به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: دیلی تلگراف می‌نویسد: با ظهور چین و سقوط آمریکا تحولات مهمی در حال وقوع است. وقایع هفته‌های اخیر را ببینید. آمریکا روی یک داستان متمرکز بوده: محاکمه رئیس‌جمهور سابق به اتهاماتی که توسط یک دادستان جاه طلب چپ‌گرا مطرح شده که می‌خواهد با زندانی کردن دونالد ترامپ نام خود را مطرح کند. در منهتن و پالم بیچ رسانه‌ها هزینه بالگردهایی که برای پرواز و جابه‌جایی رئیس‌جمهور سابق آمریکا صرف شده را محاسبه می‌کنند. خیابان‌ها مملو از عکاسان مطبوعاتی است که در حال رقابت با یکدیگر برای شکار لحظه هستند و همگی منتظر وقوع رخدادی تازه می‌باشند.
شهرهای آمریکا از نیویورک تا سانفرانسیسکو از مرکز در حال پوسیدن هستند عواملی از سرقت تا جنایات خشونت‌آمیز در این باره دخیل بوده‌اند. با این وضعیت و در این شرایط، آمریکا توسط رئیس‌جمهوری اداره می‌شود که همگان می‌توانند ببینند در حین کار نیمه خواب است و معاون رئیس‌جمهوری را کنار خود دارد که به سرعت عمل نمی‌کند.
در این میان، حزب کمونیست چین طرح‌های خاص خود را دارد. در هفته‌های اخیر «شی جین پینگ» رئیس‌جمهور میانجی‌گری بین سعودی‌ها و ایرانیان را رقم زد. دوام این توافق نکته اصلی آن نیست. نکته اصلی آن است که پکن نقشی را برعهده می‌گیرد که واشنگتن زمانی می‌توانست در میانجی‌گری قدرت برای چنین معامله‌ای ایفا کند. در پایان ماه گذشته زمانی که شی در مسکو حاضر شد تا طرح چینی برای پایان دادن به جنگ در اوکراین را ارائه کند نیز وضعیت به همین منوال بود. این طرح به روسیه اجازه می‌دهد تا دستاوردهای ارضی خود را در طول جنگ تجاوزکارانه‌اش حفظ کند. بنابراین، طرح خوبی نیست و آمریکایی‌ها بلافاصله آن را رد کردند. با این وجود، نکته اصلی این‌جاست که بار دیگر این چینی‌ها بودند که ابتکار عمل را به دست گرفتند و سطح جهانی رژه رفتند و خود را به عنوان حافظ نظام بین‌الملل مطرح کردند.
در همین حال «امانوئل مکرون» رئیس‌جمهور فرانسه در هفته جاری برای ادای احترام به پکن سفر کرد. این در حالی‌است که پیش‌تر رئیس‌جمهور فرانسه برای توقف جنگی مانند اوکراین به منظور گفت‌وگوهای معنادار به واشنگتن سفر می‌کرد.
در حالی که ما در انگلیس در مورد مواردی مانند این که آیا یک زن می‌تواند آلت تناسلی داشته باشد یا خیر، یا این که ما تا چه‌اندازه نژادپرست هستیم در هفته جاری بحث کرده‌ایم سیاستمداران و نمایندگان ارشد چین مشغول سفر به سراسر نقاط جهان برای انجام معاملات تجاری هستند. از زمانی که پکن در سال ۲۰۰۱ میلادی به سازمان تجارت جهانی راه یافت (تصمیمی که هم از نظر تاریخی و هم در حال حاضر نیز غیر عاقلانه به نظر می‌رسد) از قدرت مالی خود برای بهره‌برداری همزمان از قوانین و شکستن آن استفاده کرده است.
امروز چینی‌ها حتی تمایل خود را برای تضمین تسلط اقتصادی در قرن 21 و پشت سر گذاشتن سیستم مالی تحت سلطه دلار آمریکا را پنهان نمی‌کنند.در هفته جاری چین بار دیگر در حیاط خلوت آمریکا قرار داشت. پس از مجموعه‌ای از مذاکرات توافق تازه بین چین و برزیل اعلام شد. در این‌جا یک عامل برجسته است: معامله به طور کامل دلار آمریکا را دور می‌زند. آژانس توسعه تجارت و سرمایه‌گذاری برزیل اعلام کرد که این امر هم باعث کاهش هزینه‌ها می‌شود و هم تجارت و سرمایه‌گذاری دوجانبه بهتر بین دو کشور را ارتقا می‌دهد. فحوای سخن این بود: ما دیگر به آمریکا یا واحد پول آن کشور نیازی
نداریم.
از بسیاری جهات این موضوعی تعجب آور نیست، زیرا مجالس و دولت‌های متوالی آمریکا از هر طیف سیاسی در دهه‌های اخیر کارهای زیادی برای کاهش جایگاه دلار آمریکا انجام داده‌اند. فرقی نمی‌کند دموکرات باشند یا جمهوری خواه. هزینه‌ها و بدهی‌های دولت ایالات متحده صرفا در حال افزایش بوده است.
در حالی که ما حواس خود را با مسائل مضحک پرت می‌کنیم چین به سادگی به آینده‌اش ادامه می‌دهد. در حالی که موسسات ما به سمت عقب خم می‌شوند تا حد ممکن «متنوع» و «متکثر» باشند موسسات چین به سادگی سعی می‌کنند تا حد امکان مسلط شوند. از ظهور شرکت‌های چینی تا رفتار تهاجمی فزاینده چین در قبال تایوان رویکرد پکن را می‌توان مشاهده کرد. این در حالی‌است که غرب تلوتلو می‌خورد و لنگان حرکت می‌کند.
در عرصه فناوری سالیان متمادی مشخص بود که پلتفرم چینی تیک تاک بسیار مشکوک است. این پلتفرم کودکان و نوجوانان را در بریتانیا و آمریکا مجذوب خود ساخته است.
ما بحث‌های پایان ناپذیری از وست مینستر تا واشنگتن در مورد نحوه مدیریت فناوری‌های چینی داریم که ممکن است پیش‌تر کار خود را برای به خطرانداختن ما انجام داده باشند. این وضعیت کمانچه زدن نرون در حالی که رم در حالت سوختن بود را به ذهن متبادر می‌سازد. کاری که رهبران ما انجام داده‌اند بدتر از این است. جوامع ما و دولت‌های‌مان رقص‌های کوچک احمقانه‌ای را انجام می‌دهند: گاهی تیک تاک گاهی مانند مکرون در پکن. این در حالی‌است که حزب کمونیست چین زمین را از زیر پای رقصان ما تکان می‌دهد.
