حسینیه

به گزارش مجاهدت به نقل ازمشرق، ویراست جدید «مکیال المکارم» از بهترین و جامع‌ترین کتاب‌ها در زمینه مهدویت منتشر شد.

با اینکه بیش از ۷۰ سال از نگارش کتاب مکیال المکارم می‌گذرد اما همچنان  از کتاب‌های مطرح در زمینه مهدویت و امام زمان عجل الله است؛ کتابی گرانسنگ و کم نظیر که همواره مورد اقبال علما، پژوهشگران و عموم مردم بوده است.

آیت الله صافی گلپایگانی از مراجع تقلید در خصوص مکیال المکارم فرمودند: از بهترین و جامع‌ترین کتاب‌ها در موضوع دعا برای فرج است و سزاوارست همه از آن استفاده کنند و امام شناسی خود را با آن کامل کنند.

این کتاب نوشته سیدمحمدتقی موسوی اصفهانی است که برای عرض ارادت به ساحت مقدس حضرت ولی عصر عجل الله نگارش شده است.

در مقدمه‌ای که مرحوم سید محمد تقی بر مکیال نوشته، چنین برمی‌آید که از شدت عشق و علاقه‌ای که به حضرت حجت (عج) داشته، شبی آن حضرت را در خواب می‌بیند. امام(ع) تألیف این کتاب را به وی توصیه و تأکید می‌فرماید و حتی نام آن را نیز «مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم» تعیین می‌کند. سید از خواب بیدار می‌شود، ولی توفیقی برای تألیف آن برایش حاصل نمی‌شود. تا اینکه در سال ۱۳۳۰ قمری عازم سفر حج می‌شود. در این سفر بسیاری از حاجیان گرفتار مرض وبا شدند و از دنیا رفتند.

آیت الله سید محمد تقی با خدای خویش عهد بست اگر از این سفر سالم برگردد، کتابی را درباره حضرت ولی عصر(عج) به رشته تألیف درآورد.

آیت الله موسوی اصفهانی این کتاب را با هدف شکر نعمت وجود حضرت مهدی(عج) نوشته است. کتاب اگر چه حدیثی و معارفی است، اما خوشخوان و روان برای عموم جامعه است و معرفت‌بخش خوانندگان نسبت به منجی عالم بشریت است.

این کتاب ارزشمند دارای هشت بخش مهم است که در آن مؤلف ژرف اندیش با استناد به آیات و روایات متعدد، موضوعات بسیار اساسی و سرنوشت سازی را که اغلب جنبه کاربردی است و مورد ابتلای شیعیان و مسلمانان است، مورد کاوش و دقت نظر و تأکید قرار داده است.

در بخش اول به موضوع وجوب شناخت امام زمان(عج) از دیدگاه عقل و نقل می‌پردازد.

بخش دوم کتاب به اثبات وجود حضرت حجت (عج) اختصاص دارد که با استناد به آیات و روایات و معجزات و کرامات، موضوعات گران سنگی را تقدیم حضور خوانندگان می‌کند.

بخش سوم در بیان پاره ای از حقوق و توجهات آن حضرت بر شیعیان است. بخش چهارم اختصاص به توضیح ویژگی‌های آن حضرت دارد که سبب دعای ما شیعیان به آن امام غایب می‌شود.

بخش پنجم به ثمرات و پیامدهای گوارای دعا برای فرج حضرت حجت (عج) اختصاص یافته است و بدین ترتیب، جلد اول کتاب مکیال المکارم به پایان می‌رسد.

جلد دوم کتاب با بخش ششم آغاز می‌شود. در این بخش مؤلف کتاب با تحقیق فراگیر خود که از میان آیات و روایات استخراج کرده، به پنجاه زمان و هشت مکان مشخص اشاره می‌کند که دعا برای آن حضرت در این زمان‌ها و مکان‌ها مورد عنایت و تأکید قرار گرفته است؛ بخش هفتم، به چگونگی دعا برای تعجیل ظهور امام مهدی (عج) اختصاص دارد. آداب کلی دعا،چگونگی دعا برای تعجیل ودعاهایی امامان معصوم(ع) در خصوص فرج حضرت در این بخش نقل شده است.

بخش هشتم که آخرین بخش کتاب است، در تبیین وظایف و تکالیف بندگان به خصوص شیعیان و مسلمانان در برابر ساحت مقدس حضرت حجت، امام مهدی(عج) است. 

به گزارش مجاهدت به نقل ازمشرق، حضرت رقیه (س)، دختری از دختران امام حسین (ع) بود که در دوران کودکی در کربلا حضور داشت؛ به طوری که این دختر، با دو چشم خود صحنه‌های عطش و غارت خیمه‌ها را دید و وی که در آن زمان، سه سال بیشتر نداشت نیمه شب در کنار سر پدرش در خرابه شام، غریبانه جان داد.

طبق نوشته‏‌های برخی کتب تاریخی، نام مادر حضرت رقیه (س)  امّ اسحاق بود که قبلا همسر امام حسن مجتبی (ع) بود و پیش از آن که به شهادت برسد به برادرش امام حسین (ع) وصیت کرد که با همسرش ام اسحاق ازدواج کند و به همین دلیل، امام حسین (ع) به وصیت برادر خود عمل کرد و نتیجه ازدواج امام حسین (ع) و ام اسحاق، دختر دردانه‌ای به نام رقیه شد.

وقتی که حضرت رقیه (س) در سال ۵۷ قمری به دنیا آمد، مدینه نور دیگری گرفت و خانه کوچک امام، گرمای تازه‌ای یافت. چند وقت بعد ام اسحاق درگذشت و حضرت رقیه (س) از نعمت مادر محروم شد و به همین دلیل، امام حسین (ع) فرزندش را بزرگ کرد و همیشه به خواهر خود زینب (س) سفارش می‌کرد که برای رقیه (س) به عنوان مادر باشد و مهر و محبّت خود را در حق او تمام کند.

حضرت رقیه (س) برگرفته از کلمه‌ی «رقی» به معنی بالا رفتن و ترقی می‌باشد و گویا این اسم، لقب حضرت و فاطمه نام اصلی او بوده است. به علت این که نام رقیه در شمار دختران امام حسین (ع)  کمتر دیده می شود و طبق گفته بعضی منابع، به احتمال زیاد ایشان همان فاطمه بنت الحسین (ع) است چراکه برخی از فرزندان امام حسین (ع) دارای دو اسم بوده‏ اند و امکان تشابه اسمی میان فرزندان ایشان وجود دارد.

حضرت رقیه (س) سفیر کوچکی است که تاثیر بزرگی در ماندگاری عاشورا دارد. زیرا او با دستان کوچک خود، صفحه‌ای زرین از تاریخ کربلا را به نگارش درآورد که جای جای آن نشان از وفاداری و شکیبایی و ارادت است و درواقع، شهادت حضرت رقیه (س) تجلی گر صبر و شکیبایی خاندان رسالت است که هر بلایی را به جان می‌خرند تا امت را از جهالت و ظلم بیرون بیاورند و به همین منظور، تاریخ، چنین رویدادهای تلخی را از یاد نمی‌برد. البته در این میان، ممکن است اختلافاتی در خصوص سن حضرت رقیه(س) وجود داشته باشد، اما وجود گرانقدر ایشان در حادثه کربلا قطعی است و درمورد  شهادت این طفل خردسال، اختلاف چندانی وجود ندارد.