سرویس سیاست مشرق- نشست فنی کارشناسان باهدف بررسی جزییات برنامه هسته‌ای ایران که قرار بود روز چهارشنبه در مسقط برگزار شود، بنا به پیشنهاد عمان و توافق ایران و آمریکا، به شنبه آینده با حضور روسای هیئت‌ها موکول شد.

روز گذشته اسماعیل بقایی سخنگوی وزارت امور خارجه درباره فضای مذاکرات و جابه‌جایی‌های صورت گرفته در محل و زمان گفتگوها گفته است که عمان نقش مهمی در شکل‌گیری روند مثبت مذاکرات داشته و حرفه‌ای عمل کرده است.

برخی اخبار از اتاق مذاکرات حکایت از آن دارد که نقش مسقط در طول این مذاکرات راهگشا، مثبت و همراه با ابتکار عمل‌هایی دیپلماتیک بوده و با مدل دیپلماسی ایران تطبیق دارد، این همگونی روی روند گفتگوها تأثیر داشته است.

بیشتر بخوانید:

در دور دوم مذاکرات ایران و آمریکا چه گذشت؟ / روان‌شناسی رفتارهای عجیب ویتکاف در سفارت عمان/ خط قرمزی که عراقچی از آن عبور نکرد!

در مذاکرات بیت الحیل میان عراقچی و ویتکاف چه گذشت؟ / چهار نکته درباره برخورد اطلاعاتی غیر مستقیم با آمریکایی‌ها در مسقط!

مراقبت از شنود مذاکرات در مسقط

نکته قابل‌توجه در طول این مذاکرات پخش اخبار و شایعاتی است که باهدف بالابردن انتظارات و نیز به‌هم زدن فضای متعادل شکل‌گرفته در گفتگوها صورت گرفته است، بررسی‌های فنی از شبکه‌ها و سکوهای پخش اخبار نشان می‌دهد که انتشار اخباری چون انجام مذاکرات موشکی و منطقه‌ای، از دست دادن حق غنی‌سازی، گفتگو درباره وضعیت منطقه، بازگشایی سفارت آمریکا در تهران و نیز سرمایه‌گذاری آمریکایی‌ها در ایران ازجمله شایعاتی است که با پمپاژ بالا در شبکه‌های مختلف اجتماعی داخلی و خارجی وایرال شده است.

در این اخبار یا با دادن خبرهایی با ضرب بالای منفی فضایی ترسیم‌شده است که گویی در آن‌طرف مذاکره‌کننده ایرانی و آمریکایی به توافقی نزدیک شده‌اند که دست ایران را در بسیاری از عناصر بازدارنده خود خالی کرده است، ازجمله آن شایعاتی است که در آن به این موضوع اشاره‌شده است که برد موشک‌های ایران در آینده به زیر ۳۰۰ کیلومتر رسیده و درواقع تهران ازنظر موقعیت دفاعی خلع سلاح خواهد شد، این اخبار باهدف ریزش اجتماعی و کاهش تمرکز مذاکره‌کنندگان منتشرشده است.

همچنین پخش اخباری درباره گشایش سفارت آمریکا در ایران و نیز سرمایه‌گذاری‌های سنگین پس از توافقی نیز لایه‌ای دیگر از اخباری است که به‌صورت هدفمند منتشرشده تا با بالا بردن سطح انتظارات از توافق آن را دچار قفل‌شدگی و انسداد کند.

درواقع پخش اخبار پرفشار از رسیدن به یک توافق با انتظارات بالای اقتصادی و سیاسی و نیز انتشار شایعات چندلایه از قرار گرفتن پرونده‌هایی چون موشکی و منطقه‌ای روی میز چون دو لبه یک قیچی عمل کرده و در تلاش است با دادن سیگنال‌های غلط مسیر منطقی شکل‌گرفته در گفتگوها که هدفش انتفاع ایران از مذاکره و تغییر شرایط اتمسفری موجود را تحت تأثیر قرار دهد.

آشنایی با چهار قرارگاه اصلی پخش شایعات در تهران

اما مرکز اصلی پخش این شایعات که از اساس کذب بوده اما در روزهای اخیر وایرال شده است در کجاست؟ بررسی‌ها نشان می‌دهد که ۴ گروه باانگیزه‌های متفاوت در تلاش هستند تا مذاکرات را از حالت منطقی و متعادل خود خارج کنند.

گروه یک، حزب دموکرات آمریکا و اروپایی‌ها: لایه اول واصلی مخالف برای به هم زدن تعادل گفتگوهای غیرمستقیم میان طرف ایرانی و آمریکایی برخی عناصر سیاسی نزدیک به حزب دموکرات آمریکا است که در تلاش است برجام را تنها دستاورد مشترک میان ایران و آمریکا جا بی اندازد، نمونه آن بازتاب سخنان جان کری وزیر سابق خارجه آمریکا است که خواهان بالا بردن سطح انتظارات طرف آمریکایی از گفتگو با تهران شده است.

وزیر خارجه پیشین آمریکا در مقاله‌ای مشترک با توماس کاپلنی در وال‌استریت ژورنال نوشت که در ۱۰ سال اخیر تغییرات اساسی در توازن قوا به وجود آمده و جمهوری اسلامی نیز متحمل اشتباهات ژئوپلیتیک بسیاری شده است. این امر تهران را به گوشه رینگ کشانده و بخت دستیابی ترامپ به توافق گسترده با ایران را افزایش داده است.

در بخشی از این مقاله که باهدف به هم زدن ذهنیت تیم ترامپ طراحی‌شده، آمده است:

جمهوری اسلامی اگرچه در حال حاضر با دست ضعیفی پای میز مذاکره نشسته، اما بیش از هر زمان دیگری به ساخت بمب اتمی نزدیک شده است. برخی معتقدند اکنون باید تنها بر توافق هسته‌ای جدید تمرکز کرد، اما ما بر این باوریم که امکان دستیابی به توافقی گسترده‌تر نیز وجود دارد. توافق جدید می‌تواند و باید فراتر از محدوده مذاکرات پیشین باشد.

تحلیل محتوای رفتار دموکرات‌ها نشان می‌دهد که آن‌ها در تلاش هستند در رقابت درونی با جمهوری‌خواهان خود را تنها کانال ارتباط با ایران جا انداخته تا دستاوردهای درونی برجام را برای خود حفظ کنند، در این اقدام اروپا نیز به دموکرات‌ها نزدیک بوده زیر خود را خارج از گفتگوها می‌بینند، اروپا همراه خود را عامل واسطه میان تهران و واشنگتن خوانده و حذف او از معادلات جنبه هویتی برایش دارد، این خط در داخل ایران نیز هوادارانی دارد.

گروه دوم، اخراجی‌های تیم ترامپ: در اتمسفر سیاسی آمریکا علاوه بر دموکرات‌ها لایه‌ای از عناصر اخراجی تیم امنیتی ترامپ نیز در تلاش هستند با دادن سیگنال‌های متضاد و البته همسو با دموکرات‌ها فضای همگن و تعادلی مذاکرات غیرمستقیم را به هم زده تا ترامپ در فضای داخلی آمریکا دچار تنش شود.

نمونه آن اظهارات پمپئو وزیر سابق خارجه آمریکا است که درباره توافق نوشته است:

هرگونه توافقی با جمهوری اسلامی ایران، نه‌تنها باید به‌صورت قابل راستی آزمایی، تمامی اجزای برنامه هسته‌ای این کشور را از میان بردارد، بلکه باید توانمندی موشکی بالستیک آن و همچنین حمایت از گروه‌های نیابتی تروریستی ایران در سراسر جهان را نیز نابود سازد. هر چیز کمتر از این، چیزی جز تکرار دوران اوباما نیست.

در آمریکا مایک پمپئو به‌عنوان یک فرد مطیع و نه خیلی متفکر شناخته می‌شود، ازاین‌رو نوشتن مقالات سفارشی از جانب این شخص حکایت از اختلافات درونی برخی افراد نزدیک به ترامپ دارد که از لایه درونی دولت آمریکا کنار گذاشته‌شده و استراتژی کارشکنی را پیش می‌برند، نکته جالب‌توجه هم‌راستایی این جریان رادیکال ضدایرانی با دموکرات‌ها در ایجاد تغییر بافت گفتگوها است.

گروه سوم، رژیم صهیونیستی: به‌طور طبیعی صهیونیست‌ها با هر نوع اقدام سازنده دیپلماتیک میان ایران و هر عامل خارجی مخالف بوده تا مؤلفه اقدامات رادیکال و انزوا ساز را فعال سازد، البته به نظر می‌رسد افشای جزئیاتی از برنامه‌های نظامی رژیم صهیونیستی از سوی ترامپ باهدف اعمال فشار، تعویق اقدامات نظامی و ایجاد فضای تنفس برای دیپلماسی و مذاکره صورت گرفته باشد.

پیامی که ترامپ از کاخ سفید برای بنیامین نتانیاهو فرستاد، به‌روشنی نشان‌دهنده مخالفت او با حمایت از طراحی رژیم اسرائیل علیه ایران داشت؛ مخالفتی که ریشه در ملاحظات امنیتی، منطقه‌ای و راهبردی دارد. در حال حاضر لبه تیز اقدامات تخریبی صهیونیستی با آمریکایی در منطقه در تضاد قرارگرفته است که نمونه آن در سوریه قابل روئیت است.

البته صهیونیست‌ها در تحلیل در تیم امنیتی ترامپ هوادارانی دارند، یک جناح که به رهبری مارکو روبیو، وزیر امور خارجه و مایک والتز مشاور امنیت ملی هدایت می‌شود، معتقد است مسیر دیپلماتیک به شکست خواهد انجامید و آن‌ها خواهان گزینه نظامی هستند. در مقابل، جناحی دیگر به رهبری جی دی ونس معاون رئیس‌جمهور و پیست هگست وزیر دفاع بر این باورند که استفاده از زور ریسک بسیار بالایی دارد و درنتیجه، راه‌حل دیپلماتیک را ترجیح می‌دهند.

گروه چهارم، ضدانقلاب با محوریت منافقین: سومین گروهی که با پخش اخبار جهت‌دار و نیز پمپاژ شایعات اثرگذاری کرده عناصر ضدانقلاب دل‌بسته به رفتارهای تغییر ترامپ است که خود را بازنده شرایط موجود تلقی می‌کند.

البته این دسته روی فضای مذاکرات اثر نداشته و تنها روی افکار عمومی مهندسی روانی انجام داده است، پخش شایعات درباره تیم مذاکره‌کننده، انتشار یک فایل صوتی آلوده و نیز دروغ‌پراکنی ازجمله اقدامات این گروهک تروریستی در کمپ آلبانی و نیز عوامل سلطنت‌طلب در شبکه سایبری است.

نکته قابل‌توجه آن است که هماهنگی میان ضدانقلاب بر عهده نفاق بوده و سایر اضلاع با آن هماهنگ می‌شوند، همچنین میان ضدانقلاب و برخی جریان‌های رادیکال به‌ظاهر هوادار نظام و انقلابی در این امر همپوشانی دیده می‌شود که این تعامل در رصد دقیق امنیتی و قضایی قرارگرفته و روند برخورد با آن نیز آغاز شده است.

باوجود لایه‌های متعدد گمراه‌کننده تهران نشان داده که از تجارب ارزنده برجام به‌خوبی درس گرفته است؛ ارسال پیام به مسکو و پکن، درست در زمانی که مذاکرات در اتمسفر مثبتی پیش می‌رود، نمودی از این اقدام است.

در این وضعیت نشان دادن صورتی که توافق را از خط «عقب‌نشینی» به مرحله «بازیابی» جدید برساند یک هنر است!

به گزارش مجاهدت از مشرق، «آمریکای غیرقابل‌اعتماد یعنی کشورهای بیشتری به دنبال بمب هسته‌ای خواهند رفت» این جمله کلیدی گزارش نشریه تحلیلی فارن پالیسی در توصیف سیاست‌های دولت کنونی آمریکا است.

فارن پالیسی تأکید کرده است که ایالات متحده برای بیش از ۸۰ سال از طریق «چتر هسته‌ای» خود از کشورهای مختلف اروپایی و آسیایی در برابر تهدیدات هسته‌ای محافظت کرده است.

این ضمانت‌های امنیتی واشنگتن باعث شده بود که بسیاری از کشورهای جهان از ساخت تسلیحات هسته‌ای خودداری کنند اما حالا با بازگشت ترامپ به کاخ سفید، شرایط تغییر کرده است.

متحدانی که دیگر به آمریکا مطمئن نیستند

ترامپ با اظهارنظرها و اقداماتش علیه متحدان دیرینه آمریکا یعنی اروپا و کانادا، کشورهای زیادی را به واشنگتن بی‌اعتماد کرده است.

قاره سبز در شرایط دشواری قرار گرفته است. جنگ تعرفه‌ای ترامپ و فشارهای این رئیس‌جمهور بر اروپا برای افزایش سرمایه‌گذاری‌های دفاعی تنها گوشه‌ای از تنگناهایی است که قاره سبز در آن به‌دام‌افتاده است.

روابط خوب روسیه و ترامپ نگرانی‌های اروپا در مسئله اوکراین را هم افزایش داده است. از سوی دیگر، قاره سبز در طول سالیان به تسلیحات آمریکا وابسته بوده که وضعیت دفاعی این قاره را به خطر می‌اندازد.

نشریه فارن پالیسی تصریح کرده است که این کاهش حمایت‌های واشنگتن بسیاری از کشورهای جهان را به سمت ساخت تسلیحات هسته‌ای سوق خواهد داد.

کشورهای کره جنوبی، ژاپن و عربستان سعودی در آسیا از جمله این کشورها هستند. کشورهای بزرگی مانند آلمان و لهستان در اروپا نیز به فکر گسترش برنامه‌های هسته‌ای خود افتاده‌اند.

آلمان که زمانی به‌عنوان یکی از کشورهای تحت حفاظت ایالات متحده شناخته می‌شد؛ اخیراً درباره امکان تحقیق و توسعه تسلیحات هسته‌ای خود صحبت کرده است.

همچنین برخی مقامات فرانسوی خواسته‌اند که تسلیحات هسته‌ای این کشور به طور کامل در اختیار خود فرانسه باشد و از همکاری با سایر کشورهای اروپایی در این زمینه خودداری کنند.

بی ثباتی هسته‌ای؛ پیامد حضور ترامپ

گسترش تسلیحات هسته‌ای در جهان نگرانی‌های بسیاری را به دنبال دارد. یکی از بزرگ‌ترین خطرات این است که این گسترش می‌تواند به رقابت‌های هسته‌ای و افزایش خطر حملات تروریستی و سرقت تسلیحات هسته‌ای منجر شود.

در شرایطی که کشورهای بیشتری به سمت توسعه تسلیحات هسته‌ای حرکت کنند؛ احتمال وقوع جنگ‌های هسته‌ای تصادفی یا عمدی نیز به طور چشمگیری افزایش خواهد یافت. کارشناسان هشدار داده‌اند که این مسئله جهان را به سمت بی‌ثباتی هسته‌ای سوق خواهد داد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، به نقل از میدل ایست نیوز، سال گذشته میلادی(۲۰۲۳)، کمتر از یک ماه پیش از عملیات طوفان الاقصی در ۷ اکتبر همه چیز تغییر کرد، اسرائیل و عربستان سعودی در حال مذاکره برای عادی سازی روابط بودند. پس از دهه‌ها روابط سرد، هزینه‌ای که اسرائیل باید برای صلح با عربستان پرداخت می‌کرد مسلماً بالا بود: علاوه بر تضمین‌های امنیتی ایالات متحده آمریکا و حداقل امتیازات نمادین اسرائیل در مورد حاکمیت فلسطین، مذاکره‌کنندگان سعودی خواستار دستیابی به فناوری هسته‌ای غیرنظامی بودند.

با ادامه جنگ اسرائیل و مقاومت فلسطین، در حالی که افکار عمومی عرب، از جمله خود سعودی‌ها، از کشتار مردم فلسطین به دست رژیم صهیونیستی خشمگین هستند، حتی اگر مقامات سعودی علاقه‌مند به گفت‌وگو با بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل باشند، به احتمال زیاد مذاکره برای صلح پایدار غیرممکن خواهد بود.

از آنجایی‌ که ایالات متحده به‌ چگونگی ارتقای ثبات در خاورمیانه، چه در طول جنگ غزه و چه پس از آن، می‌اندیشد، موضوع برنامه هسته‌ای عربستان سعودی مسئله مهمی است. اگر واشنگتن امیدوار است که روابط عربستان سعودی را با اسرائیل عادی کند، باید به خواسته‌های ریاض برای همکاری هسته‌ای غیرنظامی تن بدهد – تحولی که می‌تواند به طور چشمگیری تصویر امنیت منطقه را تغییر دهد.

اگرچه عربستان سعودی هنوز زیرساخت هسته‌ای قابل‌ توجهی ندارد، اما در حال ساخت یک رآکتور تحقیقاتی هسته‌ای کوچک در حومه ریاض و ساخت موشک‌های بالستیک با کمک چین است.

اگر چه عربستان سعودی ممکن است در شرایط کنونی به توسعه هسته‌ای غیرنظامی پایبند باشد، اما با توجه‌ به تهدیدهایی که در منطقه حس می‌کند، ممکن است وسوسه شود که در آینده به سمت برنامه‌های هسته‌ای نظامی حرکت کند. ایالات متحده باید برای کاهش این خطر تلاش کند که خط‌مشی دشواری برای واشنگتن است: چرا که اگر واشنگتن همکاری زیادی با سعودی‌ها نداشته باشد ممکن است حمایت عربستان برای عادی‌سازی روابط با اسرائیل را از دست بدهد و آمریکا نفوذ خود را به رقبایی مانند چین واگذار کند.

اما اگر آمریکا از برنامه غنی‌سازی هسته‌ای عربستان سعودی، بدون قید شرط ،حمایت کند آن وقت ریاض می‌تواند از این فرصت برای توسعه یک برنامه تسلیحات هسته‌ای استفاده کند؛ لذا به نظر می رسد، واشنگتن باید جاه‌طلبی‌های هسته‌ای مسالمت آمیز عربستان سعودی را بپذیرد، اما بر اقدامات قوی و مقررات سخت‌گیرانه برای جلوگیری از اشاعه تسلیحات هسته‌ای از سوی سعودی‌ها و جلوگیری از یک مسابقه تسلیحاتی منطقه‌ای پافشاری کند.

نمونه‌های گذشته مانند کره شمالی، و لیبی نشان داد که برنامه هسته‌ای غیرنظامی کشورها می‌تواند راهی برای توسعه سلاح‌های هسته‌ای باشد و این موضوع در مورد عربستان سعودی هم صدق می کند. برخورداری از فناوری‌های با کاربرد دوگانه در یک برنامه غیرنظامی، مانند قابلیت‌های غنی‌سازی، می‌تواند عربستان سعودی را قادر کند تا از طریق انحراف و پنهان‌کاری، قابلیت‌های هسته‌ای خود را به سمت کاربردهای نظامی ارتقا دهد. این قابلیت هسته‌ای نهفته می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای چانه‌زنی یا رفتار خصمانه مورداستفاده قرار گیرد.

تعدادی از عوامل؛ از جمله تمایل به تقویت امنیت ملی، بازدارندگی از دشمنان احتمالی، و افزایش نفوذ ژئوپلیتیکی می‌تواند عربستان سعودی را به‌ دستیابی به تسلیحات هسته‌ای سوق دهد، اما انگیزه اصلی احتمالاً می‌تواند رقابت‌های منطقه با همسایگان از جمله ایران باشد؛ اما در حال حاضر، به نظر می‌رسد ایران تصمیم گرفته است که گام بعدی را برندارد و برنامه هسته‌ای خود را به نظامی شدن سوق ندهد.

واشنگتن می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در اینکه آیا عربستان سعودی به سلاح هسته‌ای دست ‌یابد یا خیر، ایفا کند، اما یک سؤال اساسی باقی می‌ماند: ایالات متحده آمریکا تا کجا حاضر است از عربستان سعودی محافظت کند؟ آیا ایالات متحده به ریاض ضمانت‌های امنیتی قاطعانه‌ای مانند تعهد به‌ قرار دادن عربستان سعودی زیر چتر هسته‌ای خود می‌دهد؟ آیا آمریکا حاضر است یک اتحاد امنیتی رسمی مشابه آنچه که در اروپا یا شرق آسیا دارد با عربستان امضا کند؟ اگرچه گفت‌وگوهای مداوم در مورد یک رابطه دفاعی رسمی وجود دارد، اما توافق امنیتی بین ایالات متحده آمریکا و عربستان سعودی هنوز قطعی نیست و با نقطه نهایی فاصله زیادی دارد. به‌ویژه اینکه احتمال پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری وجود دارد.

فراتر از یک اتحاد امنیتی، آمریکا می‌تواند ریاض را به امضای «توافقنامه ۱۲۳» برای همکاری هسته‌ای وادار کند. این قراردادها نام خود را از بخشی از قانون انرژی اتمی آمریکا گرفته است که بر اساس آن امکان دسترسی به فناوری هسته‌ای غیرنظامی آمریکا در ازای تعهد صریح طرف مقابل به خودداری از تولید تسلیحات فراهم می‌کند. ایالات متحده در خصوص این توافقات به صورت موردی با ۴۷ کشور از جمله برزیل، ژاپن و ترکیه مذاکره کرده است. این توافق نامه‌ها معمولاً یک کشور را ملزم می‌کند که به پادمان های آژانس بین المللی انرژی اتمی پایبند باشد، سطح غنی‌سازی را محدود کند و سوخت هسته‌ای مصرف شده را به ایالات متحده بازگرداند تا از بازفرآوری مواد تسلیحاتی جلوگیری کند. شاه بیت طلایی توافقنامه ۱۲۳ ممنوعیت کامل غنی‌سازی است.

با این‌حال، یکی از موانع چنین توافقی، تمایل ریاض به غنی‌سازی اورانیوم در داخل برای تولید برق هسته‌ای، به‌جای تکیه بر اورانیوم غنی شده در خارج است. اگر ایالات متحده قادر به مذاکره در مورد ممنوعیت کامل غنی‌سازی نباشد و تمایلی به دادن امتیازات دیگر نداشته باشد، ممکن است عربستان سعودی برای کمک به فناوری هسته‌ای به کشورهای دیگر مانند چین متوسل شود که منجر به ازبین‌رفتن شفافیت در مورد فعالیت‌ها و تأسیسات هسته‌ای این کشور و ازدست‌رفتن نفوذ ایالات متحده خواهد شد.

بنابراین، برای جلوگیری از چرخش عربستان به چین، ایالات متحده آمریکا ممکن است نیاز به مصالحه داشته باشد. واشنگتن می‌تواند پیشنهاد ساخت تأسیسات غنی‌سازی اورانیوم در عربستان سعودی را بدهد که به ریاض اجازه می‌دهد تا کنترل بیشتری بر زنجیره تأمین سوخت هسته‌ای خود و کاهش وابستگی آن به تأمین‌کنندگان خارجی داشته باشد. ایالات متحده همچنان می‌تواند بر تدابیر محکم برای جلوگیری از توسعه برنامه نظامی عربستان سعودی پافشاری کند. برای مثال، می‌تواند تقاضا کند که هر تأسیسات غنی‌سازی، توسط متخصصین آمریکایی اداره شود یا سازوکار خاموش‌کردن از راه دور را نصب کند. اما واشنگتن باید در مورد چنین مفادی چشم‌انداز روشنی داشته باشد: این اقدامات مطمئناً خطر گسترش سلاح‌های هسته‌ای عربستان را کاهش می‌دهد، اما آنها را از بین نمی‌برد.

ضرورت دارد که آمریکا از همان ابتدا برای محدودکردن توانایی عربستان سعودی برای توسعه برنامه تسلیحات هسته‌ای، تلاش کند. واشنگتن نمی‌تواند تأخیر را تحمل کند.

به‌عنوان جایگزینی برای غنی‌سازی عربستان، واشنگتن می‌تواند عرضه مطمئن اورانیوم غنی‌شده را برای رآکتورهای عربستان تضمین کند و نیاز این کشور به تأسیسات غنی‌سازی داخلی را از بین ببرد. احتمالات؛ از تعلیق طولانی‌مدت غنی‌سازی داخلی عربستان تا فعالیت تأسیسات غنی‌سازی زیر نظر متخصصین ایالات متحده به‌جای پرسنل سعودی، همچنین تا مکانیسم‌های خاموش‌کردن از راه دور در صورت تصاحب احتمالی، متغیر است.

واشنگتن می‌تواند ممنوعیت غنی‌سازی را به‌عنوان بخشی از همکاری دفاعی دوجانبه شرط کند. این می‌تواند به شکل یک ممنوعیت رسمی امضا شده توسط ریاض، یا یک سند تکمیلی غیرالزام‌آور همراه با یک توافق رسمی باشد که حاوی یک ماده اضافی است که در آن عربستان سعودی موافقت می‌کند زیرساخت چرخه سوخت را ایجاد نکند.

این رویکرد به ریاض اجازه می‌دهد تا حق فنی غنی‌سازی را حفظ کند، اما از قبل موافقت می‌کند که از آن استفاده نکند. با توجه‌ به تهدیدها در منطقه، تقویت توافق امنیتی ایالات متحده و عربستان سعودی همچنان اولویت اصلی عربستان و عاملی برای محدودکردن جاه‌طلبی‌های هسته‌ای آن خواهد بود.

سیاست‌گذاران آمریکایی باید به همتایان سعودی خود بر مزیت‌های فناوری رآکتورهای آمریکایی نسبت به فناوری چین و روسیه تأکید کنند و بر مزایای فنی و پایبندی به استانداردهای ایالات متحده آمریکا برای برنامه‌های هسته‌ای و تقویت شفافیت، تأکید کنند. آنها همچنین باید از عربستان بخواهند تا به حفظ نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین ،که مشخصه آن هنجارها و همکاری است، متعهد باشد. اگر واشنگتن نتواند به ریاض پیشنهادی قانع‌کننده بدهد، خطر ازدست‌دادن هرگونه نفوذ بر توانایی‌های هسته‌ای عربستان سعودی وجود خواهد داشت.