حداد عادل

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: «هرکه شد گمنام‌تر، زهرا (س) خریدارش شود»؛ برای درک بهتر مفهوم این جمله، باید به فاطمیه نگریست؛ چرا؟ چون شهدای گمنام را با حضرت زهرا (س) می‌شناسند و برای همین، فاطمیه را نیز با شهدای گمنام می‌شناسند!

شهدای گمنام فرزندان حضرت زهرا (س) هستند؛ همان‌هایی که همچون مادرشان، سال‌ها مزارشان بی‌نام و نشان بود و زیر خروار‌ها خاک، آرامیده بودند. چشم ما که توفیق دیدن ندارد؛ اما به یقین زائر شهدای گمنام، مادرشان حضرت زهرا (س) است؛ لذا هرکه شد گمنام‌تر، زهرا (س) خریدارش شود.

شهدای گمنام عطر و بوی زهرای مرضیه (س) را در جامعه می‌افشانند و به برکت حضور آن‌هاست که چشم و دل‌های بسیاری بیدار می‌شود، قلب‌ها می‌شکند و اشک‌ها جاری می‌شود؛ خصوصاً این‌که ایام فاطمیه باشد؛ البته این خصوصیت تنها مختص به شهدای گمنام نیست؛ بلکه همه شهدا این‌گونه هستند؛ اما شهدای گمنام را بیشتر با حضرت زهرا (س) می‌شناسند.

فاطمیه امسال هم عطر و بوی زهرای مرضیه (س)، به برکت حضور شهدای گمنام، بیشتر در جامعه احساس شد، این را می‌شد از جمعیتی فهمید که در سالروز شهادت حضرت زهرا (س) به مراسم تشییع شهدای گمنام آمده بودند؛ تشییع ۴۰۰ شهید گمنام!

زمانی که از تأثیرات بازگشت پیکر‌های مطهر شهدا سخن به میان می‌آید، یکی از این تأثیر‌ها همین است؛ مردم همه به میدان می‌آیند و حول محور شهدا، متحد می‌شوند؛ اصلاً حضور شهدا برای ملت برکت می‌آورد، مانند آبی که روی آتش فتنه‌ها ریخته می‌شود، مانند آتشی که صلح‌نامه‌های ننگین را خاکستر می‌کند، مانند تلنگری که دل‌ها را بیدار می‌کند؛ آری! شهدا اسطوره‌های حقیقی ملت ایران هستند.

فاطمیه امسال، از ۴۰۰ شهید گمنام که تفحص شده‌اند، پیکر‌های مطهر ۲۰۰ شهید گمنام را در تهران و پیکر‌های مطهر ۲۰۰ شهید گمنام در دیگر سایر استان‌های کشور تشییع کردند؛ آن‌هم چه تشییعی! در هر شهر و دیاری، مردم برای استقبال از شهدای گمنام، سنگ‌تمام گذاشتند و در تهران هم غوغایی به‌پا بود و هزاران نفر به استقبال شهدا آمده بودند؛ این درحالی است که دشمنان از چندوقت قبل، با شبهه‌افکنی‌های خود، می‌خواستند از تعداد این جمعیت بکاهند؛ اما باز هم به آن‌ها ثابت شد که شهدا در قلب ملت ایران جای دارند.

زمانی که اطلاع پیدا کردم که دشمنان و آن‌هایی که چشم دیدن سرافرازی ملت ایران را ندارند، می‌خواهند مردم را از شهدا دل‌سرد کنند، تصمیم گرفتم تا در روز تشییع پیکر‌های مطهر ۲۰۰ شهید گمنام در تهران، همپای مردم به خیابان انقلاب اسلامی بروم؛ تا سرگذشت شکست دوباره دشمنان از مردم بابصیرت ایران را روایت کنم.

تقریباً ساعت ۸ صبح گذشته بود که به میدان انقلاب اسلامی رسیدم. در همان ساعات اولیه مراسم، حاج «حیدر خمسه» با همان نوای گرم خود، روضه می‌خواند و مردم زیادی از زن و مرد گرفته تا پیر و جوان، حول خودرو‌های حامل تابوت‌های سه‌رنگ شهدای گمنام حلقه زده‌اند؛ برخی چفیه‌های خود را به خادمان شهدا می‌دهند، تا برای آن‌ها تبرک کنند و برخی هم مشغول نوشتن حرف دل خود، خطاب به شهدا روی تابوت آن‌ها.

پرچم مشکی عزای فاطمیه و پرچم سه‌رنگ جمهوری اسلامی ایران، در میان جمعیت برافراشته است و سربند‌های یا زهرا (س) بر سر برخی از زائران شهدا دیده می‌شود، در این میان سربندی می‌بینم که روی آن عبارت «یا منتقم» نوشته شده است. سربند «یا منتقم» ناخودآگاه یاد مراسم تشییع پیکر سردار دل‌ها می‌افتم که در همین خیابان انقلاب اسلامی چه جمعیتی آمده و به قول حضرت آقا، مراسم تشییع شهید حاج قاسم سلیمانی، اولین سیلی بر صورت قاتلان این شهید والامقام بود.

رئیس‌جمهور سخنران اصلی مراسم است؛ در میان سخنان رئیس‌جمهور، بانگ تکبیر تشییع‌کنندگان چندبار بلند شده و سخنان انقلابی او را تصدیق می‌کند و در همین حال، هنوز بر تعداد مردم افزوده می‌شود. کم‌کم هنگام آغاز حرکت جمعیت همراه با پیکر‌های شهدا به سمت معراج‌الشهداء فرا می‌رسد که خود را از میان انبوه جمعیت، به تقاطع خیابان قدس می‌رسانم. دیگر مراسم تشییع آغاز شده بود؛ لذا من نیز پابه‌پای جمعیت حرکت کردم.

هنوز زمان کوتاهی از آغاز مراسم نگذشته است که سردار سرلشکر «حسین سلامی» فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را در میان جمعیت می‌بینم. مردم دور سردار جمع شده‌اند و به او خسته نباشید می‌گویند. مسیر را همراه با مردم و خودرو‌های حامل پیکر‌های مطهر شهدای گمنام ادامه می‌دهم که در مسیر، «غلامعلی حداد عادل» را می‌بینم؛ لذا تصمیم می‌گیرم که چندکلمه‌ای با او همکلام شوم. از وی درباره علت و تأثیرات بازگشت پیکر‌های مطهر شهدا می‌پرسم؛ در واقع می‌خواهم بدانم که چرا بعد از این همه سال که از پایان جنگ می‌گذرد، شهدا را تفحص کرده و در شهر‌ها تشییع می‌کنند؟ چراکه این روند، برای دشمنان خوشایند نیست!

اگر شهدا نبودند، صدام مملکت را تحویل آمریکا می‌داد!

حداد عادل در پاسخ می‌گوید: مگر می‌شود به این قهرمان‌هایی که با فداکاری و اخلاص برای حفظ این مملکت جان خود را فدا کرده و گمنام زیر خاک‌ها افتاده‌اند، اعتنایی نکرد؟ ضدانقلاب می‌گوید که یک مشت استخوان را هرچندوفت یک‌بار در خیابان‌ها راه می‌اندازند و مردم را جمع می‌کنند! من می‌گویم همین استخوان‌ها هستند که ما را سر پا نگه داشته است.

وی ادامه می‌دهد: اگر این شهدا نبودند، صدام به تهران رسیده و این مملکت را تحویل آمریکا می‌داد؛ بنابراین باید به آن‌ها احترام گذاشت و راه فداکاری آن‌ها را ادامه داد؛ چراکه در باغ شهادت بازِ باز است.

صحبت‌های حداد عادل که تمام می‌شود، از او تشکر می‌کنم و باز هم به مسیر خود ادامه می‌دهم. در خیابان انقلاب اسلامی، انقلابی به‌پا شده و جمعیتی هست که همین‌طور به‌دنبال خودرو‌های حامل پیکر‌های شهدا حرکت می‌کند. در این میان، مداحان اهل‌بیت (ع) نیز از جان مایه می‌گذارند تا در سالروز شهادت حضرت زهرا (س)، مراسم تشییع فرزندان بی‌بی دوعالم را پررونق‌تر کنند.

هنوز به چهارراه ولی عصر (عج) نرسیده‌ام که سردار دریادار «علی فدوی» جانشین فرمانده کل سپاه را می‌بینم. سردار فدوی همیشه پاسخ‌های کوبنده‌ای برای دشمنان در مشت دارد؛ لذا از او می‌خواهم تا به شبهه‌افکنی دشمنان علیه شهدا، پاسخ دهد.

خداوند با آمدن شهدا می‌خواهد باور مردم ما را زنده کند

سردار فدوی می‌گوید: خبیثان عالم که رئیس همه آن‌ها شیطان است، بر اساس آیات قرآن کریم، یکی از کار‌های آن‌ها شبهه ایجاد کردن است و مردم باید ببینند که وقتی آمریکا حرفی می‌زد، خبیثانه است؛ وقتی دنباله‌رو‌های آن صحبت می‌کنند، خبیثانه است؛ وقتی شیطان حرفی می‌زند، خبیثانه است؛ بنابراین مردم نباید به آن‌ها اعتنا کنند.

جانشین فرمانده کل سپاه به برکات بازگشت پیکر‌های مطهر شهدا اشاره می‌کند و تأکید می‌کند: شهدا بنا به تصریح صریح قرآن کریم، زنده هستند. اگر نگاه کنیم، امروز تا چشم کار می‌کند، مردم به تشییع شهدا آمده‌اند؛ بنابراین خداوند ۴۴ سال است که با آمدن شهدا می‌خواهد باور مردم ما را زنده کرده و صدق آیات قرآن کریم مبنی بر زنده بودن شهدا را تثبیت می‌کند.

سردار فدوی بعد از پایان صحبت‌های خود، می‌خواهد با مردم همکلام شده و به سوالات آن‌ها پاسخ دهد؛ لذا از وی خداحافظی می‌کنم و باز هم همراه با زائران شهدا، هم‌قدم می‌شوم. در این میان، تصاویر شهدا در دست مردم مانند نگینی می‌درخشد؛ بیشتر مردم تصاویر سردار سپهبد شهید حاج «قاسم سلیمانی» و تصویر معروف شهید «امیر حاج‌امینی» که در عملیات «کربلای پنج» به شهادت رسیده است را در دست دارند. در این میان خانواده‌های شهدا نیز با تصاویر شهدای خود به تشییع شهدای گمنام آمده‌اند، گمانم برخی از آن‌ها مادران چشم‌انتظاری هستند که امید دارند فرزندشان در میان این شهدای گمنام باشد.

چهارراه ولی عصر (عج) را پشت‌سر می‌گذارم، دیگر مطمئن می‌شوم که سیل انبوه جمعیت کار خود را کرده؛ یعنی باز هم سیلی محکمی بر صورت دشمن زده است، آن‌هم بعد از چندماهی که دشمن به خیال خام خود، شاید کمی امیدوار شده بود! پل کالج جمعیت آن‌قدر زیاد است که خودرو‌های حامل پیکر‌های مطهر شهدا، کمی با احتیاط دور می‌زنند و خادمان شهدا مراقبت می‌کنند تا در میان جمعیت، زائری آسیب نبیند.

مسیر خیابان حافظ را به‌سوی معراج‌الشهداء همراه با سیل عظیم مردم طی می‌کنم. دلم می‌خواهد نظر مردم را هم درباره این‌که تفحص و بازگشت پیکر‌های مطهر شهدا چه تأثیری در جامعه دارد؟ گفت‌وگو کنم؛ اما برخی از مردم، در حال و هوای عزاداری و یا زیارت شهدا هستند؛ لذا دلم نمی‌آید که حال معنوی آن‌ها را بهم بزنم.

تقریباً از ابتدای مراسم، به دست‌نوشته‌ها و پلاکارد‌هایی که تشییع‌کنندگان در دست دارند نیز توجه کرده‌ام؛ این دست‌نوشته‌ها و پلاکارد‌ها از حرف دل آن‌ها حکایت دارند؛ اغلب هم درباره «حجاب اسلامی» که شهدا بر ضرورت رعایت آن تأکید کرده‌اند. در خیابان حافظ جوانی را می‌بینم که پلاکاردی در دست دارد که روی آن نوشته است: «به‌خاطر حاج قاسم سلیمانی امر به معروف را شروع کنید تا دزدی و بی‌حجابی کم شود». از او درباره چرایی تفحص و بازگشت پیکر‌های شهدا سوال می‌کنم.

وقتی شهدا می‌آیند، حیا در جامعه افزایش پیدا می‌کند

این زائر شهدا در پاسخ می‌گوید: ماموریت این شهدا این است که بعد از چند سال برگردند و وضع شهر‌ها را بهتر کنند؛ چراکه وقتی شهدا می‌آیند، حیا در جامعه افزایش پیدا می‌کند؛ اما شرط آن، این است که تشییع‌کنندگان شهدا هم یک مقداری به امر به معروف و نهی از منکر در مقابل مفاسد اقتصادی، بی‌حجابی و پخش موسیقی‌های حرام، توجه بیشتری کنند.

صحبت‌های این جوان که خاتمه پیدا می‌کند، از او تشکر می‌کنم؛ در آن‌طرف خیابان یک دختر دهه نودی را می‌بینم که چادر زیبایی بر سر کرده و تصویر شهید امیر حاج‌امینی را در دست دارد. جمعیت کم‌کم دارد به پل حافظ می‌رسد؛ لذا از جمعیت جدا می‌شوم و با عجله خود را به آن‌طرف پل می‌رسانم. روی یک پل عابر پیاده عکاس‌ها ایستاده‌اند تا صحنه‌های به‌یاد ماندنی این تشییع بزرگ را ثبت و ضبط کنند؛ لذا روی پل می‌روم تا جمعیت تشییع‌کننده را از بالای سر نظاره‌گر باشم. جمعیت دیگر آن‌قدر زیاد شده است که به گمانم، بعد از فتنه چندماه اخیر، دیگر آب پاکی را روی دست دشمنان ریخته است و برای فریب‌خوردگان پیام‌های قابل تأملی داشته است؛ بلکه کمی بیدار شوند!

روی پل عابر پیاده چندین عکس از حضور چندهزار نفری مردم تهران در مراسم تشییع شهدای گمنام می‌گیرم و در خیابان حافظ باز هم با جمعیت همراه می‌شوم. روحانی جوانی که لباس نظامی بر تن دارد، در میان تشییع‌کنندگان، شهدای گمنام را به‌سوی معراج‌الشهداء بدرقه می‌کند. نوع پوشش او من را یاد روحانیون رزمنده در دوران دفاع مقدس می‌اندازد؛ پس از سلام و عرض ادب، با وی همکلام می‌شوم و از او نیز می‌خواهم تا نظر خود را درباره علت و تأثیر بازگشت پیکر‌های مطهر شهدا به جامعه بگوید.

شأن شهدا این نیست که بخواهند گمنام زیر خاک‌ها بمانند

این روحانی جوان پاسخ می‌دهد: شأن شهدا این نیست که بخواهند گمنام زیر خاک‌ها بمانند؛ بنابراین باید تفحص شده و هویت آن‌ها شناسایی شود که در این صورت نامدار خاکسپاری می‌شوند و اگر هم هویت آن‌ها مشخص نشود، آن­وقت یک همچنین مراسم تشییع با عظمتی را برای آن­ها برگزار می‌کنند.

وی سخنان خود را این‌گونه ادامه می‌دهد: وجود شهدا برکت است؛ برخی می‌گویند که امروز ما میزبان شهدا هستیم، درحالی که ما میهمان شهدا هستیم و شهدا میزبان ما و صاحبان آب و خاک این مملکت هستند و از جان خود برای حفظ این نظام و اسلام گذشته‌اند و امروز که به آب و خاک خود بازگشته‌اند، به برکت آن‌ها بسیاری از مشکلات و فتنه‌های دشمن از بین خواهد رفت.

صحبت‌های این روحانی جوان که تمام می‌شود، با او نیز خداحافظی می‌کنم. در ادامه مسیر، درحالی که تقریباً جمعیت داشت به معراج‌الشهداء نزدیک می‌شد، دست‌نوشته‌ای را در دست یکی از تشییع‌کنندگان می‌بینم که روی آن نوشته شده است: «پیام شهید حجاب؛ سرمان رفت که حجاب نرود»، با وی همکلام می‌شوم و همان سوالی که از افراد دیگر پرسیده بودم را مطرح می‌کنم؛ یعنی همان علت و تأثیر بازگشت پیکر‌های مطهر شهدا.

او خود را رزمنده دوران دفاع مقدس معرفی می‌کند و می‌گوید: من به‌عنوان یک رزمنده دوران دفاع مقدس، می‌گویم که ما شهدا را پیدا نمی‌کنیم؛ بلکه شهدا می‌آیند از دیار سرخ شقایق‌ها. لاله می‌دارد به دل داغ شما.‌ای شما پروازتان بر بام گل. جای‌تان هرشب به هنگام عروج. می‌رود پروانه‌سان در کام گل. تا ابد‌ای لاله‌های سرخ عشق. جای‌تان سبز است در ایام گل.

وی می‌افزاید: عطر شهدا امروز، عطر نوازش‌گری است که در جامعه حاکم می‌شود. کسانی که شهدا را درک نمی‌کنند، به خود بیایند و مشام خود را به عطر این شهدا نوازش دهند.

دیگر کاروان تشییع شهدا دارد به میعادگاه خود، یعنی معراج‌الشهداء نزدیک می‌شود؛ از این رزمنده دفاع مقدس تشکر می‌کنم؛ اما پیش از این‌که به مسیر خود ادامه دهم، تصویری از یک شهید مظلوم در دست تشییع کنندگان نظر من را به خود، جلب می‌کند؛ عکس شهید «آرمان علی‌وردی» که حضرت آقا او را «آرمان عزیز» خطاب کردند.

کاروان شهدای گمنام وارد بهشت می‌شود؛ خیابان بهشت، همان‌جایی که معراج‌الشهداء قرار دارد. در طول مسیر ایستگاه‌های صلواتی به سبک و سیاق پیاده‌روی اربعین از تشییع‌کنندگان پذیرایی می‌کردند و در خیابان بهشت هم همین‌طور.

کم‌کم مراسم تشییع دارد به پایان می‌رسد! اما هنوز دلم می‌خواهد تا با تشییع‌کنندگان همکلام شوم؛ لذا از یکی از تشییع‌کنندگان که تصاویر شهیدان را در دست دارد، می‌خواهم تا نظر خود را درباره علت و تأثیر بازگشت پیکر‌های مطهر شهدا بگوید.

شهدا می‌آیند تا ما را در صراط مستقیم نگه دارند

وی در این باره می‌گوید: شهدا هم خودشان و هم پیکر‌های مطهرشان ماموریت دارند و خودشان تعیین می‌کنند که چه‌زمانی بازگردند، برای این‌که ما بیدار شویم و از اصول و اعتقادات خود جدا نشویم. شهدا می‌آیند که به ما یادآوری کنند و ما را در صراط مستقیم نگه دارند.

خودرو‌های پیکر‌های مطهر شهدا یکی‌یکی به مقابل معراج‌الشهداء می‌رسد و تشییع‌کنندگان لحظات آخر وداع با شهدای گمنام را می‌گذارند و سعی می‌کنند از این لحظات به‌خوبی استفاده کرده و از شهدا، خواسته‌های خود را طلب کنند.

خادمان تابوت‌های سه‌رنگ شهدای گمنام را یکی‌یکی به مردم می‌دهند و آن‌ها نیز بر روی دستان خود، شهدای گمنام را به معراج‌الشهداء بدرقه می‌کنند. در این میان، یکی از مداحان، همان شعر معروف دوران دفاع مقدس را می‌خواند: «نسیمی جان‌فزا می‌آید، بوی کرب‌وبلا می‌آید…».

آری! روایت ما از مراسم تشییع پیکر‌های مطهر ۲۰۰ شهید گمنام در تهران، همزمان با سالروز شهادت حضرت زهرا (س) به پایان رسید؛ اما این حضور گسترده مردم و صحبت‌هایی که با برخی از آن‌ها داشتم، نشان می‌دهد که عشق به شهدا هیچ‌گاه از قلب این ملت بیرون نمی‌رود و راه شهدا همچنان ادامه دارد…

انتهای پیام/ 113

به گزارش مجاهدت از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «غلامعلی حدادعادل» عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، در نشست استانی جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی اظهار داشت: دیگر زمانی که آمریکا اراده کند و بشود، گذشته است؛ ۱۳ آبان امسال را ببینید که مردم در هیچ سالی به اندازه امسال در صحنه نبودند.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام تاکید کرد: اقدامات دشمن بر مبنای تحریم، تضعیف، تحریف و تحریک است. ما نیز متناسب با رفتار دشمن باید رفتارمان را تغییر دهیم. کار سیاسی و تشکیلاتی امروز متفاوت از کار سیاسی در گذشته است. هیچ تشکیلاتی نباید منتظر دیگری باشد.

وی اظهار داشت: این شرایط و حوادثی که در این ۲ ماهه اخیر اتفاق افتاده است، ایجاب می‌کند که تأملی بکنیم در این راهی که در این ۴۴ سال طی کرده ایم و ببینیم از این به بعد را چگونه باید طی بکنیم.

حدادعادل افزود: این روز‌ها موقف حساسی برای انقلاب است. حقیقت این است که عظمت این انقلاب را باید از وسعت کار دشمنان انقلاب فهمید. ما مثل بازیکنانی هستیم که داخل میدان بازی می‌کنیم و خودمان متوجه نیستیم که برای این انقلاب چه اتفاقی افتاده؛ و آن‌ها که از بیرون نگاه می‌کنند، شاید ارزیابی‌شان متفاوت باشد و بیشتر عظمت این میدان و شکوه کار را می‌بینند.

وی تاکید کرد: این دنیا تا قبل انقلاب اسلامی، چند قرن به نفع دنیای غرب بود. در ۵۰۰ سال اخیر دنیای غرب از نظر نظامی و قدرت مادی دست بالا را پیدا کرده است؛ اما قبل از آن مردم در همه‌جای دنیا قدرت‌شان کمابیش قابل‌مقایسه با همدیگر بود؛ مثلاً جنگ‌های صلیبی را ببینید؛ جنگ‌های صلیبی مربوط به قرون وسطی است. ۲۰۰ سال جنگ‌های صلیبی بین مسلمان‌ها و مسیحیان طول کشیده و لشکرکشی‌های عظیم از اروپا شده و گاهی مسلمانان لشکرکشی کرده و پیروز شدند و گاهی هم آن‌ها پیروز می‌شدند. در مجموع، قدرت‌ها با همدیگر قابل مقایسه بود.

وی ادامه داد: جنگ‌های قرون وسطایی این‌طور بود که قدرت‌ها هم با شمشیر می‌جنگیدند؛ اما از وقتی که تفنگ و توپ و سلاح‌های جنگی مبتنی بر دانش و فناوری جدید اختراع شده و انقلاب صنعتی شده است و این فناوری و دانش جدید به کمک قدرت نظامی آمد، دنیا ۲ سطح پیدا کرده است: یکی اروپا و بعد آمریکا؛ و سطح دیگر هم بقیه کشورها. همین پدیده منشأ استعمار شده است.

حدادعادل گفت: از قرن ۱۶ تا نیمۀ قرن بیستم، پدیده‌ای به نام استعمار، خیلی عادی بود و طبیعی بود که مثلاً انگلیسی‌ها با کشتی بروند آفریقا، آن‌جا را بمباران کنند، مردم بیچارۀ بومی کشته شوند، با پیاده‌نظام آن‌جا را تصرف کنند، کشور‌های کوچک و بزرگ را به نحوی بگیرند، چین و هند را استعمار کنند. جالب است بدانید که جاسوسان این انگلیسی‌ها در هند با آن عظمت و وسعت و تاریخ ۱۰۵ سال حاکم بودند؛ یعنی شما به جغرافیای دنیا در قرن نوزدهم مراجعه کنید که بعضی کشور‌های استعمارزده چگونه بودند!

وی افزود: یک کتابی از ۱۰۰ سال پیش، کتاب درسی آموزش زبان فرانسه هست که روی آن با صراحت نوشته شده که این کتاب درسی برای مستعمرات فرانسه! طراحی و تدوین شده است. خیلی عادی مستعمرات فرانسه، در شمال آفریقا تونس و مراکش، الجزایر در جنوب شرقی آسیا، ویتنام در آفریقا و… این قاعده دنیا بود. جنگ اول جهانی و جنگ دوم جهانی، سبب شد که در شیوه استعمارگری تجدیدنظر شود. قبلاً حاکمان را از کشور خودشان می‌بردند و در کشور‌ها می‌گذاشتند بالاسر این -به‌اصطلاح خودشان- وحشی‌ها، که آدم‌های متمدن این‌ها را تربیت کنند و منافع این کشور‌ها را از این‌جا غارت کرده و منافع کشور‌های استعمارگر را تأمین کنند. استعمارگری خیلی عریان بود؛ ولی بعد از جنگ جهانی دوم این شیوه مکشوف استعمارگری، جای خود را به استعمار نو داد.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام اظهار داشت: برخی کشور‌های مستعمره‌شان را به‌ظاهر مستقل کرده‌اند؛ ولی در باطن منفعت استعمار تأمین شده است؛ یعنی گفتند ما بیرون می‌رویم، شما از خودتان حاکم تعیین کنید، قانون اساسی داشته باشید، سرود و پرچم داشته باشید، در سازمان ملل کرسی داشته باشید و حرف‌های قشنگ درست کردند. صلح و آزادی و حقوق بشر و مردم‌سالاری و دموکراسی و آزادی اطلاعات و از این حرف‌ها؛ اما حقیقت این است که در بر همان پاشنه قرون قبلی می‌چرخد؛ یعنی باز این کشور‌ها هم اسیر هستند و این ظواهر برای دلخوش کردن عامه مردم است؛ ولی باطناً همان قدرت فائقۀ دنیای غرب فعلاً با پیشتازی آمریکا؛ بقیه کشور‌ها هم اسیر هستند. به‌ندرت کشوری هست که از این دوگانه استعمارگر و استعمارزده خارج شده باشد. از نظر معنا و از نظر حقیقت در همین منطقه خودمان اگر نگاه کنید، کدام کشور را می‌بینید که مستقل باشد و خودش برای خودش تصمیم بگیرد؟

وی افزود: در زمان مجلس هفتم که رئیس مجلس بودم، به پاکستان رفتم. در یکی از جلسات، یکی از سخنران‌ها، سناتوری به نام «مجاهد حسین» بود که دوست من است و شیعه هم هست. ایشان پشت تریبون رفت و خاطره‌ای از امام خمینی (ره) نقل کرد. گفت من اوایل جنگ که خبرنگار روزنامه جنگ در پاکستان بودم، به ایران رفتم و با امام مصاحبه کردم و از ایشان پرسیدم که این انقلاب شما چه فایده‌ای داشت؟ امام نگاهی به من کردند و گفتند: فرزندم فایدۀ انقلاب این بود که امروز برای ایران در تهران تصمیم گرفته می‌شود.

حدادعادل ادامه داد: واقعاً در همین منطقه ما، برای کدام کشور در مرکز آن‌جا تصمیم گرفته می‌شود؟ ببینید یک حرفی «ترامپ» زد که این حرف، عصاره همه مطالبی است که من می‌خواهم بگویم. ترامپ در مورد عربستانی که با آمریکا نهایت دوستی را داشت و هیچ‌وقت روابط عربستان و آمریکا تیره نبود، گفت: «گاو شیرده». این گاو شیرده یک کلیدواژه است که همه آن دعوای ۵۰۰ ساله تاریخ استعمار را در خود دارد؛ یعنی با این گاو شیرده شما باید بفهمید که تمام این نظامات جدید و سازمان ملل و شورای امنیت و قوانین و قرارداد‌ها و شعار‌ها هم باطل است؛ یعنی دنیای غرب همچنان به دنیای غیرغربی به چشم گاو شیرده نگاه می‌کند. این وضعیت دنیای امروز است؛ یعنی این گاو شیرده فقط عربستان سعودی نیست و همه دنیا باید گاو شیرده دنیای غرب به سرکردگی آمریکا باشند. تمام این واقعیت، به‌اصطلاح تلخی عریان دنیای ماست.

وی گفت: حالا در این دنیا، یک کشور جرأت کرد به این سلطۀ شوم «نه» بگوید، آن هم جمهوری اسلامی ایران به برکت انقلاب اسلامی و به برکت رهبری امام خمینی (ره) و توکل و تقوا و عرفان و ایمان و اخلاص آن مرد که این زنجیر را پاره کرد و این نامعادله را به هم زد. این یک اتفاق ساده نیست، این یک کودتا نیست که شما فکر کنید در یک کشوری مثلاً چهار افسر نیروی هوایی با جت‌های خودشان کاخ رئیس‌جمهور قبلی را بمباران کنند و فردای آن، حکومت عوض شود. از این مسائل در کشور‌های کوچک و استعمارزده، بسیار اتفاق افتاده و خواهد افتاد.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام تصریح کرد: حالا یک کشوری با یک فرهنگ متفاوت، با یک جهان‌بینی مستقل به نام ایران آمده و گفته می‌خواهیم زندگی خودمان را بکنیم و برای خودمان تصمیم بگیریم. این از نظر استعمارگران و نظام سلطۀ غرب، بزرگ‌ترین گناه و خیلی خطرناک است! چراکه این الگو شدن برای بقیه کشورهاست. اول انقلاب می‌گفتند دو سه ماه دیگر کار نظام تمام است، شش ماه دیگر تمام است و… اول یادتان هست که چه کار‌هایی کردند، از خوزستان و ترکمن‌صحرا و کردستان. در یک‌سال و نیم چه غوغایی قبل از شروع جنگ بود؛ ولی باز دیدند که فایده‌ای نداشت. هشت سال جنگ را تحمیل کردند؛ ولی دیدند که جنگ هم نتوانست پرچم انقلاب اسلامی را سرنگون کند. سراغ تحریم رفتند و به‌اصطلاح ایجاد یک جریان‌های به‌ظاهر سیاسی، ولی غرب‌گرا که جاده را برای آن‌ها باز کنند؛ اما هر کاری که می‌کنند، می‌بینند که انقلاب اسلامی ایران سر جای خودش است.

وی ادامه داد: آخرین گام هم این تحریم‌های ۱۰ سال اخیر بود که به اذعان خودشان، فلج‌کننده‌ترین تحریم‌های تاریخ بوده است؛ ولی می‌بینند که انقلاب اسلامی راه خودش را می‌رود و همچنین می‌بینند که نیرو‌های وفادار و متمایل به غرب توسط مردم پس زده می‌شوند و وقتی که از همه این‌ها ناامید شدند و می‌بینند که یک مجلس، دولت و قوه قضاییۀ هماهنگ باهم و همسو با انقلاب اسلامی در کشور سر کار آمده است، دوباره به عقب برگشتند و می‌خواهند اوضاع را به تابستان سال ۶۰ برگردانند.

وی گفت: این‌ها می‌بینند که این انقلاب نه‌تن‌ها در داخل از بین نرفت؛ بلکه یک جریان، یک واقعیت انکارناپذیری در منطقه و در دنیا شد؛ یعنی در منطقه دیگر این‌گونه نیست که آمریکا چیزی را اراده کند و اتفاق بیفتد. این اسرائیل غاصب ۴۰ سال پیش وقتی می‌خواست خود را به بیروت برساند، چند ساعته بیروت را تصرف می‌کرد؛ اما به برکت انقلاب اسلامی در منطقه اتفاقی افتاد که پس از ۳۳ روز جنگیدن، ۶ کیلومتر هم نتوانستند از مرز عبور کنند. در سوریه ببینیم این‌ها چه برنامه‌ای داشتند؟ حضرت آقا فرمودند که مسئله سوریه با مسائل جا‌های دیگر فرق دارد و باید نظام سوریه باقی بماند. آن‌ها هم گفتند که «بشار اسد» باید برود؛ اما او در حکومت سوریه باقی ماند. اوضاع لبنان را ببینید، عراق را ببینید، یمن را ببینید، وضع افتضاح خودشان در افغانستان را ببینید!

حدادعادل یادآور شد: حالا این‌ها آمده‌اند سر بهانه فوت خانم امینی که هم ظرفیت جنسیتی داشت، به‌لحاظ این‌که خانم بود؛ هم ظرفیت قومیتی داشت که کرد بود و… طراحی‌ها را انجام دادند و در خیابان آمدند، به تصور اینکه مثل زمان انقلاب وقتی عده‌ای راه بیفتند، دیگران هم می‌آیند! تصورشان این بود که اگر ۵۰ نفر ۱۰۰ نفر ۲۰۰ نفر امروز آمدند، فردا مثلاً پنج قسمت شدند، پنج تا ۴۰ نفر سر این خیابان سر آن خیابان، آتش بزنند، سنگ بزنند، بکشند، فلان شعار را بنویسند، ایران اینترنشنال و بی‌بی‌سی و همه این شبکه‌ها و ماهواره‌ها و هم به دروغ فراوان و راست کم یک چیز‌هایی پخش کنند و ملت را تحریک کنند، در دانشگاه صنعتی شریف آن تندروی را بکنند یا در امیرکبیر، آن حرف‌ها را بزنند، در زندان اوین آن برنامه را طراحی کنند که بلکه مردمی حدود ۱۰۰ هزار نفر ۲۰۰ هزار نفر بیرون بریزند؛ ولی دیدند که همراه شدن جمعیت طبق میل آن‌ها پیش نرفت.

وی افزود: از طرفی دیدند که هروقت تلویزیون و رادیو اعلام کند که مردم به خیابان بیایید، حداقل چند ۱۰۰ هزار نفر به خیابان می‌آیند؛ نمونه‌اش همین ۱۳ آبان را ملاحظه کنید. شما در این چهل و چند سالی که لانه جاسوسی آمریکا تسخیر شد و ۱۳ آبان مراسم داریم، چه موقعی این حجم از جمعیت را در دفاع از نظام و انقلاب اسلامی و رهبری دیده بودید؟ از این هم که ناامید شدند، شروع کردند به کار‌های ایذایی ترور! در شهر‌هایی مثل ایذه و اصفهان یک چنین کار‌هایی انجام می‌دهند. مستند عرض می‌کنم که ۴۷ کشور در دستگاه اطلاعاتی‌شان میز ایران دارند. بودجه‌ای که این کشور‌ها برای مقابله با این انقلاب گذاشته‌اند، رقمی است که ارزش آن گفتنی نیست؛ پس بدانید که چه اتفاقی افتاده است.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: این نکات را از این جهت گفتم که ما از خودمان بپرسیم وظیفه ما چیست؟ امروز شرایط انقلاب اسلامی و کشور، شرایطی نیست که ما به همان شیوه‌ای که تا به حال کار سیاسی می‌کردیم، کار کنیم. امروز دشمن با شکل دیگری وارد شده و ایجاب می‌کند که ما نیز تغییر رفتار بدهیم. ما باید به روحیه سال‌های ابتدای انقلاب اسلامی و سال‌های جنگ و ایثارگری برگردیم. مسئله ما ابتدای انقلاب اسلامی چه بود؟ مسئله ما حفظ این گوهر انقلاب اسلامی بود که به دست آورده بودیم که چگونه آن را از تعرض منافقین و سلطنت‌طلب‌ها و ساواکی‌ها و آمریکا و این‌ها حفظ کنیم.

وی گفت: شاید فکر می‌کنید وضعیت فرق کرده و دیگر تهدیدی متوجه ما نیست؛ اما باور کنید کشور در حال یک جنگ اقتصادی است در قالب تحریم، جنگ نظامی هم که شما می‌بینید حالا به صورت جنگ هشت ساله و بمباران هوایی و… نیست؛ ولی یک جنگ ترکیبی و همه‌جانبه است. اگر جنگ نیست، این‌همه سلاح چگونه وارد می‌شود؟ یعنی ۲۰ سال بعد از سقوط صدام از غرب سلاح وارد می‌شود. سلاح‌ها دست این گروهک‌ها و ساواکی‌ها و سلطنت‌طلب‌ها و نفوذی‌ها و به‌اصطلاح جاسوس‌ها قرار گرفته است. الان هم دارند سلاح وارد می‌کنند، از سلاح سرد و قمه و چاقو و این‌ها که دیدید، تا سلاح گرم؛ این یعنی جنگ نظامی.

حدادعادل ادامه داد: برای مقابله با این شرایط مهم‌تر از همه این است که باید روحیۀ ایثارگری داشته باشیم. شما در این ۲ ماه ببینید چند بار مردم به میدان آمدند. روز دوشنبه ۱۷ ربیع که فراخوان دادند، آن جمعیت چقدر بود؟ جمعیت نماز جمعه، تشییع جنازه‌ها، راهپیمایی‌های بعد از نماز چقدر نسبت به پارسال جمعیت در این ۲ ماهه اضافه شده است. در ۱۳ آبان چه جمعیت عظیمی وارد صحنه شد؟ این هیئت‌ها مثلاً زنجان را در نظر بگیرید. روز هشتم محرم جمعیتی که می‌آیند تا به حسینیه اعظم زنجان بروند، چند نفرند؟ آیا رواست که الان چهار نفر یا ۴۰ نفر راه بیفتند در خیابان‌ها و بروند مثلاً یک هتک حرمتی بکنند، شعاری بدهند. پس آن جمعیت مؤمن را نباید نادیده گرفت. آن جمعیت‌ها اگر سرازیر شود، مجالی برای آشوب و توطئه نخواهد گذاشت. یعنی شما این‌همه در همین تهران هیئت دارید، این هیئت‌ها با غیرت دینی‌شان پای کار بیایند، ماجرا طور دیگر می‌شود.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام تاکید کرد: از راهکار می‌پرسید. بنده فکر می‌کنم ما یک اقدامات کوتاه‌مدت نیاز داریم برای غلبه به این برنامه و بعد از آن باید بنشینیم و قدری فکر کنیم و ببینیم که چه باید کرد؟ در آموزش‌وپرورش چه کنیم؟ در دانشگاه باید چه کار کنیم؟ چه جا‌هایی اشتباه شده یا به‌اصطلاح محاسبه درست نکردیم، کجا به قول حضرت آقا باید نرمش قهرمانانه نشان بدهیم؟ در سیاست داخلی کجا باید حتماً پای چه چیزی بایستیم؟ این‌ها را یک تدبیری کنیم. این‌ها برای مرحله بعدی است.

وی گفت: الان وظیفه همه ما این است که با حضور در صحنه کاری کنیم که طرف مقابل حساب کار خودش را بکند؛ چون این‌ها دنبال مسائل دیگری هستند. می‌بینید که در شعار‌ها چه می‌گویند. قطعاً وقتی که دشمنان ببینند سر هر چهارراهی ۲۰ تا عنصر مردمی و بسیجی ایستاده‌اند، باعث دلسردی بیشتر آن‌ها خواهد شد.

حدادعادل ادامه داد: ما باید مردم انقلابی را سازمان‌دهی کنیم. درست است که بعضی جا‌ها فشار بر مردم هست؛ اما شک نکنید که ریشۀ این موضوع تقصیر آمریکاست. شما می‌بینید که وضع مدیریت کشور در سال‌های قبل از تحریم هم خیلی بهتر از حالا نبود؛ ولی مشکلات فعلی را نداشتیم. نباید یادمان برود که مشکل چیست؟ یکی از فرمایشات حضرت آقا این است که دشمن اصلی و علت اصلی را فراموش نکنیم. دائم به جان خودمان نیفتیم که مثلاً اشکالات چیست. این اشکالات بوده و هنوز هم هست و باید هم آن‌ها را برطرف کنیم؛ اما دشمن چه‌کار کرده؟ ابتدا تحریم کرده، با اهرم تحریم، تضعیف کرده، با کمک رسانه تحریف کرده و سپس تحریک کرده است. تحریم، تضعیف، تحریف و تحریک چهار مرحله اقدامات دشمن علیه ملت است.

وی گفت: شرایط فعلی ایجاب می‌کند که ما نیرو‌های مردمی و انقلابی را به صحنه بیاوریم و منتظر نباشیم که مشکلات را دیگری حل کند. در نهایت باید بنشینید دور همدیگر، هر کس هر جایی که هست، بدون اینکه منتظر جای دیگری باشید، افراد مثل خودتان رو جمع کنید و بگویید که ما الان نفس حضورمان، کارساز است. برای اینکه این حضرات فکر نکنند که کشور از نیرو‌های انقلابی خالی شده است، نیرو‌های انقلابی الان باید به صحنه بیایند و به‌صورت سازماندهی‌شده حضور داشته باشند.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با بیان اینکه خواص نباید ساکت شوند، گفت: خواص باید معقول و منطقی و مختصر حرف بزنند. ما در منطق چه کم داریم که مثلاً یک کوموله بیاید شعار بدهد و ما کم بیاوریم؟ اولین کلمه شعار انقلاب ما استقلال بود، اولین کلمه شعار این‌ها چیست؟ زن. اگر مقصود از زن، کرامت زن، حقوق زن، درس خواندن زن است، احترام به زن را ما پس از انقلاب اسلامی به آن عمل کردیم. از ورزشکار زن، از هنرمند زن، از صنعتگر زن، از دانشمند زن. در همین کلاس‌های دانشگاه چند درصد دختر هستند؟ من ۶۰ سال پیش دانشجوی دانشگاه تهران بودم در رشته فیزیک، ما ۷۰ دانشجو بودیم که فقط سه دختر در کلاس ما بود؛ اما الان بروید و ببینید که در همان رشته فیزیک اگر ۷۰ دانشجو باشد، حداقل ۴۰ نفر دختر هستند. ما منطق داریم، نباید عقب‌نشینی کنیم و عقب‌نشینی هم نخواهیم کرد.

انتهای پیام/ 113