گروه اجتماعی دفاع‌پرس، در ساعت ۲۰:۳۰ روز یکشنبه هفتم تیر ۱۳۶۰، تعدادی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، اعضای هیئت دولت و… به تدریج به سالن اجتماعات دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی ایران واقع در سرچشمه تهران وارد شدند. پس از پایان قرائت قرآن کریم و اعلام برنامه، شهید آیت‌الله بهشتی سخنرانی را خود را آغاز کرد. بحث درباره تورم بود، اما عده‌ای از اعضا خواسته بودند که راجع به انتخابات ریاست جمهوری نیز صحبت شود و شهید بهشتی سخنانش را با این جملات آغاز کرد: ما بار دیگر نباید اجازه بدهیم استعمارگران برای ما مهره سازی کنند و سرنوشت مردم ما را به بازی بگیرند. تلاش کنیم کسانی را که متعهد به مکتب هستند و سرنوشت مردم را به بازی نمی‌گیرند، انتخاب شوند.
پس از بیان این کلمات از زبان شهید بهشتی ناگهان صدایی مهیب فضا را فرا گرفت؛ زمین تکان سختی خورد و دیوار‌ها شروع به لرزیدن کرد. در کمتر از ثانیه‌ای، از سالن جز تلی از خاک چیزی باقی نماند. بیش از هفتاد تن از بهترین یاران انقلاب، زیر خروار‌ها خاک مدفون شدند و روح فرزندان رشید اسلام و معلمان بزرگ شهادت و ایثار به ملکوت اعلی پیوست و بدین ترتیب جنایتی که تاریخ بشری شبیه بدان را در صفحات خود ثبت نکرده و به یاد نداشت، به وقوع پیوست و توحش غربی و نفاق داخلی، همگام با هم به مناسبت جشن به شهادت رساندن فرزندان امام خمینی (ره) پایکوبی کردند.
عامل بمب گذاری، منافق نفوذی به نام «محمدرضا کلاهی» بود که خود جزء نیروهای خدماتی حزب به حساب می‌آمد و پس از انفجار موفق به فرار و راهی فرانسه شد. وی متولد ۱۳۳۸، دانشجوی سال اول رشته برق دانشگاه علم و صنعت ایران بود.
سخنگوی سپاه در مصاحبه‌ای با ارائه توضیحات بیشتر در مورد نتایج تحقیقات گفت که بمب گذاری از ناحیه سازمان مجاهدین خلق، این گروه وابسته و مزدور آمریکایی، صورت گرفته است. شکل و نحوه کار هم به این طریق بوده که به وسیله یک عامل نفوذی به نام محمدرضا کلاهی که در میان کارکنان حزب جمهوری اسلامی نفوذ کرده بود، این بمب گذاری صورت می‌گیرد. این بمب‌گذاری خیلی ساده و به نوعی بوده که هر کسی می‌توانسته این کار را انجام دهد، به جهت این که فرصت کافی داشته و یکی از بمب‌ها را در زیر تریبون قرار داده و بمب دیگر را در کنار ستونی از سالن کار گذاشته است. بمب‌گذار در ارتباط با همان سالن کنفرانس و به عنوان یک کارمند معمولی و ساده کار می‌کرده است.
پس از حادثه انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی در هفتم تیرماه سال ۱۳۶۰ و شهادت جمعی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، نخستین جلسه علنی مجلس، سه روز بعد، یعنی چهارشنبه دهم تیرماه برگزار شد. درآن روز، به یادبود آن شهیدان، ۲۷ دسته گل، بر روی ۲۷ صندلی مجلس قرار داده بودند.
دو روز بعد از فاجعه هفت تیر، مردم برای تشییع شهدا، در میدان حسن آباد جمع شدند و به سوی بهشت زهرا به حرکت درآمدند. شهدای پاک باخته در راه حق، یکی پس از دیگری بر روی دست‌های گرم و توان‌مند مردم به خاک سپرده می‌شدند و تا عصر آن روزفراموش نشدنی، ۲۸ تن از شهیدان دفن شدند و تشییع بقیه، از جمله شهید مظلوم دکتر بهشتی، به وقت دیگری موکول شد. بامداد روز بعد با این که دفن شهدا اعلام نشده بود، اما سیل مردم به سوی بهشت زهرا سرازیر شد و سرانجام در آن موقع، پیکر پاک آن شهید مظلوم و تنی چند از هم سنگرانش، روی دست‌های پاک مردم به محل دفنشان انتقال یافت و پیکرآنان ـ که پاک‌تر از گُل بود ـ به خاک سپرده شد.
پیام امام خمینی (ره) در مورد شهدای هفتم تیر
امام خمینی رحمه الله در بخشی از پیام خود درباره شهدای هفتم تیر، درمورد خیانت‌های منافقین می‌فرماید: «می خواهید با شهادت رساندن عزیزان ما، این ملت فداکار را از صحنه بیرون کنید. شما تا توانستید به فرزندان اسلام، چون شهید بهشتی و شهدای عزیز مجلس و کابینه با حربه ناسزا و تهمت‌های ناجوان مردانه حمله کردید که آنها را از ملت جدا کنید و اکنون که آن حربه از کار افتاده و کوس رسوایی همه تان بر سرِ بازار‌ها زده شد، در سوراخ‌ها خزیده و دست به جنایاتی ابلهانه زده اید که به خیال خام خود، ملت شهید پرور و فداکار را با این اعمال وحشیانه بترسانید و نمی‌دانید که در واژه شهادت، واژه وحشت نیست.
سخنان مقام معظم رهبری در مورد شهدای هفتم تیر
مقام معظم رهبری در مورد حادثه هفتم تیر سال ۱۳۶۰ می‌فرماید: «یک جمله درباره حادثه هفتم تیر عرض کنیم و آن این است که شاید از همه ابعاد متعددی که این حادثه داشت، این بُعد جالب‌تر باشد که این حادثه، نشان داد که ضربه‌های سهمگینی از این قبیل هم حتّی نمی‌تواند به استحکام بنای جمهوری اسلامی که به ایمان و حضور مردم تکیه کرده است، خللی وارد کند. این حادثه، حادثه کوچکی نبود. چنین حادثه‌ای در هر نقطه دنیا کافی است برای فرو ریختن یک نظام. این همه اشخاص مؤثر، مهم، خوش فکرو مبارز به دست جنایت کار تروریست‌ها در یک لحظه از بین بروند و نظام آن را تحمل کند و از آن، وسیله‌ای برای استحکام هر چه بیشتر خود به وجود بیاورد. این چیز شگفت آوری بود. این برکت حضور و ایمان مردم، به برکت استحکام ساخت درونی نظام اسلامی بود و به فضل پروردگار، همیشه همین طور خواهد بود.
پس از این واقعه تلخ روز هفتم تیر به عنوان روز قوه قضائیه نامگذاری شد و جهت ارج نهادن به مقام والای قضاوت و تکریم مقام شامخ شهید مظلوم آیت الله دکتر بهشتی اولین مسئول دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران و بنا به پیشنهاد قوه قضائیه مبنی بر نامگذاری هفته اول تیرماه به عنوان هفته قوه قضائیه، این پیشنهاد در تاریخ ۲۷/۴/۱۳۷۳ در شورای فرهنگی عمومی مطرح و به تصویب رسید.
انتهای پیام/ ۲۴۱
