حسن یزدانی

به گزارش مجاهدت از مشرق، دو هفته‌ای از پایان المپیک پاریس و بازگشت کاروان ورزشی ایران از بزرگترین رویداد ورزشی جهان می‌گذرد، حاشیه‌های آن همچنان وجود دارند.

در روزهای گذشته علیرضا دبیر، رئیس فدارسیون کشتی در رابطه با باخت حسن یزدانی به رمضانوف بلغار در فینال وزن ۸۶ کیلوگرم آزاد در یک برنامه تلویزیونی توضیحاتی ارائه داد که در آن به مصدومیت یزدانی پرداخت. دبیر در این برنامه اظهار کرد: برای عمل جراحی حسن یزدانی باید چند گزینه در نظر بگیریم. یکی داخل و دیگری خارج از کشور که البته در حال بررسی هستند که در کدام کشور جراحی کند.

وی در ادامه اظهارات خود افزود: من هفت هشت ماه پیش صحبتی کردم که همه به من ناحق حمله کردند، من همان زمان گفتم دکتر کتف خوب در ایران نداریم و به همه هم این موضوع ثابت شد. طاها آکگول در کشور خودش عمل کتف انجام داده و در این پاریس هم حضور داشت. آنها عمل می‌کنند و یک سال و نیم بعد مدال می‌گیرند ما آن وقت حسن را از دست می‌دهیم. من حتی با او مخالف بودم که در ایران عمل کند. اما اگر آن زمان مخالفت می‌کردم همه می‌گفتند علی دبیر مخالفت کرده ضمن اینکه حسن تصمیم خودش را هم گرفته بود. یزدانی افتخار این مملکت است و ۱۰ مدال جهان و المپیک مگر شوخی است. برای حسن همیشه دعا می‌کنم همیشه همین‌طور بماند.

واکنش شدید انجمن جراحان کتف و آرنج
اظهارات دبیر واکنش شدید انجمن جراحان کتف و آرنج ایران را در پی داشت. علی خورسندی در جوابیه‌ای که نسخه‌ای از آن در اختیار آنا قرار گرفته است، دبیر را فاقد صلاحیت در امورپزشکی دانست.

خورسندی نوشت: اینجانب علی خورسندی رئیس انجمن جراحان شانه و آرنج ایران بر خود واجب دیدم که جوابیه ای به اظهار نظر غرض ورزانه وغیر کار شناسانه علمی آقای علیرضا دبیر رئیس فدراسیون کشتی کشور در دفاع از حیثیت جامعه پزشکی و جامعه ارتوپدی کشور بدهم.
لازم به گفتن نیست که پزشکی کشور عزیزمان قطبی در منطقه بوده و هست و برای جهان حرفی برای گفتن دارد.

برای اظهار نظر علمی شرط اوّل صاحب نظر و کارشناس بودن در آن رشته علمی است. در حد اقای دبیر نیست که به گوید ما در ایران جراح شانه نداریم؟! وایشان فقط میتوانند در رشته ورزش کشتی افاضه فیض کنند آقای دبیر بنده را می‌شناسد، ایشان برای درمان دررفتگی تکراری شانه خود حدود ۱۷ سال پیش توسط کشتی‌گیر قهرمان برجسته کشورمان آقای برزگر به من مراجعه کردند و من عرض کردم که شانه ایشان که مبتلا به در رفتگی مکرر است باید عمل بشود و تا یکسال هم نباید کشتی بگیرند تا محل عمل استحکام کافی پیدا بکند، سوآل کردند با همین شرایط کشتی بگیرند چه میشود؟، عرض کردم در جا ضربه فنی می‌شوند آقای دبیر گفتند من گرین‌کارت دارم می‌توانم به امریکا بروم؟ من توصیه کردم اگر می‌خواهید من شما را به استاد جراحی شانه در دانشگاه کلمبیا در نیویورک معرفی کنم و همین عمل شانه لازم را من از ایشان آموخته‌ام سفارش هم می‌کنم. ایشان گفتند بایستی تصمیم بگیرم. دو هفته دیگر مجددا جهان پهلوان برزگر از من خواستند جهت تصمیم‌گیری برای آقای دبیر به دفتر فدراسیون پزشکی در استادیوم شیرودی در جلسه‌ای حضور یابم تا برای ایشان تصمیم بگیرند.

در یک عصری اقای دبیر هم حضور داشت دوباره نظرم را در مورد عمل جراحی مورد نظرم را تکرار و گفتم به مدت یک سال نمی‌تواند کشتی بگیرد سوال شد تا قبل از المپیک لندن می‌تواند در ارمنستان، پاکستان …. کشتی بگیرد؟ گفتم ابداً سال بعد خودم در آتن شاهد بودم که ایشان با شانه بسته در تشک کشتی با اولین فن رقیب ضربه فنی و حذف شد. (البته گفتنی است که ایشان با ترفند خاص خودشان از المپیک سیدنی تا آتن بدون هیچ مسابقه انتخابی و رنکینگی به المپیک آتن رفت) بعد از برگشت به ایران توسط یکی از همکاران رشته جراحی شانه که استاد دانشگاه تهران جراحی شدند وایشان جا ماندنشان از ادامه ورزش حرفه‌ای خودشان را به گردن جراح معالج انداخته و این استاد را از رده خاطر کردند که با روحیه ورزشی ایشان این حرکت زیبنده نبود؟ (چو میوه سیر خوردی شاخ مشکن)

در این کشور بیش از ٣٠ سال است همه جراحی‌های شانه پا به پای اروپا و آمریکا انجام می‌شود. تعدادی از جراحان شانه کشور ما تحصیلات تکمیلی شانه را در اروپا و آمریکا طی کرده‌اند، خوشبختانه امکانات تحصیل فوق تخصصی شانه با کوشش انجمن ارتوپدی و اساتید جراح شانه از جمله اینجانب توسط وزارت محترم بهداشت در کشور فراهم شده و هم اکنون در حال تربیت جراح فوق تخصص شانه در دانشگاه علوم پزشکی ایران در بیمارستان مرجع ارتوپدی شفا یحیان هستیم.

آقای دبیر باید بداند وقتی یک شانه طبیعی در ورزش سنگین کشتی دچار دررفتگی میشود، شانه تعمیر و ترمیم شده بیشتر در معرض این خطر در رفتگی است، این بدان معنی نیست که همه شانه‌های ترمیم شده در این ورزش دچار این عارضه می‌شوند ولی احتمال عارضه بیشتری نسبت به شانه طبیعی دارد، جای آسیب‌های ورزشی کجا است؟

البته در مورد کشتی گیر محبوب آقای حسن یزدانی اینچنین نبود و ایشان با موفقیت کامل مسابقات انتخابی را پشت سر گذاشتند و در المپیک نیز مدال بسیار با ارزش نقره المپیک را به دست آوردند و کسی که بدون‌انتخابی به المپیک می‌رود و در اولین مسابقه هم ضربه می‌شود، نمی‌تواند خودش را با حسن یزدانی مقایسه کند.

چرا یک مسئول فدراسیون ورزشی باید تا این میزان علیه پزشکی کشور داد سخن بدهد و آنهم در شبکه سه سیمای ملی کشور؟ از تحقیر پزشکان کشورمان چه سودی نصیب ملت ما میشود؟ چه نظرات سوئی در خفای آن نهفته است؟ به جز تشویش افکار عمومی حاصل دیگری دارد؟ در کتب درسی پزشکی در سراسر جهان برای همه اعمال جراحی امکان عدم موفقیت و عوارض بخصوص در ورزش بسیار سنگین کشتی ذکر شده است
در انتها آرزوی سر بلندی بیش از پیش جامعه پزشکی کشورمان ایران را آرزو می‌کنم

به گزارش مجاهدت از مشرق، علیرضا حیدری درخصوص حضورش در مسابقات فیتنس اظهار داشت: کمی چاق شده بودم و دنبال این بودم که ورزش کنم. احساس کردم صرفاً اینکه دنبال رژیم و ورزش باشم، خیلی با دیسیپلین و نظم من را پیش نمی‌برد. برای خودم این را در نظر گرفتم که باید در مسابقه شرکت کنم. بنابراین تمریناتم ادامه پیدا کرد و احساس کردم که به معیارهای این رشته نزدیک شده‌ام و گفتند می‌توانی از همه بهتر باشی. برای من بیشتر این جنبه مطرح بود که خودم را جمع و جور کنم، چون قبلاً تمرین حرفه‌ای داشتم، می‌توانستم خوب تمرین کنم و همه چیز را در همین راستا قرار دهم. بعد که به من پیشنهاد شرکت در مسابقات را دادند، گفتم چرا که نه.

قهرمان پیشین کشتی جهان تأکید کرد: برخی از خانواده کشتی گفتند این کار را نکن، این کار جایگاهت را خدشه‌دار می‌کند. در حالی که من اینطور فکر کردم که علیرضا حیدریِ کشتی، مربوط به قبل است و کسی نمی‌تواند آن را از من بگیرد. حالا می‌خواهم این فضا را امتحان کنم. ممکن است برخی این جایگاه را با کشتی مقایسه کنند و جایگاه این ورزش را پایین‌تر بدانند، اما این مقایسه خوبی نیست. همه برای ورزش‌شان زحمت می‌کشند و وقتی داخل این رشته شدم، دیدم واقعاً کار سخت است.

حیدری ادامه داد: اینکه بخواهم صرفاً جایگاه گذشته‌ام را حفظ کنم و از ترس اینکه به آن آسیب بخورد ریسک نکنم می‌تواند شامل همه چیز باشد، می‌تواند بیزینس را هم در بربگیرد، یا سفر کردن هم جزو آن باشد. اگر قرار باشد به خاطر موقعیت قبلی‌ام، یک جا بنشینم و کاری نکنم، پس باید بازنشسته شوم و هیچ جایی حضور نداشته باشم. با خودم گفتم این کار را انجام می‌دهم، ممکن است خراب کنم یا آباد، اما من منتظر نتیجه نبودم و اساساً این هم خیلی برایم مهم نبود که چه می‌شود و موفق می‌شوم یا نه. مهم کاری بود که می‌خواستم انجام دهم.

سرمربی تیم ملی کشتی آزاد در مسابقات جهانی ۲۰۰۷ در ادامه گفت‌وگو با تسنیم، در خصوص شکست حسن یزدانی در فینال مسابقات المپیک گفت: خیلی از وضعیت کتف او چیزی نمی‎‌دانم. از نگاه من کارنامه حسن یزدانی ارزشمند است. حسن ورزشکاری تأثیرگذار است و باخت آخرش این ارزشمندی او را زیر سؤال نمی‌برد. این را هم باید در نظر گرفت که حریفش در فینال، خیلی خوب بود. حتی اگر دست یزدانی هم درد نمی‌کرد کشتی آسانی با او نداشت.

حیدری یادآور شد: راحت بگویم یک نفر (آرون بروکس) برنده حسن یزدانی (دیوید تیلور) را برده و او (رمضانوف) برنده او (بروکس) را شکست داده، این آدم کمی نیست. یک عده طوری کارشناسی می‌کنند که تعهد ایجاد می‌کند در صورتی که باید اینها را درنظر گرفت. برخی ژورنالیست‌ها خیلی خام موضوع را تحلیل می‌کنند. رمضانوف کشتی‌گیر گردن کلفتی بود. من قبل از فینال فکر می‌کردم از نظر نفس کم بیاورد، اما کم نیاورد. خیلی قوی بود و حواس جمع و بدلکار، همه چیز داشت. قشنگ آماده بود.

پیشکسوت کشتی با اشاره به اینکه جراحی می‌تواند کارایی کشتی‌گیر را کم کند، عنوان کرد: آدم وقتی درد دارد، ترسو می‌شود و خیلی نمی‎‌خواهد دست و یا پایش را درگیر کند. خیلی وقت می‌برد وقتی یک نفر جراحی کرده، بتواند مثل قبل کشتی بگیرد. همین که حسن یزدانی جرأت کرد و کشتی گرفت ارزشمند است. این کشتی هم به این ربط داشت که حسن بخواهد بعد از المپیک کشتی بگیرد. اگر بخواهد دوباره برگردد، شاید حتی بهتر بود این مبارزه را ادامه ندهد و دستش را درگیر نکند، احساس من این است. فکرش معقول بود که مراقب دستش باشد. درهرصورت کشتی برد و باخت دارد، کار حسن یزدانی ارزشمند است. خوب است منطقی حرف بزنیم و به حسن هم حق بدهیم ببازد. او مثل هر کشتی‌گیر دیگری حق دارد ببازد، مگر این همه کشتی‌گیر خوب دنیا نباختند؟ حسن یزدانی جنایت که نکرده است.

وی افزود: یادم هست زمانی که بچه بودم، کسی در مورد باخت تختی حرف می‌زد من ناراحت می‌شدم، تختی هم کشتی‌گیر بود و باخت. داشتن این فرم نگاه، خوب نیست و شاید اصلاً باعث شود که حسن یزدانی قید کشتی گرفتن را بزند با این فکر که مردم پذیرش شکست او را ندارند. حالا امروز می‌گویند کتفش درد می‌کرد اما کتفش هم خوب بود و می‌باخت، این مرد جنایت نکرده بود.

حیدری درباره آرون بروکس که دیوید تیلور را شکست داد و در نیمه‌نهایی به رمضانوف باخت، خاطرنشان کرد: کشتی‌ تیلور دیگر تمام شده بود، ضمن اینکه جو المپیک سنگین است، چطور برای خودمان این موضوع را قائلیم که تحت تأثیر جو المپیک ببازیم ولی آمریکایی حتماً باید نتیجه بگیرد. آنها هم ممکن است در المپیک دچار استرس شده و حذف شوند. فعلاً بروکس اشتباهاتی دارد و مطمئن نیست. ممکن است دو سال دیگر بهتر شود اما الان آسیب‌پذیری‌اش بالاست.

به گزارش مجاهدت از مشرق، ورزش ایران در ۱۹ دوره از بازی‌های المپیک شرکت کرده و برخی ورزشکاران ایرانی توانسته‌اند بیش از یک بار مدال طلای المپیک بگیرند از این رو جزو پرافتخارترین ورزشکاران ایرانی در بازی‌های المپیک قرار دارند.

حسن یزدانی در صورت قهرمانی در پاریس می توانست به پرافتخارترین ورزشکار تاریخ ایران در بازیهای المپیک تبدیل شود اما به دلیل مصدومیت شکست خورد تا همچنان هادی ساعی با ۲ مدال طلا و یک برنز پرافتخارترین ورزشکار ایران در تاریخ المپیک باشد.

با این حال یزدانی به رکورد یک طلا و دو نقره جهان پهلوان غلامرضا تختی رسید تا در کنار او پرافتخارترین کشتی گیر ایران در بازی‌های المپیک باشد.

یزدانی یک طلای المپیک ۲۰۱۶ ریو و دو نقره ۲۰۲۴ پاریس و ۲۰۲۰ توکیو را در کارنامه دارد.

در این گزارش ورزشکارانی بیش از یک مدال المپیک گرفته‌اند که یکی از آنها طلا بوده، در نظر گرفته شده اند.

فهرست ۱۰ نفره پرافتخارترین ورزشکاران ایرانی در تاریخ بازی‌های المپیک:

۱- هادی ساعی در تکواندو(۲ طلا و ۱ برنز)

۲ مدال طلا در المپیک ۲۰۰۴ آتن و ۲۰۰۸ پکن و یک برنز ۲۰۰۰ سیدنی

۲- حسین رضازاده در وزنه‌برداری(۲ طلا)

۲ مدال طلا در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی و ۲۰۰۴ آتن

۳- غلامرضا تختی در کشتی آزاد(۱ طلا و ۲ نقره)

یک مدال طلا در المپیک ۱۹۵۶ ملبورن، ۲ نقره در المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی و ۱۹۶۰ رم

۳- حسن یزدانی در کشتی آزاد (۱ طلا و ۲ نقره)

یک مدال طلا در المپیک ۲۰۱۶ ریو، ۲ نقره در المپیک ۲۰۲۰ توکیو و ۲۰۲۴ پاریس

۵- محمد نصیری در وزنه‌برداری(۱ طلا، ۱ نقره و ۱ برنز)

یک مدال طلا در المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی، یک نقره در المپیک ۱۹۷۲ مونیخ و یک برنز در المپیک ۱۹۷۶ مونترال

۶- کمیل قاسمی در کشتی آزاد(۱ طلا و ۱ نقره)

یک طلا در المپیک ۲۰۱۲ لندن و یک نقره در المپیک ۲۰۱۶ ریو

۶- کیانوش رستمی در وزنه‌برداری(۱ طلا و ۱ نقره)

یک طلا در المپیک ۲۰۱۶ ریو و یک نقره در المپیک ۲۰۱۲ لندن

۸- رسول خادم در کشتی آزاد(۱ طلا و ۱ برنز)

یک مدال طلا در المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا و یک برنز در المپیک ۱۹۹۲ بارسلونا

۸- قاسم رضایی در کشتی فرنگی(۱ طلا و ۱ برنز)

یک مدال طل در المپیک ۲۰۱۲ لندن و یک برنز در المپیک ۲۰۱۶ ریو

۸- محمدهادی ساروی در کشتی فرنگی (۱ طلا و ۱ برنز)

یک مدال طلا در المپیک ۲۰۲۴ پاریس و یک برنز در المپیک ۲۰۲۰ توکیو