حسین‌بن‌علی

به گزارش مجاهدت از مشرق، آئین رونمایی از سه‌عنوان کتاب «مرا بپذیر» با نگاهی به زندگی شهید حاج قاسم سلیمانی، «فصل رسیدن» روایتی از شهید هادی طارمی و «خواب‌های ناتمام» درباره شهید محمد شیبانی محصول انتشارات روایت فتح در قالب مجموعه برنامه‌های فرزندان خمینی (ره) در مجتمع فرهنگی مختار سلیمانی شهرداری منطقه ۱۸ برگزار شد.

در این برنامه خانواده شهید هادی طارمی، مهدی محمدخانی، مدیر انتشارات روایت فتح، اطیاف زبیدی همسر شهید محمد شیبانی و سیده فاطمه مطهری مدیر نشر مکتب حاج قاسم سخنرانی کردند.

مهدی طارمی در ابتدا با اشاره به سخنان مقام معظم رهبری در سومین سالگرد شهید حاج قاسم سلیمانی و همراهانش، حاج قاسم را فاتح قله‌های زیادی دانست و دلیل آن را پرورش روحش اعلام کرد. الگوی خانوادگی هادی، برادرم جواد بود که با کمک سایر شهدا و شهید جواد طارمی به جایی رسید که حاج قاسم انتخابش کرد تا محافظ و همراهش باشد.

وی گفت: هادی در رشادت مثال‌زدنی بود. او در ابعاد کوچک‌تر مشابه حاج قاسم بود. او هم تلاش کرد تا روحش را بپروراند. آرام آرام رشد کرد تا خدا خریدش. شهدا عزیزکرده‌های خدایند. ما باید بدانیم که راه ادامه دارد. خوب است با بهره‌گیری از کتاب‌های شهدا مثل همین کتاب فصل رسیدن، با شهدا انس و الفت بیشتری بگیریم.

شهدای فرودگاه بغداد، معیار تشخیص سره از ناسره‌اند

اطیاف زبیدی همسر شهید محمد شیبانی، مهمان عراقی و سخنران بعدی این مراسم بود که صحبت‌هایش را با تلاوت آیه ۱۳ سوره حجرات آغاز کرد. او در ادامه، سردار شهید حاج قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس و ملازمان با وفایشان را همچون پاره‌های یک تن دانست. شهدای جنایت فرودگاه بغداد همانند سایر شهدا چراغ راه و معیار تشخیص سره از ناسره هستند، باید به طوری ویژه‌تر به آن‌ها اهتمام داشته باشیم؛ چراکه آن‌ها با درهم آمیختن خون‌هایشان، برنامه‌های شیطانی شیطان بزرگ آمریکا را با ممات خود همانند حیات خود بر هم زدند و با پایان سرخ خود برای همیشه ما را به این حقیقت متنبه ساختند که شیعیان ایران و عراق هم‌فکر و همراه و از گوشت و پوست و استخوان ولایتند و هیچ چیز همانند اتحاد و در کنارهم بودنشان آشفتگی خاطر دشمنان مشترک و در رأس تمام آن‌ها آمریکا نمی‌شود.

من به‌عنوان عضوی از خانواده پر شهیدم رهسپار مسیر آن‌ها هستم و با همراهی دخترانم ضحی و فدک این راه را با صبر و استواری به پایان می‌رسانم و در این مجال با اقتدا به سالار و طلایه‌دار تمام شهدای تاریخ، حسین بن علی (ع) عرضه می‌دارم اگر دین محمد جز با قتل من برقرار نمی‌ماند، پس‌ای شمشیرها مرا دربرگیرید.

سیده فاطمه مطهری، مدیر نشر مکتب حاج قاسم در ادامه در مورد کتاب «مرا بپذیر» صحبت کرد و گفت: کتاب «مرا بپذیر» که با حمایت پژوهشی مکتب و قلم خوب خانم نژاد صداقت و توسط انتشارات روایت فتح نوشته شده، هم خلاصه‌گویی دارد و هم اشاره به روایت‌های مختلف صحیح در مورد حاج قاسم و محققان ونویسندگان می‌توانند با بهره‌گیری از اشارات این کتاب به موضوع حاج قاسم به طور تفصیلی‌تر بپردازند.

در پایان این مراسم، رونمایی از سه کتاب «مرا بپذیر»، «خواب‌های ناتمام»، «فصل رسیدن» با حضور سردار ایران‌منش رئیس دفتر فرماندهی سپاه نیروی قدس، مدیر بنیاد فرهنگی روایت فتح، معاونت امور اجتماعی-فرهنگی شهرداری منطقه ۱۸ و مهدی محمدخانی مدیر انتشارات روایت فتح و خانواده شهدا و نویسندگان این سه کتاب انجام شد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، محرم را باید موسم و فصلی برای دانستن و آموختن تلقی کرد. اگر امام حسین، شهید راه دین است، پس بهترین کارها در محرم، افزایش معرفت دینی است. آنچه در ادامه می‌خوانید، درس‌های عاشورایی از کلام فقیه مکتب آل‌الله آقا سید علی خامنه‌ای است.

عاشورا، صحنه عبرت‌ها

هیچ وقت نباید امت اسلامی و جامعه‌ اسلامی ماجرای عاشورا را به عنوان یک درس، به عنوان یک عبرت، به عنوان یک پرچم هدایت از نظر دور بدارد. قطعاً اسلام، زنده‌ به عاشورا و به حسین‌بن‌علی (علیه‌السّلام) است. همان طور که فرمود: «و انا من حسین»؛ بنا بر این معنا، یعنی دین من، ادامه‌ راه من، به وسیله‌ حسین (علیه‌السّلام) است. اگر حادثه‌ عاشورا نبود، اگر این فداکاری عظیم در تاریخ اسلام پیش نمی‌آمد، این تجربه، این درس عملی، به امت اسلامی داده نمی‌شد و یقیناً اسلام دچار انحرافی می‌شد از قبیل آنچه که ادیان قبل از اسلام دچار آن شدند و چیزی از حقیقت اسلام، از نورانیت اسلام باقی نمی‌ماند. عظمت عاشورا به این است. (۱۳۹۱/۰۹/۰۱)

درس حسین‌بن‌علی به امّت اسلامی آماده بودن همیشگی برای مقابله با ظلم است

زندگی حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام در طول تاریخِ زندگی پنجاه و چند ساله‌ آن بزرگوار، همه درس است: دوران کودکی او درس است، دوران جوانی او درس است، در دوران امامت امام حسن علیه‌السّلام رفتار او درس است، بعد از شهادت امام حسن علیه‌السّلام رفتار او همه درس است. این‌جور نبود که کار امام حسین علیه‌السّلام فقط در آن روز آخر باشد، لکن حادثه‌ کربلا این‌قدر عظمت دارد، این‌قدر درخشنده است که مثل خورشیدی همه‌ نورهای دیگر را تحت‌الشّعاع قرار می‌دهد؛ والا خطابه‌ امام حسین علیه‌السّلام خطاب به علما و بزرگان و صحابه و تابعین در منی‌ – که در کتب حدیث ذکر شده است – یک سند تاریخی است.

نامه‌ آن بزرگوار خطاب به علما و بزرگان و پایه‌ها و ارکان دینی در زمان خودش – «ثُمَّ انتُم ایَّتُها العِصابَة، عِصابَةٌ بِالعِلمِ مَشهورَة» که در کتب معتبر حدیث نقل شده است – یک سند تاریخی مهم است؛ رفتارهای آن بزرگوار؛ برخوردش با معاویه، نامه‌اش به معاویه؛ حضورش در کنار پدر در دوران کوتاه خلافت امیرالمؤمنین علیه‌الصّلاةوالسّلام؛ همه‌ اینها قدم‌به‌قدم درس است، منتها حادثه‌ عاشورا چیز دیگری است.

 درس حسین‌بن‌علی علیه‌الصّلاةوالسّلام به امّت اسلامی این است که برای حقّ، برای عدل، برای اقامه‌ عدل، برای مقابله‌ با ظلم، باید همیشه آماده بود و باید موجودی خود را به میدان آورد؛ در آن سطح و در آن مقیاس، کار من و شما نیست؛ امّا در سطوحی که با وضعیّت ما، با خُلقیّات ما، با عادات ما متناسب باشد چرا؛ باید یاد بگیریم. (۱۳۹۲/۰۳/۲۲)

پس از پنجاه سال

ماجرای امام حسین جدای از یک درس، یک عبرت است. درس آن است که به ما می‌گوید: این بزرگوار، آن‌طور عمل کرد. ما هم باید آن‌گونه عمل کنیم. امام حسین درس بزرگی به همه‌ بشریت داده که خیلی با عظمت و در جای خود محفوظ است. اما غیر از درس، چیز دیگری وجود دارد و آن عبرت است. عبرت آن است که انسان نگاه کند و ببیند چطور شد حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام – همان کودکی که جلوِ چشم مردم، آن همه موردِ تجلیلِ پیغمبر بود و پیغمبر درباره‌ او فرموده بود: «سیّد شباب اهل الجنه»؛ سرور جوانان بهشت – بعد از گذشت نیم قرن از زمان پیغمبر، با آن وضعِ فجیع کشته شد!؟ چطور شد که این امّت، حسین‌بن‌علی را جلوِ چشم کسانی از همان نسلی که دیده بودند که او بر دوش پیغمبر سوار می‌شد و این حرف‌ها را از زبان پیغمبر درباره‌ او شنیده بودند، با آن وضع فجیع کشتند!؟ این، عبرت است. مگر شوخی بود که دختران پیغمبر را مثل دخترانِ سرزمین‌هایِ فتح شده‌ غیراسلامی، بیاورند جلوِ چشم مردم کوچه و بازار بگردانند و به کسی مثل زینب سلام‌اللَّه‌علیها اهانت کنند!؟ چطور شد که کار به این‌جا رسید؟ این، همان عبرت است و از درس بالاتر است. این، نگاه به اعماق و ریزه‌کاری‌های تاریخ و حوادث است. (۱۳۷۳/۱۰/۱۵)