بهروز عطایی

به گزارش مجاهدت از مشرق، فارغ از اینکه ایران در این دوره لیگ ملت‌ها با نتایجی ناامیدکننده باخت‌های متعددی را کسب کرد، زنگ خطر در گوش طرفداران ایران جایی به صدا درآمد که مشخص شد که با وجود قدرتی همچون ژاپن، والیلال ایران دیگر حتی در آسیا هم قدرت اول نیست.

حال بهروز عطایی در مورد تفاوت ایران با ژاپن و زمانی که برای نتیجه گرفتن از تغییر نسل لازم است سخن گفت. او در این خصوص بیان کرد: من فکر می‌کنم که ما نیاز به زمان بیشتر داریم. باز هم معتقدم که کیفیتی که بروز می‌دهیم کیفیت موردنظر ما نیست ولی این موضوع باید تغییر کند و تقویت بشود. در هر صورت هدف ما و این بچه‌ها این است که مردم شاد بشوند و از این والیبال لذت ببرند. واقعیت این است که زمان بیشتر به این اتفاق کمک خواهد کرد.

بهروز عطایی در مورد اینکه آیا وعده جایگاه خاصی را داده یا خیر گفت: من هیچ‌وقت وعده ندادم. در دوره قبلی و المپیک گذشته سال ۲۰۲۱، آرژانتین سوم المپیک شد. ما تیم آرژانتین را بردیم و به هلند باختیم. ما وارد فضایی شدیم که بی‌اخلاقی در آن موج می‌زند. حرف‌های ما را در فضای مجازی به غلط تفسیر و ترجمه می‌کنند. وقتی می‌گوییم والیبال ما در سطح اسلوونی و آرژانتین و صربستان است. مفهومش این نیست که چون آرژانتین از ما جلوتر است پس از ما خیلی بهتر است. ما پارسال از اسلوونی بالاتر بودیم و در لیگ ملت‌ها تیمشان را بردیم یا آرژانتین را در قهرمانی جهان شکست دادیم و صربستان را در لیگ ملت‌ها شکست دادیم. اما ممکن است امسال شکست بخوریم. ولی سطح ما برابر با سطح آمریکا، فرانسه، روسیه و برزیل نیست.

عطایی در مورد جایگاه ایران اضافه کرد: ما جزو ده یا دوازده تیم جهان هستیم. ما هیچوقت هفتم رنکینگ جهانی نشدیم و فکر کنم فقط یک بار شدیم و همه‌اش هشتم، نهم، دهم و یازدهم بودیم. ما به شدت مردم احساسی داریم که واقعیت ماجرا نمی‌بینیم.

سرمربی تیم ملی در مورد ژاپن و صبر آنها برای کسب نتیجه گفت: همین ژاپن که از آن صحبت می‌کنیم و یکی از منظم‌ترین تیم‌های دنیاست از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۸ یک‌سری به ما باخت، ولی روی این نسل داشت سرمایه‌گذاری می‌کرد. ژاپن از ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ از ۴ بازی، سه بار ما را برده بود. الان هم در چهار بازی اخیر سه بار ما را برد. آن روند را شروع کرد و حوصله کردند ولی این اتفاق در کشور ما نمی‌افتد. به بازیکن و کادرفنی فشار می‌آورند و توهین می‌کنند در صورتی که این در ورزش جا ندارد. آیا بازیکن ما تلاشش را نمی‌کند؟

او برخی کارشناسی‌ها را احساسی دانست و به طور مثال گفت: یک‌جا یک کارشناس گفته بود اسلوونی با ۲ میلیون جمعیت! این چه تحلیلی است؟ اگر اینطوری باشد چین و هند باید اول جهان باشند. ببینید بازیکنان اسلوونی در چه باشگاه‌هایی بازی می‌کنند و بازیکنان ما کجا بازی می‌کنند. این تحلیل ها احساسی است.

به گزارش مجاهدت از مشرق، تیم ملی والیبال ایران در نخستین بازی خود در هفته سوم لیگ ملت‌های والیبال برابر فرانسه به میدان رفت و با نتیجه ۳ بر صفر شکست خورد. در این دیدار بهروز عطایی سرمربی و چند ملی پوش دیگر به دلیل صادر نشدن ویزای آمریکا، امکان همراهی با تیم ملی را نیافتند.

اسفندیار: تجربه فرانسه به ما چربید

در پایان این دیدار، امیرحسین اسفندیار دریافت کننده قدرتی تیم ملی والیبال گفت: مقابل قهرمان المپیک بازی تماشاگرپسندی داشتیم. تماشاگران داخل سالن و ایرانی‌هایی که بازی را دیدند، از آن لذت بردند.

وی در ادامه تاکید کرد: بازیکنان تلاش خود را انجام دادند اما ویزا ندادن به چند بازیکن و سرمربی به تیم لطمه زد. قطعاً تمام تلاش خود را انجام دادیم که برنده از زمین خارج شویم اما نشد. تجربه آن‌ها به ما چربید و نتیجه را از آن خود کردند اما دست از تلاش کردن بر نمی‌داریم.

دریافت‌کننده قدرتی تیم ملی درباره ناقص بودن کادر فنی تیم ایران در این مسابقه تصریح کرد: قطعاً شرایط خوبی نبود و فقط دو مربی روی نیمکت تیم را هدایت می‌کردند. روی این دو مربی و خود تیم فشار زیاد شده بود. اولین بار است که می‌بینم چنین اتفاقی افتاده است. قبل از این ندیده بودم که در یک تورنمنت به سرمربی یا بازیکن ویزا ندهند. در چنین شرایطی کار برای ما کمی دشوار می‌شود.

دریافت‌کننده قدرتی تیم ملی والیبال ایران گفت: غیبت عطایی و خوریانی ضربه سنگینی به تیم زده است و آنالیز حین مسابقه نداریم. متاسفانه اطلاعاتی که در حین بازی به آن نیاز داشتیم را نتوانستیم به دست آوریم و نتیجه را واگذار کردیم.

همایونفرمنش: اطلاعات کمی از فرانسه داشتیم

شهروز همایونفرمنش دیگر بازیکن ایران در مورد دیر اضافه شدنش به جمع سایر ملی‌پوشان، اظهار کرد: من و ولی زاده تقریباً ۲ ساعت مانده به شروع مسابقه پس از یک پرواز طولانی به جمع سایر نفرات اضافه شدیم. از نظر بدنی افت شدیدی داشتیم، اما هر طور که بود خودمان را به تیم رساندیم.

وی در مورد بازی امروز مقابل فرانسه، گفت: تمام بازیکنان تلاش کردند. غیبت عطایی و خوریانی ضربه سنگینی به تیم زده است و آنالیز حین مسابقه نداریم. اطلاعاتی که در حین بازی به آن نیاز داشتیم را نتوانستیم به دست آوریم. فرانسه دو تغییر مهم داشت که ما اطلاعات کمی از آن‌ها داشتیم.

دریافت کننده قدرتی تیم ملی والیبال ایران افزود: من از نظر بدنی شرایط خوبی برای این مسابقه نداشتم و به همین دلیل کادر فنی به من و ولی زاده استراحت داد. اگر بازی می‌کردیم ممکن بود مصدوم شویم، چون پرواز طولانی داشتیم.

همایونفرمنش در خصوص بازی با بلغارستان در هفته سوم لیگ ملت‌ها، عنوان کرد: خوشبختانه برای بازی با بلغارستان زمان خوبی در اختیار داریم. فردا یک جلسه تمرین خواهیم کرد. می‌توانیم با ریکاوری به شرایط ایده‌آل برگردیم و نمایش خوبی مقابل بلغارستان داشته باشیم.

جلوه: ترکیب ناقصی داشتیم

مهدی جلوه مدافع تیم ملی والیبال ایران هم اظهار داشت: تیم ایران بعد از سفر طولانی که به آمریکا داشت، با چالش‌های مختلفی روبرو شد. کلاً یک جلسه تمرینی برگزار کردیم و ترکیب ناقصی داشتیم. دو بازیکن امروز به آمریکا رسیدند.

وی با بیان اینکه امروز مقابل قهرمان المپیک قرار گرفته بودیم، ادامه داد: تمام مواردی که گفتم دلیل نمی‌شود که بگوییم از قبل بازنده بودیم. اگر شرایط کمی بهتر بود و همه چیز آنطور که می‌خواستیم پیش می‌رفت، نتیجه بهتری کسب می‌کردیم، اما حالا سه بازی مهمتر داریم.

مدافع تیم ملی والیبال ایران خاطرنشان کرد: دوست داشتیم هفته سوم را با برد مقابل یک تیم بزرگ آغاز کنیم تا حس و انرژی خوبی را به مردم بدهیم و خودمان هم انگیزه بگیریم. حالا برای ۳ بازی آینده برنامه‌ریزی خواهیم کرد و امیدوارم بتوانیم بهترین نتیجه را بگیریم که هم دل مردم شاد شود و هم انگیزه خودمان بالاتر برود.

جلوه در خصوص بلغارستان حریف بعدی تیم ملی والیبال ایران در هفته سوم، گفت: بلغارستان تیمی است که چندین بار مقابل آنها قرار گرفته‌ایم و شرایط آنها را تقریباً می‌دانیم. با توجه به اینکه آنالیزور و برخی از اعضای کادر فنی همراه تیم نیستند، مجبور هستیم با تمرکز بیشتر و برنامه‌ریزی بهتر به مصاف حریف برویم. با تمام شرایط توان شکست بلغارستان را داریم و امیدوارم این بازی با پیروزی برای والیبال ایران تمام شود.

تیم ملی والیبال ایران ساعت هفت صبح روز جمعه ۱۶ تیرماه در دومین مسابقه هفته سوم لیگ ملت‌ها در آناهایم برابر بلغارستان صف‌آرایی خواهد کرد.

سرویس ورزش مشرق– از آبان ماه سال گذشته مشخص شد که تیم ملی والیبال کشورمان باید در آمریکا و در هفته سوم مسابقات جام ملت‌های والیبال به میدان برود. طبق آشنایی مدیران وزارت ورزش و البته فدراسیون والیبال اقدامات برای گرفتن ویزا از همان زمان آغاز شد. ویزایی که باید حداکثر ظرف یک ماه کارهای مقدماتی آن به پایان می‌رسید پس از ۸ ماه به پایان نرسید و در کمال تعجب خبری منتشر شد که جامعه والیبال را در شوک فرو برد! (ویزای سرمربی و چند بازیکن تیم ملی والیبال ایران برای سفر به آمریکا صادر نشد)

عجیب ترین بخش این موضوع بی تفاوتی و مدارا کردن مسئولان ورزش به ویژه والیبال کشورمان بود که به رغم بی اهمیتی های فدراسیون والیبال آمریکا به کارشکنی های وزارت خارجه آن کشور در مهیا کردن مقدمات اعزام یک تیم ورزشی باز هم اصرار به سفر داشتند! ذوق زدگی عجیبی که باید در بازگشت به ایران درباره چرایی اش به رسانه ها پاسخگو شوند.

*وقتی میزبان ۸۵ روز ما را پشت در معطل کرد!

دنبال کنندگان اخبار والیبال می دانند که روز نهم تیرماه(جمعه هفته گذشته) سفارت آمریکا در شهر آنکارا پس از گذشت ۸۵ روز از انجام امور اداری ویزا، سرانجام برای صدور ویزای تیم ملی والیبال ایران وقت تعیین کرد!

پروسه دریافت ویزای آمریکا برای تیم ملی والیبال مان که از ۲۰ آبان سال ۱۴۰۱ و همزمان با اعلام برنامه مرحله مقدماتی لیگ ملت‌ها ۲۰۲۳ ازسوی فدراسیون جهانی والیبال آغاز شد، روز جمعه نهم تیرماه به پایان رسید. آن هم در شرایطی که خبر رسید سفارتخانه آمریکا همچنان صلاح ندانسته برای سرمربی ایران و تعدادی از بازیکنان و دیگر افراد تیم مانند مصطفی کارخانه ویزا صادر کند و شاید در روزهای بعد این اتفاق رخ بدهد!

*بی حرمتی به تیم ملی کشتی تکرار شد

بی حرمتی هایی از این دست در آذرماه سال گذشته نیز درباره اعزام تیم کشتی کشورمان به آمریکا صورت گرفته بود.

در واقع این کشور به این قبیل کارشکنی ها در قبال تیم های ورزشی ایران عادت داشته و به بهانه های مختلف همواره سعی کرده در آستانه تورنمنت های حساس و تأثیرگذار در نتایج تیم ایران برای کسب ورودی المپیک یا رقابتهای دیگر از این طریق شرایطی ایجاد کند که ملی پوشان مان با آمادگی صددرصد روحی و جسمی به میدان نروند!

*مسوولان ورزش معنی عزت مملکت را می دانند؟

از مسئولان ورزش کشورمان بعید است که در قبال چپنین رفتارهایی بی تفاوت نشسته و تنها نظاره گر رفتاری هستند که با سرمایه های یک مملکت صورت می گیرد. تک تک این بچه ها از جای جای ایران نماینده قشر بزرگی از ملت شریف ایران هستند که بودجه قابل توجهی برایشان هزینه شده تا از کیان و عزت ورزش این مملکت در میادین بین المللی دفاع کنند اما با این قبیل بی حرمتی ها نه تنها انرژی بدنی تیم ملی والیبال مان تخلیه می شود بلکه عزت و جایگاه کشورمان هم زیر سئوال می رود.

*اعتراض بی فایده به سبک داورزنی!

در اخبار چند روز گذشته داشتیم که محمدرضا داورزنی رئیس فدراسیون والیبال ایران و عضو هیات رئیسه فدراسیون جهانی در نشست هیات رئیسه فدراسیون جهانی به کارشکنی آمریکا و مشکل صدور ویزای این کشور برای تمامی بازیکنان و نفرات اصلی تیم در هفته سوم لیگ ملت‌ها در آناهایم آمریکا اعتراض کرد اما آیا تغییری در روند کارشکنی ها دیده شد؟ ویزاها بلافاصله صادر شدند؟ خیر! بلکه در نهایت تیم ملی مان بعنوان یکی از مدعیان اصلی این رقابتها باید بدون سرمربی اش در مسابقات شرکت کند؟ تیم بدون سرمربی هم مثل خانواده بدون پدر است. همه بازیکنان بهروز عطایی در طول ماه های گذشته شب و روز با او بوده اند. جوانان کم سن و سالی که به شدت احساسی هستند و هرگونه اتفاقی برای سرمربی شان روی روحیه شان تأثیر مستقیم دارد.

*چه اصراری بود با این وضعیت به آمریکا برویم؟

سئوالی که مطرح است اینکه مگر شرکت در این رقابتها «تحت هر شرایطی» تا این اندازه «واجب» بود که حالا با هرگونه «حقارتی» که به تیم ملی یک کشور ۸۵ میلیون نفری تحمیل شده باید در آن شرکت می کردیم! آیا در صورت کنار کشیدن از این رقابتها دنیا برای ایران و والیبالش به آخر می رسید؟ فدراسیون جهانی والیبال کمیته انضباطی ندارد؟ آیا این کمیته فقط قادر است یقه تیم های کارشکن را بگیرد و کاری با فدراسیون ها ندارد؟

*کاش به سبک قلعه نویی عمل می کردیم!

به قول امیر قلعه نویی (پس از اینکه استقلال به دلیل نرسیدن مدارکش به AFC از لیگ قهرمانان آسیا حذف شد)، فوقش جریمه اش را می دادیم ولی این به مراتب بهتر از تحقیر شدن تا آنجا بود که سرمربی مان در آنکارا معطل ویزا باشد و شاگردانش در آمریکا چشم براه ولی در نهایت…!

*باید تیم را برمی گرداندند

محمدرضا داورزنی باید به محض اطلاع از عدم صدور ویزا برای عطایی به اتاق ریاست FIVB می رفت و اعتراض رسمی اش را به اطلاعاش می رساند و در نهایت اجازه ورود تیم ایران به زمین مسابقه را نمی داد.

اصلا تیم را به ایران برمی گرداند. این کمترین اقدام در قبال این بی حرمتی ها تلقی می شد. مگر تیم ایران خودش را به آمریکا دعوت کرده یا مهمان ناخوانده بوده که با این همه دردسر اجازه سفر به کشورشان را برای یکی از بهترین تیم های ورزشی ایران صادر کردند و در نهایت هم به تعدادی اصلا ویزا ندادند؟

*چطور این همه بی احترامی را تاب آوردید؟

محمدرضا داورزنی از چه می ترسد که راضی شدیم یک تیم ورزشی را در دو گروه مجزا، آن هم دست و پا شکسته، بدون سرمربی (و گروهی از بازیکنان و کادرش) به آمریکا ببریم! آمریکا رفتن تا این اندازه واجب بود که این همه بی احترامی را تاب بیاوریم و چشم مان را به این تحقیرهای متوالی ببندیم که به ما بخندند؟!

*با این مدل سفر رفتن براندازها سوژه پیدا کردند

نگاهی گذار به شبکه های براندازد و معاند مشخص می کند آنها چطور در ارتباط با اخبار عدم صدور ویزا و پوزخندهای مجریان آنها به رفتار آمریکا با نماینده جمهوری اسلامی ایران خون هر ایرانی را به جوش می آورند. نیش‌خندهای تلخ به تیمی که هیچ ربطی به نهادهای نظامی ایران ندارد ولی همین شبکه ها دائم سعی دارند چرندیات شان را به خورد مخاطب ساده لوح شان بدهند که آمریکا «بادلیل» این رفتار را در پیش گرفته است.

محمدرضا داورزنی که اولین سفرش به آمریکا را تجربه نمی کند و شاید آخرین آن هم نباشد. دیگر اعضای این تیم هم که خارج نرفته نبودند تا حاضر شوند این همه ذلت و حقارت را تاب بیاورند تا پایشان به خاک بزرگترین دشمن کشورمان برسد! ورود با ذلت و تحقیر به خاک کشوری که رییس جمهورش با افتخار از صدور دستور ترور سردار دلها «حاج قاسم سلیمانی» خبر داد، معصیت دارد نه تهنیت!