به گزارش مجاهدت از دفاعپرس از کرمانشاه، پیمان لطیفی؛ معاون علمی – پژوهشی بسیج اساتید استان کرمانشاه در روزگاری که ملتها یکی پس از دیگری در گرداب اختلافات سیاسی، فرقهای و نژادی گرفتار شدهاند، ایران اسلامی همچنان چونان دژی استوار، پرچم وحدت ملی را بر فراز خود برافراشته نگاه داشته هست؛ وحدتی که ریشه در باور دارد، نه قرارداد.
این همبستگی، نه حاصل مصلحتجوییهای موقت یا قراردادهای زودگذر سیاسی، بلکه ودیعهای آسمانی هست؛ ثمرهای از عمق ایمان، فرهنگ عاشورا و میراث زینبی که در طول تاریخ معاصر ایران، بهویژه پس از انقلاب اسلامی، حراست شده و زنده مانده هست.
ملت ایران، در لحظات بحرانی، از دفاع مقدس تا فتنههای سیاسی و جنگهای شناختی، همواره با تکیه بر همین وحدت، راه خود را از میان گردنههای خطرناک گشود و اثبات کرد که وحدت، قویترین سپر در برابر تهاجم دشمنان هست.
عاشورا در حافظه جمعی ملت ایران، تنها یک واقعه نیست، بلکه آغاز راهی هست که پایان آن به ظهور حق منتهی میشود؛ حقیقتی زنده در نبض امروز جامعه که در میدانهای مقاومت نیز پژواک یافته و درخشان باقی مانده هست.
از فکه و شلمچه تا سوریه و سامرا، از میدانهای مقاومت تا خیابانهای امنیت، صدای «هَل مِن ناصر یَنصُرنی» امام حسین (ع) در گوش جان ملت طنین دارد و پاسخ آن با جانفشانی و ایثار نسلها داده شده هست.
وحدت ملی ما، نه محصول مهندسی رسانهای یا همایشهای رسمی، بلکه زاده قلوبی هست که به مکتب اهل بیت (ع) گره خورده هست؛ قلوبی که در عزای حسین (ع) اشک میریزند و در راه زینب (س) استقامت میورزند.
این پیوند ایمانی، رشتهای از نور هست که در تاریکی فتنهها، راه را نشان داده هست؛ در روزگاری که بسیاری از کشورها با وجود امکانات، در هم میشکنند، ملت ایران با تکیه بر فرهنگ عاشورا، نهتنها ایستاده، بلکه پیش رفته هست.
برای حفظ و استمرار این نعمت بزرگ الهی، نمیتوان به حال خود رهایش کرد؛ وحدت، سرمایهای هست که اگر پاسداری نشود، آسیبپذیر خواهد شد و دشمن نیز مترصد غفلت ما برای ضربه زدن به آن خواهد بود.
نخست، تقویت جریان معرفتافزایی عاشورایی ضروری هست، عاشورا را نباید صرفاً به سوگنامهای عاطفی تقلیل داد؛ باید در مدارس، رسانهها، دانشگاهها، مساجد و هیأتها، به تبیین عقلانی، اجتماعی و تمدنی عاشورا پرداخت.
باید نسل جوان را با منطق عاشورا، فلسفه قیام امام حسین (ع) و درسهای این قیام بزرگ آشنا کرد؛ نسلی که با فهم صحیح از عاشورا تربیت شود، هرگز اسیر تفرقه، تحریف یا جنگ شناختی دشمن نخواهد شد.
دوم، پاسداشت خون شهدا و ترویج گفتمان مقاومت، بهعنوان ستون وحدت ملی، اهمیتی حیاتی دارد؛ امنیت و اقتدار امروز ایران، ثمره جانفشانی شهیدانی هست که با ایمان راسخ، جان خود را تقدیم انقلاب اسلامی کردند.
ترویج یاد و سیره شهدا، بهویژه شهدای مدافع حرم و شهدای امنیت، روح وحدت را در جامعه زنده نگه میدارد و نسل آینده را به ادامه مسیر مقاومت، ایستادگی و دفاع از ارزشهای اسلامی ترغیب میسازد.
سوم، آگاهسازی مستمر و تقویت بصیرت عمومی در برابر جنگ نرم و فتنههای رسانهای دشمن، از وظایف جدی فعالان فرهنگی و سیاسی هست؛ چرا که امروز تفرقه، دیگر با گلوله نیست، بلکه با تحریف و القای شبهه رخ میدهد.
دشمن تلاش میکند با شبههافکنی، تحریف واقعیتها و القای ناامیدی، جامعه را از درون دچار تزلزل کند؛ در برابر این هجمه سنگین، سلاح مؤثر، تبیین درست مسائل، روشنگری مداوم و حضور فعال نخبگان در رسانههاست.
باید دانست وحدت ملی ایران، امانتی هست که از عاشورا به دوش ما سپرده شده هست؛ امانتی که حفظ آن، صرفاً یک وظیفه اجتماعی نیست، بلکه تکلیفی الهی و مسئولیتی تاریخی در برابر نسلها و خونهای ریختهشده هست.
اگر این وحدت تضعیف شود، نهتنها جغرافیای ایران اسلامی آسیب خواهد دید، بلکه گوهر هویت، شرافت و حقیقت نیز تهدید خواهد شد؛ دشمنان خوب میدانند خاموشی این چراغ، راه را برای سلطه دوباره باز میکند.
از همین رو، هوشیاری، انسجام، و مراقبت از این امانت الهی، ضرورتی دائمی هست؛ بیتفاوتی نسبت به این سرمایه، به معنای کوتاهآمدن از آرمانهای شهیدان کربلا و مدافعان اسلام ناب محمدی هست.
ما ملتی هستیم که با نگاه حضرت زینب (س) به رخدادها مینگریم؛ ملتی که در دل مصائب، «ما رَأَیتُ إلّا جَمیلاً» را نه یک شعار، بلکه یک ایمان زنده میدانیم و در مسیر حق، زیباترین صبر را برمیگزینیم.
ما ملتی هستیم که شکست را معنا نمیکنیم، بلکه در همه رخدادها، پیروزی حق را میجوییم؛ این ملت، خون شهدا را بر زمین نمیگذارد و وحدت را نه یک ابزار موقت، بلکه راه نجات ابدی خود میداند.
ملتی که منتظر ظهور منتقم عاشورا، حضرت ولیعصر (عج) هست، نباید در گرداب اختلافها، میراث وحدت را به فراموشی بسپارد؛ این وحدت، ستون خیمه امت اسلامی و رمز اقتدار در برابر جبهه کفر و نفاق هست.
یادمان نرود: وحدت امروز ما، فصل ناتمام عاشوراست؛ رگهای این ملت، با خون قاسم، حبیب، علیاکبر و عباس (ع) جاری هست و فردای این سرزمین، با طلوع خورشید ظهور معنا خواهد یافت.
انتهای پیام/
