برادران لیلا

روایت؛ مهم‌ترین ضعف سینمای کمدی ایران

روایت؛ مهم‌ترین ضعف سینمای کمدی ایران


به گزارش مجاهدت از گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، شانزدهمین قسمت برنامه تلویزیونی «نقد سینما» پس از وقفه‌ای کوتاه، شب گذشته ۸ اردیبهشت‌ماه از شبکه چهار سیما، پخش شد.

در میز نقد سینمای ایران، فیلم سینمایی «فسیل» توسط محمد صابری و محمد قربانی بررسی شد. آرش خوشخو و محمدرضا مقدسیان در میز نقد سینمای جهان فیلم درباره فیلم «همه‌چیز، همه جا، به یک‌باره» صحبت کردند. همچنین در میز سینمای روز زهرا دمزآبادی از قاچاق سوال‌برانگیز فیلم‌های سینمایی گفت و در بخش گفت‌وگوی ویژه نیز، امیررضا مافی میزبان حمزه صالحی فیلمنامه‌نویس شد.

در ابتدا امیررضا مافی میزبان «نقد سینما» با اشاره به درگذشت عماد افروغ، جامعه‌شناس و سیاست‌مدار ایرانی اظهار کرد: در روز‌های گذشته یکی از اندیشمندان تراز اول علوم انسانی، دکتر عماد افروغ را از دست دادیم. بهترین تعبیر درباره او این بود که می‌دانست چه زمان، کجا بایستد و چه زمان باید آنجا را ترک کند. دکتر افروغ انسانی صریح بود که تمنای قدرت نداشت، بی‌پرده سخن می‌گفت و همواره در مسیر انقلاب اسلامی به نقادی اوضاع کنونی می‌پرداخت.

پس از آن نخستین بخش برنامه، میز نقد سینمای ایران بود که در آن محمد صابری و محمد قربانی از فیلم سینمایی «فسیل» با فروشی بی‌سابقه و نزدیک به صد میلیارد تومان سخن گفتند.

محمد صابری تعبیر کمدی مبتذل را درباره فیلم «فسیل»، نادرست دانست و گفت: با این عبارت همراه نیستم؛ لااقل «فسیل» را مصداق سینمای مبتذل نمی‌دانم. به عنوان یک خبرنگار حوزه سینما تاکید می‌کنم، فروش فیلم‌های «فسیل»، «انفرادی» و «دینامیت» به نفع سینمای ایران بوده است و نمی‌شود اقتصاد سینما را از تحولاتش نادیده گرفت.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا سینمای ایران می‌تواند برای مخاطبی که نمی‌خواهد «فسیل» ببیند، بدیلی ارایه کند، گفت: بله؛ به ویژه کارگردانان نسل جدید، فیلم‌های خوب توسط آنان به قدری ساخته می‌شود که پیشنهادی باشد برای مخاطبانی که سینما برایشان مساله است. برای مثال فیلم‌های «ملاقات خصوصی» و «علفزار» چنین مولفه‌هایی دارند.

این منتقد سینما درباره فیلم سینمایی «فسیل» و مفهوم ابتذال مطرح کرد: به دلیل اینکه تعبیر ابتذال را مبتنی بر نوعی زیاده‌روی می‌دانم، معتقدم کریم امینی و حمزه صالحی به ترتیب کارگردان و نویسنده تلاش مشهودی برای اندازه نگه‌داشتن، دارند و این تفاوت «فسیل» با نمونه‌های مشابهی که قبلا در این فضا داشته‌ایم، است.

در ادامه محمد قربانی تاکید کرد: فیلم «فسیل» در فیلمنامه از کمترین انسجام سینمایی، برخوردار است. در یک‌سوم ابتدایی، فیلم درباره یک گروه موسیقی است که دچار مشکلاتی می‌شود، در میانه ما به کما رفتن را داریم و در انتها فیلم به ماجرای عشقی کاراکتر اصلی می‌پردازد. این رعایت نکردن انسجام برای فیلم تلویزیونی است نه سینما! سینما باید یک خط مشخص داستانی و شخصیت داشته باشد.

صابری خطاب به قربانی خاطرنشان کرد: درباره انسجام نداشتن اثر با شما همراه هستم و بدین دلیل فیلم را قابل نقد می‌دانم. اما من به شکل مستقل به اثر نگاه نمی‌کنم. من «فسیل» را در یک فرایند اتفاق مفیدی می‌دانم. من یک تجربه را از همکاری‌های مکرر تهیه‌کننده‌ای جوان و یک فیلمنامه‌نویس تحلیل می‌کنم که گام به گام جلو می‌روند و سعی می‌کنند اشتباهاتشان را تکرار نکنند.

در بخش بعدی «نقد سینما» با عنوان میز سینمای روز، زهرا دمزآبادی که مهمان برنامه بود ابتدا درگذشت کیومرث پوراحمد را به مردم و جامعه سینما تسلیت گفت. او در ادامه به شکسته شدن رکورد فروش سینمای ایران اشاره و عنوان کرد: فروش سینمای ایران در روز دوم اردیبهشت‌ماه، هفت میلیارد و پانصد هزار تومان بود. البته بلیت ۶۰ هزار تومانی را می‌توان علت رقم خوردن این رکورد دانست.

وی درباره قاچاق فیلم سینمایی «برادران لیلا» توضیح داد: قبل از اکران‌های عید فطر، خبر قاچاق فیلم «جنگ جهانی سوم» هم به گوش رسید؛ این فیلم که قرار بود از لیست اکران عید فطر کنار گذاشته شود، به همین دلیل دوباره به لیست بازگشت. متاسفانه چند روز پیش خبری رسید که فیلم «خط فرضی» به کارگردانی فرنوش صمدی هم قاچاق شد و باعث شد شورای صنفی تصمیم به اکران این فیلم در کمترین زمان ممکن بگیرد.

دمزآبادی اضافه کرد: اینکه در فاصله فروردین تا اردیبهشت، سه فیلم قاچاق شود، بسیار عجیب است و پرسش اینجاست که مسئولیت این اتفاقات با چه کسی است؟ و اگر این روند بخواهد ادامه پیدا کند، چه ضربه‌ای به پیکره سینما می‌خورد؟

این فعال رسانه خاطرنشان کرد: اکران نسخه عربی انیمیشن سینمایی «لوپتو» که در گیشه ایران نیز بسیار موفق بود، از عید فطر در چهل سینمای کشور لبنان آغاز شده و قرار است در عراق، سوریه و سایر کشور‌های عرب‌زبان هم اکران شود.

بخش بعدی برنامه، میز نقد سینمای جهان با موضوع «همه‌چیز، همه‌جا، به یک‌باره» بود. فیلمی که در مراسم اسکار توفیق زیادی داشت.

آرش خوشخو درباره بی‌مقدمه بودن و منطق عجیب فیلم بیان کرد: ما بدون هیچ توضیحی باید بپذیریم چند دنیای موازی وجود دارد. سختی تحلیل آن برایم از همان صحنه‌های ابتدایی فیلم مشخص می‌شود و فاصله من پنجاه و چند ساله با مخاطب نسل جدید که بازی‌های کامپیوتری بازی می‌کند و منطق دنیا‌های موازی برایش قابل هضم است، شکل می‌گیرد. چرا باید قبول کنم که شخصیت شوهر از دنیای موازی آمده است؟

محمدرضا مقدسیان نیز درباره «همه‌چیز، همه‌جا، به یک‌باره» مطرح کرد: این فیلم یک اثر هالیوودی است. هالیوود از اساس در از آن خود کردن مفاهیم تخصص دارد.‌ای کاش اثر را مال خود می‌کرد، تحقیرش نمی‌کرد و تقلیلش نمی‌داد. جهان‌های موازی، مبحث بسیار پیچیده و عمیق در علم، فلسفه و… را هالیوودی کرده است.

وی خاطرنشان کرد: من مخالف جریان رفت و برگشتی سینما و بازی‌های رایانه‌ای در سال‌های اخیر نیستم. اما آن‌جایی با آن مشکل دارم که از آن استفاده دغل‌کارانه می‌شود و حواس مخاطب را پرت می‌کند که مقهور فیلم شود و نفهمد حرف خاصی نزده است.

بخش پایانی برنامه «نقد سینما»، میز گفت‌وگوی ویژه با موضوع «سینمای کمدی/ سینمای مبتذل» بود که با حضور حمزه صالحی فیلمنامه‌نویس «فسیل»، «پاستاریونی»، «دینامیت» و… برپا شد.

حمزه صالحی درباره دوگانه سینمای کمدی و مبتذل گفت: من متوجه تقسیم‌بندی‌های این چنینی نمی‌شوم و نمی‌خواهم در صحبت‌هایم لغت‌ها را بررسی کنم که اصلا ابتذال چیست و اگر در کمدی، مواردی اغراق‌آمیز بیان شود، چه می‌شود.

این فیلم‌نامه‌نویس تصریح کرد: زمانی که بودجه فیلمنامه کم باشد، نویسنده مجبور است، در سال تعداد بیشتری فیلمنامه بنویسد تا تامین شود و فرصت تشکیل اتاق نویسندگان رخ نمی‌دهد چراکه باید همان بودجه محدود هم تقسیم شود. ناگفته نماند زمانی شوخی‌های بهتری نوشته می‌شود، که مشکلات و موانع برطرف شود و نویسندگان در کنار هم قرار بگیرند.

وی در پایان درباره وضعیت سینمای کمدی ایران یادآور شد: مهم‌ترین ضعف سینمای کمدی ایران، روایت است. گاهی به نفع چند خنده بیشتر روایت و شخصیت را جدی نمی‌گیریم.

برنامه «نقد سینما» به تهیه‌کنندگی یوسف بچاری و میزبانی امیررضا مافی جمعه‌ها ساعت ۲۲:۳۰ از شبکه چهار سیما روی آنتن می‌رود.

انتهای پیام/ 121

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

روایت؛ مهم‌ترین ضعف سینمای کمدی ایران بیشتر بخوانید »

فیلم/ بهروز افخمی: فیلم "برادران لیلا" نسبتی با تمدن ایرانی ندارد

فیلم/ بهروز افخمی: فیلم "برادران لیلا" نسبتی با تمدن ایرانی ندارد



افخمی:فیلم را ندیدم چون وقت ندارم که هر فیلمی را ببینم.این فیلم در واقع کفگیرش به ته دیگ خورده و نتوانسته در فرهنگ ایرانی خراش جدی ایجاد کند چون حرفش حق نیست وشناخت واقعی از فرهنگ و تمدن ایرانی ندارد.


دریافت
6 MB

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

فیلم/ بهروز افخمی: فیلم "برادران لیلا" نسبتی با تمدن ایرانی ندارد بیشتر بخوانید »

چرا منتقدان توقیف «برادران لیلا» باید در کلاس‌های نهضت سوادآموزی ثبت‌‎‌نام کنند؟

چرا منتقدان توقیف «برادران لیلا» باید در کلاس‌های نهضت سوادآموزی ثبت‌‎‌نام کنند؟



به رغم اذعان به برقراری قانون، بازهم بر قانون‌شکنی خود اصرار کرده و فیلم برادران لیلا را بدون پروانه نمایش در جشنواره مونیخ به نمایش درآوردند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، موضوع صادر نشدن پروانه‌نمایش برای فیلم «برادران لیلا»، ناخودآگاه موجب شد خیلی از پرده‌های قانون‌شکنی و بی‌سوادی و اصلاح‌طلبی و زیرپاگذاردن حقوق مردم و… برافتد که شاید به یکباره چنین پرده برافتادن توسط خود حضرات مدعی بسیار بعید بود.

قضیه خیلی ساده و درکش بسیار ساده‌تر بود و اصلا هم به ذوق و هوش سرشار نیازی نداشت. یک فیلم به نام برادران لیلا پیش از دریافت پروانه‌نمایش از سازمان سینمایی، حقوق بین‌المللی فیلم را به کمپانی Wild Bunch فروخته و توسط این کمپانی در بخش مسابقه اصلی جشنواره فیلم کن شرکت داده شده‌است.

بیشتر بخوانید:

میرسلیم: تصمیم ارشاد درباره برادران لیلا درست و قانونی است

چنین اقدامی صریحا در مخالفت با ماده ۵ از «آیین‌نامه نظارت بر نمایش فیلم و اسلاید و ویدئو و صدور پروانه نمایش آنها» مصوب جلسه مورخ ۱۹مرداد ۱۳۸۲ هیأت وزیران بود. در ماده فوق آمده‌است:«صدور فیلم‌های ایرانی به کشورهای دیگر به منظور فروش، اجاره یا شرکت در جشنواره مستلزم صدور پروانه مخصوص می‌باشد.»

به نظر می‌آید خیلی واضح نوشته شده و نیازی به توضیح و تفسیر اضافی هم ندارد اما تهیه‌کننده فیلم که ظاهرا با سابقه هم به نظر می‌رسد، گفته «ارسال فیلم به جشنواره کن قبل از پروانه نمایش یک روال جاری در سنوات گذشته بوده که مدیریت جدید با آن مخالف بود و ما هم طبق روال مرسوم عمل کردیم.» جل‌الخالق!

بیشتر بخوانید:

پروانه نمایش فیلم سینمایی «برادران لیلا» به دلیل تخلفات و سرپیچی از مقررات از سوی تهیه کننده و کارگردان آن صادر نمی‌شود

یعنی مثلا مدتی به عبور از چراغ قرمز راهنمایی ایراد نگرفتند و جریمه‌ای اعمال نکردند و خودروها همین‌طور با تصادف و برخورد به عابر پیاده و ویراژ دادن و انواع و اقسام قانون‌شکنی‌ها از چراغ قرمز رد شده و حقوق دیگران را هم پایمال کردند. حالا اگر بعد از این مدت، قانون‌مداری حاکم شده و جریمه وضع شود، آیا باید به آن اعتراض کرد یا آن را نادیده گرفت و همچنان بی‌خیال از چراغ قرمز عبور کرد؟!

یا در یک جلسه امتحان مدرسه‌ای، ناظری برخلاف قانون به امتحان‌دهندگان سخت نگرفته و اجازه دهد شاگردان از روی کتاب و دست همدیگر و رد و بدل کردن ورقه‌ها و… تقلب کنند، حالا ناظر دیگری آمده که بر اساس قانون عمل می‌کند و اجازه تقلب (یا نادیده گرفتن و پایمال کردن حقوق دیگران) را نمی‌دهد؛ آیا باید آن قانون‌شکنی را روال مرسوم دانست و برقراری مجدد قانون را برنتابید؟!

بگذریم که به رغم اذعان به برقراری قانون، بازهم بر قانون‌شکنی خود اصرار کرده و فیلم برادران لیلا را بدون پروانه نمایش در جشنواره مونیخ به نمایش درآوردند. البته تقصیری هم ندارند، وقتی همه حقوق پخش فیلم را به یک کمپانی خارجی بفروشید، دیگر دست شما نیست که کجا ببرد و کجا نبرد و کجا نمایش دهد. آن کمپانی می‌تواند فیلم شما را حتی در اسرائیل هم پخش کند.

بیشتر بخوانید:

حمایت گسترده کاربران فضای مجازی از تصمیم سازمان سینمایی در عدم صدور پروانه نمایش «برادران لیلا» + مستندات

شبه فیلمساز ورشکسته‌ای که با تک فیلم تقلیدی کسالت‌بارش حتی حامیان خود را هم ناامید کرد، در اعتراض به صادرنشدن پروانه نمایش برای برادران لیلا، نوشته اصلا «کی گفته فیلم برای شرکت در جشنواره‌های خارجی نیاز به پروانه نمایش دارد؟ کجا نوشته؟ چرا نوشته؟ ماده ۵ کدام آیین‌نامه؟ کدام عقل متفکری این آیین‌نامه را نوشته؟ کدام کارشناسی؟ با چه استدلالی؟… باید روشن کنید این آیین‌نامه از کجا آمده…؟!»

طرفه آن‌که مشکل همه این پرسش‌های بجا و نابجا فقط با قدری سواد خواندن و نوشتن حل می‌شود. نیازی به دانش آنچنانی ندارد. آیین‌نامه در همان صفحه وب‌سایت سازمان‌سینمایی که برای ثبت فیلمنامه می‌روند، وجود دارد و اگر مکان و تاریخ تصویبش را نگاه کنند، مشاهده می‌کنند مربوط به هیات‌وزیران همان دولتی است که زمانی برایش آفتاب بالانس می‌زدند و یقه می‌دراندند و گریبان چاک می‌کردند و احتمالا همین الان هم برایش قسم می‌خورند.

بیشتر بخوانید:

وزیرارشاد: عوامل برادران لیلا مشمول اعمال قانون می‌شوند+فیلم

متاسفانه همان مغزهای متفکر و بقایای آنها در دولت‌های بعدی چنین مدعیانی را به صحنه سینما آوردند و فیلم بی‌در و پیکر و پا در هوایش را نه تنها به جشنواره فجر برده که شوربختانه به آن جایزه هم دادند. اگرچه او به همه شان و کلیت جشنواره بی‌احترامی کرد، ولی حداقل صادقانه این حقیقت را اعتراف کرد درون فیلم الکن و کپی‌کار شده ناقصش هیچ نگاه نویی به چشم نمی‌خورد.

به نظر می‌آید اشکال کار این حضرات مدعی، نخواندن آیین‌نامه‌های مربوط باشد که با وجود در دسترس بودن آنها، احتمالا از خواندنش عاجز بوده‌اند؟! شاید ورای همه آن اظهارنظرهای فضایی و بی‌پایه، مطلوب‌تر این باشد که سواد خواندن و نوشتن پیدا کنند. خوشبختانه هنوز کلاس‌های نهضت سوادآموزی برقرار است و حالا که این مدعیان در سینما و فیلمسازی گلی به سر کسی نزده و به کلی مردود شده‌اند، لااقل در کلاس‌های نهضت سوادآموزی شرکت کنند، شاید با یادگیری الفبای خواندن و نوشتن، حداقل مشکلات خودشان را حل کنند.

منبع:روزنامه جام‌جم

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

چرا منتقدان توقیف «برادران لیلا» باید در کلاس‌های نهضت سوادآموزی ثبت‌‎‌نام کنند؟ بیشتر بخوانید »