همکاری بین ایران و آژانس جلوگیری شود.

انتهای پیام/ 241