جنگ روسیه و اوکراین

به گزارش مجاهدت از مشرق، «والنتینا ماتوینکو» رئیس شورای فدراسیون (مجلس اعلای پارلمان روسیه) گفت ماه‌هایی که از آغاز عملیات نظامی ویژه روسیه در اوکراین گذشته، نشان داده غرب هیچ شانسی برای درهم شکستن روسیه و به زانو درآوردن آن ندارد.

روسیه بارها از کشورهای غربی به دلیل مداخله در جنگ اوکراین و تامین تسلیحات برای کی‌یف انتقاد کرده و هشدار داده اعضای ناتو عملاً به طرف مستقیم درگیری تبدیل شده‌اند.

این سناتور ارشد روس امروز یکشنبه (۱۱ ژوئن) در آستانه روز روسیه که ۱۲ ژوئن جشن گرفته می‌شود، در وبلاگ خود نوشت: امروز ۱۵ ماه بعد از آغاز عملیات نظامی ویژه، کاملاً روشن است که هیچ شانسی برای درهم شکستن کشور ما و به زانودر آوردن آن وجود ندارد. پیروزی روسیه در درگیری حول اوکراین غیر قابل اجتناب است.

وی ضمن تاکید بر لزوم قوی بودن روسیه در همه جنبه‌ها بخصوص در حوزه نظامی و امنیتی با توجه به شرایط فعلی، افزود: مقام‌های روسیه توانسته‌اند در کمترین زمان ممکن، کشور، جامعه و اقتصاد را با واقعیات جدید وفق دهند.

این سناتور ارشد تاکید کرد: کاملاً آگاه هستیم که باید با چالش‌های جدید روبرو شویم و باید در کمال آمادگی به آن‌ها رسیدگی کنیم که بدون شک مستلزم کیفیت جدید تعامل بین مسئولان و جامعه است.

اخیراً «ویاچسلاو ولودین» رئیس دوما (مجلس سفلای پارلمان روسیه) هم اظهار داشت ناتو در حال جنگ با روسیه است و از کی‌یف به عنوان ابزار استفاده می‌کند.

وی افزود آمریکا و اتحادیه اروپا کشورهای اروپایی را به جنگ کشانده و آن‌ها را به شرکت در آن وادار کردند و وعده موفقیت به کی‌یف دادند، اما طرح آن‌ها شکست خورده است.

به گزارش مجاهدت از مشرق، اعضای پیمان ناتو طی روزهای اخیر در رزمایشی با شرکت ۲۵ کشور، شرایط بحرانی مختلفی را در آسمان آلمان تمرین می‌کنند و رسانه‌های غربی نیز مطابق دستورالعملی نانوشته اما مشترک، به بزرگ‌نمایی این رزمایش مشغولند.

در این رزمایش سه منطقه پروازی به طور موقت به روی ترافیک غیرنظامی بسته می‌شود و احتمالا پروازهای عادی با تاخیر روبرو خواهند شد.

در چنین شرایطی سوال اصلی اینجاست که آیا برگزاری این رزمایش، آن هم در بحبوحه جنگ اوکراین، تلاشی برای اثبات بازدارندگی هوایی ناتو است یا تلاش برای نمایش اتحادی ادعایی که عملا وجود خارجی ندارد؟!

در این خصوص نکاتی وجود دارد که نمی توان آنها را نادیده انگاشت.

نخستین موضوع، به بستر مکانی و ظرفی مربوط می‌شود که رزمایش در آن صورت می‌گیرد. بدون شک وجود یک عاملی به نام «جنگ اوکراین» در ارتباط با این رزمایش غیر قابل انکار است.

واقعیت امر این است که پس از حوادث فرودگاه کابل و ناتوانی نظامیان ناتو در حل و فصل آن بحران، بر همگان عیان شد که میان توانایی ادعایی و توانایی واقعی آتلانتیکی‌ها، خصوصا در بزن‌گاه‌های مهم، تفاوتی اساسی وجود دارد.

فراتر از آن؛ در جریان وقوع جنگ اوکراین نیز زلنسکی و همراهانش بارها از مقامات ناتو خواستند تا ضمن ایجاد یک منطقه بزرگ پرواز ممنوع در اطراف کی‌یف و خارکیف، مانع از تفوق روس‌ها در برتری هوایی نسبت به اوکراین شوند.

هر چند آتلانتیکی‌ها در آن زمان مدعی شدند به دلیل اجتناب از ورود مستقیم به جنگ، چنین اقدامی را صورت نمی‌دهند اما بر همگان مسجل بود که بخشی از این تصمیم، معطوف به ضعف هوایی ناتو است و این ضعف خصوصا در بزن‌گاه‌ها و صحنه عملیات‌های مشترک همچنان به قوت خود باقی است.

در چنین شرایطی برگزاری رزمایش اخیر را باید نوعی صحنه‌سازی با هدف تلطیف و تقلیل انتقاداتی دانست که علیه اعضای ناتو و ضعف این مجموعه در ابعاد نظامی، راهبردی و عملیاتی مطرح می‌شود.

یکی از این انتقادات مربوط به عدم توانایی در چینش مولفه‌های مشترک عملیاتی در مقاطع حساس است، یعنی مقاطعی که باید سریع‌ترین تصمیم ناظر بر مختصات میدان نبرد گرفته شود.

در بسیاری از این مقاطع، میان اعضای ارشد ناتو مانند فرانسوی‌ها، ژرمن‌ها، انگلیسی‌ها و آمریکایی‌ها اختلاف نظر وجود دارد.

آنچه در جریان فرار مفتضحانه آمریکا و اعضای ناتو از افغانستان رخ داد، نقطه آشکارساز همین اختلافات و شکاف‌های اساسی بود و این قاعده در خصوص جنگ اوکراین نیز صادق است.

اختلاف بر سر حدود و ثغور تجهیز نظامی ارتش اوکراین و حتی میزان بازدارندگی و اقدام در برابر روسیه، هنوز در میان اعضای ناتو به قوت خود باقی است و برگزاری رزمایش‌هایی که در آن خبری از «عوامل اضطراری» نیست، نمی‌تواند چنین ضعفی را کتمان کند!

رزمایش هوایی اخیر ناتو در حالی صورت می‌گیرد که اعضای ناتو روزهای پرتلاطمی را پشت سر می‌گذارند، چه، سران ناتو از یک‌سو در صدد مخابره پیام اتحاد و همبستگی خود در جریان جنگ اوکراین به بازیگران جهانی بوده و از سوی دیگر، قدرت کتمان بحران‌های ناشی از فرسایشی شدن نبرد و فراتر از آن، لاپوشانی اختلافات جدی خود بر سر آینده امنیتی در نظام بین‌الملل را ندارند.

منبع: نورنیوز

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: گلوبال تایمز در این زمینه نوشت: به نظر می‌رسد جنگ اوکراین در حال تبدیل ‌شدن به یک بن بست خونین و یا یک نسخه موفقِ روسی از جنگ فرسایشی است. برخی استدلال می‌کنند بدترین کابوس ژئوپلیتیک آمریکا می‌تواند به واسطه جنگ اوکراین، رنگِ واقعیت به خود بگیرد. البته که نخبگان سیاسی آمریکا، اصلی‌ترین مقصران وقوع چنین فاجعه‌ای برای واشنگتن خواهند بود.

بر اساس تمامی شواهد و قرائن، ایالات متحده از نظر قدرت جهانی، وارد مرحله انحطاط شده است. منشا اصلی ماجرا این است که قمارهای ژئوپلیتیکی این کشور در دوره اخیر، به جای این‌که موقعیت هژمونیک ادعایی را تقویت کنند، عملا فرآیند فروپاشی آن را تسریع کرده‌اند.

هنگامی که روسیه در سال ۲۰۲۲ عملیات نظامی علیه اوکراین را آغاز کرد، بعضی‌ها از اقدام روسیه شگفت‌زده شدند. آنها تحلیل می‌کردند که این اقدام در چهارچوب منافع ملی‌ روسیه قرار ندارد. پیش از آغاز حمله روسیه، بسیاری از جریان‌های سیاسی و رسانه‌ای آمریکایی نسبت به این اقدام هشدار می‌دادند و از تحمیل هزینه‌های سنگین از سوی غرب علیه روسیه می‌گفتند. با این حال، دروغ‌پردازی‌های گسترده دولت آمریکا در موقعیت‌های مختلف بین‌المللی، روسیه و بسیاری از کشورهای جهان را مطمئن کرده بود که آمریکا بلوف می‌زند و کاری از او ساخته نیست.

آمریکا سابقه‌ای طولانی در تحریک جنگ‌های مختلف دارد. جنگ‌هایی که هدف اصلی و اساسی آنها حراست از هژمونی آمریکا در جهان است. نمود عینی این مسئله قبل از جنگ اوکراین را می‌توان در حمله شوروی به افغانستان در سال ۱۹۷۹ و یا حمله عراق به کویت در سال ۱۹۹۰ مشاهده کرد. دلایل زیادی وجود دارند تا حدس بزنیم که آمریکا تفکرات مشابهی را در مورد جنگ اوکراین نیز داشته است. اهمیت راهبردی اوکراین برای روسیه به خوبی قابل درک است. پس از آن‌که جنگ اوکراین شروع شد، این‌طور گفته شد که قبل از فوریه سال ۲۰۲۲، مقام‌های آمریکایی تحلیل‌های مختلفی را در مورد ‌شانس بالای آمریکا جهت تحریک یک جنگ در اوکراین داشته‌اند که البته رئیس‌جمهور اوکراین نیز در برابر آن مقاومتی نکرده است.

چند ماه قبل از آغاز جنگ اوکراین، «یاهو نیوز» به نقل از منابع آگاه در سازمان سیا گزارش داد که آمریکا در حال آموزش دادن به گروه‌های چریکی جهت مقابله با روس‌ها و کشتن سربازان روسی است. در واقع، آمریکا بار دیگر سعی داشت تا از الگوی سنتی خود در قالب جنگ سرد استفاده کند.

در گذشته، آمریکا از گسترش ناتو به سمت شرق شدیدا حمایت می‌کرد. اقدامی که حقیقتا تحریک‌آمیز بوده است. همان‌طور که اتحاد نظامی روسیه با کشوری نظیر مکزیک که در جوار مرزهای آمریکا است، برای آمریکا تحریک‌کننده است. با این همه، آمریکا با وجود دانستن تهدیدهای ناشی از این مسئله، باز هم به رفتار تحریک‌آمیز خود ادامه داد و حتی خواست روسیه جهت مواجهه با موضوع از منظر سیاسی و دیپلماتیک را نیز رد کرد. آمریکا شدیدا خواهان آن بوده و هست که جنگی خونین را علیه روسیه مدیریت کند.

آمریکا همچنین به دنبال ایجاد رژیم تحریمی علیه روسیه بود تا این کشور را از تجارت جهانی به ویژه با اروپا حذف کند. این مسئله توضیح می‌دهد که چرا آمریکا و انگلستان قویا با وجود تلاش‌های صلحی که می‌توانستند به جنگ اوکراین در ماه آپریل سال ۲۰۲۲ خاتمه دهند، مخالفت‌های جدی ابراز کردند و نگذاشتند تلاش‌ها به نتیجه برسند.

نخبگان سیاسی آمریکا، ابعاد سیاسی، اقتصادی و نظامی جنگ اوکراین را به بدترین شکل ممکن پیش‌بینی کردند و همین موجب شد جنگ، به جای این‌که از هژمونی جهانی آمریکا حفاظت کند، عملا آن را بیش از گذشته در سراشیبی سقوط قرار دهد. «فیونا هیل» از مقام‌های سابق دولت آمریکا می‌گوید: «جنگ اوکراین احتمالا رویدادی است که جلوه‌ای عینی از به سر آمدن دوران هژمونیک آمریکا در عرصه نظام بین‌الملل را رونمایی می‌کند».

رهبران آمریکا فقط و فقط باید خود را سرزنش کنند. این‌که آنها مدام به دنبال توسعه برتری جهانی خود باشند و به هر کاری دست بزنند، چیزی شبیه به یک جنون و دیوانگی است.