جوکر

به گزارش مجاهدت از مشرق، فصل دوم جوکر با اجرا و تهیه‌کنندگی احسان علیخانی طی هفته‌های اخیر منتشر شد و با اعتراض شدید مخاطبان مواجه شده است. اغلب منتقدان به محتوایی منشوری و اروتیک این رئالیتی‌شو اشاره دارند. این اعتراضات در فضای مجازی چنان گسترش پیدا کرده و به زمینه‌ای تبدیل شده تا خبرگزاری میانه‌رو ایسنا به آن واکنش نشان دهد. در گزارش انتقادی این خبرگزاری آمده است:

فصل دوم برنامه رئالیتی‌شو «جوکر» به قسمت سوم رسیده است و مخاطبانی که از اولین قسمت روی نقاط ضعف و قوت آن تمرکز کرده بودند، حالا به صورت واضح چند دسته شده‌اند.

بخشی از تماشاگران این برنامه، در قسمت اول نسبت به حضور بیش از اندازه احسان علیخانی (به عنوان میزبان) جلوی دوربین انتقاد داشتند. گویا علیخانی نیز بازخوردها را دریافت کرد و به ویژه در قسمت سوم میزان حضور او جلوی دوربین کاهش قابل توجهی پیدا کرد و این انتقادها نیز تقریبا از بین رفتند.

در همین راستا، کیوان کثیریان منتقد سینما در اینستاگرام خود به تندی از «جوکر» انتقاد کرده و نوشته است: «اگر اهل شنیدن شوخی‌ها جنسی رکیک و لودگی‌های سطح پایین هستید، اگر دوست دارید با اینجور شوخی‌های پایین تنه‌ای بخندید و گوشتان به شنیدن آن‌ها عادت دارد، حتما جوکر را ببینید. »

افشین علیار، یکی دیگر از منتقدان سینما نیز نوشته است: «فقط ۲۰ دقیقه از قسمت اول جوکر رو دیدم. شوخی‌های جنسی رو از کف خیابون جمع کردن ریختن تو این برنامه به اصطلاح رئالیتی شو».

نکته جالب آن است که صفحات زرد اینستاگرامی نیز در حال واکنش نشان دادن به شوخی‌های این برنامه هستند و برای آن تیترهای پربازدید می‌زنند: «حرکات منشوری عمو رضا»، «ذهنشون خیلی منحرفه»، «تیکه سانسور نشده جوکر» و …

در توییتر نیز کاربران مختلفی به این شوخی‌ها واکنش داشته‌اند.

احسان رشیدی از روزنامه‌نگاران حوزه سینما در شبکه ایکس نوشته است: «برنامه جوکر در سنین کودک و نوجوان مخاطب پیدا کرده و این خطرناکه چون بیشتری شوخی‌های جنسی و رکیک برای یک لحظه خنده گرفتن مخاطب استفاده میشه، بدون اینکه رده سنی لحاظ بشه».

در کنار این، انتقادها فقط به شوخی‌های غیرخانوادگی این برنامه معطوف نشده است؛ بلکه رقص‌های پیاپی در برنامه که اغلب به صورت کامل نمایش داده می‌شود نیز موجب حیرت فعالان فرهنگ و هنر شده است که سابقه دعوای میان ساترا و وزارت ارشاد را به یاد دارند.

رقص‌های پی‌درپی در قسمت‌های اول تا سوم برنامه تا جایی پیش رفته است که علیخانی بارها مجبور به تذکر شود و حتی بگوید که «دوستان هر ضبطی، یک پخشی هم دارد»، البته گویا درهای ساترا انقدر باز شده است که اکثر این رقص‌ها در نسخه منتشر شده وجود دارد!

این رقص‌ها در قسمت سوم «جوکر» کامل شده است و تصاویر طولانی از حرکات موزون بازیگران به نمایش گذاشته می‌شود. حال آنکه اعطای مجوز انتشار یک دهم چنین تصویر و شوخی‌های مناسب بزرگسالان در گذشته توسط وزارت ارشاد، می‌توانست موجب شکل‌گیری انتقادات تندی از سوی جامعه و فعالان فرهنگی شود.

اساسا معیار تغییر محل اعطای مجوز محصولات نمایش خانگی از وزارت ارشاد به صداوسیما و زیر مجموعه‌ آن یعنی ساترا، انتقاد از عدم توجه به فرهنگ ایرانی اسلامی و خانواده بود که حال به نظر می‌رسد این بخش‌های جوکر و چند برنامه دیگر، به کلی خلاف آن ایده در حرکت است!

با پخش این دو قسمت، ‌انتقادهای تند و جدیدی از برنامه جوکر و ساترا به عنوان مجوزدهنده آن شکل گرفته است؛ این‌بار منتقدان حجم شوخی‌های جنسی این برنامه که مخاطبان زیادی بین کودکان و نوجوان دارد را مرکز توجه خود قرار داده‌اند، شوخی‌هایی که معلوم نیست ساترا چگونه به آن‌ها مجوز داده است!

به گزارش مجاهدت از مشرق، چند هفته‌ای است شاهد پخش رئالیتی‌شوی «ناتو» در پلتفرم فیلم‌نت هستیم. بعد از توفیق «شب‌های مافیا»، ساخت چنین برنامه‌هایی در نمایش خانگی رونق زیادی پیدا کرد و «ناتو» آخرین نمونه این برنامه‌ها به کارگردانی مهدی صفی‌یاری و اجرای محمدرضا علیمردانی است. «ناتو» برخلاف موارد مشابه، یک بازی استدلالی و استنتاجی نیست و روی اطلاعات عمومی بامزه و البته شوخی‌های بداهه شرکت‌کنندگانش حساب باز کرده. زمان کوتاه‌تری از برنامه‌های مشابه دارد و ریتم بهتری. با این همه تا به حال توفیق چندانی در جذب مخاطب ایجاد نکرده است. به یاد داشته باشید قسمت‌های اول «شب‌های مافیا» یا «جوکر» چه سروصدایی به‌پا کردند تا بدانید «ناتو» شروع خوبی نداشته، اما ریشه این ماجرا چیست؟
«ناتو» چه مختصاتی دارد؟

در این برنامه گرداننده سوالاتی را از شرکت‌کنندگان می‌پرسد؛ تنها کسی که پاسخ‌ها را می‌داند ناتوی بازی است. کسی که حذف نمی‌شود و در پایان می‌تواند تا ۱۰۰ میلیون تومان برنده شود. ناتو در هر مرحله یک بازیکن را حذف می‌کند. بقیه هم می‌توانند او را حدس بزنند تا در جایزه پایانی سهیم باشند. گرداننده هم نمی‌داند ناتو چه کسی است و در هر مرحله ویژگی‌های شنیده‌نشده‌ای از او را بازگو می‌کند. ۵۰ میلیون جایزه روی میز است و با هر پاسخ صحیح ۵ میلیون به آن اضافه می‌شود. ناتو ترجیح می‌دهد ضمن حذف نفرات، در پیدا کردن پاسخ‌ها کمک کند تا جایزه نهایی بیشتر شود.

در مجموع «ناتو» قوانین بسیار کمتری نسبت به بازی‌های مشابه دارد که به مخاطب اجازه می‌دهد بدون تمرکز زیاد، حین دورهمی خانوادگی، غذا خوردن و… برنامه را ببیند. برخلاف مافیا و…، هر قسمت از «ناتو» در کمتر از یک ساعت تمام می‌شود و ریتمش بالاست. اگر شرکت‌کنندگان آدم‌های بامزه‌ای باشند در جریان مسابقه فرصت خوبی برای بیان شوخی‌های سرضرب و جالب فراهم می‌شود. با این حال چرا «ناتو» پرمخاطب نشده است؟

رئالیتی‌شو، این جا، اون جا، همه‌جا

تولید سریال در شبکه نمایش خانگی پرهزینه و پرریسک است. چون اگر سریالی به اصطلاح نگیرد، تغییر ریل آن راحت نیست. برای همین چند سال قبل فضای پلتفرم‌ها پر شد از تاک‌شوهایی مثل «همرفیق» با اجرای شهاب حسینی، «پیشگو» با اجرای پژمان جمشیدی، «شب آهنگی» با اجرای حامد آهنگی و… اما قبل‌تر از تاک‌شوها، رئالیتی‌شوهای نمایش خانگی مثل «شام ایرانی»، «رالی ایرانی» و… مخاطبانی را جذب کرده بودند. نقطه عطف ماجرا ورود دو رئالیتی‌شو به نام‌های «شب‌های مافیا» و «جوکر» بود که باعث شد شبکه نمایش خانگی با موفقیت آن‌ها به انحصار تاک‌شوهای مشابه دربیاید. «پدرخوانده» و «ارتش سری» با الهام از «شب‌های مافیا» و «دست به مهره» هم تا حدی با الهام از «جوکر» روی کار آمدند.

البته «ناتو» را می‌توان با اغماض ترکیبی از مافیا و جوکر دانست. حالا دیگر هر پلتفرم یک رئالیتی‌شوی مخصوص به خودش را دارد؛ اما در مواردی کارگردان، راوی و گرداننده و حتی در بیشتر موارد شرکت‌کننده‌ها ثابت هستند و مشکل کار از همین‌جا شروع می‌شود. رئالیتی‌شو قرار است برنامه‌ای مبتنی بر خلاقیت، هیجان و ایده‌های تازه، بر مبنای اتفاقاتی باشد که برای مخاطب جذاب است، به‌خصوص وقتی شرکت‌کننده‌ها سلبریتی باشند و این امکان فراهم می‌شود تا بیننده با آن چهره معروف، در خلال یک بازی آشنا شود و رفتار او را در بستری متفاوت ارزیابی کند.

به طور مثال با «شب‌های مافیا» همه فهمیدیم خداداد عزیزی بسیار باهوش است، زبان بدن می‌فهمد و… اما وقتی حجم این برنامه‌ها زیاد باشد و چهره‌های حاضر در آن‌ها هم تکراری، دیگر چنین برنامه‌هایی لطفی نخواهند داشت. سلبریتی‌ها از یک سطحی پایین‌تر برای مخاطب چندان جذاب نیستند، از یک سطحی بالاتر هم کمتر در رئالیتی‌شوها شرکت می‌کنند؛ چون خطر بزرگی برای شهرت و جایگاه آن‌ها محسوب می‌شود. به طور مثال حضور هنرمندی مثل محمد معتمدی در مافیا، در مقطعی به وجهه او لطمه زد و گذشت زمان جایگاه او را اصلاح کرد. با این اوصاف موفق نبودن «ناتو» را باید در زمینه‌ای فراتر از خود برنامه بررسی کرد.

فرمول‌های تکراری

همان طور که در مقطعی آن‌قدر تاک‌شو زیاد شد که مخاطب از آن بیزار شد، حالا این حس را درباره رئالیتی‌شو داریم، اما این مسیر برای دنیای رئالیتی‌شوها به این شکل طی نمی‌شود. چون جسارت بالا و ایده‌پردازی به تولیدکنندگان اجازه می‌دهد پا را فراتر از فرمول‌های تکراری و امتحان ‌پس ‌داده بگذارند و هیچ‌وقت کهنه نشوند.

این روزها رئالیتی‌شوهای ماجراجویی مثل «نجات» یکی از محبوب‌ترین‌ها در دنیا هستند. در این گونه شاهدیم شرکت‌کننده‌هایی که در خود برنامه چهره می‌شوند، در نقطه‌ای دورافتاده رها می‌شوند، باید برای خودشان سرپناه و غذا درست کنند و بر مشکلات زیادی پیروز شوند.

عشق و انتخاب، همراهی با مشاغلی مثل پلیس، آتش‌نشان، سفر اکتشافی به نقاط دورافتاده و… هم دیگر ظرفیت‌هایی هستند که برای تولید رئالیتی‌شو استفاده می‌شوند. در این بین دنیای طراحی و تعمیر خانه و خودرو باعث تولید رئالیتی‌شوهای موفق و جذابی شده‌اند، اما پلتفرم‌های ما فراتر از تکرار نمی‌روند تا خطر نکنند؛ در حالی که ملال این برنامه‌ها خطرناک ترین انتخاب ممکن است.

در این بین، خود «ناتو» هم ضعف‌هایی مثل ترکیب معمولی شرکت‌کنندگان، تبلیغات زیاد و بی‌مزه حین برنامه و… دارد که باعث می‌شود جریان‌ساز و موفق نباشد. در «ناتو» هیچ «ساید»ی شکل نمی‌گیرد که مخاطب به طرفداری از یک طرف آن، هیجان داشته باشد؛ گره اصلی بازی چندان اهمیتی در بازی پیدا نمی‌کند و حدس‌های شرکت‌کنندگان درباره ناتوی احتمالی را چون روی کاغذ نوشته می‌شود نمی‌بینیم و همه این‌ها برای این که این برنامه در شروع توفانی و جذاب نباشد، کافی است. مگر در گروه‌های بعدی اتفاق خاصی بیفتد که نمک ذاتی شرکت‌کنندگان برنامه را نجات دهد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، در جدیدترین قسمت برنامه «جوکر» دو تن از شرکت‌کنندگان برای خنداندن رقبا در ظاهر افراد معلول اقدام به حرکاتی کرده‌اند که با واکنش کمپین معلولان در توئیتر مواجه شد. این موضوع طی روزهای گذشته حاشیه‌های فراوانی را به همراه داشت. حالا امروز «فیلیمو» در بیانیه‌ای ضمن عذرخواهی بابت این اتفاق توضیحاتی را منتشر کرده است. «فیلیمو» در این بیانیه اعلام کرده که نسخه نهایی اصلاح و با حذف آن نما، مجددا بارگذاری شده است.

بیشتر بخوانید:

تمسخر معلولین در برنامه جوکر️!

مخاطبین عزیز و گرامی جوکر!
 
‏‎در یکی از موقعیت‌های قسمت چهارمِ فینال، ۲نفر از بازیگران جوکر به صورت بداهه و درلحظه، تصمیم گرفتند تیپی متضاد با عنوان و نقشی که به آنها محول شده بود اجرا کنند  تا از این تضاد و تناقض، موقعیتی برای خنداندن شرکت‌کننده‌ها و مخاطب ایجاد شود که همگی می‌دانیم تناقض، تضاد و اغراق از ابزار کمدی است.
 
واضح است که در آن موقعیت، حضار و انبوهی از مخاطبان به تضاد خلق‌شده خندیدند؛ نوازنده پیانویی به نام بتهوون که از قضا ابزار(دست) برای نواختن پیانو ندارد.
 
‏‎نه ایشان و نه هیچ‌کدام از همراهان و سازندگان با تصور توهین به معلولان عزیز با این شکل از دست، فکر هم نکردند، همان‌طور که تعداد انبوهی از مخاطبین هم این تصور را نداشتند، اما به احترام تذکر و توصیه تعدادی از کارشناسان حوزه معلولین، بلافاصله نسخه خروجی مورد بررسی و بازبینی قرار گرفت.

تعدادی از کارشناسان حوزه معلولین با توهین‌آمیز بودن این موقعیت کمدی نسبت به معلولین، قاطعانه مخالف بودند اما تعدادی دیگر از کارشناسان این حوزه، معتقد بودند این صحنه کمدی، می‌تواند تاثیر روانی منفی روی معلولین با این شرایط فیزیکی داشته باشد.

در این ۶ماه که با جوکر همراه شما هستیم، افتخار می‌کنیم که معلولین عزیز هم مخاطب جوکر بوده‌اند و در این مدت به جوکر، محبت و لطف داشته‌اند و خوشحالیم که توانسته‌ایم لبخند روی لب‌هایشان بیاوریم. به قدری این افتخار و خوشحالی برای ما ارزشمند است که اگر این لحظه و موقعیت کمدی و طنز بخواهد سهوا باعث رنجیدن یک معلول هم بشود، برای ما مطلوب نیست.
 
به این دلایل، ضمن عذرخواهی از هر عزیزی که با دیدن آن صحنه احیانا مکدر شده است، به استحضار می‌رسانیم  نسخه نهایی اصلاح و با حذف آن نما، مجددا در فیلیمو بارگذاری شده است.