بمباران سردشت

گروه اجتماعی دفاع‌پرس: سال‌هاست که قدرت‌های بین‌المللی خصوصا ایالات متحده آمریکا از حقوق بشر به عنوان دستاویزی برای سوءاستفاده و تحت فشار قرار دادن کشور‌های درحال توسعه استفاده می‌کنند تا از این طریق بتوانند با ارتکاب هرگونه جنایتی با عنوان دفاع از حقوق ملت‌ها، منابع کشور‌ها را به غارت برده و با پنهان شدن پشت این نقاب تیره جنایات خود را تلطیف کنند.

آمریکا همواره خود را به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین داعیه‌داران حقوق بشر در دنیا معرفی کرده است، اما جنایات این کشور در بیش از ۱۰۰ کشور دیگر جهان در قالب تهاجمات نظامی، کودتا، ترور سیاست‌مداران یا حتی کشتار و کنترل جمعیت در کشور‌های آفریقایی و آسیایی از دیدگاه هیچ فردی پنهان نیست و با مروری به تاریخ چندسال اخیر به وضوح می‌بینیم که آمریکا به بهانه دفاع از حقوق بشر در هر کشوری پا گذاشته است دستاوردی جز ویرانی و کشتار برای این کشور‌ها نداشته است.

در چند دهه اخیر، دخالت‎های بی‌شمار ایالات متحده در مسائل امنیتی دیگر کشور‌ها با انتقاد‌های زیادی مواجه بوده و در این میان، ایران نیز از جمله کشور‌هایی بوده که بیشترین آسیب را از جانب آمریکا متحمل شده است و این کشور در تمام زمینه‌ها تلاش کرده است تا دشمنی خود با ایران را به اثبات برساند.

جنایاتی که از اذهان پاک نمی‌شود

ترور نافرجام رهبر معظم انقلاب اسلامی، شهادت آیت الله بهشتی و ۷۲ تن از یاران ایشان، شهادت آیت الله اشرفی اصفهانی، شهید محراب، بمباران سردشت و هدف قرار دادن هواپیمای مسافربری در خلیج فارس و شهادت سردار دل‌ها حاج قاسم سلیمانی. این‌ها تنها بخشی از جنایات هولناکی است که تنها در عرض یک هفته از ششم تا دوازده تیرماه، علیه ملت ایران، توسط افرادی صورت گرفت که با این ملت دشمن خونی بوده و هرگز با آن‌ها کنار نخواهند آمد؛ همان افرادی که دَم از حقوق بشر می‌زنند در حالیکه خود بویی از آن نبرده اند. این جنایات به قدری هولناک و غم‌بارند که هیچگاه از خاطر ملت ایران پاک نخواهند شد، چراکه با گذشت چند سال از این جنایت وحشتناک آثار هولناک ناشی از آن هنوز التیام نیافته است، به همین دلیل از سال ۹۵ با تأسی به فرمایشات رهبر معظم انقلاب و اقتضائات زمان، از ششم تا دوازدهم تیر ماه، هفته حقوق‌بشر آمریکایی با موضوع بازخوانی حقوق‌بشر آمریکایی نام‌گذاری شده است.

چشم طمع آمریکایی‌ها بر منابع کشور‌ها

نباید از خاطر برد که این اقدامات جنایتکارانه آمریکا تنها محدود به همین بازه زمانی نیست بلکه پس از پیروزی انقلاب اسلامی و قطع شدن دست طمع آمریکایی‌ها از منابع کشور ایران، این کشور در برهه‌های مختلف و با اشکال گوناگون تلاش کرد تا به دستاورد‌های این نظام مقدس خدشه وارد کند و با شعار دفاع از حقوق بشر و دفاع از حق ملت ایران برای بار دیگر استقلال ملی ما را بگیرد.

کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و رد پای آمریکا در حوادث تروریستی استان سیستان و بلوچستان، حمله انتحاری در مراسم تاسوعا در چابهار، حمله انتحاری به مسجد جامع زاهدان، حمله انتحاری به مسجد علی‌‎بن ابی‌طالب زاهدان، حمله به اتوبوس حامل نیرو‌های سپاه پاسداران با خودروی حامل مواد منفجره، شهادت ۱۴ مرزبان در حادثه تروریستی سراوان و…، تنها بخشی از اقدامات ضد حقوق‎بشری است که سرویس‎های امنیتی آمریکا و غرب به‎عنوان عامل کمک کننده یا حداقل تشویق کننده، ایفاگر نقش اصلی در وقوع آن‌ها هستند.

حمایت از منافقین

از سوی دیگر رابطه رازآلود ایالات متحده با سازمان منافقین برای سال‎های سال باعث شد آمریکا از این گروه تروریستی در خفا حمایت و سرانجام نیز با حذف نام این سازمان از فهرست گروه‎های تروریستی آمریکا، خوش‎خدمتی خود در کمک و حمایت از منافقین را کامل کند. لیست ۱۷ هزار نفری قربانیان ترور نشان می‌دهد که سازمان مجاهدین یکی از هولناک‌ترین سازمان‌های تروریستی است که در بین آمار ترور‌های آن، شمار زیادی از کودکان و زنان دیده می‌شوند. سازمان منافقین در تاریخ ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، آشکارا اعلام کرد که فعالیت‎های این سازمان وارد فاز نظامی شده و اعضای این گروه که مسلح به انواع اسلحه‎های سرد و گرم بودند به خیابان‎ها ریخته و به قتل و جرح مردم و پاسداران کمیته و نیرو‌های انتظامی و تخریب اموال عمومی پرداختند.

تشکیل داعش

حمایت آشکار از گروه‌های تروریستی با نام دفاع از حق و حقوق ملت‌ها را می‌توان یکی از جدیدترین روش‌های سلطه گری آمریکا بر کشور‌های خاورمیانه دانست، به طوری که با اذعان مقامات آمریکایی این کشور تمام تلاش خود را برای ایجاد گروه تروریستی داعش بر عهده گرفت تا از طریق آن بتواند جنایات جدیدی را در خاورمیانه انجام دهد، جنایاتی که منجر به قتل عام مردم بی گناه کشور‌های عراق، سوریه، افغانستان و … شده است.

شهادت مدافع حقوق بشر

یکی از تلخ‌ترین جنایات اخیر آمریکایی‌ها علیه ملت ایران به شهادت رساندن سردار رشید اسلام حاج قاسم سلیمانی بود؛ شهید سلیمانی به‎عنوان مدافع واقعی حقوق‌بشر انسانی، فارغ از رنگ و مذهب، برای نجات تمام ادیان و بازگرداندن حقوق از دست رفته مسیحیان، ایزدی‎ها، اهل‎سنت و شیعیان علیه گروه‎های تروریستی – تکفیری مورد حمایت آمریکا و برای نجات مردم سوریه و عراق به پا خاست.

اقدام دولت آمریکا در تاریخ ۱۳ دی ماه ۱۳۹۸ با انجام یک عملیات مسلحانه تروریستی از طریق پهپاد و پرتاب موشک به دو خودرو غیرنظامی در نزدیکی فرودگاه بین‎المللی شهر بغداد که سرنشینان غیرمسلح آن به‌‎صورت قانونی و خارج از شرایط جنگی با هواپیمای مسافربری وارد خاک این کشور شده بودند موجب شهادت تعدادی از فرماندهان نظامی بلندپایه ایران و عراق از جمله سردار سپهبد قاسم سلیمانی شد.

این اقدام جنایتکارانه مصداق بارز تروریسم دولتی است که مسئولیت کامل و تمام عواقب آن بر عهده دولت آمریکا است؛ این امر مصداق اقدام براندازانه و به‌کارگیری تروریسم دولتی علیه نیرو‌های ضدتروریسم آمریکایی است. آمریکایی‌ها با این جنایت، قهرمانان واقعی مبارزه با تروریسم وحشی تکفیری و تروریست‌های مأمور به ناامن‌سازی و بی‌ثباتی منطقه را ترور کردند. نگاهی به ابعاد و موارد فوق، منطق سوداگرانه و البته همراه با وقاحت آمریکایی را در برخورد با پدیده تروریسم و استفاده ابزاری از آن را برای مداخله و حضور اشغالگرانه به اثبات می‌رساند.

جنایت علیه بیماران

تحریم دارو‌ها و تجهیزات پزشکی نمونه بارز دیگری از حقوق بشر آمریکایی است؛ هرچند آمریکایی‌ها بار‌ها در اظهارات خود اعلام کردند که دارو و تجهیزات پزشکی تحریم نیست، اما عملا با محروم کردن مردم ایران از دسترسی به دارو و تجهیزات پزشکی تلاش خود را به کار گرفتند تا حقوق بشر آمریکایی را بیش از پیش برای ملت ایران معنی کنند و با در مضیقه قراردادن بیماران خصوصا بیماران صعب‌العلاج تعدادی از آن‌ها (بیماران پروانه‌ای) را به کام مرگ کشاندند و همچنان تلاش می‌کنند بر درد آن‌ها بیافزایند.

بنا به گفته رهبر معظم انقلاب اسلامی، «آمریکایی‌ها مردم را می‌کُشند و با جنایت واضح و آشکار، خودشان را نشان می‌دهند و عذرخواهی هم نمی‌کنند؛ در عین حال زبانشان هم دراز است، می‌گویند حقوق بشر!»، اما کشتار و جنایات آمریکایی‌ها تنها مختص کشور‌های دیگر نیست بلکه آن‌ها با تبعیض نژادی آزادانه دست به جنایت علیه سیاه‌پوستان آمریکایی می‌زنند و حقوق آن‌ها در هیچ دادگاهی پیگیری نمی‌شود.

در نمونه‌ای دیگر رئیس‌جمهور سابق آمریکا، تظاهرات کنندگان را عده‎ای اراذل و تروریست‎های داخلی خواند و خواستار حضور گارد ملی و ارتش برای سرکوب اعتراض‎ها شد. مصداق وضعیت بحرانی این قدرت پوشالی شاید همین جمله رهبر معظم انقلاب اسلامی باشد که فرمودند: «با این وضع پیش‎آمده، برخی ایرانی‎های داخل یا خارج از کشور هم که شغلشان حمایت از آمریکا و بزک آن بود، دیگر نمی‎توانند سر بلند کنند.»

هرچند در سال‌های گذشته نقاب حقوق بشر از چهره جنایتکار آمریکا افتاده است، اما ملت ایران نباید دشمنی آمریکایی‌ها را فراموش کرده و اسیر تبلیغات رسانه‌ای و لبخند‌های شیطانی سردمداران این کشور شوند، هفته حقوق بشر آمریکایی نیز فرصتی است تا با آشکار کردن جنایات آمریکایی‌ها برای مردم جهان پرده حقوق بشر آمریکایی بیش از پیش از چهره این کشور جنایتکار کنار رود.

انتهای پیام/ 241

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، در طول جنگ تحمیلی صدام بارها علاوه بر تهاجم و لشکرکشی نظامی دست به حمله علیه غیرنظامیان زد. او با هدف وارد آوردن فشار به ایران برای قبول خواسته‌های خود از هیچ جنایتی فروگذار نکرد.

دامنه این جنایت‌ها تا کشتار و قتل عام مخالفانش در عراق نیز رفت و از او چهره‌ای منفور در کشور عراق و ایران ساخت. یکی از جنایات جنگی صدام در آن زمان استفاده از سلاح‌ کشتار جمعی و شیمیایی علیه مردم ایران و عراق بود. او در بمباران حلبچه بسیاری از زنان و کودکان را هدف بمب‌های شیمیایی قرار داد و در این بین شهرهایی چون سردشت ایران نیز از صدمات بمباران‌ شیمیایی عراق در امان نماند.

«پروین کریمی واحد» از شاهدان بمباران شیمیایی سردشت روایت کرد که دو ساعت بعد از بمباران ما بالای تپه‌ای رفتیم. به نظر من خطر آنجا هم بود. بعد از دو ساعت که بالای تپه بودیم، استفراغ و خارش بدن شروع شد. ما بچه ۹ ماهه داشتیم که حالش خیلی بد شد و تمام بدنش قرمز شد. یک خواهر داشتم که آن سال سوم راهنمایی می‌رفت، شروع به استفراغ کرد و خون بالا آورد. مادرم به خاطر اینکه دل خودش را آرام کند گفت: این خون نیست بلکه مال غذاست. کم‌کم که همه ما حالمان بد شد با ماشین خودمان همراه خانواده عمویم به مهاباد رفتیم. در مهاباد خیلی درد و عذاب کشیدیم و فاصله شهری را که با سردشت دو ساعت بود در چند ساعت طی کردیم، برای اینکه هر نیم ساعت یک بار ماشین را نگه می‌داشتیم.

وی افزود: همه حالشان خیلی بد بود و هر جا آب لجن هم پیدا می‌شد، توی آب دراز می‌کشیدیم. واقعا آتش گرفته بودیم تا این که به مهاباد رسیدیم. فقط این را یادم است به محض رسیدن، ما را بردند زیر دوش حمام و بعد رفتم توی کما. وقتی به هوش آمدم در بلژیک بودم، تقریبا یک ماه و ۲۰ روز توی کما بودم، بعد که چشم باز کردم در یکی از بیمارستان‌های کشور بلژیک بودم و آن‌ها واقعا دلسوزی و به ما خدمت می‌کردند. هر روز پدرم با من تماس می‌گرفت، وقتی من از حال مادرم و بقیه می‌پرسیدم، می‌گفت: که همگی حالشان خوب است و فقط تو هستی که از خانه دوری، من هیچ موقع از پدرم دروغ نشنیده بودم و حرفش را باور می‌کردم. غافل از اینکه همه شهید شده بودند.

«مژده حداد» از دیگر شاهدان بمباران شیمیایی سردشت گفت: از نظر جسمی که کور شدن چشم، تاول زدن پوست، ناراحتی تنفسی و… را داشتم. از نظر روحی برای ما خیلی مشکل بود، مثلا وقتی بیمارستان بودیم و چشم‌هایمان نابینا شده بود، پرستار‌ها می‌آمدند و می‌گفتند حیف نیست این چشم‌ها کور بشه! دلمان به حال خودمان می‌سوخت. همه نابینا شده بودیم: پدرم، مادرم، خودم، برادرم. وقتی فکر می‌کردیم خدایا ما که همه اعضای خانواده‌مان کور شدند چه خاکی از این به بعد باید به سرمان بریزیم؟ تا اینکه به لطف خداوند بعد از چند روز بینایی چشم‌هایمان را به دست آوردیم. الان هم همیشه اعصابمان ناراحت است که موجب آزار بچه‌هایمان می‌شویم. من با این همه سرفه و خلط از خانواده‌ام خجالت می‌کشم. حتی بعضی وقت‌ها پسر کوچکم می‌گوید مادر دوباره شروع شد؟ ولی چه کار کنیم، دست خودمان نیست.

انتهای پیام/ 141