تلویزیون

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، کتاب «میراث مقدس و جنگ ناتمام» (دلایل و زمینه‌های فرهنگی- اجتماعی شکل‌گیری پدیدۀ کاروان‌های راهیان نور) به قلم اسماعیل نوده فراهانی منتشر شد.

اسماعیل نوده فراهانی در مقدمه این کتاب آورده است: «نوشتار حاضر محصول نوعی کنجکاوی درباره کاروان‏‌های راهیان نور است که پس از نخستین حضور نگارنده در این کاروان‎ها (۱۳۸۹) پدید آمد و سپس در قالب پایان‌‏نامه دوره کارشناسی‎ارشد (۱۳۹۱- ۱۳۹۰) پیگیری شد و سرانجام پس از بازنگری‏‌های تکمیلی (۱۳۹۶) صورت مدون‏تری یافت تا اینک در اختیار خوانندگان و اهل نظر قرار ‏گیرد.

در سال‎های گذشته برخی از گروه‌‏ها و جریانات فکری، تلاش کرده‏اند تا از طریق انتخاب موضوعات دینی در امر پژوهش و زدودن مباحثی که آشکارا غیراخلاقی به نظر می‌‏رسیدند- از منابع آموزشی- اقدام به اسلامی‌‏سازی علوم انسانی نمایند. به موازات این جریان، گروهی دیگر درصدد برآمدند تا بواسطه، چون و چرا و آشنایی‏زدایی درباره مبادی و مبانی تمدن و علم غربی به رهیافت‌‏هایی برای اعتلای علوم انسانی بومی و بالاخص علوم اجتماعی اسلامی- ایرانی دست یابند. گروه‌‏های مرتبط با جریان سوم نیز تلاش کردند تا از طریق اصلاح و بازاندیشی در چارچوب‎های روشی و طرح مباحث هستی‏ شناسی و انسان‏ شناسی اسلامی به این مهم نائل شوند.

با این وجود، به نظر می‌‏رسد حلقه مفقود یا مهجور اقدامات فوق اهتمام بر مطالعه و بررسی موضوعاتی است که در نسبت مستقیم با انقلاب اسلامی قرار داشته‌‏اند. از این جهت، تحقق جامعه دینی و رفتارهای اجتماعی مؤمنان به غیب و به عبارتی، امور غیرقابل توجیه با منطق جهان و انسان غربی، بهترین بستر دستیابی به علم غیرغربی در خلال توصیف و تبیین- و نه تغییر و تجویز- است. در چنین شرایطی باید زمینه‌‏ای فراهم شود تا فارغ از چارچوب‏‌های علم مدرن و بیرون از دایره تنگ قضاوت‏‌های آن، خود پدیده اجتماعی لب به سخن بگشاید و چیستی و چرایی خود را بازگوید. انتخاب راهیان نور به عنوان موضوع پژوهش با چنین استدلالی صورت پذیرفته است.

در حال حاضر سه نوع «راهیان نور» وجود دارد: راهیان نور تجربه شده، راهیان نور دیده شده، راهیان نور تحقیق شده. راهیان نور تجربه شده یعنی همین کاروان‌هایی که سالیانه عده‌ای از مردم را برای بازدید از مناطق عملیاتی به جنوب و غرب کشور می‌برند و همه زائران آن، این اردو را به نوعی زیسته و تجربه کرده‌اند. دوم «تصویر راهیان نور» یا راهیان نور رسانه‌ای شده است. یعنی کاروان‌هایی که شبکه‌های تلویزیونی، رادیویی، وبسایت‌ها، وبلاگ‌ها، مطبوعات، فیلم‌ها و رمان‌ها ترسیم و بازنمایی کرده‌اند که آن را «راهیان نور دیده شده» می‌نامیم؛ زیرا ما تصویر یا بازنمایی دائمی‌ای از آن را می‌بینیم یا می‌شنویم. سوم «راهیان نور تحقیق شده» است. یعنی کاروان‌هایی که برنامه ریزان، مدیران، محققان و متخصصان آن را در کتاب‌ها، مجلات، گزارش‌ها و تحقیقات، ترسیم و شناسایی کرده‌اند؛ این بخش بسیار خلوت است.

راهیان نور پایگاه جدال میان دو استعاره متفاوت از دفاع مقدس است؛ دفاع مقدس موزه‌‏ای و دفاع مقدس ساری و جاری. دفاع مقدس موزه‌‏ای، تفکری است که جنگ را تمام شده می‌‏بیند و به نامگذاری بزرگراه‎ها به نام شهدا و محصور کردن شهید در گورهای یکدست و استاندارد بسنده می‌‏کند. دفاع مقدس موزه‌‏ای از گورستان محاصره ۱۹۴۲ در شوروی الگو می‌‏گیرد و جنگ را به اسطوره‌‏های همت و باکری محدود می‌‏کند و راه شهدا را دست ‏نیافتنی می‏‌سازد. اما دفاع مقدس جاری و ساری نظر متفاوتی دارد: «خداوندا، این دفتر و کتاب شهادت را همچنان به روی مشتاقان باز و ما را هم از وصول به آن محروم مکن. خداوندا، کشور ما و ملت ما هنوز در آغاز راه مبارزه‏اند و نیازمند به مشعل شهادت، تو خود این چراغ پر فروغ را حافظ و نگهبان باش. خوشا به حال این ملت، خوشا به حال شما زنان و مردان، خوشا به حال جانبازان و اسرا و مفقودین و خانواده‏‌های معظم شهدا و بدا به حال من که هنوز مانده‌‏ام و جام زهرآلود قبول قطعنامه را سر کشیده‌‏ام و در برابر عظمت و فداکاری این ملت بزرگ احساس شرمساری می‏‌کنم؛ و بدا به حال آنانی که در این قافله نبودند…»

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، شخصیت «افشین» یکی از ماموران امنیتی و مسئول تیم مبارزه با مفاسد اقتصادی خانه امن، بین مخاطبان حسابی به چشم آمده است. امین زندگانی بازیگر نقش افشین در گفت‌وگو با روزنامه خراسان گفت: در دوره بازنشستگی به نقش افشین افتخار خواهم کرد. معتقدم یک بازیگر شاید تعداد کار زیادی در مدت بازیگری اش انجام دهد، ولی تعداد نقش‌هایی که تاثیرگذار و ماندگار باشند شاید به سختی از تعداد انگشتان یک دست فراتر بروند.

افشین واقعی سریال خانه امن کیست؟

ویژگی‌های نقش امنیتی افشین باعث شده تا این نقش را به یکی از شهدای سرباز گمنام امام زمان (عج) به نام شهید سید علی حسینی، نسبت دهند. شهیدی که حتی نام محل شهادتش نامعلوم است و روی سنگ مزارش نوشته شده: محل شهادت: بلاد کفر.

شهید سید علی حسینی کیست؟

شهید «سید علی حسینی» سرباز گمنام امام زمان (عج)، فرزند شهید «سید ابوالقاسم حسینی» شهید دوران جنگ تحمیلی است. او متولد یکم بهمن ماه ۱۳۴۱ و از سربازان گمنام امام زمان (عج) بود که طی ماموریتی که در خارج از کشور بسر می‌برد، دستگیر شده و در تاریخ بیست وسوم دی ماه ۱۳۹۲ به شهادت رسید. مزار او در قطعه ۲۶ بهشت زهرای تهران است.

«معصومه عبدی» همسر شهید گفت‌وگویی در سال ۹۸ انجام داده است که بخش‌هایی از آن را در ادامه می‌خوانید.

همیشه می‌گفت: جای من اینجا خالی است!

– شهید حسینی، در زمان حیات خود، ارادت زیادی به شهدای گمنام داشت و اکنون نیز مزارش در قطعه‌ای از بهشت زهرا (س) است که بیشترین شهید گمنام را دارد. پدر همسرم نیز در قطعه ۲۴ شهدای بهشت زهرا (س) دفن شده است و او نیز از شهدای دفاع مقدس است. از این رو، ما همیشه تردد زیادی به بهشت زهرا (س) داشتیم.

– وقتی بر سر مزار پدرش و دیگر شهدا می‌رفتیم، همسرم همیشه می‌گفت: «جای من اینجا خالی است». طی مدت پنج سالی که همسرم به شهادت رسیده، از بابت فقدان او هنوز متاثریم، اما از بابت اینکه خودش به آرزویش رسید، خوشحالیم. 

رنجی که در راه خدا و پاسداری از وطن کشید به درجاتش می‌افزاید 

–  شهید حسینی به واسطه شغل و خدمتش به وطن، همیشه در ماموریت‌های پُرخطر شرکت داشت. او مدتی را در غربت و اسارت به‌سر می‌برد. به عقیده من، رنجی که شهید حسینی در راه خدا و پاسداری از وطن کشید، به درجات او می‌افزاید و توفیقی بود که نصیب او شد.

– او به ماموریت رفت و سه هفته بعد از دستگیری، خبر شهادتش آمد. سوال‌های زیادی درباره شهادت همسرم، برای من و فرزندانم بی جواب باقی مانده است.

اصلا اهل دنیا نبود

– شناختی که سال‌ها زندگی با او به من داد، این بود که او اصلا اهل دنیا نبوده و فردی کاملا وارسته بود. هیچ تعلق خاطر دنیوی در وجود او ندیدم.

– بسیار متواضع و امانتدار بود. بسیار مأخوذ به حیا بود. علیرغم موقعیت و مرتبه کاری بالایی که داشت، هرگز اهل هیاهو و دیده شدن نبود. زیرا این افراد هرچقدر از نظر اداری، دارای پُست و مقام و درجه باشند، بازهم همان سربازان ساده و گمنام امام زمان (عج) هستند.

– به انجام تکالیف دینی اش بسیار مقید بود و حتی در ماموریت‌هایی که در ماه مبارک رمضان می‌رفت، روزه اش را کامل می‌گرفت و می‌گفت: طاقت ندارم به خاطر کار و ماموریت، روزه‌ام را بشکنم. شاید یکی از علت‌هایی که شهادت قسمتش شد، همین خصوصیات اخلاقی باشد.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، از ۱۰ آبان ماه امسال سریالی تحت عنوان «خانه امن» از شبکه یک سیما به روی آنتن رفت و آخرین قسمت آن نیز ۷ دی‌ماه از رسانه ملی پخش شد. سریالی در ۵۰ قسمت که داستان آن درباره مامور امنیتی است که به پرونده هایی ورود می کند.

این سریال براساس پرونده‌های واقعی و امنیتی به نگارش درآمده و تولید شده است. احمد معظمی کارگردان این سریال است و حسین تراب نژاد نیز نویسندگی آن را به عهده داشته است.

احمد معظمی، کارگردان این سریال گفت: به زودی پیش‌تولید فصل دوم سریال خانه امن ساخته می‌شود و قصد داریم در فصل دوم این سریال بخش‌های دیگری از تلاش‌هایی که برای امنیت کشور انجام می‌شود را نشان دهیم.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، بیوک میرزایی نام آشنایی است برای مخاطبینی که سریال  “پهلوانان نمی‌میرند” را دیده‌اند و یا با صدایش در “صبح جمعه با شما” آشنایی دارند. بازیگری که با وجود نقش‌های منفی و خاکستری که ایفا کرده، بسیار خوش‌برخورد و در عین‌حال متواضع است.

همیشه دغدغه‌اش عدم توجه درست به فرهنگ و هنر است خصوصاً مسئولینی که اصلاً به حقوقِ پیشکسوتان و دستمزدِ پایین رادیویی‌ها توجهی ندارند.

میرزایی از طریق سازمان صداوسیما و به دعوت معاونت صدا به این مراسم دعوت شده بود. دیدار با رهبر انقلاب را افتخار بزرگی می‌داند. دوباره دوست دارد این اتفاق بیفتد؛ فرصتی که همیشه مغتنم و به تعبیر خودش “طلایی” است.

بیوک میرزایی می‌گوید: دلم برای چند ملاقاتی که محضر رهبری رسیدیم تنگ شده است؛ ای کاش دوباره این ملاقات اتفاق بیفتد و حتماً دوباره از مشکلات و معضلاتِ موجود خواهیم گفت. دوست دارم تا با ایشان درباره فرهنگ و هنر این مرز و بوم حرف بزنیم و شنونده نظرات سازنده ایشان باشیم. 

پخش مستند غیررسمی و حضورِ بیوک میرزایی، بهانه مصاحبه‌ای شد که حرف‌های گفتنی برای بازیگرِ این روزهای “جشن سربرون” و برنامه جذاب رادیویی “صبح جمعه با شما” به همراه داشت.

او درباره دیدار با رهبر انقلاب گفت‌وگوی کوتاهی با خبرنگار تسنیم داشت که در ادامه می‌خوانید:

میرزایی در پاسخ به این سؤال که چه نکاتی در این دیدار رد و بدل شد و شما چه نقاط ضعفی را مطرح کردید، گفت: فرصت زیادی نداشتیم اما به دستمزد پایین رادیویی‌ها اشاره کردم. گفتم رادیویی‌ها جانفشانی می‌کنند اما دستمزدشان جوابگوی این تلاش‌ها نیست. 

وی تأکید کرد: ما در حقیقت از مسئولین انتظاری نداریم، چون عاشقِ کارمان هستیم. اما آدم‌هایی سرکارند مثلِ ارزش و قربی که رهبر انقلاب برای پیشکسوتان این عرصه قائلند، به مشکلات و معضلات پیش‌رویشان توجه کنند. ما عاشقانه کار می‌کنیم اما بسیاری از مشکلات اذیت‌مان می‌کند.

این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون خاطرنشان کرد: آدم‌هایی که در رأس این کارند، مهارت و اشرافِ لازم را ندارند و به تعبیرِ دیگر، ارزش و موقعیت ما را درک نمی‌کنند. ما دلمان می‌خواهد خوب کار کنیم و به نویسنده‌ها بها بدهند.

میرزایی درباره اشرافِ کامل رهبری نسبت به عرصه فرهنگ و هنر، گفت: من قبلاً هم توفیق داشتم محضر ایشان رسیدم؛ واقعاً حس و حال و لحظات قشنگ و دلچسبی است. رهبری اشراف کامل به عرصه فرهنگ و هنر دارند، مخصوصاً هنرمندان را به خوبی می‌شناسند. واقعاً به خواسته‌های ما توجه کردند و از این جهت به راحتی مشکلات‌مان را بازگو می‌کردیم. 

بازیگر سریال “پهلوانان نمی‌میرند” در خصوص تشرف پدر و مادرش به حج با دستور رهبری، گفت: در دیدار با رهبری، گفتم چیزی برای خودم نمی‌خواهم، پدر و مادر سالخورده‌ای دارم دوست دارند به سفر حج مشرف شوند. حضرت آقا دستور دادند و این اتفاق افتاد. خدا را شاکرم دلِ پدر و مادرم شاد شد. 

او درباره ماجرای انگشتر یادگاری که توسط رهبری اهداء شد، خاطرنشان کرد: جالب است بدانید که رهبر انقلاب در این دیدار، بزرگترین انگشتر را به من اهداء کردند. 

میرزایی با اشاره به تأثیر دیدار رهبر انقلاب با اهالی فرهنگ و هنر و مشکلات و انتقادهای موجود خصوصاً به صداوسیما، تصریح کرد: این دیدارها می‌تواند ارزشمند باشد و ایشان در جریانِ معضلات و مشکلات هنرمندان قرار می‌گیرند. این فرصت‌های طلایی است و باید آن‌ها را مغتنم شمرد. 

وی خاطرنشان کرد: اگر دوباره به محضر رهبر انقلاب شرف‌یاب شوم حتماً از مشکلات موجود خواهم گفت؛ عدم توجه به موقعیت هنرمندی که 40، 50 سال در این راستا قدم برمی‌دارد اما هنوز غمِ نان دارد.