ایرانیان

به گزارش مجاهدت از مشرق، آخرین پنجشنبه سال از راه رسید؛ پنجشنبه ای که طبق سنتی دیرینه، ایرانی ها خود را به مزار عزیزانشان می رسانند و به زیارت اهل قبور می روند؛ این روز را گرامی داشته و با قرائت فاتحه، شستشوی قبور و اهدای گل، یاد آنان را زنده نگه دارند.

تهران پایتخت ایران اسلامی نیز از این سنت بی نصیب نمانده است و هر ساله جمعیت بسیاری از سراسر تهران خود را به بهشت زهرا(س) می رسانند تا یاد عزیزانشان را گرامی داشته و دل خود را تسلی دهند.

جمعیت خودروهایی که در این روز به سمت بهشت زهرا (س) در تردد است به حدی است که مدیران و مسئولان شهری هر ساله برای این روز تمهیدات خاصی را باید بیاندیشند تا یک سنت دیرینه به بحرانی عجیب تبدیل نشود.

هر ساله مدیریت شهری و پلیس راهور مسیرهایی را مشخص می کنند و با استقرار پلیس و نیروهای انتظامی تلاش دارند تا با کمترین آسیب شهروندان بر سر مزار عزیزانشان حاضر شوند.

برخی مسیرهای حمل و نقل عمومی نیز طی سال های گذشته برای تردد آسان تر به بهشت زهرا در نظر گرفته شده و خدمات ویژه ای را ارایه می دهد تا شهروندان با مشکلات کمتری این سنت را به جا آورند.

اما درستی یا نادرستی و ضرورت به جا آوردن این سنت موضوعی است که در خصوص آن با حجت‌الاسلام شاهسونی کارشناس مذهبی گفت و گو کرده و از وی در این خصوص و ضرورت زیارت اهل قبور در پنجشنبه آخر سال به عنوان یک سنت پرسش کرده ایم.

وی در این خصوص گفت: تا جایی که اطلاع دارم، پنجشنبه ها و یا در روایات بیشتری صبح روز جمعه سر زدن به اهل قبور به عنوان مستحب دینی مطرح شده است.

این کارشناس مذهبی با بیان اینکه دیده نشده که روایتی در خصوص پنجشنبه آخر سال داشته باشیم، اظهار داشت: عیدنوروز نیز از جمله آیین های سنتی قبل از اسلام ایرانیان است و در برخی از روایات نیز آن را تایید کرده‌اند.

حجت‌الاسلام شاهسونی با تاکید بر اینکه در روایات ما صبح روز جمعه سر زدن به اهل قبور توصیه شده است و چه بسا ثواب بیشتری نیز نسبت به پنج شنبه داشته باشد؛  به شهروندان توصیه کرد که الزامی وجود ندارد که حتماً عصر پنجشنبه به زیارت اهل قبور بروند و موجب ترافیک و سایر مشکل شوند، بلکه می توانند صبح جمعه به زیارت اهل قبور نائل شوند.

حسن آقابیگی کارشناس حوزه حمل و نقل و ترافیک نیز در این خصوص گفت: یکی از مسائلی که وجود دارد و همیشه عزیزانمان را آزار داده، موضوع ترافیک است؛ در محدوده بهشت زهرا در بزرگراه شهید هاشمی، بزرگراه باقرآباد یا باقرشهر و دسترسی‌هایی که به سمت بهشت زهرا و تهران معمولا دچار ترافیک سنگینی در بعضی از ساعات می‌شوند.

وی افزود: هر ساله مردم آخرین پنجشنبه سال را به اهل قبول سر می‌زنند و با اهل قبور ارتباط می‌گیرند؛ گل می‌گذارند اما می توانند این سنت را به روز دیگری موکول کنند و یا روز جمعه ویا روز شنبه این سنت را به جا آورند.

آقا بیگی با بیان اینکه جا به جایی این زمان، موجب می شود بتوانیم ترافیک را به خوبی، مدیریت کنیم، افزود: ما هرچه بزرگراه بسازیم و هرتعداد پلیس در خیابان حضور داشته باشند، به دلیل حجم بالای خودروهای شخصی که وجود دارد، نمی توانیم ترافیک را مدیریت کنیم.

وی با بیان اینکه گاهی اوقات ترافیک تا پاسی از شب وساعت ۱۰-۱۱ شب ادامه دارد؛ اظهار داشت: اگر بتوانیم سفرها و ساعت حضور در بهشت زهرا را تقسیم‌بندی ومدیریت کنیم، اصلی ترین مساله که همان ترافیک سنگین است، مدیریت می شود.

آقا بیگی با اشاره به اینکه معمولا اعضای خانواده، به طور جمعی در بهشت زهرا حضور پیدا می‌کنند و ممکن است به حمل و نقل عمومی رغبتی نداشته باشند، به شهروندان توصیه کرد که برای تردد به بهشت زهرا(س) در صورت تمایل می توانند از حمل و نقل عمومی؛ مترو و اتوبوس استفاده کنند.

این کارشناس حمل و نقل و ترافیک بر مدیریت زمان سفر تاکید کرد و گفت : شهروندان برای اینکه کمتر در ترافیک بمانند و شهر نیز شاهد ترافیک کمتری باشد،   ساعت حضور در بهشت زهرا را به گونه ای تنظیم کنند که به ترافیک عصرگاهی برخورد نکنند.

وی ادامه داد: چون آمار دقیقی از حجم خودروها نداریم، نمی توان به طور مشخص عنوان کرد که سنت پنجشنبه پایان سال چه میزان به ترافیک می افزاید؛ نیاز به یک بازشماری و آمار دقیق دوربینی وجود دارد که بدانیم چه تعداد خودرو وارد بهشت زهرا (س) می‌شوند و چه تعداد خودرو خارج می‌شود.

به گزارش مجاهدت از مشرق، مواجهه ایرانیان با غرب و مظاهر غربی و نوع کنش و واکنش در برابر این تلاقی فرهنگ‌ها و مقوله مدرنیته، موجب بروز و ظهور برخی مسائل مهم در کشور شد. موضوع اعراض از ظرایف و ذخایر فرهنگی و اقبال و گرایش افراطی به غرب و فرهنگ غربی از نکات قابل توجه در این اوراق از تاریخ ایران است. 

قرار را بر آن گذاشتیم تا با عباس سلیمی نمین، پژوهشگر حوزه تاریخ معاصر گپی بزنیم که بخش‌هایی از این گفت‌وگو را خواهید خواند. 

مدرنیزاسیون یا الیناسیون؟ مسأله این است

سلیمی نمین ابتدا گفت: نکته قابل توجه و مهم که باید به آن توجه کرد، این است که صِرف مدرن و پیشرفته شدن کشور، امر نامطلوب و بدی نیست. بلکه موضوع و نقطه نزاع در این است که نیروی مهاجم غربی به وسیله وابستگان داخلی در ایران که متصدیان سیاست و فرهنگ کشور بودند، ایران و ایرانیان را به سوی الیناسیون (خودباختگی اجتماعی) کشاند و ایرانی را با خود و هویت فرهنگی‌اش بیگانه کرد. این بیگانه‌سازی و سیر و تطور آن در کشور ایران را باید مورد بررسی و پژوهش قرار داد. 

وی افزود: مدرن شدن به معنای پیشرفته شدن، ذاتی هر جامعه و مطلوب، بلکه اساساً ضروری است. همه جوامع باید رو به سوی پیش‌روی و جلو رفتن حرکت کنند. تازه‌سازی روش‌های مدیریتی و مدل‌های حکومتی در بخش‌های مختلف اساساً برای هر کشوری که خواهان موفقیت است، یک امر ضروری و اجتناب‌ناپذیر محسوب می‌شود، اما آنچه در تاریخ معاصر کشور ما شاهدش بودیم مدرنیته و پیشرفته شدن کشور از سوی حکومت‌ها نبود، بلکه ما شاهد خالی شدن هویت فرهنگی از درون بودیم. اِلینه کردن و کشیدن جامعه به سویی که به نوعی به بی‌هویت اجتماعی برسد، نکته‌ای است که به اسم مدرنیته به جامعه ایرانی خورانده شد. 

سلیمی نمین ادامه داد: در جامعه، وظیفه روشنفکر این است که بر حقایق اجتماع واقف باشد و با شناخت نقاط قوت و نقاط ضعف سعی در بهینه‌سازی کشور کند و با ارائه راه‌حل قدم در رفع نقایص آن بگذارد، اما ما در ایران با نوع دیگری از روشنفکری روبه‌رو بودیم. روشنفکری‌ای که می‌گفت معماری اصیل ایرانی از بین برود و معماری غربی جایگزین آن شود، موسیقی ایرانی به حاشیه رود و موسیقی اروپایی جای آن را بگیرد و قِس علیهذا. این نمونه‌هایی از تلقی مدرنیته در ایران بود که در حقیقت مدرن‌سازی از سوی این سیاست‌ها صورت نمی‌گرفت، بلکه تهی کردن ظرفیت‌های موجود است.

این استاد مطالعات تاریخی گفت: همانطور که پیش از این اشاره شد، ما از انقلاب مشروطه به این سو به خصوص در عصر پهلوی با مدرنیزاسیون مواجه نیستیم، بلکه الیناسیون و تهی شدن ذخایر فرهنگی داخلی است که به نام پیشرفت در کشور وجود دارد. 

سیاست تحقیر فرهنگی راهی برای استثمار کشورها

وی افزود: نیروی خارجی که به وسیله کودتا یا اعمال نظامی بر کشور تسلط می‌یابد، یکی از عمده فعالیت‌هایش برای بقای خود و بهره‌کشی از منافع آن کشور، تحقیر فرهنگ کشور هدف و نفی ارزش‌های فرهنگی آن است. علت چنین کاری این است که اگرمردم آن کشور خود را با نیروی متجاوز در وضعیت برابر بدانند، هیچ‌گاه حاضر به پذیرش این تهاجم و تسلط نخواهند بود. به طور مثال در مورد همین ایران، وقتی انگلیس‌ها اولین بار با بمباران و کودتا سعی در تسلط بر کشور داشتند، مردم در برابر آن مقاومت نشان داده و هیچ سر سازشی با آن نداشتند. قرارداد ۱۹۱۹ یا رویترز به خاطر همین مقاومت‌ها لغو می‌شود و شکست می‌خورد؛ چرا که شأنیت مردم اجازه نمی‌دهد چنین تسلطی را پذیرا باشند. 

از موی سر تا ناخن پا باید غربی شد!

او گفت: وقتی نیروی خارجی توانست به وسیله قدرت سرکوب نظامی مقاومت‌های مردم را درهم بشکند، نوبت به نوع دیگری از سرکوب رسید. نیروی خارجی برای استمرار بقای خود مجبور به تحقیر فرهنگی است. پَست جلوه دادن فرهنگ، اجتماع، موسیقی و… کاری است که در این مرحله قدرت‌های خارجی در کشور انجام دادند. استعمار چنین القا می‌کرد برای داشتن مقام حقیقی انسانی باید شبیه به آنچه غرب هست، شد. به قول حسن تقی‌زاده: «باید از موی سر تا ناخن پا شبیه به غرب شد.» در این تفسیر اساساً آدم بودن مساوی با فرنگی بودن است که حقیقتاً هیچ قرابت معنایی با پیشرفته شدن ندارد، بلکه نابود کردن هویت خود است.  

سلیمی نمین ادامه داد: سیاست تحقیر فرهنگی و سیاسی از سوی سیاست‌مداران و روشنفکران به وسیله سلطه رضاخانی پذیرفته شد و عملاً قدرت تقابل را از مردم گرفت. در رفتارشناسی رضاخان این امر، کاملاً مشهود است. نفی لباس سنتی ایرانی و تقابل با باورها و اعتقادات دینی مردم یکی از مشهورترین سیاستگذاری‌های او در این راستاست. به راه انداختن کارناوال که زنان مبتذل در آن شرکت می‌کنند در تاریخ تاسوعا نمونه‌ای از اِلینه کردن (بیگانه‌سازی) کشور توسط رضاخان است. اگر مردم، آزادگی و استقامت را از امام حسین یاد گرفتند، باید حسین علیه‌السلام را از مردم گرفت و آن را به حاشیه راند.

وی افزود: وقتی در سطح جامعه تحقیر فرهنگی پذیرفته شد، کشور به سمت تقلید کورکورانه حرکت کرد و اساساً‌خیلی از توانمندی‌ها و ظرفیت‌های ما بر اثر این نوع مواجهه از بین رفت. سیاستمدارانی که روشنفکر محسوب می‌شدند، وابستگان و متعهدان دولت‌های غربی بودند که باید خواسته آنان را در کشور عملی می‌کردند. یعنی آنان این تحقیر فرهنگی و خودباختگی هویتی را باور کرده بودند، اما در راستای آن قدم بر می‌داشتند. چرا؟ چون به غرب تعهد داده بودند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، اطلاعیه شماره چهار سفارت جمهوری اسلامی ایران در وین (اکردیته در اسلواکی) در خصوص ورود موقت هموطنان ایرانی مقیم اوکراین به خاک اسلواکی منتشر شد.

در این اطلاعیه خطاب به هموطنان مقیم اواکراین که قصد خروج از این کشور و ورود به اسلواکی را دارند، آمده است: براساس اعلام مقامات اسلواک، ورود اتباع خارجی به خاک اسلواکی با انجام انگشت‌نگاری و درج مهر ورود بر روی گذرنامه انجام می‌شود. بدیهی است در صورتی که قصد ورود به کشور ثالث دیگری بعد از اسلواکی را داشته باشند، لازم است براساس مقررات آن کشور عمل کنند.

براساس اعلام سفارت ایران در اتریش، نماینده این سفارت در منطقه مرزی ویشنه نمسکه (vyšne nemecke) برای کمک به هموطنان و تسهیل ورود آن‌ها مستقر است.

همچنین در این اطلاعیه آمده است: در صورت نیاز به هرگونه اطلاعات تکمیلی، هموطنان می‌توانند ۲۴ ساعته با شماره‌های همراه و واتساپ زیر تماس حاصل کنند:

۰۰۴۲۱۹۱۸۲۴۵۶۰۵

۰۰۴۳۶۷۶۳۴۴۰۱۸۸