جنگ | مجاهدت

برکات دفاع مقدس در کلام امام خمینی (ره)/ مقام شهادت، اوج بندگی و سیر و سلوک در عالم معناست

دیدگاه‌ خود را بنویسید / اخبار, دفاع مقدس / خبرخوان / امام خمینی, انقلاب اسلامی, جانبازی, جبهه, جنگ, دشمن, دفاع مقدس, شهادت, مجاهدت / 30 بهمن 1400

گروه اخبار داخلی دفاع‌پرس، شهادت از جمله مفاهیم والایی است که ویژه قیام‌ها و انقلاب‌های مکتبی و الهی است؛ انقلاب ما نیز از این قاعده مستثنا نبوده، بلکه با بهره‌‏گیری از فرهنگ غنی و متعالی اسلام، شهادت را که می‌‏رفت به دست فراموشی سپرده شود، روح و حیاتی تازه بخشید.

طبق فرمایش حضرت امام خمینی رهبر کبیر انقلاب اسلامی «مقام شهادت، اوج بندگی و سیر و سلوک در عالم معناست و نهایت ایمان، همانا ایمان عاشقانه است شهادت ارثی است که از اولیا به ما می‌‏رسد.»

در ادامه گزیده‌ای از بیانات گهربار امام راحل در خصوص مفهوم ایثار، شهادت و اهداف شهدا و ایثارگران را با هم می‌خوانیم.

زبان‌ها و قلم‌ها در توصیف جوانان و نوجوانان، پیران و سالخوردگان عزیزی که خون پاک خود و سلامت خویشتن را فدا کردند تا اسلام، زنده و کشور، پاینده بماند، و از شرّ دشمنان خونخوار آزاد شود، عاجزند و نیز عاجزند که به پدران و مادران دلیری که چنین فرزندانی را تربیت کردند و به اسلام تقدیم نمودند دلداری دهند؛ و از خواهران و برادرانی که در جوار آنان بودند دلجویی نمایند. اینان مشمول عنایات و رحمت‌های بی‌‏پایان خداوند در جوار اولیای عظیم‏الشأن، با سعادت در دنیا و آخرت قرینند، خدایشان رحمت و برکت دهد.

قلم و بیان اینجانب عاجز است از قدردانی و شکرگزاری از مجاهدین فداکار اسلام که با مجاهدت و جانبازی در راه هدف و حفظ آرمان‌های اسلامی و پیروزی‌های عظیم در تمام جبهه‌‏ها موجب افتخار و سرافرازی جمهوری اسلام و اولیای خدا شدند. با چه بیان و قلم از جوانانی که به عشق خداوند و شوق لقاءا‌للّه‏ در سبقت در دفاع از حق و اسلام عزیز سر از پای نمی‌‏شناسند و تنها سرمایه بزرگ خود را که جان است فدای هدف مقدسی می‏‌کنند که انبیا و اولیای بزرگ خدا، همچون سید مظلومان و سرور فداکاران، نمودند و ندای هَیْهات مِنَّاالذِّلَّةُ آن بزرگمرد تاریخ را با قول و عمل خود در سراسر کشور بلکه جهان سر می‌‏دهند، می‏توان تجلیل کرد.

با کدام قلم و بیان می‏توان از عزیزانی که سنگرهای جنگ را به محراب مسجد و معراج الی‏اللّه‏ تبدیل کردند ثنا کرد. گیرم که قلمفرسایان هنرمند بتوانند می‌دانهای شجاعت و دلاوری آنان و قدرت و جسارت فوق‌‏العاده آنها را در زیر آتش مسلسل‌ها و توپ‌ها و تانک‌ها ترسیم نمایند و نقاشان و هنرپیشگان بتوانند پیروزی‌های هنرمندانه آنان را در آن شب‌های تار در مقابل موشک‌ها و بمب‏‌افکن‌های دشمن غدّار و عبور از پیچ و خم‌های سیم‌های خاردار و کوه‌های سر به فلک کشیده و بیرون کشیدن دشمنان خدا از سنگرهای بتونی و مجهز به جهازهای پیشرفته را مجسم نمایند؛ لکن آن بعد الهی عرفانی و آن جلوه معنوی ربّانی، که جان‌ها را به سوی خود پرواز می‏‌دهد، و آن قلب‌های ذوب شده در تجلیات الهی را با چه قلم و چه هنر و چه بیانی می‏‌توان ترسیم کرد.

این غربیان و شرقیان و غرب‌زدگان و شرق‌زدگان و ملی‏‌گرایان این فداکاری‌ها را با این بعد معنوی و روح عرفانی و عشق الهی با چه چیزی توجیه و تحلیل می‏‌کنند؟ اینجا عمل و جسارت مطرح نیست؛ انگیزه و روح و جهت لَدی الربّی آن مطرح است. عشق به محبوب حقیقی، که همه چیز را محو می‏‌کند و هر انگیزه‏‌ای غیر از عشق به او را می‏‌سوزاند، مطرح است.