بنی صدر

سرتیپ دوم پاسدار «بهروز خوشبخت» مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس استان کرمانشاه در گفت‌وگو با خبرنگار دفاع‌پرس، در مراسم چهل و یکمین سالگرد شهادت خلبان «علی اکبر قربان شیرودی» که در یادمان این شهید والامقام در روستای زرین جوب شهرستان سرپل ذهاب برگزار شد، اظهار داشت: این شهید والامقام با شروع جنگ تحمیلی در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ به منطقه کرمانشاه رهسپار شد که در جریان یکی از مأموریت‌های خود با سرپیچی از فرمان بنی‌صدر مبنی بر تخلیه پادگان و انهدام انبار مهمات منطقه، به همراه دو خلبان همفکر خود و با دو هلیکوپتری که در اختیار داشتند، در طول ۱۲ ساعت پرواز بی‌نهایت حساس و خطرناک که وی به عنوان تنها موشک انداز پیشاپیش دو خلبان دیگر به قلب دشمن یورش برد، توانست مهمات دشمن را درهم کوبیده و خسارات سنگینی بر دشمن وارد آورد.

سردار خوشبخت گفت: شجاعت و ابتکار عمل این شهید نه تنها در سراسر کشور، بلکه در تمام خبرگزاری‌های مهم جهان منعکس شد. بنی‌صدر برای حفظ ظاهر دو هفته بعد به او ارتقا درجه داد، اما وی درجه تشویقی را نپذیرفت و تنها خواسته‌اش را دیدار با حضرت امام و بیان کارشکنی‌های بنی‌صدر و بی‌تفاوتی برخی از فرماندهان اعلام کرد.

مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس کرمانشاه افزود: شهید شیرودی بالاترین ساعت پرواز در جنگ را در جهان داشت و با بیش از ۴۰ بار سانحه و بیش از ۳۰۰ مورد اصابت گلوله به هلی‌کوپترش، باز سرسختانه می‌جنگید. شیرودی پس از چند هزار مأموریت هوایی و انجام بالاترین پرواز‌های جنگی در دنیا و نجات یافتن از ۳۶۰ خطر مرگ سرانجام در آخرین عملیات پروازی خود (۸ اردیبهشت ۱۳۶۰) در منطقه بازی دراز، هنگامی که عراق لشکری زرهی با ۲۵۰ تانک و با پشتیبانی توپخانه و خمپاره‌انداز و چند فروند جنگنده روسی و فرانسوی، برای بازپس گیری ارتفاعات «بازی دراز» به سوی سرپل‌ذهاب گسیل داشته بود، به مقابله با آنان پرداخت و پس از انهدام چندین تانک از پشت سر مورد اصابت گلوله تانک قرار گرفت و به شهادت رسید.

وی با تاکید بر اینکه خواستن، توانستن است، بیان داشت: جوانان باید با تکیه بر آرمان‌های اسلامی ایرانی و الگوپذیری از شهدای والامقام، بتوانند کشور را از تفرقه‌پراکنی دشمنان حفظ کنند.

مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس استان کرمانشاه با اشاره به روایتی از امام علی (ع) که قیمت هر انسان را به اندازه همت و عقل دانستند، خاطرنشان کرد: شهدای انقلاب اسلامی از جمله شهید شیرودی، شهید دوران و دیگران به این اصل در زندگی خود به خوبی عمل کردند و امروز نیز شما جوانان باید در محیط خدمتی و زندگی پیش روی خود، تعقل و تدبر کافی را داشته باشید.

انتهای پیام/

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، جنگ هشت‌ساله در حالی بر ما تحمیل شد که انقلاب اسلامی ایران تازه به پیروزی رسیده بود و هنوز پایه‌های نظام جمهوری اسلامی مستحکم نشده و نیروهای مسلح نیز هنوز سازماندهی مناسبی نداشتند؛ در ارتش به‌دلیل این‌که عده‌ای از وابستگان به حکومت پهلوی محاکمه شده، عده‌ای از آن‌ها فرار کرده و عده‌ای از این افراد نیز تسویه شده بودند، هنوز انسجام مستحکمی وجود نداشت. همچنین سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و بسیج نیز تازه تشکیل شده بودند و هنوز نیروهای آن به‌صورت کامل سازماندهی نشده بودند. در چنین شرایطی بود که قائله‌هایی نظیر ترکمن‌صحرا و کردستان و… نیز در کشور به‌وقوع پیوسته و نیروهای مسلح، برای تأمین امنیت کشور، در حال مقابله با تجزیه‌طلبان و ضدانقلاب بودند.

«محمد نخستین» یکی از رزمندگان دوران دفاع مقدس است که از همان روزهای ابتدایی جنگ تحمیلی، به‌عنوان نیروی مردمی به جبهه‌ها اعزام و در ستاد جنگ‌های نامنظم سازماندهی شد؛ بر این اساس، به‌دلیل این‌که وی در عملیات آزادسازی سوسنگرد حضور داشته است، به‌مناسبت سالروز برگزاری این عملیات، با وی گفت‌وگویی را انجام داده‌ایم که ماحصل این گفت‌وگو، پیش از این منتشر شد؛ اما وی در ادامه گفت‌وگوی خود با خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، به بیان وضعیت ابتدایی جنگ تحمیلی از دیدگاه خود پرداخته است که در ادامه، این بخش از گفت‌وگو با «محمد نخستین» را می‌خوانید.

دفاع‌پرس: به‌طور کلی وضعیت جبهه‌ها در ابتدای جنگ تحمیلی چگونه بود؟

وضعیت در ابتدای جنگ تحمیلی، به این صورت نبود که اغلب مردم این‌روز‌ها برداشت می‌کنند؛ چراکه مردم صحنه‌هایی را می‌بینند که مثلاً آقای «صادق آهنگران» نوحه‌هایی نظیر «ای لشکر صاحب‌زمان (عج) آماده‌باش، آماده‌باش» را می‌خواند و نیرو‌ها و امکانات، همگی به صف شده است؛ درحالی که در ابتدای جنگ تحمیلی، مثلاً ما ۳۰ نفر در مقابل یک تیپ رزهی بعثی‌ها بودیم و ارتش آمادگی لازم را هنوز نداشت و سپاه هم در کردستان و… بود و در خوزستان، فقط کمیته‌هایی بودند که پایگاه‌هایی داشتند؛ وگرنه نیروی زیادی در ابتدای جنگ وجود نداشت.

شهید چمران یک‌بار در مجلس شورای اسلامی سخنرانی کرد. وقتی به او گفته بودند که چرا ارتش سازماندهی مناسبی ندارد، گفته بود که بیش از ۱۲ هزار نفر، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران از ارتش تسویه شدند که بیشتر آن ها نیروهای کلیدی آن بودند.

دفاع‌پرس: به‌طور کلی عملکرد بنی‌صدر در ابتدای جنگ تحمیلی، چه تأثیری در روند جنگ داشت؟

«بنی‌صدر» هم خودخواه بود و مشاورین جنگی خود را از افراد خودخواه انتخاب کرد. این‌که می‌گویند بنی‌صدر به جبهه‌ها خیانت کرد، به نظر من او به‌دنبال خیانت نبود؛ بلکه به‌دنبال این بود تا در جنگ پیروز شود و این پیروزی را به‌صورت یک گرز بر سر رقبای خود بزند و بگوید که من فاتح جنگ هستم؛ اما مشاورین وی افرادی بودند که پس از پیروزی انقلاب اسلامی از ارتش تسویه شده بودند؛ برای همین «بنی‌صدر» معتقد بود که جوانان به حرف او گوش نمی‌دهند و یکی از دلایل شکست عملیات ۲۸ صفر که ما عقب‌نشینی کردیم و لشکر ۱۶ نیز به‌طورکلی از بین رفت نیز همین بود؛ چراکه بنی‌صدر اشتباه محاسباتی و در کار نظامی‌ها دخالت کرد. او بدون این‌که چیزی از موضوعات نظامی بداند، وقتی یک نیرو زیر آتش فریاد می‌زد و کمک می‌خواست، فکر می‌کرد که موضوع مانند یک آتش‌سوزی خانه است که ساکنان آن باید بیرون بیایند؛ بنابراین گفته بود که عقب‌نشینی کنید.

آن‌موقع شهید چمران همه نیروهای اردوگاه‌ها را سوار بر خودرو کرد و به خط مقدم فرستاد که من هم نیز جزو این افراد بودی. ارتش بعث عراق در این شرایط از هویزه به‌سمت اهواز حرکت کرد و ما یک‌ماه تمام در جاده هویزه با ارتش بعث عراق درگیر بودیم و هرروز شهید می‌دادیم.

دفاع‌پرس: وضعیت تجهیزات ما در مقابل ارتش بعث عراق چگونه بود؟

تجهیزات ما نیز در حقیقت در مقابل ارتش بعث عراق خیلی پایین‌تر بود. ما تجهیزات داشتیم؛ اما همان‌طور که گفتم، ۱۲ هزار نفر از ارتش تسویه شده بودند. یک‌عده اعدام شده و برخی نیز فرار کرده بودند. همچنین تجهیزاتی که ما داشتیم، ۹۹ درصد آن‌ها غربی بودند؛ لذا غربی‌ها هم تجهیزات و قطعات به ما نمی‌دادند.

از سویی دیگر، ارتش بعث عراق اغلب تانک‌های ما را با موشک «مالیوتکا» هدف قرار می‌داد؛ این درحالی است که پس از گذشت یک‌سال از جنگ تحمیلی، یعنی سال ۱۳۶۰ ما دیده بودیم که خودمان از این موشک‌ها داریم! به این صورت که قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، شاه به شوروی گاز فروخته بود و شوروی نیز در ازای آن، به ما نفربرهایی داده بود که به موشک «مالیوتکا» مجهز بود؛ اما چون آمریکایی‌ها خیلی در ایران نفوذ داشتند، همه آن‌ها را به انبارها برده و درب انبارها را نیز پلمپ کرده بودند!

همچنین راکت‌انداز‌های ۲۴۰ حدوداً نزدیک عملیات مسلم‌بن‌عقیل به‌کارگیری شد، وقتی ما گفتیم که این تجهیزات تا کنون کجا بوده است؟ گفته بودند که ما اصلاً نمی‌دانستیم که این‌ها را داریم! حتی یک درجه‌دار اخراجی ارتش گفته بود که من یک انبار را می‌شناسم که پر از گلوله توپ است، وقتی به این انبار رفته بودند، دیده بودند که میلیون‌ها گلوله توپ در آن وجود دارد.

انتهای پیام/ ۱۱۳