وزیر خارجه اسبق آمریکا در گفت‌وگویی اذعان کرد که حمله آمریکا علیه عراق با بهانه‌های ساختگی آغاز شده که وی مدعی شد آن موقع کسی نمی‌دانست که این اسناد دروغ هستند.
به گزارش مجاهدت از مشرق، «جان کری»، نماینده ویژه آمریکا در تغییرات آب‌وهوایی و وزیر خارجه اسبق آمریکا در گفت‌وگو با تلویزیون فرانسه اذعان کرد که تهاجم ۲۰۰۳ آمریکا و متحدانش علیه عراق براساس دروغ آغاز شد، اما نپذیرفت این جنگ، جنگی تجاوزکارانه علیه عراق بود.
جان کری دراین‌باره گفت:نه، نه، کسی آن موقع نمی‌دانست که (این اسناد و شواهد) دروغ هستند، اسنادی که ساخته شده بودند، کسی نمی‌دانست که این اسناد دروغ هستند. این جنگ تجاوزکارانه نبود، زیرا هرگز اتهامی مستتقیم علیه رئیس‌جمهور بوش ارائه نشد.
وی در ادامه افزود: قصد ندارم دوباره درباره جنگ عراق صحبت کنم، قبلا زیاد صحبت کرده‌ام، تصور می‌کنم این جنگ اشتباه بود، اما متأسفانه ما براساس دروغ به رئیس‌جمهور قدرت (انجام این کار) را دادیم.
جورج دبیلو بوش و تونی بلر، رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر وقت آمریکا و انگلیس سال ۲۰۰۳ و پس از حمله به برج‌های دوقلوی آمریکا با ادعای اینکه عراق دارای سلاح‌های کشتارجمعی و با گروه تروریستی القاعده در ارتباط است، به عراق حمله کردند.
جنگ آمریکا و متحدانش علیه عراق رسما سال ۲۰۱۱ تمام شد، اما به بهانه «مبارزه با داعش» هنوز نزدیک به ۲۵۰۰ نیروی نظامی آمریکا در خاک عراق حضوردارند.
منبع: مهر
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
شوارتس یک سوال کلیدی می پرسد: آیا این نخبگان، این شخصیت را «با وجود» جنایت‌هایش دوست دارند یا اصولا «به خاطر» همین جنایت‌هایش در بین نخبگان محبوب است؟
به گزارش مجاهدت از سرویس جهان مشرق، وبسایت تحلیلی «INTERCEPT» در مقاله‌ای به قلم جون شوارتس(27 می) به مساله‌ی تحسین و حتی تقدیس هنری کیسنجر، از پرقدرت‌ترین و ذینفوذترین سیاست‌مداران آمریکا، توسط نخبگان این کشور پرداخته است، آن هم علی‌رغم این که به تعبیر شوارتس، همه‌ی این نخبگان به خوبی از کارنامه‌ی پر از خونریزی و تباهی کیسینجر آگاه هستند. شوارتس یک سوال کلیدی مطرح می کند: آیا این نخبگان، کیسینجر را «با وجود» جنایت‌هایش دوست دارند یا اصولا «به خاطر» همین جنایت‌هایش در بین نخبگان محبوب است؟
**
در سال 2002، وزیر خارجه سابق هنری کیسینجر و همسرش در یک مهمانی شام شیک و سطح‌بالا به میزبانی باربارا والترز شرکت کردند. سایر شرکت‌کنندگان شامل هنری گرونوالد سردبیر تایم، توماس مورفی رئیس سابق ABC، و پیتر جنینگز، مجری وقتِ شبکه ABC “World News Tonight” بودند.
طبق روایت مجله‌ی نیویورک، در موقعیتی در شامگاه، جنینگز خطاب به کیسینجر از او پرسید:
“هنری، جنایتکار جنگی بودن چه احساسی دارد؟”
کیسینجر پاسخی نداد. با این حال، گرونوالد به جنینگز اطلاع داد که این پرسش “نامناسب” است. والترز که کیسینجر را «وفادارترین دوست» می‌دانست، بعداً گفت:
“سعی کردم موضوع را تغییر دهم، اما لحظه‌ای بسیار معذب‌کننده بود. نانسی [همسر کیسینجر] به شدت واکنش نشان داد و ناراحت شد.”
چند نکته قابل توجه در این مورد وجود دارد.
اولاً، آدم‌ها در سطح بالای جامعه آمریکا، هنری کیسینجر را کاملا دوست دارند. او هموطن محبوب آنهاست و آنها مشتاق محافظت از احساسات ظریف او هستند.
دوم، جنینگز صادقانه معتقد بود که کیسینجر یک جنایتکار جنگی است و به طور غیرعادی، مایل بود این را در خلوت بگوید. با این حال، او شهامت گفتن این را در ملاء عام، برای مخاطبان ده‌ها میلیون آمریکایی خود نداشت. احتمالاً او دیگر به این نوع مهمانی ها دعوت نمی شود.
سوم، رفقای فانتزی، معروف و ثروتمند کیسینجر دقیقاً مناقشه روی این نکته ندارند که کیسینجر یک هیولا است. در عوض{از نظر آنان}، طرح آن را یک خطا در آداب معاشرت است. برای مثال، مثل این که همه می دانند که رفیق شما به همسرش، که کنار شما نشسته است، خیانت می کند، اما کسی نباید به زبان بیاورد. چرا می خواهید حال و هوا را خراب کنید درست زمانی که همه ما شراب سرخ گران‌قیمت می خوریم و اوقات خوشی را سپری می کنیم{چرا عیش ما را خراب می کنید؟}؟
وقتی گزارش جدید نیک تورس در مورد اقدامات کیسنجر در دوران مسوولیت‌های دولتی را می خوانید، به این فکر کنید که کیسینجر چطور می تواند لمیده در آغوش ابریشمی ثروت و قدرت، زندگیش را به خوشی سپری کند. به نظر می رسد که کیسینجر مسئول بدبختی و مرگ، در ابعادی بسیار بیش از آنچه قبلاً شناخته شده بود، در بمباران کامبوج توسط ایالات متحده بود – که خود حقیقتا گویا هست.
در بالای هرم، کیسینجر از ضیافت‌های بی پایان و اقیانوس های تحسین لذت می برد. در طول دولت نیکسون، کیسینجر، غالبا به معنای واقعی کلمه، مورد علاقه هالیوود بود. او در مراسم خاکسپاری یک جنایتکار جنگی کمترشناخته‌شده، یعنی توماس اندرز، در سال 1996 سخنرانی کرد، مراسمی که دیوید راکفلر (نوه جان دی، رئیس شورای روابط خارجی، مدیر عامل بانک چیس منهتن) و پل ولکر (رئیس فدرال رزرو)،آمالیا لاکروز د فورتابات (میلیاردر آرژانتینی)، و گوستاوو سیسنروس (یک میلیاردر ونزوئلایی) نیز حضور داشتند. جمله‌ی معروفی از پل ولکر هست که گفت «سطح زندگی یک امریکایی معمولی، بالاست و باید پایین‌تر بیاید».
در اوج جنگ عراق، دیک چنی، معاون رئیس‌جمهور آمریکا گزارش داد که « با هنری کیسنجر بیشتر از هر کس دیگری صحبت می کند. فقط او {برای شماوره} می آید.»
هیلاری کلینتون از کیسینجر به عنوان یک دوست یاد کرد و گفت “من زمانی که به عنوان وزیر امور خارجه خدمت می کردم به مشاوره او اعتماد داشتم.” (کلینتون برنامه خود را برای اهدای جایزه به طراح معروف، اسکار د لا رنتا تغییر داد تا هم او و هم د لا رنتا بتوانند در جشن تولد 90 سالگی کیسینجر شرکت کنند).
در سال 2014، کیسنجر در یک بازی بیس‌بال تیم یانکی ها به همراه سامانتا پاور، فعال به اصطلاح بشردوستانه شرکت کرد. پاور بعدا جایزه‌ای به نام هنری کیسنجر و از دست شخص او دریافت کرد. این که فردی با رزومه‌ی وحشتناک ضدحقوق بشری، به کسی جایزه‌ی «فعالیت حقوق‌بشری» بدهد، به اندازه کافی ریشخندآمیز هست.
کیسنجر و سامانتا پاور در ورزشگاه یانکی‌ها
کیسینجر در هیئت مدیره شرکت کلاهبردار Theranos با جیم متیس، ژنرال تفنگداران دریایی که بعدا وزیر دفاع دونالد ترامپ شد، و جورج شولتز، وزیر امور خارجه رونالد ریگان، عضویت داشت. کیسینجر یک بار به شوخی به خبرنگاران گفت که درباره الیزابت هولمز، بنیانگذار ترانوس، از منسوال نپرسید، زیرا “همه ما از او می ترسیدیم.”
در اوایط ماه می، روزنامه واشنگتن پست به پسر کیسینجر، دیوید – رئیس شرکت تولید کانن اوبراین – فضایی اختصاص داد تا به رخ ما بکشد که قصد دارد از صدمین سالگرد تولد پدرش لذت ببرد.
مقاله دیوید کیسینجر در واشینگتن پست برای صدمین سالگرد تولد پدرش
کیسینجر در رویدادهای متعدد به مناسبت «جشن صدمین سالگرد تولدش شرکت می‌کند که او را از نیویورک به لندن و در نهایت به زادگاهش، شهر فورث آلمان می برد. یکی از رویدادهای آغازین در باشگاه Yale در منهتن برگزار شد:
حالا کسانی را که در انتهای هرم قرار دارند در نظر بگیرید: کامبوجی‌ها، ویتنامی‌ها، لائوسی ها، تیموری ها، پاکستانی ها، آمریکایی های لاتین و بسیاری دیگر که جان و بدنشان توسط کیسینجر تکه تکه شد. (این «بسیاری دیگر» در اینجا شامل سربازان آمریکایی نیز می شود که کیسینجر قبلا از آنها به عنوان «حیوانات احمق» یاد کرده بود فقط باید آنها را به عنوان چنگال به کار گرفت).
کتاب «روزهای واپسین» اثر باب وودوارد و کارل برنستاین
کیسنیجر سربازان آمریکایی را «حیوان»، «کودن» و «احمق» خوانده بود.
در اینجا شرحی را می آوریم که تورس در مورد یکی از افرادی که هنگام گزارش در کامبوج ملاقات کرده است، می نویسد:
“میس لورن با صورت گرد و قد کمی بیش از 5 فوت با صندل‌های پلاستیکی، یک برادر بزرگتر را در حمله بالگرد و یک عمو و پسرعموهایش را در اثر آتش توپخانه از دست داد. برای دهه‌ها، یک سوال او را آزار می‌داد: «هنوز تعجب می‌کنم که چرا آن هواپیماها همیشه در این منطقه حمله می‌کردند. چرا اینجا بمب ریختند؟»”
اما میس لورن هرگز و هرگز پاسخی دریافت نخواهد کرد. تورس برخوردی با کیسینجر را توصیف می کند که او توانسته بود همین سوال را مستقیما بپرسد:
“هنگامی که در مورد اصل این سوال تحت فشار قرار گرفت – این که کامبوجی ها بمباران شدند و کشته شدند – کیسینجر به وضوح عصبانی شد: «در تلاش برای اثبات چه چیزی هستید؟» او غرغر کرد و بعد، وقتی من حاضر به تسلیم نشدم، حرفم را قطع کرد: «با آن بازی کن!{با سوالت خوش باش}» و بعد «اوقات خوبی داشته باشید.»
از او خواستم به سوال میس لورن پاسخ دهد: »چرا آنها اینجا بمب انداختند؟« او قبول نکرد.
کیسینجر در حالی که عصایش را به زمین می زد، به طعنه گفت: «من به اندازه کافی برای شما باهوش نیستم. من فاقد هوش و کیفیت اخلاقی شما هستم.» بعد راه افتاد و بیرون رفت.
»باهاش بازی کن.» لابد درک این که افرادی که این کشور را اداره می کنند، این نوع انسان{یعنی امثال ما افراد سطح پایین‌تر از ایشان} را جذاب و لذت بخش می دانند، باید مایه دلگرمی باشد. این که قاتلی در تاریخ باشد که الیت حاکم بر آمریکا تحسینش نکنند، باعث تعجب خواهد بود، چرا که فرضشان این است که آن قاتلان کشتارهای خود را با هدف حفظ نخبگان آمریکا، با ثروت زیاد، گرم و امن در پشت جوخه‌ای از تفنگ‌ها، انجام داده اند.
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
آمریکا به‌دلیل نگرانی از کاهش موجودی سامانه‌های موشک تاکتیکی نظامی (ATACMS) خود و همچنین عبور از «خط قرمز» مسکو، این سامانه‌ها را برای اوکراین ارسال نخواهد کرد.
به گزارش مجاهدت از مشرق، پولیتیکو در گزارشی به اشاره به نگرانی‌های واشنگتن از کاهش موجودی سامانه‌های موشک تاکتیکی نظامی خود، از تامین این نوع موشک‌های دوربرد برای اوکراین خودداری خواهد کرد. همچنین از دیگر نگرانی‌های واشنگتن می‌توان به عبور از خط قرمز روسیه اشاره کرد که ارسال موشک دوربرد برای اوکراین، عملا به معنای تجاوز از این خط قرمز است.
پولیتیکو در گزارش خود نوشته که واشنگتن به مقامات اوکراینی اطلاع داده که پنتاگون به اندازه کافی موشک تاکتیکی در اختیار ندارد و برای آنکه موجودی زرادخانه تسلیحاتی خود را از دست ندهد، با درخواست‌های مکرر کی‌یف برای دریافت این سامانه مخالفت کرده است. به نوشته پولیتیکو، پنتاگون به این نتیجه رسیده که انتقال این سامانه به اوکراین «موجودی زرادخانه آمریکا را تحت‌الشعاع قرار داده و به آمادگی ارتش این کشور صدمه می‌زند.»
یکی از مقامات ارشد پنتاگون به پولیتیکو گفته است: ما همزمان با تصویب ارسال بسته‌های نظامی به اوکراین، همواره این موضوع را در نظر داریم که آمادگی خودمان را نیز حفظ کرده و در عین حال سلاح‌های موردنیاز اوکراین در میدان نبرد را تامین کنیم. راه‌های دیگری برای تامین توانمندی‌های مورد نیاز اوکراین برای حمله به اهداف موردنظرش وجود دارد.
گرچه مشخص نیست که چه تعداد سامانه موشک تاکتیکی در زرادخانه آمریکا وجود دارد اما کارخانه تولید سلاح «لاکهید مارتین» طی ۲۰ سال گذشته، تنها حدود ۴هزار واحداز انواع این سامانه را تولید کرده و ۶۰۰ واحد از آن هم در جنگ خلیج فارس و همچنین جنگ عراق مصرف شده است. همچنین آمریکا شماری از این سامانه‌ها به متحدانش از جمله بحرین، یونان، لهستان، قطر، رومانی، کره جنوبی و ترکیه فروخته است.
کی‌یف که از دریافت مستقیم این سامانه از آمریکا ناامید شده، در نظر دارد تا از یکی از متحدان آمریکا بخواهد تا این سامانه را در اختیار کی‌یف قرار دهد؛ اقدامی که البته نیازمند تایید آمریکا است.
انتقال سلاح به اوکراین طی یک سال اخیر، زرادخانه تسلیحاتی آمریکا را به شدت در مضیقه قرار داده به طوری که تا اوایل ماه مارس پارسال یعنی چند ماه پس از آغاز عملیات نظامی روسیه در اوکراین، کمبود موشک‌های جاولین و استینگر در زرادخانه واشنگتن گزارش شد. آمریکا تا سوم فوریه سال جاری، دست کم یک هزار و ۶۰۰ سامانه موشکی استینگر و بیش از ۸هزار واحد جاولین به علاوه مقادیر قابل توجهی از سایر سلاح‌ها از جمله پهپاد، خمپاره، هویتزر، زره‌پوش و یک دوجین سامانه موشک انداز چندمنظوره «هیمارس» به اوکراین ارسال کرده است.
مقامات آمریکایی صرف نظر از نگرانی درباره کاهش موجودی زرادخانه تسلیحاتی، از این واهمه دارند که ارتش اوکراین از سامانه‌های موشک تاکتیکی در «عمق قلمرو روسیه» استفاده کند زیرا این موشک‌ها ۱۹۰ مایل(بیش از ۳۰۰ کیلومتر) برد دارند.
در واقع، گرچه واشنگتن ارسال سلاح سنگین به کی‌یف از جمله تانک‌های آبرامز را تایید کرده اما بر این باور است که حمله به خاک روسیه، می‌تواند به معنای عبور از «خط قرمز» کرملین باشد.
سازمان پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) از کشورهای عضو خواسته تا برای تداوم تامین نیازهای اوکراین، تولید سلاح و مهمات داخلی خودشان را افزایش دهند و ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو نیز دیروز(دوشنبه) گفت که مصرف سلاح ارتش اوکراین «بیشتر از حد معمول» است. ارزیابی اخیر ناتو که به رویت رویترز رسیده، حاکی از آن است که انبار تسلیحات این ائتلاف نظامی به‌دلیل جنک اوکراین، به طور چشمگیری تحلیل رفته و یکی از مقامات این ائتلاف به رویترز گفته که «اگر قرار باشد اروپا با روسیه بجنگد، برخی کشورها ظرف چند روز از مهمات خالی خواهند شد.»
مسکو به دفعات انتقال سلاح خارجی به اوکرای را محکوم و تاکید کرده که این اقدام تنها به طولانی شدن جنگ منجر شده و تاثیری در نتیجه نهایی آن ایجاد نخواهد کرد.
منبع: مهر
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
این روزها رسانه‌های جریان اصلی آمریکا «کشتار غیرنظامیان» در اوکراین را محکوم می‌کنند، اما آنچه «دل‌سوزی» آنها را غیرقابل‌باور می‌کند، مقایسه پوشش اخبار جنگ‌های خود آمریکا در همین رسانه‌هاست.
سرویس جهان مشرق – در حالی که رسانه‌های جریان اصلی آمریکا مملو از گزارش‌ها و تحلیل‌هایی است که روسیه و ولادیمیر پوتین را به خاطر افروختن آتش جنگ محکوم می‌کنند، رسانه‌های جایگزین و ترقی‌طلب در این کشور اکنون فرصت آن را پیدا کرده‌اند تا همدستی رسانه‌های جریان اصلی با جنایت‌های جنگی واشینگتن در جنگ‌های متعدد خودش در سراسر جهان را بیش‌ازپیش برملا کنند. رسانه‌های جایگزین در آمریکا و خارج از این کشور، اکنون خاطرنشان می‌کنند که اگرچه حمله‌ی روسیه به اوکراین و قربانی شدن مردم این کشور محکوم است، اما محکوم کردن این جنگ بدون اذعان به آلوده بودن دست دولت آمریکا به خون صدها هزار انسان بی‌گناه تحت حمایت رسانه‌ای خبرگزاری‌های آمریکایی، صرفاً اقدامی ریاکارانه است، نه انسان‌دوستانه.
تصاویری که یکی از پهپادهای آمریکایی شرکت‌کننده در حمله‌ی هوایی اکتبر ۲۰۲۱ به کابل ضبط کرده است؛ ارتش آمریکا پس از این حمله، اعتراف کرد در شناسایی هدفش دچار اشتباه شده و تمامی قربانیان این حمله، غیرنظامی بوده‌اند [دانلود]
آشنایان و همسایه‌ها اطراف خودرویی جمع شده‌اند که آگوست ۲۰۲۱ توسط پهپادهای آمریکایی در افغانستان هدف قرار گرفت؛ ۱۰ عضو یک خانواده، از جمله ۷ کودک، در این حمله کشته شدند (+)
پایگاه اینترنتی تحلیلی آمریکایی «سالن» طی گزارشی تحت عنوان «رسانه‌های جریان اصلی با تجاوز نظامی مخالف هستند؛ مگر توسط آمریکا[۱]» توضیح می‌دهد که چگونه رسانه‌های جریان اصلی در آمریکا که تا پیش از این از جنگ‌های واشینگتن در سراسر جهان حمایت و آنها را توجیه می‌کردند، پس از حمله‌ی روسیه به اوکراین، یک‌باره از خواب غفلت بیدار شده‌اند و به یاد «قوانین بین‌المللی» و «مخالفت با امپریالیسم» افتاده‌اند. آنچه در ادامه می‌خوانید، ترجمه‌ی گزارش سالن است.
نقشه‌ی نقاطی در عراق که نیروهای آمریکایی فقط بین سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۱۰ در آنها غیرنظامیان را کشته‌اند (+)
مخاطبان محترم توجه داشته باشند، گزارش زیر حاوی تصاویر دل‌خراش است.
لازم به ذکر است که مشرق صرفاً جهت اطلاع نخبگان و تصمیم‌گیران عرصه سیاسی کشور از رویکردها و دیدگاه‌های محافل رسانه‌ای-اندیشکده‌ای بین‌المللی این گزارش را منتشر می‌کند و دیدگاه‌ها، ادعاها و القائات این گزارش لزوماً مورد تأیید مشرق نیست.
قربانی کردنِ قربانیان غیرنظامی جنگ
برای من که زمان آغاز «جنگ با تروریسم[۲]» و در آستانه‌ی حمله‌ی آمریکا به عراق، در رسانه‌های جریان اصلی این کشور کار می‌کردم، تفاوت در پوشش اخبار جنگ امروز [روسیه علیه اوکراین با پوشش اخبار آن روزها] متحیرکننده است. در پوشش خبری تجاوز هولناک روسیه به اوکراین، تمرکزی واقعی (چنان‌که همیشه باید باشد) روی قربانیان غیرنظامی جنگ وجود دارد. تمرکز این روزها روی این جنبه‌ی مهم حمله‌ی روسیه، برجسته و مستمر است؛ از مرگ غیرنظامیان گرفته تا آسیب‌های روحی‌ای که غیرنظامیان در اثر اصابت موشک در نزدیکی‌شان می‌بینند.
یکی از مجروحان اوکراینی در شهر «چوهوئیف» در استان «خارکف» در شرق اوکراین، در اولین روز از حمله‌ی روسیه، کنار یک آمبولانس منتظر دریافت کمک پزشکی است؛ رسانه‌های جریان اصلی آمریکا که طی بیش از بیست سال اخیر علاقه‌ی زیادی به پوشش اخبار کشتار غیرنظامیان در جنگ‌های کشورشان نشان نداده‌اند، این روزها یک‌باره به فکر دفاع و حمایت از قربانیان غیرنظامی جنگ در اوکراین افتاده‌اند (+)
این در حالی است که متأسفانه، وقتی ارتش آمریکا دست به حمله‌ی نظامی می‌زد، عملاً هیچ تمرکزی روی مرگ و رنج غیرنظامیان وجود نداشت. پس از حمله‌ی آمریکا به عراق، در سال ۲۰۰۳، آن هم به بهانه‌های واهی (که من از نزدیک شاهد بودم چگونه اتفاقاً با همدستی همین رسانه‌های جریان اصلی آمریکایی تراشیده شدند[۳])، تا سال‌های سال، مرگ غیرنظامیان تا حد زیادی نادیده گرفته می‌شد و آمارهایش کوچک‌نمایی می‌شدند[۴].
یک شهروند عراقی اجساد غیرنظامیانی را که در یکی از حملات هوایی ماه مارس سال ۲۰۱۷ آمریکا در شهر موصل در عراق کشته شده‌اند، جابه‌جا می‌کند؛ تمرکز رسانه‌های جریان اصلی آمریکایی روی آمار قربانیان غیرنظامی در جنگ اوکراین در حالی است که همین رسانه‌ها ده‌ها سال است آمار قربانیان غیرنظامی در جنگ‌های آمریکا را کوچک‌نمایی می‌کنند (+)
اندکی پس از حمله‌ی آمریکا به افغانستان، در اکتبر ۲۰۰۱، دستورالعمل‌های افشاشده از سوی مدیریت سی‌ان‌ان به خبرنگاران و مجریانش[۵] نشان داد این شبکه عزم خود را جزم کرده تا قتل و فلج شدن غیرنظامیان افغان توسط ارتش آمریکا را کوچک‌نمایی و توجیه کند. یکی از این بخشنامه‌ها به مجریان سی‌ان‌ان دستور می‌داد که اگر زمانی هم به قربانیان غیرنظامی افغان اشاره کردند، باید بلافاصله به مخاطبان خود یادآوری کنند که «این اقدامات نظامی آمریکا در پاسخ به [حوادث ۱۱ سپتامبر و] حمله‌ی تروریستی‌ای است که نزدیک به ۵۰۰۰ نفر از مردم بی‌گناه را در آمریکا کشت.» در یادداشت مذکور آمده که استفاده از چنین ادبیاتی اجباری است: «اگرچه ممکن است طوطی‌وار به نظر بیاید، اما مهم است که هر بار به این نکته اشاره کنیم.» تنها چند هفته پس از ۱۱ سپتامبر، مگر کدام بیننده‌ی سی‌ان‌ان آن روز را فراموش کرده بود؟
(ساعتگرد از بالا سمت چپ) «محمدالیاس» (۸ ساله)، «محمدوقاد» (۱۰ سال)، «فهیم» (۵ ساله)، «ثمینه» (۷ ساله) و «محمدفیاض» (۴ ساله) به همراه خواهرهای بزرگ‌ترشان «انیسه» (۱۴ ساله) و «صفیه» (۱۲ ساله) و مادرشان «امینه» (۳۲ ساله)، خانواده‌ی مردی افغان به نام «مسیح‌الرحمان مبارز» که در حمله‌ی هوایی ماه سپتامبر سال ۲۰۱۸ آمریکا در افغانستان کشته شدند (فهیم در هر دو تصویر پایین مشاهده می‌شود)؛ «مبارز» (که تصویری از دو دختر نوجوان و همسرش در اختیار رسانه‌ها قرار نداده) آن زمان در ایران کار می‌کرد تا خرج خانواده‌اش را تأمین کند (+)
در همین‌باره بخوانید:
›› گزارش بروکینگز از پیروزی بن‌لادن در جنگ با آمریکا
›› سرنوشت تلخ افغان‌هایی که به آمریکا کمک کردند
یکی از خبرنگاران نیویورک‌تایمز با اشاره به پوشش سَرسَری اخبار تلفات غیرنظامیان افغان در شبکه‌های تلویزیونی آمریکا نوشت:
در آمریکا، تصاویر تلویزیونی قربانیان افغان بمباران‌های آمریکا زودگذر هستند؛ آن هم لابه‌لای توضیحات مجریان یا مقامات آمریکایی مبنی بر اینکه چنین مناظری تنها یک طرف ماجراست. با این حال، در سایر نقاط جهان، تصاویر ماهواره‌ای کودکان زخمی افغان که روی تخت‌های بیمارستان به خود می‌پیچند یا زنانی که روی جسد نوزادانشان بدنشان می‌لرزد، توسط شبکه‌ی قطری «الجزیره» یا سرویس بین‌الملل سی‌ان‌ان، در دفعات بیشتر پخش می‌شود و مدت بیش‌تری روی صفحه‌ی تلویزیون می‌ماند[۶].
مادرِ «ضیا ثامر» پیکر بی‌جان پسر شش‌ساله‌اش را که در تیراندازی به خودرویشان در شهر بعقوبه، مرکز استان دیاله، در عراق کشته شد، در آغوش گرفته است (+)
در همین‌باره بخوانید:
››رابطه‌ی بمب‌های شیمیایی آمریکا با تولد نوزادان ناقص‌الخلقه در ویتنام
››حملات شیمیایی آمریکا به کودکان بی‌دفاع +تصاویر(۱۸+)
›› «کودکان هیولایی» میراث آمریکا در آسیا
›› کودکان عراق؛ قربانیان فراموش‌شده
این سکوت تقریباً مطلق درباره‌ی پوشش آمار تلفات غیرنظامیان تا چندین دهه ادامه داشت. ماه آوریل سال گذشته [۲۰۲۱]، «لستر هولت» مجری شبکه‌ی ان‌بی‌سی، در گزارشی درباره‌ی خلاصه‌ی جنگ افغانستان به عنوان «طولانی‌ترین جنگ آمریکا[۷]» یک رقم را به عنوان آمار تلفات این جنگ ارائه کرد؛ فقط یک رقم: «کشته شدن ۲۳۰۰ آمریکایی.» هولت هیچ اشاره‌ای به کشته شدن بیش از ۷۰,۰۰۰ غیرنظامی افغان از سال ۲۰۰۱ تا کنون نکرد؛ هیچ اشاره‌ای هم به مطالعه‌ی سازمان ملل نکرد که نشان می‌دهد در نیمه‌ی اول سال ۲۰۱۹، آمریکا و متحدانش، عمدتاً به لطف بمباران‌های هوایی، بیشتر از طالبان و متحدانش غیرنظامیان را کشته‌اند[۸]. پس از تعمیم سیاست «جنگ با تروریسم» به سایر کشورها نیز عمده‌ی رسانه‌های جریان اصلی آمریکا همچنان علاقه‌ای به پوشش اخبار قربانیان غیرنظامی جنگ‌ها و حملات پهپادی[۹] این کشور نشان ندادند[۱۰].
«چرا خانواده‌ام را کشتید؟»؛ نقاشی دیواری در صنعا، پایتخت یمن، در اعتراض به بمباران غیرنظامیان با پهپادهای آمریکایی. حتی پس از گسترش دامنه‌ی حملات آمریکا به غیرنظامیان در کشورهای مختلف نیز رسانه‌های جریان اصلی این کشور علاقه‌ی چندانی به تهیه‌ی گزارش در این‌باره نشان نداده‌اند (+)
استناد گزینشی به قوانین بین‌المللی
تهاجم و استفاده از نیروی نظامی توسط یک کشور علیه کشور دیگر به‌وضوح ناقض قوانین بین‌المللی است؛ مگر در شرایط واقعاً ضروری برای دفاع از خود یا با مجوز شورای امنیت سازمان ملل. رسانه‌های جریان اصلی آمریکا در پوشش اخبار حمله‌ی روسیه به اوکراین، به‌درستی، مکرراً و صراحتاً با استناد به قوانین بین‌المللی، این اقدام مسکو آن را غیرقانونی توصیف کرده‌اند؛ چنان‌که، سال ۲۰۱۴، وقتی روسیه به کریمه حمله کرد هم همین کار را انجام دادند.
شهروندان اوکراینی در حال تمرین پرتاب کوکتل مولوتف برای دفاع از شهر «ژیتومیر» در شمال غربی اوکراین در جریان حمله‌ی روسیه؛ رسانه‌های آمریکایی این روزها تمام تلاش خود را می‌کنند تا «مقاومت قهرمانانه» ی مردم اوکراین مقابل ارتش روسیه را به مردم جهان نشان دهند. این در حالی است که اگر در همین تصویر، جای پرچم اوکراین، پرچم فلسطین بود، همین رسانه‌ها افراد حاضر در این تصویر را «تروریست» معرفی می‌کردند (+)
این در حالی است که طی دهه‌های اخیر، وقتی آمریکا به طور غیرقانونی به کشورهای مختلف، یکی پس از دیگری، حمله می‌کرد، همین رسانه‌ها در آمریکا تقریباً هرگز به قوانین بین‌المللی استنادی نکردند. در دوره‌ی منتهی به حمله علیه عراق که قطعاً همین فضا بر آمریکا حاکم بود؛ در حالی که در انگلیس رسانه‌های بزرگ علناً این مسئله را به بحث می‌گذاشتند که حمله به عراق جنایتی خلاف قوانین بین‌المللی است؛ مگر اینکه مجوز آن با قطعنامه‌ی شورای امنیت صادر شود. به عنوان نمونه، شش هفته قبل از این حمله، تونی بلر [نخست‌وزیر وقت انگلیس]، طی یک برنامه‌ی ویژه‌ی تلویزیونی در شبکه‌ی بی‌بی‌سی[۱۱] در همین‌باره مورد پرس‌وجوی شهروندان ضدجنگ قرار گرفت[۱۲].
«ساخت انگلیس، مخرب زندگی در یمن»؛ فعالان ضدجنگ عضو سازمان «عفو بین‌الملل» پنج ماکت موشک را به سمت «خیابان داونینگ» محل استقرار دفتر نخست‌وزیر انگلیس، می‌برند (+)
در همین حال، سال ۱۹۸۹، وقتی آمریکا در چارچوب عملیاتی که احتمالاً مرگ‌بارترین عملیات مبارزه با مواد مخدر در تاریخ بود، به پاناما حمله کرد، رسانه‌های اصلی این کشور دست به مأموریتی هماهنگ برای نادیده گرفتن قوانین بین‌المللی و نقض آنها، و همچنین کشتار غیرنظامیان [توسط آمریکا] زدند[۱۳].
«قاسم احمد طحان» پیکر پسر پنج‌ساله‌اش «ولید» را که در بمباران ماه سپتامبر سال ۲۰۱۳ کشته شد، برای دفن در شهر نجف عراق آماده می‌کند؛ ده‌ها و بلکه صدها هزار خانواده در نتیجه‌ی جنگ‌های آمریکا از سال ۲۰۰۱ به این سو به سوگ فرزندانشان نشسته‌اند (+)
امپریالیسم خوب و امپریالیسم بد
رسانه‌های جریان اصلی در آمریکا این روزها به‌شدت از امپریالیسم خشمگین هستند. «لارنس اودانل» مجری شبکه‌ی ام‌اس‌ان‌بی‌سی، اخیراً با لحنی خشمگین، چندین بار «امپریالیسم روسیه» را محکوم کرد. من [نویسنده‌ی گزارش] به عنوان کسی که تمام عمرم مخالف امپریالیسم بوده‌ام، از اینکه کشور قدرتمندی مانند روسیه با استفاده از زور، می‌خواهد اراده‌ی خود و رهبری سیاسی مدنظرش را بر مردم اوکراین تحمیل کند، به‌شدت خشمگین هستم. اما هرگز یادم نمی‌آید شنیده باشم اودانل یا هر کس دیگری در ام‌اس‌ان‌بی‌سی «امپریالیسم آمریکا» را محکوم کند. اتفاقاً وجود پدیده‌ای به نام «امپریالیسم آمریکا» آن‌چنان توسط رسانه‌های جریان اصلی در این کشور انکار می‌شود که این عبارت بدون «گیومه» جایی منتشر نمی‌شود.
«ثناءالله خان» ۲ ساله، کوچک‌ترین قربانی حمله‌ی جولای ۲۰۱۹ آمریکا به شهر «پل خمری» در استان بغلان افغانستان، از میان شش فرزند یک خانواده بود (+)
این مقاومت لجوجانه مقابل اذعان به امپریالیسم آمریکا در حالی است که هیچ کشور دیگری (از جمله روسیه) طی ۷۰ سال گذشته[۱۴] در تحمیل اراده‌اش در تغییر رهبری دولت‌های خارجی[۱۵]، اغلب از خوب به بد (به عنوان مثال، در ایران سال ۱۹۵۳ [کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲]، در گواتمالا سال ۱۹۵۴، در کنگو سال ۱۹۶۰، در شیلی سال ۱۹۷۳، و در هندوراس سال ۲۰۰۹[۱۶])، حتی به گرد پای آمریکا هم نمی‌رسد. تازه اگر دیگر عملیات‌های تغییر رژیم تحت رهبری آمریکا (مثلاً در عراق سال ۲۰۰۳ و در لیبی سال ۲۰۱۱) را حساب نکنیم.
«عملیات برای انتصاب یک دولت طرفدار غرب در ایران. مسئول: تأییدشده توسط رئیس‌جمهور، وزیر خارجه و مدیر اطلاعات مرکزی در تاریخ ۱۱ جولای ۱۹۵۳ [۲۰ تیر ۱۳۳۲ شمسی]. هدف: مصدق، نخست‌وزیر [ایران]، و دولتش. مأموریت‌ها: استفاده از روش‌های قانونی، یا شبه‌قانونی، برای سرنگون کردن دولت مصدق؛ و جایگزینی آن با دولتی طرفدار غرب به رهبری [محمدرضا] شاه و نخست‌وزیری [فضل‌الله] زاهدی. اقدام سی‌آی‌ای: طرح اقدام در چهار مرحله اجرا شد:…»؛ تصویر منتسب به مجوز دولت آمریکا برای اجرای عملیات آژاکس و کودتای ۲۸ مرداد در ایران؛ متن کامل‌تر این سند را می‌توانید (به زبان انگلیسی) از اینجا بخوانید (+)
«ز جنبش توده‌ها شاه فراری شده»؛ «مرگ بر شاه خائن»؛ (متن انگلیسی) «یانکی [آمریکایی] برگرد خانه»؛ پاک کردن شعارهای ضدشاه از روی دیوار در تهران در تاریخ ۳۰ مرداد ۱۳۳۲، پس از کودتای ۲۸ مرداد؛ فضل‌الله زاهدی، نخست‌وزیری که جایگزین مصدق شد، پس از کودتا دستور داده بود این‌گونه شعارها را از روی دیوار پاک کنند (+)
در همین‌باره بخوانید:
››آمریکا چگونه در یک کشور کودتا می‌کند
›› سیا در یک قرن گذشته چند بار کودتا کرده است
›› آیا آمریکا می‌تواند کودتای ۲۸ مرداد را تکرار کند؟
››اعتراف باراک اوباما به نقش مستقیم دولت آمریکا و سی‌آی‌ای در کودتای ۲۸ مرداد
این انکار همچنان هم پابرجاست؛ به‌رغم اینکه آمریکا ۷۵۰ پایگاه نظامی در تقریباً ۸۰ کشور خارجی (در مقایسه با حدود ۲۰ پایگاه خارجی روسیه در ۶ کشور جهان) دارد؛ بودجه‌ی نظامی آمریکا با بودجه‌ی هر کشور دیگری غیرقابل‌مقایسه (و بیش از ۱۲ برابرِ بودجه‌ی روسیه) است؛ و آمریکا منشأ نزدیک به ۸۰ درصد صادرات تسلیحات جهان است[۱۷]، که شامل تسلیح و آموزش نظامی ۴۰ دولت از ۵۰ دولتی می‌شود که ظالم‌ترین و ضددموکراتیک‌ترین دولت‌های روی کره‌ی زمین هستند[۱۸].
آمریکا مبدأ ۸۰ درصد از صادرات تسلیحات و صاحب صدها پایگاه نظامی خارجی در سراسر جهان است، اما رسانه‌های جریان اصلی در این کشور اکنون از «امپریالیسم روسیه» اظهار انزجار می‌کنند (+)
اکنون که صحبت از امپریالیسم آمریکا شد، در این نکته نیز خالی از لطف نیست که هیلاری کلینتون، وزیر خارجه‌ی سابق آمریکا، طی روزهای گذشته در بخش‌های مختلف خبری درباره‌ی اوکراین اظهارنظر کرده و پوتین را، به‌درستی، ضددموکراسی توصیف نموده است. اما اظهارات او از جنبه‌های زیادی بوی تعفن ریاکاری می‌دهد؛ از جمله با توجه به نقش کلیدی خود او (که البته عمدتاً توسط رسانه‌های جریان اصلی آمریکا نادیده گرفته شده) در فراهم کردن زمینه‌ی کودتای خشونت‌آمیز نظامی و روی کار آمدن رژیمی که سال ۲۰۰۹ جایگزین «مانوئل زلایا» رئیس‌جمهور منتخب هندوراس، شد[۱۹]. [بخش‌هایی که از کتاب خاطرات هیلاری کلینتون، تحت عنوان «انتخاب‌های سخت»، را که به دخالت‌های آمریکا در کشورهای دیگر، از جمله ایران، می‌پردازد، در کتاب‌خانه‌ی مشرق بخوانید.]
درگیری حامیان «مانوئل زلایا» رئیس‌جمهور منتخب هندوراس، با نیروهای امنیتی در نزدیکی مقر ریاست‌جمهوری در آخرین روزهای ژوئن ۲۰۰۹، پس از کودتا در این کشور و سرنگونی زلایا (+)
بنابراین در حالی که برای حمایت از غیرنظامیان اوکراینی در برابر تجاوزات روسیه، به عنوان یک قدرت بزرگ، بسیج می‌شویم[۲۰]، حواسمان باشد این کار را با این درک انجام دهیم که باید همیشه مقابل امپریالیسم ایستاد؛ همه‌ی قربانیان غیرنظامی جنگ‌ها و کودتاهای خشونت‌آمیز شایسته [ی دفاع] هستند، چه عراقی، چه هندوراسی و چه اوکراینی؛ و اینکه همه‌ی جنایتکارانی که قوانین بین‌المللی را نقض می‌کنند، باید مؤاخذه شوند، چه در مسکو باشند و چه در واشینگتن.
در همین‌باره بخوانید:
›› یک میلیون برده جنسی، ارمغان حضور ۶۰ ساله نظامیان آمریکا در کره جنوبی
››ماجرای تجاوز سربازان آمریکایی به «دختر بلوز مشکی» در ویتنام چه بود؟
[۱]Mainstream media opposes military aggression — unless the U.S. is doing it Link
[۲] جنگ با تروریسم لینک
[۳]Silenced by the Drums of War Link
[۴]How Many Iraqis Died in the Iraq War? Link
[۵]CNN Says Focus on Civilian Casualties Would Be ‘Perverse’ Link
[۶]A NATION CHALLENGED: THE IMAGES; Battling the Skepticism Of a Global TV Audience Link
[۷]America’s longest war ends as final flight leaves Kabul Link
[۸]Afghanistan war: UN says more civilians killed by allies than insurgents Link
[۹]The New York Times and Washington Post are ignoring civilians killed by US drone strikes Link
[۱۰]Media Take a Pass on Pentagon’s Systematic Undercount of Civilian Deaths Link
[۱۱]Newsnight Special February ۲۰۰۳ – Tony Blair Jeremy Paxman Iraq Link
[۱۲]Transcript of Blair’s Iraq interview Link
[۱۳]How Television Sold the Panama Invasion Link
[۱۴]Killing Hope: U.S. Military and C.I.A. Interventions Since World War II–Updated Through ۲۰۰۳ / Edition ۲ Link
[۱۵]Overthrow: America’s Century of Regime Change from Hawaii to Iraq Link
[۱۶]A Labyrinth of Deception: Secretary Clinton and the Honduran Coup Link
[۱۷]Global arms trade is a nearly ۲۰۰ billion business and the US drives nearly ۸۰% of it Link
[۱۸]۵۰ Oppressive Governments Supported by the U.S. Government Link
[۱۹]Hard choices: Hillary Clinton admits role in Honduran coup aftermath Link
[۲۰]Ukraine Emergency Link
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
وزارت خارجه روسیه در واکنش به ادعای آمریکا درباره تلاش مسکو برای تهیه فیلمی جهت حمله به اوکراین اعلام کرد، جامعه جهانی جعلیاتی را که واشنگتن برای مداخلات نظامی خود به کار برده به یاد می‌آورد.
به گزارش مجاهدت از مشرق، سفارت روسیه در واشنگتن اعلام کرد، روسیه از سناریوی «خلاقانه» جدیدی که توسط پنتاگون و وزارت امور خارجه ایالات متحده در رابطه با برنامه‌های ادعایی روسیه برای اجرای عملیات پرچم دروغین علیه اوکراین ترسیم شده، با توجه به تسلط واشنگتن بر چنین اقداماتی، شگفت‌زده نمی‌شود.
بیشتر بخوانید:
واکنش وزارت خارجه روسیه به کشته شدن رهبر داعش
این وزارتخانه اعلام کرد: «این شاخصه ایالات متحده است. جامعه جهانی جعلیاتی را که آمریکا برای مداخلات نظامی خود در سراسر جهان به کار برد، از جمله ویال معروف کالین پاول را به یاد می‌آورد».
پاول وزیر خارجه دولت جورج دابلیو بوش پنجم فوریه ۲۰۰۳ در جلسه عمومی شورای امنیت سازمان ملل متحد سخنرانی کرد و به دفاع از حمله جنایتکارانه آمریکا و متحدانش به عراق پرداخت.
پاول در این جلسه با نشان دادن ویالی از یک ماده سفید رنگ و با استناد به منابع گمنام عراقی، مدعی شد: «هیچ شکی وجود ندارد که صدام دارای سلاح‌های بیولوژیک است و توانایی تولید سریع و انبوه آنها را دارد». سخنرانی او و تصویر معروف او که ویال را در دست دارد، از آن زمان به نمادی جهانی تبدیل شده که نشان‌دهنده بهانه‌های دروغین برای توجیه جنگ است.
به گزارش مجاهدت از خبرگزاری «اسپوتنیک»، توئیت‌های سفارت روسیه در پی اظهارات «جان کربی» سخنگوی وزارت دفاع آمریکا در روز پنجشنبه است که مدعی شد پنتاگون اطلاعاتی دارد مبنی بر اینکه روسیه در حال ایجاد بهانه‌ای است که به او مجوز حمله به اوکراین را می‌دهد، با گزینه‌هایی که ظاهراً شامل برنامه‌ریزی برای راه‌اندازی حمله جعلی ارتش یا نیروهای اطلاعاتی اوکراین علیه قلمرو حاکمیتی روسیه یا مردم روسی‌زبان است تا اقدام خود برای حمله علیه اوکراین را توجیه کند. وی مدعی شد مسکو همچنین در حال ضبط یک ویدیو تبلیغاتی به عنوان مدرک جعلی است.
«سرگئی لاوروف» وزیر امور خارجه روسیه امروز (جمعه) ادعای جدید غربی‌ها درباره تلاش مسکو برای تدوین اسناد جعلی به منظور به دست آوردن بهانه برای حمله به اوکراین را «بی‌معنی» توصیف کرد.
بعدازظهر پنجشنبه، «ند پرایس» سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا در کنفرانس خبری خود به تکرار این ادعا پرداخت، اما از سوی خبرنگاران تحت فشار قرار گرفت. وی در واکنش، با بی‌اعتنایی نسبت به سوالات «مت لی» خبرنگار دیپلماتیک خبرگزاری «آسوشیتدپرس» گفت: «اگر به اعتبار دولت ایالات متحده، دولت انگلیس و سایر دولت‌ها شک دارید و اطلاعاتی که روس‌ها منتشر می‌کنند آرامتان می‌کند، به خودتان مربوط است».
مقامات و رسانه‌های غربی طی ماه‌های اخیر ادعای حمله قریب‌الوقوع روسیه به اوکراین را مطرح کرده و به همین بهانه فشارها علیه مسکو را افزایش داده‌اند. آمریکا و متحدانش با دستاویز قرار دادن این حمله خیالی، تحریم‌های سنگینی علیه روسیه آماده کرده و شمار نیروها و تجهیزات نظامی خود را در شرق اروپا افزایش داده‌اند.
پس از آنکه مقامات دولت اوکراین از جمله «ولودیمیر زلنسکی» رئیس‌جمهور این کشور، آلمانی‌ها و حتی رژیم صهیونیستی اعلام کردند باور ندارند حمله قریب‌الوقوعی از سوی روسیه رخ دهد، آمریکایی‌ها ادعای جدید تدوین فیلم جعلی از سوی روس‌ها درباره درگیری در شرق اوکراین را مطرح کرده‌اند تا بلکه بتوانند مشروعیت فشار علیه مسکو را بازیابی کنند.
رسانه‌ها و مقام‌های کشورهای غربی در روزهای گذشته روسیه را به اعزام نزدیک به ۱۰۰ هزار نیرو به مرز با اوکراین متهم کرده و مدعی شده‌اند ممکن است روسیه در آینده نزدیک قصد حمله به اوکراین داشته باشد. مسکو تمامی این اتهامات را رد کرده است.
علی‌رغم آنکه روسیه بارها اطمینان خاطر داده که قصد حمله به اوکراین را ندارد، آمریکا و کشورهای اروپایی آمادگی‌های نظامی خودشان را برای آنچه به گفته آنها مقابله با تحرکات نظامی احتمالی مسکو است افزایش داده‌اند. برخی از این کشورها به همین بهانه به اوکراین نیرو و تجهیزات نظامی ارسال کرده‌اند.
منبع: فارس
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
