بوریس جانسون

به گزارش مجاهدت از مشرق، انگلیس اخیرا در اقدامی برای ضمانت حضور نیروهای آمریکایی و انگلیسی در پایگاه هوایی «دیگو گارسیا» حاکمیت جزیره چاگوس را به موریس تحویل داد.

انگلیس و موریس در بیانیه‌ای مشترک اعلام کردند که لندن با انتقال حاکمیت چاگوس به موریس در ازای ادامه یافتن فعالیت پایگاه هوایی دیگو گارسیا و حضور نیروهای انگلیسی و آمریکایی در این جزیره موافقت کرده است.

در بخشی از این بیانیه آمده است: «بر اساس مفاد این معاهده، انگلیس موافقت خواهد کرد که موریس بر مجمع الجزایر چاگوس، از جمله دیگو گارسیا، حاکم باشد. در عین حال، هر ۲ کشور در این معاهده موافقت خواهند کرد تا از عملیات طولانی مدت، ایمن و مؤثر پایگاه موجود در دیگو گارسیا که نقشی حیاتی در امنیت منطقه‌ای و جهانی ایفا می‌کند، اطمینان حاصل کنند”.

طبق گزارش شبکه روسی «اسپوتنیک» بر اساس این موافقتنامه، انگلیس مجاز خواهد بود از حقوق حاکمیتی و مدیریتی موریس در رابطه با دیگو گارسیا برای یک دوره اولیه ۹۹ ساله استفاده کند.

در بیانیه مذکور همچنین آمده است که انگلیس یک صندوق کمک مالی جدید ایجاد خواهد کرد و بسته‌های کمکی بیشتری در حمایت از ساکنین چاگوس ارائه خواهد کرد.

انگلیس و موریس همچنین اعلام کردند که این معاهده «دوران جدیدی از مشارکت اقتصادی، امنیتی و زیست محیطی» را بین دو کشور ایجاد خواهد کرد.

برای فعال کردن این مشارکت، انگلیس بسته حمایت مالی از جمله “پرداخت سالانه شاخص برای مدت زمان توافق” و “ایجاد یک مشارکت زیرساختی تحول‌آفرین” را به موریس ارائه خواهد کرد.

طبق گزارش خبرگزاری “رویترز”، “دیوید لامی”، وزیر خارجه انگلیس در بیانیه‌ای مدعی شد و اعلام کرد: «توافق امروز فعالیت این پایگاه نظامی حیاتی (پایگاه نظامی انگلیس در دیگو گارسیا) را برای آینده تضمین می‌کند. این امر نقش ما را در حفاظت از امنیت جهانی تقویت، هرگونه امکان استفاده از اقیانوس هند به عنوان یک مسیر خطرناک مهاجرت غیرقانونی به انگلیس را مسدود و همچنین روابط بلندمدت ما با موریس را تضمین می‌کند.

انگلیس که از سال ۱۸۱۴ کنترل منطقه را در دست دارد، در سال ۱۹۶۵ جزایر چاگوس را از موریس، مستعمره سابق انگلیس که در سال ۱۹۶۸ مستقل شد، جدا کرد تا قلمرو اقیانوس هند بریتانیا را ایجاد کند.

در اوایل دهه ۱۹۷۰، حدود ۱۵۰۰ نفر از ساکنان چاگوس را به موریس و سیشل بیرون کرد تا راه را برای راه اندازی پایگاه هوایی در بزرگترین جزیره، دیگو گارسیا، که در سال ۱۹۶۶ در ازای تخفیف ۱۴ میلیون دلاری برای خرید موشک‌های پولاریس به آمریکا اجاره داده بود، باز کند.

از طرفی انگلیس برای جلوگیری از نقض قوانین بین‌المللی، چاگوسی‌ها را که پیوندهای اجدادی آنها با این قلمرو به اواخر قرن هجدهم بازمی‌گردد، به‌عنوان «کارگران گذرا» نامیده بود.

با این حال، برخی از مردم چاگوس، حاکمیت موریس را به چالش می‌کشند و درحال مبارزه برای استقلال خود هستند تا به‌عنوان یک مردم بومی برای تعیین سرنوشت خود تلاش کنند.

اما همواره نظرات ساکنان بومی جزایر چاگوس، به طور مداوم و عمدا نادیده گرفته شده است.

روزنامه اتریشی استاندارد در مطلبی در این باره نوشت: حالا در لندن این بحث ها بالا گرفته است که آیا این یک معامله عادلانه یا کنار گذاشتن خطرناک منافع استراتژیک حیاتی لندن است؟

به این ترتیب از زمانی که انگلیس و جمهوری جزیره کوچک موریس توافق خود را در مورد آینده مجمع الجزایر چاگوس در اقیانوس هند در روز پنجشنبه اعلام کردند، اختلافات سیاسی شدیدی در لندن به وجود آمد.

“دیوید لامی”، وزیر امور خارجه انگلیس در این باره اظهار داشت که تحویل رسمی این قلمرو برون‌دریایی کنونی بریتانیا همچنین وضعیت حقوقی بلامنازع پایگاه نظامی مهم استراتژیک ایالات متحده دیگو گارسیا را تا قرن آینده تضمین می‌کند. همچنین از هرگونه مهاجرت غیرقانونی به بریتانیا جلوگیری می کند.

در مقابل منتقدانی مانند تام استیمهات، کارشناس محافظه‌کار سیاست خارجی لندن از خروج شرم‌آوری که امنیت کشور را تضعیف می‌کند صحبت کرد.

پایگاه دیگو گارسیا، که به طور رسمی به عنوان یک مشارکت انگلیسی و آمریکایی اداره می شود، به توافقی بین دو متحد در دهه ۱۹۶۰ باز می گردد. بریتانیا قبل از اینکه مستعمره استقلال خود را در سال ۱۹۶۸ به دست آورد، جزایر چاگوس را به عنوان “منطقه اقیانوس هند بریتانیا” (BIOT) از موریس جدا کرد. این مجمع الجزایر که تقریباً در نیمه راه بین قاره آفریقا و اندونزی واقع شده است، از آن زمان به نیروی دریایی ایالات متحده و نیروی هوایی آمریکا به عنوان پایگاه مهمی برای درگیری های مختلف خدمت کرده است. اخیراً هواپیماهای بمب افکن استراتژیک در جنگ افغانستان و عراق از آنجا بلند شدند.

پیتر لمب، نماینده محلی حزب کارگر هم در انتقاد از این توافق گفت: این تحویل به موریس “بسیار ناامید کننده” بود.

سیاستمداران خارجی و امنیتی انگلیس هم با انتخاب کلمات بسیار هشدار دهنده تر از معامله ای که توسط دولت نخست وزیر کایر استارمر انجام شده شکایت کردند. آلن وست، از نمایندگان حزب کارگر یک سال پیش، این تحویل احتمالی را به عنوان یک “اشتباه بزرگ” توصیف کرد. به گفته وی علاوه بر این، موریس خود را به چین گره زده است. حتی بدبینان دیرینه رژیم ملی کمونیستی در پکن، مانند لرد راس کمپسل محافظه کار، معتقدند این تصمیم اشتباه است.

ایین دانکن اسمیت، نماینده مجلس عوام، هم در این باره گفت: “ما با یک تهدید واقعی از جانب چین روبرو هستیم. برای من مشخص نیست که اگر چین در آنجا جای پای خود را به دست آورد، آمریکایی‌ها چگونه به استفاده از این پایگاه ادامه خواهند داد.”

مذاکراتی که اکنون به پایان رسیده است در سال ۲۰۲۲ از طرف دولت نخست وزیر بوریس جانسون و وزیر امور خارجه لیز تراس که بعداً نخست وزیر کوتاه مدتی برای این کشور شد آغاز شد و در زمان تراس با قدرت ادامه یافت.

خارجه انگلیس در مقابل خود را به خاطر تضمین دیگو گارسیا برای منافع استراتژیک انگلیس و آمریکا در بلندمدت در سایه این توافق شستود. بر اساس اطلاعات این وزارتخانه پس از مدت اجاره که محدود به ۹۹ سال است، امکان تمدید ۴۰ سال نیز وجود دارد. کارشناسان همچنین خاطرنشان می کنند که موریس در کنار اسواتینی (سوازیلند)، تنها مستعمره سابق بریتانیا است که بخشی از شبکه چینی “ابتکار کمربند و جاده” نیست. با این حال، چندین ده پروژه تامین مالی چینی در موریس و توافقنامه تجارت آزاد بین دو کشور از سال ۲۰۲۱ وجود دارد.

سال گذشته، سازمان دیده بان حقوق بشر از یک “جنایت وحشتناک استعماری” صحبت کرد. پرداخت غرامت و کمک مالی برای اسکان مجدد ظاهراً بخشی از قرارداد جدید بریتانیا با موریس خواهد شد. ساکنان جزایر چاگوس و فرزندانشان که می خواهند به این جزایر بازگردند، برای اولین بار در آینده این اجازه را خواهند داشت. تنها استثنا دیگو گارسیا است، جایی که بریتانیا و ایالات متحده باید همچنان بتوانند در آنجا از پایگاه نظامی خود در ابتدا برای ۹۹ سال استفاده کنند.

تعدادی از افراد آسیب دیده از این شرایط روز پنجشنبه شکایت کردند که در مذاکرات شرکت نکرده اند. برخی نیز از اینکه دیگو گارسیا برای آنها منطقه ممنوعه باقی مانده بود، خشمگین بودند.

چند تن از سیاستمداران محافظه کار که در حال حاضر برای رهبری حزب محافظه کار رقابت می کنند هم توافق چاگوس را به شدت محکوم کردند، و این در حالی است که مذاکرات در این باره توسط دولت های محافظه کار در سال های گذشته آغاز شده بود.

تام استیمهات، وزیر سابق امنیت انگلیس آزادی جزایر چاگوس با مذاکره را “عقب نشینی شرم آور” و اقدامی “علیه منافع بریتانیا” خواند که دولت های قبلی محافظه کار هرگز نباید آن را آغاز می کردند. وی در این باره گفت: اکنون باید ترسید که چین به زودی یک پایگاه نظامی در چاگوس باز خواهد کرد. جیمز کلورلی، وزیر امور خارجه سابق انگلیس هم کل ماجرا را «توافق ضعیف» توصیف کرد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، ان تی وی آلمان انتخابات محلی اخیر در انگلیس را فاجعه‌ای برای ریشی سوناک، نخست وزیر این کشور و حزب محافظه کار وی ارزیابی کرده و نوشت: حداکثر تا یک سال آینده انتخابات پارلمانی در انگلیس برگزار خواهد شد. انتخابات محلی کنونی حدود یک سال مانده تا برگزار ی این انتخابات آنچه را که نظرسنجی‌ها برای ماه‌ها نشان می‌دهند، روشن می‌کند. محافظه‌کاران حاکم با یک ورشکستگی تاریخی روبرو هستند و دوره نخست وزیری سوناک در حال اتمام است.

در حال حاضر صحبت از فروپاشی محافظه‌کاران است؛ حزب محافظه‌کار به رهبری ریشی سوناک، نخست‌وزیر بریتانیا، با شکستی ویرانگر در انتخابات محلی در انگلیس به سمت پایان دولت خود می‌رود. تیم بیل، دانشمند علوم سیاسی از دانشگاه کوئین مری لندن، گفت: این نتایج نه تنها برای محافظه‌کاران و ریشی سوناک بد هستند، بلکه وحشتناک هستند.

انتخابات محلی اخیر در انگلیس به عنوان آزمونی برای سنجش احساسات برای انتخابات عمومی آتی بریتانیا در نظر گرفته شد. به گفته جان کورتیس، محقق انتخابات، پس از شمارش حدود یک سوم شهرداری‌ها، حزب محافظه کار با یکی از بدترین نتایج خود در ۴۰ سال اخیر روبرو شده است. این استاد دانشگاه استراثکلاید گلاسکو صبح جمعه به بی‌بی‌سی گفت: تا کنون آنها اساساً نیمی از کرسی‌هایی را که می‌خواهند از آن دفاع کنند، از دست داده‌اند. اگر این روند ادامه پیدا کند، آنها ممکن است حدود ۵۰۰ کرسی را از دست بدهند.

مفسران البته تاکید دارند که انتخابات محلی با انتخابات پارلمانی قابل مقایسه نیست. اما نظرسنجی ملی توسط موسسه نظرسنجی یوگو همچنین محافظه‌کاران سوناک را در سقوط آزاد می‌بیند و بر این اساس تنها ۱۸ درصد به این حزب رای داده در حالی که حزب کارگر ۴۴ درصد آراء را بدست آورد.

برای کر استارمر، رهبر حزب کارگر، این شاهدی بر تغییر روحیه در میان مردم است. وی در این باره گفت: ما ۱۴ سال شکست و افول را تجربه کرده‌ایم و توری‌ها ( محافظه کاران) چیزی جز هرج‌ومرج و تفرقه برای ما باقی نگذاشته‌اند. در این شرایط وخیم سوناک همچنین باید به رقابت با حزب راستگرای پوپولیستی اصلاحات بریتانیا -که زمانی توسط نایجل فاراژ، مبارز برگزیت تاسیس شده بود- فکر کند که مدتهاست او را آزار می دهد.

محافظه کاران ۱۴ سال است که در انگلیس در قدرت هستند. اما در چند سال گذشته، با تغییرات مکرر در راس رهبری و هرج و مرج در زمان اسلاف سوناک از جمله در دوران نخست وزیری بوریس جانسون و لیز تراس، اعتماد به این حزب به شدت متزلزل شده است.

نتیجه انتخابات محلی می‌تواند آینده سیاسی سوناک را که از اکتبر ۲۰۲۲ بر سر کار است، تحت تاثیر قرار دهد. بریتانیا باید حداکثر تا ژانویه ۲۰۲۵ پارلمان جدید را انتخاب کند.

روزنامه “تاگس شاو” آلمان هم در مطلبی نوشت: هنوز همه آرا در انتخابات محلی در انگلستان و ولز شمارش نشده است – اما در حال حاضر نشانه هایی از شکست برای محافظه کاران حاکم وجود دارد. این نگرانی نخست وزیر سوناک را در مورد انتخابات عمومی آینده افزایش می دهد.

به نوشته این روزنامه آلمانی حزب محافظه کار در دولت بریتانیا در انتخابات محلی انگلستان و ولز متحمل خسارات سنگینی شد.

همانطور که خبرگزاری آسوشیتدپرس گزارش داد، پس از شمارش حدود یک چهارم کل آرا، حزب محافظه کار تاکنون بیش از ۱۲۰ کرسی را از دست داده است، در حالی که حزب مخالف کارگر حدود ۵۰ کرسی را به دست آورده است. در انتخابات محلی ۲۰۲۱، محافظه کاران ۴۰ درصد آرا و حزب کارگر ۳۰ درصد آرا را به دست آوردند.

به این ترتیب حزب کارگر در انتخابات محلی اخیر در انگلیس در بسیاری مناطق موفقیت‌های چشمگیری را به دست آورد.

کر استارمر، رهبر حزب اپوزیسیون کارگر حتی از “پیروزی قاطع” برای حزبش در این انتخابات صحبت کرده و گفت: مردم پس از “۱۴ سال شکست، ۱۴ سال افول” دیگر خسته شده‌اند و آنها خواهان شروعی جدید تحت حاکمیت حزب کارگر هستند.

استارمر در ادامه تاکید کرد: این تنها انتخاباتی است که رای دهندگان این شانس را داشته اند که پیامی مستقیم به محافظه کاران ریشی سوناک بفرستند و این پیام رای قاطع برای تغییر است.

ریچارد هولدن، از مقامات حزب محافظه‌کار هم از “شب سخت” صحبت کرد و اعتراف کرد که محافظه‌کاران “بدیهی است که نمی‌توانند به نتایج بزرگی دست یابند”.

حزب اپوزیسیون کارگر با توجه به موفقیت چشمگیر حزبش در انتخابات محلی خواستار برگزاری انتخابات عمومی زودهنگام شده است. کر استارمر، رهبر حزب کارگر گفت: “راه را باز کنید، بیایید یک انتخابات عمومی برگزار کنیم.”

انتخابات میان‌دوره‌ای برای یک کرسی پارلمان در حوزه انتخابیه بلک‌پول جنوبی هم زمان برگزار شد، زیرا نماینده حزب محافظه‌کار در آنجا به دلیل رسوایی لابی‌گری مجبور به استعفا شد. در این انتخابات کریس وب، نامزد حزب کارگر، به طور قابل توجهی آرای بیشتری از نامزد حزب حاکم دریافت کرد. حزب کارگر با اختلاف ۲۶ درصدی برنده این حوزه شد. این یازدهمین شکست حزب محافظه کار در انتخابات میان دوره ای در این دوره قانونگذاری بود.

استارمر گفت که پیروزی آشکار حزبش در بلکپول جنوبی “مهمترین نتیجه امروز” بود.

همزمان انتخابات محلی در انگلیس و ولز روز پنجشنبه برگزار شد. اینها به عنوان آخرین آزمون بزرگ احساسات برای نخست وزیر سوناک قبل از انتخابات عمومی آتی بریتانیا در نظر گرفته می شود.

تا عصر جمعه، با شمارش بیشتر آرا، حزب کارگر تقریباً ۱۷۰ کرسی شورا را به دست آورد، کنترل هشت شورای محلی دیگر را به دست آورد و چندین پست جدید شهرداری را پر کرد. محافظه‌کاران با ۴۳۰ کرسی تقریباً نیمی از کرسی‌هایی را که سعی در دفاع از آن داشتند، از دست دادند. لیبرال دموکرات ها و سبزها نیز کرسی‌هایی به دست آوردند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، این دیدار روز پنجشنبه در جریان سفر نخست وزیر پیشین انگلیس به ایالات متحده صورت گرفت. یک سخنگوی جانسون گفت که دو طرف درباره وضعیت اوکراین و ضرورت پیروزی این کشور در جنگ با روسیه گفت‌وگو کردند. بر اساس گزارش‌ها او همچنین با شماری از سیاستمداران حزب جمهوری‌خواه در تگزاس و مایک پمپئو وزیر امور خارجه پیشین آمریکا دیدار کرده است.

رئیس جمهوری سابق آمریکا پیشتر جانسون را دوست خود و ترامپ انگلیس نامیده بود. اما مواضع سیاسی دو طرف طی سال‌های اخیر از هم فاصله گرفته است. ترامپ در جریان سفرش به اسکاتلند، طی مصاحبه‌ای گفت که رفتار جانسون در مقطعی تغییر کرد و چهره لیبرال به‌خود گرفت.

جانسون از طرفداران سیاست گسترش حمایت‌های تسلیحاتی از اوکراین است اما ترامپ ادعا کرده که اگر دوباره به کاخ سفید بازگردد ظرف یک روز به جنگ خاتمه می‌دهد. او درباره طرفداری از اوکراین یا روسیه اظهارنظر نکرده است.

آمریکا طی یک سال گذشته ۴۶.۶۵ میلیارد پوند سلاح به جبهه کی‌یف ارسال کرده و بزرگترین حامی نظامی اوکراین بشمار می‌رود. انگلیس نیز با ارسال ۷.۱۶ میلیارد دلار تجهیزات نظامی به اوکراین، در جایگاه دوم قرار دارد.

جنگ اوکراین که بیش از یک سال از آغاز آن می‌گذردِ، در پی بی‌توجهی غرب نسبت به نگرانی‌های امنیتی مسکو و گسترش نیروهای ناتو تا نزدیکی مرزهای روسیه کلید خورد. مسکو در پی نادیده گرفتن دغدغه‌های امنیتی خود از سوی غرب و به ویژه آمریکا در ۵ اسفند ۱۴۰۰ به اوکراین حمله برد.

طی این مدت کشورهای عضو سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) از جمله آمریکا با کنار گذاشتن گزینه دیپلماتیک برای برقراری صلح، با حمایت‌های هنگفت نظامی از کی‌یف بر ادامه این جنگ افروزی ادامه داده و اکنون با تجهیز اوکراین به سلاح‌های پیشرفته‌تر و سنگین‌تر نظامی، آشکارا سیاست تحریک کرملین را دنبال می‌کنند.

رئیس جمهور روسیه شهریور سال گذشته برای انجام مذاکرات صلح با کی‌یف اعلام آمادگی کرد و از اوکراین خواست خصومت را کنار بگذارد. اما رئیس جمهور اوکراین تحت القائات مقام‌های جنگ‌طلب غرب عنوان کرد زمانی آماده مذاکره است که رئیس جمهور دیگری در روسیه به قدرت برسد.

«دیمیتری پسکوف» سخنگوی کرملین پیشتر در سخنانی تصریح کرد: «عملیات نظامی ویژه ادامه دارد. با این اوصاف، رئیس‌جمهور پوتین برای مذاکرات آماده بوده، هست و خواهد بود. قطعا مسیر ترجیحی ما برای تامین منافعمان، یک دیپلماسی مسالمت‌آمیز است.»