جاسوسی

سرویس جهان مشرق – شواهد نشان می‌دهد فرانسه طی سال‌های گذشته از راه برقراری روابطِ به‌ظاهر اقتصادی با برخی کشورهای منطقه‌ی خلیج فارس، در صدد نفوذ سیاسی و حتی نظامی در این منطقه است. پاریس اگرچه در ظاهر نقش پررنگی در بحران‌های خاورمیانه بازی نمی‌کند، اما از طریق فروش تسلیحات به ائتلاف عربی تحت رهبری سعودی، دستش به خون یمنی‌ها آلوده است، و با گرداندن مهره‌های متعددش در کشورهایی مانند عربستان، تلاش می‌کند اثر انگشتش را از روی این بحران‌ها پاک کند. در گزارش پیش رو، بیش‌تر با نقش فرانسه در خاورمیانه و مهره‌های این کشور برای بازی در شطرنج منطقه آشنا خواهید شد.

استقبال «امانوئل مکرون» (چپ) رئیس‌جمهور فرانسه، از «محمد بن‌سلمان» (راست) ولی‌عهد سعودی، در کاخ «الیزه» در پاریس در ماه آوریل سال ۲۰۱۸. فرانسه از طریق کشورهایی مانند عربستان و امارات، سعی دارد ضمن تأمین منافع اقتصادی‌اش، در امور خاورمیانه نیز دخالت کند. (+)

نشانِ افتخاری برای مزدوران منطقه

هشت سال پیش، وقتی «محمد بن‌لادن» مدال افتخار «شوالیه» (اولین درجه از بالاترین نشان افتخار فرانسه، یعنی «لژیون دونور[۱]») را از «فرانسوا اولاند» رئیس‌جمهور وقت فرانسه، دریافت کرد، کم‌تر کسی او را می‌شناخت. البته هنوز هم نام او کاملاً در سایه قرار دارد و احتمالاً با بزرگِ خاندانش اسامه بن‌لادن یا دیگر اعضای شجره‌ی ثروتمندش اشتباه گرفته می‌شود. بن‌لادن تحصیلات آکادمیک خود را در پاریس به اتمام رساند. آن زمان به‌تازگی ریاست شورای بازرگانی عربستان و فرانسه را پذیرفته بود[۲]. با گذشت هشت سال و درخشش محمد بن‌لادن در تحکیم روابط اقتصادی فرانسه و عربستان، چند هفته پیش، امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، او را به درجه‌ی افسری، که دومین درجه‌ی افتخار فرانسه است، مفتخر کرد. این اتفاق در آخرین روز از سال ۲۰۲۱ و پس از سفر مکرون به کشورهای عربی منطقه، در سکوت کامل خبری، رخ داد. همزمان، ژان-ایو لودریان، وزیر خارجه‌ی فرانسه، به افراد دیگری مانند «محمد بن‌ظاهر المنجد» و «ژان-مارک بودین» نیز، که در تعاملات تجاری ریاض-پاریس همکاری فعال دارند، این نشان را اعطا کرد. جالب این‌جاست که این افراد، کاملاً در پشت پرده فعال هستند و اطلاعات بسیار کمی از آن‌ها در رسانه‌ها منتشر می‌شود.

«محمد بن‌لادن» (تصویر بالا) رئیس «شورای بازرگانی عربستان و فرانسه»، در آخرین روز سال ۲۰۲۱، دومین نشان افتخار «لژیون دونور» را از دست امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، دریافت کرد. (+)

اگرچه نشان افتخار فرانسه یک نشان تشریفاتی است و از لحاظ مالی یا قانونی امتیازِ خاصی برای دارنده‌اش محسوب نمی‌شود، اما دریافت این نشان در سیاست خارجی فرانسه به معنای حمایت دولت از شخص دارنده‌ی این نشان و نشانگر رویکرد او نسبت به چهره‌ها و اتفاقات خارجی است. به عنوان نمونه، خدمات محمد بن‌نایف، ولی‌عهد سابق عربستان و رئیس وقتِ دستگاه اطلاعاتی این کشور، به کشورهای غربی در سال ۲۰۱۶ و همچنین به طور ویژه در بحبوحه‌ی جنگ سوریه، سبب شد تا موفق به دریافت عنوان شوالیه به خاطر «تلاش در مبارزه با تروریسم و افراطیگری» شود. چند ماه بعد نیز سازمان اطلاعاتی آمریکا، سی‌آی‌ای، با اعطای «مدال جورج تِنت»، از او به خاطر فعالیت‌های «ضدتروریستی» و ایجاد «صلح و امنیت» تقدیر کرد.

فرانسوا اولاند (جلوی تصویر، چپ)، رئیس‌جمهور وقت فرانسه، اوایل ماه مارس سال ۲۰۱۶، در پاریس، نشان شوالیه (اولین درجه‌ی «لژیون دونور»، بالاترین نشان افتخار اهدایی در فرانسه، چه نظامی و چه غیرنظامی) را به «محمد بن‌نایف» ولی‌عهد سابق سعودی و رئیس وقت دستگاه اطلاعاتی عربستان، اهدا می‌کند. (+)

با این وجود، رسانه‌ها در قبال این سیاست فرانسه سکوت نکردند و از اولاند، رئیس‌جمهور وقتِ این کشور، به خاطر اعطای نشان افتخار به بن‌نایف انتقاد کردند. انتقاد رسانه‌ها از آن رو بود که محمد بن‌نایف یکی از مسئولان قتل‌عام وحشیانه‌ی شیعیان و خصوصاً «نمر باقر النمر» از رهبران شیعیان عربستان، در ماه ژانویه‌ی همان سال بود[۳]. اما وقتی محمد بن‌لادن، چهره‌ی بانفوذ و پشت پرده‌ی عربستانی، مدال افتخار لژیون دونور را برای دومین بار دریافت کرد، رسانه‌ها سکوت کردند. دلیل این سکوت آن بود که، بر خلاف موردِ بن‌نایف که سیاست پاریس در آن علناً و مستقیماً جنگ‌طلبانه بود، بن‌لادن چهره‌ای اقتصادی و در ظاهر پاک است. با این حال، سؤال این‌جاست که چرا یک چهره‌ی اقتصادی تا این اندازه محبوبِ پاریس واقع شده است؟ آیا سیاستِ فرانسوی‌ها در قبال کشورهای عربی منطقه تغییر کرده، یا قرار است همان سیاست این‌بار در لباس میش پیاده شود؟

«محمد بن‌لادن» تحت پوشش فعالیت‌های اقتصادی و روابط بازرگانی با فرانسه، سیاست‌های این کشور را در قبال عربستان و منطقه‌ی خاورمیانه پیش می‌برد. (+)

منافع اقتصادی فرانسه در فروش تسلیحات نظامی

در پیِ انتشارِ سند چشم‌انداز ده‌ساله‌ی عربستان موسوم به «رؤیه ۲۰۳۰»، برخی از مسئولین عربستانی اخیراً مدعی شده‌اند که این کشور بیش از بیست میلیارد دلار برای تجهیزات نظامی هزینه خواهد کرد[۴]. احتمالاً سهم زیادی از این بودجه نصیب شرکت‌های فرانسوی خواهد شد. حال اگر بیفزاییم که محمد بن‌لادن (دارای نشان درجه‌ی دوم لژیون دونور) مشاور ارشد شرکت‌ نظامی فرانسوی «تالِس[۵]» در عربستان است، سیاست «اقتصادی» پاریس در منطقه کمی شفاف‌تر می‌شود. از سوی دیگر، ژان-مارک بودین، رئیس شبکه‌ی بین‌المللی کمپانی تالس، نیز چند هفته پیش، همزمان با محمد بن‌لادن، نشان شوالیه‌ی لژیون دونور را دریافت کرد.

«محمد بن‌لادن» علاوه بر مدیریت روابط بازرگانی فرانسه با عربستان، مشاور ارشد شرکت نظامی فرانسوی «تالس» در عربستان نیز هست. (+)

در دنیای اقتصاد، این اولین بار نیست که فروشنده‌ای، خریدار و دلالِ خرید را با خود همراه کرده است. جالب است بدانید که محمد بن‌ظاهر المنجد نیز، که نشان افتخار فرانسه را پذیرفت، رئیس بخش مالی «اتحادیه‌ی فرانسه در عربستان» است. مقر اصلی فعالیت المنجد در شهر جده قرار دارد که به لحاظ راهبردی نسبت به ریاض (مقر فعالیت ملک سلمان و محمد بن‌سلمان) فاصله دارد و وی گاهی از آن‌جا قراردادهای مستقلی با شرکت‌های فرانسوی امضا می‌کند. به عنوان مثال، یکی از سِمت‌های متعدد المنجد عضویت در هیأت‌مدیره‌ی شرکت سعودی «خدمات آب‌رسانی کنداسه[۶]» است و اخیراً در همین سِمت طی قراردادی با شرکت فرانسوی «ویولیا[۷]» خواستار راه‌اندازی کارخانه‌ی شیرین‌سازی آب دریا در شهر جده شده است.

فرانسه سومین صادرکننده‌ی بزرگ صنایع نظامی بعد از آمریکا و روسیه است. تنها از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹، صادرات ادوات نظامی فرانسه ۷۲ درصد رشد داشته است[۸]. در سوی دیگر، حتی در سال ۲۰۲۰، که همه‌گیری کرونا اقتصاد جهان را تحت تأثیر قرار داده بود، عربستان با صرف ۷۰۳ میلیون دلار، بزرگ‌ترین واردکننده‌ی تسلیحات نظامی از فرانسه بود. جالب است بدانید که اغلب این تسلیحات، راهبردی و در حوزه‌ی رادار، ماهواره‌های ردیاب، سامانه‌های کنترلی و ربات‌های مین‌یاب دریایی بود، و جالب‌تر این‌که بخش بزرگی از این قراردادها سهم شرکت تالس شد. در واقع، به نظر می‌رسد فرانسه درصدد است کشورهای عربی منطقه را از لحاظ دفاعی تجهیز کند، تا در مقابل تهدیدهای گروه‌های مقاومت توانایی مقابله داشته باشند. حمله‌ی پهپادی به تأسیسات نفتی «آرامکو»ی عربستان در سال ۲۰۱۹ و حمله‌ی اخیر انصارالله یمن به چند نفتکش و فرودگاه بین‌المللی ابوظبی، چراغ خطر را برای هم‌پیمانان پاریس در منطقه‌ی خلیج فارس روشن کرده است.

امضای قرارداد تعمیر و نگهداری صنایع هوافضای عربستان با شرکت فرانسوی «تالس» در حاشیه‌ی اولین روز از نمایشگاه هوایی دبی، در ۱۴ نوامبر ۲۰۲۱ (+)

 

فرانسه و امارات «شریکان جنایت در یمن»

از سوی دیگر، بازوی نظامی فرانسه در منطقه، امارات، عربستان و قطر هستند. بنابراین عجیب نیست که همزمان با سفر اخیر مکرون به امارات، خبرِ فروش هشتاد جنگنده‌ی «رافال[۹]»، ساخت شرکت فرانسوی «داسو[۱۰]»، به قیمت ۱۹ میلیارد دلار، منتشر می‌شود. وزیر دفاع فرانسه پس از عقد این قرارداد مدعی شد که بزرگ‌ترین قرارداد صادرات تسلیحات نظامی تاریخ فرانسه امضا شده است[۱۱]. این ادوات نظامی به طور مستقیم و غیرمستقیم علیه مردم مظلوم یمن و بحرین استفاده می‌شوند، در حالی که فرانسه تلاش می‌کند جنایت‌های خود را پشت پرده‌ی تعاملات تجاری مخفی کند.

شماری از شهروندان اماراتی، اواسط ماه نوامبر سال ۲۰۱۷، از مقابل یک فروند جنگنده‌ی «رافال» ساخت شرکت فرانسوی «داسو» در نمایشگاه هوانوردی دبی در امارات، عبور می‌کنند. امارات  اخیراً با خرید هشتاد فروند جنگنده‌ی رافال به مبلغ حدوداً ۱۹ میلیارد دلار، بزرگ‌ترین صادرات تسلیحات فرانسه را رقم زد. (+)

پیش‌تر، «فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر[۱۲]» طی گزارشی فرانسه و امارات را «شریکان جنایت در یمن» خوانده بود[۱۳]. علاوه بر حملاتی که مستقیماً از سوی پایگاه‌های اماراتی یا سعودی علیه یمن تدارک دیده می‌شود، ابوظبی به «منطقه‌ی خاکستری» فروش تسلیحات نظامی به گروه‌های تروریستی نیز تبدیل شده است. در واقع، فرانسه و امارات تلاش می‌کنند با مدیریت این حوزه‌ی اقتصادی، جنگ در منطقه را هدایت کرده و در عین حال، منافع اقتصادی خود را نیز تضمین کنند. فدراسیون جهانی حقوق بشر در گزارش مذکور خواهان توقف صادرات تسلیحات نظامی به امارات و تشکیل گروه تحقیق و تفحص درباره‌ی صادرات نظامی فرانسه به امارات شد. در این گزارش، فاجعه‌ی یمن با کشتار بیش از ۴۰۰,۰۰۰ انسان، «بزرگ‌ترین فاجعه‌ی بشری» خوانده شده و امارات و فرانسه شریکان این جنایت توصیف شده‌اند.

جلد گزارش «فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر» که درباره‌ی شراکت فرانسه و امارات در جنایات جنگی در یمن توضیح داده است (+)

 

نفوذ در منطقه بدون آلوده شدن دست

با همه‌ی این‌ها، نفوذ اقتصادی فرانسه در منطقه صرفاً منحصر به فروش تسلیحات نظامی نیست. سیاست‌های پاریس در منطقه از طریق هم‌پیمانان عربی‌اش در پوشش همکاری‌های اقتصادی اجرا می‌شود. به عنوان مثال، می‌توان به خانم «فیروز ویلین» هنرمند و مجموعه‌دار برنده‌ی مدال افتخار لژیون دونور، اشاره کرد. ویلین رئیس «انجمن دوستان دانشگاه سوربن در ابوظبی» است. «ژان-پل ویلین»، همسر ویلین، که او نیز نشان لژیون دونور را به سینه دارد، بیش از بیست سال رئیس بخش راهبردی «صندوق سرمایه‌گذاری ابوظبی» بوده است. این زوج یکی از عوامل اقتصادی پاریس در منطقه‌ی خلیج فارس محسوب می‌شوند.

«ژان-پل ویلین» (راست) بیست سال رئیس بخش راهبردی «صندوق سرمایه‌گذاری ابوظبی» بوده و همسرش «فیروز ویلین» (چپ) رئیس «انجمن دوستان دانشگاه سوربن در ابوظبی» است. هر دو برنده‌ی نشان افتخار «لژیون دونور» فرانسه و از عوامل نفوذ اقتصادی این کشور در منطقه‌ی خلیج فارس هستند (+)

دقیقاً به همین شکل، خانواده‌ی «کاپلان» («دافنه» و «توماس») نیز که هنرمند و هنردوست هستند[۱۴]، در فعالیت‌های اقتصادی منطقه مشارکت فعال دارند. «توماس کاپلان» که یک تاجر، هنرمند و فعال اجتماعی آمریکایی است، روابط بسیاری خوبی با پاریس دارد. وی همچنین با حمایت ابوظبی از گروه‌های فشار متعددی مانند «پروژه‌ی مقابله با افراطیگری[۱۵]» و «اتحاد علیه ایران هسته‌ای[۱۶]» حمایت مالی کرده است. برخی از مؤسسه‌های کاپلان، مانند «ائتلاف بین‌المللی حمایت از میراث در مناطق جنگی[۱۷]» تحت حمایت مالی مستقیم محمد بن‌زاید، ولی‌عهد ابوظبی، و اولاند و مکرون، رؤسای‌جمهور فرانسه، هستند. کاپلان اکنون از «پروژه‌ی دموکراسی در ترکیه[۱۸]» و «عدالت برای کردها[۱۹]» حمایت می‌کند. 

«توماس اس. کاپلان» (تصویر بالا) مجموعه‌دار ثروتمند آمریکایی، و همسرش «دافنه کاپلان»، یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های خصوصی نقاشی‌های هلندی متعلق به قرن هفدهم میلادی را در اختیار دارند. تصویر بالا، توماس کاپلان را در کنار تعدادی از این نقاشی‌ها نشان می‌دهد که ماه فوریه‌ی سال ۲۰۱۷ در موزه‌ی «لوور» پاریس به نمایش گذاشته شده‌اند (+)

اگرچه تعامل پاریس با هم‌پیمانان عربی‌اش در ریاض، دوحه و ابوظبی مستقیم است، اما با تأثیرگذاری غیرمستقیم بر اهدافی مانند بیروت، دمشق، بغداد و حتی تهران، قصد مشارکت حداکثری در فضای منطقه را دارد. به عنوان نمونه، چند سال قبل، عربستان با حمایت آمریکا قول مساعدتی سه میلیارد دلاری به بیروت داد تا بتواند از شرکت تالس بالگرد سبک و ادوات نظامی-مخابراتی خریداری کند. اما با تغییر شرایط منطقه، تشنج در روابط ریاض-تهران و نفوذ حزب‌الله در این کشور، این تعهد، نیمه‌کاره رها شد[۲۰]. اکنون که لبنان با بحران اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کند، فرانسه و عربستان مجدداً به فکر نفوذ در این کشور افتاده‌اند. حدود یک ماه پیش، رئیس‌جمهور فرانسه و ولی‌عهد سعودی در تماس مشترکی که با نجیب میقاتی، نخست‌وزیر لبنان، داشتند، درباره‌ی رفع بحران بیروت هم‌اندیشی کردند.

شبکه‌ی‌ اقتصادی فرانسه در کشورهای عربی منطقه به قدری وسیع است که در برخی موارد، به نوعی بده‌بستان تبدیل شده است. به عنوان مثال، سازمان غیردولتی و حامی محیط‌زیست «پانترا» به طور مستقیم تحت حمایت محمد بن‌سلمان، ولی‌عهد سعودی، است و به «انجمن صلح پاریس» کمک مالی کرده است. حدود دو سال پیش که پرونده‌ی حامیان محیط‌زیست در ایران جنبه‌ی امنیتی پیدا کرد، سروکله‌ی توماس کاپلان نیز به عنوان واسط امنیتی آمریکا در پروژه‌های زیست‌محیطی ایران، پیدا شد [جزئیات بیش‌تر]. رسانه‌ها نوشتند «پول‌های کاپلان در جهان چرخید و بالأخره دغدغه‌های سیاسی و زیست‌محیطی او با یک‌دیگر تلاقی پیدا کرد[۲۱].»

اسم «توماس کاپلان» اخیراً در گزارش‌های مربوط به جاسوسی در ایران تحت پوشش حمایت از محیط‌زیست و یوزپلنگ ایرانی مطرح شد [جزئیات بیش‌تر] (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› اتحاد مؤسسات محیط‌زیستی با اسرائیل برای «به زانو درآوردن ایران بدون حمله نظامی»

›› برنده جایزه کاپلان چه نقشه‌ای برای یوزپلنگ ایرانی دارد

به نظر می‌رسد سیاست پاریس در غرب آسیا و حوزه‌ی خلیج فارس وارد لایه‌های عمیق‌تر و جدی‌تری شده است. از یک سو، فروش مستقیم و غیرمستقیم تسلیحات نظامی به متحدان عربی و گروه‌های تروریستی سود کلانی برای این کشور به بار آورده، و از سوی دیگر، این تعاملات تجاری باعث گسترش نفوذ آن‌ها در منطقه شده است. این در حالی است که پوشش تجاری و اقتصادی، توجیه خوبی برای دوری از چالش رسانه‌ها و رسوایی جنایات فرانسه در این منطقه است.

سرویس جهان مشرق – بلافاصله پس از ترور شهید سلیمانی توسط دولت آمریکا به دستور دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور وقت این کشور، جمهوری اسلامی وعده داد از عاملان این اقدام تروریستی «انتقام سخت» بگیرد. اولین واکنش ایران به حمله‌ی پهپادی آمریکا در فرودگاه بغداد، حمله‌ی موشکی به دو پایگاه آمریکایی در عراق بود؛ حمله‌ای که تا همین امروز هم از آمریکایی‌ها تلفات می‌گیرد. پایگاه اینترنتی روزنامه‌ی آمریکایی «استارز اند استرایپس» که اخبار ارتش آمریکا را پوشش می‌دهد، روز دوشنبه، ۱۱ آوریل ۲۰۲۲ (۲۲ فروردین ۱۴۰۱) خبر داد که پنج نیروی گارد ملی ایالت «نیو همپشر» در این کشور، در نتیجه‌ی تحمل جراحت در حمله‌ی ایران به عین‌الاسد، نشان «قلب بنفش» (مدال اهدایی به قربانیان و مجروحان جنگی) را دریافت کرده‌اند[۱].

در همین‌باره بخوانید:

›› آمریکایی‌ها چه واقعیتی را در عین‌الاسد مخفی می‌کنند؟

›› دو مقام سابق پنتاگون: تلفات عین‌الاسد از آن‌چه ترامپ اعتراف می‌کند بیش‌تر است

›› اخبار جدید از عین‌الاسد: اعطای «نشان جانبازی» به سربازانی که ترامپ می‌گفت «سردرد» داشتند

›› تا الآن ۶۹ نفر؛ دو سال بعد، آمریکایی‌ها هنوز در عین‌الاسد تلفات می‌دهند!

 اما چنان‌که برخی کارشناسان و حتی دیپلمات‌های آمریکایی پیش‌بینی کرده بودند، انتقام سخت ایران منحصر به موشک‌باران عین‌الاسد نبود. رهبر ایران به فاصله‌ی چند ساعت از حمله به عین‌الاسد صراحتاً تأکید کرد که این یک «سیلی» و واکنش اولیه به عملیات تروریستی آمریکایی بوده و «انتقام» بحث دیگری است که عبارت است از پایان دادن به حضور آمریکا در منطقه[۲]. اما آیا انتقام سخت ایران از عاملان شهادت حاج قاسم صرفاً به حوزه‌ی سیاسی و راهبردی محدود است؟

در همین‌باره بخوانید:

›› دیپلمات آمریکایی: انتقام ایران با حمله موشکی به پایان نمی‌رسد

بسیاری از مردم ایران و علاقه‌مندان به شهید سلیمانی نه با حمله‌ی موشکی به عین‌الاسد و نه حتی با اخراج آمریکایی‌ها از خاورمیانه دلشان قرار نمی‌گیرد؛ بلکه یک سطح دیگر، و خصوصی‌تر، از انتقام سخت را آرزومندند: اجرای عدالت درباره‌ی شخص دونالد ترامپ و سایر دست‌اندرکاران حمله‌ی تروریستی فرودگاه بغداد. در این‌باره هم ایران فهرست متهمان در پرونده‌ی ترور شهید سلیمانی را منتشر کرده است که در رأس آن ترامپ، مایک پمپئو، وزیر خارجه‌ی وقت آمریکا، جان بولتون، مشاور وقت امنیت ملی ترامپ، و مارک اسپر، وزیر دفاع وقت آمریکا، قرار دارند[۳]. دولت ایران همچنان از مجاری قانونی بین‌المللی پیگیر محاکمه و مجازات این افراد به جرمِ مسلمِ نقض قوانین بین‌المللی هست، اما آیا راه‌های دیگری نیز برای مجازات این افراد وجود دارد؟ مثلاً راه‌های میانبر در دنیایی که متأسفانه امیدی به اجرای عدالت در قبال این مجرمان در آن وجود ندارد؟

در همین‌باره بخوانید:

›› قمار ترامپ با جان بی‌ارزشش/ گزینه‌های روی میز ایران برای «انتقام سخت»

 

عملیات عجیب و غریب نفوذ در سرویس مخفی آمریکا

شبکه‌ی سی‌بی‌اس‌نیوز آمریکا اخیراً خبر داد که دو مرد به نام‌های «آرین طاهرزاده» ۴۰ ساله، و «حیدر علی» ۳۵ (یا ۳۶) ساله، بیش از دو سال، خود را جای مأموران و کارمندان فدرال آمریکا جا زده‌اند و موفق شده‌اند میان افسران فدرال واقعی این کشور، از جمله شماری از اعضای «سرویس مخفی[۴]» نفوذ کنند[۵]. «سرویس مخفی» نیروی انتظامی فدرال زیرمجموعه‌ی وزارت امنیت داخلی آمریکاست که مسئولیت حفاظت از سیاستمداران ارشد در این کشور را به عهده دارد؛ از رئیس‌جمهور و معاون اول و سایر اعضای دولت گرفته تا رؤسای‌جمهور و معاونان اول و سایر سیاستمداران ارشد سابق آمریکا.

تصویری که وزارت دادگستری آمریکا از برخی سلاح‌های کشف‌شده در خانه‌ی طاهرزاده منتشر کرده است؛ طبق گزارش‌های موجود، طاهرزاده حق قانونی حمل سلاح در خارج از خانه‌ی خود را نداشته است (+)

پس از دستگیری طاهرزاده و علی، اف‌بی‌آی ادعا کرد این دو از ماه فوریه‌ی سال ۲۰۲۰ توانسته‌اند تجهیزات، سلاح‌های دستی و سلاح‌های تهاجمی مورداستفاده‌ی آژانس‌های انتظامی دولت فدرال آمریکا را به دست بیاورند و از سوی دیگر، خودشان را به «اعضای نیروی انتظامی فدرال و جامعه‌ی دفاعی» آمریکا نزدیک کنند[۶]. سی‌بی‌اس‌نیوز می‌نویسد: «طاهرزاده که وانمود می‌کرد عضو وزارت امنیت داخلی آمریکاست، واحدهای بدون‌اجاره، آیفون، سامانه‌های نظارتی، یک فروند پهپاد، یک دستگاه تلویزیون، یک جعبه برای نگهداری سلاح تهاجمی، یک ژنراتور و مقداری تجهیزات نیروی انتظامی، در اختیار مأموران سرویس مخفی و یک کارمند واقعی وزارت امنیت داخلی قرار داده است[۷].»

تصویر منتشر شده در پرونده‌ی نفوذ به سرویس مخفی آمریکا از «آرین طاهرزاده» (چپ) در کنار بخشی از تجهیزاتی که ادعا می‌شود در خانه‌اش داشته است (+)

این پرونده ابعاد پیچیده‌تری نیز دارد؛ مثلاً این‌که طاهرزاده در خانه‌اش تجهیزات بسیار پیچیده‌ای داشته که به نظر می‌آمده متعلق به نهادهای امنیتی آمریکا هستند؛ و از همین طریق، مأموران واقعی امنیتی آمریکا را مجاب می‌کرده که در حال انجام یک مأموریت مخفی است. وی و علی همچنین به کدهای لازم برای ورود به تمام صدها آپارتمان محله‌ی «نِیوی یارد» [به معنای «کشتی‌سازی نیروی دریایی»] در واشینگتن دسترسی داشته‌اند. طاهرزاده در همین منطقه پنج آپارتمان داشته و آن‌ها را بدون اجاره در اختیار چندین مأمور سرویس مخفی آمریکا قرار داده است. پس از دستگیری طاهرزاده و علی، دست‌کم چهار مأمور سرویس مخفی آمریکا که از طاهرزاده هدیه دریافت کرده بودند، به مرخصی اجباری فرستاده شده و عضویت آن‌ها در سرویس مخفی به حالت تعلیق درآمده[۸] تا تحقیقات در این‌باره تکمیل شود[۹].

یورش مأموران اف‌بی‌آی به درون ساختمانی در محله‌ی «نیوی یارد» واشینگتن که طاهرزاده و علی آن‌جا زندگی می‌کردند (+)

«حیدر علی» یکی از دو نفری که متهم به نفوذ در میان اعضای سرویس مخفی آمریکا از طریق دادن هدیه و رشوه به آن‌ها هستند؛ طبق گزارش دادستان‌های فدرال آمریکا، طاهرزاده و علی فعالیت‌های خود را از آپارتمانی لوکس واقع در محله‌ی «نیوی یارد» در واشینگتن، پایتخت آمریکا، مدیریت می‌کرده‌اند؛ محله‌ای که شماری از اعضای سرویس مخفی نیز در آن زندگی می‌کنند؛ دو متهم این پرونده، شماری از خانه‌های مجلل در این محله را نیز بدون دریافت اجاره، به همین مأموران سرویس مخفی می‌سپرده‌اند (+)

تیم حفاظت جو بایدن و معاون اولش در میان قربانیان

هنوز همه‌ی ابعاد این پرونده علنی نشده‌اند، اما گزارش‌ها حاکی از آن است که شماری از اعضای سرویس مخفی که مسئولیت حفاظت از کاخ سفید را به عهده داشته‌اند در میان افرادی هستند که توسط طاهرزاده فریب داده شده‌اند[۱۰]. به علاوه، طاهرزاده به یکی دیگر از اعضای این سرویس که مأمور حفاظت از «جیل بایدن» همسر جو بایدن و بانوی اول آمریکا[۱۱]، بوده نیز پیشنهاد داده تا یک سلاح تهاجمی به ارزش ۲۰۰۰ دلار به او بدهد. برخی رسانه‌ها حتی گزارش می‌دهند اعضای تیم حفاظت خود جو بایدن و کاملا هریس، معاون اول او، نیز در میان اهداف طاهرزاده بوده‌اند و اکنون درگیر این پرونده شده‌اند[۱۲]. لازم به یادآوری است که تیم حفاظت رئیس‌جمهور آمریکا عملاً همه‌جا، حتی در خصوصی‌ترین جلسات، همراه او هستند[۱۳].

تصاویری که وزارت دادگستری آمریکا از «آرین طاهرزاده» لباس پلیس منتشر کرده است؛ طاهرزاده و علی نه‌تنها مردم عادی، بلکه مأموران سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا را نیز فریب داده‌اند (+)

نیروهای انتظامی آمریکا به دو ویدیو از طاهرزاده دست پیدا کرده‌اند که او را در حال تیراندازی در یک میدان تیراندازی (احتمالاً در ایالت ویرجینیا در ساحل شرقی این کشور) با یک سلاح کلت (چپ) و یک تفنگ تهاجمی (راست) نشان می‌دهند؛ در تصویر سمت راست، روی بازوی طاهرزاده، نشان سرویس مخفی آمریکا دیده می‌شود (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› «کامِلا هریس» معاون اول بایدن کیست؟

آن‌چه اهمیت دارد این است که اعضای فریب‌خورده‌ی سرویس مخفی آمریکا در تمام این دو سال به اطلاعات و تجهیزات سرویس مخفی دسترسی داشته‌اند و هنوز مشخص نیست آیا اطلاعاتی در این‌باره در اختیار طاهرزاده یا علی قرار داده‌اند یا خیر؛ یا طاهرزاده و علی توانسته‌اند از راه‌های دیگر از آن‌ها جاسوسی کنند یا خیر. هرچه باشد، به قول «جاشوا راث‌استاین» دادستان پرونده، این دو نفر «افرادی را فریب داده‌اند که شغلشان مشکوک بودن به دیگران است[۱۴].» به علاوه، هنوز افشا (یا شاید کشف) نشده است که آیا اعضای دیگری از سرویس مخفی آمریکا نیز در این نقشه گرفتار شده‌اند یا خیر؛ مثلاً، به طور کاملاً اتفاقی(!)، نیروهای مسئول حفاظت از ترامپ و اعضای ارشد دولتش.

صفحاتی از پرونده‌ی نفوذ طاهرزاده و علی در سرویس مخفی آمریکا؛ این پرونده می‌تواند طی هفته‌ها و ماه‌های آینده سروصدای زیادی در فضای رسانه‌ای آمریکا و جهان ایجاد کند؛ طبق اخبار منتشر شده، اعضای تیم امنیتی جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا، همسرش «جیل بایدن» بانوی اول آمریکا، و «کاملا هریس» معاون اول بایدن، از جمله افرادی هستند که با طاهرزاده در ارتباط بوده‌اند (+)

بخشی از تجهیزاتی که مأموران اف‌بی‌آی در یورش به خانه‌ی طاهرزاده و علی کشف کرده‌اند؛ قطعاً وجود این حجم از تجهیزاتِ خاص در خانه‌ی یک فرد عادی، عجیب است و مأموران سرویس مخفی آمریکا نیز با دیدن همین تجهیزات و سلاح‌ها بارو می‌کرده‌اند که این دو نفر عضو سازمان‌های امنیتی آمریکا و در حال انجام یک مأموریت محرمانه هستند (+)

آیا دست ایران در کار است؟

اگرچه هنوز ایران رسماً به دست داشتن در این عملیات نفوذ متهم نشده و طبیعتاً دولت ایران نیز در این‌باره هیچ خبری را رد یا تأیید نکرده است، اما بازرسان فدرال آمریکا در بررسی ابعاد مختلف این پرونده[۱۵]، به دنبال پی بردن به این مسئله نیز هستند که آیا طاهرزاده و علی با نهادهای اطلاعاتی، سپاه پاسداران، یا نیروی قدس ایران[۱۶] در ارتباط ْْْبوده‌اند یا خیر[۱۷]. البته علی پیش از این ادعا کرده با سازمان اطلاعات پاکستان، موسوم به «آی‌اس‌ای»، ارتباط دارد[۱۸]، اما بازرسان آمریکایی هنوز در حال راستی‌آزمایی این ادعا هستند. در همین حال، اسنادی که تصاویر آن‌ها در رسانه‌های آمریکایی منتشر شده، از جمله گذرنامه‌ی علی، (در صورتی که جعلی نباشند) نشان می‌دهند وی دست‌کم یک بار سال ۱۳۹۸ به ایران سفر کرده است.

تصویری که از کارت شناسایی ملی پاکستانی «حیدر علی» (با نام کامل «حیدر شیر علی») منتشر شده و نشان می‌دهد وی مقیم آمریکاست (+)

تصویری که ادعا می‌شود از گذرنامه‌ی «حیدر علی» گرفته شده و نشان می‌دهد وی دست‌کم یک مورد در سال ۱۳۹۸ به ایران سفر کرده است (+)

به هر حال، سناریوهای مختلفی در این‌جا وجود دارد. ممکن است طاهرزاده و علی که هر دو «شهروند آمریکا» هستند، صرفاً برای منافع شخصی خودشان یا عده‌ای دیگر، یا یک سرویس خارجی (غیرایرانی) دست به این عملیات زده باشند. این هم محتمل است که تمام این پرونده، یک بازی رسانه‌ای برای اتهام‌زنی به ایران در آینده‌ی نزدیک و مثلاً منحرف کردن پرونده‌ی احیای برجام و، به طور خاص، خارج کردن نام سپاه پاسداران از فهرست گروه‌های تروریستی آمریکا باشد. اما یک سناریوی دیگر هم وجود دارد: مقدمه‌چینی برای اجرای یک عملیات بسیار بزرگ‌تر. اگرچه هیچ‌کدام از این سناریوها تا این لحظه قطعی نیستند، اما ذکر همین نکته کافی است که وزارت دادگستری آمریکا در حال حاضر، مشغول تحقیقات درباره‌ی «نقشه‌ی [ادعایی] سپاه پاسداران ایران» برای ترور مقامات ارشد دولت ترامپ، از جمله پمپئو و بولتون است[۱۹].

در همین‌باره بخوانید:

›› «سگ هار» سیاست خارجی ترامپ کیست؟

›› بولتون یک نومحافظه‌کار جنگ‌طلب است که اعتقادی به قوانین بین‌المللی ندارد