جیمز وب

به گزارش مجاهدت از مشرق، فرآیند تشکیل ستاره هنوز تا حد زیادی برای دانشمندان یک رمز و راز است، اما اکنون، تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) تصویری فوق‌العاده‌ای را ارائه کرده که ابرهای تشکیل دهنده ستاره را در کهکشانی دیگر نشان می‌دهد.

از تصاویر جیمز وب برای حل اسرار نحوه و مکان تشکیل ستاره در ۱۹ کهکشان مارپیچی مجاور و نقشه‌برداری از گاز و غباری که در سرتاسر آن وجود دارد، استفاده می‌شود.

در حالی که تسلکوپ‌های فضایی مادون قرمز قبلی، مانند اسپیتزر (Spitzer)، قبلاً به گنجینه‌های فروسرخ پنهان شده در این ابرها اشاره کرده بودند، اما اکنون جیمز وب تصاویری با وضوح فوق‌العاده‌ای از داخل آن‌ها ارائه کرده است.

به گزارش مجاهدت از مشرق و به نقل از ناسا، دانشمندان مدت‌هاست که تیتان را برای مشاهدات هدف قرار داده‌اند، زیرا سطحی شگفت‌انگیز مانند زمین مملو از رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و دریاها را در خود جای داده است. این نشان می‌دهد که ممکن است نوعی از حیات در این قمر وجود داشته باشد، اگرچه احتمالاً این حیات با زمین بسیار متفاوت است، زیرا دریاها و رودخانه‌های آن از متان مایع تشکیل شده‌اند.

فضاپیمای کاسینی ناسا در سال ۲۰۰۴ به زحل رسید و منظره بی‌سابقه‌ای از زحل و تیتان ارائه کرد. ناسا در توییتر نوشت: با این حال، از موقعیت مکانی اعماق فضایی خود، وب قادر است ترکیب و سطح [تیتان] را به گونه‌ای کاوش کند که حتی فضاپیمای کاسینی نیز قادر به بررسی آن نیست.

رصدخانه جیمز وب در مجموع ۱۵ ساعت را صرف رصد تیتان کرد. این مشاهدات توسط کانر نیکسون، اخترشناس مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در مریلند سازماندهی شد.

همانطور که ناسا در بیانیه خود اشاره می‌کند، جو تیتان پر از مه غلیظی است که نور مرئی را که از سطح منعکس می‌شود، پنهان می‌کند. این باعث شد که کاندید مناسبی برای ابزارهای تصویربرداری مادون قرمز وب که می‌توانند از میان ابرهای ضخیم عبور کنند و آنچه را که در زیر آن پنهان شده است، ببینند.

به گزارش مجاهدت از مشرق و به نقل از سایت آژانس فضایی اروپا (esa)، اگر این تصویر جدید از ابزار مادون قرمز میانی وب (MIRI) تاریک و بد به نظر می‌رسد، به این دلیل است که همه چیز در این نور، از آنچه ممکن است به آن عادت کرده باشید، متفاوت‌تر به نظر می‌رسد.

اینها «استخوان‌های» کهکشان IC 5332 هستند که معمولا توسط غبار پنهان شده‌اند.

IC 5332 بیش از ۲۹ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و قطر آن تقریباً ۶۶ هزار سال نوری است که آن را حدود یک سوم کوچک‌تر از کهکشان راه شیری می‌کند.

نکته قابل توجه این است که این کهکشان تقریبا به صورت کامل رو به روی زمین است و به ما امکان می‌دهد تا حرکت متقارن بازوهای مارپیچ آن را تماشا و تحسین کنیم.

MIRI تنها ابزار تلسکوپ فضایی جیمز وب محسوب می‌شود که به ناحیه مادون قرمز میانی طیف الکترومغناطیسی (به ویژه در محدوده طول موج ۵ میکرومتر تا ۲۸ میکرومتر) حساس است. سایر ابزارهای وب همگی در مادون قرمز نزدیک عمل می‌کنند.

به گزارش مجاهدت از مشرق و به نقل دیلی میل، سحابی شکارچی که بیش از ۴.۵ میلیارد سال پیش شکل گرفته، مملو از گازهای رنگی مختلف، مواد مولکولی، غبار و نور پراکنده ستارگان است و تصویر جدیدی که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا (JWST) گرفته شده، اولین تصویری است که به مرکز ساختار کیهانی آن نگاه کرده و به محققان اجازه می‌دهد تا درک بهتری از چگونگی تولد ستارگان عظیم توسط ابر عظیم غبار و گاز داشته باشند.

این تصویر یک خوشه باز از ستارگان پرجرمِ جوان را نشان می‌دهد که ابری از غبار و گاز را با تشعشعات شدید و رشته‌های متراکم خود شکل می‌دهند که ممکن است نقش کلیدی در تولد ستارگان جدید داشته باشند.

این سحابی پیش‌تر توسط تلسکوپ هابل در سال ۲۰۰۴ عکسبرداری شده بود، اما دوربین این تلسکوپ از نور مرئی استفاده می‌کند و دید آن توسط مقادیر زیادی گرد و غبار ستاره‌ای پنهان شده بود.

با این حال، JWST نور مادون قرمز کیهان را تشخیص می‌دهد و به ناظران این امکان را می‌دهد تا از میان این لایه‌های غبار ببینند و به مرکز کیهانی آن نگاه کنند؛ منطقه‌ای که به تازگی توسط چشم انسان دیده شده است.

گفته می‌شود که سحابی شکارچی که در فاصله ۱۳۵۰ سال نوری از زمین قرار دارد، شبیه به منظومه شمسی خودمان است که دانشمندان معتقدند می‌تواند سرنخ‌هایی از آنچه در میلیون سال اول تکامل سیاره‌مان رخ داده است، ارائه دهد.

سحابی نامی است که به یک ابر غول‌پیکرِ در فضا ساخته‌شده از غبار گفته می‌شود. همچنین سحابی مناطقی هستند که ستارگان جدید را متولد می‌کنند. گفته می‌شود که سحابی شکارچی هزاران ستاره جدید ایجاد کرده است.

سحابی شکارچی حدود ۲۴ سال نوری وسعت دارد و نزدیکترین ناحیه تشکیل ستاره بزرگ به زمین است که به ما اجازه می‌دهد گاهی اوقات با چشم غیرمسلح آن را ببینیم.