حسین مرعشی

به گزارش مجاهدت از مشرق،علی علوی طی یادداشتی در روزنامه جوان نوشت: روزنامه سازندگی و اخیراً روزنامه هم‌میهن مستمراً یادداشت‌هایی به قلم محسن هاشمی و حسین مرعشی و برخی دیگر با این عنوان و مضمون که «اگر هاشمی الان بود، چه می‌کرد» منتشر می‌کنند و این غیر از ایام فوت آن مرحوم در زمان‌های دیگر نیز جاری و ساری است. محتوای این یادداشت‌ها نیز حول این محورهاست که اگر هاشمی الان بود، از افراط (مثلاً در قضیه آشوب و کشف حجاب) پرهیز می‌کرد یا هاشمی بانی امنیت بود و از این گونه موارد.

به فرزند و آن فامیل دیگر آقای هاشمی باید دو نکته را گوشزد کرد. ابتدا اینکه درباره ادعای پرهیز از افراط آقای هاشمی در حوادث اخیر که بهانه‌اش حجاب بود، بهتر است پشت سر درگذشته حرف نزنند و مطلب وارونه از قول او به مردم القا نکنند. مرحوم هاشمی همانی بود که در سال‌های جنگ که مسئله حجاب اصولاً در ایران مطرح نبود، آن قدر به این مسئله حساس بود که در خطبه‌های نماز جمعه به آن اولویت داد و گفت برخی زنان کمی از موی خود را بیرون می‌گذارند و ما دیگر نمی‌توانیم این را تحمل کنیم و زنانی را که کمی از موی خود را بیرون می‌گذاشتند تهدید به بازداشت و نگهداری در اردوگاه‌های کار اجباری کرد. پس معرفی مرحوم هاشمی به عنوان یک افراط‌گریز باید مستند به سوابق او باشد، نه به‌دلخواه بازماندگان.

ممکن است فرزند و فامیل ایشان بگویند هاشمی عوض شد و دیگر آن هاشمی زمان جنگ نبود و برای تأیید سخن خود مثال بیاورند که هاشمی روزگاری فرمانده جنگ و سراپا در تدارک پیشرفته‌ترین سلاح‌ها برای حفظ امنیت کشور بود،، ولی همین هاشمی در اواخر عمر، توسعه صنعت موشکی ایران را خلاف امنیت کشور و ایران را بی‌نیاز به موشک می‌دانست و از ژاپن و جاهای دیگر مثال می‌زد. پس هاشمی عوض شده بود و ما داریم درباره هاشمی متأخر صحبت می‌کنیم که در همین مقوله امنیت به مؤلفه‌های دیگری غیر از موشک باور پیدا کرده بود.

این ادعا دو مشکل دارد. اول اینکه داشتن نیروی قوی نظامی نافی بهره‌مندی از دیگر مؤلفه‌های قدرت و امنیت نیست و این مغالطه آشکاری است که مؤلفه‌های اقتصادی و سرمایه اجتماعی را مقابل مؤلفه نظامی قرار می‌دهد. نفی هرکدام به سود دیگری غلط است، چه از طرف مرحوم هاشمی یا بستگان او باشد و چه از طرف طرفداران قدرت موشکی (که اصولاً طرفداران قدرت موشکی چنین ادعایی ندارند). مشکل دوم آنکه کشور و مردم چه گناهی کرده‌اند که برخی شخصیت‌های سیاسی، تقسیم‌بندی متقدم و متأخر دارند و کشور باید با تغییر سن و حال و احوال ایشان، رویکرد خود را عوض کند؟!

اما نکته دوم. بستگان مرحوم هاشمی و حزب سازندگی بهتر است کمی مطابق منظومه فکری اصلاح‌طلبان و روشنفکران این جریان که یکسره بر نفی شخص‌محوری و شخصیت‌پرستی است، عمل کنند. تا کی باید از مرحوم هاشمی- مستند و غیرمستند و راست و دروغ- خاطره و رویداد ذکر کرد و کشور و مردم را به مسیر او فراخواند؟! اصلاح‌طلبان که بسیاری از امور صدر اسلام را برای همان زمان مناسب می‌دانند و بسیاری از فرامین و آموزه‌های معمار انقلاب را مناسب زمان خود امام یا حتی نامناسب برای همان زمان می‌دانند، چگونه برای شخصیت هاشمی، یادداشت‌های مستمر «اگر هاشمی الان بود» می‌نویسند؟!

شما خود صاحب فکر و اندیشه‌اید. از خودتان و اندیشه‌های خودتان بگویید، شاید مردم پذیرفتند. پروبال دادن به شخصیت‌های سیاسی بعد از مرگ‌شان و صاف و صوف کردن تناقضات متقدم و متأخر آنان، مناسب سیاست‌ورزی روشنفکرانه و اندیشمندانه نیست. شخصیت‌محوری و شخص‌پرستی نیز مذموم است. دست‌کم منظومه فکری روشنفکرانه اصلاح‌طلبی را نقض نکنید و به سخره نگیرید.

مرحوم هاشمی بدون جانبداری‌های شما برای مردم ایران خاطره‌انگیزتر است تا با القای تفکرات شما در قالب شخصیت او. خود دانید!

به گزارش مجاهدت از مشرق؛ حسین مرعشی دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی در رابطه با ممنوعیت فعالیت حزبی فائزه هاشمی گفت: در این رابطه چیزی به ما ابلاغ نشده است و ایشان در جلسات حزب حضور فعال دارد.  

وی در ادامه درباره خبر محسن اسلامی، دبیر کمیسیون ماده ده احزاب مبنی بر تصمیم گیری در خصوص مجمع عمومی حزب کارگزان پس از جلسه با دبیر کمیسیون نیز اظهار بی اطلاعی کرد.  

این درحالی است که این فرد در جلسات حزب حضور فعال دارد و طبق گفته دبیر کل حزب کارگزاران در آخرین جلسه حزب که در هفته قبل برگزار شده نیز حضور یافته است که به نوعی می‌توان این را بی اعتنایی به حکم صادره از سوی مراجع ذیصلاح تلقی کرد.  

عکس زیر مربوط به جلسه روز دوشنبه ۳۱ مرداد ماه ۱۴۰۱، شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی است.  

سرویس سیاست مشرق– در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل بانام «ویژه‌های مشرق» شمارا در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم. در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید.

*******

روزنامه‌های امروز سه‌شنبه یکم شهریورماه در حالی چاپ و منتشر شد که سکوت واشنگتن، ادعاها و کارشکنی‌های تل اویو در مورد برجام و پلن B ایران درصورت شکست آن در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.

این روزها منابع‌غربی به صورت کاملا هدفمند به تولید اخبار پیرامون توافق می‌پردازند، هدف آن است که با افزایش گمانه‌زنی محاسبات طرفین برهم خورده و نتایج نهایی تغییر کند. روزنامه جام‌جم با تحلیل روایت‌های مختلف درباره برجام نوشته است:

واقعیت این است که این مذاکرات بیش از آن‌که مذاکرات هسته‌ای باشد، مذاکرات برای رفع تحریم‌های ظالمانه غرب است. ایران هرآنچه باید انجام بدهد، تاکنون انجام داده است. اکنون این غرب و خصوصا آمریکاست که پس از بازی‌های فرسایشی سیاسی و دیپلماسی در دولت یازدهم و دوازدهم، حالا حدود یک‌سال است که علی‌رغم کاسته‌شدن میزان اختلافات در متن توافق، در دو سه نقطه راهبردی متوقف شده است و با زیاده‌خواهی درصدد امتیازدهی‌های ناچیز و امتیاز ستاندن‌های بزرگ است.

این واقعیت واضح و روشن در سه نکته اساسی وجود دارد و به‌صراحت از سوی تیم مذاکره‌کننده برای طرف‌های مقابل تبیین شده است. اول این‌که تهران اطمینان پیدا کند که رفع تحریم‌ها به نحوی موثر و پایدار اجرا می‌شود و دوما آمریکا و غرب این موضوع را رسما و کتبا تضمین دهد و نکته سوم نیز این که موضوعات سیاسی و غیرفنی مانند پرونده PMD (ادعاهای غرب در اتهام‌زدن به ایران برای استفاده غیرصلح‌آمیز) نباید به‌عنوان اهرم فشار علیه ایران باقی بماند.

در ادامه این گزارش آمده است:

دشمن درصدد وارونه‌نمایی واقعیت‌های موجود در مذاکره کنونی است. آنچه در بیرون و پیرامون مذاکره رقم می‌خورد، روایتی است که جبهه منسجم غربی – عبری – عربی از مذاکره به کمک توان شبکه‌سازی رسانه‌ای ارائه می‌دهد. درواقع، مذاکره وین امروز در کانون جنگ روایت‌های نظام سلطه قرار گرفته است. البته برآیند اظهارات ضلع غربی میز مذاکرات وین این بود که با پایان‌یافتن گفت‌وگوها، متن نهایی آماده شده و طرفین مذاکرات باید با بیان کلمه بله یا خیر نظر خود را در مورد متن نهایی اعلام کنند.

روزنامه ابتکار به یک پرسش جالب پاسخ داده و نوشته است، اگر مذاکرات شکست بخورد چه اتفاقی خواهد افتاد؟ این روزنامه به نقل از سخنگوی وزارت خارجه می‌نویسد:

ایران از خطوط قرمز خود عبور نخواهد کرد، تهراتن به دنبال توافق خوب، قوی و پایدار است. توافق خوب به این معناست که منافع اقتصادی ایران از این توافق تامین و پایدار باشد و همچنین برای ایران اثبات شود که طرف مقابل به تعهداتش عمل می‌کند و در این حوزه مسئولانه عمل خواهد کرد. ایران برای بار دوم از یک سوراخ گَزیده نخواهدشد. در واقع پلن B ایران استمرار سیاست خارجی موجود بدون توجه به روند مذاکرات رفع تحریم‌ها بوده و خواهد بود.

روزنامه هم‌میهن نیز به پیش‌بینی حصول توافق یا شکست آن پرداخته و نوشته است:

واقعیت آن است که به دلیل وجود برخی ناپایداری‌های سیاسی در طرفین نمی‌توان نظر قاطعی دراره سرنوشت برجام داد؛ اما امیدواری‌ها نسبت به یک ماه قبل افزایش یافته است. این روزنامه نوشته است که جوزپ بورل بورل پاسخ ایران به پیش‌نویس جدید را معقول خوانده و همین مورد امید به توافق را بلا می‌برد.

روزنامه آرمان‌ملی نیز در سرمقاله خود با عنوان «اراده ایران و آمریکا، توافق است» نوشت:

آنچه از شرایط و فضای حول محور برجام می‌توان برداشت کرد اینکه اراده سیاسی ایران و آمریکا برای رسیدن به توافق است. این مهم‌ترین نکته‌ای است که باید در نظر گرفت و تحولات پیرامون برجام نشان می‌دهد که اراده وجود دارد و از طریق تبادل نظر در خصوص متنی که اروپا ارائه کرده خود را نشان داده و طرفین نظرات خود را به یکدیگر منعکس کردند؛ لذا همین که مذاکرات ادامه دارد و آقای جوزپ بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا از احتمال از سرگیری مذاکرات در این هفته خبر داده نشانه مثبتی است که نشان می‌دهد ما به توافق نهایی نزدیک هستیم.

این روزنامه با تعیین ضرب‌ الاجل برای توافق نوشت:

قبل از اجلاس شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی باید مساله ایران و آژانس در مورد مسائل پادمانی و آن مساله ابعاد احتمالی فعالیت هسته‌ای غیر صلح‌آمیز ایران که در سه مکان از سوی آژانس شناسایی شده حل و فصل شود؛ لذا به نظر می‌رسد که بیش‌ترین وقت طرفین روی این نقطه متمرکز است که چگونه این مساله با آژانس حل و فصل شود که بتواند متن پیبشنهادی آژانس را نهایی کند. البته مسائل ایران آژانس به این زودی حل نمی‌شود و باید راه‌حلی که اختلاف ایران و آژانس طی آن حل شود در این مذاکرات مطرح باشد. احتمالا ایران مکانیسمی را پیشنهاد کند که اعتماد آژانس را جلب کند که آژانس بعد از این می‌تواند کنترل موثری روی فعالیت‌های هسته‌ای ایران داشته باشد. اگر ایران با آژانس بر روی این مدل راستی آزمایی به توافق برسد باقی مانده مسائل پادمانی نیز داخل این مکانیزم قابل حل و فصل خواهد بود.

در شرایطی که روزنامه اصلاح‌طلب آرمان از ایجاد مکانیسیم برای مسائل پادمانی سخن گفته؛ روزنامه وطن امروز از کارشکنی مدیر کل آژانس خبر داده و نوشته است:

مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی دیروز در مصاحبه‌ای با شبکه خبری «سی‌ان‌ان» بار دیگر ادعاهای اثبات‌نشده درباره تحقیقات از برخی اماکن در ایران را تکرار کرد. رافائل گروسی در این مصاحبه خطاب به ایران گفت: به ما اطلاعات و پاسخ‌های ضروری و دسترسی به افراد و اماکن را بدهید تا بتوانیم درباره چیزهای خیلی زیادی که هنوز به توضیحات نیاز دارند، شفاف‌سازی کنیم! رابرت مالی، رئیس تیم مذاکره‌کننده آمریکایی هفته گذشته گفته بود: در صورتی که آژانس پایان اختلافات خود با ایران را اعلام کند، واشنگتن موافقت خود را با بستن پرونده تضمین‌ها درباره ایران اعلام خواهد کرد.

دنیای فردا دنیای گفتمان‌هاست یا موشک‌ها؟

روزنامه سازندگی ارگان خبری حزب کارگزاران در سرمقاله خود به قلم حسین مرعشی درخواست «خلع سلاح کشور در برابر دشمن» را مطرح کرده و نوشته است:

بیش از چهار دهه است که رقابت‌های امنیتی و تسلیحاتی، تبدیل به رقابت اقتصادی شده است. اگر ۵۰ سال قبل کلاهک هسته‌ای علامت داشتن قدرت بود، امروز اقتصاد ملاک قدرت جهانی است. امروز تعداد کلاهک موشکی نمی‌تواند تعیین کننده قدرت باشد، اگر قرار بود کسی با قدرت نظامی آقای منطقه شود صدام از همه شایسته‌تر بود!

مرعشی با تکرار تز هاشمی در بستن درب شهرهای موشکی نوشته است: تجربه نشان داده است که در بلند مدت سلاح نمی‌تواند نقش تعیین کننده در تدوین قدرت کشورها داشته باشد. افزایش قدرت نظامی ایران باعث می‌شود تا کشورهای منطقه نیز به سوی مسابقه تسلیحاتی حرکت کنند.

این یادداشت عجیب از سوی دبیرکل حزب کارگزاران در حالی به نگارش درآمده است که مرعشی به خود زحمت نداده تا حداقل آمار خرید تسلیحاتی در منطقه را یک‌بار با خود مرور کند. تا تفاوت بلندپروازی و بازدارندگی را متوجه شود.

درحالی‌که عربستان سعودی تنها در طول یک سال گذشته بیش از ۶۳ میلیارد دلار صرف خرید تسلیحات کرده است، دبیرکل یک حزب اصلاح‌طلب در تهران؛ جمهوری اسلامی ایران را متهم به میلیتاریزه کردن منطقه کرده است.

سخنان مرعشی حرف تازه‌ای نبوده و تکرار همان جمله معروف «دنیای فردا، دنیای گفتمان‌هاست، نه موشک‌ها…» در سال ۹۵ از سوی هاشمی‌رفسنجانی است. در آن زمان برخی عناصر نفوذی در دولت سعی داشتند با تحمیل برجام ۲ و ۳ کشور را خلع سلاح کرده تا به تعبیر خودشان ایران را جهانی سازی یا نرمال سازی کنند.

البته چند روز پس از توئیت هاشمی و در یازدهم فروردین همان سال، رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار جمعی از مداحان اهل‌بیت گفتند: اینکه بعضی‌ها بیایند بگویند «فردای دنیا، فردای مذاکره است، فردای موشک نیست»، این حرف اگر از روی ناآگاهی گفته شده باشد، خب ناآگاهی است، اگر از روی آگاهی گفته شده باشد، خیانت است. چطور ممکن است؟ اگر چنانچه نظام جمهوری اسلامی دنبال علم برود، دنبال فنّاوری برود، دنبال مذاکره‌ی سیاسی برود، دنبال کارهای گوناگون تجاری و اقتصادی برود -که همه‌ی این‌ها لازم است- امّا قدرت دفاعی نداشته باشد، توانایی دفاع کردن نداشته باشد، هر بی‌سَروپایی وهر دولت فزرتی کذائی‌ای او را تهدید می‌کند که اگر فلان کار را نکردید، ما موشک می‌زنیم؛ خب اگر شما امکان دفاع نداشته باشید، مجبورید عقب‌نشینی کنید.

سرویس سیاست مشرق – روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه “ویژه‌های مشرق” نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با   «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.

*******

** دست آمریکا بسته است، نمی تواند به ایران امتیاز بدهد

روزنامه آرمان در مطلبی نوشت: «مشکل اصلی احیای برجام فعلا در گرو مساله سپاه پاسداران از یکطرف و تضمین‌ها از طرف آمریکاست که این دو مطالبه اصلی برای احیای برجام است. در مورد اولی آمریکایی‌ها رسما به ایران اطلاع داده‌اند که دولت آمریکا نمی‌تواند سپاه پاسداران را از فهرست گروه‌های تروریستی درآورد و تحریم‌ها را بردارد. این موضوع رسما از طریق کانال‌هایی با ایران وجود دارد به ما ابلاغ شده است. در رابطه با تضمین‌ها مساله ساده‌تر است و سازوکار و راهکارهایی برایش پیدا شده بوده هرچند جزئیات آن بیان نشده است.»

در ادامه این مطلب آمده است: «در رابطه با مساله احیای برجام نیازمند یک تصمیم سیاسی هستیم. البته دست بایدن هم از طرف کنگره و هم لابی صهیونیست‌ها بسته است. انتخابات کنگره را پیش‌رو دارد و حزب دموکرات در یک فضای کاملا لرزان قرار دارد و چنانچه امتیازی به ایران دهد، ممکن است منجر به شکست دموکرات‌ها در انتخابات آتی بشود.»

آمریکا مدعی است که سپاه را از فهرست FTO  حذف کرده اما سپاه قدس را در این لیست تحریمی قرار می دهد. این پیشنهاد، گستاخانه، بی شرمانه و فریبکارانه است. چرا که که برداشته شدن تگFTO  از سپاه پاسداران به معنای انتفاع ایران از برجام نیست، لیست SDN  آنچنان گسترده است که تگ تشریفاتیFTO  نمی تواند در میان مدت انتفاع ساز باشد، تنها در شرایطی می توان از طرح برداشتن FTO  استقبال کرد که قبل از آن آمریکایی‌ها تگ‌های SDGT  (ذیل کاتسا) را برداشته و حسن نیت خود را اثبات کنند.

آمریکا با شراکت اسرائیل و تروئیکای اروپا در پی آن است که ضمن حفظ محدودیت های برجامی ایران، توافق هسته ای را به حوزه های دیگر از جمله توان دفاعی و قدرت منطقه ای ایران نیز تعمیم دهد. در این میان هیچ خبری از لغو تحریم ها نیست.

با اینحال فعالین و رسانه های اصلاح طلب ضمن دفاع از این طرح ضدایرانی مدعی هستند که دست بایدن بسته است و نمی تواند امتیازی به ایران بدهد.

طیفی که این روزها از «دستِ بسته بایدن» سخن می گوید، همان جریانی است که پیش از این مدعی بود که اگر بایدن رئیس جمهور امریکا شود، آبان رویایی در ایران رقم خورده و فتح الفتوح عظیم اقتصادی را در کشورمان شاهد خواهیم بود.

** هجمه به قدرت منطقه ای ایران؛ بازی افراطیون اصلاح طلب در زمین اسرائیل

روزنامه شرق در مطلبی نوشت: «ایالات متحده آمریکا اگر می‌خواست افکار عمومی جهان را علیه جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان یک قدرت متوسط در نظام بین‌الملل بسیج کند، این مهم برایش میسر نبود. اما جهت‌گیری‌های منطقه‌ای و بین‌المللی تهران و آشکارسازی حرکت ایران در قالب یک تئوری معنادار به نام جنگ‌های نامتعادل، سبب شد قدرت‌افزایی ایران و به دنبال آن قدرت‌افکنی تهران به تهدیدی برای نظام بین‌الملل تعریف شود.»

در ادامه این مطلب آمده است: «شعارهای جمهوری اسلامی در چهار دهه گذشته وضعیتی را به وجود آورده که تلاش برای نفوذ تهران در برخی کشورهای خاورمیانه با وجود بحران‌های متعددی مانند بحران سوریه، عراق، فلسطین، لبنان، یمن و… عملا به حرکتی ضد تهران در منطقه تبدیل شود.»

این روزنامه اصلاح طلب در ادامه نوشت: «توافق هسته‌ای در سال ۲۰۱۵ و آنچه در قالب دکترین اوباما برای مدیریت تهران انجام شد، موجب شد آمریکایی‌ها به‌سرعت دکترین محدودسازی همکاری‌های بین‌المللی با ایران و محاصره منطقه‌ای تهران را کلید بزنند؛ چون ایران صرفا محدود به توان هسته‌ای نبود و برجام دیگری برای توان موشکی و نفوذ منطقه‌ای را هم نمی‌پذیرفت؛ بنابراین در سایه این دکترین ما شاهد ایجاد فضایی بودیم که ائتلاف عربی – اسرائیلی به صورت دقیق‌تر و جدی‌تر از قبل دنبال شد تا به موازات آمریکا توان منطقه‌ای و موشکی ایران را مدیریت کند.»

آمریکا و اسرائیل شکست های مفتضحانه ای را در منطقه غرب آسیا متحمل شده اند. در سوی مقابل، ایران و محور مقاومت پیروزی های قابل توجهی کسب کرده اند. با اینحال طیف اصلاح طلب مدعی است که آمریکا و اسرائیل دست برتر را در منطقه داشته و ایران یک بازنده است!

در روزهای گذشته روزنامه الوطن در گزارشی نوشت: دو نفتکش ایرانی بدون هیچ تأخیر و مزاحمتی در سواحل سوریه پهلو گرفتند و این امر اولین نشانه‌های فعال شدن خط اعتبار جدید بین ایران و سوریه است. همچنین رویترز در گزارشی نوشت: یک فروند نفتکش ایران حامل یک میلیون بشکه نفت خام وارد آب‌های ونزوئلا شد…ایران در ماه جاری میلادی ۳ میلیون بشکه نفت و میعانات گازی به ونزوئلا صادر کرده است.

در حال حاضر شاهد ترافیک دیدارهای دیپلماتیک و امضای سندهای همکاری اقتصادی دوجانبه با ایران هستیم؛ از قطر و ونزوئلا تا ترکمنستان و تاجیکستان. چندی پیش وزیر نفت گفته بود: در دولت سیزدهم بیش از ۵۵ قرارداد و تفاهم‌نامه امضا کردیم و در این مدت ۱۶، ۵ میلیارد دلار قرارداد نفتی و گازی با شرکت‌های داخلی و خارجی امضا شده است… در مجموع چند برابر وعده بی‌عمل توتال، حاضر به سرمایه‌گذاری شده‌اند و قرارداد هم امضا کرده‌اند.

در دولت سیزدهم با به‌کارگیری دیپلماسی عزتمندانه و عبور از حصار برجام، شاهد تحولات قابل توجهی در دریافت درآمدهای کشور بودیم. برای نمونه درآمدهای نفت ایران در ماه‌های اخیر نه‌تنها افزایش قابل ملاحظه‌ای داشته است، بلکه همه منابع حاصل از فروش نفت ایران وصول شده و درآمد نفتی معوق در دولت سیزدهم وجود ندارد.

در حال حاضر «دیپلماسی» و «میدان» همانند دو لبه قیچی، نقشه های آمریکا و اسرائیل در منطقه را نقش بر آب کرده و طرح خاورمیانه بزرگ را به آرزویی محال و دست نیافتنی بدل کرده است.

با اینحال برخی رسانه ها و فعالین اصلاح طلب با بازی در پازل آمریکا و اسرائیل، هجمه به قدرت منطقه ای ایران را دنبال می کنند.

** مگر شما نمی گفتید ارز ۴۲۰۰ تومانی، «استخوانی در گلو» است!؟

روزنامه اعتماد در مطلبی نوشت: «در شرایطی که این روزها و بعد از آغاز پروژه آزادسازی قیمت‌ها و حذف ارز ترجیحی، مردم تحت فشارهای معیشتی زایدالوصفی قرار دارند و از هر سو، تیرهای گرانی، فقر و تورم به سمت آنها پرتاب می‌شود، وزیر اقتصاد دولت سیزدهم که دیروز در شمایل سخنگوی اقتصادی کابینه رو در روی خبرنگاران ایستاده بود نه تنها وضعیت اقتصادی کشور را با ثبات، در مسیر پیشرفت و همراه با رشد اقتصادی مستمر ارزیابی می‌کند، بلکه معتقد است قدرت خرید اقشار متوسط و دهک‌های محروم جامعه بهبود و شکاف طبقاتی کاهش یافته است.»

در ادامه این مطلب آمده است: «اظهاراتی که به نظر می‌رسد، تناسبی با وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم کف جامعه ندارد و برآمده از تلاش دولت برای عادی جلوه دادن شرایط کشور است.»

سال گذشته «حسین مرعشی» دبیرکل حزب کارگزاران در مصاحبه با روزنامه سازندگی تاکید کرده بود که دلار ۴۲۰۰ تومانی، «استخوانی در گلو» است. پیش از آن نیز «عباس عبدی» فعال اصلاح طلب در توئیتی نوشته بود: «دو پوست موز زیر پای دولت(رئیسی) است. اول ادامه دلار ۴۲۰۰ تومانی. دوم حذف دلار ۴۲۰۰ تومانی. انتخاب کنید که کدام گام را برخواهید داشت؟». این در حالی است که روزنامه های اصلاح طلب از جمله روزنامه سازندگی در سال ۹۷ و در مقطعی که کارشناسان اقتصادی و صاحبنظران با دلایل فنی و منطقی با دلار ۴۲۰۰ تومانی مخالف بودند، تصویر جهانگیری را در لباس «سوپرمن» منتشر کرده و مدعی بودند که دلار ۴۲۰۰ تومانی(دلار جهانگیری) فتح الفتوحی اقتصادی را رقم خواهد زد.

روزنامه اعتماد نیز در دولت روحانی از حامیان پروپاقرص سیاستگذاری غلط و غیرکارشناسی دلار ۴۲۰۰ تومانی-دلار جهانگیری- بود.  برای نمونه، «عبدالله ناصری» مشاور خاتمی در مطلبی در روزنامه اعتماد با عنوان «میدان داری ارزی جهانگیری» نوشته بود: «تصمیم قاطع دولت در مورد تک‌نرخی شدن ارز به همت آقای جهانگیری گرفته شد. نوسانات بازار ارز بسیار حساس و بحرانی بود و دولت باید زودتر از اینها دراین‌باره تصمیم می‌گرفت. بالاخره هم آقای جهانگیری به عنوان میدان‌دار این ماجرا تصمیم خوبی گرفت.»

تصویر سازی سوپرمنی از دولت روحانی درباره دلار ۴۲۰۰ تومانی در حالی بود که دولت قبل با این سیاستگذاری غلط حدود ۶۰ میلیارد دلار از ذخائر ارزی را بر باد داد. در دولت قبل ۶۰ میلیارد دلار ارز ۴۲۰۰ تومانی، ظرف سه سال به شکل ظاهرا بی‌هدف، در اختیار معدودی تسهیلات بگیر قرار گرفته بود؛ اگر دوست داشتند کالای اساسی وارد کردند اما به قیمت آزاد فروختند. اگر هم دوست نداشتند، همان ارز را در بازار آزاد فروختند و مابه‌التفاوت چند ده هزار تومانی را به جیب زدند. یا با ارز واردات کالاهای اساسی، کالای دیگری وارد کردند و کمر تولید را شکستند.

چندی پیش روزنامه شرق در اعترافی دیرهنگام نوشته بود: «همین ارز چهارهزارو ۲۰۰تومانی که به ۲۵ کالای اساسی اختصاص و در ادامه به هفت قلم کالای اساسی تقلیل یافت، بستری برای رانت ۹۰۰ هزارمیلیاردتومانی از سال ۹۷ تا پایان ۱۴۰۰ ایجاد کرد.»

دلار ۴۲۰۰ تومانی در تبعیضی آشکار موجب شده بود که پول متعلق به همه مردم ایران تنها به جیب حدود ۴۰۰۰ نفر برود ولی اکنون با مردمی سازی یارانه و به عبارتی با عادلانه کردن پرداخت یارانه، منافع ارز ترجیحی به جیب حداقل۷۲ میلیون ایرانی می رود. بر همین اساس ذی‌نفعان این ثروت ملی با تصمیم دولت حدود ۱۷۵۰۰ ‌برابر شده است.

نکته قابل توجه اینجاست که  سیاستگذاری دولت سیزدهم تحت عنوان «مردمی سازی یارانه ها» دارای ویژگی هایی است که در طرح های قبلی به درستی به آن پرداخته نشده بود. یکی از ویژگی های بسیار مهم این طرح، مبارزه با قاچاق کالاهای اساسی است.

حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی باید در دولت روحانی و با هزینه ای کمتر انجام می شد، اما به دلیل اینکه دولت قبل نه انگیزه لازم و نه همت کافی داشت، حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی در حد حرف باقی ماند تا نهایتا در دولت سیزدهم این اقدام بسیار مهم انجام شد.

دولت قبل که مقامات ارشد آن از اعضای ارشد ستادهای میرحسین و کروبی بودند و به دولت سوم و چهارم خاتمی مشهور شد، با اعلام ارز ۴۲۰۰ تومانی به عنوان ارز تک نرخی آن‌هم برای همه کالاها قیمت ارز را ۸ برابر، قیمت طلا را ۱۰ برابر، قیمت مسکن را ۷ برابر، قیمت خودرو را ۶ برابر و قیمت بقیه کالاها را تا ۳۰۰ درصد افزایش داد. حالا بانیان و حامیان این خسارت بزرگ، ژست مدعی به خود گرفته و تازه به یاد مشکلات معیشتی مردم افتاده اند.

 جریان اصلاح طلب تعمدا و با غرض ورزی «میراث شوم دولت تدبیر و امید» را سانسور می کند.  بر اساس گزارش‌های منتشر شده از سوی بانک مرکزی، نرخ تورم در تابستان ۱۴۰۰ و در پایان دولت دوازدهم به حدود ۶۰ درصد رسید. این در حالی است که در حداقل ۴۰ سال گذشته میزان تورم هیچ‌گاه بالای ۵۰ درصد نبوده و فقط در سال ۱۳۷۴ شاهد تورم ۴۹، ۵ درصدی بوده‌ایم. و اما در حال حاضر و در شرایطی که حدود ۸ ماه از آغاز به کار دولت سیزدهم سپری شده است، شاهد کاهش شتاب تورم بوده‌ایم.