بمباران شیمیایی

«سید جمال‌الدین گوهری» جانشین قرارگاه پدافند شیمیایی سازمان پدافند غیرعامل کشور در گفت‌وگو با خبرنگار دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌، درباره ششمین همایش ملی پدافند شیمیایی اظهار داشت: همزمان با سالروز بمباران شیمیایی سردشت و روز مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی، ششمین همایش ملی پدافند شیمیایی، از سوی سازمان پدافند غیرعامل کشور و با همکاری دانشگاه بقیةالله (عج) به‌عنوان قطب آموزشی، پژوهشی و درمانی مصدومان شیمیایی در تاریخ هفتم و هشتم تیر در موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس با حضور مسئولان مربوطه برگزار می‌شود.

وی افزود: صیانت از مردم در مواجهه با مخاطرات شیمیایی، مصون‌سازی و حفاظت از زیرساخت‌های حیاتی، حساس و مهم، پیاده‌سازی نظام آمادگی و پاسخ در شرایط اضطراری، نقش قوای سه‌گانه و دستگاه‌های کشور در پیاده‌سازی پدافند شیمیایی و آموزش و فرهنگ‌سازی پدافند شیمیایی از محور‌های اصلی این همایش دو روزه است.

گوهری ادامه داد: برگزاری نمایشگاه دستاورد‌ها و محصولات دانش‌بنیان، برگزاری نشست‌های تخصصی، تشریح و تبیین نظام مصون‌سازی و عملیات پدافند شیمیایی کشور، ارائه مقاله و معرفی برترین‌های حوزه پدافند شیمیایی از دیگر بخش‌های ششمین همایش ملی پدافند شیمیایی است.

وی اضافه کرد: با توجه به اینکه همایش مورد اشاره مصادف با سالروز حمله شیمیایی عراق به سردشت در دوران جنگ تحمیلی است، تمام مرتبطین با فعالیت‌های شیمیایی در کشور چه در بخش علمی و تحقیقاتی و چه در بخش تولید و صنعت را برای شرکت در این همایش تخصصی دعوت می‌کنیم تا حضور داشته باشند که طی آن نسبت به مباحث مرتبط و به‌روز آگاه می‌شوند.

جانشین قرارگاه پدافند شیمیایی همچنین بیان کرد: در طی دو روز همایشی که پیش‌بینی شده است، شرکت‌کنندگان نسبت به نظاماتی که در حوزه پدافند شیمیایی مصوب شده و باید نسبت به آن‌ها آشنا شوند، آگاهی می‌یابند.

وی سپس در مورد عناوین کارگاه‌های آموزشی نیز عنوان کرد: برای این همایش کارگاه‌های آموزشی با عنوان آخرین یافته‌های درمان عوارض ریوی عامل شیمیایی پرخطر، بررسی پیامد‌های سلامت در حوادث و تهدیدات شیمیایی، آخرین یافته‌های درمان عوارض چشمی مصدومان با عوامل شیمیایی، آخرین یافته‌های درمان عوارض پوستی عوامل شیمیایی پرخطر، اثرات بهداشتی آلاینده‌های نوپدید شیمیایی و زنجیره تأمین دارو‌ها در حوادث شیمیایی، پیش‌بینی شده است.

گوهری درباره سخنرانان هم گفت: برای این همایش دو روزه سردار «غلامرضا جلالی» رئیس سازمان پدافند غیرعامل کشور، دکتر «ابراهیم متولیان» قائم‌مقام دانشگاه علوم پزشکی بقیةالله (عج)، «محسن نظیری اصل» دبیر مرجع ملی وزارت امور خارجه، دکتر «مصطفی قانعی» رئیس قطب درمان آسیب‌های شیمیایی و دکتر «پیرحسین کولیوند» رئیس جمعیت هلال احمر کشور به ایراد سخن می‌پردازند.

انتهای پیام/ 231

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از کرمانشاه، کتاب «امدادگر» روایت‌گر تاریخ شفاهی امدادگر و پیشکسوت دفاع مقدس «عبدالحسین مساحی»، با مصاحبه و تدوین «نسرین مومنی‌فر» به نگارش درآمده است.

این کتاب در سال ۱۴۰۰ در ۲۰۱ صفحه با حمایت استانداری و اداره‌کل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس کرمانشاه و انتشارات «صریر» به چاپ رسیده است.

بخشی از متن کتاب:

با اشغال و بمباران شهر‌های مرزی استان کرمانشاه مثل «قصرشیرین»، «سرپل‌ذهاب» و سایر مناطق، ساکنین آن‌جا به شهر‌های همجوار مهاجرت کرده و نیازمند جا و مکان بودند. هلال‌احمر مسئولیت اسکان آن‌ها را بر عهده داشت. در سطح شهر کرمانشاه چند اردوگاه برای مهاجرین احداث کردیم که از جمله اردوگاه سراب نیلوفر، شهرک آناهیتا و مسکن جزو آن‌ها بودند. در بخش‌های مختلفی از جمله آموزش، تغذیه، پوشاک، بهداشت و سایر مسائل به وضعیت پناهندگان رسیدگی می‌کردیم. اویل، هلال‌احمر نیاز‌های اولیه آن‌ها را تامین می‌کرد و بعد‌ها وزارت کشور مسولیت اداره امور آن‌ها را بر عهده گرفت.

علاوه بر امور مهاجرین جنگی، اسکان پناهندگان عراقی هم جزو مسائلی بود که باید به آن رسیدگی می‌کردیم. آن زمان چیزی حدود ۱۲ هزار نفر از عراقی‌ها که قریب به اتفاق کُرد زبان بودند، در ایران پناهنده شده بودند. بیشتر پناهندگان عراقی در جریان بمباران شیمیایی حلبچه به ایران پناه آورده بودند. با توجه به این که جمهوری اسلامی ایران عطوفت اسلامی را در دستور کار خویش قرار داده، به همه کسانی که به کشور پناه می‌آوردند، اسکان می‌داد. مجروحین را به نقاهتگاهی در ورزشگاه آزادی انتقال دادیم و سایرین را بعد از اسکان اولیه در اطراف شهر کرمانشاه، در اردوگاه‌هایی نظیر اردوگاه قدس هرسین، اردوگاه فش کنگاور و اردوگاه سفید چقا در صحنه اسکان دادیم.

انتهای پیام/

«محترم شيخه‌پور» روایتگر پرستار بیمارستان طالقانی کرمانشاه در دوران دفاع مقدس در گفت‌وگو با خبرنگار دفاع‌پرس در خصوص گمشده ای که در بیمارستان طالقانی پیدا شد اظهار داشت: بیست و هشت اسفند سال ۱۳۶۶ بود که  شهر حلبچه توسط صدام بمباران شیمیایی شد و هزاران کودک و زن و مرد کشته شدند. آن زمان من به عنوان پرستار در بخش اورژانس بیمارستان طالقانی کار می‎کردم.

وی افزود: در یکی از آن شب‎ ها، پیرمرد نابینایی را تحویل گرفتم که خیلی لاغر و ناتوان بود. معصومیت خاصی درچهره‌اش موج می‌زد که محاسن سفیدش آن را دو چندان کرده بود. من زبانش را نمی‎ فهمیدم و کلمات وجمله‎ هایش برایم ناآشنا بود. فقط از آه و ناله‎‌های حزینش می‎ فهمیدم که چقدر غمگین است. دکتر او را ویزیت کرد؛ با وجود آزمایش‏های متعددی که از بدنش انجام دادیم، متوجه شدیم که مشکل جسمی ندارد. او فقط آرام آرام گریه می‎کرد و بدون هیچ اذیت و بهانه‎ گیری روی تختش دراز می‏ کشید. تنها کاری که از دستمان می‌آمد این بود برایش سرم غذایی وصل کنیم تا بنیه‏ اش تقویت شود. از این‌که هیچ‌کس حرف‌هایش را نمی‎ فهمید ناراحت بودیم.

این بانوی روایتگر پرستار گفت: چند روزی گذشت تا این‌که یکی از همکاران بخش ارتوپدی به طور اتفاقی به اتاقش آمد و ما مشکل را به او گفتیم. گفت: «احتمالاً لهجه‎ اش مخصوص منطقه حلبچه است؛ در بخش ما، خانم جوانی اهل حلبچه بستری است که شاید زبان او را بفهمد.»

شیخه پور افزود: تصمیم گرفتیم آن دختر را از بخش اورژانس به اتاق پیرمرد منتقل کنیم. چون پاهایش شکسته بود و به پایش وزنه آویزان بود با احتیاط آن را داخل آسانسور گذاشتیم و خیلی آرام کنار تخت پیرمرد آوردیم. از قبل به دختر موضوع را گفته بودیم. دختر در حالی که نیم‏ خیز می‏شد تا با پیرمرد حرف بزند، ناگهان فریاد زد و با صدای بلند شروع کرد به گریه کردن! صدای ضجه ‏هایش دلمان را آتش می‌‏زد!

پیرمرد با شنیدن صدای دختر جوان انگار جان تازه‏ای گرفت! به سختی از روی تخت بلند شد و با دست‎های لرزان، صورت دختر را لمس کرد و او را بوسید، این صحنه آن‌قدر تکان دهنده بود که بیماران و پرستارانی که توی اتاق بودند با پدر و دختر اشک می‎ریختند. آن دختر کسی نبود جز عزیز گم شده پیرمرد که بعد از بمباران حلبچه و آواره شدن‎شان او را گم کرده بود.

انتهای پیام/