حجاب و عفاف

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس – سید محمدجواد میرخانی؛ تقابل بین دو جبهه حق و باطل، از ابتدای تاریخ یعنی از ماجرای هابیل و قابیل تا به امروز وجود داشته و تا قیام و قیامت وجود خواهد داشت. امروز اگر بخواهیم ریشه حوادث اخیر کشور را در راستای همین تقابل بدانیم، بی‌راه نگفته‌ایم؛ هرچند نمی‌توان گفت هرکسی که در این قضایا معترض بود، در جبهه باطل قرار دارد؛ اما حقیقت نشان می‌دهد کسانی که اداره‌کنندگان اصلی جریان حوادث اخیر کشور هستند، از اساس با اسلام و حکومت اسلامی مشکل دارند و به‌تبع آن، موضع‌گیری‌ها، سخنان و عملکرد آن‌ها و پیاده‌نظام‌شان نیز نشان داده است که هرکسی، چه نیروی مدافع امنیت و چه مردم، در جبهه اسلام قرار داشته باشند، مهدورالدم است! این موضوع را می‌توان در ماجرای شهادت «آرمان علی‌وردی»، «روح‌الله عجمیان» و بسیاری از مدافعان امنیت به‌واضح نگریست؛ چراکه مثلاً «آرمان علی‌وردی» که نه لباس نظامی بر تن داشت و نه تجهیزات کنترل اغتشاشات همراه او بود، تنها به جرم داشتن اعتقاد، به طرز فجیعی شکنجه شد و به شهادت رسید. یا این‌که در ماجرای شهادت رزمنده مدافع حرم «حمید پورنوروز»، قاتلان با ورود به منزل وی، او را با چاقو و قمه و شمشیر مقابل چشم همسر و دخترش به شهادت رساندند و پیکر مطهرش را به خیابان کشیده و با موتور از او رد شده و روی پیکر شهید، مشروبات الکلی ریختند.

از سویی دیگر، اگر بخواهیم نگاهی به شعارهایی که اغتشاشگران سر می‌دهند، داشته باشیم؛ البته اگر شرم و حیا اجازه دهد، به ماهیت جریانی که همچون اژدهایی دهان باز کرده و می‌خواهد اعتقادات ملت ایران را ببلعد، پی خواهیم برد و اگر این شعارها را با شعارهایی که ملت ایران در دوران انقلاب اسلامی و دفاع مقدس سر می‌دادند و هنوز هم بر آن‌ها اعتقاد دارند، مقایسه کنیم، چهره پلید جریان باطل را در حوادث اخیر کشور به‌وضوح خواهیم دید.

تقابل دو جریان حق و باطل در حوادث اخیر کشور، به بهانه موضوع «حجاب و عفاف» در جامعه کلید خورد؛ از آن‌جایی که پس از مرگ یک دختر جوان در مرکز پلیس امنیت اخلاقی، جریانی که به دروغ مدعی شده بود که این دختر جوان بر اثر شکنجه شدن توسط نیروهای امنیتی کشته شده است؛ اما خود در ماجرای شهادت «آرمان علی‌وردی»، «روح‌الله عجمیان» و تعدادی دیگر از مدافعان امنیت، غیرانسانی‌ترین جنایات‌ها را رقم زد!

جبهه باطل در حقیقت با سردادن شعارهای پررنگ و لعاب نظیر «زن، زندگی، آزادی» و نشانه رفتن «حجاب و عفاف» در جامعه، سعی کرده تا در راستای تقابل با جبهه حق، «حیا» زنان و «غیرت» مردان را از آن‌ها بگیرد تا در مراحل بعدی از همین طریق، فسادهای اخلاقی و اجتماعی دیگری را در جامعه اسلامی ما رواج دهد؛ حال با این وجود، باید این انتقاد را از مسئولان داشت که تا کی می‌خواهند دست روی دست بگذارند و همین‌طور به روند حیازدایی توسط جبهه باطل از جامعه نگاه کنند؟ هرچند که صحبت‌هایی در خصوص طرح جدید حجاب و عفاف مطرح است؛ ولی آیا روا است که در شهرها و کوی و برزن‌های آن که هرکدام به نام شهیدی مزین است و همچنین پاساژها، بازارها، بوستان‌ها، مراکز تفریحی و… عفت زهرایی و غیرت علوی کمرنگ شود؟

این‌روزها برخی افراد در اماکن عمومی شهر، قصد دارند تا شعائر دینی حاکم بر جامعه که از اعتقادات ملت ایران سرچشمه می‌گیرد را کمرنگ کنند؛ البته بسیاری از این افرادی با این جریان همراهی می‌کنند، دچار غفلت و گمراهی بوده و قابل هدایت هستند؛ اما سهل‌انگاری، هم در راستای ترویج حجاب و عفاف در جامعه و هم در رابطه با برخورد با افرادی که عمداً و یا حتی سازمان‌یافته می‌خواهند مقابل اعتقادات ملت عنادورزی کنند، قابل اغماض نیست؛ خصوصاً این‌که پس از گذر از حوادث و فتنه اخیر، فضایی در کشور به‌وجود آمد تا عیار تمایل مردم به رعایت حجاب اسلامی سنجیده شود؛ یعنی آن‌هایی که پیش از آن در پی آزادی یواشکی بودند، فضا را برای آزادی علنی خود مناسب دیده و از این فضا سوءاستفاده و کشف حجاب کردند؛ اما با این وجود هم شاهد بوده و هستیم که تعداد کسانی که به بی‌حجابی تمایل دارند، نسبت به افرادی که حجاب اسلامی را انتخاب کرده و می‌کنند، بسیار اندک است.

انتهای پیام/ 113

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از قم، جمعی از دختران دهه هشتادی سرای راهبردی «نورهان» به عنوان یک مجموعه خودجوش فرهنگی، با اجرای برنامه‌هایی همچون برپایی موکب در خیابان شهدای قم، اقدام به تبلیغ چهره به چهره پیرامون حجاب کردند.

این کنشگری فرهنگی که با ابتکار دختران دهه هشتادی هیات شهید گمنام صورت گرفت، با تکریم مادران دو شهید امنیت اخیر، شهیدان زاهدلویی و مختارزاده که در غرفه‌ها حضور یافتند همراه شد و طعم متفاوت و لحظات ماندگاری را برای مخاطبین و کنشگران جوان عرصه فرهنگ ثبت و خلق نمود.

حرکت فرهنگی فوق همچنین کاملا دخترانه و متفاوت، با تعاملات چهره به چهره خانم ها، تقدیم هدیه و گل به بانوان رهگذر و بازدیدکننده و همچنین پذیرایی مختصری برای عموم مردم همراه بود.

از دیگر فعالیت‌های جدی این حرکت خودجوش فرهنگی، فراهم کردن غرفه پاسخگویی و مشاوره توسط اساتید برجسته حوزه و دانشگاه بود که برای مواجهه اقناعی با گره‌های ذهنی نوجوان و جوانان پرسشگر امروز ترتیب داده شده بود.

گروه فوق در ادامه فعالیت‌های فرهنگی خود آمادگی کامل جهت ارتباط بدون نویز و پارازیت و به اصطلاح چهره به چهره جهت پاسخگویی به تقاطع‌های سخت فکری و اعتقادی و همچنین پاسخ به شبهات روز در پاتوق‌ها گعده‌ها و تریبون‌های دخترانه را دارد و از تمامی علاقمندان دعوت کرده است در فضای مجازی با آدرس‌های:
@DrME۹۰
@zeinta_rah۵۹۶۰
#سرای_راهبردی_نورهان
https://yun.ir/norhan

ارتباط برقرار نمایند.

انتهای پیام/

گروه فرهنگ و هنر دفاع‎پرس ـ رسول حسنی؛ انقلاب اسلامی ایران در حقیقت خود یک رویش و دگرگونی غیرقابل انکار داشت که توانست همه مفاهیم قابل از خود را تغییری اساسی داد. یکی از این مفاهیم مسئله «زن» و نوع نگاه به آن بود. انقلاب اسلامی توانست زن را هویتی تازه ببخشد، هویتی که پیش از آن قلب ماهیت شده بود و نمی‌توانست زن را به هدف غایی خود برساند. متاسفانه همه مظاهر رژیم طاغوت که علی‌الظاهر رنگ و بویی ملی داشت، علیه زنان جامعه بود.

از کالاهای فرهنگی گرفته تا اقتصاد و سیاست به زن نگاهی فرودستانه داشت. در هیچ یک از آثار سینمایی ساخته شده در رژیم پهلوی ابدا شمایی از زن ایرانی را نمی‌بینیم. حتی نگاه شاه معدوم به زن نگاهی ذلیلانه بود که جز نازل کردن زن به یک کالای مصرفی تفسیری نداشت. اما حضرت امام خمینی (ره) با نگاهی منبعث از دین مبین اسلام این نوع زوایه دید را کاملا تغییر داد. نگاه امام خمینی (ره) به زن نگاهی ایرانی و اسلامی و عزتمندانه بود که اجازه نمی‌داد زن را محدود به وجه ظاهری او استفاده لذت طلبانه کرد.

انقلاب اسلامی توانست زن را در عین حفظ عفاف و حجاب وارد بطن جامعه کند. این نگاه انسانی و عزتمدانه به زن بود که توانست انقلاب اسلامی را به پیروزی برساند چرا که این انقلاب سهمی قابل توجه برای زن در ساختار جامعه قائل بود و همچنان هست. نه تنها در پیروزی انقلاب اسلامی که در دستآوردهای درخشان دفاع مقدس، سال‌های پس از آن و در همه حوزه‌های علمی، هنری، سیاسی و ورزشی زنان جایگاهی ویژه دارند که نمی‎توان نه این جایگاه را حذف کرد و نه آن را نادیده گرفت.

به مناسبت ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) سلسله نوشتار «تعالی زن انقلابی» منتشر خواهد شد که شامل بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در خصوص «زن» و هویت و رسالت و جایگاه زنان است.

قسمت هشتم و آخر این نوشتار را در ادامه می‌خوانید:

زن انقلابی

«اگر زنان به انقلاب نپیوسته بودند، انقلاب پیروز نمی‏ شد؛ جوانان برای پیوستن به صفوف انقلاب، از خانه‏ ها بیرون نمی‏ آمدند؛ مادرانشان نمی‏ گذاشتند، یا حداقل آن‏ها را تشویق نمی‏ کردند. اگر زنان دل در گرو انقلاب نداشتند، مردان این‏ طور آزادنه در صفوف انقلاب جان‏فشانی نمی‏ کردند. نقش زن در انقلاب، هم به طور مستقیم، و هم به طور غیر مستقیم، یک نقش برجسته و مجموعا نقش اول است؛ در جنگ هم همین‏ طور بود.

در کمتر خانواده‏ شهیدی است که روحیه‏ مادر از روحیه پدر بالاتر نباشد. در اغلب خانواده ‏ها، روحیه‏ مادر شهید از روحیه‏ پدر شهید بالاتر است. این، یک چیز فوق‏ العاده است. این، نقش زنان مؤمن را در این انقلاب نشان می‏ دهد؛ زنانی که برای پیروزی انقلاب و برای پیشرفت مقاصد انقلاب ایستادند و همه چیز را برای اهداف و آرمان‏ های الهی و اسلامی خود فدا کردند.»[1]

«از اول انقلاب، زنان یکی از برجسته‏ ترین نقش‌ها را در این انقلاب ایفاء کردند. هم در خود حادثه‏ بزرگ انقلاب، هم در حادثه‏ بسیار بزرگ هشت سال دفاع مقدس، نقش مادران، نقش همسران، از نقش مجاهدان اگر سنگین‏ تر نبود، یقینا کمتر نبود. مادری که جوان خودش را پرورش داده، با آن محبت مادرانه او را به ثمر رسانده، حالا او را به طرف میدان جنگ م ی‏فرستد که معلوم نیست حتی جسد او هم برخواهد گشت یا نه.

این کجا، رفتن خود این جوان کجا؟ که خوب، این جوان، با شور و هیجان جوانی، همراه با ایمان و روحیه‏ انقلابی‏ گری، حرکت می‏ کند و می‏ رود. کار این مادر، از کار آن جوان اگر بزرگ‌تر نباشد، کوچک‏ تر نیست. بعد هم که جسد او را برمی‏ گردانند، افتخار می‏ کند که بچه‏ من شهید شده. این‏ ها چیز کمی است؟ این، حرکت زنانه، حرکت زینب‏ گون در انقلاب ما بود.»[2]

«بعد از اقامه‏ دولت حق، به فضل الهی زنان کشور اسلامی ایران توانستند شخصیت حقیقی خودشان را تا حدود زیادی پیدا کنند، در میدان‌های گوناگونی حضور یابند و عظمت روحیه‏ زن مسلمان را نشان دهند، عظمت زن مسلمان در میدان‌های سیاسی و فرهنگی است. آن وقت [غربی‌ها] می‏ آیند و در باره تضییع حقوق زن در جمهوری اسلامی، قلم‌فرسایی و جوسازی می‏ کنند.

اگر ما بیاییم، برای اینکه آن‏ها را راضی کنیم، درباره‏ زن طوری حرف بزنیم که با نظر اسلام که مایه‏ عزت زن است مخالف باشد، خطاست. چرا باید کسانی در زمینه‏ زن، یا در زمینه‏ حقوق بشر، طوری حرف بزنند که گویی ما باید بکوشیم خودمان را با نقطه نظرهای غربی‏ ها نزدیک و آشنا کنیم؟ آن‏ها اشتباه می‏ کنند. آن‏ها باید نقطه‏ نظرهای خود را به ما نزدیک کنند. آن‏ها باید نسبت به مسأله‏ زن و حقوق بشر و آزادی و دمکراسی، نقطه‏ نظرهای غلط و باطل خودشان را تصحیح کنند و با نظرات اسلامی مواجه کنند؛ نه اینکه عده‏ ای از این طرف دچار انفعال شوند.»[3]

«زن باید در صراط [حق] حركت كند؛ عظمت و جلالت و علو مقام و مقدار برای زنان در این راه است؛ راهی كه در آن تقوا، عفاف، دانش، نطق، ایستادگی در میدان‌های گوناگون محتاج ایستادگی، تربیت فرزند و زندگی خانوادگی هست همه زینت‌ها و فضیلت‌های معنوی در آن هست؛ زنان باید در این جهت حركت كنند. خوشبختانه زنان جامعه‌ ما حقا و انصافا نه فقط در انقلاب ما، بلكه از گذشته هم همین جور بوده است؛ زنان متدین ما در میدان‌های گوناگون و در همه‌ قضایا جزو پیشروان بودند.

قبل از شروع مبارزات مشروطیت، زن‌ها در میدان بودند. در یك برهه‌ای، مبارزات مشروطیت آرام بود؛ بعد شدت پیدا كرد كه همه وارد شدند. آن وقتی كه هنوز همه وارد نشده بودند و در واقع فقط یک عده‌ای از علما و خواص دنبال این قضایا بودند، زن‌ها بلند شدند، با چادر وارد میدان شدند یک اجتماعی تشكیل دادند، آمدند سر راه حاكم وقت را گرفتند، او از دست اینها فرار كرد، رفت در كاخش مخفی شد.

حالا یک عده‌ای خیال می‌كنند زن تا وقتی كه بی‌حجاب نباشد، نمی‌تواند در میدان‌های گوناگون اجتماعی و سیاسی وارد شود. در همین انقلاب، در بعضی از نقاط كشور، زن‌ها زودتر از مردها اجتماع راه انداختند، در دوران انقلاب، در مبارزات بعد از پیروزی انقلاب و در جنگ تحمیلی همین جور.»[4]

«یکی از فعالیت‌های فاجعه‏ آمیز، قضایای هفدهم دی بود که در زمان رضاشاه اتفاق افتاد. طبق نقشه‏ دشمنان اسلام و ایران، به کمک روشن‏فکران آن روز متصل به دربار پهلوی، تصمیم گرفتند که زن ایرانی را از دائره‏ عفاف و حجاب خود بیرون کنند و این نیروی عظیم ایمانی را نابود کنند. کشف حجاب، از بین بردن آن حائل و فاصله‏ ای است که در اسلام میان دو جنس قرار داده شده بود تا همان بلایی که بر سر زن در جوامع غربی آمد، بر سر زن مسلمان ایرانی بیاورند.

این اقدام را با چماق، رضاخان در داخل کشور انجام دادند. زن غربی با ورود در منجلاب فساد، دستاوردش نابودی خانواده بود. این‏جور نبود که زن با برداشتن حجاب در میدان علم یا در میدان سیاست یا در میدان فعالیت‌های اجتماعی پیشرفت کند؛ همه‏ این‏ها با حفظ حجاب و عفت ممکن بود و ما در نظام اسلامی این را تجربه کردیم.

برداشتن حجاب، مقدم ه‏ای برای برداشتن عفت بود؛ برای برداشتن حیا در جامعه‏ اسلامی بود؛ برای سرگرم کردن مردم به عامل بسیار قوی و نیرومند جنسی بود؛ برای اینکه از همه‏ کارهای دیگر بمانند و یک مدتی هم موفق شدند، اما ایمان عمیق ملت ایران نگذاشت. زن‌های مسلمان ما با وجود سخت‏گیری‌ها در طول زمان، در مقابل این فشار سرکوبگر مقاومت کردند؛ بعد از رفتن رضاخان به نحوی، در زمان خود او به نحوی، در طول دوران بقیه‏ طاغوت هم به نحوی.»[5]

[1] ـ بیانات در دیدار جمعی از پرستاران 22 آبان 1370

[2] ـ بیانات در دیدار جمعی از پرستاران نمونه کشور 1 اردیبهشت 1389

[3] ـ بیانات در دیدار جمعی از خانواده‌های شهدا 17 اردیبهشت 1376

[4] ـ بیانات در دیدار جمعی از مداحان سراسر کشور 23 ادریبهشت 1391

[5] ـ بیانات در دیدار مردم قم در سالروز قیام نوزدهم دی 19 دی 1386

انتهای پیام/ 161