جانباز

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از کرمانشاه، کتاب «مسلول افضلیه» روایت‌گر تاریخ شفاهی آزاده و جانباز «سید نورالله موسوی» از دوران دفاع مقدس و اسارت، با مصاحبه و تدوین «نسرین مومنی‌فر» به نگارش در آمده است.

این کتاب در ۱۹۲ صفحه با حمایت اداره‌کل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس استان کرمانشاه و انتشارات «مرصاد» به چاپ رسیده است.

بخشی از متن کتاب:

جاسوسان و نگهبانان عراقی در محوطه‌ی حیاط نبودند فقط کریم محمدی در محوطه بود که داشت قدم می‌زد (بعدا فهمیدم که او هم نقشه‌ی پایین کشیدن مجسمه را در سر داشته است) به طرف حمام‌ها رفتم و میله‌ی دوش حمام که حدود نیم متر بود را از هم جدا کرده و زیر لباسم قایم کردم.

به طرف مجسمه رفتم مجسمه بزرگ بود  و فاصله اش نسبت به زمین زیاد نبود، طوری که می‌شد آن را با دست پایین کشید به اطرافم نگاهی انداختم و در یک چشم به هم زدن مجسمه که با پتو و نخ درست شده بود را پایین کشیدم. آن را به سیم خاردار‌های محوطه کشاندم تا اجزایش از هم جدا و تکه تکه شود.

در حال از بین بردن اجزای مجسمه بودم که یک دفعه یکی از جاسوسان سر رسید و متوجه کار من شد با عصبانیت یه طرفم آمد و می‌خواست با من درگیر شود میله‌ای که در زیر لباسم قایم کرده بودم را در آوردم. فرد جاسوس ترسید و فریاد زنان به طرف آسایشگاه‌های که جاسوسان در آنجا بودند رفت. جمعیت آسایشگاه‌ها بیرون ریختند و به طرف من حمله ور شدند.

آسایشگاه‌های حزب الهی هم که در حال اقامه‌ی نماز بودند، توسط نکهبان نماز جماعت از مساله با خبر شده بودند، نمازشان را شکستند و بیرون ریختند و هر دو گروه با هم درگیر شدیم.

عراقی‌ها مداخله نکردند و درگیری تا بعدازظهر طول کشید تا اینکه عراقی‌ها آمدند و ما را به آسایشگاه‌ها فرستاندند و شکنجه کردند.

انتهای پیام/

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از بیرجند، «انسیه خزعلی» معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده طی سفری دو روزه به استان خراسان جنوبی وارد فرودگاه بین‌المللی بیرجند شد و مورد استقبال مسئولان قرار گرفت.

معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده با خانواده جانباز ۷۰ درصد «ایمان بنیادی» در شهر بیرجند دیدار کرد و از آنان تقدیر کرد.

«ایمان بنیادی» در حادثه بمب‌گذاری مسجد علی بن ابیطالب شهر زاهدان به دست عوامل تکفیری در سال ۱۳۸۸ به درجه جانبازی نائل آمد.

در این دیدار، معاون رئیس‌ جمهور در امور زنان و خانواده از همسر این جانباز به پاس زحمات و تلاش‌های مخلصانه‌اش با اهدای لوحی تقدیر کرد.

معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده گفت: مجاهدات و ایثارگری همسران جانبازان کمتر از پاداش خودشان نیست و قطعاً در اجرا پاداش ایثارگری آن‌ها شریک هستند.

خزعلی با اشاره به اینکه امنیت امروز کشور را مدیون خون شهدا و ایثارگری جانبازان و آزادگان هستیم، اضافه کرد: امیدواریم که خداوند توفیق دهد که ادامه دهنده مسیر شهدا باشیم.

وی خاطرنشان کرد: فرزندان شما نیز سرمایه‌هایی هستند که شما را در این مسیر همراهی می‌کنند.

انتهای پیام/

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، نوعلی غریبی از جانبازان دفاع مقدس در بخی از کتاب «محور کوه خان» به ماجرای مجروحیتش و اتفاقات بعد از آن اشاره کرده است که در ادامه می‌خوانید.

چرا آن حرف‌ها را به مادرم گفته بودم؟ وقتی آمد بالای سرم، یاد حرف‌هایم افتادم: «من میرم و با دو چشم نابینا و دو پای قطع‌شده برمی‌گردم و عروستون می‌مونه روی دستتون.» مادرم فقط به‌خاطر گفتن این حرف‌ها آن‌طور بغض کرد، حالا من را با همان وضعیت در بیمارستان می‌دید. انگار شوکه شده بود. ساکت نشست بالای سرم و تا دو ساعت فقط اشک ریخت. خدایا آن همه بهت‌زدگیش را باور نمی‌کردم، حتی قربان‌صدقه‌ام نرفت. خدا را شکر می‌کردم که آذر به دیدنم نیامده. تصمیم گرفته بودم خیلی قاطع بهش بگویم برود دنبال زندگیش. برایم مسلم بود که راهی جز این ندارم. می‌دانستم آذر من را با این شرایط هم قبول می‌کند، اما نمی‌خواستم زندگیش را به خاطر من خراب کند. نزدیک دو ماه در تبریز بستری بودم. هر بار که دکتر باند را از روی چشمم برمی‌داشت، دعا می‌کردم کاش چیزی ببینم، اما پردهٔ سیاهی جلوی چشم‌هایم بود که هیچ‌وقت کنار نرفت.

بالاخره بعد از مدت‌ها از بیمارستان مرخص شدم. دلهره داشتم آذر بیاید دیدنم. هم می‌ترسیدم هم منتظرش بودم. وقتی سالم بودم، دو روز مانده به عروسی برای عملیات ترکش کرده بودم. حالا با این شرایط بهش چی می‌گفتم. نمی‌خواستم ناراحتش کنم. توی همین فکر‌ها بودم که پدرم به برادرم گفت: «دیگه خستگی نورعلی دراومده. به آشنا‌ها بگو اگه می‌خوان، بیان عیادت. به محمودآبادی‌ها هم خبر بده.» محمودآباد! دلم هری ریخت. یکهو بلند گفتم: «نه. اونا رو نگین.» همه ساکت شدند. بعد اکبر که از دوست‌های قدیمیم بود، آمد نشست کنارم. گفت: «چرا نمی‌ذاری اونا رو خبر کنن.» چیزی نگفتم سرش را آورد جلوتر: «تو که نمی‌دونی…» مکث کرد: «نورعلی! آذر مرده.» یک لحظه تمام بدنم یخ کرد. زیر لب گفتم: «چی؟» گفت: «آذر مرده.»

یک هفته قبل از اینکه من بروم روی مین، آذر مرده بود. پدرم به بچه‌های سپاه گفته بود خبرم کنند. آن‌موقع تازه فهمیدم چرا یک هفته آخر همه چسبیده بودند که «برو مرخصی.» وقتی دیدند راضی نمی‌شوم، یکیشان راه افتاده بود که مستقیم بهم بگوید چی شده، اما دیر رسیده بود؛ وقتی که من رفته بودم روی مین. من چهار سال بود از شانزده سالگی جبهه می‌رفتم. توی هر عملیات و درگیری مرگ هر کس را احتمال می‌دادم حتی خودم را. اصلا مرگ به نظرم خیلی نزدیک بود، اما نه مرگ آذر. چه تقدیری! سه ماه بعد از عقدمان او مرده بود و من رفته بودم روی مین. چند دقیقهٔ قبل فکر پشیمان کردنش بودم و حالا داشتم برای از دست دادنش گریه می‌کردم.

انتهای پیام/ 141

به گزارش مجاهدت از دفاع‌پرس از ایلام، مراسم تشییع پیکر مرحوم «حاج سید قدرت‌الله سیدی زاده»، جانباز، آزاده و یادگار هشت سال دفاع مقدس امروز در شهرستان چرداول، شهر سرابله با حضور خانواده معظم شهدا و ایثارگران و عموم مردم شهید پرور استان ایلام برگزار شد.

 این مجاهد نستوه پس از تحمل سال‌ها رنج ناشی از عوارض جنگ به جمع یاران شهیدش پیوست. همچنین پیکر وی در زادگاهش «طاق گاورین» از توابع شهرستان چرداول به خاک سپرده شد.

انتهای پیام/