بوریس جانسون

به گزارش مجاهدت از مشرق، ان تی وی آلمان انتخابات محلی اخیر در انگلیس را فاجعه‌ای برای ریشی سوناک، نخست وزیر این کشور و حزب محافظه کار وی ارزیابی کرده و نوشت: حداکثر تا یک سال آینده انتخابات پارلمانی در انگلیس برگزار خواهد شد. انتخابات محلی کنونی حدود یک سال مانده تا برگزار ی این انتخابات آنچه را که نظرسنجی‌ها برای ماه‌ها نشان می‌دهند، روشن می‌کند. محافظه‌کاران حاکم با یک ورشکستگی تاریخی روبرو هستند و دوره نخست وزیری سوناک در حال اتمام است.

در حال حاضر صحبت از فروپاشی محافظه‌کاران است؛ حزب محافظه‌کار به رهبری ریشی سوناک، نخست‌وزیر بریتانیا، با شکستی ویرانگر در انتخابات محلی در انگلیس به سمت پایان دولت خود می‌رود. تیم بیل، دانشمند علوم سیاسی از دانشگاه کوئین مری لندن، گفت: این نتایج نه تنها برای محافظه‌کاران و ریشی سوناک بد هستند، بلکه وحشتناک هستند.

انتخابات محلی اخیر در انگلیس به عنوان آزمونی برای سنجش احساسات برای انتخابات عمومی آتی بریتانیا در نظر گرفته شد. به گفته جان کورتیس، محقق انتخابات، پس از شمارش حدود یک سوم شهرداری‌ها، حزب محافظه کار با یکی از بدترین نتایج خود در ۴۰ سال اخیر روبرو شده است. این استاد دانشگاه استراثکلاید گلاسکو صبح جمعه به بی‌بی‌سی گفت: تا کنون آنها اساساً نیمی از کرسی‌هایی را که می‌خواهند از آن دفاع کنند، از دست داده‌اند. اگر این روند ادامه پیدا کند، آنها ممکن است حدود ۵۰۰ کرسی را از دست بدهند.

مفسران البته تاکید دارند که انتخابات محلی با انتخابات پارلمانی قابل مقایسه نیست. اما نظرسنجی ملی توسط موسسه نظرسنجی یوگو همچنین محافظه‌کاران سوناک را در سقوط آزاد می‌بیند و بر این اساس تنها ۱۸ درصد به این حزب رای داده در حالی که حزب کارگر ۴۴ درصد آراء را بدست آورد.

برای کر استارمر، رهبر حزب کارگر، این شاهدی بر تغییر روحیه در میان مردم است. وی در این باره گفت: ما ۱۴ سال شکست و افول را تجربه کرده‌ایم و توری‌ها ( محافظه کاران) چیزی جز هرج‌ومرج و تفرقه برای ما باقی نگذاشته‌اند. در این شرایط وخیم سوناک همچنین باید به رقابت با حزب راستگرای پوپولیستی اصلاحات بریتانیا -که زمانی توسط نایجل فاراژ، مبارز برگزیت تاسیس شده بود- فکر کند که مدتهاست او را آزار می دهد.

محافظه کاران ۱۴ سال است که در انگلیس در قدرت هستند. اما در چند سال گذشته، با تغییرات مکرر در راس رهبری و هرج و مرج در زمان اسلاف سوناک از جمله در دوران نخست وزیری بوریس جانسون و لیز تراس، اعتماد به این حزب به شدت متزلزل شده است.

نتیجه انتخابات محلی می‌تواند آینده سیاسی سوناک را که از اکتبر ۲۰۲۲ بر سر کار است، تحت تاثیر قرار دهد. بریتانیا باید حداکثر تا ژانویه ۲۰۲۵ پارلمان جدید را انتخاب کند.

روزنامه “تاگس شاو” آلمان هم در مطلبی نوشت: هنوز همه آرا در انتخابات محلی در انگلستان و ولز شمارش نشده است – اما در حال حاضر نشانه هایی از شکست برای محافظه کاران حاکم وجود دارد. این نگرانی نخست وزیر سوناک را در مورد انتخابات عمومی آینده افزایش می دهد.

به نوشته این روزنامه آلمانی حزب محافظه کار در دولت بریتانیا در انتخابات محلی انگلستان و ولز متحمل خسارات سنگینی شد.

همانطور که خبرگزاری آسوشیتدپرس گزارش داد، پس از شمارش حدود یک چهارم کل آرا، حزب محافظه کار تاکنون بیش از ۱۲۰ کرسی را از دست داده است، در حالی که حزب مخالف کارگر حدود ۵۰ کرسی را به دست آورده است. در انتخابات محلی ۲۰۲۱، محافظه کاران ۴۰ درصد آرا و حزب کارگر ۳۰ درصد آرا را به دست آوردند.

به این ترتیب حزب کارگر در انتخابات محلی اخیر در انگلیس در بسیاری مناطق موفقیت‌های چشمگیری را به دست آورد.

کر استارمر، رهبر حزب اپوزیسیون کارگر حتی از “پیروزی قاطع” برای حزبش در این انتخابات صحبت کرده و گفت: مردم پس از “۱۴ سال شکست، ۱۴ سال افول” دیگر خسته شده‌اند و آنها خواهان شروعی جدید تحت حاکمیت حزب کارگر هستند.

استارمر در ادامه تاکید کرد: این تنها انتخاباتی است که رای دهندگان این شانس را داشته اند که پیامی مستقیم به محافظه کاران ریشی سوناک بفرستند و این پیام رای قاطع برای تغییر است.

ریچارد هولدن، از مقامات حزب محافظه‌کار هم از “شب سخت” صحبت کرد و اعتراف کرد که محافظه‌کاران “بدیهی است که نمی‌توانند به نتایج بزرگی دست یابند”.

حزب اپوزیسیون کارگر با توجه به موفقیت چشمگیر حزبش در انتخابات محلی خواستار برگزاری انتخابات عمومی زودهنگام شده است. کر استارمر، رهبر حزب کارگر گفت: “راه را باز کنید، بیایید یک انتخابات عمومی برگزار کنیم.”

انتخابات میان‌دوره‌ای برای یک کرسی پارلمان در حوزه انتخابیه بلک‌پول جنوبی هم زمان برگزار شد، زیرا نماینده حزب محافظه‌کار در آنجا به دلیل رسوایی لابی‌گری مجبور به استعفا شد. در این انتخابات کریس وب، نامزد حزب کارگر، به طور قابل توجهی آرای بیشتری از نامزد حزب حاکم دریافت کرد. حزب کارگر با اختلاف ۲۶ درصدی برنده این حوزه شد. این یازدهمین شکست حزب محافظه کار در انتخابات میان دوره ای در این دوره قانونگذاری بود.

استارمر گفت که پیروزی آشکار حزبش در بلکپول جنوبی “مهمترین نتیجه امروز” بود.

همزمان انتخابات محلی در انگلیس و ولز روز پنجشنبه برگزار شد. اینها به عنوان آخرین آزمون بزرگ احساسات برای نخست وزیر سوناک قبل از انتخابات عمومی آتی بریتانیا در نظر گرفته می شود.

تا عصر جمعه، با شمارش بیشتر آرا، حزب کارگر تقریباً ۱۷۰ کرسی شورا را به دست آورد، کنترل هشت شورای محلی دیگر را به دست آورد و چندین پست جدید شهرداری را پر کرد. محافظه‌کاران با ۴۳۰ کرسی تقریباً نیمی از کرسی‌هایی را که سعی در دفاع از آن داشتند، از دست دادند. لیبرال دموکرات ها و سبزها نیز کرسی‌هایی به دست آوردند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، این دیدار روز پنجشنبه در جریان سفر نخست وزیر پیشین انگلیس به ایالات متحده صورت گرفت. یک سخنگوی جانسون گفت که دو طرف درباره وضعیت اوکراین و ضرورت پیروزی این کشور در جنگ با روسیه گفت‌وگو کردند. بر اساس گزارش‌ها او همچنین با شماری از سیاستمداران حزب جمهوری‌خواه در تگزاس و مایک پمپئو وزیر امور خارجه پیشین آمریکا دیدار کرده است.

رئیس جمهوری سابق آمریکا پیشتر جانسون را دوست خود و ترامپ انگلیس نامیده بود. اما مواضع سیاسی دو طرف طی سال‌های اخیر از هم فاصله گرفته است. ترامپ در جریان سفرش به اسکاتلند، طی مصاحبه‌ای گفت که رفتار جانسون در مقطعی تغییر کرد و چهره لیبرال به‌خود گرفت.

جانسون از طرفداران سیاست گسترش حمایت‌های تسلیحاتی از اوکراین است اما ترامپ ادعا کرده که اگر دوباره به کاخ سفید بازگردد ظرف یک روز به جنگ خاتمه می‌دهد. او درباره طرفداری از اوکراین یا روسیه اظهارنظر نکرده است.

آمریکا طی یک سال گذشته ۴۶.۶۵ میلیارد پوند سلاح به جبهه کی‌یف ارسال کرده و بزرگترین حامی نظامی اوکراین بشمار می‌رود. انگلیس نیز با ارسال ۷.۱۶ میلیارد دلار تجهیزات نظامی به اوکراین، در جایگاه دوم قرار دارد.

جنگ اوکراین که بیش از یک سال از آغاز آن می‌گذردِ، در پی بی‌توجهی غرب نسبت به نگرانی‌های امنیتی مسکو و گسترش نیروهای ناتو تا نزدیکی مرزهای روسیه کلید خورد. مسکو در پی نادیده گرفتن دغدغه‌های امنیتی خود از سوی غرب و به ویژه آمریکا در ۵ اسفند ۱۴۰۰ به اوکراین حمله برد.

طی این مدت کشورهای عضو سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) از جمله آمریکا با کنار گذاشتن گزینه دیپلماتیک برای برقراری صلح، با حمایت‌های هنگفت نظامی از کی‌یف بر ادامه این جنگ افروزی ادامه داده و اکنون با تجهیز اوکراین به سلاح‌های پیشرفته‌تر و سنگین‌تر نظامی، آشکارا سیاست تحریک کرملین را دنبال می‌کنند.

رئیس جمهور روسیه شهریور سال گذشته برای انجام مذاکرات صلح با کی‌یف اعلام آمادگی کرد و از اوکراین خواست خصومت را کنار بگذارد. اما رئیس جمهور اوکراین تحت القائات مقام‌های جنگ‌طلب غرب عنوان کرد زمانی آماده مذاکره است که رئیس جمهور دیگری در روسیه به قدرت برسد.

«دیمیتری پسکوف» سخنگوی کرملین پیشتر در سخنانی تصریح کرد: «عملیات نظامی ویژه ادامه دارد. با این اوصاف، رئیس‌جمهور پوتین برای مذاکرات آماده بوده، هست و خواهد بود. قطعا مسیر ترجیحی ما برای تامین منافعمان، یک دیپلماسی مسالمت‌آمیز است.»

به گزارش مجاهدت از مشرق، اگرچه اسلام‌هراسی و فراتر از آن، اسلام ستیزی در غرب در فضای رخدادهای پسا ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ (۲۰ شهریور ۱۳۸۰) برمی‌گردد اما در ۲ دهه اخیر تبلیغات زیادی علیه مسلمانان صورت گرفته‌ که برایند آن، تشدید رفتارهای اسلام‌ستیزانه است. در سال ۲۰۰۰ (۱۳۸۹)، اف.بی.آی حدود ۲۹ اقدام اسلام‌هراسانه ثبت کرده‌بود. دو دهه بعد یعنی در سال ۲۰۲۰، این تعداد به ۱۱۰ مورد افزایش یافت.

تا جایی که سازمان ملل متحد نیز به نبرد علیه اسلام‌هراسی پیوست و روز ۱۵ مارس (۲۵ اسفند) را «روز جهانی مبارزه با اسلام هراسی» نامگذاری کرد. این در حالی است که باوجود شعارهای غربی مبنی بر دموکراسی، آزادی بیان و اعتقاد، بیشتر رفتارهای خشونت‌بار با مسلمانان در اروپا و آمریکا صورت می‌گیرد.

غرب و پیشبرد پروژه اسلام‌هراسی در سال ۱۴۰۱

در سال گذشته همواره صدای اعتراض مسلمانان در نقاط مختلف جهان به اقدامات موهن افراد و گروه های افراطی غرب بلند بود. دومینوی هتک حرمت سازمان‌یافته به اسلام که همواره در کشورهای اروپا جریان دارد، تنها چند روز پس از مجوز دولت سوئد برای آتش زدن قرآن، پروژه در هلند کلید خورد.

اوایل بهمن ماه (۳ بهمن) بود که «ادوین واگنسولد» رهبر هلندی گروه راست افراطی «اروپاییان میهن پرست علیه اسلامی شدن غرب» یک نسخه از قرآن کریم کتاب مقدس اسلام را در هلند مورد هتک حرمت قرار داد و در فایل ویدیوئی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد، گفت از شهردار لاهه برای تخریب قرآن مجوز دریافت کرده‌ است.

پاره کردن و به آتش کشیدن یک نسخه از قرآن کریم در هلند تنها ۲ روز پس از حادثه سوزاندن این کتاب آسمانی در سوئد رخ داد که «راسموس پالودان» شهروند تندرو و اسلام ستیز سوئدی – دانمارکی روز شنبه یکم بهمن ماه در اقدامی موهن، یک نسخه از قرآن را در مقابل ساختمان سفارت ترکیه در پایتخت سوئد سوزاند. او برای این کار خود از مقامات سوئد مجوز گرفته بود.

اما آشکارترین نماد استاندارد دوگانه آزادی بیان غربی، نشریه فرانسوی «شارلی ابدو» است؛ نشریه فکاهی و موهن که تحت حمایت مقامات الیزه به اعتقادات نزدیک به ۱.۸میلیارد مسلمان جهان بی‌احترامی می‌کند و سال گذشته نیز با کاریکاتورهای مختلف در ارتباط با اسلام و حتی رهبر انقلاب در صدد تخریب چهره اسلام و مسلمانان برآمد.

توهین شارلی ابدو به ساحت مقدس پیامبر اسلام(ص)، قرآن کریم و دین مبین اسلام از سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۴) تاکنون همواره در لوای آزادی بیان و تحت حمایت مقامات سیاسی صورت گرفته‌است. این موضع حاکی از آن است که مفاهیم ارزشمندی مانند آزادی بیان و حقوق بشر تنها وسیله‌ای برای پیشبرد رویکردهای ناصواب دولت‌های غربی است و در عمل مادام که به ارزش‌های آنها تعرض نشده‌باشد، از این ابزار علیه دیگر مذاهب، ملت‌ها و کشورها استفاده می‌کنند.

آنها در حالی اسلام هراسی و تخریب چهره آخرین دین الهی را در لوای آزادی بیان در دستور کار قرار داده اند که انکار و حتی تردید هولوکاست به عنوان یک رویداد تاریخی را جرم انگاری تلقی کرده‌اند و با هر شهروند عادی یا مقام بلندپایه سیاسی همچون «ایلهان عمر» که در این باره به غیر از قرائت رسمی چیزی بگوید یا بنویسد، شدیدترین برخوردها را می‌کنند؛ نماینده زن مسلمان و سیاه‌پوست کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا که چند ماه پیش به خاطر انتقاد از رژیم صهیونیستی اخراج شد.

جرم این نماینده سیاهپوست و مسلمان کنگره، نقد جنایات رژیم صهیونیستی بود؛ موضوعی که نشان داد حتی قانونگذاران آمریکا تاب تحمل نقد این رژیم را ندارند و آغوش آنها برای آزادی بیان تنها در انتقاد از اسلام و مسلمانان باز است که نمونه آن پیشبرد پروژه اسلام ستیزی در هلند، سوئد و فرانسه است.

چرا قطار اسلام‌هراسی در غرب سرعت گرفته‌است؟

یکی از مهمترین دلایل افزایش سرعت قطار اسلام‌هراسی به تقویت احزاب تندرو و افراط‌گرا برمی‌گردد که در عرصه سیاسی نیز توانسته‌اند پیروزی‌هایی را به دست بیاورند که در ادامه به چند مورد از آن اشاره می‌شود؛

اوایل مهرماه در انتخابات پارلمانی ایتالیا، راست‌گراترین جناح این کشور به رهبری «جورجیا ملونی» به پیروزی رسید. بنابراین پیروزی حزب «فراتیلی دیتالیا» (برادران ایتالیا) به رهبری ملونی، نگرانی مهاجران و اقلیت‌های دینی و قومی-نژادی را برانگیخت زیرا این حزب پیروزی و رهبری آن مواضع ضد مهاجرتی اتخاذ کرده و خواستار بسته شدن کامل مرزها به روی مهاجران و پناهندگان است.

ایتالیا تنها کشور اروپایی برای ظهور راست افراطی در اروپا نبود و می‌توان آن را امتدادی از حرکت رادیکالی دانست که قاره اروپا در طول سال‌های اخیر شاهد آن بوده‌است و سوئد، آلمان، فرانسه از آن جمله‌اند.

در سوئد انتخابات اخیر ائتلاف راستگرایان متشکل از اعتدال گرایان، لیبرال‌ها، دموکرات‌های مسیحی و دموکرات‌های سوئدی موفق شدند که ۱۷۶ کرسی پارلمان را به دست آورد. آلمان نیز حزب راست افراطی «آلترناتیو برای آلمان» در انتخابات پارلمانی این کشور توانست۱۰ درصد آرا را به دست آورد.

در فرانسه نیز حزب «تجمع ملی» به ریاست مارین لوپن در دور دوم انتخابات پارلمانی توانست ۸۹ درصد کرسی را به دست آورد. این از معدود دفعاتی است که راست افراطی این درصد از کرسی‌ها را به دست آورده‌است. در انتخابات ریاست جمهوری این کشورکه اردیبهشت ماه برگزار شد ماکرون به سختی در دور دوم توانست از سد «مارین لوپن» رهبر حزب راست افراطی «اجتماع ملی» بگذرد.

از نگاه ناظران، عوامل و دلایل گوناگون و متعددی در رشد و محبوبیت احزاب راست افراطی اروپا دخیل است. «جاسم محمد» مدیر مرکز اروپایی مطالعات ضدتروریسم و ضداطلاعاتی اروپا می‌گوید که سه علت اصلی در این رشد نقش داشته‌است.

از نگاه وی، اولین علت مربوط به رویکرد احزاب راست افراطی در اروپا برمی گردد که طرح‌ها و برنامه‌هایشان مبتنی بر انتقاد از دولت‌های اروپایی و سیاست‌های اقتصادی اجراشده‌ است. علت دوم مربوط به وضعیت وخیم اقتصادی در قاره کهن است که فرصت را برای شعارهای راست افراطی فراهم می‌کند. علت سوم به این رویکرد برمی‌گردد که مخالف سیاست پناهندگی و مهاجرت هستند و تعدادی از کشورهای اروپایی این سیاست را دنبال می‌کنند. بنابراین، این مساله با برنامه‌های احزاب راست ضد مهاجرت همخوانی دارد.

از تبلیغات اسلام‌هراسانه توئیتری تا نبود سازمان‌های ناظر

بر اساس گزارش اخیر با عنوان «اسلام هراسی در عصر دیجیتال» که توسط «شورای اسلامی ویکتوریا» (ICV) منتشر شده‌است، سه کشور آمریکا، انگلیس و هند بیشترین محتوای ضداسلامی را در توئیتر تولید می‌کنند. این سه کشور طی یک دوره سه ساله ۸۶ درصد از محتوای ضد اسلامی توییتر را به اشتراک گذاشته‌اند.

بر اساس این گزارش، هند تنها ۵.۷۵ درصد از کاربران جهانی توییتر را دارا است اما این کشور ۵۵ درصد از تمام توییت‌های ضدمسلمانان را به خود اختصاص داده‌است. دستکم ۳ میلیون و ۷۵۹ هزار و ۱۸۰ پست اسلام‌هراسانه بین ۲۸ اوت ۲۰۱۹ (۶ شهریور ۱۳۹۸) تا ۲۷ اوت ۲۰۲۱ (۵ شهریور ۱۴۰۰) انتشار یافته‌است. این در حالی است که تنها ۱۴.۸۳ درصد از توئیت‌های ضدمسلمانان حذف شده‌اند.

در نمودار زیر به ترتیب ۱۰ کشوری که بیشترین توئیت‌های ضداسلامی از آن جغرافیا انتشار می‌یابد، آورده شده‌ است؛

از متون و توئیت‌های انتشاریافته که جنبه ضداسلامی دارند، یک «ابر کلمات» مشتمل بر ۵۰ واژه و اصطلاح پرکاربرد به دست آمده‌است که در زیر می‌بینیم.

متداول‌ترین مضامین و تاکتیک‌های مشاهده شده در توییت‌های اسلام‌هراسانه به این ترتیب بود؛

– همراهی اسلام با تروریسم

– نشان دادن مردان مسلمان به عنوان ارتکاب‌کنندگان خشونت جنسی

– ترس از اینکه مسلمانان بخواهند شریعت را بر دیگران تحمیل کنند

– تئوری توطئه مبنی بر اینکه مسلمانان به عنوان مهاجر فرستاده می‌شوند

– آزار و اذیت هدفمند شخصیت‌های برجسته مسلمان

– توصیف ذبح حلال به عنوان یک عمل غیر انسانی و نمادی از توحش

البته نقش سیاستمداران و مقامات برجسته غربی را نمی‌توان در افزایش توئیت‌های ضداسلامی نادیده گرفت. به عنوان نمونه افزایش توئیت‌ها با این محتوا در انگلیس به عوامل متعددی برمی‌گردد که عبارتند از نفرت‌پراکنی ترامپ، مسائل دیرینه این کشور با احساسات ضدمهاجرتی و مهم‌تر از همه، نژادپرستی «بوریس جانسون» نخست‌وزیر سابق که در مورد زنان پوشیه پوش گفته‌بود: «بسیار مضحک است که مردم انتخاب کنند همانند صندوق پستی به این طرف و آن اطرف بروند.»

مورد دیگر «سباستین کورتس» صدر اعظم سابق اتریش است که مهرماه ۱۴۰۰ در پی بالا گرفتن فشارهای ناشی از یک رسوایی فساد کناره گیری کرد. او با تبدیل اسلام و مسلمانان به هدف اول خود در مبارزات انتخاباتی به قدرت رسید و با قربانی و امنیتی کردن مسلمانان قدرت چشمگیری به دست آورده‌ بود.

از طرفی، تارنمای بلژیکی «ای‌یوآبزرور» (EU Observer) در گزارشی به ریشه‌های تشدید اسلام‌هراسی در غرب پرداخته و انحلال سازمان‌های ناظر اسلام‌هراسی در فرانسه را از جمله این دلایل ارزیابی می‌کند.

به نوشته تارنمای مزبور، اسلام هراسی نه تنها در سطح جامعه بلکه از نظر ساختاری نیز در چندین نهاد اتحادیه اروپا و کشورهای عضو آن ریشه دوانده‌ است. با این حال، کمیسیون اروپا هیچ ابتکاری برای مقابله با نفرت‌پراکنی علیه مسلمانان نداشته است.

به گزارش مجاهدت از مشرق، کسانی که با لندن و این منطقه آشنا هستند می‌دانند که خیابان کنزینگتون یکی از گذرگاه‌های سوق‌الجیشی پایتخت انگلیس است که از یک سو به منطقه «نایتس‌بریج» و فروشگاه پر طمطراق و اشرافی «هرودز» و امتداد آن‌هم به مناطق «پیکادلی» و «ویکتوریا» ختم می‌شود که کاخ سلطنتی باکینگهام پالاس در آنجا واقع شده است. سوی دیگر آن هم تا پیش از ورود به منطقه «همرسمیت»، سفارتخانه‌ها، ساختمان تاریخی رویال البرت‌هال و کالج سلطنتی هنر لندن قرار دارد.

ساختمان سفارت ایران هم نزدیک به تقاطع دو خیابان «اگزبیشن» و «کنزینگتون» است. خیابان «اگزبیشن» به‌دلیل میزبانی از تعدادی از موزه‌های برجسته انگلیس، دانشگاه «ایمپریال» و همچنین ورودی به پارک عریض و طویل هایدپارک مشهور و شناخته می‌شود. در واقع می‌توان به جرات ادعا کرد که ساختمان سفارت ایران در لندن در یکی از مناطق کلیدی، پرتردد، سوق‌الجیشی و البته گران‌قیمت پایتخت انگلیس قرار دارد.

گفته می‌شود که محل سکونت «بوریس جانسون» نخست وزیر اسبق انگلیس در «نایتس‌بریج» نزدیک به فروشگاه «هرودز» قرار دارد البته این ساختمان مسکونی متعلق به یکی از حامیان مالی حزب حاکم محافظه‌کار است که اجاره بهای آن ۳۰ هزار پوند در ماه عنوان شده است. ظاهرا جانسون مبلغی بابت کرایه پرداخت نمی‌کند.

طبق برآوردهای صورت گرفته هر متر زمین در این محدوده، حدود ۲۵ هزار پوند داد و ستد می‌شود. تحقیقات ایرنا از طریق سایت «زوپلا» که بعنوان مرجع بازار مسکن در انگلیس شناخته می‌شود نشان می‌دهد که به طور مثال قیمت یک ملک ۳۱۷ متری در کنزینگتون ۸ میلیون و ۲۵۰ میلیون پوند قیمت‌گذاری شده است.

این مساله زمانی اهمیت پیدا می‌کند که بدانیم نهادهای ذیربط در انگلیس طی سه ماه گذشته، فضایی را در حدود ۵۰ متر مربع بلکه بیشتر برای برگزاری تجمعات اعتراضی مقابل سفارت ایران اختصاص داده‌اند. طبق یک محاسبه سرانگشتی می‌توان ادعا کرد که این فضا حدود یک میلیون و ۲۵۰ هزار پوند ارزش دارد تا دشمنان انقلاب در امنیت و حریم اختصاصی، گردهم آمده و علیه ایران اسلامی شعار دهند.

شاید از نگاه خوش‌بینانه بتوان هدف از حصارکشی مقابل سفارت را دور کردن معترضان از این ساختمان در چارچوب تعهدات کشور میزبان وفق کنوانسیون وین درباره روابط دیپلماتیک جا زد اما هنگامی که تاریخ توحش دشمنان انقلاب بویژه در هفته‌های نخست اغتشاشات ایران را مرور کنیم، زمانی که اوباش مقیم لندن از دست پلیس فرار و اقدام به تخریب بنای ساختمان ‌کردند، یا در چندین نوبت از دیوار سفارت بالا رفته و در اقدامی سخیفانه به پرچم کشورمان توهین ‌کردند، بدیهی است که اساس تعیین جایگاه برای این جماعت قانون‌شکن جای سوال دارد.

این‌ها از همان قماشی هستند که سوم مهرماه بعد از نمایش توحش مقابل سفارت، به سمت راهپیمایان اربعین حسینی (ع) در لندن حمله‌ور شده، حجاب را از سر بانوان شرکت کننده کشیده و آن‌ها را به اشکال زننده‌ای مورد اهانت قرار دادند؛ سپس با اسکورت پلیس لندن، راهی مرکز اسلامی انگلیس در منطقه کیلبرن شدند و در ادامه نمایش توحش، نمازگزاران در این مکان عبادی و تعدادی از اهالی منطقه را به‌ قصد کشت مورد ضرب و شتم قرار دادند. رویدادی که همان موقع صدای شهردار لندن و فرماندهان پلیس را درآورد و منجر به دستگیری ۱۳ تن از این عناصر آشوبگر شد. سوم مهر به طور قطع بعنوان روز ننگینی در تاریخ فعالیت دشمنان انقلاب ثبت و از خاطره ملت شریف ایران فراموش نخواهد شد.

اما این روزها یا به‌ عبارت بهتر طی دو ماه گذشته تب تحرکات عناصر آشوبگر، پس از خنثی شدن نقشه دشمنان انقلاب فروکش کرده است. در همین رابطه پلیس مقابل سفارت ایران در لندن که خواست نامش فاش نشود در گفت‌ وگو با خبرنگار ایرنا در لندن، اوج تحرکات ضدانقلاب را تا اوایل دسامبر (اواسط آذر) توصیف کرد و مدعی شد که اوضاع امنیتی در حوزه ماموریت او، طی دو ماه گذشته آرام شده است.

او برای اثبات صحبت‌هایش تصویری را از روی گوشی تلفن همراهش نشان داد که روی درب ورودی و شیشه‌های سفارت کشورمان شعارنویسی و خسارت‌هایی به ساختمان وارد شده بود. وی بنا به ملاحظات کاری، حاضر به اشتراک‌گذاری این تصویر نشد اما حادثه آن روز را با نگاه به تاریخ ثبت عکس به اوایل دسامبر نسبت داد. این پلیس انگلیسی هم زمان که توحش عناصر ضدانقلاب را در ذهنش تداعی می‌کرد به شوخی گفت: برای تهیه خبر دیر آمدی!

این گفت‌ وگو مربوط به سه هفته پیش است و از آن زمان تاکنون، دشمنان انقلاب گردهمایی‌های محدودی را در برخی نقاط لندن برگزار کرده‌اند که صرفا با سیاه‌نمایی و دروغ‌پردازی رسانه‌های فارسی زبان معاند بزرگنمایی شده است.

با این اوصاف سوال اینجاست که بر اساس قضاوت کدام مقام دولت انگلیس، جایگاه تعبیه شده برای دشمنان ایران اسلامی باید مقابل سفارت کشورمان حفظ ‌شود؟ باریک ماندن خیابان پرتردد و سوق الجیشی کنزینگتون – در تقاطع با خیابان اگزبیشن – که عمدتا باعث ایجاد ترافیک سنگین در این محدوده می‌شود، هزینه کدام انگیزه سیاسی و حامل چه پیام دیپلماتیکی است؟

دولت انگلیس این روزها به طور جدی درصدد تلافی و ترمیم چهره مخدوش خود در پی افتضاح اطلاعاتی «علیرضا اکبری» است. این کشور بعد از آنکه از سرویس اطلاعات ایران رودست خورد، در تلاش است تا با طرح ادعاهای اطلاعاتی بی‌پایه علیه ایران، در سازمان ملل پرونده سازی کند.

فنس‌های جلوی سفارت هم شاید نشانگر این تفکر معیوب در لندن است که هنوز می‌توان نسبت به پروژه شکست‌خورده اغتشاشات در داخل ایران و تنفس مصنوعی به دشمنان انقلاب در خارج بطور هم زمان امیدوار بود. اما ملت هوشیار و با بصیرت ایران در کنار مسئولین، همواره دسیسه‌های دشمنان را نقش بر آب کرده و به طور ویژه انگلیس را در قبال دو قرن خباثت‌ در ایران، پاسخگو و مسئول می‌داند.