جبهه جنگ

به گزارش مجاهدت از گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، شهید علی عبدلیان فینی، دهم خرداد ۱۳۴۷، در شهرستان کاشان چشم به جهان گشود. پدرش حسن، کارگر شهربانی بود و مادرش گیلان نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته عمران درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و چهارم خرداد ۱۳۶۷، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به سر شهید شد. مزار او در زیارت امامزاده هادی (ع) فین واقع است.

بسم رب الشهداء

به نام خدای یکتا، معبود رحمان، یاری بخش مظلومان، نصرت دهنده رزمندگان، یاور ستم دیدگان و به امید فرج آقا امام زمان، سلامتی پیرجماران، سرافرازی امت مسلمان ایران، پیروزی رزمندگان، باز شدن راه کربلای معلا، راهی شدن به سوی قدس عزیز.

خدمت کلیه استادان و هنرجویان و دانش آموزان سلام عرض می‌کنم و سلامتی شما و موفقیت شما را که موفقیت خدائی است که نصیب امت اسلام می‌شود را از خدای منان خواهانم و امیدوارم که همه شما راهرو خون شهدا باشید و موجب رضایت و شادی ارواح شهدا و خانواده‌های معظم آن‌ها باشید.

استادان عزیز هنرجویان و دانش آموزان خوب، علت نوشتن این نوشتار طلب مغفرتی از کلیه شما‌ها است، برادران عزیز چند سالی که این حقیر در هنرستان مشغول تحصیل بودم شاید از سوی این بنده گنه کار به فردی از شما بدی کرده باشم در اینجا عاجزانه از همه شما مغفرت می‌طلبم و امیدوارم که همه ما را خداوند ببخشد، برادران عزیز در اینجا لازم می‌داند که به چند نکته اشاره کنم

استادان و برادران، دانش آموزان هر روز که از این جنگ تحمیلی می‌گذرد وظیفه یک به یک شما زیادتر می‌شود، برادران عزیز به خصوص دانش آموزان توجه داشته باشید که شما در موقعی حساس قرار گرفته اید که اگر بکوشید آینده کشور را آینده درخشان خواهید ساخت پس باید توجه کنید که به خواست شهدا باشید که اگر ان شاء الله (که حتما”) در آینده پست‌های مهم کشور را در دست گرفتید آن زمان به یاد شهدا باشید و در کارهایتان خدا را در نظر بگیرید.

دانش آموزان عزیز توجه شما را به این نکته جلب می‌کنم که دشمنان اسلام و انقلاب برای خراب کردن آینده انقلاب و کشور هیچ راهی را بهتراز این ندیدند که دانش آموزان را از انقلاب جدا کنند و برای همین خاطر حیله‌های زیادی را برای منحرف کردن شما به کار بردند و همه آن‌ها نقش بر آب شده است و نقشه جدیدی که برای منحرف کردن شما کشیده اند و تا حدودی هم موفق بوده اند کشاندن جوانان مخصوصا” شما‌ها به فساد منجمله پوشیدن لباس‌های کذایی، پخش کردن نوار‌های فاسد بین شما بوده است و الحمدالله شما‌ها با هوشیاری تان آن‌ها را ناامید کرده اید، ولی باید توجه داشته باشید که شهدایتان خیلی در مقابلشان قوی و پیروز بودند من از شما‌ها عاجزانه می‌خواهم که در همه حال یاد شهدا باشید و هر کاری می‌کنید خشنودی آن‌ها را در نظر بگیرید به خصوص در درس خواندن تان که اگر با هدف برای خدا درس بخوانید حتما” پیروز و موفق در دو سرا خواهید بود و اگر خلاف این را بکنید بدانید که حتما” زیان کار خواهید شد و از کارتان متاسف خواهید بود.

از شما و کلیه استادان می‌خواهم که جبهه را فراموش نکنید اگر قدرت این را دارید که در جبهه حضور به هم رسانید حتما” بیایید به جبهه و اگر با درس خواندن و درس دادن خوب در پشت جبهه همیشه دعاگوی رزمندگان باشید و به شما سفارش می‌کنم که امام را هیچ وقت تنها نگذارید و همیشه دعاگوی این پیر خستگی ناپذیر باشید که اگر سایه این ابرمرد جهان از سر شما کم شود خیلی دیر به مقصود خواهید رسید، پشتیبان ولایت فقیه باشید. در پایان بار دیگر از کلیه استادان، مسئولین هنرستان، دانش آموزان و هنرجویان بالاخص از هنر جویان و استادان رشته ساختمان طلب مغفرت می‌کنم و از آن‌ها می‌خواهم که این بنده حقیر را عفو کنند که به بخشش ایشان نیازمندم.

به امید باز شدن راه کربلا و به امید پیروزی نهایی – ان شاءالله التماس دعا – حقیر علی عبدلیان ۱۱/بهمن/۶۶

منبع: نوید شاهد

انتهای پیام/ ۱۳۴

به گزارش مجاهدت از گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، صدای بوق گوشی را که می‌شنیدم در لحظه به این موضوع فکر می‌کردم که راوی کتاب «موتورسوار چمران» قرار است چگونه گفتگو را رد کند که بعد از صحبت کردن و قرار گذاشتن مصاحبه فهمیدم تا چه اندازه اشتباه می‌کردم.

سیدعباس حیدر رابوکی از آن لوطی‌ها و با معرفت‌هایی است که به قول خودش به خاطر شهید چمران پایش به جبهه جنگ باز شد و سعی کرد که هر کاری از دستش برمی‌آید انجام دهد.

عباس رابوکی از آن‌هایی بوده که در جوانی عشق موتورسواری و تک‌چرخ زدن و بالا رفتن از صخره‌ها را داشته و جزء ۱۰ نفر موتورسواران برتر در آن دوران بوده است. همین موتورسواری هم راهی برای جنگ به روی او باز کرد و به اندازه کتاب ۵ هزار صفحه‌ای از روز‌های جنگ و جبهه خاطره دارد.

وقتی برای گفتگو روبه‌روی او نشستم به حدی صاف، ساده و زلال بود که همان اول صحبت‌هایش گفت اصلا قصدم بزرگ‌نمایی و اسطوره‌سازی از اشخاص نیست همه‌چیز را صادقانه و بدون هیچ اغراقی می‌گویم. در ادامه گفت‌وگو با «سیدعباس حیدر رابوکی» درباره موتوسواریش در جنگ و ملاقاتش با دکتر چمران و همراهی او در جنگ را می‌خوانید.

یهویی سر از اهواز درآوردیم

حیدر رابوکی درباره رفتن‌اش به جنگ و دیدارش با دکتر چمران می‌گوید، «سمت پیست موتورسواری در محله گیشا بودیم که یکی از دوستانم به نام «محسن طالب‌زاده» که ما صداش می‌کردیم «محسن لانتوری» آمد پیشم و گفت دکتر چمران آمده و موتوسواری تو و چندتا از بچه‌ها را دیده است و می‌خواهد با تو حرف بزند. من هم تعجب کردم و گفتم محسن تو کجا و دکتر چمران کجا! اول فکر نمی‌کردم واقعی بگوید که دکتر چمران آمده من هم از تپه آمدم پایین و به سمت ماشینی که اشاره کرده بود رفتم و دیدم که دکتر چمران در اتومبیل نشسته است.

سلام کردم و ایشان گفتند سلام عزیزجان (تیکه کلامش همین بود؛ عزیزجان) این کار‌هایی که با موتورت انجام دادید هم می‌توانی در جبهه انجام بدید که من هم در جواب ایشان گفتم بله برای من کاری ندارد. قرار شد فردای همان روز در نهاد جمع شویم و صحبت کنیم.»

او ادامه می‌دهد، وقتی فردای روز ملاقاتم با دکتر چمران به وزارت‌خانه رفتم همه موتوسواران که نزدیک به ۱۵ یا ۱۶ نفر بودیم جمع شده بودند تا من را دیدند به محسن طالب‌زاده گفتند که «سیدعباس» هم آمد. با بچه‌ها گپ و گفت داشتیم که موتور‌های خریداری شده را به من نشان دادند و من هم به وجد آمدم همین طور که با بچه‌ها صحبت می‌کردیم و می‌خندیدیم موتورهایمان را سوار کامیون کردند و ما هم چشم باز کردیم سوار اتوبوس شدیم و به سمت اهواز حرکت کردیم.»

از شکارچی تانک تا بردن نامه به فرمانده‌ها

حیدر رابوکی درباره فعالیت‌هایش در جنگ بیان می‌کند، «روز‌های اولی که حضور داشتیم خیلی فعالیت‌ها مشخص نبود و سعی می‌کردیم گوشه‌ای از کار را بگیریم، چون در ماسه‌ها و محل عبور و مرور گذر با اتومبیل سخت بود و پیاده هم مسیر طولانی بود با موتور به خوبی می‌توانستیم مسیر را طی کنیم و نامه‌ها و برخی از وسایل را جابه‌جا می‌کردیم».

خاطراتش در مجموعه «موتورسوار چمران» واقعیت محض است

رابوکی درباره نگارش و تعریف خاطراتش هم عنوان می‌کند که «دورانی بود که کاملا منزوی بودیم و چیزی از اتفاقات و رویداد‌های جنگ نگفته بودیم، وقتی جوانبخت آمد و پیشنهاد داد تا کتاب را بنویسیم گفتم من بچه میدان خراسان هستم. همان چیزی که می‌گویم را دوست دارم در کتاب بیاوری بدون هیچ‌گونه اغراق یا اسطوره‌سازی، نگارش و بیان کتاب به زبان آدم‌های کوچه و بازار است تا برای فهم واقعیت‌های جنگ فکر نکنند غلو و بزرگ‌نمایی شده است.»

در مسیر شهادت چمران…

او درباره شهادت دکتر چمران و لحظه شنیدن خبر می‌گوید، «در مسیر سوسنگرد بودم که نامه مافوقم را باید به یکی از فرمانده‌ها می‌رساندم وقتی برگشتم خبر شهادت مافوقم را شنیدم، سرگردان بودم و ناراحت، به سمت دهلاویه حرکت کردم که ببینم پیکرش را کجا برده‌اند تا برای آخرین بار با او وداع کنم وقتی به دهلاویه رسیدم دیدم همه‌جا شلوغ شده و همهمه زیادی وجود دارد یکی از اشخاصی را که می‌شناختم پرسیدم چه شده که گفت دکتر چمران به شهادت رسیده است، بهت‌زده شدم و اصلا نمی‌دانستم چه‌کار کنم حتی خبر شهادت مافوقم را هم فراموش کردم.»

اهواز تا چمران؛ از خاطرات جوانی تا اسطوره

حیدر رابوکی درباره تک کلماتی که از او پرسیدیم این‌گونه حس و حالش را بیان کرد، «چمران: اسطوره، موتوسواری: هنر، جنگ: ویران کننده، اهواز: خاطرات جوانی من، ایران: وطنم، پارتیزان: از خود گذشته.»

منبع: تبیان

انتهای پیام/ ۱۳۴

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، روز مادر و نام گذاری این روز در سالروز ولادت حضرت زهرا (س) بهانه‌ای است تا به پاس یک عمر زحمت و تلاش بی دریغ مادران از آنانی تقدیر کنیم که در طول سال‌ها آرامش و آسایش خود را صرف رشد و تعالی فرزندان و حفظ کانون گرم خانواده کردند.

این روز را به طور ویژه‌ای باید از مادران شهدا یاد کرد، روزی که منصوب به بی‌بی دو عالم، بزرگ بانوی اسلام و الگوی بی بدیل زن در ابعاد مختلف اجتماعی، سیاسی، خانوادگی است. بی شک با نام مادران و همسران شهدا عجین شده. مادران شهدا از عواطف مادرانه خود که نشات گرفته از عشق بی پایان آنان است گذشتند و فرزندانشان را برای یاری اسلام راهی جبهه‌های جنگ کردند.

برخی از آنان سال‌هاست چشم انتظار خبر بازگشت پیکر‌های فرزند خود هستند، برخی دیگر با تقدیم چند شهید بر مدال افتخارات خود افزودند و در مسیری قدم گذاشتند که پیش از این حضرت زهرا (س) و زنان تاریخ ساز اسلام آغازگر آن بودند.

مادران شهدا ثابت کردند هیچ چیز نمی‌تواند مقابل اراده و دفاع آنان از حق و حقیقت بایستد و خللی وارد کند. یکی از نمونه‌های مقاومت و ایستادگی در لحظات سخت، حضور بر سر پیکر‌های مطهر فرزندانی است که در راه اسلام تقدیم کردند. این حضور هرچند با اشک دیدگان و آلام درونی همراه است، اما همواره تاکید دارند از رهی که فرزندان خود طی کرده و در آن به شهادت رسیده‌اند پشیمان نیستند.

معراج الشهدای تهران به مناسبت روز مادر کلیپی از حضور مادران شهدا در معراج الشهدا و وداع به فرزندانشان به نمایش گذاشته است که در ادامه می‌بینید.

انتهای پیام/ 141

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، روز مادر و نام گذاری این روز در سالروز ولادت حضرت زهرا (س) بهانه‌ایست تا به پاس یک عمر زحمت و تلاش بی دریغ مادران از آنانی تقدیر کنیم که در طول سال‌ها آرامش و آسایش خود را صرف رشد و تعالی فرزندان و حفظ کانون گرم خانواده کردند. این روز را به طور ویژه‌ای باید از مادران شهدا یاد کرد، روزی که منصوب به بی بی دو عالم، بزرگ بانوی اسلام و الگوی بی بدیل زن در ابعاد مختلف اجتماعی، سیاسی، خانوادگیست. بی شک با نام مادران و همسران شهدا عجین شده. مادران شهدا از عواطف مادرانه خود که نشات گرفته از عشق بی پایان آنان است گذشتند و فرزندانشان را برای یاری اسلام راهی جبهه‌های جنگ کردند. برخی از آنان سال‌هاست چشم انتظار خبر بازگشت پیکر‌های فرزند خود هستند، برخی دیگر با تقدیم چند شهید بر مدال افتخارات خود افزودند و در مسیری قدم گذاشتند که پیش از این حضرت زهرا (س) و زنان تاریخ ساز اسلام آغازگر آن بودند.

مادران شهدا ثابت کردند هیچ چیز نمی‌تواند مقابل اراده و دفاع آنان از حق و حقیقت بایستد و خللی وارد کند. یکی از نمونه‌های مقاومت و ایستادگی در لحظات سخت، حضور بر سر پیکر‌های مطهر فرزندانی است که در راه اسلام تقدیم کردند. این حضور هرچند با اشک دیدگان و آلام درونی همراه است، اما همواره تاکید دارند از رهی که فرزندان خود طی کرده و در آن به شهادت رسیده‌اند پشیمان نیستند.

معراج الشهدای تهران به مناسبت روز مادر کلیپی از حضور مادران شهدا در معراج الشهدا و وداع به فرزندانشان به نمایش گذاشته است که در ادامه می‌بینید.

انتهای پیام/ 141