حامد افروغ

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ حامد افروغ؛ انقلاب اسلامی با پیروزی خود در سال ۱۳۵۷ معادلات و تصورات ذهنی خیلی از متفکرین و اندیشمندان را بهم ریخت به طوری‌که هنوز هم برخی دشمنان آن در بهت بوده و هر روز سقوط آن را به یکدیگر نوید می‌دهند، تا التیامی باشد بر زخم عمیقی که ملت ایران در روح و روان آن‌ها ایجاد کردند؛ اما انقلاب اسلامی با همه فراز و نشیب‌هایی که دید و از همه مهم‌تر با جنگی نابرابر و بدموقعی که به آن تحمیل شد، توانست گلیم خود را از منجلاب توطئه دشمنان دخالی و خارجی بیرون بکشد و هر روز بر قدرت و توان خود بیافزاید.

قطعا این روند قدرت‌یابی و تحکیم انقلاب محصول بخت و اقبال نبوده و مولفه‌هایی در ایجاد و تقویت آن نقش‌آفرینی کرده‌اند. هر انقلابی که در طول تاریخ رخ داده در برخی اصول با هم مشترک‌اند و به بیان دیگر لازمه هر انقلابی چند اصول ثابت است که مهم‌ترین آن اتحاد و همدلی انقلابیون است. انقلاب‌های مختلف فارغ از نوع و نحوه پیروزی و مدیریت‌شان، همواره دشمن‌هایی داشته و دارند که به دلیل به خطر افتادن منافعشان مقابل انقلاب‌ها ایستاده‌اند. اما آنچه هر انقلابی را علی‌رغم مشکلات سرپا نگه می‌دارد، اتحاد است.

اتحاد همانطور که باعث پیروزی در انقلاب‌هاست، قوام و دوام آن‌ها را هم تضمین می‌کند. در تاریخ انقلاب اسلامی که هنوز به طور شایسته و بایسته به ابعاد و زوایای آن پرداخته نشده، برهه‌ای به نام دفاع مقدس وجود دارد که به دلیل پررنگ بودن آن و شرایطی که از پی‌اش برای کشور ایجاد شد، بیشتر در کانون توجه ملت ایران است. دفاع مقدس، اما در کنار همه سختی‌ها و غصه‌هایی که داشت، بهترین نمونه اتحاد و همدلی را به نمایش گذاشت که ثمره‌اش هم غلبه بر دشمن مسلح به تجهیزات روز و پشتیبانی‌شده توسط قدرت‌های برتر جهانی بود.

اتحاد، در واقع بنیه درونی یک ملت است که می‌تواند توان آن ملت را برای مبارزه با انواع دسیسه‌ها و دشمنی‌ها افزایش دهد. امامین انقلاب نیز هموارهدر فرمایشات خود، اتحاد و همدلی را رمز پیروزی و نقطه قوت ملت ایران برشمرده‌اند به طوری‌که هر گاه در این حوزه با مشکل برخوردیم، اثرات مخرب آن به وضوح نشانه‌های خود را در اقتصاد و فرهنگ و سیاست به نمایش گذاشت.

آنچه که امروز بیش از همه برای ملت و دولت نیاز است و دولت به معنای مجموعه مدیران نظام در سه قوه باید مد نظر داشته باشند، همین است که جهت صیانت از حدود و ثغور امنیت فرهنگی، اقتصادی و سیاسی کشور باید اتحاد درون دولت را حفظ کنند تا از این رهگذر روزنه امیدی برای دشمن جهت نفوذ و اعمال نیت‌های خبیثانه ایجاد نشود. هر گونه اختلاف و دو صدایی که در میان مدیران ایجاد شود، تبعات و اثرات مسموم آن را مردم باید تحمل کنند و این چیزی نیست که به نفع جامعه و ملت ایران باشد.

امروزه به دلیل گل کردن فضای مجازی و آمیخته شدن راست و دروغ‌ها با هم به اندازه کافی فضای فکری و روانی جامعه دست‌خوش ناملایمات و فریب‌ها هست، لذا در این شرایط ضرورت حفظ اتحاد و همدلی بیش از قبل جلوه می‌کند. از این‌رو مجلس و دولت به عنوان دو نهاد مهم و مبرز کشور بیش از همه مکلف به حفظ وحدت بوده و باید تصمیمات، انتقادات و مواجهه‌های خود را طوری مدیریت کنند که آسیب آن به بدنه جامعه تسری نیابد و آرامش و امنیت روانی مردم مخدوش نشود.

انتهای پیام/ 112

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ حامد افروغ؛ حضرت امام خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی (مد ظله‌العالی) چهارشنبه گذشته به مناسبت سالگرد واقعه تاریخی ۲۹ بهمن ۱۳۵۶ در تبریز، به صورت وبینار با جمعی از مردم تبریز دیدار کردند. ایشان در این دیدار با برشمردن و تعیین تکلیف برخی مباحث کلان کشور، به حضور پرشور و دشمن‌شکن مردم اشاره کردند که این مبحث نیاز به کمی تامل و تدقیق دارد.

انقلاب اسلامی ایران مانند سایر انقلاب‌هایی که در طول تاریخ رخ داده، با حضور و پشتوانه مردم توانست رژیمی را که مانع پیشرفت و اعتلای کشور شان بود، از سر راه بردارد و نظامی را حاکم کند که بستر و زمینه نیل به اهداف عالیه ملی و مذهبی ایرانیان را داراست.

انقلاب اسلامی با همه سختی‌ها و مرارت‌هایش پس از کم و بیش، ۱۵ سال تلاش و مبارزه، توانست راه خود را باز کند و افق دید ملت ایران را تا ثریا بگشاید. شاهد این ادعا نیز پیشرفت‌هایی است که در طول این ۴۲ سال استقرار نظام اسلامی برآمده از انقلاب اسلامی است. پیشرفت‌هایی که در بخش‌های انقلابی علی‌رغم تحریم‌ها، کارشکنی‌ها و سنگ‌اندازی‌های داخلی و خارجی به دست آمده و در عمل به اثبات رسانده که ملت ایران و به تبع آنها، دولت‌های برآمده از خواست جمعی مردم، هر کجا به آرمان‌ها و اهداف انقلاب وفادار بودند، پیشرفت کرده‌اند و هر کجا پا را کج نهادند، آسیب دیده‌اند.

اما آنچه که در روند پیروزی انقلاب اسلامی ثابت شد، تاثیر حضور مردم در تصمیمات کشور و تعیین جهت مدیریت و زفت و رفت امور در سطح کلان است. در دوره پهلوی از آنجا که برای حضور و اثرگذاری تصمیمات مردم به عنوان، ولی نعمتان هر حکومتی، روندی تعبیه نشده بود و اجازه ظهور و بروز به تصمیمات و خواسته‌های ملت داده نمی‌شد؛ ملت ایران ناگزیر از قیام علیه رژیم پهلوی شد. در جمهوری اسلامی، اما به طور میانگین سالی یکبار ملت ایران برای اعلام نظر و اعمال قدرت خود پای صندوق‌های رای رفته‌اند و این ظرفیت ذی‌قیمتی است که به راحتی دست نمی‌دهد.

از نظر نگارنده مشکلات کشور را می‌توان از زاویه‌ای به دو بخش تقسیم کرد، بخش دولتی یا حکومتی و بخش مردمی یا عمومی؛ که در این نوشته بخش مردمی مشکلات کشور مورد نظر است. اگر با دقت نظر به نوع حضور مردم در انتخابات‌ها و انتخاب مسئولان ارشد کشور بنگریم، می‌توانیم یک خط فکری و جریان سیاسی را ببینیم که فارغ از نام‌گذاری‌هایشان، در یک ویژگی مشترکند و آن هم عدم تمایل به پیاده‌سازی اهداف و آرمان‌های انقلاب اسلامی. عدم تمایلی که خود را در همه عرصه‌ها نشان داده، اما باعث نشده تا مردم در انتخاب‌هایشان دقت کرده و نامزد‌های انتخاباتی را با اصول اولیه انقلاب اسلامی بسنجند لذا در بررسی نامزد‌ها مولفه‌هایی را مد نظر قرار داده‌اند که در نهایت به انزوای آرمان‌های انقلاب منجر شده و در سه حوزه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی آسیب‌های جبران‌ناپذیری را به ملت وارد کرده است.

انتخاب‌های احساسی مردم و البته بیراهه رفتن در برخی انتخاب‌ها ناشی از عواملی است که بررسی برخی از آن‌ها خالی از لطف نیست:

الف ـ انتخاب افراد صرفا بر اساس پیشینه‌شان و نه وضعیت فعلی آنها.
ب ـ انتخاب افراد بر مبنای شایعات و سخن‌پراکنی‌هایی که توسط رسانه‌ها صورت می‌گیرد که اغلب در تخریب رقیب و تطهیر جریان خود می‌کوشند.
ج ـ توجه و اعتماد به رسانه‌های بیگانه که ذهنیتی مسموم درباره آرمان‌های انقلابی مردم ساخته و با وارونه‌نمایی علت مشکلات موجود، افکار عمومی را منحرف می‌کنند.

قبل از هر انتخاباتی، ترجیع‌بند فرمایشات امامین انقلاب اسلامی همواره بر حضور پر شور و انتخاب آگاهانه مردم بوده است. حضوری که دشمن‌شکن بوده و انتخابی که می‌تواند به عمران و آبادانی کشور منجر شود.

این‌بار نیز تاکید رهبر معظم انقلاب اسلامی بر حضور پر شور مردم برای انتخابات پیش رو بر همان سیاق پای می‌فشرد که نهایتا حضور قاطع مردم باعث افزایش قدرت بازدارندگی در برابر دشمنان خارجی است و تنها انتخاب آگاهانه آنهاست که می‌تواند انقلاب اسلامی را به آرمان‌ها و اهدافش برساند. قطعا منطقی نیست که با انتخاب کسانی که آرمان‌های انقلاب اسلامی را از مد افتاده، قدیمی، ناکارآمد و مطرود می‌دانند بخواهیم تا ساده‌زیستی، توزیع عادلانه ثروت، توجه به ظرفیت‌های داخلی، استکبارستیزی و امثالهم را سرلوحه کار خویش قرار دهند.

از این‌رو در مدت باقیمانده تا انتخاب رئیس جمهور، فرصتی است تا یک‌بار دیگر با مشورت عقلایی که می‌شناسیم، مطالعه پیشینه جریانات و احزاب و افرادی که احتمال حضور دارند، به انتخاب اصلح نزدیک شویم تا مجبور نباشیم دولت‌ةای برآمده را تحمل کنیم و در عوض با همراهی آن‌ها گام‌ةای موثری برای تقویت کشور برداریم.

انتهای پیام/ 112

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ حامد افروغ؛ حضرت امام خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی (مد ظله‌العالی) چهارشنبه گذشته به مناسبت سالگرد واقعه تاریخی ۲۹ بهمن ۱۳۵۶ در تبریز، به صورت وبینار با جمعی از مردم تبریز دیدار کردند. ایشان در این دیدار با برشمردن و تعیین تکلیف برخی مباحث کلان کشور، به حضور پرشور و دشمن‌شکن مردم اشاره کردند که این مبحث نیاز به کمی تامل و تدقیق دارد.

انقلاب اسلامی ایران مانند سایر انقلاب‌هایی که در طول تاریخ رخ داده، با حضور و پشتوانه مردم توانست رژیمی را که مانع پیشرفت و اعتلای کشور شان بود، از سر راه بردارد و نظامی را حاکم کند که بستر و زمینه نیل به اهداف عالیه ملی و مذهبی ایرانیان را داراست.

انقلاب اسلامی با همه سختی‌ها و مرارت‌هایش پس از کم و بیش، ۱۵ سال تلاش و مبارزه، توانست راه خود را باز کند و افق دید ملت ایران را تا ثریا بگشاید. شاهد این ادعا نیز پیشرفت‌هایی است که در طول این ۴۲ سال استقرار نظام اسلامی برآمده از انقلاب اسلامی است. پیشرفت‌هایی که در بخش‌های انقلابی علی‌رغم تحریم‌ها، کارشکنی‌ها و سنگ‌اندازی‌های داخلی و خارجی به دست آمده و در عمل به اثبات رسانده که ملت ایران و به تبع آنها، دولت‌های برآمده از خواست جمعی مردم، هر کجا به آرمان‌ها و اهداف انقلاب وفادار بودند، پیشرفت کرده‌اند و هر کجا پا را کج نهادند، آسیب دیده‌اند.

اما آنچه که در روند پیروزی انقلاب اسلامی ثابت شد، تاثیر حضور مردم در تصمیمات کشور و تعیین جهت مدیریت و زفت و رفت امور در سطح کلان است. در دوره پهلوی از آنجا که برای حضور و اثرگذاری تصمیمات مردم به عنوان، ولی نعمتان هر حکومتی، روندی تعبیه نشده بود و اجازه ظهور و بروز به تصمیمات و خواسته‌های ملت داده نمی‌شد؛ ملت ایران ناگزیر از قیام علیه رژیم پهلوی شد. در جمهوری اسلامی، اما به طور میانگین سالی یکبار ملت ایران برای اعلام نظر و اعمال قدرت خود پای صندوق‌های رای رفته‌اند و این ظرفیت ذی‌قیمتی است که به راحتی دست نمی‌دهد.

از نظر نگارنده مشکلات کشور را می‌توان از زاویه‌ای به دو بخش تقسیم کرد، بخش دولتی یا حکومتی و بخش مردمی یا عمومی؛ که در این نوشته بخش مردمی مشکلات کشور مورد نظر است. اگر با دقت نظر به نوع حضور مردم در انتخابات‌ها و انتخاب مسئولان ارشد کشور بنگریم، می‌توانیم یک خط فکری و جریان سیاسی را ببینیم که فارغ از نام‌گذاری‌هایشان، در یک ویژگی مشترکند و آن هم عدم تمایل به پیاده‌سازی اهداف و آرمان‌های انقلاب اسلامی. عدم تمایلی که خود را در همه عرصه‌ها نشان داده، اما باعث نشده تا مردم در انتخاب‌هایشان دقت کرده و نامزد‌های انتخاباتی را با اصول اولیه انقلاب اسلامی بسنجند لذا در بررسی نامزد‌ها مولفه‌هایی را مد نظر قرار داده‌اند که در نهایت به انزوای آرمان‌های انقلاب منجر شده و در سه حوزه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی آسیب‌های جبران‌ناپذیری را به ملت وارد کرده است.

انتخاب‌های احساسی مردم و البته بیراهه رفتن در برخی انتخاب‌ها ناشی از عواملی است که بررسی برخی از آن‌ها خالی از لطف نیست:

الف ـ انتخاب افراد صرفا بر اساس پیشینه‌شان و نه وضعیت فعلی آنها.
ب ـ انتخاب افراد بر مبنای شایعات و سخن‌پراکنی‌هایی که توسط رسانه‌ها صورت می‌گیرد که اغلب در تخریب رقیب و تطهیر جریان خود می‌کوشند.
ج ـ توجه و اعتماد به رسانه‌های بیگانه که ذهنیتی مسموم درباره آرمان‌های انقلابی مردم ساخته و با وارونه‌نمایی علت مشکلات موجود، افکار عمومی را منحرف می‌کنند.

قبل از هر انتخاباتی، ترجیع‌بند فرمایشات امامین انقلاب اسلامی همواره بر حضور پر شور و انتخاب آگاهانه مردم بوده است. حضوری که دشمن‌شکن بوده و انتخابی که می‌تواند به عمران و آبادانی کشور منجر شود.

این‌بار نیز تاکید رهبر معظم انقلاب اسلامی بر حضور پر شور مردم برای انتخابات پیش رو بر همان سیاق پای می‌فشرد که نهایتا حضور قاطع مردم باعث افزایش قدرت بازدارندگی در برابر دشمنان خارجی است و تنها انتخاب آگاهانه آنهاست که می‌تواند انقلاب اسلامی را به آرمان‌ها و اهدافش برساند. قطعا منطقی نیست که با انتخاب کسانی که آرمان‌های انقلاب اسلامی را از مد افتاده، قدیمی، ناکارآمد و مطرود می‌دانند بخواهیم تا ساده‌زیستی، توزیع عادلانه ثروت، توجه به ظرفیت‌های داخلی، استکبارستیزی و امثالهم را سرلوحه کار خویش قرار دهند.

از این‌رو در مدت باقیمانده تا انتخاب رئیس جمهور، فرصتی است تا یک‌بار دیگر با مشورت عقلایی که می‌شناسیم، مطالعه پیشینه جریانات و احزاب و افرادی که احتمال حضور دارند، به انتخاب اصلح نزدیک شویم تا مجبور نباشیم دولت‌ةای برآمده را تحمل کنیم و در عوض با همراهی آن‌ها گام‌ةای موثری برای تقویت کشور برداریم.

انتهای پیام/ 112

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ حامد افروغ؛ هر سال در جشن سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران که در سال 1357 بزرگترین شگفتی تاریخی قرن را رقم زد، افراد و اقشار به تبیین و چرایی وقوع انقلاب اسلامی پرداخته و عده‌ای هم به مقایسه و ورانداز آن مشغول می‌شوند.

انقلاب اسلامی ایران به عنوان یکی از مردمی‌ترین انقلاب‌های تاریخ بشر از زمان تولد تا کنون به یکی از بزرگترین سوال‌های ذهنی مورخین و تحلیلگران تبدیل شده است؛ سئوالی که جواب‌های نزدیک به حقیقیتی را در اختیار دشمنان این انقلاب و مردمش قرار داده است.

با شروع مبارزات امام راحل که اول با امر به معروف شاه وقت توسط ارسال نامه رخ داد، کسی تصور نمی‌کرد که این امر به معروف، در ادامه بی‌توجهی و تکبر رژیم پهلوی منجر به حذف یکی از دیرپاترین سلطنت‌های جهان شده و در هین حال از قبل انقلاب اسلامی، مردمی‌ترین نظام سیاسی جهان را بر کرسی حکومت بنشاند.

انقلاب اسلامی همانطور که از نامش پیداست، بر مبنای اصول و عقاید اسلامی آغازید و هدفش نهایی آن عمل به دستورات اسلام بود که این مهم بر دو اصل مهم استوار است، یکی امامت و دیگر امت. انقلاب اسلامی مانند بسیاری انقلاب‌های دیگر مردمی و بر اساس اراده مردم به پیروزی رسید، اما آنچه که باعث شد تا این انقلاب برخلاف سایر انقلاب‌ها بر اصول خود وفادار مانده و علی‌رغم کارشکنی‌ها و خیانت‌هایی که از سوی برخی مسئولین صورت می‌گیرد، پا بر جا باشد، وجود امام در راس آن بود.

سیستم امام و امت را به جرات می‌توان بهترین سیستم حکومتی دانست که به اشکال مختلفی می‌تواند ظهور و بروز کند که در ایران مردم ما روش مردمسالاری دینی و تکیه بر آراء عمومی را برگزیدند و جمهوری اسلامی را به جهان عرضه کردند؛ اما همانطور که گفته شد آنچه که از تلاش‌های مردم برای پیروزی انقلاب و پیشرفت آن صیانت می‌کند، وجود امامت در راس جکومت است. وجودی که چونان استخوان‌بندی به قوام و حفظ اصول انقلاب کمک کرده و به تلاش ملت برای دوام انقلاب معنا می‌بخشد.

سایر انقلاب‌ها چون مانند انقلاب مردم ایران از وجود امام به عنوان فردی متقی و خداترس و در عین حال با کفایت برای صیانت از انقلابشان بی‌بهره بودند، یاپس از عمر کوتاهی از بین رفتند یا از درون استحاله شده و باز بر همان پاشنه پیشین چرخیدند، بلایی که حتی انقلاب فرانسه نیز از گزند آن درامان نماند.

امام جامعه در واقع حکم سر جامعه ما را دارد، سری که اگر سالم باشد، بدنه نیز با هم زخم‌هایی که به آن وارد می‌سازند، سالم خواهد ماند که نمونه‌های بارز آن را در طول این سالیان مشاهده کرده‌ایمکه هدایت مردم در دوران گذار (تشکیل حکومت و قوام‌بخشی به انقلاب)، اداره جامعه در دوران دفاع مقدس، هدایت مردن در فتنه‌های 78، 88 و 96 و صیانت از اصول انقلاب و شریان های اصلی حیات انقلاب در دوره‌های مختلف مذاکره با دشمنان از جمله آنهاست.

لذا قاطبه ملت ایران با درک نعمت ولایت و امامت با وجود همه تبلیغات منفی و مسموم داخلی و خارجی علیه این رکن رکین انقلاب اسلامی، با اعتمادی آمیخته با اعتقاد به ولایت، همواره با عمل به دستورات آن، دشمنان را در نابود کردن ایران بزرگ ناکام گذاشته و امروز ایران را به قدرتی منطقه‌ای که خیزی برای جهانی شدن برداشته، بدل کرده‌اند.

انتهای پیام/ 112

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ حامد افروغ؛ هر سال در جشن سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران که در سال 1357 بزرگترین شگفتی تاریخی قرن را رقم زد، افراد و اقشار به تبیین و چرایی وقوع انقلاب اسلامی پرداخته و عده‌ای هم به مقایسه و ورانداز آن مشغول می‌شوند.

انقلاب اسلامی ایران به عنوان یکی از مردمی‌ترین انقلاب‌های تاریخ بشر از زمان تولد تا کنون به یکی از بزرگترین سوال‌های ذهنی مورخین و تحلیلگران تبدیل شده است؛ سئوالی که جواب‌های نزدیک به حقیقیتی را در اختیار دشمنان این انقلاب و مردمش قرار داده است.

با شروع مبارزات امام راحل که اول با امر به معروف شاه وقت توسط ارسال نامه رخ داد، کسی تصور نمی‌کرد که این امر به معروف، در ادامه بی‌توجهی و تکبر رژیم پهلوی منجر به حذف یکی از دیرپاترین سلطنت‌های جهان شده و در هین حال از قبل انقلاب اسلامی، مردمی‌ترین نظام سیاسی جهان را بر کرسی حکومت بنشاند.

انقلاب اسلامی همانطور که از نامش پیداست، بر مبنای اصول و عقاید اسلامی آغازید و هدفش نهایی آن عمل به دستورات اسلام بود که این مهم بر دو اصل مهم استوار است، یکی امامت و دیگر امت. انقلاب اسلامی مانند بسیاری انقلاب‌های دیگر مردمی و بر اساس اراده مردم به پیروزی رسید، اما آنچه که باعث شد تا این انقلاب برخلاف سایر انقلاب‌ها بر اصول خود وفادار مانده و علی‌رغم کارشکنی‌ها و خیانت‌هایی که از سوی برخی مسئولین صورت می‌گیرد، پا بر جا باشد، وجود امام در راس آن بود.

سیستم امام و امت را به جرات می‌توان بهترین سیستم حکومتی دانست که به اشکال مختلفی می‌تواند ظهور و بروز کند که در ایران مردم ما روش مردمسالاری دینی و تکیه بر آراء عمومی را برگزیدند و جمهوری اسلامی را به جهان عرضه کردند؛ اما همانطور که گفته شد آنچه که از تلاش‌های مردم برای پیروزی انقلاب و پیشرفت آن صیانت می‌کند، وجود امامت در راس جکومت است. وجودی که چونان استخوان‌بندی به قوام و حفظ اصول انقلاب کمک کرده و به تلاش ملت برای دوام انقلاب معنا می‌بخشد.

سایر انقلاب‌ها چون مانند انقلاب مردم ایران از وجود امام به عنوان فردی متقی و خداترس و در عین حال با کفایت برای صیانت از انقلابشان بی‌بهره بودند، یاپس از عمر کوتاهی از بین رفتند یا از درون استحاله شده و باز بر همان پاشنه پیشین چرخیدند، بلایی که حتی انقلاب فرانسه نیز از گزند آن درامان نماند.

امام جامعه در واقع حکم سر جامعه ما را دارد، سری که اگر سالم باشد، بدنه نیز با هم زخم‌هایی که به آن وارد می‌سازند، سالم خواهد ماند که نمونه‌های بارز آن را در طول این سالیان مشاهده کرده‌ایمکه هدایت مردم در دوران گذار (تشکیل حکومت و قوام‌بخشی به انقلاب)، اداره جامعه در دوران دفاع مقدس، هدایت مردن در فتنه‌های 78، 88 و 96 و صیانت از اصول انقلاب و شریان های اصلی حیات انقلاب در دوره‌های مختلف مذاکره با دشمنان از جمله آنهاست.

لذا قاطبه ملت ایران با درک نعمت ولایت و امامت با وجود همه تبلیغات منفی و مسموم داخلی و خارجی علیه این رکن رکین انقلاب اسلامی، با اعتمادی آمیخته با اعتقاد به ولایت، همواره با عمل به دستورات آن، دشمنان را در نابود کردن ایران بزرگ ناکام گذاشته و امروز ایران را به قدرتی منطقه‌ای که خیزی برای جهانی شدن برداشته، بدل کرده‌اند.

انتهای پیام/ 112