تحریر الشام

به گزارش مجاهدت از مشرق، رئیس یک سازمان مستقر در آمریکا به نام «کارگروه اضطراری سوریه» اندکی بعد از هجوم عناصر یک گروه شبه‌نظامی به دمشق و سرنگونی دولت «بشار اسد» در حساب کاربری‌اش در ایکس (توییتر سابق) نوشت: «سوریه آزاد شد.»در ادامه پیام این گروه آمده بود: «مأموریت تکمیل شد.

کارگروه اضطراری سوریه مفتخر است اعلام کند که رژیم اسد، روسیه و ایران رسماً در سوریه از مردم سوریه شکست خوردند؛ مردمی که تنها به خودشان اتکا کردند و از هیچ کمک بیرونی از جامعه بین‌المللی برخوردار نبودند.»

در پاسخ به این بیانیه یک کاربر با لحنی آمیخته به طنز و کنایه خطاب به حساب کاربری این گروه نوشته بود که آمدن یکی از سران القاعده که ارتباطات عمیقی با گروه تروریستی داعش و سازمان‌های اطلاعاتی غرب دارد «دقیقاً همان آزادی‌ای بود که دنبالش می‌گشتم.» شبکه خبری پرس‌تی‌وی در یک گزارش تحقیقی به ابعاد و زوایای پنهان نقش‌آفرینی کارگروه اضطراری سوریه در براندازی حکومت بشار اسد پرداخته و نوشته این گروه از مدت‌ها پیش پروژه تغییر حکومت در سوریه را دنبال می‌کرده است.

این گروه تحت حمایت یک سازمان بسیار بدنام دیگر به نام «آژانس آمریکا برای توسعه بین‌المللی» (USIAD) قرار دارد که تحت پوشش مفاهیمی مانند دموکراسی، حقوق بشر و غیره در تلاش برای براندازی دولت‌های ناهمسو با آمریکا است. بسیاری از تحلیلگران USAID را یکی از سازمان‌های تابعه «سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا» (سیا) می‌دانند که به نیابت از این سازمان جاسوسی عملیات‌های مخفیانه آن را در کشورهای مختلف پیاده‌سازی می‌کند.

این سازمان تحت پوشش شعارهایی مانند «پایان دادن به جنایت‌ها علیه غیرنظامیان سوریه» از حوالی سال ۲۰۱۱ برنامه‌های واشنگتن برای تغییر دولت سوریه از طریق تحریم‌های فلج‌کننده و منحرف کردن افکار عموم علیه دولت وقت سوریه از طریق عملیات‌های روانی را پی گرفته است.

تنها یک روز بعد از آنکه بشار اسد از دمشق خارج شد «مواز مصطفی»، مدیر اجرایی کارگروه اضطراری سوریه با «جیک سالیوان»، مشاور امنیت ملی کاخ سفید دیدار کرد.

هدف از این دیدار احتمالاً گفت‌وگو با این مقام آمریکایی درباره پروژه‌ای بود که در سوریه «تکمیل» شده بود. کارگروه اضطراری و دلارهای آمریکاییاسناد فاش‌شده نشان می‌دهند که گروه «کارگروه اضطراری سوریه» در سال‌های گذشته میلیون‌ها دلار برای پیشبرد اهداف آمریکا و متحدانش در سوریه دریافت کرده است.

این پول‌ها از کانال USAID به این گروه رسیده‌اند. «ماکس بلومنتال»، روزنامه‌نگار تحقیقی آمریکا چند وقت پیش با انتشار یک سند در حساب کاربری‌اش در شبکه ایکس افشا کرد که این گروه ۱۵۳۵۳۵ دلار پول از USAID دریافت کرده است. او با انتشار عکس زیر در ایکس نوشته بود: «هدیه ۱۵۳۵۳۵ دلاری کارگروه اضطراری سوریه را که از USAID از سازمان‌های تابعه سیا دریافت کرده ببینید.»

به‌گزارش مشرق، «علیرضا مجیدی»، کارشناس مسائل غرب آسیا به تشریح جزئیات ترکیب گروه ‌های شبه نظامی سوری حاضر و غایب در دیدار با «ابومحمد الجولانی»، سرکرده تحریرالشام در کاخ ریاست جمهوری دمشق پرداخته است.

غایبان نشست گروهک‌های مسلح با الجولانی

مجیدی پس از معرفی ۶ جریان کلیدی گروه‌های مسلح در تحولات اخیر سوریه در بخش نخست این ویدئوی تحلیلی، در ویدئوی حاضر با تشریح جزئیات دیدار الجولانی با سرکردگان این گروهک‌های مسلح به معرفی ۵ جریان غایب در نشست با سرکرده تحریرالشام پرداخت.

۱. جمیل الصالح

نخستین گروه از غائبین این جلسه سردار «جمیل صالح»، فرمانده «جیش العزه» بود. جمیل صالح در ادلب زندگی می‌کرد. وی در زمان حکمرانی جیش الفتح، احرار الشام و بعدها تحریرالشام بر ادلب، همکاری خود با آنها را آغاز کرد. او در زمره موسسان اتاق عملیات فتح المبین بود و در دوره فعالیت‌های الجولانی علیه نظام بشار اسد، همسویی کاملی با وی نشان داد و حتی این همکاری به الگویی ممتاز برای سایر گروهک‌های مسلح فعال در مناطق مختلف سوریه مبدل شد.

جمیل صالح تا زمانیکه الجولانی دمشق را فتح کرد متحد او بود، اما در نشست اخیر گروه‌های مسلح با الجولانی حضور نداشت تا گمانه زنی‌های رسانه‌ای حول اختلافات احتمالی وی با الجولانی بیش از پیش تقویت شود. گفته می شود جمیل صالح معتقد است اصل همکاری طرفین بر برکناری بشار اسد از قدرت در دمشق استوار بود نه اینکه تحریر الشام پس از آن بر سوریه سیطره یابد و حکومت را در دست گیرد.

۲. نیروهای مشترک

دومین غایب بزرگ این نشست، سران اتاق عملیات موسوم به «نیروهای مشترک» (القوه المشترکه) بودند. این نیروها بخشی از شبه نظامیان موسوم به ارتش آزاد (جیش الوطنی) بودند که در عملیات «فجر الحریه» حضور داشتند. پس از انتشار بیانیه فجر الحریه علیه تحریرالشام، شبه نظامیان القوه المشترکه با انتشار بیانیه‌ای مجزا ضمن حمایت از تحریرالشام از فجرالحریه منشعب شدند. همزمان با ورود نیروهای عملیات ردع العدوان به حماه، نیروهای القوه المشترکه نیز وارد حما شدند و به سمت استان حمص حرکت کردند.

نیروهای موسوم به القوه المشترکه در حقیقت به دو گروه اصلی تقسیم می‌شوند: یکی گردان «سلیمان شاه» به فرماندهی «سیف بولات ابوبکر» و دیگری «فرقه الحمزه» به رهبری «ابو عمشه». این دو گروه در میان نیروهای موسوم به ارتش آزاد (جیش الوطنی) در زمره نزدیک‌ترین متحدین الجولانی در دو سال اخیر به شمار می‌رفتند، اما در خلال دیدار هفته گذشته خود با الجولانی به توافق نرسیدند و در نتیجه در نشست سرکردگان گروه‌های مسلح با سرکرده التحریرالشام نیز غایب بودند.

۳. اتاق عملیات فتح دمشق

سومین غایب بزرگ، اعضای اتاق عملیات فتح دمشق بودند. این جریان نیز با وجود ضعف آشکار خود به لحاظ خاستگاه و قدرت نظامی در مقایسه با تحریرالشام پس از آنکه در دیدار خصوصی با الجولانی به توافق نرسیدند، از شرکت در این نشست نیز خودداری کردند.

۴. اتاق عملیات جنوب

چهارمین غایب بزرگ این نشست، اعضای اتاق عملیات جنوب بودند. چهره شناخته شده و سرآمد این جریان «احمد العوده»، فرمانده تیپ ۸ سپاه پنجم ارتش سوریه در اواخر دوران بشار اسد یعنی از سال ۲۰۱۸ به بعد است. احمد العوده هفته گذشته با الجولانی دیدار داشت، اما در نشست مشترک اعضای گروهک‌های مسلح با التحریرالشام حاضر نشد.

۵. گروه های مسلح در استان سویدا

پنجمین غایب بزرگ این نشست، گروه های مسلح استان سویداء بودند.

علاوه بر پنج غایب بزرگ یاد شده، گروه‌های مسلح التنف نیز در نشست با الجولانی حاضر نشدند. در همین راستا فرمانده نیروهای موسوم به تکاوران انقلاب (مغاویر الثوره) نیز در مصاحبه@ای اعلام کرد از آنها برای حضور در این جلسه دعوتی به عمل نیامده است اما در صورت دریافت هرگونه دعوت‌نامه‌ای به خاطر آینده سوریه حاضر خواهیم شد و مذاکره خواهیم کرد.

برخی ناظران معتقدند الجولانی در رابطه با گروه‌های مسلح غایب در جلسه اخیر، ابتکار عمل مجزایی را مدنظر دارد. در همین راستا به نظر می‌رسد سرکرده تحریرالشام در ابتدا قصد دارد تا در ابتدا با گروه‌های معارض سوری به توافقاتی پشت پرده دست یابد و سپس از موضع قدرت با مهم‌ترین حامی آنها یعنی واشنگتن وارد مذاکره شود.

جریان های حاضر در نشست گروه های مسلح با الجولانی

اما در کنار جریان ‌های غایب در جلسه، ترکیب گروهک‌های مسلح حاضر در این جلسه نیز از اهمیت مضاعفی برخوردار هستند. فضای کلی این جلسه به اینصورت بود که برخی گروه‌ها با ارائه پیش‌شرط‌هایی برای کنار گذاشتن سلاح خود و الحاق به وزارت دفاع سوریه اعلام آمادگی کرده بودند.

۱. الجبهه الشامیه

دسته نخست «الجبهه الشامیه» به فرماندهی «ابو العز السراقب» است که استانداری حلب را در دست گرفته و در اتاق عملیات فتح‌المبین نیز عضویت دارد.

۲. گردان های نورالدین الزنکی

گردان‌های نورالدین الزنکی هم دومین گروهی بودند که علاوه بر عضویت در اتاق عملیات فتح‌المبین برای ادغام در ساختار وزارت دفاع اعلام آمادگی کرده بودند. این گردان‌ها در زمره موسسین تحریرالشام به شمار می‌رفتند اما بعدها با الجولانی دچار مشکل شدند، تا جایی که سرکرده تحریرالشام با حمله به این گروه آنان را خلع سلاح کرد. همین رخداد سبب شد تا «توفیق شهاب‌الدین»، رهبر نورالدین الزنکی شبانه به عفرین فرار کند، اما حتی این گروه نیز در مقطع حاضر برای همکاری با الجولانی اعلام آمادگی کرده است.

۳. احرار الشام

احرار الشام به سه دسته تبدیل شده‌اند که در راس آنها احمد الصوفان قرار دارد که مسئولیت استانداری لاذقیه را بر عهده گرفته است. «احمد الدالاتی» یکی از معاونان اصلی «احمد الصوفان»، در حال حاضر معاون وزیر دفاع است. هر سه طیف احرار الشام به رغم اختلافات در نشست گروه‌های مسلح با الجولانی شرکت کردند و برای ادغام در وزارت دفاع اعلام آمادگی کرد.

البته احرار الشام به طور همزمان با این نشست‌ها، فراخوان‌هایی را جهت جذب نیرو نیز صادر کرده است. چنین رویکردی از سوی احرار الشام نشان می‌دهد که این گروهک در حال حاضر در عمل تصمیمی برای اعلام انحلال ندارد بلکه در پی تصدی مناصبی در وزارت دفاع است. لذا احرار الشام عملا با قبول ادغام شبه‌نظامیان مسلح خود نقشی کلیدی را در ساختار وزارت دفاع حکومت خودخوانده الجولانی پذیرا شده است.

۴. جیش النصر

چهارمین گروه مشارکت‌کننده در نشست با الجولانی گروهک «جیش النصر» از زیرمجموعه‌های گروه‌های مسلح موسوم به ارتش آزاد (الجیش‌الوطنی) است که خاستگاه آنها در ادلب بود. این گروهک به رغم فضای سکولار حاکم بر آن در میان حیرت و تعجب ناظران قبول کرده است تا در ساختار وزارت دفاع الجولانی مشارکت کند.

۵. جیش الاسلام

پنجمین گروه کلیدی حاضر در نشست با الجولانی، «جیش الاسلام» است. پیشینه اختلافات جیش الاسلام با جبهه النصره به سال ۲۰۱۴ باز می‌گردد. در حقیقت این گروهک در طول ۱۰ سال اخیر بیشترین اختلافات را با الجولانی داشت اما «عصام البویضانی»، رهبر جیش‌الاسلام در چرخشی معنادار ضمن حضور در این نشست با سرکرده تحریرالشام عکس یادگاری گرفت و اعلام کرد که فصل نوینی در روابط طرفین آغاز شده است.

با این حال ماه عسل روابط دوستانه تحریرالشام و جیش الاسلام دیری نپایید و منابع رسانه‌ای نزدیک به جیش الاسلام روز بعد اعلام کردند که این گروهک خواستار ریاست بر دانشگاه افسری وزارت دفاع در ادلب هستند. جیش الاسلام بنا دارد تا ریاست این دانشگاه را به عنوان امتیاز از الجولانی دریافت کند.

۶. احرار الشرقیه

دسته آخر، «احرار الشرقیه»،گروهی عشیره ای ساکن در استان دیرالزور است. این گروه بدون طرح پیش شرط خاصی در نشست با الجولانی ضمن اعلام همراهی با سرکرده تحریرالشام از تشکیلات اصلی خود یعنی جنبش التحریر و البناء منشعب شدند. این احتمال وجود دارد که این جریان مسلح به دنبال اخذ امتیاز بزرگی در دیرالزور همچون تخصیص کرسی استانداری دیرالزور به سود خود باشند.

احرار الشرقیه اگرچه یک جریان مذهبی به شمار می رود اما از لحاظ گفتمانی جریانی سکولار به شمار می‌رود. در سال ۲۰۱۳ که تمامی استان دیرالزور به جز شهر دیرالزور به تصرف معارضین درآمده بود، «ابو زینب الهاشمی» که موسس احرار الشرقیه به شمار می‌رود علیه گروه‌های اسلام‌گرا اعلام جنگ کرد و افزود: اجازه نمی‌دهیم دیرالزور به «تورا بورا» (مناطق تحت نفوذ القاعده در جنوب افغانستان) تبدیل شود. با این حال حتی این گروهک نیز با گذشت ۱۱ سال از قبول خلع سلاح نیروهای خود و ادغام در وزارت دفاع سوریه سخن می‌گوید.

حضور مشروط گروه‌های مسلح در دیدار با الجولانی

علاوه بر غایبین و حاضرین در نشست الجولانی دسته سومی از گروه‌ها نیز وجود داشتند که شروطی را برای همکاری با ابومحمد الجولانی و تحویل سلاح خود به وزارت دفاع بر روی میز قرار داده‌اند. از جمله شروط گروه‌های حاضر در دسته سوم می‌توان به این موارد اشاره کرد: اول اینکه باید دولت فراگیر تشکیل شود؛ دوم آنکه کشورها، دولت جدید سوریه را به رسمیت بشناسند و سوم استقرار و آغاز به کار دولت مزبور است.

۱. تجمع دمشق

از جمله مهم‌ترین گروه‌هایی که چنین شروطی برای الجولانی مطرح ساخته‌اند می‌توان به «تجمع دمشق» اشاره کرد. این گروه به عنوان تنها عضو حاضر در اتاق عملیات دمشق در این جلسه حضور پیدا کرد.

۲. گردان دوم

گروه بعدی «گردان دوم» (الفرقه الثانیه) است که یکی از مهم‌ترین اجزاء ارتش موسوم به ارتش آزاد (جیش الوطنی) به شمار می‌رود.

۳. جنبش التحریر و البناء

جریان سوم جنبش التحریر و البناء است که اعلام کردند فقط در صورت تامین شروط سه‌گانه سلاح‌های خود به وزارت دفاع حکومت الجولانی تحویل خواهند داد. جریان مزبور همچنین بر ضرورت کنار رفتن الجولانی از قدرت پس از سرنگونی نظام بشار اسد تاکید دارند.

۴. لشکر الشام

در نهایت چهارمین جریان «لشکر الشام» (فیلق الشام) از جریان مشارکت‌کننده در اتاق عملیات فتح المبین است که اصرار دارد تا با اخذ کرسی اداره رکن دو، معادل حفاظت اطلاعات، سلاح خود را به وزارت دفاع حکومت دمشق تحویل دهد.

فیلق الشام نزدیک‌ترین گروه به ترکیه در استان ادلب به شمار می‌رود. این جریان در میان گروهک‌های مسلح سوری بیش از سایرین از گفتمان اسلامی اخوان المسلمین تاثیر پذیرفته است که همین مسئله نشان می‌دهد آنکارا در نظر دارد از نزدیک‌ترین متحد خود بر تسلط و سیطره بر ساختار حفاظت اطلاعات حکومت جدید سوریه حمایت کند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، لغو جایزه ۱۰ میلیون دلاری برای دستگیری ابومحمد الجولانی و تعامل دیپلماتیک آمریکا با گروه تحریر الشام، بار دیگر نشان داد که در سیاست‌های واشنگتن، تروریسم بیشتر به ابزاری سیاسی برای دستیابی به منافع استراتژیک تبدیل شده است تا مفهومی حقوقی و ثابت.

این تغییرات به‌ویژه برای کشورهایی مانند ایران که تحت فشار نهادهایی مانند FATF قرار دارند، سوالاتی جدی درباره اعتماد به نهادهای بین‌المللی و پیامدهای سیاسی این تصمیمات مطرح می‌کند. کشوری که به راحتی با حذف جایزه ۱۰ میلیون دلاری تگ تروریست را از روی جولانی جدا کرده و چوب حراج به اعتبار خود می‌زند، آیا اجازه خواهد داد نهادهای تحت امرش همچون گروه ویژه اقدام مالی با رویکردی مستقل به تقابل با آنچه تروریست ادعا می‌کنند بپردازند یا این نهاد نیز همچون شورای حکام سازمان ملل صرفا ابزاری اتحصاری برای پیشبرد سیاست‌های آمریکا محسوب می‌شود.

کمدی در نشست خبری وزارت خارجه آمریکا

در یکی از نشست‌های اخیر وزارت خارجه آمریکا، موضوعی جنجالی درباره جایزه تعیین‌شده برای دستگیری ابومحمد الجولانی، رهبر هیئت تحریر الشام، توجه‌ها را جلب کرد.

یکی از خبرنگاران از سخنگوی وزارت خارجه پرسید که اگر فردی الجولانی را به پایگاه‌های آمریکایی در سوریه تحویل دهد، آیا این جایزه پرداخت خواهد شد؟

پاسخ مبهم سخنگو مبنی بر باقی ماندن جایزه به‌جای رفع ابهامات، به پیچیدگی ماجرا افزود.

خبرنگار دیگری با لحنی طنزآمیز پرسید که آیا دیپلمات‌های آمریکایی نیز می‌توانند این جایزه را دریافت کنند؟

این پرسش که به شایعات دیدار احتمالی مقامات آمریکایی با الجولانی اشاره داشت، با این پاسخ از جانب متیو میلر مواجه شد که اگر یک دیپلمات آمریکایی چنین درخواستی بدهد او متعجب خواهد شد.

روز بعد، خبری منتشر شد که باربارا لیف، نماینده ارشد وزارت خارجه آمریکا، در دیداری با الجولانی اعلام کرده است جایزه تعیین‌شده برای دستگیری او دیگر برقرار نیست. این تحول، پرسش‌های جدیدی درباره سیاست‌های دوگانه آمریکا در قبال گروه‌های تروریستی مطرح کرد.

پرسش کنایه‌آمیز خبرنگار درباره امکان دریافت جایزه توسط دیپلمات‌ها، به‌خوبی نشان‌دهنده تضاد میان اظهارات و اقدامات آمریکا بود و نقش منافع سیاسی در تعامل با گروه‌های تروریستی را آشکارتر کرد. این اتفاق بار دیگر یادآور شد که در معادلات دیپلماتیک با غرب، مفاهیمی چون تروریسم، نه بر اساس اصول ثابت، بلکه در خدمت اهداف سیاسی بازتعریف می‌شوند.

تعریف تروریسم از پنجره سیاست

سیاست خارجی آمریکا نشان می‌دهد که در تعریف «تروریسم»، این کشور بیشتر به ملاحظات سیاسی و منافع ژئوپلیتیکی خود توجه دارد تا معیارهای حقوقی ثابت.

در شرایطی که تروریسم باید تهدیدی جهانی برای صلح و امنیت باشد، آمریکا از آن به‌عنوان ابزاری برای پیشبرد منافع خود در مناطق مختلف استفاده می‌کند.

گروه هیئت تحریر الشام که پیشتر در لیست گروه‌های تروریستی قرار داشت، به دلیل تغییرات در وضعیت سوریه و منافع آمریکا، دیگر هدف فشار قرار نمی‌گیرد و رهبر آن، که پیش‌تر به‌خاطر دریافت جایزه برای دستگیری‌اش تحت تعقیب بود، به‌عنوان یک مقام دیپلماتیک پذیرفته می‌شود.

این رویکرد نشان می‌دهد که مفهوم «تروریسم» در سیاست آمریکا به‌طور انعطاف‌پذیر و بسته به شرایط سیاسی تغییر می‌کند.

این تغییرات همچنین سوالاتی جدی را درباره اعتبار و پایبندی به اصول حقوقی بین‌المللی ایجاد می‌کند. آیا می‌توان تعریف تروریسم را به این‌صورت که بر اساس منافع روز تغییر کند، مبنای تعاملات بین‌المللی قرار داد؟

نمی‌شود به معاهداتی مبتنی بر تعاریف متزلزل تکیه کرد

ماجرای لغو جایزه برای ابومحمد الجولانی و روابط دیپلماتیک جدید آمریکا با گروه هیئت تحریر الشام، نشان‌دهنده تحولات مهمی در مفهوم «تروریسم» است که در سیاست‌های جهانی، به ویژه از سوی آمریکا، بیشتر به یک ابزار سیاسی بدل شده تا یک مفهوم حقوقی ثابت.

این تغییر رویکرد به‌ویژه برای کشورهایی مانند ایران که تحت فشار نهادهایی همچون FATF قرار دارند، پیامدهایی جدی دارد.

FATF به‌طور رسمی برای مبارزه با تأمین مالی تروریسم و پولشویی فعالیت می‌کند، اما فرآیندهای آن تحت تأثیر سیاست‌های جهانی قرار دارد و ممکن است به ابزاری برای اعمال فشار بر ایران تبدیل شود.

تصویب لوایح ضد تأمین مالی تروریسم در ایران، در ظاهر ممکن است راهی برای کاهش فشارهای بین‌المللی باشد، اما این اقدامات به‌طور غیرمستقیم می‌تواند در خدمت اهداف سیاسی کشورهای قدرتمند قرار گیرد.

آمریکا معیارهای خود برای تعیین گروه‌های تروریستی را بر اساس منافع استراتژیک خود تنظیم می‌کند، نه اصول حقوقی یا امنیتی ثابت. در حالی که گروه‌هایی مانند تحریر الشام از حمایت‌های سیاسی و دیپلماتیک برخوردارند، سپاه پاسداران ایران و گروه‌های مقاومت مردمی در لیست سازمان‌های تروریستی قرار می‌گیرند.

این وضعیت نشان می‌دهد که پذیرش بی‌قیدوشرط الزامات FATF ممکن است نتایج متفاوتی از آنچه که انتظار می‌رود، به دنبال داشته باشد.

حتی اگر ایران این الزامات را بپذیرد، احتمال دارد که فشارهای بین‌المللی همچنان ادامه پیدا کند، زیرا تصمیمات در این عرصه بیشتر بر مبنای سیاست‌های تغییرپذیر آمریکا و منافع ژئوپلیتیکی آن استوار است، نه اصول ثابت حقوقی لذا پذیرش لوایح هم خروج ایران از لیست سیاه را تضمین نمی‌کند و هم اگر این اتفاق بی‌افتد آن زمان تازه باب بهانه جویی‌ها علیه نهادهای قانونی ایران رسمیت یافته و احتمال طرح مطالبات زیاده‌خواهانه‌ای همچون انحلال نهادهای رسمی کشور نیز وجود دارد. نهادهایی که دامنه آن به سپاه محدود نمانده و طیف زیادی از ساختارهای فرهنگی و اقتصادی را در برخواهد گرفت.