به گزارش مجاهدت از مشرق، محمد ایمانی تحیلگر سیاسی و فعال رسانه ای در کانال تلگرامی خود نوشت:
حسین بن علی (علیه السلام) را لشکر یزید با قساوت تمام در کربلا به شهادت رسانده بودند. با این وجود، یزید چرا باید در شام، با چوب خیزران بر لب و دندان مبارک حضرت بکوبد و اهانت روا دارد؟!
در روح پلید یزید، عقده ای فرو خفته زبانه می کشید که او را به این فرومایگی وا می داشت. کینه ای عمیق، از ابوسفیان به معاویه و از او به یزید، به ارث رسیده بود؛ کینه ای که ضربات کمر شکن امیر مومنان (ع) در بدر و احد و خیبر بر دل مشرکان و منافقان گذاشته بود.
اما حالا بعد از چهارده قرن، نام چه کسی به احترام و تکریم سر زبان هاست و دلبری می کند؟ و چه کسی، نامی از او نمانده مگر به ننگ؟ تعجب ندارد که سر دسته سر شکسته فتنه سبز، به سردار شهید حسین همدانی اهانت روا دارد.
او صرفا عقده ناگشوده آمریکا و اسرائیل را بر زبان جاری ساخته و متن دیکته شده را باز نویسی کرده است؛ عقده شکست در تهران ۱۳۸۸ و دمشق ۱۳۹۱.
ده سال قبل، وقتی دمشق، تحت محاصره گروه های تروریست تکفیری قرار گرفت، آمریکا و اسرائیل خیال می کردند راهبرد جنگ جهانی سوم برای در هم شکستن جبهه مقاومت، در حال نتیجه دادن است. حداکثر تا چند هفته دیگر، دمشق سقوط می کرد و از آنجا می شد حزب الله لبنان را زیر ضرب گرفت.
عراق با پیشروی برق آسای داعش دست به گریبان بود. و در ایران، دولتی غربگرا و منفعل، از موضع ضعف با آمریکا و اروپا مذاکره می کرد.
تروریست ها در سوریه تا چند صد متری حرم حضرت زینب (س) پیش تاخته بودند و دولت سوریه هم ناتوان از مقاومت نشان می داد. کار، تمام می نمود. سقوط دمشق تا چند صباح دیگر، می توانست خواب به تاخیر افتاده آمریکا و اسرائیل را تعبیر کند…
اما همه چیدمان نقشه آمریکا و اسرائیل را یک اَبَر مجاهد پیش تاخته، به همراه همرزمان جانفشانش، به هم ریختند: سردار حسین همدانی.
آتشی که حسین همدانی و قاسم سلیمانی و هزاران رزمنده گمنام به جان آمریکا و اسرائیل انداختند، خاموش شدنی نیست. حالا جبهه مقاومت در منطقه سیادت پیدا کرده و آمریکا و صهیونیسم، شکستی بی سابقه در طول هفت دهه پس از جنگ جهانی دوم را به جان خریده اند؛ شکستی به غایت تحقیر آمیز.
حق بدهید که کاخ نشینان واشنگتن و تل آویو و لندن، عقده حسین همدانی و قاسم سلیمانی را بر دل داشته باشند و به واسطه پادوهایی مانند میر حسین موسوی عقده گشایی کنند.
اگر جانشینان یزید بعد از چهارده قرن، همچنان دنبال عقده گشایی علیه حرم بی بی زینب (س) بودند، طبیعی است که کینه حسین همدانی ها را به دل و زبان داشته باشند. اما اگر یزیدیان از آن خبط بزرگ، طرفی نبستند و جز نکبت و ننگ نصیب شان نشد، سرنوشت بهتری در انتظار وارثان آنها نیست.
