جاسوس

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس ـ رحیم محمدی؛ تقویم کشورمان را وقتی ورق می‌زنیم در لابه‌لای صفحات تقویم با کلماتی مواجه می‌شویم که بیانگر رخ دادن حادثه یا رویدادی است که با نگاه به آن متوجه آنچه در آن روز رخ داده می‌شویم؛ به عنوان مثال وقتی آخرین ورق تقویم در اسفند را نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که سال نو فرا می‌رسد و به دنبال آن تعطیلات چند روزه همراه با شادی و شعف آغاز خواهد شد یا وقتی تقویم نشان می‌دهد ماه ذی الحجه از ماه‌های قمری روز‌ها آخر را سپری می‌کند، برای شیعیان این مفهوم را می‌رساند که باید پیراهن مشکی‌های خود را حاضر کنند تا با پایان این ماه و فرا رسیدن ماه محرم، رخت عزای حسینی (ع) بر تن کنند.

در واقع ما متناسب با هر رویدادی که در تقویم ثبت شده است، عکس العمل‌های مناسب با آن را انجام می‌دهیم که یکی از این مناسبت ها، در ۱۷ مرداد قرار دارد؛ روزی که در تقویم به عنوان «روز خبرنگار» ثبت شده است؛ لذا به همین مناسبت خبرنگاران که رکن چهارم جامعه محسوب می‌شوند، مورد تجلیل و تعریف دستگاه‌های مختلف قرار می‌گیرند.

اما در رابطه با خبرنگاران به‌ویژه خبرنگاران حوزه دفاعی و امنیتی آنچه به نظر باید مورد توجه قرار گیرد، نوع رفتاری است که با این قشر از جامعه خبرنگاری صورت می‌گیرد؛ بدین معنی که چون حوزه فعالیتی آن‌ها مربوط به مراکز نظامی و کارکنان نیرو‌های مسلح می‌شود، سختگیری‌های بسیاری برای فعالیت خبرنگاران وجود دارد و حتی چه بسا خبرنگاران را به چشم جاسوس نگاه می‌کنند.

خبرنگاران این حوزه بعضاً به‌واسطه همین سختگیری‌ها مجبور هستند پس از مصاحبه با فرماندهان و مسئولان نظامی یا تهیه گزارش از دستاورد‌های دفاعی حتماً قبل از انتشار با مرکز مربوطه هماهنگی داشته باشند و متن مصاحبه یا گزارش را جهت تأیید برای مجموعه مورد نظر ارسال کنند که خب گاهی در این هماهنگی‌ها بخش‌هایی مورد جرح و تعدیل قرار می‌گیرد که خروجی کار خبرنگار بسیار کم اثر می‌شود.

این یک بخش از سختی کار در این حوزه است، اما شاید یکی از موارد قابل توجه برای خبرنگاران حوزه دفاعی این است که بعضاً با نفراتی مواجه می‌شوند که شناخت کافی نسبت به این حوزه ندارند و فقط به دلیل اینکه مدیر رسانه از آن‌ها خواسته، برای پوشش برنامه حضور یافتند؛ یعنی نشان می‌دهد که برای مدیران رسانه فرقی نمی‌کند که خبرنگار قرار است که چه مراسمی را منعکس کند.

علاوه بر این، نکته دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد، موضوع استفاده از نظرات خبرنگاران برای انعکاس رویداد‌ها و اخبار نیرو‌های مسلح است؛ متأسفانه موضوعی که در ارتباط با بازتاب رسانه‌ای فعالیت‌های نیرو‌های مسلح وجود دارد بی نیاز دانستن مسئولان در نیرو‌های مسلح از نظرات مشورتی خبرنگاران فعال در این حوزه است و اگر هم سالی یک بار به بهانه روز خبرنگار، خبرنگاران را دور هم جمع می‌کنند و خبرنگاران نظراتی را عنوان می‌کنند، این نظرات هم فقط شنیده و بعد از اتمام مراسم، فراموش می‌شود.

در حالی که به نظر می‌رسد فرماندهان و مسئولان نیرو‌های مسلح باید یک نفر یا تیمی از خبرنگاران حوزه دفاعی را در کنار خود به عنوان مشاور یا تیم مشورتی داشته باشند؛ در واقع این‌گونه می‌توان گفت که نبود مشاور یا مشاورانی از خبرنگاران دفاعی در کنار فرماندهان برای نحوه انعکاس رسانه‌ای اخبار مورد نظر، همان حلقه مفقوده آن‌ها در تعامل با رسانه‌ها است.

البته در این رابطه ممکن است عنوان شود که برای تعامل و مشورت با خبرنگاران، واحدی به عنوان روابط عمومی وجود دارد؛ در پاسخ به چنین نظری باید گفت که روابط عمومی‌ها بیشتر به دنبال اجرای دستورات سازمانی هستند؛ چرا که اگر اجرا نکنند با توبیخ مواجه می‌شوند؛ پس قدرت به اصطلاح چانه‌زنی را ندارند و حال بگذریم از اینکه نفراتی به عنوان روابط عمومی انتخاب می‌شوند که فاقد دانش علمی این حوزه هستند و آنچه آموخته اند به صورت تجربی بوده است.

انتهای پیام/ 231

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس، پس از آنکه قوه قضائیه اعلام کرد حکم اعدام «علیرضا اکبری» به دلیل افساد فی‌الارض و اقدام گسترده علیه امنیت ملی از طریق جاسوسی برای دستگاه اطلاعاتی انگلیس اجرایی شده است، اتحادیه اروپا در بیانیه‌ای مداخله‌آمیز با محکوم کردن اجرای این حکم مخالفت خود را با صدور احکام اعدام در هر شرایطی اعلام کرد.

در این بیانیه که در ادامه مداخله‌های آشکار اروپا در امور داخلی ایران منتشر شده، آمده است: «اعدام یک شهروند اروپایی یک رویداد وحشتناک است که اتحادیه اروپا آن را به دقت دنبال خواهد کرد.» آن‌ها در این میان حتی پای خود را از این هم فراتر گذاشته و در قالب این بیانیه از ایران خواستند تا در آینده از صدور حکم اعدام پرهیز کند.

این در حالی است که بر اساس قانون اساسی کشور ایران هر فردی که اقدام به جاسوسی برای کشور‌های خارجی به خصوص دشمنان ایران کند با حکمی برابر با اعدام روبرو می‌شود. امری که در سایر کشور‌های نیز کم و بیش با چنین حکمی و یا دست کم با حکم‌های سنگینی، چون حس ابد با آن برخورد می‌شود.

اما باید دید از دور خارج شدن مهره ارزشمندی، چون «علیرضا اکبری» که به جرم اقدام گسترده علیه امنیت ملی از طریق سال‌های طولانی جاسوسی برای دستگاه اطلاعاتی انگلیس تا چه میزان برای انگلیس و اتحادیه اروپا ناگوار و دردناک بوده که با تمام نیرو و قوا به میدان آمده‌اند و نسبت به این موضوع واکنش نشان دادند.

البته این پایان کار اظهارنظر‌ها و دخالت‌های آشکار اتحادیه اروپا در امور داخلی ایران نبود و «جوزف بورل» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در بیانیه‌ای نوشت: اتحادیه اروپا اعدام علیرضا اکبری، شهروند ایرانی-بریتانیایی در ایران را به شدت محکوم و تاکید می‌کند که تحت هر شرایطی با چنین مجازاتی مخالف است.

بورل در تکمیل اظهارات زیاده خواهانه و دخالت‌آمیز خود نیز گفته بود، «اتحادیه اروپا از ایران می‌خواهد که از هرگونه اعدام در آینده خودداری و سیاست ثابتی را برای لغو مجازات اعدام دنبال کند.». او اعدام یک شهروند اروپایی را یک عمل وحشتناک از نظر خود عنوان کرده بود که به دقت دنبال خواهد شد و همبستگی کامل خود را با انگلیس اعلام کرد.

حال موضوع جالب در این بین این است که اتحادیه اروپا اعدام «علیرضا اکبری» را به دلیل اینکه تابعیت دوگانه ایرانی و انگلیسی داشته را اعدام یک شهروند اروپایی عنوان کرده و مجازات قانونی او به جرم جاسوسی از ایران برای انگلیس را عملی وحشتناک بیان کرده بود.

بر این اساس و با توجه به اثبات سال‌ها جاسوسی او برای دستگاه اطلاعاتی انگلیس حکمی غیر از اعدام برای او متصور نبود و این موضوع را ضمن اینکه «علیرضا اکبری» به خوبی می‌دانست و از آن آگاه بود، اتحادیه اروپا هم از ان با خبر بود و این همه هیاهو برسر اعدام او فقط دردناک بودن از دست دادن جاسوس و عاملی اطلاعاتی ارزشمند همچون او را به ما یادآوری می‌کند.

اما موضوعی که نباید از دید و نگاه مخاطبان مغفول بماند حق مسلم جمهوری اسلامی ایران در دفاع از تمامیت ارضی و اطلاعاتی خودش است. موضوعی که اهمیت آن برای تمامی کشور‌های جهان به یک اندازه است و تا امروز مشاهده نشده که کشوری با جاسوس‌هایی که دستگیر می‌کند رفتاری غیر از این داشته باشد.

نکته دیگر که از همه مهمتر است اینکه «علیرضا اکبری» اطلاعات بسیار مهم کشور را به صورت کاملا آگاهانه در اختیار سرویس‌های جاسوسی دشمن قرار می‌داده است و با توجه به تمامی اسناد و مدارک موجود و تحقیقات انجام شده با قاطعیت می‌توان گفت او یکی از عوامل نفوذی سرویس جاسوسی انگلیس در کشور خودش یعنی ایران بوده و از این طریق امنیت داخلی و خارجی جمهوری اسلامی ایران را به خطر انداخته است.

در پایان باید گفت شناسایی، دستگیری و در نهایت اعدام «علیرضا اکبری» به عنوان نفوذی در کشور نه تنها به عنوان اولین مورد در حوزه فعالیت‌های جاسوسی و خرابکارانه کشورهای غربی علیه امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران نبوده و نخواهد بود و در آینده هم قطعا چنین مواردی را شاهد خواهیم بود. اما نکته اصلی اینجاست که دستگاه امنیتی و اطلاعاتی کشور با اشرافی که بر حوزه‌های حساس امنیتی و اطلاعاتی کشور دارد در آینده نیز همانند امروز به بهترین شکل ممکن با این قبیل موارد برخورد خواهد کرد و آنها را در نطفه خفته می‌کند.

انتهای پیام/ ۱۳۴