بمباران اتمی هیروشیما

گروه اجتماعی دفاع‌پرس: در تقویم جهانی روز دهم دسامبر روز جهانی حقوق بشر نام گذاری شده است. روزی که معلوم نیست به راستی چرا و به پیشنهاد کدام کشور نامگذاری شده است.

مدعیان حقوق بشر در جهان کم نیستند. با نگاهی دقیق تقریبا قریب به اتفاق کشور‌های عالم داعیه‌ی دفاع از حقوق انسان و انسانیت را دارند، اما به راستی همه‌ی داعیان حقوق بشر، مدافعین حقیقی آن به شمار می‌آیند؟

برای پاسخ به این پرسش باید متذکر شد که قطعا تمامی کشور‌هایی که ادعای حمایت و پشتیبانی از حقوق بشرشان به گوش فلک می‌رسد، چندان پرونده‌ی پاک و تمیزی هم در این رابطه نداشته و ندارند. ایالات متحده‌ی آمریکا که سردمدارانش کشورشان را پیشگام دموکراسی و حقوق بشر می‌دانند پشتیبان نظامی و استراتژیک اسرائیل غاصب برای کشتار مردم بی دفاع فلسطین و جنوب لبنان است.

ضمن اینکه بمباران اتمی هیروشیما و حمله به ویتنام، افغانستان و عراق نیز هنوز از یاد کسی نرفته است. کشور خیالی اسرائیل که کارنامه‌ی جنایاتش در در فلسطین و جنوب لبنان بر همگان هویداست. انگلیس، سرزمین دزدان دریایی یکی دیگر از همین کشورهاست که با گسترش استعمار در قرون گذشته و تکثیر استعمار رسانه‌ای خود در دهه‌های اخیر سعی در چپاول ثروت‌های مادی و غارت اندوخته‌های معنوی و تصاحب نیروی انسانی متخصص کشور‌های ضعیف‌تر در راستای اهداف خود بوده است.

قریب به اتفاق کشور‌هایی که خود را وکیل مدافع حقوق انسان‌ها می‌دانند، در اصل وکیل مدافع شیطان هستند؛ استعمارگران پیری که امروزه با استفاده‌ی توامان قدرت‌های نظامی و رسانه‌ای سعی دارند اعمال اهریمنی خود را در انظار بین المللی توجیه کنند. اما همین کشور‌ها عملا هیچ گونه کمک شایان توجه و در خور شانی برای برقراری صلح در سطح جهانی نمی‌کنند که آتش بیار معرکه‌ی اختلافات سلیقه و قومی و مذهبی بین کشور‌ها هستند. این ابر قدرت‌ها از یک سو با استفاده از دستگاه‌های عریض و طویل پروپگاندای خود، سعی دارند راوی روایتی دیگر از اخبار در گستره‌ی جهان امروز باشند و از سویی دیگر با تزریق سلاح در مناطق مختلف جهان سعی دارند تا چرخه‌های اقتصادی کارخانجات اسلحه سازیشان همواره در جریان باشد.

در این بین، هوشیاری ملت‌ها عامل اصلی مقابله با نیرنگ‌های هزار رنگ ابر قدرت‌های جنایت پیشه است. وقتی که مردم جهان در بین انبوهی از داده‌های خبری و اطلاعات خاکستری (ترکیبی از سفید و سیاه یعنی اخبار دروغ و واقعی) بتوانند منابع موثق خبری را تشخیص داده و در راستای احقاق حقوق خود همواره در تلاش و تکاپو باشند، قطعا دسیسه و نیرنگ دولت‌های خودکامه بی اثر خواهد شد؛ دولت‌های خودکامه‌ای که البته تعدادشان محدود به چند نمونه‌ی مذکور فوق نیست. به عبارتی می‌توان ادعا کرد مهم‌ترین مدعی حقوق بشر در حقیقت خود ملت‌ها و مردم آگاه و هوشیار کشور‌های باید باشند تا خدعه‌ی مستکبرین را به خودشان بازگردانند.

انتهای پیام/133