حضرت زینب (س)

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله خامنه‌ای روایتی از دیدار خانواده شهید مدافع حرم «مصطفی صدرزاده» با رهبر معظم انقلاب اسلامی را منتشر کرد.

شهید صدرزاده با نام جهادی «سید ابراهیم» فرمانده ایرانی گردان عمار از لشکر مقتدر فاطمیون بود و درست در شب عاشورای حسینی در سال ۱۳۹۴ در حومه حلب به شهادت رسید.

در این فیلم ابتدا سخنانی از حاج قاسم منتشر شده است که در مورد شهید صدرزاده صحبت کرد. متن این سخنان به شرح زیر است:

«سید ابراهیم، از بهترین فرماندهان ما بود که خود را به عنوان یک افغانی معرفی کرد و وارد جبهه شد و پس از آن جبهه او را گرفت و نگاه داشت و نگذاشت که برود. من از پشت بیسیم نمی‌دانستم که «سید ابراهیم» چه کسی است. از پشت بیسیم که حرف می‌زد، پرسیدم چه کسی است که صحبت می‌کند؟ این جوان تهرانی از کجا در میان لشکر فاطمیون جای گرفته است؟

جوان نحیف و باریکی آمد. به او گفتم «سید ابراهیم» تو بودی؟

گفت: بله.

من فکر می‌کردم این فرد باید فرد چهارشانه و قدبلندی باشد اما وی جوان تو دل برویی بود و آدم از نگاه کردن به او لذت می‌برد. من واقعاً عاشق او شدم.»

در دیدار خانواده شهید صدرزاده با رهبر معظم انقلاب اسلامی، مادر شهید به ایشان گفت: «پسر من، نذر حضرت اباالفضل (ع) بود. یکی از روز‌های تاسوعا که در روضه شرکت داشتم، پسر من که سه سال و نیم داشت، به سمت درب می‌رود و با یک موتور تصادف می‌کند. مردم به من گفتند که او کشته شده است. بعد از آن من همانطور که جلوی کتیبه‌های حضرت عباس (ع) نشسته بودم. به حضرت عباس (ع) گفتم فرزندم نذر شماست او را نگه دارید تا من او را سرباز شما کنم.

پسر من دقیقاً ۱۰ دقیقه _ یک ربع پیش از اذان ظهر در روز تاسوعا به شهادت رسید و تاریخ شهادت او هم ۱۰ دقیقه _ یک ربع پیش از اذان ظهر ثبت شد.

پس از آن رهبر معظم انقلاب اسلامی نقدی به مسئولان حوزه ثبت خاطرات شهدا آوردند که این مطالب بسیار با عظمت هستند و باید در تاریخ ثبت شوند. افسوس که بسیاری از کسانی که در نوشتن تاریخ و ضبط و ثبت این مسائل هستند، متوجه اهمیت این قضیه نمی‌شوند.

پس از آن ایشان در مورد سختی کار شهدای مدافع حرم فرمودند: این انگیزه چقدر قوی است و این ایمان چقدر شفاف است. رفتار، گفتار و حرکت هر کدام از این جوان‌ها که به شهادت رسیدند، دریچه‌ای است به سمت دنیای معرفتی. این جوان از همسر جوان، کودک خردسال و زندگی راحت خود می‌گذرد و در یک کشور و خاک غریب در راه خدا مجاهدت می‌کند و به شهادت می‌رسد. آیا این، چیز کوچکی است؟

تاریخ انقلاب اسلامی قدم به قدم از این شگفتی‌های تاریخ‌ساز به خود دیده است.»

انتهای پیام/ 118

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، سعید اوحدی رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران با توجه به عدم برگزاری کنگره «الماس‌های درخشان» با تعدادی از آزادگان دیدار و گفت‌وگو کرد.

وی با حضور در منزل آزاده و جانباز «سید مصطفی میراسماعیلی» ضمن تبریک سی و یکمین سالروز ورود آزادگان به میهن اسلامی با این آزاده سرافراز دیدار و از ایثار و مقاومت آزادگان در سال‌های اسارت تجلیل کرد.

رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران در دیدار با خانواده آزاده سرافراز متوفی «سید نورالدین سیدزاده قمی» نیز در جریان مشکلات خانواده این آزاده سرافراز قرار گرفت و از مقام والای این آزاده در سالروز ورود آزادگان به میهن اسلامی تجلیل و قدردانی کرد.

معاون رئیس جمهور همچنین در دیدار با آزاده سرافراز «حاج ناصر شفیعی» نیز مسائل درمانی این آزاده گرانقدر را مورد پیگیری قرار داد و دستورات لازم را در این خصوص صادر کرد.

وی همچنین در دیدار با آزاده و جانباز سرافراز «داود حدادی» در جریان مسائل درمانی این آزاده والامقام قرار گرفت و با اشاره به تشکیل کارگروهی برای بررسی وضعیت اشتغال فرزندان ایثارگران گفت: در برنامه هفتم توسعه مشکل اشتغال فرزندان ایثارگران پیگیری خواهد شد و با توجه به نگاه دولت سیزدهم و مجلس یازدهم به جامعه ایثارگری این موضوع با جدیت دنبال خواهد شد.

گفتنی است آزاده و جانباز سرافراز «سید مصطفی میر اسماعیلی» مدت پنج سال، آزاده و جانباز سرافراز «ناصر شفیعی» مدت هشت سال، آزاده سرافراز متوفی «سیدنورالدین سیدزاده قمی» مدت هفت سال و نه ماه و آزاده و جانباز سرافراز «داود حدادی» مدت هشت سال و یک ماه در اسارت رژیم بعث عراق بودند.

اوحدی همچنین با حضور در منزل شهید مدافع حرم «سردار حاج رضا فرزانه» با خانواده این شهید بزرگوار دیدار کرد و اظهار داشت: دیدار با خانواده‌های معظم شهدا توفیق بزرگی برای مسئولان و کارکنان بنیاد شهید و امور ایثارگران است و با توجه به ایثار و ازخودگذشتگی ایثارگران مسئولیت خطیری بر عهده بنیاد شهید و امور ایثارگران است.

رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران ادامه داد: شهدا چراغ هدایت برای بشریت هستند. اگر به ارزش‌های شهدا و هدفی که داشتند بیشتر توجه شود مشکلاتی که در جامعه وجود دارد به راحتی قابل حل است و باید به نقش و حضور معنوی شهدا در این مسیر توجه کرد.

معاون رئیس جمهور به مظلومیت شهدای مدافع حرم اشاره کرد و گفت: تاریخ در آینده به ارزش و نقش مدافعان حرم در زنده نگه داشتن اسلام بیش از این پی خواهد برد. دشمنان اسلام برای محو ارزش‌های اسلامی تلاش کردند، اما شهدای مدافع حرم با ایستادگی در برابر داعش و دشمنان اسلام توطئه‌های آن‌ها را خنثی کردند.

مهندس اوحدی در این دیدار به نقش بزرگ و رسالت خانواده شهدای مدافع حرم به ویژه همسران شهدا برای زنده نگه داشتن یاد شهدا اشاره و خاطرنشان کرد: حضرت زینب (س) و حضرت سکینه (س) نقش بزرگی بعد از شهادت امام حسین (ع) برای زنده نگه داشتن واقعه کربلا داشتند و اشعار بسیاری منتسب به حضرت سکینه (س) است.

رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران با اشاره به مشکلات خانواده‌های شهدا و جانبازان مدافع حرم گفت: هدف از دیدار با خانواده شهدای مدافع حرم بررسی مشکلات این عزیزان است و تلنگر‌ها و پیشنهاد‌های خانواده‌های معظم شهدا و ایثارگران نقش مهمی برای حل مشکلات دارد. همچنین مقام معظم رهبری و رئیس جمهور نیز همواره بر حل مشکلات خانواده‌های معظم شهدا تأکید دارند.

گفتنی است سردار شهید حاج رضا فرزانه سال ۱۳۴۳ متولد شد و سال ۱۳۹۴ در سوریه به شهادت رسید و بعد از شش سال پیکر مطهرش به میهن اسلامی بازگشت و در بهشت زهرا (س) تشییع و به خاک سپرده شد.

در این دیدار‌ها سردار یعقوب سلیمانی معاون فرهنگی و آموزشی و جمعی از مدیران کل بنیاد شهید و امور ایثارگران حضور داشتند.

انتهای پیام/ 118

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، نسبت بین عاشورا و دفاع مقدس هشت ساله ما در چیست؟ آیا اگر رزمنده‌ها عاشورایی نمی‌شدند با آن امکانات کم می‌توانستند بر صدام که بیشتر کشور‌های سرمایه‌داری پشتیبانش بودند، غلبه کند؟ چرا و چگونه عاشورا و دفاع مقدس ما با هم گره خوردند؟ این‌ها سؤالاتی است که سعید حدادیان به آن‌ها پاسخ داده است. وی معتقد است عاشورا و دفاع مقدس مفاهیم و گفتمان‌های جدای از هم نیستند.

آقای حدادیان شما مداح هستید و فضای هیئت و دفاع مقدس را از نزدیک لمس کردید. به اعتقاد شما دفاع مقدس ما چگونه با عاشورا و قیام اباعبدالله (ع) گره خورده است؟

یکی از بزرگان ریاضی دنیا زمانی که در مقطع ابتدایی درس می‌خواند، فقط جواب سوال‌های ریاضی را می‌نوشت و با او دعوا می‌کردند که چرا اینگونه است. هنوز کشف نکرده بودند که این آدم استاد ریاضی است. بعد‌ها مورد بررسی قرار دادند و دیدند که این سؤالات خیلی برای او آسان و بدیهی است.

من نمی‌خواهم بگویم جواب سوال شما آسان است اما پاسخ آن برای مردم ما بدیهی و روشن است. این مربوط به هشت سال دفاع مقدس نیست بلکه حدود ۲۰۰ سال است که نفس مسئله عزاداری برای سیدالشهدا (ع) و ایام‌الله عاشورا گره‌گشای کار‌های مردم ماست.

شما نهضت تنباکو را ببینید یا به تبریز، مشهد، اصفهان و… نگاه کنید که چه تاریخ‌هایی دارند. مثلا در شب تاسوعا یا عاشورا در تبریز مردم می‌خواستند بیرون بریزند که حکومت به دست و پای حاج جواد آقا می‌افتد که او مانع شود و بنا به مصلحت دعوت به آرامش می‌کند. همین حرکت‌ها باعث می‌شوند که نهضت تنباکو به پیروزی برسد.

این حرکت‌ها فقط مختص نهضت تنباکو نبود. به مشروطه مراجعه کنید، به تحصن‌های اولیه و ثانویه در قم و در حرم سیدالکریم (ع) نگاه کنید. آن وقت است که به این نتیجه می‎رسید که نماد‌های مذهبی ما همین محرم‌ها و صفر‌ها هستند.

امام (ره) اردیبهشت ۵۷ در روز‌های ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی عنوان می‌کنند که «محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است»؛ لذا می‌توان گفت که دفاع مقدس و عاشورا نه ‎تنها تقارن دارند بلکه با هم انطباق نیز دارند و انطباق امسال روز اول ماه محرم و هفته دفاع مقدس فقط یک انطباق ظاهری است وگرنه این دو اصلا قابل تفکیک نبوده و نیستند و ما زیر بیرق «هیهات من الذله» جمع هستیم و شهادت کرامت ماست؛ منتها در دفاع مقدس یک جور دیگری ظهور و بروز می‌یابد.

حاج حسین انصاریان می‌گفت که اگر کشور دیگری غیر از عراق به ما حمله کرده بود، شاید عامل انگیزشی برای دفاع به این قدرت و قوت نبود. حمله صدام به ما آرزوی زیارت کربلای امام حسین (ع) را متبلور کرده بود. این نکته خیلی در ارتقاء روحیه شهادت‌طلبی و مجاهدت مردم تاثیرگذار بود.

دفاع مقدس در آن هشت سال تمام شد اما راه حرم امام حسین (ع) باز شده است و این در پیاده‌روی اربعین دارد خودش را نشان می‌دهد. ۴۰ سال راه کربلا بسته بود و صدام ملعون عده قلیلی را که از قریه‌ای برای زیارت امام حسین (ع) رفته بودند، کشت.

از زیارت امام حسین (ع) انقلاب، نهضت و شورش علیه استکبار می‌تراود. هر چیزی که منصوب و متعلق به دستگاه امام حسین (ع) است، عامل ازدیاد مقاومت و زیاد شدن استقامت و روحیه مجاهدت و شهادت‌طلبی است. حال تصاویر متعددی دور سرم می‌چرخد. حاج عبدالله عرب نجفی می‌گفت: من اگر یک هفته روضه نشنوم، روحیه‌ام داغون می‌شود. من یادم می‌آید در عملیات بدر یک نفر دستش قطع بود و می‌خواست دوباره به عملیات برود. این افراد این روحیه را از کجا گرفتند؟ همه این درس‌ها را از کربلا گرفتند.

در سال ۶۶ فردی برادرش شهید شده بود و من به او گفتم که برادرتان شهید شده است و الان خانواده به شما احتیاج دارد. زود برگرد. گفت: نه نمی‌توانم بروم، باید باشم. بعد شروع کرد از کربلا گفتن و گریه کردن. یک حال ویژه‌ای داشت. به من گفت: آقا سید یا شاید هم حاج سعید؛ من کربلا را نبینم می‌میرم. عاشق امام حسین (ع) هستم. هر روز صبح همه گردان‌ها را یا هر جا می‌رفتید، زیارت عاشورا می‌خواندند. همه جای جبهه زیارت عاشورا می‌خوانند. همه رزمنده‌ها صبح «السلام علیک یا امام حسین (ع)» داشتند. این‌ها را باید چطوری از محرم سوایشان کنیم؟ امام حسین (ع) زیارت‌های دیگر هم دارد. اسمش زیارت عاشوراست. چرا مردم وارث نمی‌خواندند، چرا عرفه و رجبیه و شعبانیه و… نمی‌خواندند؟

حال و هوای محرم و صفر در جبهه‌ها چطور بود؟

برای تهرانی‌ها ویژه بود. بعضی از آدم‌ها مثل حاج منصور، خودشان یک شعله عظیم از کربلا بودند. در دهه محرم بچه‌ها خودشان را بیشتر به جلسات روضه می‌رساندند. می‌گفتند ما برویم در شهر و دیارمان علم امام حسین (ع) را برداریم. همین‌ها عده‌ای را با خودشان به جبهه می‌آوردند. این نکته مهمی است. دهه محرم، دهه یارگیری در شهر‌ها و روستا‌ها بود. دهه هل من ناصر رزمنده‌ها بود. می‌رفتند در شهر و دیارشان هل من ناصر می‌گفتند و می‌آمدند. خودشان هم انرژی می‌گرفتند.

از دهه محرم خاطره خاصی را در ذهن دارید؟

یکی از قشنگ‌ترین عاشورا‌های عمرم، عاشورای آخرِ مرصاد بود. شب عاشورا حاج عبدالله عرب‌نجفی آمد و گفت که بیا به تیپ و گردان ما برویم. من شب عاشورا بعد از اتمام برنامه خودمان، به آنجا رفتم. هم موقع رفتن تصادف کردیم و هم موقع برگشتن. این خاطرات بماند. در منطقه‌ای که بودند، یک فضای خیلی زیبایی درست کرده بودند. اخیرا عکس‌هایش را هم دیدم. خیمه‌گاه داشتیم و روز عاشورا خمیه‌سوزان داشتیم. شب عاشورا برنامه خیلی خوبی داشتیم. روز عاشورا ما دسته داشتیم. مقرمان کرمانشاه بود.

اهالی یک روستا اهل تسنن بودند که از رزمنده‌ها استقبال کردند. با اینکه ما یک گردان عظیمی بودیم ولی گوسفند کشتند و اسفند دود کردند. ما در روستا حسین حسین گفتیم و خودمان را دوباره به مقرمان رساندیم و به فضای خمیه‌سوزان رسیدیم. من رفتم و وسط خیمه‌ها ایستادم. یک طرف جنازه‎ای نمادین با لباس زمان کربلا درست کردند و طرف دیگر جنازه‌ای با نماد لباس امروزی و بچه‌های رزمنده‌ها. خون گلوی این‌ها به یک جا می‌رسید و یک جا جمع می‌شد. نماد نشسته حضرت زینب (س) را با چادری درست کرده بودند که آدم وقتی این‌ها را می‌دید، تکان می‌خورد.

کل شب عاشورا اینطور بود. یادم است ظرف آبی را نزدیک چهارپایه وسط خیمه‌گاه گذاشته بودم. وسط روضه‌خوانی نمی‌دانم چه گفتم و مقداری از این آب را در دست گرفتم و طرف مستمع پاشیدم. اصلا صدای گریه‌ای بلند شد. اوضاع خیلی عجیب و غریبی بود. آخر جنگ بود. این‌ها مانده بودند و از شهادت هیچ نصیبشان نشده بود. شهیدی به نام شهید دهقان داشتیم. در حال آرپی‌جی زدن، او را زده بودند. سرش رفته بود. به زین‌العابدینی گفتم که این کیست؟ گفت این دهقان است. عملیات تمام شده بود و من عقب آمده بودم. یادم نمی‌رود شهید آقاعشقی داشت با ما شوخی می‌کرد، گفتم شما شهید می‌شوید.

گفت: نه، من می‌خواهم فرمانده لشکر شوم. او از مسئولین گروهان بود. گفت من می‌خواهم بمانم. حالا جنازه او و جنازه هفت، هشت ۱۰ تا از بچه‌ها، روی زمین بود و من وسط این‌ها نشسته بودم. جالب اینجا بود که حرف زدن خودم را هم نمی‌شنیدم. این برایم خیلی سخت و خیلی بد بود. از لب‌خوانی بچه‌ها متوجه شدم که می‌گفتند برایمان بخوان.

من شروع کردم به دشتی خواندن. خیلی از بچه‌ها گریه کردند تا اینکه آمدند و به من حالی کردند که حاج علی سراج صدایم می‌کند. گفتیم در این اوضاع و احوال؟! حاج علی سراج هم اینجا بیاید. گفتند نه شما بروید. رفتم و وقتی در را باز کردم دیدم که یک جنازه وسط است و این‌ها دور آن جنازه حلقه زدند. فرمانده‌ها با هم بد جوری گریه می‌کردند. گفتند یک چیزی برای ما بخوان. گفتم بابا این همه شهید، حالا شما فقط این یکی را چسبیدید؟

یکی گریه کرد و گفت: بابا این حاج اکبری است. فرمانده گروهان است. داداش شهید است. مقام معظم رهبری آن زمان رئیس جمهور بودند. آقا به او گفته بودند که نروید. دو تا خانواده را باید سرپرستی می‌کرد. بچه شاه‌عبدالعظیم بود. شهید شده بود. می‌گفتند این سومین پسر از یک خانواده است که شهید شده و این برای ما خیلی سخت است. ما هم زانوهایمان سست شد و نشستیم. دعا کنید عاقبت ما ختم به خیر شود.

آن فضا را حساب کنید که عزیزترین کسان‌مان دوربرمان افتادند و شهید شدند. آدم‌هایی که ما را دوست داشتند و ما هم آن‌ها را دوست داشتیم، آدم‌هایی که عزیز ما بودند و ما هم عزیز آن‌ها بودیم. عشق‌ها راستین بود. الان در شهر، عشق‌ها بر سر چیست؟ آنجا یک حال دیگری بود. من خیلی شب عملیات دیدم. واقعا آدم یاد شب عاشورا می‌افتاد. وقتی مژده عملیات می‌آمد، بچه‌ها سر از پا نمی‌شناختند و همان احوالات شب عاشورا متجلی می‎شد.

انتهای پیام/ 118

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، روز ۱۸ مرداد سالروز شهادت شهید محسن حججی است که سال ۱۳۹۶ توسط تکفیری‌های داعش به شهادت رسید و به این مناسبت این روز را روز بزرگداشت شهدای مدافع حرم در تقویم نام‌گذاری کرده‌اند.

در این مطلب، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس سعی در تبیین اهداف رزمندگان مدافع حرم دارد که با هدف دفاع از حریم آل‌الله (ع) از کشورهای جمهوری اسلامی ایران، افغانستان و پاکستان به کشورهای سوریه و عراق رفتند و به مقابله با نیروهای تکفیری داعش پرداختند.

«این کسی که از اینجا بلند می‌شود، می‌رود در عراق یا در سوریه به‌عنوان دفاع از حریم اهل‌بیت (ع) در مقابل این تکفیری‌ها می‌ایستد، در واقع دارد از شهر‌های خودش دفاع می‌کند. البته نیت آن‌ها خداست، اما واقع قضیه این است؛ این دفاع از ایران است، دفاع از جامعۀ اسلامی است.»

رهبر معظم انقلاب اسلامی

عبارت مدافعان حرم، از اوایل سال ۱۳۹۲ ه. ش وارد ادبیات اجتماعی ایران شد و در مدت‌زمانی کوتاه به یکی از ارزش‌های دفاع مقدس در برابر تکفیری‌ها تبدیل شد.

به‌ راستی مدافعان حرم چه کسانی هستند و چه در سر داشتند که اغلب در سنین جوانی لباس رزم پوشیدند و به سرزمینی دور و غریب رفتند و بسیاری شهید شدند و بسیاری هم روز‌ها و شب‌های پرخطر و هراس را در دیاری غربت پشت سر گذاشتند؟!

برای پاسخ دادن به این سؤالات، کافی است نیم‌نگاهی به تحولات دهۀ گذشته در منطقه خاورمیانه بیندازیم. کمتر از ده سال پیش بود که حرکتی خزنده و سؤال‌برانگیز به‌یک‌باره در کشور سوریه عیان شد و تشکل‌هایی تحت عنوان دفاع از حقوق مدنی مردم شکل گرفت [۱] ولی در همان اندک زمان از دل این گروه‌ها تندرو‌های تروریستی پدید آمدند که بعد از تخریب مقبرۀ حجر بن عدی (از اصحاب حضرت علی (ع)) [۲] مدعی شدند ضمن اشغال کشور سوریه، تمام مقدسات آنجا از جمله حرم حضرت زینب (س) و حضرت رقیه (س) را تخریب خواهند کرد. با این تهدیدات مسلمانان آزاده جهان علی‌الخصوص شیعیان به تکاپو افتادند تا در برابر این اقدامات خصمانه و تفرقه‌افکن مقابله کنند و فتنه در چشم خود کور شود.

ناگفته نماند در سال ۱۳۹۱ ه. ش و با شکل‌گیری اعتراضات به‌ ظاهر مردمی و به دنبال آن تحرکات مشکوک نظامی در سوریه اولین هسته‌های مقاومت در برابر تکفیری‌ها شکل گرفت و عده‌ای رزمنده غیرتمند شیعه وارد عمل شدند تا ضمن پاکسازی زینبیه و اطراف محله زینبیه در دمشق نیرو‌های متخاصم تکفیری را عقب برانند.

آن‌ها تا حدودی هم موفق شدند. ولی این پایان کار نبود زیرا تکفیری‌ها با بهره‌گیری از نیرو‌های تازه‌نفسی که عمدتاً از اروپا گسیل شده بودند و نیز تجهیزات نظامی و تبلیغاتی سعی کردند، به پیشروی‌های خود ادامه بدهند. موفق هم شدند و با ایجاد رعب و وحشت شهر‌ها و روستا‌های بسیاری را به تصرف خود درآوردند. در چنین شرایطی بود که شیعیان دیگر کشورها، همچون ایران سکوت و بی‌حرکتی را جایز ندانستند. به تکاپو افتادند و رو در روی نیرو‌های تکفیری ایستادند.

هنوز هم برخی افراد ناآگاه به حضور نیرو‌های ایرانی تحت عنوان مدافعان حرم خرده می‌گیرند و با این استدلال که مسائل داخلی کشوری دیگر چون سوریه و عراق چه ربطی به ما دارد، سعی می‌کنند اقدامات به‌ جا و حتی ضروری مدافعان حرم را زیر سؤال ببرند. ولی چنین استدلال‌هایی دور از انصاف است.

برای پاسخ دادن به این‌گونه شبهات پیش آمده، باید نیم‌نگاهی به شکل‌گیری و اثرات گذاری مدافعان حرم بیندازیم تا این‌گونه ابهامات پیش آمده از بین برود.

در یک نگاه کلی رویکرد و تأثیرگذاری مدافعان حرم در عراق و سوریه را در چند بخش می‌توان مورد تجزیه‌وتحلیل قرار داد.

دفاع از حرم آل محمد (ص)

اولین و اصلی‌ترین تفکر شکل‌گیری گروه‌های تکفیری، ایجاد و عمیق کردن تفرقه‌های فکری و اعتقادی بین جامعه اسلامی بود و این امر به دست نمی‌آمد مگر با ایجاد شبهاتی در باب مقام و منزلت اهل‌بیت (ع) که همواره موردتوجه عموم مسلمانان بوده است.

تکفیری‌ها به خیال خودشان قرائت تازه‌ای از دین می‌دادند یعنی بی‌حرمتی به ساحت مقدس اهل‌ بیت پیامبر اسلام (ص) را برای نشان دادن اسلامی اصیل و ناب (؟!) جایز می‌دانستند. آن‌ها پا را از این هم فراتر گذاشته و اماکن مقدسی، چون مکه را تهدید کردند و بار‌ها قول ویران کردن چنین اماکن مقدسی را دادند. [۳]

در هزاره سوم که دین مبین اسلام از همه سو مورد آماج تبلیغات مخرب دشمنان دین است، وقتی چنین حرکات شیطانی شکل می‌گیرد، هیچ مسلمان آزاده‌ای نمی‌تواند آرام و قرار داشته باشد. پس لازم است جوانان غیرتمندی از ایران (مدافعان حرم)، افغانستان (لشکر فاطمیون)، پاراچنار و دیگر مناطق پاکستان (تیپ زینبیون) و… راهی سوریه و عراق شوند تا در مقابل این سیل ویرانگر و پر از خوف بایستند و الحق تا پای جان ایستادند و درس عبرت‌آموزی به دشمنان اهل‌بیت (ع) دادند تا بعدازاین هوس تعرض و بی‌حرمتی به ساحت مقدس اهل‌بیت (ع) به سرشان نزند.

جواب دادن به ندای مظلوم

دین اسلام، دین مساوات و برابری است. دین عدالت و عدالت‌خواهی است و در این رهگذر، آموزه‌های دینی این نکته را به اثبات می‌رساند که هیچ مسلمانان نباید در برابر دادخواهی برادران و خواهران مسلمان خود و حتی افراد غیرمسلمان که مورد ستم واقع شده ساکت بماند. چنانچه حضرت علی (ع) در نامه ۵۳ نهج‌البلاغه در این باب می‌فرمایند:

«امتی که حق ضعیفان را از زورمندان با صراحت و بدون خوف و ترس نگیرد، هرگز پاک نمی‌شود و روی سعادت نمی‌بیند.»

پس مدافعان حرم رفتند تا به ندای تظلم خواهی مردم بی‌دفاع و مورد هجوم قرارگرفته سوریه و عراق پاسخ بدهند و الحق در این کار موفق هم بوده‌اند. نمونه‌اش آزادسازی بسیاری از مناطق تحت اشغال تکفیری‌هاست که بار دیگر شادی و آرامش را برای این مردم ستمدیده به ارمغان آورده است.

کور کردن فتنه در نطفه

آنچه از شواهد برمی‌آید، یکی از اهداف شکل‌گیری گروه‌های تکفیری کشاندن دامنه درگیر‌ها به مرز‌های شرقی عراق و نفوذ به درون ایران بوده است. امری که گروه‌هایی مثل داعش با پخش تراکت و ساخت تیزر‌های تبلیغاتی و حتی نام‌گذاری برخی مناطق ایران با اسامی جعلی خودشان روی آن مانور می‌دادند.

در این گیرودار عقل سلیم حکم می‌کند قبل از آنکه منتظر تهاجم این جماعت متخاصم باشیم خود به سراغشان برویم و در محل شکل‌گیری‌اش آن‌ها را ناتوان کنیم. همان کاری که مدافعان حرم آن را انجام دادند و جالب آن‌که تکفیری‌هایی که سودای نزدیک شدن به مرز‌های ایران را در سر می‌پروراندند، رفته‌رفته از مرز‌ها دور شده و حتی فاصلۀ درگیری‌ها با مرز به دو هزار کیلومتر رسید.

قطع کردن پای فتنه انگیزان از منطقه

کافی است نیم‌نگاهی به دست‌های پشت پرده شکل‌گیری گروه‌های تکفیری بیندازیم. آنچه به دست می‌آید، دخالت غیرمستقیم و گاه مستقیم ابرقدرت‌های جهانی در این ماجراست. کسانی که با عَلَم شدن بیرق تکفیری‌ها قصد داشتند مسلمانان را به نام جنگ عقیدتی به جان هم بیندازند و از دین نجات‌بخش اسلام، چهره‌ای بی‌رحم و خشونت‌طلب به جهانیان ارائه دهند.

البته در اوایل با پخش فیلم‌های جنایت تکفیری‌ها تا حدودی هم موفق شدند ولی حضور به‌ موقع مدافعان حرم نه‌ تنها توطئه آن‌ها را نقش بر آب کرد، بلکه با به دست گرفتن کنترل مناطق آزاد شده رد پای استعمارگران کمرنگ شد. هرچند آن‌ها دشمنان قسم‌خورده اسلام در تلاش هستند تا بار دیگر حضوری پررنگ‌تر از گذشته داشته باشند ولی آگاهی مردم منطقه و حضورشان در عرصه‌های مختلف سیاسی و نظامی کار را برای این سوداگران فتنه و قدرت‌طلبی سخت‌تر کرده است.

ایجاد امنیت ملی

گفتیم یکی از اهداف بزرگ تکفیری‌ها ضربه زدن به ایران اسلامی بوده است. آن‌ها این تفکر غلط را در سر می‌پروراندند با گسترش حکومت به‌ ظاهر اسلامی خود، مناطقی از ایران را تصرف کنند و قلمرو حکمرانی‌شان را تا کشور افغانستان و حتی تاجیکستان گسترش دهند. ولی مدافعان حرم این خیال شوم را نقش بر آب کردند و حضور این دلاور مردان در جبهه‌های مختلف نبرد، بهترین ارمغان را برای مردم ایران به بار آورد، آن‌هم ایجاد امنیتی فراگیر و پایدار است.

به‌ هر حال با آزادسازی مناطق زیادی از سوریه و عراق، گروه‌های تکفیری یا نابود شدند و یا قدرت قبلی‌شان را از دست دادند. ولی آنچه از مدافعان حرم به یادگار ماند و می‌ماند، یاد و خاطره ایشان و دلاورمردی شهدایی چون سردار شهید قاسم سلیمانی، سردار شهید حسین همدانی، شهید سید مصطفی موسوی و … بوده است. مردان سلحشوری که از جان خود گذشتند تا در صف سربازانی قرار گیرند که سربند زیبایشان «کلنا عباسک یا زینب (س)» جاودانه بدرخشد.

نویسنده: اکبر خوردچشم

پی‌نویس‌ها

[۱] سال ۲۰۱۱ میلادی تظاهرات خیابانی و به دنبالش درگیری‌های مسلحانه در سوریه شروع شد.

[۲] این حادثۀ ناگوار در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲ ه. ش رخ داد.

[۳] این ادعا توسط شخصی به نام ابوتراب المقدسی از سران تکفیری مطرح شد. استدلال این عمل آن بود که (العیاذبالله) خانۀ کعبه به‌جای خدا پرستیده می‌شود.

انتهای پیام/ 118