تکاوران نیروی دریایی

به گزارش مجاهدت از گروه دفاعی و امنیتی دفاع‌پرس، در تمرین دریایی امنیت پایدار ۱۴۰۱ نیروی دریایی ارتش که بعدازظهر امروز (شنبه) با رژه یگان‌های شناور دریایی و یگان‌های پروازی در بزرگترین دریاچه جهان، با موفقیت به پایان رسید، بهره گیری از تاکتیک‌ها و استفاده از دستاورد‌ها و تجهیزات نیروی دریایی ارتش، استفاده از انواع سامانه‌های تولید داخل از جمله سامانه‌های الکترواپتیکی و همچنین سامانه‌های جنگ الکترونیک موجود در یگان‌های شناور مورد آزمایش و ارزیابی قرار گرفتند.

همچنن عملیات شناسایی شناور‌ها توسط هواپیما‌های بدون سرنشین «یسیر» و «ابابیل»، تمرین عملیات رزمی توسط تفنگداران و تکاوران نیروی دریایی ارتش با به کارگیری تجهیزات و سلاح‌های مورد نیاز با پشتیبانی بالگرد‌های ۲۱۲ و ناو‌های موشک انداز، اتخاذ روش‌های تمرین شده رزمی و تکیه بر رصد دقیق اطلاعاتی و بکارگیری سامانه‌های اخلالگر راداری، اجرای عملیات‌های چریک و ضد چریک و عملیات نفوذ به ساحل، کنترل منطقه سرزمینی و اطلاعاتی و اجرای تیراندازی به اهداف سطحی و هوایی، از اقدامات انجام شده در این تمرین دریایی بود.

تمرین دریایی امنیت پایدار ۱۴۰۱ با بهره‌گیری از ظرفیت تمامی یگان‌های ناوگان شمال نیروی دریایی ارتش شامل؛ منطقه چهارم دریایی امام رضا (ع)، دانشگاه علوم دریایی امام خمینی (ره)، مرکز آموزش تخصص‌های دریایی باقرالعلوم (ع)، مرکز آموزش تکاوران دریایی قمر بنی هاشم (ع) و پایگاه‌های دریایی امیرآباد و آستارا انجام شد.

اعلام پیام صلح و دوستی در سایه اقتدار، نمایش توانمندی و آمادگی رزمی و اشراف اطلاعاتی، تمرین آموزش‌ها و انتقال تجارب به نسل جوان، اعلام آمادگی برای همکاری مشترک با سایر کشور‌های حاشیه خزر برای استمرار امنیت در این پهنه آبی، آزمایش سامانه‌های مدرن تولید داخل از اهداف برگزاری این تمرین دریایی بود.

انتهای پیام/ 161

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، امیر «حبیب الله سیاری» معاون هماهنگ کننده ارتش در اولین روز‌های حمله به خرمشهر از تکاوران نیروی دریای خرمشهر یود که به همراه ناخدا هوشنگ صمدی و به همراه مدافعان خرمشهری در مقابل ارتش بعثی ایستادگی کردند.

او در خاطره‌ای از روز‌های دفاع خرمشهر و به یاد یکی از همرزمان شهیدش روایت کرد: «اسماعیل شعبانی» فرمانده گروهان دسته من و عاشق تیر بار بود. من هم رابطه‌ام با تیربار خوب بود و همیشه یک رقابتی بین ما وجود داشت برای حمل تیربار.

وی افزود: اگر از تیربار خوب استفاده شود واقعا تیربار است. رگبارش مثل بلبل چهچهه می‌زند و یک نوار هزارتایی تیر خالی می‌کند. همیشه در اصطلاح می‌گویند اسلحه ناموس سرباز است. شعبانی همیشه می‌گفت ناموس و بلبل من تیربار من است. درست شب ۲۴ مهر بود که صبح خرمشهر شد خونین شهر. در خیابان ۲۴ متری با فرمان صمدی سنگربندی محکمی کردیم، دشمن نزدیک آمده بود. می‌خواستند از عرض خیابان عبور کنند بیایند اینور. فاصله ام با شعبانی زیاد نبود. همش به شوخی می‌گفت امشب شربت شهادت می‌نوشم، خیلی هم می‌نوشم. می‌گفت من تا صبح بلبلم چهچه می‌زند اگر چهچه نزد حتما شهید شدم. واقعا تا صبح جنگیدیم، دم صبح حس کردم تیربار شعبانی صدایش در نمی‌آید. سینه خیز رفتم نزدیک و دیدم شعبانی با ناموسش شهید شده. تیربار تکه تکه شده و در بدن شعبانی رفته بود. شعبانی و تیربار یکی شده بودند.

انتهای پیام/ ۱۴۱

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، امیر «حبیب الله سیاری» معاون هماهنگ کننده ارتش در اولین روز‌های حمله به خرمشهر از تکاوران نیروی دریای خرمشهر یود که به همراه ناخدا هوشنگ صمدی و به همراه مدافعان خرمشهری در مقابل ارتش بعثی ایستادگی کردند.

او در خاطره‌ای از روز‌های دفاع خرمشهر و به یاد یکی از همرزمان شهیدش روایت کرد: «اسماعیل شعبانی» فرمانده گروهان دسته من و عاشق تیر بار بود. من هم رابطه‌ام با تیربار خوب بود و همیشه یک رقابتی بین ما وجود داشت برای حمل تیربار.

وی افزود: اگر از تیربار خوب استفاده شود واقعا تیربار است. رگبارش مثل بلبل چهچهه می‌زند و یک نوار هزارتایی تیر خالی می‌کند. همیشه در اصطلاح می‌گویند اسلحه ناموس سرباز است. شعبانی همیشه می‌گفت ناموس و بلبل من تیربار من است. درست شب ۲۴ مهر بود که صبح خرمشهر شد خونین شهر. در خیابان ۲۴ متری با فرمان صمدی سنگربندی محکمی کردیم، دشمن نزدیک آمده بود. می‌خواستند از عرض خیابان عبور کنند بیایند اینور. فاصله ام با شعبانی زیاد نبود. همش به شوخی می‌گفت امشب شربت شهادت می‌نوشم، خیلی هم می‌نوشم. می‌گفت من تا صبح بلبلم چهچه می‌زند اگر چهچه نزد حتما شهید شدم. واقعا تا صبح جنگیدیم، دم صبح حس کردم تیربار شعبانی صدایش در نمی‌آید. سینه خیز رفتم نزدیک و دیدم شعبانی با ناموسش شهید شده. تیربار تکه تکه شده و در بدن شعبانی رفته بود. شعبانی و تیربار یکی شده بودند.

انتهای پیام/ ۱۴۱

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «نعمت الله سلیمانخواه» از رزمندگان دوران دفاع مقدس در کتاب «این سوی اروند جایی برای دشمن نیست» به بیان روایتی از شجاعت تکاوران نیروی دریایی در روز‌های ابتدایی جنگ در آبادان پرداخته است که در ادامه می‌خوانید.

یکی از تکاوران شجاع و خستگی‌ناپذیر، گروهبان یکم سعدونی، اهل خیابان «عروسیه»‌ی آبادان بود که خود به تنهایی پشت فرمان جیپ حامل تفنگ ۱۰۶ می‌نشست و بدون استفاده از تفنگ رسام ۱۰۶ (مخصوص تصحیح تیر) به مصاف تانک‌های عراقی می‌رفت و پس از شلیک همه‌ی گلوله‌ها دوباره به عقب برمی‌گشت، نفسی تازه می‌کرد. چند گلوله‌ی دیگر با خود می‌برد و دوباره به دل تانک‌های دشمن می‌زد. او در یک مورد یک نفربر دشمن را هدف قرار داد و ۳ نفر خدمه‌ی آن را به اسارت درآورد. هر سه‌ی آن‌ها کلاه بیسیمچی‌ها را بر سر داشتند. رفتار و حرکات‌شان به نظر کمی غیرعادی می‌آمد. وقتی که کلاه از سر آن‌ها برداشته شد، موهای‌شان روی شانه‌های‌شان ریخت و مشخص شد هر سه زن هستند. وی در یکی از همین یورش‌ها در محدوده‌ی بیابان‌های پشت صددستگاه، پس از نابودی چند تانک دشمن، هدف اصابت مستقیم گلوله‌ی یکی از تانک‌های عراقی قرار گرفت و به همراه جیپش تکه‌تکه شد.

شجاعی یکی دیگر از این تکاوران، اهل آبادان بود که به تنهایی به شکار تک‌تیراندازان عراقی می‌رفت. آخرین بار او را در حالی دیدند که یکی از دسته‌های نیرو‌های سپاه آبادان را از دست یک تک‌تیرانداز عراقی، با مهارت شگرفی نجات داد. سپس در حالی که می‌خندید، به تنهایی به سمت انبوه دشمن رفت. از این پس، دیگر هرگز کسی او را ندید.

شجاعت و دلاوری برخی تکاوران نیروی دریایی و دیگر نیرو‌های مقاومت به حدی بود که یکی از فرماندهان نیروی ویژه‌ی کماندویی عراق در این باره می‌گوید: «نیرو‌های اسلامی با ۲ خودروِ مجهز به تفنگ ۱۰۶ با یک حرکت سریع و ناگهانی، با فریاد‌های الله‌اکبر به طرف ما یورش آوردند و با تفنگ‌های ۱۰۶ نیز روی ما آتش گشودند. این یورش موجب شد، تمامی نیرو‌ها از افسران، درجه‌داران و سایرین متفرق شده، به مقر خود بازگردند. تلاش ما برای تسلط مجدد بی‌فایده بود و مجبور شدیم تا مقر سابق خود، کارخانه‌ی آهک، عقب‌نشینی کنیم و بعضی از نیرو‌ها حتی تا پل نو به عقب برگشتند.»

انتهای پیام/ 141