تعزیه

روایت یک «تاریخ» در یک «نمایش» +عکس

روایت یک «تاریخ» در یک «نمایش» +عکس



تعزیه روایت ندیدن‌های روز عاشوراست؛ ندیدن‌هایی که آن روز را آن‌گونه تداعی می‌کند که شبیه حقیقت ماجرا می‌شود.

به گزارش مجاهدت از مشرق، خیمه‌های سبزرنگ آتش گرفته‌است و از هرسو صدای دخترکانی است که رمقشان را بی‌آبی بریده‌است. بابا رفته‌است به میدان. نیزه‌ها امان می‌برد از گوش‌ها و گوشواره‌های سرخ از گریستن‌های پنهان.

اینجا خیمه‌های سبز و سرخ را در دو سوی میدان چیده‌اند و ۱۲۰ هنرور تعزیۀ جوانان قمر بنی‌هاشم روز عاشورا را در کوهدشت روایت می‌کنند. صدای گریهٔ جمعیت از میان غبارها و صدای سم اسبان برمی‌خیزد و به سال ۶۱ هجری می‌رسد.

۶۱ هجری آن سالی بود که سپاه شمر راه را بر حسین(ع) می‌بندد و او و ۷۲ تن گریزی جز نبرد ندارند، حتی اگر با تن‌های اندک. تعزیه‌خوان ابتدا از حر می‌گوید و هنرور نقش حر به میدان می‌رود.

لباس رزمِ حر زردرنگ است که زرد شاید نشان یقین باشد در لحظه‌های تردید. شمشیرهای آخته تا بُن جان، حر را نقش زمین می‌کند و همین‌ افتادن او از اسب کافی است که زنان تماشاگر را به فغان ببرد و لعن و نفرین سپاه شمر.

یکی طاقت تماشا ندارد و مشتی خاک را پرتاب می‌کند به میدان. خاک با غبار سم اسبان تاخت می‌شود و به میان نمی‌رسد. حر که شهید شد، حالا نوبت تک‌تک سربازان بنی‌هاشم است که به رزم بروند، قاسم، علی‌اکبر و بقیۀ ۷۰تن.

ساعت از ظهر گذشته است. بی‌آبی گلوهای خشک را مچاله می‌کند. عمو اذن به میدان می‌خواهد. برادر اذن می‌دهد و همین اشارهٔ او کافی است تا چونان بادهای کمین‌کرده در پس ابرهای سیاه به‌تاخت برود به نهر و هیچ نهراسد از شمشیرهای گریخته از هر سو.

عباس مشک را به شانه‌های ستبر می‌گیرد. دستانش را که قطع کردند دندان پناه آب می‌شود. شمریان در چنددسته او را در میان می‌گیرند و بعد شمشیرها است که تن بی‌دست او را خون‌آجین می‌کنند.

عباس در خون زمین می‌رود و این حسین است که خودش را به او می‌رساند. «انکسر ظهری» از تیرهای بی‌محابایی که بردار را بی‌پناه کرد و زخم‌های او را نمک‌سود. اینجا دوباره صدای شیون است که ظهر عاشورای کوهدشت را احزان می‌کند، چونان کنعان‌های بی‌یوسف.‌

حکایت عزاداری در ماه محرم برای امروز و دیروز نیست. حکایت اندوهی است که از سال ۶۱هجری به‌پا خاست و از آن زمان تا حالا در روایت‌های گوناگون مرگی سرخ را تداعی می‌کند.

از آن سال که کودکی روی دست شد و بلند شد تا آسمان، آسمان سرخ و زمین سیاه. از آن سال که سری روی نیزه رفت و عمویی بی‌دست شد و پدری بی‌سر، از آن سال که حتی دندان‌ هم از نیزه رحم ندید.

تعزیه از همان سال تا حالا روایت همین ندیدن‌ها است، ندیدن‌هایی که گاهی آن‌قدر شبیه می‌شود که تماشاگران نمی‌دانند این شبیه حقیقت ماجرا نیست. شمرهای کتک‌خورده در تعزیه‌ها نشان از باورپذیری آیینی دارد که هرساله محرم‌ها را به مصائب کربلا می‌برد و آن روزی که عزا بر سر زمین ریخت.

استان لرستان , محرم , تعزیه , استان لرستان , محرم , تعزیه , استان لرستان , محرم , تعزیه , استان لرستان , محرم , تعزیه , استان لرستان , محرم , تعزیه , استان لرستان , محرم , تعزیه , استان لرستان , محرم , تعزیه , استان لرستان , محرم , تعزیه , استان لرستان , محرم , تعزیه , استان لرستان , محرم , تعزیه , استان لرستان , محرم , تعزیه , استان لرستان , محرم , تعزیه , استان لرستان , محرم , تعزیه , استان لرستان , محرم , تعزیه , استان لرستان , محرم , تعزیه , استان لرستان , محرم , تعزیه , استان لرستان , محرم , تعزیه , استان لرستان , محرم , تعزیه , استان لرستان , محرم , تعزیه ,

منبع: تسنیم

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

روایت یک «تاریخ» در یک «نمایش» +عکس بیشتر بخوانید »

مجلس تعزیه «شهادت حضرت علی اکبر(ع)» در ایتالیا برپا شد +فیلم

مجلس تعزیه «شهادت حضرت علی اکبر(ع)» در ایتالیا برپا شد +فیلم



گروه تعزیه «امام رئوف» در ادامه اجراهای تعزیه خود در کشورهای اروپایی، مجلس تعزیه «شهادت حضرت علی اکبر (ع)» را در مرکز المهدی شهر رم اجرا کرد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، گروه تعزیه «امام رئوف» که از ابتدای ماه محرم سال جاری در کشور مجارستان، به اجرای مجالس تعزیه پرداخته است، در ادامه اجراهای خود و در کشور ایتالیا، مجلس تعزیه «شهادت حضرت علی اکبر (ع)» را برپا کرد.

این گروه در شب‌های هفتم و هشتم ماه محرم و در مرکز المهدی شهر رم، مجلس تعزیه «شهادت حضرت علی اکبر (ع)» را اجرا کرد.

این مجلس تعزیه با کارگردانی حسن بصیری و تهیه‌کنندگی امیرمحمد داودی‌پور، با حضور مجید خسروان، مهدی صیادی، سید مرتضی میراسماعیلی، فهیم حسن، نوید عسجدی، محمدرضا قربان عسگری و امیر سلیمانی مقدم به عنوان شبیه‌خوان، برپا شد.

منبع: مهر

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

مجلس تعزیه «شهادت حضرت علی اکبر(ع)» در ایتالیا برپا شد +فیلم بیشتر بخوانید »

حضور گروه تعزیه‌خوانی صغاد در هفتمین سوگواره تعزیه کشوری

حضور گروه تعزیه‌خوانی صغاد در هفتمین سوگواره تعزیه کشوری


به گزارش مجاهدت از دفاع‌پرس از فارس، «قاسمی» مسوول گروه تعزیه خوانی منتظران مهدی صغاد امروز با اعلام خبر راهیابی گروه تعزیه‌خوانی صغاد در هفتمین سوگواره تعزیه کشوری اظهار داشت: هفت سال است که این گروه به جشنواره کشوری دعوت می شود و به اجرای تعزیه می‌پردازد.

وی افزود: ۱۰ نفر از تعزیه خوانان برتر شهر صغاد در این سوگواره حضور دارند و این گروه امسال تعزیه وفات حضرت زینب (س) را اجرا می کنند.

سوگواره تعزیه از ۱۵ تا ۲۵ شهریور با حضور ۱۱ گروه تعزیه خوان از سراسر کشور در شهرستان جم استان بوشهر برگزار می‌شود.

انتهای پیام/

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

حضور گروه تعزیه‌خوانی صغاد در هفتمین سوگواره تعزیه کشوری بیشتر بخوانید »

روستائیان و کشاورزان بانیان اصلی تعزیه/ هنرمندان تعزیه اعتقاد و باور قلبی دارند

روستائیان و کشاورزان بانیان اصلی تعزیه/ هنرمندان تعزیه اعتقاد و باور قلبی دارند


به گزارش مجاهدت از خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، مراسم تجلیل از گروه تعزیه اعزامی به کشور تونس که توانست در فستیوال بین‌المللی تئاتر صحرایی در حضور ۲۲ کشور آسیایی و اروپایی با اجرای تعزیه «شبیه واقعه» رتبه نخست این فستیوال را به دست آورد، در حوزه هنری برگزار شد.

کوروش زارعی در ابتدا به شرح توضیحاتی پرداخت و با بیان اینکه این مراسم به‌پاس سال‌ها همکاری با حوزه هنری و اجرای خوب و موفقیتی که کسب شده است، برگزار شده است، اظهار داشت: حوزه هنری تعزیه را یکی از مهم‌ترین گونه‌های نمایشی اصیل می‌داند که باید احیا شود.

در ادامه، جواد فلاحتی سرپرست گروه، با بیان اینکه تعزیه در طول سال‌های گذشته در محافل بین‌المللی حضور درخشانی داشته است، گفت: در سال ۱۳۶۸ تعزیه با حضور استاد هاشم فیاض بین‌المللی شد و این حضور بی‌بدیل تعزیه، موجب درخشش شد.

وی درباره اجرای این گروه در کشور تونس تصریح کرد: جدای از بخشی که در هنرنمایش تعزیه به مسائل اهل بیت علیهم‌السلام می‌پردازد که مربوط به مضمون است؛ از حیث فرم این اجرا برای کل فستیوال جالب و جذاب بود.

فلاحتی به اهمیت و جایگاه تعزیه پرداخت و گفت: در تعزیه شعر، موسیقی، ادبیات، میزانس، رنگ، نور، سوارکاری و هنر‌های دیگری وجود دارد که آن را جذاب کرده است.

وی به حمایت حوزه هنری درخصوص تعزیه اشاره و گفت: فکر می‌کنم جای امیدواری دارد تا بتوانیم تعزیه را به حد خودش که یک نمایش تمام‌عیار است، برسانیم.

سرپرست این نمایش درخصوص کیفیت اجرای این تعزیه در فستیوال تونس عنوان کرد: تعزیه برای اولین‌بار بود که در بخش مسابقه بین‌المللی یک جشنواره حضور داده شده بود درحالی که گروه‌های نمایشی از اسپانیا، سوئد، الجزایر، المان، سوریه و دیگر کشور‌ها با بهترین گروه‌ها شرکت کرده بودند و هیئت داوران فستیوال اذعان کردند بعد از این اجرا این دغدغه را داشتیم که چگونه می‌توانیم از این کار تجلیل کنیم.

روستائیان و کشاورزان بانیان اصلی تعزیه/ هنرمندان تعزیه اعتقاد و باور قلبی دارند

در ادامه، محسن هاشمی تعزیه‌خوان کشورمان به ذکر نکاتی از حضور در این فستیوال پرداخت و گفت: یک نکته در این فستیوال وجود داشت که نقطه اشتراک همگی بود و آن اتکا و تکیه همه گروهک‌ها به‌موسیقی بود که همه گروهک‌ها اتکای شدیدی به موسیقی داشتند و از همه آن‌ها این اتکا بیشتر مربوط به گروه ما بود که به موسیقی توجه داشت چراکه موسیقی زنده روی صحنه داشتیم.

وی از عدم وجود تکیه‌های تخصصی در شهر‌ها و به‌خصوص پایتخت انتقاد کردو افزود: در پایتخت کشورمان یک تکیه برای تعزیه نیست درحالی که اگر تعزیه برای اروپا بود مثل فوتبال در دنیا فراگیرش می‌کردند.

این تعزیه‌خوان با بیان اینکه اگر از هر بعدی به تعزیه نگاه کنیم، شاخص و برتر است، با طرح این پرسش که فرق هنرمندان تعزیه با سایر هنرمندان چیست، گفت: ما به نقشی که بازی می‌کنیم اعتقاد داریم و با تمام وجود بازی می‌کنیم و عمل می‌کنیم.

روستائیان و کشاورزان بانیان اصلی تعزیه/ هنرمندان تعزیه اعتقاد و باور قلبی دارند

هاشمی خاطرنشان کرد: بیشتر بانی‌های تعزیه کارگران و کشاورزان هستند؛ این قشر یک سال کارگری و کشاورزی می‌کند تا چراغ آن را روشن کنند.

انتهای پیام/ ۱۲۱

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

روستائیان و کشاورزان بانیان اصلی تعزیه/ هنرمندان تعزیه اعتقاد و باور قلبی دارند بیشتر بخوانید »

تعزیه؛ هنر اصیل ایرانی در تعظیم مفاهیم عاشورایی

تعزیه؛ هنر اصیل ایرانی در تعظیم مفاهیم عاشورایی


گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس: تعزیه، در لغت به معنی سوگواری [تعزیت ]، برپای داشتن یادبود عزیزان از دست رفته، تسلیت، امر کردن به صبر، و پرسیدن از خویشان مرده است؛ ولی در اصطلاح، به گونه‌ای از نمایش مذهبی منظوم گفته می‌شود که در آن عده‌ای اهل ذوق و کار آشنا در مناسبت‌های مذهبی و به صورت غالب، در جریان سوگواری‌های ماه محرم برای باشکوه‌تر نشان دادن آن مراسم و یا به نیت آمرزیده شدن مردگان، آرزوی بهره‌مندی از شفاعت اولیای خدا به روز رستخیز، تشفی خاطر، بازیافت تندرستی، و یا برای نشان دادن ارادت و اخلاص فزون از اندازه به اولیا به ویژه اهل بیت پیامبر علیهم السلام، با رعایت آداب و رسوم و تمهیدهایی خاص و نیز بهره‌گیری از ابزارها و نواها و گاه نقوش زنده برخی از موضوعات مذهبی و تاریخی مربوط به اهل بیت به ویژه واقعه کربلا [امام حسین؛ واقعه کربلا] را پیش چشم بینندگان بازآفرینند.
 
بر خلاف معنی لغوی تعزیه، غم انگیز بودن شرط حتمی آن نیست و ممکن است گاه شادی بخش نیز باشد. بدین معنی که اگر چه هسته اصلی آن گونه‌ای سوگواری و یاد کرد و بزرگداشت خاطره مصائب اندوهباری است که بر اهل بیت و به ویژه امام حسین (ع) و یاران نزدیکش رفته است، اما با گذشت زمان و تحول و تکامل کمی و کیفی و گونه گونی و تعدد آن تعزیه‌هایی در ذم دشمنان دین و خاندان پیامبر (ص) پرداخت شده که نه تنها صفت اندوهبار بودن را از دست داده، بلکه سخت مضحک و خنده آور نیز هستند [تعزیه مضحک].
 
در این میان تعزیه‌هایی تفریحی نیز چهره نمایانده‌اند. که از آن جمله‌اند: تعزیه‌های درةالصدف، امیر تیمور، حضرت یوسف، و عروسی دختر قریش. شیوه برپا کردن آن نیز چنین است که با پایان گرفتن هر مجلس سوگواری یا دسته روی و یا حتی به صورتی جداگانه عده ای شبیه خوان [شبیه] در هر جایی که مناسب تشخیص دهند، می‌ایستند و نوازندگانی که از قبل همراه آنانند به زدن طبل یا شیپور آغاز می‌کنند و در همان میان نیز زمینه را برای برپا کردن تعزیه آماده می‌سازند.
 
این زمینه معمولا عبارت است از شکل دادن دایره‌ای محل نمایش، جای دادن سکوهایی کوچک و بزرگ [تختگاه ] برای مشخص نمودن شأن و مرتبه اشخاص نمایش، و همچنین [علم ] و [کتل]، و نصب پرچمهای سبز و سرخ و سیاه. زدن طبل و شیپور در چنین لحظه و مناسبت‌ها به خودی خود پیام از اجرای نمایش تعزیه می‌دهد. به‌محض گردآمدن عده‌ای تماشاگر شبیه‌خوانی که از شخصیت‌های شناخته شده‌تر نمایش است، ابیاتی چند را به عنوان درآمد برمی‌خواند. مثلا شمر در آغاز کار در حالی که با گام‌های بلند و تند گرد صحنه نمایش را می‌پیماید چندین بار به صدای بلند می‌خواند:
 
الا یاران! نه من شمرم نه این خنجر
مراد از کار ما این است که این مجلس بکا باشد
و سپس معمولا با به اجرا درآمدن پیش‌خوانی نمایش مجلس اصلی آغاز می‌شود. 
 
در این نمایش مذهبی برای عواطف تماشاگران مرزبندی تازه‌ای صورت گرفته و برای خندانیدن و خندیدن جای مشخصی در نظر گرفته شده است.
 
هم از این روست که در این حالت لفظ شبیه‌خوانی را که آغاز نیز متداول بود و مفهوم شکلی از نمایش را افاده می‌کرد، به جای تعزیه که مفهوم تسلیت و سوگواری دارد، به کار می‌برند.
 
 بر پای دارنده اصلی تعزیه را بانی و گرداننده آن را تعزیه گردان، معین البکا یا ناظم البکا و بازیگران آن را شبیه‌خوان یا تعزیه‌خوان و سایر همکاران بر پایی آن را «عمله تعزیه» می‌نامند. 
 
تعزیه؛ یکی از هنرهای مهم اصیل ایرانی است که با تلفیق نمایش، مداحی، روضه‌خوانی و گاها ریتم‌های موسیقی صدها سال فرهنگ عاشورایی را در بین ایرانیان ترویج داده است.
 
چندین سال است که مجموعه‌های مختلف در ایام محرم و صفر این فرهنگ هنری بومی و ایرانی را که در گذشته در محافل عزاداری رونقش داشته است و همواره به عنوان بخشی از آیین مذهبی مورد توجه بوده است را اجرا می‌کنند.
 
هم‌اکنون برای رونق دادن تعزیه ظرفیت‌های زیادی وجود دارد؛ رویداد تئاتر مردمی بچه‌های مسجد که سال‌ها توسط حوزه هنری برگزار می‌شود یکی از ظرفیت‌های مهم کشور در زمینه تئاتر دینی است که می‌توان با رویکرد اجرای تعزیه در هیئات‌های مذهبی مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
 
انتهای پیام/ ۱۲۱

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

تعزیه؛ هنر اصیل ایرانی در تعظیم مفاهیم عاشورایی بیشتر بخوانید »