به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرگزاری فارس، در روز ۲۲بهمن ماه امسال عده قلیلی از جوانان اصفهانی در بخش کوچکی از راهپیمایی عظیم خودرویی و موتوری این شهر علیه حسن روحانی شعار دادند؛ شعاری که از سوی هیچ طیف و جناح سیاسی در کشور تأیید و حمایت نشد، اما تمام ارکان دولت از رسانه‌های وابسته به آن تا هیات دولت و وزرا با عزمی بی سابقه و احتمالا هماهنگی علیه شعاردهندگان موضع شدید گرفته و خواستار برخورد قضایی با عوامل آن شدند.
پیش‌تر نیز در موردی مشابه، همه نهادهای دولتی در مقابل یک میهمان تلویزیون که نسبت به نشستن مسئولان دولتی در خانه‌های خود با وجود مشکلات فراوان مردم اعتراض کرده بود موضعی مشابه اتخاذ کردند.
باب توهین در کشور از کجا آغاز شد؟
این در حالی است که شخص حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور کشورمان از سال ۹۲، نسبت به بسیاری از منتقدان و مردم توهین‌ها و بی احترامی‌های کمی نکرده است و به نوعی ادبیات توهین آمیز در دولت روحانی افزایش چشمگیری داشته است.
رئیس‌جمهور اولین‌بار به عنوان یک مقام رسمی از ادبیات منقلی استفاده کرد. روحانی در اسفندماه ۱۳۹۵ در همایش تجلیل از مجریان انتخابات به نوعی مبدع ورود این نوع ادبیات در سپهر سیاسی کشور بود و در بخشی از سخنان خود خاطر نشان کرد:«برخی‌ها هم بودند که تصور می‌کردند منقلی وجود دارد و می‌توانند این قطعنامه ها را روی آن انداخته و آتش بزنند.»
روحانی شاید تنها رئیس جمهوری باشد که بی محابا و بدون هیچ‌گونه ترسی در بسیاری از سخنرانی‌های خود در زمان تصویب برجام و حتی بعد از آن، از رویکرد زیر سوال بردن نظر منتقدین استفاده کرد.
عبارات توهین آمیز در سخنرانی‌های روحانی
نشانه‌های این بی احترامی‌ها را باید در سخنان رئیس جمهور جستجو کرد.
شنبه ۱۰ خرداد ۱۳۹۳ رئیس جمهور در سخنانی توهین آمیز در واکنش به ابراز دلسوزی علمای کشور برای تدیّن در جامعه گفت:«بعضی از مردم واقعاً بیکار هستند، کار و شغل ندارند، دچار توهمات هستند، مدام غصه دین و آخرت مردم را می‌خورند، اما نه دین را می‌دانند چیست و نه آخرت را می‌دانند چیست؟ هیچ کدام! فقط غصه می‌خورند.»
پنجشنبه ۲۲ خرداد ۱۳۹۳ مجدداً شاهد توهین به منتقدین دولت که بسیاری از آنها همان مردم بودند توسط حسن روحانی بودیم. او در همایش انتظار و امید بیان داشت: «مگر بناست کسی فرهنگ را در کپسولی کند و در نسخه ای بنویسد و از داروخانه ای باید آن کپسول را خریداری کنیم؟ گویی عده ای هنوز در دوران حجر می اندیشند و فکر می کنند.»
این اظهارات در شراطی مطرح شد که نه اثری از ترامپ برای بهانه جنگ اقتصادی بود و نه موضوعات انتخاباتی که همیشه دست‌مایه سوء استفاده دولت در بهانه تراشی برای مشکلات.
به جهنم رفتگان معترضند
در ادامه این توهین‌ها روحانی در یکی از نطق‌های خود که مملو از توهین به منتقدین که شامل بخشی از مردم هم می‌شود در ۲۰ مرداد ۱۳۹۳ اظهار داشت:« از بس که دیدم بعضی‌ها در هراس زندگی می‌کنند و چون خود اعتماد به نفس ندارند دیگران را نیز اینگونه می‌بینند، ناچار شدم چند مورد از مذاکرات خود با مقامات اروپایی در مذاکرات هسته‌ای را برخلاف عرف در کتاب منتشر کنم تا ترسوها بخوانند و ببینند.»
وی در همین مراسم گفت:«یک عده خوب شعار می‌دهند، اما بزدل سیاسی هستند، هر وقت می خواهد مذاکره شود عده ای می گویند ما داریم می لرزیم. خوب به جهنم، بروید یک جای گرم برای خودتان پیدا کنید. چکار کنیم خداوند شما را ترسو و لرزان آفریده است…این حرف‌ها متناسب با شرایط دنیای امروز نیست و این افراد از تحولات تاریخی عقب هستند، زیرا مبنای روابط برد – باخت ثابت نمی‌ماند و آنچه پایه‌ای برای حرکت بعد می‌شود برد ـ برد است و ما بر این اساس در مذاکرات هسته‌ای حاضر شده‌ایم.»
آنطور که با تدقیق در سخنان رئیس جمهور نمایان است، دامنه حملات و توهین‌های رئیس جمهور به مردم منتقد، در بازه‌های زمانی متفاوت است. همان طور که در بالا به عنوان نمونه نیز آمده است؛ سال‌های ۹۳ و ۹۴ که موضوع برجام تیتر یک رسانه‌های ایران بود و در سال‌های منتهی به انتخابات بخصوص در سال ۹۶، این توهین‌ها رنگ و بوی افزایشی به خود گرفته است.
دلالان تحریم یا منتقدین دولت
در ماه‌های ابتدایی سال ۹۴ روحانی در دو سخنرانی خود بسیاری از مردم را که نسبت به سیاست‌های اجرایی رئیس جمهور اعتراض داشتند، دلال و کاسب تحریم خواند. روحانی در اردیبهشت این سال در جمع کارگران بیان داشت:«دلالان تحریم، به فکر شغل دیگری از هم‌اکنون باشند. ما به حول و قوه الهی با هدایت مقام معظم رهبری با حمایت ملت ایران راه تعامل سازنده با جهان را ادامه خواهیم داد.کسی در دنیا نمی‌تواند فشار و تحریم بر ایران را در ماه‌ها و سال‌های آینده ادامه دهد. سازمان تحریم در حال فروریزی کامل است.»
وی همچنین در مرداد ۹۴ در سخنانی توهین آمیز خطاب به منتقدین خود تصریح کرد: «البته این وضعیت برای کاسبان تحریم در دبی، اروپا، چین و حتی در تهران سود داشت و آنها اکنون از توافق عصبانی‌اند.»
البته با گذشت زمان و با ادامه روند توهین‌های رئیس جمهور به مردم و منقدین، به نوعی «پدیده توهین» در سپهر سیاسی کشور شکل گرفت. این پدیده که از پاستور به جامعه سیاسی کشور تسری یافته کار را تا جایی پیش برد که این روزها شاهد توهین عده قلیلی در روز ۲۲ بهمن هستیم. گویی این روزها بومرنگ روحانی به سمت خود بازگشته است.
نکته حائز اهمیت در رویکرد دولتمردان مقابل آنچه توهین به رئیس جمهور خوانده شد سکوت در مقابل حملات روحانی به مردم و تکاپو در زمان توهین به روحانی است. گویی در این روزها هیات وزیران و معاونین و دوستان رئیس جمهور «جنگ اقتصادی» را فراموش کرده‌اند و کار و بار را تعطیل و منتظر هستند تا با کوچکترین اعتراضی به رئیس جمهور دست بکار شوند و حتی کار را تا جایی پیش ببرند که در هفته‌های گذشته قصد تعطیلی هیات دولت را داشتند.
پس از اظهارات نقادانه یک روحانی در یکی از شبکه های تلویزیونی، هیات وزیران قصد تعطیلی این جلسه مهم را داشت. حسین سیمایی صراف دبیر هیات دولت در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس، درباره اینکه برخی منابع اعلام کرده‌اند که وزرا به دلیل اظهارات مطرح شده در یکی از برنامه‌های صدا‌و‌سیما قصد شرکت در جلسه هیات دولت در روز یکشنبه گذشته را نداشتند، گفت: بله؛ این خبر صحت دارد!
رفتار توهین کنندگان؛ شبیه رئیس جمهور
متاسفانه در سال‌های اخیر شاهد کاهش ادب اسلامی در جامعه سیاسی کشورمان هستیم. نوع سخنان رئیس جمهور همان الگوی تکراری قبلی است که در مواجهه با مشکلات و برای فرار از پاسخگویی از فرمول توهین به دیگران استفاده می‌کند. همین رخداد نیز باعث شده است که به نوعی فضای سیاسی کشور اشتیاق به توهین را داشته باشد.
امام على علیه السّلام فرمودند: «اَلنّاسُ بِاُمَرائِهِمْ اَشْبَهُ مِنْهُمْ بِآبائِهِمْ؛». مردم، به دولتمردان خود شبیه‌ترند تا به پدران‌شان؛ همین سخن از امیرالمومنین(ع) کافیست تا حسن روحانی در روزهای باقی مانده ریاست جمهوری خود رعایت سخن گفتن را کند.
«مردم، به دولتمردان خود شبیه‌ترند تا به پدران‌شان»؛ دقت به این سخن امیر المومنین(ع) نشان می‌دهد که شاید موتورسواران اصفهانی در رفتار 22 بهمن از رفتارهای سال‌های قبل حسن روحانی چیزهایی آموخته‌اند.
انتهای پیام/
منبع خبر
