بن سلمان

سرویس جهان مشرق – مذاکرات میان ایران و عربستان رفته‌رفته حالت علنی‌تر و رسمی‌تر به خود می‌گیرند و نوید بسته شدن یکی از روزنه‌های مهم نفوذ خارجی برای القای اختلافات منطقه‌ای را می‌دهند. همزمان با تأکیدهای متعدد دولت رئیسی بر اولویت برقراری و بهبود روابط با همسایگان در مقابلِ امید بستن به قدرت‌های خارجی، و به‌ویژه غربی، برای حل مشکلات منطقه، کشورهای عربی که طی سال‌های اخیر در نتیجه‌ی تحلیل اشتباه از تحولات منطقه و همچنین تحریک و تشویق کشورهایی مانند آمریکا، روابط خود با ایران را به هم زده بودند، اکنون کم‌کم به این نتیجه می‌رسند که مؤثرترین راه برای برقراری ثبات دائم در منطقه، اصلاح روابط با همسایه‌ی قدرتمند و بانفوذشان است.

اندیشکده‌ی روسی «نیو ایسترن آوت‌لوک» اخیراً طی گزارشی در همین‌باره تحت عنوان «تغییر ائتلاف‌ها در خلیج فارس[۱]» توضیح می‌دهد که چگونه به‌رغم سفر خاورمیانه اخیر جو بایدن و ملاقات وی با سران کشورهای عربی در «نشست امنیت و توسعه» در جده، رئیس‌جمهور آمریکا دست از پا درازتر به کشورش بازگشت و اعراب خلیج فارس عملاً به او فهماندند دیگر تضمین‌های امنیتی واشینگتن را باور ندارند. آن‌چه در ادامه می‌خوانید، مهم‌ترین نکات گزارش نیو ایسترن آوت‌لوک است.

تصویر خوش‌وبشِ «مُشتی» جو بایدن (چپ)، رئیس‌جمهور آمریکا، و محمد بن‌سلمان (راست)، ولی‌عهد سعودی، طی سفر اخیر بایدن به عربستان، در رسانه‌های آمریکایی بسیار جنجال‌برانگیز شد. بایدن پیش از این وعده داده بود بن‌سلمان را به خاطر صدور دستور قتل «جمال خاشقجی» خبرنگار منتقد سعودی در ترکیه، منزوی و منفور خواهد کرد. (+)

لازم به ذکر است که مشرق صرفاً جهت اطلاع نخبگان و تصمیم‌گیران عرصه سیاسی کشور از رویکردها و دیدگاه‌های محافل رسانه‌ای-اندیشکده‌ای بین‌المللی این گزارش را منتشر می‌کند و دیدگاه‌ها، ادعاها و القائات این گزارش‌ لزوماً مورد تأیید مشرق نیست.

شکست سفر جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا، به خاورمیانه و ناتوانی دولتش در ایفای هرگونه نقش واقعی‌ای در حل مشکلات کنونی این منطقه، فرآیندهای جدیدی را در جهان عرب آغاز کرده و عزم اعراب را برای سازماندهی روابط متقابلشان با کشورهای دیگر طبق صلاحدید خودشان، جزم نموده است. شاید قابل‌توجه‌ترین نمونه از این عزم، مذاکرات (هرچند هنوز در سطح غیررسمی) میان دو قدرت اصلی (و تا همین اواخر، دو رقیب سرسخت) منطقه، یعنی عربستان و ایران، باشد.

ناصر کنعانی، سخنگوی وزارت خارجه‌ی ایران، اخیراً اعلام کرد محمد بن‌سلمان، ولی‌عهد سعودی، پیشنهاد کرده است که دور بعدی مذاکرات دو کشور به صورت علنی و در سطح رسمی انجام شود. بن‌سلمان از ایران خواست با کشورهای عربی منطقه همکاری نماید و در امور دیگر کشورها دخالت نکند. ولی‌عهد سعودی طی سخنانی درباره‌ی وضعیت کلی منطقه‌ی خلیج فارس گفت: «از ایران، به عنوان یک کشور همسایه، می‌خواهیم… با کشورهای منطقه همکاری کند تا با پایبندی به اصول مشروعیت بین‌المللی، عدم مداخله در امور داخلی سایر کشورها، همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، و عمل به تعهداتش در این زمینه، بخشی از این چشم‌انداز [برای آینده‌ی منطقه] باشد.»

«ناصر کنعانی» سخنگوی وزارت خارجه‌ی ایران (تصویر بالا)، اخیراً از اظهار تمایل محمد بن‌سلمان، ولی‌عهد سعودی، به برگزاری مذاکرات میان تهران و ریاض در سطح رسمی خبر داد. (+)

در همین راستا، فؤاد حسین، وزیر خارجه‌ی عراق، به خبرگزاری عراقی «رووداو» گفت که پس از پنج دور نشست غیرعلنی، با کمک پارلمان عراق، میان عربستان و ایران، دو کشور بر سر برگزاری اولین نشست دوجانبه‌ی علنی در سطح وزرای خارجه در بغداد به توافق رسیده‌اند. البته حسین به زمان برگزاری این دیدار اشاره‌ای نکرد. از سوی دیگر، جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا و تعدادی از رهبران عرب، از جمله مصطفی الکاظمی، نخست‌وزیر عراق، اخیراً در «نشست امنیت و توسعه» در جده شرکت کردند، اما این رویداد موفقیت‌آمیز نبود [جزئیات بیش‌تر].

در همین‌باره بخوانید:

›› وال‌استریت‌ژورنال: سفر خاورمیانه‌ای بایدن بدتر از آبروریزی بود

کنعانی، سخنگوی وزارت خارجه‌ی ایران، همچنین گفت فؤاد حسین، وزیر خارجه‌ی عراق، اخیراً طی گفت‌وگوی تلفنی با همتای ایرانی‌اش حسین امیرعبداللهیان، از استقبال محمد بن‌سلمان از برگزاری مذاکرات سیاسی و عمومی میان ایران و عربستان در جده خبر داده است. در عین حال کنعانی می‌گوید: «این نشانه‌ی دلگرم‌کننده‌ای است و ما معتقدیم با توجه به عزم دو طرف برای برداشتن گام‌های عملی و حرکت رو به جلو، اکنون امکان برگزاری نشست بعدی در سطح رسمی سیاسی در بغداد وجود دارد. ما اطمینان داریم که این دیدار گامی چشم‌گیر و مهم در جهت احیای روابط میان دو کشور خواهد بود.»

چنان‌که خوانندگان نیز احتمالاً به یاد دارند، این مذاکرات آوریل ۲۰۲۱ در بغداد آغاز شد و از آن زمان تا کنون به شکل مقطعی ادامه داشته است. دور اخیر غیرمحرمانه‌تر از دورهای قبلی بود و رسانه‌های ایرانی عکسی از مصطفی الکاظمی، نخست‌وزیر عراق، را در میان مذاکره‌کنندگان ایرانی و سعودی منتشر کردند. ریاست هیأت ایرانی را سعید ایروانی، از اعضای شورای عالی امنیت ملی ایران که اخیراً به عنوان سفیر این کشور در سازمان ملل منصوب شد، به عهده داشت؛ در حالی که ریاست گروه مذاکره‌کننده‌ی سعودی به عهده‌ی خالد الحمیدان، رئیس اداره‌ی اطلاعات عمومی عربستان بود. ایران طی هفته‌های اخیر بارها اعلام کرده است که آماده تجدید مذاکرات با هدف از سرگیری روابط میان دو کشور در آینده نزدیک است. ریاض سال ۲۰۱۶ پس از حمله‌ی مردم به سفارت عربستان در تهران در پی اعدام «نمر باقر النمر» روحانی شیعه‌ی سعودی، روابط دیپلماتیک خود را با تهران قطع کرده است.

(از راست) «سعید ایروانی» سفیر ایران در سازمان ملل، «مصطفی الکاظمی» نخست‌وزیر عراق، و «خالد الحمیدان» رئیس اداره‌ی اطلاعات عمومی عربستان، در حاشیه‌ی مذاکرات میان هیأت‌های ایرانی و سعودی در بغداد (+)

برقراری مجدد روابط دیپلماتیک میان عربستان و ایران به طور قطع منجر به بازچینش قدرت‌ها در خاورمیانه و کاهش چشم‌گیر نفوذ آمریکا و اتحادیه‌ی اروپا در این منطقه خواهد شد. به احتمال زیاد، به همین دلیل هم هست که غرب به طور مستمر تلاش می‌کند میان سعودی‌ها و ایرانی‌ها تفرقه بیندازد؛ به‌ویژه با تأکید بر اختلافات مذهبی میان این دو، که البته تا پیش از حوادث سال ۲۰۱۶ مشکل خاصی ایجاد نکرده بودند. واشینگتن یک‌باره به متخصص مسائل اسلام تبدیل شد و مفصلاً درباره‌ی به‌اصطلاح «دشمنی باستانی» میان شیعه و سُنی صحبت کرد. این در حالی است که دولت فعلی آمریکا صرفاً به عنوان بخشی از سیاست خو در منطقه‌ی خلیج فارس با برگ اختلافات مذهبی بازی می‌کند. جو بایدن در اجلاس جده، همچنین پیشنهاد تشکیل نسخه‌ای عربی از ناتو را نیز مطرح کرد؛ پروژه‌ای که بایدن امیدوار است در آینده آن را ارتقا دهد. این ناتوی عربی از منافع غرب حمایت خواهد کرد و با ایران دشمن خواهد بود. با این حال، به‌استثنای اردن (که به‌شدت به آمریکا وابسته است)، کشورهای عرب خلیج فارس از این پیشنهاد خیال‌بافانه استقبال گرمی نکردند. دلایل متعددی هم برای این مسئله وجود دارد.

به دلایل جغرافیایی، آمریکا و همچنین اسرائیل از تیررس موشک‌های ایران خارج هستند، اما اگر کار به درگیری مستقیم میان آمریکا و ایران برسد، کشورهای خلیج فارس بین دو یا حتی سه منبع آتش گرفتار خواهند شد و در برابر حملات راکتی از سه جهت آسیب‌پذیر خواهند بود: عراق در شمال، جایی که پایگاه‌های نظامی شیعیان طرفدار ایران قرار دارند؛ یمن در جنوب؛ و مستقیماً از ایران در شرق. رهبران عرب با اطلاع از این‌که پدافندهای موشکی ساخت آمریکا در حال حاضر قادر به محافظت از متحدان واشینگتن نیستند (چنان‌که حملات موشکی منظم به ابوظبی و عربستان نشان داده)، علاقه‌ی خاصی به پیوستن به گروه پیشنهادی آمریکا نشان نمی‌دهند و تا کنون این نظریه را رد کرده‌اند. به‌رغم امیدهای واشینگتن، کشورهای عربی (که اتفاقاً به نظر می‌رسد از کشورهای اروپایی عمل‌گراتر هستند) حاضر نیستند با خصومت با همسایه‌ی قدرتمندشان، به خودشان ضرر بزنند. به این ترتیب، در شرایط موجود، آمریکا نمی‌تواند انتظار جدی‌ای داشته باشد که هیچ‌یک از این کشورها فریب پیشنهادش را بخورند.

در همین‌باره بخوانید:

›› هزینه‌های کوچ از خاورمیانه/ متحدان آمریکا در بحران اوکراین طرف روسیه هستند

بنابراین، در حال حاضر، منطقه‌ی خلیج فارس در کش‌وقوس یک درگیری اعلام‌نشده اما تلخ قرار دارد که نه‌تنها آینده‌ی خود منطقه، بلکه آینده‌ی کل جهان عرب را تعیین خواهد کرد؛ درگیری‌ای که محمد بن‌سلمان، ولی‌عهد و پادشاه آینده‌ی سعودی، در خط مقدم آن قرار دارد. از طرفی، بن‌سلمان به دنبال این است که خود را رهبر واقعیِ نه‌تنها کشورهای خلیج فارس، بلکه کل جهان عرب، معرفی کند. از طرف دیگر، موضع ایران بر هیچ‌کس پوشیده نیست: این کشور به دنبال رها کردن کل منطقه از سلطه‌ی جهان غرب و برقراری روابط دوستانه مبتنی بر حسن نیت متقابل میان کشورهای منطقه است. مقامات ایرانی بارها این آرزو را ابراز کرده‌اند و به‌رغم تحریم‌های فلج‌کننده‌ای که توسط غرب علیه آن‌ها وضع شده، تمام تلاششان را برای بازگرداندن روابط عادی و همسایه‌وار با همه‌ی کشورهای خلیج فارس و جهان عرب انجام داده‌اند.

دولت ایران با آگاهی از این‌که این کشور در مرحله‌ی حساسی از توسعه‌ی خود قرار دارد و مسیر آینده‌اش تا حد زیادی در نتیجه‌ی تصمیم‌هایی تعیین می‌شود که امروز اتخاذ می‌کند، هرچه در توان دارد، به کار بسته تا روابطش را با عربستان به حالت عادی بازگرداند. روحانیون ایران همچنین تلاش می‌کنند جو بایدن را در مذاکرات هسته‌ای کنونی تحت فشار قرار دهند تا جایگاه خود را بهبود ببخشند. به عنوان بخشی از همین کارزار، طی ماه‌های اخیر بیانیه‌های متعددی از سوی مقامات ایرانی درباره‌ی پیشرفت‌های فنی در برنامه‌ی تحقیقات هسته‌ای این کشور منتشر شده است.

به عنوان نمونه، کمال خرازی، [رئیس شورای راهبردی روابط خارجی ایران و] مشاور ارشد آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر ایران، اخیراً در مصاحبه با شبکه‌ی تلویزیونی قطری «الجزیره» گفت ایران از نظر فنی توانایی ساخت بمب هسته‌ای را دارد، اما هنوز [چنین تصمیمی نگرفته و] خود را متعهد به برداشتن چنین گامی نکرده است. خرازی طی این مصاحبه، یک روز پس از پایان سفر جو بایدن به اسرائیل و عربستان که رئیس‌جمهور آمریکا در آن قول داده بود ایران را از «دستیابی» به سلاح هسته‌ای باز دارد، به الجزیره گفت: «ایران امکانات فنی برای تولید بمب هسته‌ای را دارد، اما هیچ تصمیمی از سوی ایران برای ساخت چنین سلاحی اتخاذ نشده است.»

«کمال خرازی» وزیر خارجه‌ی سابق و رئیس کنونی شورای راهبردی روابط خارجی ایران، می‌گوید تهران در آستانه‌ی تبدیل به یک قدرت هسته‌ای است و به‌راحتی می‌تواند ظرفیت بالقوه‌ی ساخت سلاح هسته‌ای را به توان بالفعل تبدیل کند، اما تا این لحظه چنین تصمیمی را اتخاذ نکرده است. (+)

اظهارات خرازی که به‌وضوح به تأیید رهبر جمهوری اسلامی رسیده‌اند، مورد نادری از اذعان مقامات ایرانی به این مسئله است که شاید تهران به دنبال تولید سلاح هسته‌ای باشد؛ احتمالی که ایرانی‌ها همیشه آن را رد کرده‌اند. کمال خرازی در این‌باره توضیح داد: «ما در عرض چند روز توانستیم اورانیوم را تا ۶۰ درصد غنی‌سازی کنیم، و به‌راحتی می‌توانیم اورانیوم ۹۰ درصد نیز تولید کنیم[۲]…» لازم به توضیح است که ایران در حال حاضر اورانیوم با غنای ۶۰ درصد تولید می‌کند که بسیار بالاتر از سقف تعیین شده در توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ با آمریکاست. برای ساخت بمب هسته‌ای به اورانیوم با غنای ۹۰ درصد نیاز است.

با توجه به وضعیت هسته‌ای ایران، نظام‌های پادشاهی عربی تمایلی به انجام کاری ندارند که دشمنی این همسایه‌یشان را برانگیزد. البته در حال افزایش مشارکت خود در سامانه‌ی دفاع موشکی مشترک با آمریکا و اسرائیل که برای مقابله با تهدیدات ایران طراحی شده، هستند، چراکه اگر بدترین سناریو محقق شود و آمریکا از نیروی نظامی علیه ایران استفاده کند (گزینه‌ای که جو بایدن آن را «آخرین راه‌حل» توصیف کرده) و ایران با حملات موشکی واکنش نشان دهد، این سامانه برای دفاع از این کشورها ضروری خواهد بود. با این حال، محمد بن‌سلمان از سوی دیگر، به دنبال بهبود روابط با ایران است، به این امید که در صورت وقوع جنگ، او و کشورش بتوانند از سیلی که اطرافشان را فرامی‌گیرد، در امان بمانند.

سرویس جهان مشرق – بسیاری از رسانه‌های آمریکایی، حتی حامیان حزب دموکرات و جو بایدن، نماینده‌ی این حزب در کاخ سفید، اولین سفر خاورمیانه‌ای بایدن در نقش رئیس‌جمهور آمریکا را یک شکست در زمینه‌ی سیاست خارجی توصیف کرده‌اند. بایدن در فلسطین اشغالی دستاورد قابل‌عرضه‌ای نداشت و در عربستان عملاً عکسِ نتیجه‌ای را گرفت که امیدوار بود بگیرد. روزنامه‌ی آمریکایی وال‌استریت‌ژورنال طی گزارشی تحت عنوان «سفر بایدن به عربستان بدتر از آبروریزی بود[۱]» به طور خاص به بخش دوم از سفر بایدن پرداخته و آن را یک گام به عقب دانسته است.

گزارش وال‌استریت‌ژورنال این‌گونه شروع می‌شود:

ملاقات رهبران کشورهای مهم، معمولاً ارزش برگزاری را دارد؛ حتی اگر هیچ نتیجه‌ی فوری‌ای نداشته باشد. با این وجود، موارد استثنایی هم وجود دارد. یکی از این موارد استثنا ملاقات سال ۱۹۳۸ «نِویل چمبرلین» با هیتلر در مونیخ بود. [چمبرلین، نخست‌وزیر بریتانیا بین سال‌های ۱۹۳۷ و ۱۹۴۰ بود که بیش‌تر به خاطر سیاست مسامحه‌آمیز و به‌ویژه امضای «توافقنامه‌ی مونیخ» با هیتلر شهرت داشت.] و یک مورد دیگر، نشست اخیر پرزیدنت بایدن با محمد بن‌سلمان، ولی‌عهد سعودی. بیست‌وچهار حضور بایدن در جده، تحت‌الشعاع عکس‌های مُشت‌به‌مشت زدنِ رئیس‌جمهور آمریکا با رهبر واقعی نظام پادشاهی‌ای قرار گرفت که آقای بایدن آن را «منفور» توصیف کرده بود.

تصویر خوش‌وبشِ «مُشتی» جو بایدن (چپ)، رئیس‌جمهور آمریکا، و محمد بن‌سلمان (راست)، ولی‌عهد سعودی، در رسانه‌های آمریکایی بسیار جنجال‌برانگیز شده و بایدن به خاطر دیدارش با بن‌سلمان که شواهد نشان می‌دهند  دستور قتل وحشیانه‌ی «جمال خاشقجی» خبرنگار منتقد سعودی در ترکیه، را صادر کرده، به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفته است. (+)

خبرگزاری‌های مختلفی در آمریکا خوش‌وبشِ «مُشتی» بایدن با محمد بن‌سلمان را به باد انتقاد گرفته‌اند: سی‌ان‌ان آن را «فاجعه[۲]» خواند و واشینگتن‌پست (روزنامه‌ای که «جمال خاشقجی» خبرنگار منتقد سعودی که به دستور بن‌سلمان کشته شد، برای آن کار می‌کرد) در یکی از یادداشت‌هایش اقدام بایدن را «خیانت احمقانه[۳]» توصیف کرد. لازم به ذکر است که سفر رئیس‌جمهور آمریکا به عربستان آن‌قدر حساسیت‌برانگیز بود که خودِ بایدن در آستانه‌ی سفرش به خاورمیانه طی یادداشتی در واشینگتن‌پست دلایلش برای سفر به عربستان را تشریح کرده بود[۴]. با این وجود، منتقدان می‌گویند اقدام بایدن نقطه‌ی مقابل وعده‌های انتخاباتی اوست که گفته بود عربستان را به یک کشور منفور و منزوی تبدیل خواهد کرد.

«جمال خاشقجی» خبرنگار منتقد سعودی بود که در کنسولگری عربستان به شکلی وحشیانه کشته و بدنش قطعه‌قطعه شد. (+)

 اصلی‌ترین دلیل بایدن برای دادن آن وعده و عمده‌ی انتقادها از رئیس‌جمهور آمریکا به خاطر نقش محمد بن‌سلمان، ولی‌عهد سعودی که به خاطر اوضاع جسمی پدرش عملاً پادشاه این کشور نیز محسوب می‌شود، در صدور دستور قتل وحشیانه‌ی «جمال خاشقجی» خبرنگار منتقد سعودی در ترکیه است. بایدن که خودش دستور انتشار گزارش‌های قبلاً محرمانه‌ی نهادهای اطلاعاتی آمریکا درباره‌ی دست داشتن بن‌سلمان در قتل خاشقجی را داده، حدود یک ماه پیش از سفر به خاورمیانه در گفت‌وگو با خبرنگاران تأکید کرده بود که با محمد بن‌سلمان دیدار دوجانبه و خصوصی نخواهد داشت. گزارش مشرق درباره‌ی قتل وحشیانه‌ی خاشقجی را از این‌جا بخوانید.

توئیت «خدیجه چنگیز» نامزد «جمال خاشقجی» خبرنگار منتقد سعودی: «توئیتی که جمال خاشقجی [اگر زنده بود] امروز می‌زد: «سلام آقای رئیس‌جمهور، این بود آن توبیخی که بعد از قتل من قولش را داده بودید؟ دست شما به خونِ قربانیِ بعدی محمد بن‌سلمان آلوده است.»» (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› تمام آن‌چه باید درباره قتل جمال خاشقجی بدانید

وال‌استریت‌ژورنال در ادامه‌ی گزارش خود می‌نویسد:

همه‌چیز از آن‌جا به بعد، خراب شد. آقای بایدن اصرار داشت در حضور تمام اعضای هیأت‌های آمریکایی و سعودی، ولی‌عهد عربستان را قاتل جمال خاشقجی معرفی کرده است. این در حالی بود که «عادل الجبیر» وزیر مشاور سعودی در امور خارجی [و وزیر خارجه‌ی سابق عربستان]، بلافاصله گفت به یاد نمی‌آورد چنین چیزی را از بایدن شنیده باشد[۵]. وقتی از آقای بایدن پرسیدند که آیا این وزیر سعودی دارد راست می‌گوید یا نه، گفت «نه»؛ که معنای تلویحی‌اش این بود یکی از مقامات مهم سعودی دروغگوست. حتی نیویورک‌تایمز هم [که معمولاً حامی دموکرات‌ها و بایدن است] با اشاره به این‌که رئیس‌جمهور سابقه‌ی توصیف رویدادهایی درباره‌ی برخی جلسات را دارد که سایر شرکت‌کنندگان در همان جلسات، آن‌ها را به یاد نمی‌آورند، این روایت آقای بایدن را زیر سؤال برده است[۶].

یکی از اعضای هیأت سعودی در دیدار با هیأت آمریکایی در عربستان «عادل الجبیر» (چپ) وزیر کشور سعود در امور خارجه، بود که می‌گوید نشنیده بایدن، محمد بن‌سلمان (ششم از چپ)، ولی‌عهد سعودی، را به قتل «جمال خاشقجی» خبرنگار منتقد سعودی، متهم کند. (+)

فارغ از شکل‌وشمایل و حاشیه‌های سفر بایدن به عربستان، وال‌استریت‌ژورنال این سفر را از نظر محتوایی نیز تهی ارزیابی کرده است. این روزنامه‌ی آمریکایی به طعنه می‌نویسد:

این هم از بازسازی همکاری‌های آمریکا و عربستان [!] که هدف آقای بایدن بود. این سفر حتی از یک «فرصتِ از دست‌رفته» هم بدتر بود: به منافع امنیتی آمریکا در خاورمیانه ضربه زد؛ چون به دنیا نشان داد نه عربستان و نه دیگر کشورهای خلیج [فارس] آن‌قدر به واشینگتن اعتماد ندارند که برای تجدید روابطِ به‌شدت تخریب‌شده‌یشان با آمریکا دست به هرگونه ازخودگذشتگی‌ای بزنند. رئیس‌جمهور در سخنرانی‌اش خطاب به رهبران عرب اعلام کرد: «ما [از خاورمیانه] نمی‌رویم و جای خالی‌ای باقی نمی‌گذاریم که چین، روسیه یا ایران بخواهند آن را پر کنند.» این در حالی بود که این حرف‌ها خریدارهای مرددی داشت، چون از زبان کسی گفته می‌شد که دیده بودند اتفاقاً افغانستان را خالی کرد.

در همین‌باره بخوانید:

›› خروج «ترامپیِ» بایدن از بگرام و فرار آمریکا از بازی تاج‌وتخت افغانستان

›› سرنوشت تلخ افغان‌هایی که به آمریکا کمک کردند

›› «محمد اشرف غنی»؛ فراز و فرود یک رئیس‌جمهور متواری

وال‌استریت‌ژورنال بر تحولات اخیر در خاورمیانه نیز تأکید می‌کند و آن‌ها را دلیلی دیگر بر شکست سیاست‌های دولت بایدن در این منطقه‌ی مهم جهان می‌داند. در این‌باره در گزارش این روزنامه می‌خوانیم:

امارات بلافاصله اعلام کرد تلاش می‌کند سفیرش را به تهران بازگرداند و اختلافات را از طریق دیپلماتیک حل‌وفصل کند. «فیصل بن‌فرحان آل‌سعود» وزیر خارجه‌ی سعودی ادعای آقای بایدن مبنی بر تقویت روابط عربستان و اسرائیل را رد، و تأکید کرد که افزایش تولید نفت هم تصمیم عربستان نیست، بلکه تصمیم «سازمان کشورهای صادرکننده‌ی نفت پلاس» [موسوم به «اوپک پلاس»] است که شامل روسیه نیز می‌شود. بن‌فرحان با این روشِ نه‌چندان تلویحی، می‌خواست بگوید عربستان روابط روبه‌گرم‌شدنش با ولادیمیر پوتین را حفظ خواهد کرد؛ صرف‌نظر از این‌که نظر آمریکا چیست.

مراسم استقبال محمد بن‌سلمان (راست)، ولی‌عهد سعودی، از جو بایدن (دوم از چپ)، رئیس‌جمهور آمریکا، در کاخ «السلام» در جده‌ی عربستان در روز جمعه، ۲۴ تیر ۱۴۰۱. بسیاری از رسانه‌های آمریکایی استقبال بن‌سلمان از بایدن را با استقبال ملک سلمان، پادشاه سعودی، از «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور سابق آمریکا، مقایسه کرده‌اند و یادآور شده‌اند که روابط رژیم سعودی با ترامپ (که اتفاقاً بارها بن‌سلمان را صراحتاً تحقیر کرده بود) گرم‌تر بوده تا دولت بایدن. (+)

روزنامه‌ی وال‌استریت‌ژورنال نتایج اولین سفر خاورمیانه‌ای بایدن، به عنوان رئیس‌جمهور آمریکا، را این‌گونه جمع‌بندی می‌کند:

روی هم رفته، رئیس‌جمهور آمریکا بدون هیچ پیشرفتی خاورمیانه را ترک کرد: نه‌تنها در موضوع نفت، بلکه درباره‌ی صلح در یمن، مقابله با ایران، و همه‌ی مسائل دیگر. این ناکامی با نحوه‌ی مضحک مدیریت سفر بایدن توسط کاخ سفید بدتر هم شد. آن کارمندی که [حقوق کاخ سفید را می‌گیرد و] فکر کرده بود یک مشت‌به‌مشت زدنِ مبتذلِ «رفیق با رفیق» نسبت به دست دادنِ رسمی ارجحیت دارد، باید اخراج شود. این قضیه هیچ ارتباطی هم با کووید [و کرونا] نداشت: رئیس‌جمهور با سایر سعودی‌ها، و همچنین، پیش از آن‌ها با اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها، دست داده بود. اگر این آدم فکر می‌کرد خودداری بایدن از دست دادن [با محمد بن‌سلمان] باعث می‌شود منتقدان ضدسعودیِ رئیس‌جمهور در حزب خودش دلشان خنک شود، اشتباه می‌کرد. «آدام شیف» نماینده‌ی مجلس نمایندگان [کنگره‌ی آمریکا] این مشت‌به‌مشت زدن را «شاهد آشکاری بر تسلط مستبدان ثروتمند [و صاحب] نفت بر سیاست خارجی آمریکا» دانست و آن را محکوم کرد.

در ادامه‌ی گزارش، در دفاع از رسانه‌های آمریکایی که از سفر خاورمیانه‌ای بایدن انتقاد کرده‌اند، آمده است:

کاری ندارد که مطبوعات را به خاطر تأکید بر این آبروریزی‌ها سرزنش کنید؛ و آقای بایدن هم همین کار را کرد. با این حال، وقتی هیچ محتوایی برای تهیه‌ی گزارش وجود ندارد، جای تعجب نیست که خبرنگاران روی «شاهکار آقای بایدن در لولیدن (آن هم نه راحت) داخل تختی که با ادعاهای پهلوان‌پنبه‌ایش درباره‌ی تنبیه محمد بن‌سلمان، ولی‌عهد سعودی، آماده‌اش کرده بود»، تمرکز کرده‌اند. به علاوه، رئیس‌جمهور آمریکا نباید انتظار داشته باشد خبرنگاران فریبِ تلاش‌های کاخ سفید را بخورند که تغییر جزئی در تمهیدات پروازهای عربستان-اسرائیل یا انتقالِ از مدت‌ها قبل توافق‌شده‌ی دو جزیره‌ی میکروسکوپی از مصر به عربستان با چراغ سبز اسرائیل را در بوق‌وکرنا کردند.

تصویری از جو بایدن (دوم از چپ)، رئیس‌جمهور آمریکا، و محمد بن‌سلمان (دوم از راست)، ولی‌عهد سعودی، در نشستی چندجانبه در عربستان. بایدن پیش از سفر خاورمیانه‌ایش تأکید کرده بود که با بن‌سلمان دیدار خصوصی دوجانبه برگزار نخواهد کرد. (+)

وال‌استریت‌ژورنال برای تأکید بر پیامدهای بی‌دستاورد بودنِ سفر بایدن، برخی از معضل‌های بزرگ‌تر مقابل واشینگتن را این‌گونه برمی‌شمارد:

آقای بایدن در مقطعی به منطقه رفت که جهان با خطرات اقتصادی و امنیتی عظیمی مواجه است. حمله‌ی روسیه به اوکراین باعث کمبود و افزایش قیمت مواد غذایی شده است؛ که با ناتوانی اوکراین در صادرات غلات و کاشت محصولات جدید، در سراسر جهان بدتر نیز خواهد شد. مرحله‌ی بعدی، شروع موج‌های بی‌ثبات‌کننده‌ی مهاجرت از کشورهای فقیر آفریقا و خاورمیانه، مانند مصر، خواهد بود که به‌شدت به گندم اوکراین وابسته هستند. تورم، که پیشاپیش یک معضل در ابعاد جهانی بود، قطعاً وخیم‌تر خواهد شد؛ مگر این‌که کاهش سرعت اقتصاد چین باعث رکود جهانی شود، که به هر کشوری، از جمله آمریکا، آسیب خواهد زد. آن‌چه بر همه‌ی این‌ها سایه می‌اندازد، ادامه‌ی تهدید هسته‌ای آقای پوتین است.

محمد بن‌سلمان (راست)، ولی‌عهد عربستان، که با توجه به شرایط جسمانی پدرش، در حقیقت همه‌کاره و پادشاه سعودی نیز محسوب می‌شود، پس از استقبال از جو بایدن (چپ)، رئیس‌جمهور آمریکا، در کاخ «السلام» در جده‌ی عربستان،  در روز جمعه، ۲۴ تیر ۱۴۰۱، از مهمانش پذیرایی می‌کند. اگرچه بایدن تأکید کرده بود به نشانه‌ی محکومیت قتل «جمال خاشقجی» خبرنگار منتقد سعودی (که برای روزنامه‌ی آمریکایی «واشینگتن‌پست» کار می‌کرد) و دست داشتن بن‌سلمان در این جنایت، با ولی‌عهد سعودی دیدار دوجانبه نخواهد داشت، اما تصاویر خبری نشان می‌دهند، بن‌سلمان توانسته دست‌کم برای لحظاتی، بایدن را نمک‌گیر خود کند. (+)

در نهایت، روزنامه‌ی وال‌استریت‌ژورنال گزارش خود را با تکرار اتهام‌ها علیه ایران و انتقاد از بایدن به خاطر امید بستن به مذاکرات با تهران، این‌گونه به پایان می‌رساند:

این خطر، هر روز بیش‌تر می‌شود که متحد روسیه در تهران، بمب خود را تکمیل کند. کارشناسان بین‌المللی معتقدند ایران پیشاپیش به اندازه‌ی کافی اورانیوم غنی‌شده دارد تا دست‌کم یک بمب بسازد. آقای بایدن و یائیر لاپید، نخست‌وزیر اسرائیل، بار دیگر تعهد خود درباره‌ی جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای را تکرار کردند. آقای لاپید گفت: «تنها راه برای متوقف کردن آن‌ها [ایرانی‌ها]، قرار دادن یک تهدید نظامی معتبر روی میز است.» این در حالی است که آقای بایدن این کار را انجام نداده است. هجده ماه است دارد به تهران التماس می‌کند که از تسلیحات هسته‌ای چشم‌پوشی کند؛ و در عین حال، چشمش را بر اقدامات ایران در نقض تحریم‌های اقتصادی، شرارت‌های این کشور در کشورهای همسایه، و حمایتش از حملات شورشیان حوثی [انصارالله] به عربستان بسته است. بایدن [به جای تشدید مقابله با ایران] در این سفر تأکید کرد همچنان مذاکرات واهی [با تهران] را ادامه خواهد داد. عزم بایدن برای آشتی با یک دشمنِ کینه‌توز نیز شباهت دیگرِ او به چمبرلین است. بیایید امیدوار باشیم یک سال بعد، نتیجه‌ی مشابهی [مانند توافق چمبرلین با هیتلر] حاصل نشود.

به گزارش مجاهدت از مشرق به نقل از المعلومه، «علی حسین» عضو ائتلاف الفتح خاطر نشان کرد که سفر مصطفی الکاظمی به ریاض و شرکت در کنفرانسی که برای عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی است، سبب پیچیده‌تر شدن روند سیاسی عراق شده و کشور را وارد گردونه جدیدی خواهد کرد.

وی درباره پیامدهای شرکت الکاظمی در این کنفرانس که با حضور جوبایدن رئیس جمهور  آمریکا برگزار می شود هشدار داد.

 جعفر البیاتی کارشناس مسائل امنیتی هم با بیان اینکه کنفرانس ریاض سودی برای امنیت ملی عراق نخواهد داشت، تصریح کرد: آمریکا همپیمان واقعی عراق برای مبارزه با تروریسم نیست و دلایل متعددی هم برای این امر وجود دارد. به ویژه اینکه روابط این کشور با گروه های افراطی بر کسی پوشیده نیست.

البیاتی تاکید کرد: آمریکا اجازه نمی دهد تا پرونده اردودگاه الهول حل و فصل شود و این اردوگاه همچنان بزرگ ترین منبع تهدید برای امنیت عراق است.