تورقوزآباد

به گزارش مجاهدت از مشرق، در گرما گرم پروژه جنگ روانی غرب که از مجموع آرایش صحنه آن، بوی شکست به مشام می‌رسید و محور اصلی آن، بر هدایت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی جهت تحت فشار قرار دادن ایران قرار داشت؛ پرونده‌سازی‌های مجعول علیه ایران درست یک هفته پیش از برگزاری نشست شورای حکام به شکست انجامید. شاهد این مفروض، خبری است که روز گذشته منابع آگاه دیپلماتیک از بسته شدن یکی از سه موضوع اختلافی میان ایران و آژانس و همچنین مختومه شدن پرونده ادعای تولید اورانیوم با غنای ۸۳.۷ درصد در سایت فردو اعلام کرده‌اند. کشورهای غربی پیشتر با بهره‌گیری از ظرفیت محافل غربی- صهیونیستی در حالی تمرکز خود را بر اتهام‌سازی جدید علیه فعالیت‌های هسته‌ای ایران قرار داده بودند که به نظر می‌رسید رسالت اصلی خود مبنی بر کمک به تعیین تکلیف مذاکرات رفع تحریم‌ها را به بوته فراموشی سپرده‌اند؛ وظیفه‌ای که از اواسط سال گذشته معطوف حمایت از جریان‌های تجزیه‌طلب ضد ایرانی در بحبوحه آشوب‌های داخلی ایران شد تا بلکه از رهاورد آن پروژه عقب‌نشینی جمهوری اسلامی در زمین مذاکرات رفع تحریم‌ها کلید بخورد اما پس از رویارویی با شکست، سناریوی بزرگنمایی ابعاد پرونده اختلافی ایران و آژانس به طور جدی در دستور کار قرار گرفت.

بازگشایی یک پرونده قدیمی
ادعاهای سال های گذشته آژانس درباره شماری از مکان‌های ادعایی در ایران و نوع موضع‌گیری‌های «رافائل گروسی»، مدیر کل آژانس نشان داد مذاکرات دو طرف که به نظر می‌رسید در سراشیبی قرار گرفته است، با دست‌اندازهایی جدی مواجه شود. دست‌اندازهایی که محصول تفاسیر سوءگیرانه غرب درباره پرونده‌ای بود که قبل از آن، حل شده بود اما حالا مانورهای رسانه‌ای و سیاسی با همراهی مدیر کل آژانس بر تعدد پیچیدگی‌های مربوط به آن می‌افزود. در امتداد چنین روندی بود که آژانس سال گذشته ادعاهایی را درباره سه مرکز «شیان»، «ورامین» (تورقوزآباد) و «مریوان» (آباده) مطرح کرد؛ ادعاهایی که پیشتر در پی توافق ۲۰۱۵ در قالب پرونده موسوم به مطالعات ادعایی خاتمه یافته بود، با وجود این اعضای شورای حکام آژانس در چندین نشست متوالی از ایران خواستند که فوراً با تحقیقات بازرسان آژانس در مورد ذرات پیدا شده اورانیوم در تأسیسات اعلام‌ نشده خود همکاری کند. گرچه مقام‌های کشورمان بالاترین سطح همکاری خود را برای شفاف‌سازی پیرامون این موضوعات از خود نشان می‌دادند با وجود این، این مسائل ادعایی همچنان از سوی آژانس تکرار و به محملی برای فشارهای بیشتر و تصویب قطعنامه علیه جمهوری اسلامی تبدیل شد.

ناکامی در ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت
تلاش‌های غرب برای به ثمررساندن فشارها و تصویب قطعنامه جدید که می‌توانست ارجاع پرونده اختلافی ایران در شورای حکام به شورای امنیت سازمان ملل متحد را ممکن کند، با هوشیاری تهران در جریان سفر اسفندماه سال گذشته مدیر کل آژانس ناکام ماند. «گروسی» در حالی راهی تهران شد که علاوه بر سه موضوع اختلافی مورد اشاره، پیگیر ادعای پیدا شدن آثار غنی‌سازی اورانیوم ۸۴ درصدی در مرکز هسته‌ای فردو هم بود؛ ادعایی که دور جدیدی از فشار اعضای آژانس علیه جمهوری اسلامی را کلید زد و آژانس مدعی شد نمونه‌برداری در تاریخ ۲۲ ژانویه (۲ بهمن) در تأسیسات «فردو» وجود ذرات اورانیوم غنی‌سازی شده با خلوص ۸۳.۷ درصد را نشان می‌دهد. این محورهای مورد اختلاف در پی حضور «گروسی» در تهران مورد بررسی قرار گرفت و طرفین درباره سه موضوع مهم به تفاهم رسیدند. این تفاهم، پیگیری موضوع یافته شدن ذرات غنی‌سازی ۸۴ درصد، از سرگیری توافقی که پیش از آن پیرامون سه مکان ادعایی در ایران صورت گرفته بود و همچنین دستیابی به تفاهم جدید برای تنظیم روابط با آژانس در چهارچوب تعهدات پادمانی را شامل می‌شد.

حل اختلاف درباره مریوان
در روند به اجرا درآوردن تفاهم تهران بود که روز گذشته منابع خبری حل و فصل یکی از سه موضوع را اعلام کردند. به این ترتیب در نتیجه مذاکرات فنی صورت گرفته، پرونده یکی از مکان‌های ادعایی مطروحه آژانس درباره سایت مریوان (آباده) بسته و همچنین ماجرای ادعاهای مطرح شده از سوی آژانس در خصوص تولید اورانیوم با غنای ۸۳.۷ درصد در سایت فردو نیز با توضیحات و همکاری سازمان انرژی اتمی پایان یافت.
«بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی شهریور چهار سال پیش در جریان یک کنفرانس خبری با انتشار تصویرهای ماهواره‌ای مدعی وجود تأسیسات پنهانی هسته‌ای ایران از جمله در نزدیکی شهر آباده در استان فارس شده بود. این ادعا با همراهی مدیر کل آژانس به خواسته‌ای برای نظارت و دسترسی به مرکز ادعایی منجر شد. این در حالی بود که ایران، اسناد ادعایی درباره سایت «مریوان» را شامل دو تصویر از یک مکان ناشناخته خواند که نمی‌توانست به عنوان یک منبع معتبر قابل اتکا و دارای ارزش حقوقی و فنی تلقی شود؛ چه آنکه این تصاویر می‌توانست به سهولت ساخته و پرداخته شود و ادعاهای اثبات نشده‌ای را علیه فعالیت‌های صلح‌آمیز ایران مطرح سازد. با این حال همکاری ایران و آژانس در چهارچوب تفاهم اسفندماه گذشته در تهران، مسیر تلاش محافل غربی – صهیونیستی را برای افزایش فشارها با دست‌انداز روبه‌رو کرد. حل و فصل پرونده «مریوان» نمونه‌ای از شکست این تلاش‌های ناکام به شمار می‌آید.

دستاورد مقاومت فعالانه
اتفاقات اخیر را می‌توان دستاورد رویکرد جدید در میدان دیپلماسی کشور دانست. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از سال ۱۳۹۹ با صدور قطعنامه‌های ضدایرانی مسیری غیرسازنده را در پیش گرفت. این نهاد با دور شدن از مسئولیت اصلی خود به ابزاری برای سیاست‌های قدرت‌های غربی تبدیل شده بود. دولت سیزدهم با تغییر ریل سیاسی از پس هر اقدام ضدایرانی در آژانس علیه ایران، دست به یک ابتکار عمل زده و قدرت خود در میدان هسته‌ای را افزایش داده است. در آخرین مورد وقتی که شورای حکام در آبان ماه سال گذشته دست به انتشار قطعنامه علیه ایران زد، سازمان انرژی اتمی به سرعت اقداماتی رو به جلو از جمله غنی سازی ۶۰ درصد در سایت راهبردی فردو و استفاده از ماشین‌های نسل جدید و تجهیز سالن‌های جدید را در دستور کار قرار داد. این اتفاق مهم باعث شد آژانس و کشورهای غربی متوجه شوند در میدان هسته‌ای نیز دوران بزن در رو تمام شده و هر اقدام ضدایرانی با واکنش قاطع رو به رو خواهد شد. نتیجه این رویکرد فعالانه را می‌توان در آخرین نشست شورای حکام یعنی در اسفند سال گذشته مشاهده کرد. هفته‌های آخر سال گذشته بود که شورای حکام در پی برگزاری نشست خود برای اولین بار در سه سال گذشته از صدور قطعنامه ضدایرانی خودداری کرد. اتفاقی که پیش بینی می‌شود در نشست آتی شورای حکام نیز بار دیگر تکرار شود. ناگفته پیداست اقدامات دیپلماتیک از جمله دیدار سه ماه قبل آیت الله رئیسی و رافائل گروسی نیز در بهبود تعاملات دوجانبه نقش داشته است. به هر حال آنچه نیاز بود آژانس از آن درس بگیرد این بود که اقدامات تنش‌زا با واکنش متقابل تهران همراه خواهد شد و کشورهای غربی باید رویکردی مبتنی بر حسن نیت را جایگزین تحرکات ضددیپلماتیک خود کنند. این مهم در پی بسته شدن پرونده یکی از مکان‌های ادعایی و پایان ادعای مربوط به غنی سازی ۸۴ درصدی و همچنین بی توجهی به ادعای اخیر و واهی رژیم صهیونیستی در خصوص وجود یک سایت مخفی در رشته‌کوه‌های زاگرس گواه از آن دارد که در ماه‌های اخیر آژانس مجبور به رویکردهای نسبتاً سازنده شده است.

سرویس جهان مشرق – «مایک پمپئو» وزیر خارجه‌ی سابق آمریکا و مدیر سابق سی‌آی‌ای (هر دو در دولت دونالد ترامپ) یکی از ایران‌ستیزترین سیاستمداران آمریکاست. پمپئو پس از خروج زودهنگام از دولت آمریکا با تک‌دوره‌ای شدن ریاست‌جمهوری ترامپ، اقدام به انتشار کتابی تحت عنوان «هرگز کوتاه نیا: جنگیدن برای آمریکایی که عاشقش هستم[۱]» کرد که به تجربیاتش در دوران خدمت در دولت آمریکا پرداخته است. مشرق قصد دارد طی یک مجموعه گزارش بخش‌های مربوط به ایران در این کتاب را خدمت مخاطبان محترم ارائه کند. آن‌چه در ادامه می‌خوانید قسمت پنجم از این مجموعه گزارش است. برای خواندن قسمت‌های قبلی می‌توانید از لینک‌های انتهای همین گزارش استفاده کنید.

جلد کتاب «هرگز کوتاه نیا: جنگیدن برای آمریکایی که عاشقش هستم» نوشته‌ی «مایک پمپئو» وزیر خارجه‌ی سابق آمریکا و مدیر سابق سی‌آی‌ای (+)

---

لازم به ذکر است که مشرق صرفاً جهت اطلاع نخبگان و تصمیم‌گیران عرصه‌ی سیاسی کشور از محتوای کتاب مذکور این گزارش را منتشر می‌کند و دیدگاه‌ها، ادعاها و القائات این کتاب لزوماً مورد تأیید مشرق نیست.

---

قسمت پنجم/ فصل ۳: «دنیای پست و کثیفی است»

طی سال‌هایی که برجام داشت تدوین می‌شد، من در [مجلس نمایندگان] کنگره خدمت می‌کردم. آن زمان با تمام توانم روی میز می‌کوبیدم تا توجه همه را به این اشتباه بزرگ جلب کنم: در صحن علنی سخنرانی می‌کردم؛ [در نشریه‌ها] یادداشت می‌نوشتم؛ و تابستان ۲۰۱۴ به تک‌تک همکارانم در مجلس نمایندگان (هر ۴۳۴ نفرشان) زنگ زدم و به آن‌ها گفتم این توافق، به این شکلی که انجام شده، باعث می‌شود ایران علاوه بر قابلیت‌های موشکی واقعی، ظرفیت [نظامی] هسته‌ای و پول هنگفتی برای توسعه‌ی هر دوی این برنامه‌ها به دست بیاورد.

«مایک پمپئو» نماینده‌ی وقت ایالت کانزاس در مجلس نمایندگان کنگره، در جریان نشست تأیید صلاحیتش به عنوان نامزد پیشنهادی «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور وقت آمریکا، برای تصدی ریاست سی‌آی‌ای، در ماه ژانویه‌ی سال ۲۰۱۷. پمپئو اعا می‌کند زمانی که نماینده‌ی کنگره بوده به تک‌تک همکارانش در مجلس نمایندگان زنگ زده و درباره‌ی توافق هسته‌ای با ایران به آن‌ها هشدار داده است. (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› نگرانی اندیشکده آمریکایی از قدرت موشکی ایران

›› ایران در تولید موشک‌های بالستیک به نهایت تخصص رسیده است

تا همین امروز هم افتخار می‌کنم که وزارت خارجه را مجبور کردم اعتراف کند که این «توافق» در واقع یک معاهده یا حتی یک فرمان اجرایی نیست، بلکه یک بیانیه‌ی مطبوعاتی است که توسط آمریکا و سایر کشورها تهیه شده است. چنان‌که «جولیا فریفیلد» دستیار وزیر خارجه در امور قانون‌گذاری، در قالب یک پاسخ رسمی، با چندین ماه تأخیر، به من نوشت: «برنامه‌ی جامع اقدام مشترک یک معاهده یا توافق‌نامه‌ی اجرایی، و یک سند امضاشده نیست، بلکه منعکس‌کننده‌ی تعهدات سیاسی ایران، ۱+۵ (آمریکا، بریتانیا، فرانسه، آلمان، روسیه، و چین) و اتحادیه‌ی اروپاست.»

«مارتین شافر» مسئول روابط عمومی وزارت خارجه‌ی آلمان، ماه جولای سال ۲۰۱۵، نسخه‌ای امضاشده از برجام را در دست دارد. «مایک پمپئو» می‌نویسد وزارت خارجه‌ی دولت اوباما به او گفته برجام نه یک معاهده‌ی رسمی و دستور اجرایی است و نه حتی یک سند امضاشده است. (+)

نامه‌ی مذکور همچنین حاوی این ادعا بود که دولت اوباما هیچ «توافق سری‌ای» با ایران نکرده است. دولت داشت دروغ می‌گفت. تابستان ۲۰۱۵، فقط چند روز پس از رونمایی از برجام، من به همراه «تام کاتن» همکارم در مجلس نمایندگان، به وین سفر کردیم تا با مقامات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (سازمانی که مسئول انجام بازرسی‌های تعیین‌شده از تأسیسات هسته‌ای ایران است) ملاقات کنیم. توقع زیادی نداشتیم. اولاً شگفت‌زده شدیم که مقامات آژانس اصلاً قبول کرده‌اند با دو نفر از سرسخت‌ترین مخالفان توافق هسته‌ای ایران دیدار کنند. کاملاً انتظار داشتیم وزارت خارجه‌ی دولت اوباما این دیدار را لغو کند.

«مایک پمپئو» (چپ) وزیر خارجه‌ی سابق آمریکا، رئیس سابق سی‌آی‌ای و نماینده‌ی سابق ایالت کانزاس در مجلس نمایندگان کنگره‌ی آمریکا، در کنار «تام کاتن» (راست) نماینده‌ی سابق ایالت آرکانزاس (آرکانسا) در مجلس نمایندگان و سناتور فعلی این ایالت در کنگره. پمپئو و کاتن جولای ۲۰۱۵ ادعا کردند به وجود توافق‌های جانبی محرمانه میان ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در حاشیه‌ی توافق بر سر برجام پی برده‌اند. دولت اوباما وجود این توافق‌ها را تأیید کرد، اما آن‌ها را بخشی از روند عادی توافق‌های کنترل تسلیحاتی دانست، نه «توافق‌های جانبی محرمانه». (+)

وقتی رسیدیم، یکی از اعضای تیم تشریفات آژانس، با عذرخواهی شروع کرد: «متأسفم، مدیرکلْ «[یوکیا] آمانو» نمی‌تواند امروز با شما ملاقات کند.» من و تام، اخم‌هایمان در هم رفت و سر تکان دادیم؛ فکر می‌کردیم بیهوده ۷۰۰۰ کیلومتر پرواز کرده‌ایم. اما بعد فهمیدیم چرا آمانو نمی‌تواند با ما دیدار کند؛ کارمند آژانس ادامه داد: «هنگام دوچرخه‌سواری زمین خورده و در بیمارستان است. به معاونان خود دستور داده به شما گزارش بدهند.» در طول این نشست دو ساعته، به این واقعیت پی بردیم که آژانس و دولت اوباما تمام حقیقت را درباره‌ی توافق به دنیا نگفته‌اند.

آژانس و ایران بر سر دو الحاقیه‌ی محرمانه درباره‌ی اقدامات راستی‌آزمایی در یکی از مجموعه‌های نظامی ایران توافق کرده بودند. امکان بررسی این الحاقیه‌ها به صورت عمومی وجود نداشت. این حرف کارمندان آژانس یک اعتراف خیره‌کننده بود. پرسیدم: «کدام مقامات آمریکایی این توافق‌نامه‌های جانبی را دیده‌اند؟» پاسخ‌شان گویای همه‌چیز بود: «ما اجازه نداریم به این سؤال پاسخ بدهیم.» هماهنگ‌کننده‌ی وزارت خارجه، که همراه ما بود، با وحشت از اتاق بیرون دوید؛ احتمالاً رفت به مافوق‌هایش خبر بدهد که ما از این بندهای الحاقی خبردار شده‌ایم.

«مایک پمپئو» (راست) وزیر خارجه‌ی وقت آمریکا، طی ملاقات با «یوکیا آمانو» (چپ) رئیس وقت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، در ساختمان وزارت خارجه‌ی آمریکا در واشینگتن در اوایل آوریل سال ۲۰۱۹. (+)

به یکی از رئیس‌دفترهای سی‌آی‌ای متوسل شویم تا شاید بتواند کمک‌مان کند این اسناد را ببینیم. اما فقط شانه بالا انداخت: «این کار خیلی بالاتر از سطح من است. باید به وزارت خارجه بگویید.» در واقعیت، نه وزارت خارجه و نه هیچ آمریکایی دیگری اجازه‌ی مشاهده‌ی این توافق‌نامه‌های جانبی محرمانه را نداشت. دولت اوباما این تصمیم وحشتناک را گرفته بود که بدون این‌که بداند برخی از عناصر پایبندی ایران چگونه راستی‌آزمایی می‌شوند، پای توافق‌نامه را امضا کند. می‌توانید من را دیوانه صدا کنید، اما من حاضر نیستم بر اساس قابل‌اعتماد بودن آیت‌الله، خطر جنگ هسته‌ای را به جان بخرم.

یکی از ناظران آژانس بین‌المللی انرژی اتمی فرآیند غنی‌سازی اورانیوم در تأسیسات هسته‌ای نطنز در ایران را بررسی می‌کند. با وجود تن دادن ایران به نظارت‌های گسترده‌ی آژانس انرژی اتمی در قالب توافق هسته‌ای، «مایک پمپئو» ادعا می‌کند این نظارت‌ها کافی نبوده‌اند. (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› خاورمیانه عاری از سلاح هسته‌ای؛ ابتکاری که می‌تواند جایگزین برجام شود

›› دلایل تهران برای خودداری از ساخت سلاح هسته‌ای/ چگونه آمریکا ایران را وادار به ساخت بمب اتمی می‌کند؟

فقط چند روز بعد، من و تام اعلام کردیم به توافق‌نامه‌های جانبی مخفیانه‌ی ایرانی‌ها پی برده‌ایم، هرچند نگذاشته‌اند آن‌ها را بخوانیم. به‌محض اجرایی شدن توافق، تقلب‌ها هم شروع شد. علی‌رغم ادعای اهالی برجام مبنی بر این‌که ایرانی‌ها مدت‌ها قبل برنامه‌ی [نظامی] هسته‌ایشان را تعطیل کرده‌اند، ایران مخفیانه این برنامه را ادامه داده بود. سایت‌های هسته‌ایشان را در سراسر کشور پخش کرده بودند؛ تونل‌های عمیق‌تری در کوه‌های سخت‌تر ساخته بودند؛ دانشمندان هسته‌ایشان را در دانشکده‌ها و برنامه‌های نظامی‌شان قایم کرده بودند؛ برنامه‌ی «فضایی» شان را برای توسعه‌ی ظرفیت‌های موشکی گسترش داده بودند؛ و «محسن فخری‌زاده مهابادی» عالی‌رتبه‌ترین دانشمند هسته‌ایشان، را در رأس کار نگه داشتند. وزارت اطلاعات ایران همچنین برجام را طوری تنظیم کرده بود که به این کشور اجازه می‌داد از ظرفیت‌های هسته‌ای غیرنظامی «دوکاربردی» [دارای کاربردهای مشترک نظامی و غیرنظامی] خود استفاده کند و بی‌سروصدا به سمت یک سلاح هسته‌ای بخزد، بدون این‌که از خط قرمز قانونی [توافق] عبور کند.

شهید «محسن فخری‌زاده» دانشمند هسته‌ای ایران بود که سال ۱۳۹۹ در یک عملیات تروریستی توسط موساد به شهادت رسید. (+)

خوش‌بختانه، من تنها کسی نبودم که می‌دانستم ایرانی‌ها دارند تقلب می‌کنند. دوستم «یوسی کوهن» مدیر موساد، نیز این را می‌دانست. تیم او در نهایت موفق شد یک عملیات محرمانه‌ی شگفت‌انگیز انجام دهد: مجموعه‌ای از اسناد حیاتی را از آرشیو هسته‌ای ایران، که در یک مرکز فوق‌العاده امن نگهداری می‌شد، به سرقت بردند. تاریخ، یک روز جزئیات سرگیجه‌آور نحوه‌ی اجرای این یورش حیرت‌انگیز را افشا خواهد کرد.

اما نکته‌ی مهم‌تر این بود که آوریل ۲۰۱۸، نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، اطلاعات به‌دست‌آمده از آن شاهکار جسورانه را با جهانیان در میان گذاشت. اسناد به‌دست‌آمده نشان دادند که ایران هرگز برنامه‌ی تسلیحات هسته‌ایش را آن‌طور که طبق برجام ملزم شده بود، رها نکرده است. کل توافق هسته‌ای بر اساس یک دروغ بنا شده بود. من ادعایش را کردم؛ یوسی اثباتش کرد؛ و اکنون جهان این را می‌داند.

«یوسی کوهن» رئیس موساد بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱. «مایک پمپئو» مدعی است موساد توانسته در زمان ریاست کوهن بخشی از آرشیو هسته‌ای ایران را به سرقت ببرد. (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› نمایش کمدی نتانیاهو: دروغ‌پردازی صهیونیست‌ها با تصاویر ماهواره‌ای «تورقوزآباد»

›› ژنرال اسرائیلی: به لطف بازرسی‌های آژانس اطلاعات زیادی درباره سایت‌های هسته‌ای ایران داریم

از این‌که شنیدم دونالد ترامپ در جریان تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۱۶، برجام را یک برنامه‌ی خیریه برای آیت‌الله‌ها توصیف کرد (که در ازای آزادی چهار گروگان آمریکایی، ۴۰۰ میلیون دلار اسکناس خشک به عنوان انگیزه برای امضای قرارداد دریافت کردند) و آن را به باد تمسخر گرفت، دل‌گرم شدم. فهمیدم ترامپ توافق و رژیم ایران را همان‌طوری که واقعاً هستند، می‌بیند، نه آن‌طوری که ما دلمان می‌خواست باشند. از وقتی رئیس سی‌آی‌ای شدم، لحظه‌شماری می‌کردم تا این افتضاح دیپلماتیک را اصلاح کنم.

تصویر رسمی «مایک پمپئو» در سال ۲۰۱۷ به عنوان مدیر سی‌آی‌ای. پمپئو از ژانویه‌ی ۲۰۱۷ تا آوریل ۲۰۱۸ در دوره‌ی ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، مدیر «آژانس مرکزی اطلاعات» اصلی‌ترین نهاد جاسوسی دولت آمریکا بود. وی می‌نویسد از زمانی که ریاست سی‌آی‌ای را به عهده گرفته برای خروج آمریکا از برجام لحظه‌شماری می‌کرده است. (+)

با این حال، بیرون آوردن آمریکا از این توافق احمقانه، در حرف آسان‌تر از عمل بود. اولاً، باید با باد مخالف در داخل سی‌آی‌ای می‌جنگیدم. تقریباً کل تیم تحلیل امور ایران، دو سالِ قبل از آغاز ریاست من را صرف تلاش برای توجیه برجام کرده بودند. این تیم ادعانامه‌ی مفصلی طراحی کرده بود (که بعداً در یک جلسه‌ی توجیهی عمومی منتشر شد) مبنی بر این‌که رژیم راستی‌آزمایی برجام، بازرسی‌ها را افزایش داده، درک ما از فعالیت‌های ایران را بهبود بخشیده، و از افزایش ظرفیت سانتریفیوژهای ایران جلوگیری کرده است. اما آن‌چه در آن تحلیل، هرگز به اندازه‌ی کافی به آن پرداخته نشده بود، دروغ‌هایی بودند که برجام بر اساس آن‌ها تدوین شده بود، یا سابقه‌ی ایران در تقلب که دست «لنس آرمسترانگ» [دوچرخه‌سوار سرشناس آمریکایی و قهرمان هفت دوره‌ی پشت سر مسابقات «تور دو فرانس» که بعدها اثبات شد از مواد نیروزا استفاده کرده و تمامی عناوین خود را از دست داد] را از پشت بسته بود.

تأسیسات هسته‌ای بوشهر در سال ۲۰۱۰. بخش زیادی از اطلاعات هسته‌ای ایران پس از امضای برجام و تشدید بازرسی‌های آژانس در اختیار کشورهای مختلف و حتی رژیم صهیونیستی قرار گرفت. این در حالی است که چنین اطلاعاتی درباره‌ی برنامه‌ی هسته‌ای کشورهای دیگر هرگز در اختیار جامعه‌ی بین‌المللی قرار نمی‌گیرد. تصور می‌شود افزایش حملات علیه دانشمندان و تأسیسات هسته‌ای ایران نیز دست‌کم تا اندازه‌ای نتیجه‌ی افشای همین اطلاعات بوده باشد. (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› ترامپ به حکم کدام قانون از برجام خارج شد؟

---

آن‌چه خواندید قسمت پنجم از خلاصه‌ی کتاب «هرگز کوتاه نیا» به قلم مایک پمپئو، وزیر خارجه‌ی سابق آمریکا و مدیر سابق سی‌آی‌ای، بود. قسمت‌های قبلی این مجموعه گزارش را از لینک‌های زیر بخوانید. قسمت‌های بعدی این مجموعه به‌زودی در مشرق منتشر خواهد شد. برای مطالعه‌ی ترجمه‌ی مشرق از کتاب‌های دیگر به کتاب‌خانه‌ی مشرق مراجعه نمایید.

قسمت‌های قبلی مجموعه گزارش

◄ قسمت اول: خدمت در دولت ترامپ لطف خدا بود/ آمریکا درخشان‌ترین ستاره در تاریک‌ترین آسمان‌های جهان است

◄ قسمت دوم: فشار کوبنده‌ای به ایران آوردیم/ برنامه‌ای برای تعطیلات در تهران ندارم

◄ قسمت سوم: ماجرای انتخاب «آیت‌الله مایک» برای عملیات علیه ایران/ سلوک با رئیس موساد به صرف ویسکی و سیگار

◄ قسمت چهارم: برجام یک کیسه «باقالی سحرآمیز» بود/ قاسم سلیمانی مغز متفکر برنامه‌های ایران بود