بانک‌مرکزی

۱۳۲ هزار میلیارد تومان وام ازدواج و فرزندآوری پرداخت شد

۱۳۲ هزار میلیارد تومان وام ازدواج و فرزندآوری پرداخت شد



شبکه بانکی کشور از ابتدای امسال تا امروز ۱۳۲ هزار میلیارد تومان تسهیلات قرض‌الحسنه ازدواج و فرزندآوری به ۶۱۷ هزار و ۱۳۲ متقاضی پرداخت کرده است.

به گزارش مجاهدت از مشرق، مطابق اعلام بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، شبکه بانکی کشور از ابتدای امسال تا امروز (چهارشنبه، ۲۵ مهر) ۱۳۲ هزار میلیارد تومان تسهیلات قرض‌الحسنه ازدواج و فرزندآوری به ۶۱۷ هزار و ۱۳۲ متقاضی پرداخت کرده است.

در این مدت بیش از ۱۰۸ هزار میلیارد تومان تسهیلات قرض‌الحسنه ازدواج به ۳۲۵ هزار متقاضی پرداخت شد.

همچنین از ابتدای امسال تا ۲۵ مهرماه مبلغ ۲۴ هزار میلیارد تومان تسهیلات فرزندآوری به ۲۹۲ هزار و ۱۳۲ متقاضی پرداخت شد.

محمد شیریجیان معاون سیاستگذاری پولی بانک مرکزی نیز با اشاره به تمهیدات و تدابیر اتخاذ شده در بانک مرکزی به منظور کاهش صف متقاضیان و امکان ثبت‌نام اولیه متقاضیان در همه ساعات شبانه روز در سامانه ازدواج و فرزندآوری، گفت: آزادسازی ۵۰۰ هزار میلیارد ریال از سپرده قانونی بانک‌ها نزد بانک مرکزی به منظور تسریع در پرداخت تسهیلات قرض‌الحسنه ازدواج و فرزندآوری و کاهش تعداد متقاضیان در صف این تسهیلات از اقدامات خوب این بانک در ماه گذشته بود.

وی بیان کرد: این منابع باید حداکثر در مدت سه ماه توسط هفت بانک عامل منتخب صادرات ایران، رفاه کارگران، ملی ایران، تجارت، سپه، پست بانک ایران و ملت برای اعطای حداقل ۱۵۰ هزار فقره تسهیلات ازدواج و ۱۰۰ هزار فقره تسهیلات فرزندآوری به‌کار گرفته شود.

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

۱۳۲ هزار میلیارد تومان وام ازدواج و فرزندآوری پرداخت شد بیشتر بخوانید »

رونق بازار وام‌های غیرواقعی در سایه کم‌کاری بانک‌ها/ مجازات بانک‌ها در صورت عدم تخصیص تسهیلات تکلیفی

رونق بازار وام‌های غیرواقعی در سایه کم‌کاری بانک‌ها/ مجازات بانک‌ها در صورت عدم تخصیص تسهیلات تکلیفی



در ۶ ماه نخست امسال فقط یک‌چهارم منابع بانکی مقرر شده به عنوان تسهیلات خرد تخصیص یافته است.

به گزارش مجاهدت از مشرق، تسهیلات خرد نه‌تنها به رفع نیازهای فوری افراد کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به رشد و توسعه اقتصادی کشور نیز منجر شود، بنابراین تسهیل در دسترسی به این نوع وام‌ها باید یکی از اولویت‌های بانک‌ها باشد.

یکی از گلایه‌های مشترک افرادی که برای دریافت وام‌های خرد بین ۵۰ تا ۱۰۰ میلیون تومان یا وام ازدواج، ودیعه مسکن، جعاله یا ساخت مسکن به بانک‌ها مراجعه می‌کنند، عدم تأمین اعتبار و پاسخ «اعتبار نداریم» از سوی بانک‌ها است که این موضوع نشان‌دهنده مشکلات جدی در دسترسی به تسهیلات خرد است.

امیرحسین بانکی‌پورفرد، رئیس کمیسیون مشترک طرح جوانی جمعیت در گفت‌وگو با «وطن امروز» درباره استنکاف بانک‌ها از پرداخت تسهیلات خرد، با اظهار تأسف از عدم پرداخت تسهیلات ازدواج، فرزندآوری و تأمین زمین برای خانواده‌های دارای سه فرزند در استان‌های کشور گفت: باید مقصر اصلی در این زمینه معرفی شود تا پاسخگویی مدیران و متولیان را در این بخش شاهد باشیم.

وی خاطرنشان کرد: بانک‌ها نمی‌توانند از اجرای قانون عدول کنند و بهتر است در این زمینه مدیران بانک‌ها پاسخگو باشند که چرا در پرداخت تسهیلات ضعیف عمل کردند.

رئیس کمیسیون مشترک طرح جوانی جمعیت اضافه کرد: متأسفانه بانک‌های عامل به جای پرداخت تسهیلات کم‌بهره ازدواج و فرزندآوری، به پرداخت تسهیلات برای کارکنان خود بیشتر اهتمام می‌کنند و در این زمینه باید پاسخگویی صریحی را از سوی بانک‌های عامل شاهد باشیم.

بانکی‌پورفرد در ادامه بیان کرد: در کنار اولویت در اجرای طرح‌ها و نگاه رویکردی متفاوت در بخش فرهنگ، بهتر است اولویت اصلی افزایش جمعیت در بین خانواده‌ها باشد.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی یادآور شد: وضعیت خطرناک جمعیتی در کشور را شاهد هستیم و اگر تدبیری در این زمینه نیندیشیم طی سال‌های آینده با سیاه‌چاله پیری جمعیت روبه‌رو می‌شویم، آنگاه همه آرزو می‌کنیم که بهتر بود تدبیری بهتر و شایسته‌تر در این حوزه می‌اندیشیدیم.

آمار تسهیلات پرداختی در سال ۱۴۰۳

بر اساس آمار بانک مرکزی، در نیمه اول سال ۱۴۰۳، تسهیلات پرداختی بانک‌ها به بخش‌های مختلف اقتصادی و خانوارها به حدود ۲ هزار و ۲۹۵ همت (هزار میلیارد تومان) رسید که این رقم نسبت به دوره مشابه سال قبل، ۴۴۳ همت (معادل ۲۳.۹ درصد) افزایش نشان می‌دهد. از این مجموع، ۵۵۹ همت (معادل ۲۴.۴ درصد) به مصرف‌کنندگان نهایی (خانوارها) اختصاص یافته است.

توزیع تسهیلات پرداختی

از کل تسهیلات پرداختی، مبلغ ۱۷,۳۶۳ هزار میلیارد ریال (معادل ۷۵.۶ درصد) به صاحبان کسب‌وکار (حقوقی و غیرحقوقی) و ۵,۵۹۳ هزار میلیارد ریال (معادل ۲۴.۴ درصد) به مصرف‌کنندگان نهایی اختصاص یافته است.

سهم تسهیلات خرد

آمارها نشان می‌دهد از کل تسهیلات پرداختی در این دوره، ۵,۸۳۱ هزار میلیارد ریال (معادل ۲۵.۴ درصد) به صورت تسهیلات خرد اعطا شده است. همچنین ۳۱۵ هزار میلیارد ریال از طریق کارت‌های اعتباری پرداخت شده که با احتساب این مبلغ، کل تسهیلات پرداختی خرد (کمتر از سه میلیارد ریال) به ۶,۱۴۷ هزار میلیارد ریال (معادل ۲۶.۷ درصد) می‌رسد.

اهمیت تسهیلات خرد در اقتصاد

در نظریات اقتصادی، تسهیلات خرد به عنوان یکی از بهترین ابزارها برای کمک به تولید داخلی و ایجاد تقاضای خرید شناخته می‌شود.

این وام‌ها می‌توانند به گره‌گشایی از مشکلات مالی مردم و افزایش تقاضا در اقتصاد کمک کنند. بنابراین بانک مرکزی باید نظارت بیشتری بر پرداخت وام‌های خرد داشته باشد تا افراد بیشتری بتوانند از این تسهیلات بهره‌مند شوند و از سودجویی‌های احتمالی جلوگیری شود.

با توجه به اهمیت تسهیلات خرد در بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی، نیاز به ایجاد بسترهای مناسب برای دسترسی آسان‌تر به این وام‌ها احساس می‌شود. این اقدام‌ها می‌تواند به افزایش رضایت عمومی و بهبود شرایط اقتصادی کشور منجر شود.

چرا بانک‌ها باید تسهیلات خرد را به آسانی در اختیار مردم قرار دهند؟

تسهیلات خرد می‌تواند به‌سرعت به بهبود وضعیت اقتصادی افراد و جامعه کمک کند. این وام‌ها به عنوان یک محرک مالی عمل کرده و می‌توانند به بهبود کیفیت زندگی و افزایش سطح رفاه اجتماعی منجر شوند، لذا این روند را از برخی زوایا باید مد نظر داشت:

۱- حمایت از معیشت خانوارها

تسهیلات خرد می‌تواند به تأمین نیازهای اولیه خانوارها کمک کند. این وام‌ها به افراد اجازه می‌دهد در مواقع ضروری، مانند هزینه‌های درمان، تحصیل یا خرید کالاهای اساسی، از منابع مالی لازم برخوردار شوند.

۲- تقویت اقتصاد محلی

پرداخت تسهیلات خرد می‌تواند به تقویت کسب و کارهای کوچک و محلی کمک کند. زمانی که افراد به راحتی به وام‌های خرد دسترسی داشته باشند، می‌توانند کسب‌وکارهای خود را راه‌اندازی یا گسترش دهند که این امر به ایجاد اشتغال و رونق اقتصادی محلی منجر می‌شود.

۳- افزایش تقاضا در بازار

تسهیلات خرد می‌تواند به افزایش تقاضا برای کالاها و خدمات کمک کند. با تأمین منابع مالی، افراد قادر به خرید کالاهای مورد نیاز خود می‌شوند و این امر به تحریک تولید و رشد اقتصادی کمک می‌کند.

۴- کاهش فشار بر سیستم‌های حمایتی

تسهیلات خرد به عنوان یک ابزار مالی می‌تواند فشار روی سیستم‌های حمایتی اجتماعی را کاهش دهد. به جای اینکه دولت‌ها مجبور به ارائه کمک‌های مالی به افراد در شرایط سخت شوند، وام‌های خرد می‌تواند به آنها در مدیریت مالی کمک کند.

۵- ترویج فرهنگ پس‌انداز و مدیریت مالی

تسهیلات خرد می‌تواند به افراد کمک کند با استفاده از وام‌ها، مهارت‌های مدیریت مالی و پس‌انداز را یاد بگیرند. این امر می‌تواند به بهبود وضعیت مالی آنها و افزایش آگاهی مالی در جامعه منجر شود.

۶- کاهش کلاهبرداری‌ها

با فراهم کردن تسهیلات خرد در شرایط شفاف و تحت نظارت، بانک‌ها می‌توانند از کلاهبرداری‌هایی که در فضای غیررسمی رخ می‌دهد جلوگیری کنند. شفافیت در ارائه این وام‌ها می‌تواند اعتماد مردم به نظام بانکی را افزایش دهد.

۷- تسریع در بهبود وضعیت اقتصادی

تسهیلات خرد نه‌تنها به رفع نیازهای فوری افراد کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به رشد و توسعه اقتصادی کشور نیز منجر شود، بنابراین تسهیل در دسترسی به این نوع وام‌ها باید یکی از اولویت‌های بانک‌ها باشد.

رونق بازار وام‌های غیرواقعی در سایه کم‌کاری بانک‌ها/ مجازات بانک‌ها در صورت عدم تخصیص تسهیلات تکلیفی

رونق بازار وام‌های غیرواقعی در سایه کم‌کاری بانک‌ها

موانع موجود در پرداخت تسهیلات خرد توسط بانک‌ها، باعث شده بازار خرید و فروش امتیاز و تسهیلات غیرواقعی رونق بگیرد. در حالی که بانک مرکزی سقف تسهیلات خرد را در شبکه بانکی مشخص کرده است، ارقام غیرعادی و فراتر از این میزان به طور جدی جنبه کلاهبرداری پیدا می‌کند.

آگهی‌های فریبنده وام

با یک گشت و گذار در خیابان‌های شهر یا چند کلیک ساده در فضای مجازی، می‌توان به انبوهی از آگهی‌های خرید و فروش وام دسترسی یافت. این تبلیغات عموماً با عناوین فریبنده‌ای مانند «دریافت وام بانکی فوری در تمام شهرها»، «وام با ۲ سال تنفس» و «وام بدون نیاز به ضامن دولتی» جلوه‌گری می‌کنند. همچنین ادعاهایی درباره ارائه وام‌های بانکی ۵۰۰ میلیون تومانی و حتی وام‌هایی از ۲ تا ۹ میلیارد تومان از لیزینگ‌های معتبر به چشم می‌خورد.

رونق بازار وام‌های فوری

تبلیغات مربوط به وام‌های فوری و بدون ضامن موضوع تازه‌ای نیست و در سال‌های گذشته نیز مشاهده می‌شد اما با پیچیده‌ و سخت‌تر شدن شرایط پرداخت تسهیلات به متقاضیان در سال‌های اخیر، به نظر می‌رسد بازار این شرکت‌ها با رونق بیشتری مواجه شده است. برخی از این شرکت‌ها وام‌ها را به‌صورت خرید و فروش عرضه می‌کنند، در حالی که برخی دیگر ادعای دسترسی به وام‌های خاص در بانک‌ها را دارند.

قوانین و محدودیت‌ها

بر اساس آیین‌نامه تبلیغات در حوزه پولی و بانکی کشور، بند «ت» ماده ۱۴ مصوب سال ۹۸ و ماده ۹، هرگونه تبلیغات مرتبط با خرید و فروش تسهیلات بانکی، سپرده‌ها و مجوزهای تأسیس مؤسسات پولی و بانکی ممنوع است. این قوانین برای جلوگیری از کلاهبرداری و حفظ سلامت نظام بانکی تدوین شده‌اند.

برای گرفتار نشدن در دام کلاهبرداران مردم باید به چه نکاتی توجه کنند؟

با توجه به تخلفات رایج در خرید و فروش وام، ضروری است متقاضیان وام با احتیاط عمل کنند و تنها به منابع معتبر و رسمی برای دریافت تسهیلات مراجعه کنند. توجه به قوانین و مقررات می‌تواند از بروز مشکلات و کلاهبرداری‌ها جلوگیری کند.

تخلف خرید و فروش وام؛ چالش‌های قانونی و نظارتی

به گفته علیرضا قیطاسی، دبیر شورای هماهنگی بانک‌های دولتی و نیمه‌دولتی، تبلیغات خرید و فروش وام به‌طور کامل خلاف مقررات است. وی تأکید کرد: بانک‌ها بر اساس دستورالعمل‌های مشخصی عمل می‌کنند که روی وب‌سایت‌های‌شان بارگذاری شده است. اگر خود بانک‌ها تبلیغاتی برای وام انجام دهند، این امر در چارچوب مقررات مجاز است اما تبلیغات غیررسمی که در جاهای مختلف مشاهده می‌شود، مغایر با قوانین بوده و دستگاه‌های نظارتی با آنها برخورد خواهند کرد.

عدم اعتبار آگهی‌های غیررسمی خرید و فروش وام

کورش پرویزیان، رئیس شورای عالی کانون بانک‌ها و موسسات اعتباری خصوصی کشور نیز در این باره می‌گوید هیچ‌گونه آگهی رسمی درباره خرید و فروش وام در شبکه بانکی وجود ندارد. وی افزود: «تمام عقود بانکی تحت نظارت بانک مرکزی و با چارچوب‌های مشخص انجام می‌شود، بنابراین هیچ مجوزی برای ایجاد موسسات واسط جهت پرداخت وام صادر نشده است». پرویزیان به مردم توصیه کرد به این آگهی‌ها اعتماد نکنند و در صورت نیاز به وام، تنها از شعب بانک‌ها و مجاری رسمی اقدام کنند.

تخلفات در تسهیلات قرض‌الحسنه

حجت‌الله فرزانی، کارشناس پولی و بانکی به تخلفات مربوط به خرید و فروش تسهیلات قرض‌الحسنه اشاره کرد. وی اظهار داشت: برخی افراد در شبکه‌های اجتماعی، امتیاز سپرده‌های خود را برای فروش عرضه می‌کنند. فرزانی تأکید کرد این وام‌ها تنها قابل واگذاری به خویشاوندان درجه یک و ۲ افراد هستند.

روند نقل و انتقال تسهیلات بانکی؛ چالش‌ها و فرصت‌ها

نقل و انتقال تسهیلات بانکی یکی از موضوعات مهمی است که در حال حاضر در بازار مالی کشور مورد توجه قرار دارد. برخی افراد با استفاده از حساب قرض‌الحسنه خود در موسسات مالی یا بانک‌ها، پس از ایجاد میانگین گردش حساب، به امتیاز تسهیلات دست پیدا می‌کنند. در صورتی که این افراد نیازی به دریافت وام نداشته باشند، می‌توانند این امتیاز را به اقوام درجه یک و ۲ خود منتقل کنند. این نوع واگذاری معمولا به تعداد محدودی انجام می‌شود.

فرزانی به نقل و انتقال امتیاز تسهیلات به عنوان عاملی اشاره کرد که باعث ایجاد یک بازار غیررسمی و بدون تایید بانک مرکزی شده است. وی افزود: «تنگناهای اعتباری بانک‌ها و مشکلات پرداخت وام، موجب شده ارقام نقل و انتقال امتیاز به طرز غیرمنتظره‌ای بالا باشد. در شرایط تورمی کنونی، این ارقام واقعا تعجب‌آور هستند».

آیا امتیاز وام قابل خرید و فروش است؟

فرزانی در پاسخ به این سوال که آیا امتیاز وام قابل خرید و فروش است، گفت: بانک مرکزی تاکنون بر این عملیات صحه نگذاشته است. وی خاطرنشان کرد: اگر مقام ناظر یا بانک مرکزی به‌طور رسمی به این حوزه ورود کند و این موضوع را غیرقانونی اعلام کند، مشکلات موجود برطرف خواهد شد. وی تأکید کرد: فضایی که برای خرید و فروش تسهیلات ایجاد شده، مناسب نیست و نیاز به ساماندهی دارد.

فرزانی همچنین اشاره کرد: شرعی و قانونی بودن این عملیات باید در شورای فقهی بانک مرکزی بررسی شود. در صورت تایید، این فرآیند باید به‌صورت رسمی و با نرخ‌های مشخص و عادی انجام گیرد، نه به شکلی که در فضای مجازی مشاهده می‌شود.

تبلیغات فریبنده در فضای مجازی

کارشناس پولی و بانکی درباره تبلیغات فریبنده در فضای مجازی و سطح شهر گفت: «رقم‌های مشخصی برای تسهیلات خرد در شبکه بانکی تعیین شده است؛ برای مثال ۵۰۰ میلیون تومان برای متقاضیان حقوقی و ۳۰۰ میلیون تومان برای اشخاص حقیقی در نظر گرفته شده است. البته قرار است این مبالغ به ۴۰۰ و ۷۵۰ میلیون تومان افزایش یابد اما پرداخت تسهیلات ۲ میلیارد تومانی یا با تنفس چند ساله، به هیچ‌وجه مورد تایید نیست».

هشدار درباره کلاهبرداری‌های تسهیلات بانکی

فرزانی به نکته‌ مهمی اشاره کرد و گفت: شرکت‌های مدعی پرداخت تسهیلات معمولا از ارائه اطلاعات درباره بانک مرجع خودداری می‌کنند. وی افزود: «اگر به بانک مراجعه کنید، در این زمینه اظهار بی‌اطلاعی می‌شود». این موضوع نشان‌دهنده این است که چنین تبلیغاتی بیشتر به حقه‌های فضای مجازی شباهت دارد. اغلب، این شرکت‌ها مبلغی به‌عنوان بیعانه برای ثبت‌نام وام از متقاضیان دریافت می‌کنند و پس از آن، دسترسی آنها به خدمات قطع می‌شود.

فرزانی ارقام فریبنده‌ای مانند پرداخت وام‌های سنگین یا با اقساط طولانی را به ‌عنوان نشانه‌هایی از کلاهبرداری در فضای مجازی معرفی کرد. وی یادآور شد بانک مرکزی سقف تسهیلات خرد را در شبکه بانکی مشخص کرده و برای افراد حقیقی، این سقف ۳۰۰ میلیون تومان است. بنابراین هرگونه مبلغی خارج از این حد، به ‌وضوح نشان‌دهنده کلاهبرداری است.

لزوم نظارت بر تبلیغات تسهیلات

وی سادگی ایجاد سایت و تبلیغات در فضای مجازی را عاملی برای افزایش آگهی‌های خرید و فروش تسهیلات بانکی دانست. وی تاکید کرد: با وجود این تبلیغات، در صورت گزارش به پلیس فتا، مشخص خواهد شد آیا این ادعاها قانونی هستند یا به کلاهبرداری مربوط می‌شوند. فرزانی اظهار داشت: «این‌گونه تبلیغات در شبکه بانکی عادی و مرسوم نیست و ضرورت ورود نهاد ناظر، بویژه پلیس فتا، به این موضوع بیش از پیش احساس می‌شود».

بانک‌ها در وضعیت بی‌تفاوتی نسبت به پرداخت تسهیلات

کارشناس پولی و بانکی همچنین برخی طرح‌های پرداخت تسهیلات بانکی را مبتنی بر امتیاز سپرده دانست. وی توضیح داد: در این طرح‌ها، بانک مرکزی به استعلام درخواست وام بر اساس امتیاز سپرده افراد پاسخ می‌دهد. این طرح‌ها به‌طور قانونی بر اساس میانگین رسوب سپرده در حساب متقاضیان تعریف شده و هیچ مشکلی از نظر قانونی ندارند.

حجت‌الله فرزانی با اشاره به ماده ۶ قانون عملیات بانکی بدون ربا بیان کرد: این قانون به بانک‌ها اجازه می‌دهد تا طرح‌هایی را تعریف و اقدام به سپرده‌گیری کنند و در مقابل، امتیازات تسهیلاتی برای سپرده‌گذاران در نظر بگیرند. با این حال، برخی بانک‌ها میانگین سپرده را ارقامی تعیین کرده و دوره بازپرداخت را کوتاه‌مدت انتخاب می‌کنند. این امر به دلیل افزایش بهای تمام‌شده پول در بانک‌هاست.

وی بانک‌ها را در وضعیت بی‌تفاوتی نسبت به پرداخت تسهیلات دانست و گفت: «این مساله به این معناست که هزینه پول افزایش یافته و مدت زمانی که بانک‌ها می‌توانند پول را در اختیار تسهیلات‌گیرندگان قرار دهند، کاهش یافته است». در گذشته، با نرخ پایین هزینه تجهیز منابع، بانک‌ها قادر به ارائه تسهیلات با مدت بازپرداخت ۵ ساله بودند، زیرا بازپرداخت پول از نظر اقتصادی برای آنها صرفه داشت.

کارشناس امور بانکی نرخ سپرده‌پذیری برای بانک‌ها را ۲۲.۵ درصد اعلام کرد و توضیح داد: «هزینه‌های بانک‌ها در زمینه فناوری اطلاعات و هزینه‌های پرسنلی به‌طور قابل‌توجهی افزایش یافته است». این افزایش هزینه‌ها به بالا رفتن بهای تمام‌شده پول برای بانک‌ها منجر شده و به همین دلیل، بانک‌ها برای حفظ صرفه اقتصادی، مدت زمان تسهیلات‌دهی خود را به زیر ۳ سال کاهش می‌دهند.

زیان‌دهی تسهیلات با بازپرداخت بالای ۳ سال

فرزانی میانگین صرفه اقتصادی برای شبکه بانکی را ۳-۲ سال اعلام کرد و افزود: «در شرایط کنونی، اگر بانک‌ها تسهیلاتی با بازپرداخت بالای ۳ سال پرداخت کنند، برای آنها صرفه اقتصادی نخواهد داشت». به همین دلیل، بانک‌ها برای جبران هزینه‌ها و تأمین منافع خود، مدت زمان بازپرداخت تسهیلات را کوتاه‌تر می‌کنند و طرح‌های مبتنی بر امتیاز نیز رونق بیشتری می‌یابند.

پرداخت وام‌های قرض‌الحسنه

کارشناس امور بانکی همچنین به تبلیغات بانک‌های تجاری برای پرداخت وام قرض‌الحسنه اشاره کرد و گفت: «پرداخت این نوع تسهیلات با توجه به سود سپرده‌ها در بانک‌ها به نظر عقلانی نمی‌رسد اما ایجاد میانگین سپرده‌پذیری و تأمین هزینه‌های این موسسات مالی موجب توجه بیشتر به این نوع تسهیلات می‌شود.

مجازات بانک‌ها در صورت عدم تخصیص تسهیلات تکلیفی

براساس قوانین و مقررات بانکی، بانک‌ها موظفند تسهیلات تکلیفی را به متقاضیان واجد شرایط ارائه دهند. در صورتی که بانک‌ها از این وظیفه کوتاهی کنند، می‌توانند با مجازات‌ها و تبعات مختلفی مواجه شوند. در ادامه به برخی از این مجازات‌ها اشاره می‌شود:

۱- جریمه‌های مالی

بانک مرکزی می‌تواند جریمه‌های مالی برای بانک‌هایی که به تعهدات خود در زمینه تخصیص تسهیلات تکلیفی عمل نمی‌کنند، تعیین کند. این جریمه‌ها بسته به شدت تخلف متغیر است.

۲- کاهش اعتبار

بانک‌ها که از تخصیص تسهیلات تکلیفی خودداری می‌کنند، ممکن است اعتبار آنها نزد بانک مرکزی و سایر نهادهای مالی کاهش یابد. این امر می‌تواند به کاهش توانایی آنها در جذب سپرده‌ها و منابع مالی جدید منجر شود.

۳- محدودیت در فعالیت‌ها

بانک مرکزی می‌تواند محدودیت‌هایی را برای فعالیت‌های بانک‌های متخلف وضع کند. این محدودیت‌ها ممکن است شامل کاهش سقف تسهیلات‌دهی یا محدودیت در ارائه خدمات جدید باشد.

۴- نظارت بیشتر

بانک مرکزی می‌تواند نظارت بیشتری بر عملکرد بانک‌های متخلف اعمال کند. این نظارت می‌تواند شامل بازرسی‌های دوره‌ای و بررسی‌های دقیق‌تر روی فعالیت‌های مالی و تسهیلات‌دهی بانک‌ها باشد.

۵- اقدامات قانونی

در صورت تکرار تخلفات یا تخلفات جدی، بانک‌ها ممکن است تحت پیگرد قانونی قرار گیرند. این امر می‌تواند شامل طرح شکایت از سوی نهادهای ناظر یا دیگر ذی‌نفعان باشد.

۶- تعلیق مجوز فعالیت

در موارد شدید، بانک مرکزی می‌تواند مجوز فعالیت بانک‌های متخلف را معلق کند. این اقدام معمولا به عنوان آخرین راه‌حل مورد استفاده قرار می‌گیرد.

با توجه به اهمیت تسهیلات تکلیفی در حمایت از بخش‌های مختلف اقتصادی و خانوارها، ضروری است بانک‌ها به تعهدات خود عمل کنند. مجازات‌های تعیین‌شده می‌تواند به عنوان ابزاری برای تشویق بانک‌ها به رعایت قوانین و مقررات و بهبود وضعیت تسهیلات‌دهی کمک کند.

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

رونق بازار وام‌های غیرواقعی در سایه کم‌کاری بانک‌ها/ مجازات بانک‌ها در صورت عدم تخصیص تسهیلات تکلیفی بیشتر بخوانید »

فیلم/ باز هم کلاهبرداری با وعده سوددهی

فیلم/ باز هم کلاهبرداری با وعده سوددهی



رئیس اداره مبارزه با کلاهبرداری پلیس آگاهی تهران:هموطنان در مراکزی سرمایه‌گذاری کنند که مجوز بانک مرکزی و وزارت صمت را داشته باشند.


دریافت
3 MB

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

فیلم/ باز هم کلاهبرداری با وعده سوددهی بیشتر بخوانید »

واردات خودروهای دست‌دوم در ابهام

واردات خودروهای دست‌دوم در ابهام



مهم‌ترین مخالفان واردات خودروهای کارکرده، قطعا خودروسازان داخلی هستند که ذی‌نفع تداوم وضع موجودند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، آنطور که وزیر صمت می‌گوید «مشکلاتی در بخشنامه واردات خودروهای دست‌دوم وجود دارد که می‌تواند برای کشور هزینه‌ساز باشد». به‌نظر می‌رسد دولت‌های سیزدهم و چهاردهم در مخالفت با واردات خودروهای دست‌دوم هم‌نظر هستند.

لایحه خودروهای کارکرده خردادماه پارسال در مجلس تصویب شد و بعد از آن مورد تأیید شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار گرفت، اما از همان ابتدای کار، این طرح مخالفان جدی داشت که مهم‌ترین مخالف آن سیاستگذار ارزی کشور بود، اما با توجه به اینکه واردات خودروهای کارکرده، انحصار ایران‌خودرو و سایپا را به‌شدت خواهد شکست، نمی‌توان از نظر دور داشت که مهم‌ترین مخالف واردات خودروهای کارکرده، قطعا خودروسازان داخلی هستند که ذی‌نفع تداوم وضع موجودند.

طرح واردات خودروی دست‌دوم

طبق این طرح هر شخص حقیقی می‌تواند یک خودروی کارکرده با عمر کمتر از ۵ سال از سایر کشورها وارد ایران کند. واردات باید توسط صاحب کد ملی انجام شود و این واردات باید از محل سپرده ارزی خود فرد باشد.

بانک مرکزی نیز باید منشأ ارز را تأیید کند. همچنین واردات تمام خودروها در گام اول نیاز به مجوز ثبت سفارش وزارت صمت و دریافت گواهی از سازمان ملی استاندارد و محیط‌زیست دارد و سپس بانک مرکزی باید منشأ تامین ارز این خودروها را تأیید کند.

اما با گذشت یک سال از زمان تدوین آیین‌نامه واردات خودروهای کارکرده هنوز هیچ خودرویی براساس این طرح وارد ایران نشده و به‌نظر می‌رسد علت اصلی این موضوع نگرانی‌های ارزی و احتمالا تلاش‌های پشت‌پرده خودروسازان داخلی است.

موضع دولت چهاردهم درباره واردات خودروهای کارکرده

آنطور که محمد اتابک، وزیر صمت می‌گوید: «اشکالاتی در بخشنامه خودروهای دست‌دوم وجود دارد که برای جلوگیری از هزینه اضافه برای کشور و بروز مشکل برای شهروندان باید مرتفع شود، اما خودروهای نو با استانداردهای تعریف شده در حال واردات هستند.»زهرا سعیدی، عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس هم در این‌باره می‌گوید: «نظر وزیر صمت این است که برای واردات خودروهای دست‌دوم برنامه ارزی ارائه نشده است.»

همانطور از اظهارنظر وزیر صمت و عضو کمیسیون صنایع مجلس برمی‌آید، گره اصلی کار در واردات خودروهای کارکرده به موضوع تامین ارز بازمی‌گردد و به‌نظر می‌رسد به همین دلیل دولت چهاردهم تمرکز اصلی را بر واردات خودروهای نو گذاشته است.

واردات خودروهای دست‌دوم در ابهام

قانونی که روی کاغذ ماند

درواقع در شرایطی که آیین‌نامه اجرایی این قانون دی‌ماه پارسال در هیأت دولت به تصویب رسیده بود فرایند اجرایی آن هیچ‌گاه محقق نشد.

با این حال اما با آغاز به‌کار دولت چهاردهم برخی انتظار داشتند که واردات خودروهای کارکرده تسهیل شود، اما با اظهارنظر وزیر صمت مشخص شد که احتمالا دولت چهاردهم نیز با دیدگاه دولت سیزدهم در این‌باره موافق است.

منبع:همشهری

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

واردات خودروهای دست‌دوم در ابهام بیشتر بخوانید »

فروش تدریجی سایپا و ایران‌خودرو

فروش تدریجی سایپا و ایران‌خودرو



در ایران پس از تصویب قانون اجرای سیاست‌های کلی اصل ۴۴ قانون اساسی در سال ۱۳۸۷ فرآیند واگذاری شرکت‌های دولتی ازجمله ایران‌خودرو و سایپا آغاز شد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، اخیرا ابراهیم بازیان، رئیس سازمان خصوصی‌سازی در اظهارنظر عجیبی مدعی شد ایران‌خودرو و سایپا در فهرست قطعی واگذاری هستند و اگر دولت جدید همکاری کند یک‌هفته‌ای سهام دولتی این دو خودروساز را عرضه می‌کنیم.

اما آیا این موضوع شدنی است؟ برای اینکه به این سوال پاسخ دهیم که آیا این واگذاری آن هم در یک هفته شدنی است یا خیر، باید برگردیم به ۱۵ اسفندماه ۱۴۰۰.

زمانی که شهید رئیسی رئیس‌جمهور سابق کشور در بازدید سرزده از شرکت خودروسازی ایران‌خودرو در دستور هشت‌ماده‌ای که برای «بهبود وضعیت صنعت خودروسازی کشور» به‌طور رسمی ابلاغ کرد یکی از بندهای آن واگذاری مدیریت دولتی شرکت‌های خودروسازی ایران‌خودرو و سایپا حداکثر ظرف شش ماه پس از ابلاغ دستور هشت‌ماده‌ای به بخش غیردولتی بود.

در شهریور سال ۱۴۰۱ نه‌تنها مدیریت ایران‌خودرو و سایپا واگذار نشد، بلکه با گذشت دو سال از آن تاریخ درحال حاضر کلاف مالیکت خودروسازان دولتی پیچیده‌تر نیز شده و مدعیان جدیدی از سوی دولت، نهادهای شبه‌دولتی و اخیرا خودروسازان مونتاژکار وارد سهامداری خودروسازان دولتی شده‌اند.

در جدیدترین اتفاق خودروسازان مونتاژکار سهامدار گروه سایپا شده‌اند.

«فرهیختگان» در گفت‌وگو با کارشناسان ابعاد مختلف این موضوع را بررسی کرده و از کارشناسان درخصوص اولویت اول خودروسازی سوال کرده است.

ورود خودروسازان کرمانی به جمع سهامداران سایپا

از اواخر دهه ۸۰ قطعه‌سازان و در رأس آنها گروه کروز اقدام به خرید بخشی از سهام ایران‌خودرو کردند، در کنار گروه کروز، گروه رایزکو و گروه بهمن نیز از دیگر خریداران بخش خصوصی سهام ایران‌خودرو بودند؛ اما جدیدترین اتفاق مربوط به ورود مونتاژکاران به لیست سهامداران غول‌های خودروساز دولتی است. بررسی وضعیت سهامداران دو غول خودروسازی دولتی نشان می‌دهد، در گروه ایران‌خودرو شرکت کروز به تنهایی مالک ۱۵ درصد از سهم این گروه است.

همچنین ایران‌خودرو و شرکت کروز ۱۰.۲۶ درصد از سهام را به‌صورت مشترک دارا هستند. سهام چرخه‌ای در گروه ایران‌خودرو به تنهایی ۱۰.۸۷ درصد و با احتساب شرکت کروز نیز رقم بسیار بالاتری خواهد بود. در این گروه سهم مستقیم دولت فقط ۵.۷۱ درصد است.

سهم گروه بهمن ۳.۶۵ درصد، نزدیک به ۲۰ درصد در اختیار نهادهای شبه‌دولتی و بانک‌ها و مابقی مربوط به سهامداران خرد است. در گروه سایپا نیز دولت به‌طور مستقیم نزدیک به ۱۷ درصد از سهام این گروه را در اختیار دارد، در این گروه نزدیک به ۴۰ درصد از سهام مربوط به سهام چرخه‌ای زیرمجموعه‌های گروه سایپاست. نزدیک به ۱۶ درصد مربوط به سهامداری شبه‌دولتی‌ها و نهادهای عمومی، نزدیک به ۶.۲ مربوط به شرکت کرمان موتور و کمتر از ۲ درصد نیز مربوط به شرکت خدمات و تجارت بم خودرو (شرکت خدمات پس از فروش مونتاژکاران کرمانی) است.

مابقی سهام نیز مربوط به سهامداران خرد است.

سهم دولت ۱۷ درصد یا ۷۲ درصد؟

در ایران پس از تصویب قانون اجرای سیاست‌های کلی اصل ۴۴ قانون اساسی در سال ۱۳۸۷ فرآیند واگذاری شرکت‌های دولتی ازجمله ایران‌خودرو و سایپا آغاز شد. به‌رغم آنکه در این قانون تلاش شده بود که تصدیگری دولت کاهش پیدا کند و با واگذاری شرکت به بخش خصوصی، بهره‌وری آن افزایش یابد اگرچه در ظاهر، دولت سهام خود در شرکت ایران‌خودرو و سایپا را به ترتیب به حدود ۵ و ۱۷ درصد کاهش داده، اما همچنان با داشتن بیش از ۵۰ درصد از سهام شرکت ایران‌خودرو و بیش از ۷۲ درصد از سهام شرکت سایپا از طریق شرکت‌های عمومی وابسته به دولت و شرکت‌های زیرمجموعه شرکت اصلی و تعیین حداقل سه عضو هیات‌مدیره امکان مدیریت و سیاستگذاری حداکثری در این دو شرکت را دارد.

مطابق آخرین گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، تقریبا بیش از ۵۰ درصد (۵۹.۲ درصد) از سهام شرکت ایران‌خودرو در اختیار دولت، شرکت‌های عمومی غیردولتی، شرکت‌های زیرمجموعه ایران‌خودرو و بانک‌هاست و عملا کنترل تمامی این سهام در دست دولت است؛ از این رو با وجود واگذاری سهام دولت، درصد خیلی کمی از اختیارات در دست قطعه‌سازان است. به‌طور مشابه نیز تقریبا بیش از نیمی (۷۲.۸۴ درصد) از سهام شرکت سایپا در اختیار دولت، شرکت‌های عمومی غیردولتی و شرکت‌های زیرمجموعه سایپاست و در اینجا نیز نظام کنترل‌گر دولت است.

معضل سهامداری چرخه‌ای در ایران‌خودرو و سایپا

یکی از معضلات خصوصی‌سازی دو خودروساز دولتی، مساله سهامداری چرخه‌ای است. به‌طور کلی می‌توان گفت در اثر خرید سهام شرکت مادر توسط شرکت‌های زیرمجموعه و ایجاد سهامداری چرخه‌ای عملا مدیریت شبه‌دولتی در شرکت‌های خودروسازی مستقر شده است.

ازجمله مهم‌ترین آسیب‌های سهامداری چرخه‌ای (خرید سهام شرکت مادر توسط شرکت‌های زیر مجموع) بلوکه شدن بخش بزرگی از سرمایه شرکت به‌صورت سهام و ایجاد یک حلقه بسته مدیریتی در شرکت است. در سال ۹۸ وزیر صمت وقت هدف از واگذاری سهام را پس از فروش اموال مازاد خودروسازان، تامین نقدینگی و سبک‌سازی اولیه ایران‌خودرو و سایپا ذکر کرد.

فروش تدریجی سایپا و ایران‌خودرو

همچنین در بحث تامین مالی نیز این دو خودروساز ملزم شده‌اند از محل فروش اموال مازاد خود، ۲ هزار میلیارد تومان نقدینگی به دست آورند.

به‌طور کلی ابزارهای گسترده‌ای جهت کنترل فعالیت‌های بنگاه‌ها و جهت‌دهی به آنها برای دستیابی به اهداف دولت وجود دارد. سه ابزار اصلی تنظیم‌گری قیمت، مقدار و تعداد بنگاه‌هاست. اعمال محدودیت بر کیفیت محصول، تبلیغات و سرمایه‌گذاری از دیگر ابزارهای کنترل‌گر نهادهای تنظیم‌گر است.

به استناد بررسی‌های مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، به دلیل آنکه بیش از ۲۰ نهاد حاکمیتی در سیاستگذاری صنعت خودروسازی نقش دارند، امکان راهبری واحد برای این صنعت سلب شده و هماهنگی و انسجامی در تصمیم‌گیری و سیاستگذاری‌ها وجود نخواهد شد که موجبات وقایع نامطلوبی درمورد قیمت‌گذاری خودرو، تعیین دستورالعمل قیمت‌گذاری، تایید صورت‌های مالی و… شده است.

فروش تدریجی سایپا و ایران‌خودرو

فعالیت ۲۷ خودروساز در ایران!

یکی از ابزارهای مورد استفاده در صنعت خودروی ایران، برقراری انحصار در صنعت خودرو در راستای توسعه آن بوده است و در مقابل از مهم‌ترین عواملی که شرکت‌های خودروسازی را به سمت ارتقای سطح کیفیت تولیدات، کاهش قیمت و توسعه محصول وادار می‌کند، فشار رقابت در بازار هدف است. درواقع خودروسازان برای بقا در بازار خودرو مجبور خواهند بود سطح رقابت‌پذیری تولیدات خود را در سطح قابل قبولی حفظ کنند.

در جهان امروز بازار خودروی چین یکی از رقابتی‌ترین بازارهاست. درحال‌حاضر سالیانه حدود ۳۰ میلیون دستگاه خودرو در چین تولید و سالیانه تقریبا همین تعداد به فروش می‌رسد. بیشتر خودروسازان جهانی به‌صورت شرکت‌های سرمایه‌گذاری مشترک با شرکت‌های چینی در چین خودرو تولید می‌کنند. لازم به ذکر است در این کشور بیش از ۲۰ تولیدکننده اصلی حضور دارند و فشار رقابت در این کشور به حدی بالاست که خودروسازان معروفی نظیر فورد، کیا، نیسان، بی‌ام‌و، مزدا و هوندا نتوانسته‌اند سهمی بیش از ۵ درصد را برای خود کسب کنند.

اما ماجرای بازار خودروی ایران گویا طور دیگری است؛ در بازار خودروی ایران تنها دو خودروساز که به‌صورت سنتی بیش از ۵۰ سال در ساختار صنعت خودروی ایران فعالیت می‌کنند، درمجموع حدود ۹۰ درصد از سهم بازار را در دهه‌های گذشته در اختیار داشته‌اند (اگرچه در دو سال اخیر سهم خودروسازان خصوصی از بازار افزایش چشمگیری داشته است)، سایر بازار میان خودروسازان بسیار کوچک داخلی و خودروهای وارداتی تقسیم شده است. از طرف دیگر برخی معتقدند با توجه به تعرفه بالای واردات خودرو به کشور، خودروهای وارداتی عملا رقابتی را ایجاد نمی‌کنند.

مطابق گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، در سال ۹۶ ساختار بازار خودروی ایران به این صورت بود که حدود ۴۷ درصد از این بازار در دست ایران‌خودرو، ۴۰ درصد در دست سایپا، ۵ درصد از آن سایر خودروسازان داخل بود و تنها ۸ درصد نیز سهم واردات خودرو بود.

نکته جالب توجه درمورد بازار خودروی ایران این است که ۲۷ شرکت خودروسازی در ایران فعالند اما در عمل فقط با دو غول دولتی این بازار آشنا هستیم. البته که همین دو خودروساز داخلی نیز در عمل با یکدیگر رقابت نمی‌کنند. زیرا با بررسی قیمت محصولات گروه صنعتی ایران‌خودرو و گروه سایپا مشخص می‌شود این دو خودروساز در بازه‌های قیمتی یکدیگر ورود ندارند و هرکدام در بازه‌های قیمتی جداگانه به عرضه خودرو می‌پردازند.

همچنین باید این نکته را یادآور شد که در سال‌های اخیر نیز به‌واسطه کمبود منابع ارزی و ممنوعیت واردات خودرو، وضعیت انحصار در بازار خودرو تشدید شده است.

با این انحصار بالای بازار خودرو در ایران نیز به نظر می‌رسد سیاست‌های دولت باید به نحوی اتخاذ شود که اگر امکان وجود رقابت در بازار خودرو به دلایل گوناگون وجود ندارد، بتوان با سیاست‌های تشویقی و تنبیهی ‌انگیزه اقتصادی خودروسازان را به‌سمت توسعه این صنعت متمایل ساخت.

انحصار بد، انحصار خوب!

امیرحسین کاکایی، کارشناس خودرو با اشاره مسیر زیگزاگی خصوصی‌سازی خودروسازی در ایران اظهار داشت: «باید در ابتدا بدانیم اصلا انحصار چیست؟ انحصار به خودی خود بد نیست. کره جنوبی نیز تنها یک خودروساز دارد که صادرکننده به سراسر دنیاست.

بله این بازار انحصاری است اما در مقابل در ایران ۲۷ خودروساز داریم، با این وجود مردم اصلا احساس رقابت نمی‌کنند.

این به این معناست کشور ما نهایتا ظرفیت بیشتر از دو خودروساز را ندارد که توانایی رقابت‌پذیری داشته باشند که ۸۰ درصد بازار را در دست می‌گیرند. اینکه یک شرکت از انحصار خود سوءاستفاده کند بد است ولی انحصار به خودی خود بد نیست.»

کاکایی در ادامه با تاکید بر اینکه در این سال‌ها دولت بازار را در دست گرفته، گفت: «دولت نیز در این سال‌ها به تنهایی تعیین‌کننده شیوه کاری ایران‌خودرو و سایپا بوده است و با قیمت‌گذاری دستوری دولت، این شرکت‌ها به توزیع‌کننده رانت تبدیل شده و حتی ۲۰۰ هزار میلیارد نیز دچار ضرر شده‌اند.»

شرایط عجیب‌وغریب

کاکایی ادامه داد: «ورود کرمان‌خودرو به جمع سهامداران گروه سایپا تماما بستگی به رفتار دولت دارد. دولت خطاهای بزرگی دارد که گردن نمی‌گیرد. مشکل کنونی عدم انجام واردات نیز اصلا به خودروساز مربوط نیست و تنها بانک مرکزی جلوی آن را گرفته است. در اصل خودروساز خود باید وارد کند. نتیجه این کار این است که تنها ۱۰ سواری‌ساز بنام داریم. خودروساز بازیچه دست دولت شده به نحوی که حتی تیراژ آن دستوری است. مشکل اساسی این صنعت تنها سیاستگذاری غلط از جانب دولت است.»

وی در ادامه اظهار داشت: «مشکل بعدی این است که قانون حمایت از تولیدات داخل دارای تناقضاتی است که شرایط کنونی را ایجاد کرد. واردات قطعات از بیرون کشور هم قیمت کمتری تحمیل می‌کند و کیفیت بالاتری دارد. البته این هم مجاز نیست. اینجاست که به تناقضات این قانون برمی‌خوریم. حل این پاردوکس‌ها تنها با همکاری دولت و مجلس در فرآیند قانون‌گذاری و سیاستگذاری امکان‌پذیر است.»

کاکایی با بیان اینکه وضعیت فعلی خودروسازی خیلی عجیب‌وغریب است می‌گوید ما باید تکلیف خود را مشخص کنیم. بالاخره یا خودروسازی دولتی باشد یا کاملا خصوصی. در شرایط فعلی که سهامدار خودروسازان دولت، شبه‌دولتی و بخش خصوصی است، مسئولان خودروسازی به کسی پاسخگو نیستند. دولت هم مسئولیت ضرر و زیان را به گردن نمی‌گیرد.

پیشنهادی برای تعیین‌تکلیف خودروسازان دولتی

کاکایی اظهار داشت: «بنا بر اصل ۴۴، وقتی بنگاهی به بخش خصوصی واگذار می‌شود وظیفه دولت حکمرانی همزمان با خصوصی‌سازی است. به عبارتی، دولت باید نظام تنظیم‌گری خود را اصلاح سازد. اگر رفتار دولت تصحیح نشود رسما نابودی حاصل می‌شود.»

این کارشناس خودرو درخصوص تعیین‌تکلیف سهامداری و مالکیت خودروسازان می‌گوید: «خصوصی‌سازی یکی از راه‌حل‌هاست. بهترین راه‌حل این است که دولت با بخش خصوصی یک قرارداد اجاره به شرط تملیک به مدت ۵ سال با رعایت قوانین جدید تنظیم کند. شرکت‌ها در بخش خصوصی و دولت همگام و همزمان باید شرایط خاص و مقررات داشته باشند و هردو باید برنامه مدون و قابل اجرا ارائه دهند. این راه‌حل شامل یک پکیج جامع است. راه‌حل خصوصی‌سازی به تنهایی پاسخگوی شرایط فعلی نیست. البته که نهادی مانند دیوان عالی قوه قضائیه باید به‌عنوان نهاد ناظر باشد. دولت، مجلس و بخش خصوصی باید هر یک تعهدات خود را ارائه دهند و ارزیابی آن توسط نهادی به جز مجلس باشد، نهادی که به مباحث قضایی و اقتصادی مسلط باشد. شورای رقابت نیز نهاد مناسبی برای قضاوت این داستان است. همچنین این نهاد باید بسیار تخصصی باشد. اکنون که دولت همه‌کاره است، بازهم تعارض منافع ایجاد می‌شود. راه‌حل مشکلات صرفا با ریل‌گذاری صحیح، سیاستگذاری و قانون‌گذاری مطلوب و متقن همراه با شفافیت ایجاد می‌شود.»

خصوصی‌سازی بی‌هدف اقدامی کورکورانه است

میلاد بیگی، کارشناس حوزه خودروی مرکز پژوهش‌های مجلس درخصوص خرید سهام خودروسازان دولتی از سوی مونتاژکاران اظهار داشت: «مساله واگذاری در این نقطه ممکن نیست.

به نظر می‌رسد شرکت کرمان‌موتور علاقه دارد سهام عمده‌تری را از سایپا خریداری کند. پیش از اینکه دولت هدف خود از واگذاری را مشخص نکرده باشد، این واگذاری حتما یک اقدام کورکورانه خواهد بود. نکته دوم این است که شرکت کرمان‌موتور، شرکت قطعه‌ساز نیست؛ درنتیجه مسائلی که در حوزه انحصار در زنجیره تامین درباره سایر شرکت‌های قطعه‌ساز که شرکت‌های خودروسازی را خریداری کردند، وجود دارد درباره این شرکت وجود ندارد. اساسا مساله اینجاست که وزارت صمت و دولت می‌خواهد با آینده این شرکت‌ها چه کند؟ سوال مهم‌تر این است که این واگذاری قرار است چه هدفی را دنبال کند؟»

تفاوت خرید سهام مونتاژکاران با قطعه‌سازان

وی افزود: «طرفین باید بدانند با چه وضعیتی مواجه هستند و قرار است چه چیزی از آنها مطالبه شود. منظور از مطالبه به معنای دستور نیست؛ بلکه فضایی که از طریق آیین‌نامه‌ها ساخته می‌شود و سیاست‌هایی که از سمت دولت پیگیری خواهد شد و عملا ‌انگیزه‌های اقتصادی بنگاه را شکل خواهد داد. درنتیجه تا زمانی که هدف دولت مشخص نباشد ورود به این حوزه کورکورانه خواهد بود. به نظر می‌رسد دولت برنامه جدی‌ای برای این موضوع ندارد. با توجه‌ به اینکه شرکت کرمان‌موتور در جایگاه تولید خودرو قرار دارد مباحثی که تا پیش ‌از این در حوزه انحصار در زنجیره تامین وجود داشت، درباره این خودروساز کمرنگ‌تر است. با توجه ‌به اینکه همین ‌الان هم عمده بازار در دست شرکت سایپاست و شرکت کرمان‌موتور در مقایسه با سایپا شرکت کوچکی محسوب می‌شود مباحث حوزه انحصار را نمی‌توان خیلی جدی گرفت.»

واگذاری اولویت صنعت خودرو نیست

این کارشناس صنعت خودرو با تاکید بر مسائل جدی‌تر صنعت خودرو تکمیل کرد: «مهم‌ترین مساله درباره واگذاری این است که اولا به این باور برسیم که اولویت کنونی ما واگذاری نیست. ما اکنون با شرایط واگذاری در دو بنگاه هم فاصله معنادار داریم.

دولت لازم دارد اکنون درباره مسائلی مثل آینده صنعت خودرو، سیاستگذاری کلان چهار سال آینده و… تعیین‌تکلیف کند. بعد از همه این مسائل و ایجاد زیرساخت‌ها به موضوع واگذاری می‌رسیم. در حال حاضر خصوصی‌سازی باید از دستورکار دولت به‌عنوان مهم‌ترین موضوع صنعت خودرو خارج شود.»

بیگی در پایان یادآور شد: «در این شرایط افرادی روی کار خواهند آمد که نه ناشی از تولید، بلکه ناشی از رانت‌های موجود در زنجیره تامین و مواردی ازاین‌دست، به سمت تولید سود حرکت خواهند کرد. اگر قرار است یک پلتفرم جدید ایجاد و تولید شود دولت می‌تواند یک شرکت ذیل شرکت ایران‌خودرو تاسیس کند، سهام قابل‌توجه آن را به شرکت‌های خصوصی واگذار کند و بخش خصوصی را در تولید یک مدل در یک بخش درگیر کند. در این صورت کم‌کم فرآیند تعامل با بخش خصوصی انجام می‌شود و در ادامه دولت می‌تواند به‌مرور به سمت واگذاری ایران‌خودرو به بخش خصوصی گام بردارد.»

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

فروش تدریجی سایپا و ایران‌خودرو بیشتر بخوانید »