جو بایدن

به گزارش مجاهدت از گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، در سال ۱۹۹۵ میلادی (اسفند ۱۳۷۴ شمسی)، بیل کلینتون، رئیس‌جمهور وقت آمریکا اعلام کرد که ایران را «تهدیدی غیرعادی و فوق‌العاده برای امنیت ملی، اقتصاد و سیاست خارجی ایالات‌متحده» می‌داند و در این راستا با صدور «فرمان اجرایی ۱۲۹۵۷» (Executive Order ۱۲۹۵۷)، «وضعیت اضطراری آمریکا در تقابل با ایران» را صادر و تحریم‌هایی اقتصادی علیه صنعت نفت ایران وضع کرد. این نوع دستورات اجرایی، بخشی از اختیارات رئیس‌جمهور آمریکاست و بر اساس قانون کنگره، برای ادامه اجرای این قبیل دستورها، لازم است که رئیس‌جمهور به‌طور سالانه آن را تمدید کند.

کمتر از دوماه پس از صدور این فرمان اجرایی از سوی رئیس‌جمهور آمریکا، در ۶ می ۱۹۹۵ یک دستور اجرایی جدید ذیل آن صادر شد. کلینتون با صدور «فرمان اجرایی ۱۲۹۵۹»، تحریم‌های وضع‌شده را تشدید کرد. همچنین دو سال بعد، یعنی در سال ۱۹۹۷، با صدور «فرمان اجرایی ۱۳۰۵۹»، بار دیگر به انسجام و شدت این تحریم‌ها افزود.

تمدید سالانه این دستور‌های اجرایی و تشدید تحریم‌های ایران، مختص بیل کلینتون نبود. باراک اوباما، دستور اجرایی ۱۳۵۵۳ را در ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۰ در خصوص وضعیت اضطراری علیه ایران، صادر کرد. با صدور این دستور از سوی اوباما، تحریم‌های اقتصادی تشدید و بخش‌هایی دیگر از دارایی‌های ایران مسدود گردید. اوباما در این دستور گفت: «من، باراک اوباما، رئیس‌جمهور ایالات‌متحده آمریکا، بدین‌وسیله دستور می‌دهم کلیه اموال و منافع مالی ایران که در ایالات‌متحده است؛ از این پس در داخل ایالات‌متحده قرار می‌گیرند و نمی‌توان آن‌ها را منتقل، پرداخت، صادر، برداشت، یا در موارد دیگر معامله کرد.»

اوباما رئیس‌جمهوری بود که بیشترین دستور اجرایی را در خصوص وضعیت اضطراری نسبت به ایران صادر کرد. او در دوره ۸ ساله ریاست جمهوری خود، تعداد ۱۰ دستور اجرایی در این زمینه صادر کرد. نکته جالب آن‌که در ۱۹ اسفند ۱۳۹۴ یعنی تنها ۷ ماه پس از توافق برجام، شخص باراک اوباما بار دیگر وضعیت اضطراری علیه ایران و تحریم‌های ذل دستور ۱۲۹۵۷ را تمدید کرد.

دونالد ترامپ نیز در دستور‌های متعدد، تحریم‌های سال ۱۹۹۵ را به‌روزرسانی کرد. او در سپتامبر ۲۰۲۰ با صدور فرمان اجرایی «۱۳۹۴۹» به تشدید مسدودسازی دارایی‌های ایران پرداخت. چند روز پیش، جو بایدن، رئیس‌جمهور فعلی آمریکا نیز این فرمان را برای یک سال دیگر تمدید کرد و با این اقدام، از سال ۱۹۹۵ تاکنون یعنی حدود ۳۰ سال است که ایالات‌متحده در وضعیت اضطراری نسبت به ایران قراردارد، ایران را به‌عنوان دشمن خود تعریف کرده و تحریم‌های اقتصادی را حتی در زمان برجام، حفظ کرده است.

باید توجه داشت که این دستورات اجرایی، در اختیار رئیس‌جمهور آمریکا است. بنابراین، اولا علاوه بر سایر ساختار‌ها و نهاد‌های آمریکا مثل کنگره، روسای جمهور ایالات‌متحده نیز ایران را دشمن خود معرفی می‌کنند؛ حتی اوباما که از نظر حسن روحانی فردی باهوش و مؤدب بود! ثانیا، برای لغو این دستورات، هیچ اقدامی لازم نیست و فقط کافی است که رئیس‌جمهور آمریکا آن را تمدید نکند. اما همان‌گونه که گفته شد، روسای جمهور این کشور، به‌طور سالانه این موضوع را تمدید کرده اند. ثالثا مشخص می‌شود که در دشمنی با مردم ایران، هیچ فرقی بین اوباما و ترامپ نیست.

اگر بخواهیم تمام تحریم‌ها و دشمنی‌های آمریکا با ایران را در تمام ساختار‌های ایالات‌متحده بررسی کنیم، نیاز به چند جلد کتاب است. به‌عنوان یک نمونه، در سال ۱۹۹۶ و فقط چند ماه بعد از فرمان اجرایی کلینتون، لایحه تحریم ایران و لیبی در کنگره آمریکا تصویب شد. این لایحه توسط آلفونس داماتو، به بهانه سقوط یک پرواز آمریکایی در شهر لاکربی اسکاتلند به کنگره آمریکا ارائه گردید. ماجرا از این قرار بود که یک پرواز آمریکایی در سال ۱۹۸۸ طی یک عملیات، سرنگون شد و آمریکا و انگلیس، بدون اسناد لازم، ایران و لیبی را مسئول این اقدام می‌دانستند. آن‌ها مدعی بودند که ایران این اقدام را در واکنش به حمله آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران انجام داده است. جالب است که آمریکا اذعان دارد به طور عمد هواپیمای مسافربری ایران را سرنگون کرده است.

لیبی در سال ۲۰۰۳ مسئولیت این حمله را برعهده گرفت؛ اما با این‌وجود، تحریم علیه ایران باقی ماند.

برخی مدعی هستند این موضوع که سال‌هاست در موقعیت سخت تاریخی قرار داریم، ساخته و پرداخته ایران است. اما بر اساس آنچه گفته شد، ۳۰ سال است که آمریکا علیه ایران، وضعیت اضطراری اعمال می‌کند.

منبع: فارس

انتهای پیام/ ۱۳۴

به گزارش مجاهدت از گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، جلسات استماع کنگره در هفته گذشته به دنبال بررسی اشتباه بزرگ دولت جو بایدن در سیاست‌های حوزه انرژی برگزار شد، زیرا رویکرد نادرست تولید انرژی آمریکا را مختل، رشد اقتصادی را ضعیف، موقعیت کشور را به عنوان بزرگترین صادرکننده گاز طبیعی مایع (LNG) جهان تهدید و اعتبار راهبردی واشنگتن را میان دوستان و دشمنانش به خطر می‌اندازد.

این جلسات با هدف همسو کردن مجموعه عجیبی از یاران سیاسی ازجمله لیبرال دموکرات‌های مصمم به حمایت از اوکراین و جمهوری‌خواهان محافظه‌کار طرفدار گسترش صادرات گاز طبیعی مایع برگزار شد.

بازی با کارت محیط زیست

اواخر ژانویه جنیفر گرانهولم، وزیر انرژی ایالات متحده مجموعه‌ای از اقدامات جدید بخش LNG را اعلام کرد. در همین راستا، پروژه‌هایی که پیش‌تر تکمیل شده بودند یا رو به اتمام هستند، ازجمله چندین پایانه صادراتی بزرگ در تگزاس و لویزیانا برای مدت نامحدودی متوقف خواهند شد.

صرف نظر از ادعای کاخ سفید، این اقدام سیاسی است. زیرا محبوبیت پایین بایدن در ماه نوامبر باعث نگرانی شده است و به همین دلیل مدیران کمپین وی تصمیم گرفته‌اند با بازی کارت محیط زیستی، نظر جناح چپ را جلب کنند. طرفداران محیط زیست در سال‌های اخیر نفوذ فزاینده‌ای در کنگره و فراتر از آن داشته‌اند که نشانه‌ای از افزایش نفوذ سیاسی نسل Z است.

با وجود این، صرف نظر از مزایا و معایب اقتصادی یا زیست محیطی، این راهبرد صرفاً به سیاست بد انرژی و سیاست خارجی نامناسب دولت بایدن مربوط است که صادرات را محدود می‌کند و سهم قابل توجهی از رشد تولید ناخالص داخلی ایالات متحده را کاهش خواهد داد.

ایالت‌هایی که بایدن بیش از همه به آن‌ها نیاز دارد ازجمله پنسیلوانیا، میشیگان، اوهایو، ویرجینیا، جورجیا و کارولینای شمالی نسبت به این رویکرد بدبین هستند.

هرچند نظرسنجی‌های مهم استدلال می‌کنند رأی‌دهندگان دموکرات به‌ویژه جوان‌تر، طرفدار محدود کردن صادرات گاز طبیعی مایع هستند، اما بعید است افزایش مشارکت دموکرات‌ها کاهش رأی‌دهندگان مستقل و ایالت‌های گاز شیل را جبران کند.

پاس گل به مسکو و تهران

فراتر از سیاست‌های حزبی، این اقدام منافع ژئوپلیتیکی آمریکا را به ویژه در اروپا تضعیف می‌کند. پس از عملیات نظامی ویژه روسیه، اروپا واردات گاز از این کشور را در سال ۲۰۲۲ تقریباً ۱۰۰ میلیارد متر مکعب کاهش داد و بسیاری از آن را با واردات گاز طبیعی مایع جایگزین کرد. این موضوع باعث تضعیف متحدان اروپایی ایالات متحده به نفع روسیه می‌شود. افزایش قیمت گاز به تورم ناشی از انرژی در اروپا منجر شده است و احتمالاً تولیدکنندگان اروپایی را به کاهش تولید به دلیل قیمت بالای برق مجبور کند.

به همین دلیل اروپایی‌ها نگران هستند. کل مصرف گاز در اتحادیه اروپا حدود ۳۵۰ میلیارد متر مکعب است و تنها ۳۳ میلیارد متر مکعب (۸.۵ درصد) از آن در این اتحادیه تولید می‌شود. البته در سال ۲۰۱۵، تولید گاز اتحادیه اروپا حدود ۲۱ درصد از کل مصرف را پوشش می‌داد.

بنجامین لاکاتوس، مدیرعامل گروه MET و تاجر بزرگ گاز طبیعی مایع در سوئیس معتقد است، ۳۰ تا ۵۰ درصد واردات گاز اتحادیه اروپا به صورت گاز طبیعی مایع از منابع مختلف سراسر جهان و به عنوان فردی اروپایی خواستار در پیش گرفتن رویکردی عمل‌گرایانه است. واردات گاز طبیعی مایع بیشتر از ایالات متحده به اروپا با قیمتی مقرون‌به‌صرفه به نفع قاره اروپا خواهد بود.

در دو سال گذشته و در بحبوحه نوسان شدید، ایالات متحده اثر تثبیت کننده‌ای بر بازار‌های جهانی گاز داشت. به همین دلیل اهمیت ایالات متحده افزایش یافت، زیرا اروپا به دنبال تأمین کنندگان جدید گاز و گاز طبیعی مایع برای تقویت امنیت عرضه و کاهش قیمت‌هاست. گاز طبیعی مایع ایالات متحده بخش زیادی از صادرات به اروپا را به ویژه پس از آغاز جنگ اوکراین در فوریه ۲۰۲۲ به خود اختصاص داد.

بایدن با چرخش به سمت روسیه و متحدانش، پیروزی بزرگی نصیب مسکو کرد، به طوری که این کشور صادرات LNG خود را تا سال ۲۰۳۰ به ۱۰۰ میلیون تن افزایش می‌دهد. باید توجه کرد، مصرف انرژی اختیاری نیست و تقاضای آن نسبتاً بی‌کشش است. همچنین افزایش قیمت انرژی راهی مطمئن برای کاهش محدودیت‌های بودجه روسیه و در نتیجه امکان حمله به اوکراین است. اگر بایدن باور دارد کشور‌هایی مانند هند از تخفیف‌های مسکو استفاده کامل نخواهند کرد، باید دوباره درباره آن بیندیشد.

همچنین در ابعاد وسیع‌تر، این ممنوعیت بر منافع ایالات متحده در جنوب شرقی آسیا و خاورمیانه، از غزه گرفته تا یمن و ایران تأثیر منفی خواهد گذاشت، زیرا کشور‌های واردکننده انرژی در راستای تنوع بخشی به سبد انرژی خود به دنبال روسیه، قطر و ایران خواهند بود.

چرایی نادرستی تصمیم بایدن

تصمیم بایدن در زمینه صادرات گاز حتی از نظر زیست محیطی مناسب نیست. نخست، اینکه گاز طبیعی مایع سوختی انتقالی و تقریباً پاک است و به میزان یک‌ششم نفت و یک‌نهم زغال سنگ آلودگی محیط زیستی دارد و انتشار گاز‌های گلخانه‌ای و در نتیجه آسیب‌های زیست محیطی را به سرعت کاهش دهد.

دوم، گاز طبیعی مایع بار پایه انرژی ارزان و پایدار را در نبود خورشید و باد فراهم می‌کند. باید توجه کرد، منابع تجدیدپذیر همواره در دسترس نیستند. تقاضای انرژی معمولاً در هنگام عصر که انرژی خورشیدی وجود ندارد به اوج خود می‌رسد. به همین ترتیب باد همیشه نمی‌وزد و شدت آن در نوسان است.

در نهایت، اکنون ظرفیت ذخیره‌سازی انرژی مقرون‌به‌صرفه و مقیاس‌پذیر وجود ندارد، زیرا باتری‌های لیتیومی کنونی نسبت به هیدروکربن‌ها چگالی انرژی کمتری دارند. علاوه بر این، افزایش پیشرفت‌ها به زمان نیاز دارد. نصب ده‌ها میلیون باتری صنعتی جدید در سراسر شبکه‌های برق احتمالاً چندین دهه طول بکشد.

در مجموع، انتخاب میان صادرات گاز طبیعی مایع و انرژی سبز نیست، بلکه انتخاب میان صادرات گاز طبیعی مایع آمریکا و صادرات گاز طبیعی مایع قطر، روسیه یا الجزایر و همچنین انتخاب میان گاز طبیعی مایع یا نفت و زغال سنگ است.

ایالات متحده نمی‌تواند نظاره‌گر صادرات گاز طبیعی مایع به وسیله شیشه‌های سبز باشد و دولت باید به این واقعیت بازگردد تا مبادا چشم انداز انتخاب مجدد خود و امنیت انرژی شرکای خارجی آمریکا را نابود کند.

منبع: راهبرد معاصر

انتهای پیام/ ۱۳۴